Hond uit asiel? of buitenland?

Ik heb een nieuw onderwerp gestart! http://www.hondenpage.com/hondenforum/200180/ze-komt-er-aan!-(mila).php

---------------------------------------------------------------------------------------

Hallo!

Ik ben me al een poosje aan het informeren over allerlei rassen. Nu ben ik daar verder naar gaan kijken en de gemiddelde vraag voor die rassen is zo'n 1200 euro! (waar komen die prijzen vandaan?!) Daarom ben ik ook een beetje gaan kijken naar honden in asielen in Nederland en in het buitenland. Nu vraag ik me af wat jullie daar van vinden en of er mensen zijn die hier al ervaring mee hebben. Hoe gaat zo'n adoptie uit het buitenland nou? Hoe weet ik of de stichting betrouwbaar is? Ik zou heel graag wat meer informatie willen van mensen die hier wat ervaring mee hebben. Alvast bedankt!

Het gaat trouwens om een pup, ik wil zelf de hond opvoeden en er mee gaan trainen en alles wat er bij hoort:D

Ik wil er nog even bij zeggen dat bij de keuze van die rassen niet gekeken is om het ras maar om het karakter. Ik heb niet helemaal duidelijk geschreven wat ik bedoelde. Ik wil niet alleen een hond uit het asiel omdat het goedkoper is. Ik begrijp dat aan een buitenlandse hond extra kosten zitten, maar ik heb dat eigenlijk liever over voor een hondje dat hier wel een kans heeft en waar hij vandaan komt niet, dan een hondje wat toch wel een goed thuis vind.

Ik hoop dat ik nu iets duidelijker ben. :)

Ik ga even een beetje hard zijn nu misschien, goedbedoeld.

Je moet geen hond adopteren omdat je een pup te duur vind. Je neemt om je eigen redenen een pup, of juist een asielhond. Als je echt graag een pup wil spaar dan nog even wat door.

Ik ben helemaal voor het adopteren van een binnen of buitenlandse hond. Ik heb er zelf 2. Maar je haalt nogal wat in huis. Het is een way of life.

Ze kunnen niet alleen zijn, hebben eenrugzak waarvan joost weet wat erin zit en hebben problemen die het dagelijks leven zoals visite aardig bemoeilijken. Nu belicht ik het wel negatief, terwijl dat het heus niet is maar ik nodig je uit jezelf af te vragen: wil je daar echt voor de volle 100% aan beginnen?

Mellow kwam als pup van 4 maanden bij ons, ze is geboren op Malta, maar was al in NL.

Ik koos bewust voor een asielhond, had geen voorkeur voor NL of buitenlands.

Ik ben stapelgek op haar, maar het is niet altijd even makkelijk, wat Robyn ook al zegt.

Ze kan wel alleen blijven (al heeft ze periodes dat ze 's morgens bij vertrek elke keer weer de gang in glipt, net of ze dan niet alleen wil blijven of dat ze liever boven is).

De inhoud van haar rugzakje wisselt regelmatig. Soms is ie wat leger, soms is ie overvol.

Hoewel je vaak ook veel positieve verhalen leest is het niet alleen maar 100% positief en daar moet je wel rekening mee houden.

Ik dacht ook 'wat kan er mis zijn met een hondje van 4 maanden'. Nou, een hele hoop! Ze wordt in april al weer 4, maar we zijn er nog láng niet. En ja, soms valt het me best zwaar.

De rassen die ik had gekozen als favoriet zijn gebaseerd op onder andere het karakter wat een beetje bij de rassen hoort. (ik snap dat iedere hond anders is maar bij rassen kan je in grote lijnen wel zien wat voor hond je ongeveer krijgt) Het maakt mij niet heel veel uit of het een echte rashond is. Ik denk dat het zeker mogelijk is om een hondje uit een asiel te vinden wat bij mij past, maar omdat ik weet dat het vaak honden zijn met een 'rugzakje' wil ik daar eerst wat meer over weten.

Ik heb zelf goede ervaring met deze stichting. Ze hebben veel jonge honden. Echt heel jonge pups zul je niet meer krijgen uit het buitenland, vanwege de nieuwe wetgeving.

Deze stichting selecteert goed. Als je aangeeft dat je een buitenlandse hond wilt om kosten te besparen zul je er geen krijgen, je moet echt wel gaan voor de hond.

Ook in de asiels in Nederland kun je soms wel een pup vinden, maar die zijn wel snel weg. Dus heel goed op de sites van de diverse asiels kijken!

ik zoek baas

Als je de tijd neemt om goed te speuren kun je wel een hond vinden met een minder grote rugzak. 

Succes!

Zeker kun je hondjes vinden met een mindere rugzak, maar zoals mellow aangaf... Wat kan er zijn met een pup!! Genoeg.

Ik denk dat je het te rooskleurig ziet. Je wil graag een pup en heb je ingelezen over rassen maar de fokker is te duur dus dan het asiel. 

Ik snap het wel want 1200 euro is een boel geld. Ik probeer je alleen bewust te maken dat je een asielhond moet nemen omdat je dat avontuur aan wil gaan. Niet als 2e keus. 

De prijzen van een raspup kunnen makkelijk onderbouwd worden. 

Dekkosten, kosten voor het opvoeden van de pup, kosten voor alle testen voor erfelijke afwijkingen, progesteron prikken, de controles van de teef, de echo's, voeding van de teef....

Er komt heel veel kijken bij de dracht en de eerste weken van de pups. Een fokker maakt vaak zelfs niet eens winst.

Als je moet kiezen tussen een asielhond en een buitenlandse hond, ga dan voor een asielhond. Deze zijn het Nederlandse leven gewend en hebben over het algemeen een minder grote rugzak dan een buitenlandse hond. Daarbij zijn "pups" uit het buitenland ALTIJD al 4 maanden oud. Ze moeten namelijk volledig geënt zijn voordat ze ons land in mogen. Ze hebben de belangrijkste socialisatieperiode dus al gemist.

En een puppie van 8 weken zit doorgaans ook niet in het asiel. Ze hebben nou eenmaal wat meegemaakt. (meestal)

Het gaat mij niet zo zeer om een ras maar om het karakter. Daarom wil ik een asiel wel overwegen. Natuurlijk tel ik de prijs wel mee, maar ik wil eigenlijk ook liever een hondje helpen, dan een pup kopen wat toch wel goed terecht komt. Wij namen vroeger altijd katten in huis van mensen die ze niet meer wilden en ik moet er niet aan denken wat daarmee gebeurd zou zijn als wij er niet waren.

Wij hebben een buitenlander, een Spanjaard die ongeveer een jaar oud was toen hij naar Nederland kwam. Hij woont nu ruim 9 maanden bij ons.

Veruit de gemakkelijkste hond die we ooit gehad hebben. Ontzettend sociaal en zachtaardig naar mensen, kinderen, honden en andere dieren. Geen angst, geen agressie. Paste zich mateloos aan en draaide vanaf dag één moeiteloos mee in het huishouden. Hij kende geen enkel commando, maar hij leert als een trein en is enorm mensgericht. We merken iedere dag aan hem dat hij geniet van het leven en het heerlijk vindt om een thuis te hebben. In het Spaanse asiel kwijnde hij weg.

Niet alle buitenlandse honden zijn zo uiteraard. Echter ik ken er meerdere die zich geweldig manifesteren in een Nederlands gezin, terwijl zij in Spanje absoluut geen kans gekregen hadden. Stichtingen hebben de taak deze hondjes te selecteren en bemiddelen. Naar mijn mening zijn er ook honden die beter in het buitenland kunnen blijven, omdat zij hier nooit gelukkig zouden kunnen worden.

Bij de meeste stichtingen werken ze met gastgezinnen. Je kunt het hondje dus eerst in Nederland bezoeken en leren kennen voordat je besluit tot adoptie. Een aantal betrouwbare stichtingen zijn Stichting Resanito, Hond in Nood, Dierenhulp Zonder Grenzen, Stichting AAI, Sos-Strays.

Sommige hondjes zijn angstig, anderen heel stabiel en sociaal. Dit verschilt enorm per hondje.

Wij hebben bewust gekozen voor een hond uit het buitenland, wilde graag een jonge hond/pup en die vonden wij niet in asiel. Wij kregen bacchus met 4,5 maanden. Hij is met 15 weken vanuit Griekenland naar Nederland gekomen via stichting dierenhulp zonder grenzen.
ik heb een goede ervaring met deze stichting. Bacchus is geboren in de opvang in Griekenland, dus heeft niet gezworven op straat.
Hier in Nederland heeft hij een paar weekjes in een gastgezin gezeten en zijn wij een paar keer wezen kijken bij hem. Bacchus had geen rugzakje, daar hebben wij mazzel mee. Wij hebben het zeker getroffen met hem.
Hij was zindelijk, is redelijk sociaal, totaal niet angstig, niet blafferig, ook niet echt heel waaks en wij vinden hem vreselijk lief. Hij is niet echt speels, waarschijnlijk was er in de opvang en het gastgezin niet veel tijd voor. Maar onze vorige hond die we als pup hadden was ook niet speels, dus dat zegt niks. Alleen thuis blijven hebben we moeten opbouwen en hij kan nu een paar uurtjes als het moet alleen thuis zijn. Hoe jonger de hond hoe minder hij of zij waarschijnkijk aan narigheid heeft meegemaakt.

Dat is een prima reden en als je het echt wil, doen! Ik zou lekker de tijd nemen om te gaan kijken naar hondjes en als je er eentje vind in nederland echt een paar keer gaan kijken. En als je er eentje vind die nog in het buitenland zit, het belangerijkste is jouw gevoel bij een stichting. Er zijn eindeloze discussies over bijv. 'mijn' stichting terwijl ik hele goede ervaringen met ze heb. Het gaat erom dat het voor jou goed zit!

Zelf heb ik een hond uit Spanje, ik zou het zo weer doen.
Ik snap ook dat 1300 euro veel geld is hoor, maar als je het ras niet veel kan schelen dan zou ik voor een asielhond gaan, wat betreft buitenlandse honden, op dit moment zitten er veel pups, dit is vanwege 3 koningendag, dan krijgen alle kinderen pups, maar na een paar dagen zijn ze er op uitgekeken.

Beter nog zou zijn, er zijn veel honden in een gastgezin, al in Nederland dus, daar kan je dan gaan kijken of je een klik hebt of wat dan ook.
Onze hond was 8 jaar, nooit een huis gehad, wij hadden dus eigenlijk een pup van 8 jaar, maar alles is goedgekomen, het heeft natuurlijk wel veel tijd gekost, maar ik denk dat je in elke hond tijd moet steken.

Mijn advies zou zijn, ga bij gastgezinnen kijken.
Zelf heb ik dat niet gedaan, geen reden ik was gewoon verliefd op mijn hond geworden.

Dat wil ik ook gaan doen. Ik vind het wel een erg groot risico om een pup alleen op een foto en beschrijving te beoordelen. Daarom wil ik (als het een hondje uit het buitenland wordt) wel bij een organisatie kijken met veel positieve reacties, want ze zijn niet altijd even helemaal eerlijk...

Er is pas een goed topic geopend met heel veel informatie over dit onderwerp

http://www.hondenpage.com/hondenforum/196677/handige-links-voor-mensen-die-een-buitenlandse-hond-willen-adopteren-en-een-betrouwbare-stichting-zoeken.php

Zelf heb ik twee maal een hond uit een pools asiel geadopteerd en helemaal gees spijt gehad, au contraire.

Was of is het altijd makkelijk? Nee. Een herplaatser waar dan ook vandaan moet toch altijd eerst aan de nieuwe situatie wennen en andersom.

Het allerbelangrijkst vind ik, is dat je  er open ingaat en voor de volle honderd procent voor de hond gaat.

Heb je een bepaald beeld voor ogen, bijv. om op een goedkope manier aan een hondje met een karakter wat jou aanspreekt te komen kan dat denk ik alleen maar tegenvallen. Het karakter van een hond hangt ook van ontzettend veel faktoren af, eigenlijk niet het karakter maar hoe er met hem omgegaan is en wordt.

Reken op het ergste: angst, gedragsproblemen, niet alleen kunnen zijn, verborgen ziektes (en de kosten die dit met zich meebrengt), niet met andere mensen of honden om kunnen gaan, niet naar buiten willen etc.

Denk je dat aan te kunnen, ben je bereid de pup met veel liefde en geduld te laten wennen aan zijn nieuwe leventje in het tempo van de pup, dan krijg je er ook iets ontzettend moois voor terug wat in geen woorden samen te vatten is, wat alle tranen en moeite waard was.

" Er is pas een goed topic geopend met heel veel informatie over dit onderwerp
 
http://www.hondenpage.com/hondenforum/196677/handige-links-voor-mensen-die-een-buitenlandse-hond-willen-adopteren-en-een-betrouwbare-stichting-zoeken.php
 
Zelf heb ik twee maal een hond uit een pools asiel geadopteerd en helemaal gees spijt gehad, au contraire.
Was of is het altijd makkelijk? Nee. Een herplaatser waar dan ook vandaan moet toch altijd eerst aan de nieuwe situatie wennen en andersom.
 
Het allerbelangrijkst vind ik, is dat je niet er open ingaat en voor de volle honderd procent voor de hond gaat.
 
Heb je een bepaald beeld voor ogen, bijv. om op een goedkope manier aan een hondje met een karakter wat jou aanspreekt te komen kan dat denk ik alleen maar tegenvallen. Het karakter van een hond hangt ook van ontzettend veel faktoren af, eigenlijk niet het karakter maar hoe er met hem omgegaan is en wordt.
Reken op het ergste: angst, gedragsproblemen, niet alleen kunnen zijn, verborgen ziektes (en de kosten die dit met zich meebrengt), niet met andere mensen of honden om kunnen gaan, niet naar buiten willen etc.
Denk je dat aan te kunnen, ben je bereid de pup met veel liefde en geduld te laten wennen aan zijn nieuwe leventje in het tempo van de pup, dan krijg je er ook iets ontzettend moois voor terug wat in geen woorden samen te vatten is, wat alle tranen en moeite waard was. "

Dobry

Ik vind het niet erg als een hond een rugzakje heeft. Heeft hij dat niet vind ik dat heel fijn voor de hond. Heeft hij dat wel, dan gaan we er gewoon extra voor zorgen dat hij hier gelukkig wordt! :)

Misschien is dit mooie dametje wel wat voor jullie. Is al heel jong naar Nederland gekomen en zit nu al een maand in een gastgezin.

http://resanito.com/blog/honden/cato-03-09-2014-nieuw/

Hier sinds 4 maanden een griekje. Ze is anderhalf jaar oud. Heeft in Griekenland tot 9 maanden gezworven en is toen naar Nederland ge komen. Op zich kan ze aardig alleen blijven en sloopt niks,maar daarnaast is ze heel bang in het donker buiten,ze probeert dan echt te verstoppen,ook isze als de dood voor bezems. Wie weet hoe vaak ze slaag heeft gehad? ? Ook is ze ontzettend gefixeerd op alles wat op eten lijkt. Ze gristhet zo uit je handen. Maar ik zou der nooit meer willen missen,het is zo'n schat...en zo dankbaar.

Maar inderdaad wat er gezegd wordt; neem geen asiel hond omdat een ander te duur is....

Als je een pup wil, heb je meer kans om in buitenlandse stichtingen te gaan kijken, in Nederlandse Asiels zijn ze zo weg.

Hier 2 hele goede stichtingen:

Klik!

Klik!

Denk eraan: Een buitenlands hondje heeft vaak een rugzakje wat hij heel lang mee kan dragen, dit vereist tijd om het een beetje te laten vergeten.

 Dat begrijp ik, Dankjewel!

Onze Abby komt trouwens van Mirtos, en het is echt een lieffie.
Maar we trainen nog wel veel met haar om al het eigenwijze uit haar te krijgen.

Veel honden hebben daar zelfstandig moeten leven, daarmee bedoel ik dat ze bijvoorbeeld zelf voor eten op pad moesten gaan, zelf een slaapplek moesten zien te veroveren. Dat merk je heel erg terug in Abby, als we haar loslaten gaat ze echt haar eigen gang in het bos, ook als we met andere honden lopen

Ik wil nog even herhalen wat ik net heb gezegd.

Ik heb bij de keuze van de rassen niet gekeken om de rassen maar om het karakter.

Ik vind het ras niet belangrijk, karakter wel. Ik wil geen 1200 euro betalen en een jaar wachten om een hond te krijgen die toch wel goed terecht komt als ik ook een hondje kan helpen uit een asiel wat ook bij mij past dat hier wel een toekomst heeft en anders niet.

Ik zeg niet dat ik pups bij fokkers uitsluit, want ik wil eerst weten of dit ook een goed idee is. Als mensen dit sterk zouden afraden zou ik toch naar een fokker gaan.

Ik ben blij veel positieve ervaringen over buitenlandse honden te lezen.

Mijn ervaring was ook positief, tot een jaar geleden.

Odi was een bang hondje, maar leerde snel, was sociaal en lief. Kon met alles en iedereen, mensen konden hem snel voor zich winnen met een koekje.

Dus ik dacht het met hem getroffen te hebben, totdat hij zich écht thuis voelde en liet zien wie hij was. Dit was een minder leuke Odi.
Ik heb altijd geprobeerd om hem te accepteren zoals hij is, en te werken aan zijn negatieve gedrag.
Tot op de dag van vandaag werken we daar intensief aan. Iedere week naar de gedragstherapeut, nu al een jaar lang.

Het leuke en redelijk normale hondje dat hij het eerste jaar bij mij is geweest, gaat hij nooit meer worden. De stichting gelooft niet dat het aan Odi ligt, want toen hij wegging was hij lief. De advertenties beschrijven ook allemaal enorm lieve diertjes.

Ik zeg niet dat ik spijt heb van Odi, maar ik wil ook de negatieve ervaringen met buitenlandse honden delen. Ik weet dat kennissen van mij met een buitenlandse hond mijn ervaring delen. Hun buitenlandertjes hebben minder grote rugzakken dan de mijne, maar het zijn geen makkelijke huishondjes.

Ik geloof echt wel dat er makkelijke buitenlandse honden zijn, maar ik wil je ook bewust maken van de andere kant van het verhaal.

Volgens mij heeft dit niks met een buitenlandse hond te maken, is hij niet gewoon volwassen geworden, ik hoor zo vaak dat hun lieve hond ineens zo is veranderd.
Of er moet iets gebeurd zijn?




Nu zeg ik natuurlijk niet dat dat bij jou is,helemaal niet, dit is gewoon een voorbeeld.

En heb je wel een goede gedrag trainer? na een jaar, dat moet bakken met geld kosten, geeft niks, als het dan maar wel helpt.

Je kan natuurlijk ook gewoon gelijk hebben, ik weet het niet, ik heb je hond nooit gezien, toen en nu.

Veel goede stichtingen werken standaard met een gedragstherapeut, omdat buitenlandse honden zulke gedragsveranderingen kunnen doormaken.

Het is leuk als je een hond hebt waarbij het niet gebeurt, maar het gebeurt vaker dan je denkt.

Mensen houden dit vaak geheim, omdat ze zich ervoor schamen. Juist omdat het pas later optreedt, leggen mensen de schuld bij zichzelf. Heb ik ook heel lang gedaan.
Maar het ligt 9 van de 10 keer niet aan de baas, maar toch aan het rugzakje van je hond.

Ik heb een supergoede gedragstherapeut, maar hij is geen Cesar Milan. Het is 3 stappen vooruit en 2 stappen terug.
Een probleemhond is een langdurig proces, en aangezien buitenlandertjes erg slim zijn, hebben ze de meeste (positieve) methodes zo door...

 Dit merk ik heel erg ja

Hahaha, ja ik merk het ook echt. Veel GT's wisten ook geen raad met Odi; hij had al hun geleerde methodes binnen 2 weken door!
De GT die ik nu heb, is erg creatief en verzint altijd wel weer iets nieuws om Odi om de tuin te leiden en hem alert te houden ;)

Ik weet dat jij je heel erg ingezet hebt en uiteraard nog steeds doet voor Odi Tamara.

Of de problemen te maken hebben met het feit dat hij uit heb buitenland komt weet ik niet.  Misschien wel, maar veel volwassen honden kunnen ineens anders gaan reageren, gaan niet meer zo graag met soortgenoten om. Of je nu kan zeggen dat jij om die reden geen goede ervaring hebt?

In elk geval leer je van honden als Odi wel heel veel wat het betekend om een hond in huis te hebben die niet alles en iedereen leuk vinden, je kunt ze niet naar je hand zetten, je zal je aan hem aan moeten passen. Dat vind ik met veel herplaatsers wel een nadeel wat in een voordeel verandert, omdat je niets kan forceren en sommige dingen die je misschien graag gewild zou hebben, bereik je ook nooit, maar wat je stapje voor stapje bereikt aan een persoonlijke band is onbetaalbaar. En ik krijg wel de indruk dat jij en Odi dat wel degelijk bereikt hebben.

" Ik weet dat jij je heel erg ingezet hebt en uiteraard nog steeds doet voor Odi Tamara.
Of de problemen te maken hebben met het feit dat hij uit heb buitenland komt weet ik niet.  Misschien wel, maar veel volwassen honden kunnen ineens anders gaan reageren, gaan niet meer zo graag met soortgenoten om. Of je nu kan zeggen dat jij om die reden geen goede ervaring hebt?
 
In elk geval leer je van honden als Odi wel heel veel wat het betekend om een hond in huis te hebben die niet alles en iedereen leuk vinden, je kunt ze niet naar je hand zetten, je zal je aan hem aan moeten passen. Dat vind ik met veel herplaatsers wel een nadeel wat in een voordeel verandert, omdat je niets kan forceren en sommige dingen die je misschien graag gewild zou hebben, bereik je ook nooit, maar wat je stapje voor stapje bereikt aan een persoonlijke band is onbetaalbaar. En ik krijg wel de indruk dat jij en Odi dat wel degelijk bereikt hebben. "

Dobry

Wij hebben ook wel degelijk veel bereikt, en ik zeg ook duidelijk dat ik geen spijt van hem heb ;)

Maar dit gedrag vertoonde hij al vóórdat hij volwassen werd. Maar goed, het topic gaat verder niet over Odi haha.

Ik wil alleen duidelijk maken dat niet alle buitenlandse honden zonder problemen door het leven gaan, maar daar weet jij ook alles van.

Soms worden ze zo opgehemeld, die buitenlandse stakkers, dat een naïef persoon meteen naar een stichting zou rennen.

haha ja over Lola kan ik ook nog wel e.a. vertellen, maar geen seconde spijt gehad, en achteraf alleen het gevoel dat het langer had mogen duren.

En nu dus ons brutaaltje Jenna, ook nog genoeg uitdaging

idd moeten mensen niet naief een buitenlandertje of welke hond dan ook gaan aanschaffen, goed van de ts dat ze om tips vraagt.