Frank en S & L&B, je zal zeker studies hierover vinden en ook tegenstrijdigheden. Ooit was de tijd later dan nu om de pups mee te geven, het hangt er geheel vanaf hoe er tegen aan gekeken wordt. Er zijn gevallen dat het prima gaat en gevallen waarin het fout ging....
Wat nu als goed wordt aangeduid door de wetenschap is even later zo weer anders. Ik deel mijn ervaring en kennis en verder is het aan ieder wat hij er van vindt. Ik zelf ben dus ervoor dat pups zo lang mogelijk bij hun moeder blijven, om redenen die ik al aangaf. Maar er zijn ook super gezonde pups die zonder moeder door een mens is groot gebracht. Maar ik praat dus over algemeen en rekening houdend met de kenmerken van een hond.
Trouwens geen commentaar op jouw he Ellen. Wilde alleen maar op je eerste deel inhaken.
Ik denk trouwens dat het 'socialiseren' (zo terug kijkend) ook een beetje ' overrated' is op bepaald gebied. Niet dat je er helemaal niets aan moet doen uiteraard maar zoveel zaken die je achterwege kunt laten. De simpele dingen van je daadwerkelijke dagelijks leven ja maar de rest? Als de hond jou heeft leren kennen en op je vertrouwd zal het meeste nieuwe wel loslopen. Misschien wat aarzeling vd hond bij iets geheel nieuws en misschien wat extra overredingskracht ( fantasie) vd baas...maar 9 vd 10 keer geen problemen. En juist daarom wil ik zelf de pup met 8 weken zeker al in huis hebben....4 weken meer om elkaar te leren kennen en vertrouwen.
Frank, in de 2e socialisatiefase leert een pup op te passen, daarom angstfase genoemd. Deze angst ontwikkeld zich evengoed bij een baas als in het nest, dus al neem je een pup met 8 weken dan nog kan dit een angstig hondje worden. Ik ben het dus niet eens met je stelling.
Men heeft onderzocht dat de socialisatie periode kritisch is van 2,5 tot 9 à 13 weken. Ontbreekt in die weken een vorm van socialisatie dan heeft dat een onuitwisbaar effect op de rest van het leven van een hond. Daarbij is de socialisatie naar mensen optimaal in de periode van 5 tot negen weken. Juist in de zevende week is een piek in de gevoeligheid voor socialisatie naar de mens. Er is in deze totale socialisatie periode een toenemende gevoeligheid voor afstandelijkheid naar nieuwe dingen (personen en/of dingen) Deze toenemende angstgevoeligheid is maximaal met 12 weken. Daardoor is socialisatie vanaf die 12e week uiterst moeilijk.
En daarom is het zo belangrijk dat socialisatie met de nieuwe eigenaar al ruim voor die 12e week plaats vindt. Natuurlijk zijn er meer manieren op de pup en de nieuwe eigenaar met elkaar te laten socialiseren dan "out of the blue" de pup te scheiden van het nest. Daarmee kan je een deel van de socialisatie ondervangen en toch voor een latere scheiding kiezen.
@S met L&B: die piek met 7 weken is vrij uitgebreid onderzocht, dat heb je waarschijnlijk ook gelezen. Daarom kiezen sommige fokkers ondertussen ook voor een scheiding met 7 weken. Dat vind ik dan weer een tikje vroeg. Ik zou zelf liefst in week 7 een paar keer kennis komen maken met de pup. Laten wennen, samen alleen zijn, weg van het nest om dan in week 8 de pup daadwerkelijk mee te nemen. Wederom: persoonlijke voorkeuren in een ideale wereld.
Goed uitgelegd Frank.
Maar dat is niet wat de angstfase is Blaise. Dat heeft weinig te maken met of de pup een angstige hond wordt of niet. De angstfase is een periode waarin de lessen uit de socialisatieperiode bestendigd moeten worden. Daarbij komt dat de hond minder open wordt voor nieuwe ervaringen, de hond wordt voorzichtiger in het benaderen van nieuwe personen en/of dingen en kan hiervoor zelfs angstig zijn waardoor socialisatie niet mogelijk is.
Je moet dus het nieuwe huis, de nieuwe eigenaar en allerlei dingen die belangrijk worden in het verdere leven van de hond al voor die 12e week en de intrede van de angstfase introduceren. Anders ben je aan het vechten tegen die secundaire socialisatiefase terwijl je daar juist reeds bekende lessen zou moeten versterken.
Al den ik anders, je onderbouwt je gedachtengang goed.
Agree to disagree ;)
ben ik zeker niet met je eens, het heeft degelijk met het gewicht te
maken. een hypo heeft niks met ziekte te maken.
Overigens wordt er nu, onder andere door mijzelf, veel met data gesmeten. Dit zijn natuurlijk geen harde momenten. het zijn eerder vuistregels wat wanneer ongeveer gebeurt. De ene pup zal eerder aan iets toe zijn dan de ander. Alles is afhankelijk van de ontwikkeling van de hond als individu.
Wel vermeldenswaardig dat vroegtijdige scheiding veel ingrijpender is dan een late scheiding. Met vroegtijdige scheiding wordt scheiding voor de 6e week bedoeld. Dit leidt vrijwel altijd tot grote problemen zoals verminderde eetlust, lager gewicht, hogere gevoeligheid voor ziektes en zelfs hogere sterftegetallen. Dat onderzoek is gedaan door Slabbert & Rasa en leest niet echt prettig. Niet het meest frisse onderzoek.
Scherp opgemerkt Ellen, maar S en L & B zal dit vast ergens gelezen hebben, geloof ik direct want dit is nu precies wat ik eerder aangaf en dat is dat er over "DE" hond gepraat wordt ongeacht om welke ras of kenmerken het gaat, dus hier gaat de wetenschap al mis (wetenschap bedoel ik info die naar buiten komt via zg betrouwbare bronnen zoals dierenartsen enz.). Hierdoor is het bij velen niet eens bekend.
Fijn dat je zo goed informeert hier. Complimenten
Frank ook een super reactie (laatste).
Klopt een hypo heeft niks met ziekte te maken maar ook niet met gewicht een te kleine labrador kan daar net zo goed last van krijgen denk ik dan ...
Dat ja! Jeetje goed dat ik eerst de afwas ging doen haha. Maar dat is inderdaad precies wat er in mijn boeken staat.
Maar daar gaat het ook om toch! Zo begrijpt A de kant van B en andersom, en kun je zo weer wat meenemen voor een volgende keer. Althans, voor mij wel haha
Dat bedoelde ik inderdaad, dus het was geen aanval op je hoor Ellen, excuus mocht het zo overgekomen zijn :)
Fijne discussie trouwens, dank daarvoor.
Dat vind ik geen reden om voor een grotere hond te gaan.
Heb weer even bijgelezen. Zeer interessant alweer.
Het zo lang bij de moeder laten is vgs mij ook alleen nodig voor de allerkleinste rassen. En natuurlijk kunnen pups erdoor komen vanaf vijf weken (angelique) , maar het is een feit dat de eerste dagen weg van nest altijd stress geven.
Dat de pups dan ook langer rondlopen samen met de volwassen dieren vind ik alleen maar goed voor de zgn angstfase, ze leren al waar ze staan in de (kleine ) roedel.
Ik herinner me goed toen ik Lance ging ophalen dat de kweekster zei, hij kan nogal van zich afvechten hoor jouw Lance !.
Dat is jouw Lance ...en het was daar een gerommel en gewriemel en gepiep onder de loslopende hondjes met één stemmetje dat er luid bovenuit klonk
Ieder zijn plaats soms op een bruter wijze, dat blijft bij..
Lance is absoluut geen bang hondje, integendeel.
Dat kan ik alleen maar positief vinden.
geen excuus nodig hoor S met L&B, dankje, maar voelde me
niet aangevallen hoor we hebben allemaal ons eigen idee hierover
en dat mag ook
Het aantal weken dat een pup bij de moeder blijft is wat mij persoonlijk betreft niet echt rasgebonden maar hond gebonden.
Het is de taak van de fokker op op het juiste moment de juiste beslissing te nemen.
Bij mij hangt dit van nestje tot nestje af.
- Pups moeten volledig zelfstandig kunnen eten.
- Goed op gewicht zitten.
- Een regelmatig gewicht per dag bijkomen.
- Stoer en stevig genoeg zijn.
- Curieus zijn naar de buitenwereld (merk ik wel wanneer ik er mee ga wandelen)
- De moeder mag totaal geen melk meer geven en afstand nemen van haar pups.
- De interactie tussen de pups en de andere honden moet prima verlopen. Ze moeten hondentaal verstaan.
Onafhankelijk van de pups is het van belang hoeveel ervaring de toekomstige nieuwe baasjes hebben en of er kleine kinderen in huis zijn.
Havanezers zijn geen grote honden, maar wel stevige honden.
Meestal zijn ze er op 8/9 weken ook echt wel aan toe om te vertrekken hoor.
Goede reactie Xtine, een goede en gezonde set aan voorwaarden denk ik.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?