Inslapen, merkt de hond er ECHT niks van?

Dit is geen leuk verhaal.

Vandaag 2 weken geleden moesten we ons lieve Malthezertje Wicky laten inslapen. Ik denk er nog steeds elke dag aan, hoe het gegaan is en of hij er echt niks van heeft meegekregen. Eerst werd Wicky onder narcose gebracht en hij is in mijn armen in slaap gedommeld. Toen heeft de DA hem op zijn kussen gelegd en kreeg hij een hartprik. Binnen 2 seconden was het opeens stil, maar toen de DA luisterde hoorde ze nog een lichte hartslag (denk ik), even later was dat ook weg en zei ze dat hij was overleden.

Al die tijd lag ik op de grond met zijn hoofdje in mijn handen, en in die tijd had Wicky een paar stuiptrekkingen (hij deed een paar keer zijn bekje wijd open en dicht) en zag ik dat er wat bloedig schuim uit zijn neusje kwam (later lag er een plasje bloed).

Ik was akelig om te zien en ik kan dit maar niet vergeten, ik hoop zo dat hij er echt niets van gemerkt heeft. De hartprik is omstreden las ik later, maar onze DA heeft ervoor gekozen in verband met de slechte bloedsomloop zei ze. Volgens mij stopt eerst de ademhaling, dan de hersenen en dan pas het hart, en zijn stuiptrekkingen gevolg van spieren die geen zuurstof meer krijgen. Of is een hartprik een spierverslapper en waarom reageren de spieren dan nog?

Tevens vraag ik me af, Wicky had enkele dagen diarree, maar op zaterdag en zondag heeft hij helemaal niet meer gepoept. Op zaterdag heeft hij nog een schor blafje gedaan toen er visite kwam, daarna niets meer, dus ook geen piep of jankje. Ook bizar. Kan ook dat een teken van lijden zijn geweest?

Het is mosterd na de maaltijd. Maar ik kan het niet loslaten. Heb ik het wel goed gedaan of toch te snel besloten... zucht..

Heel veel sterkte met het verlies van Wicky. Of ze onder narcose nog iets merken of meemaken dat denk ik niet. Wel kunnen ze vlak voordat ze in slaap vallen ff nog duizelig worden.

Verwijt jezelf niet te veel want alles wat je gedaan of geprobeerd hebt was met de beste bedoeling. De bedoeling om je maatje zo waardig en vredig mogelijk te laten sterven.

Nogmaals heel veel sterkte.

Ik heb er geen verstand van maar ik denk toch dat je een juiste keus hebt gemaakt. Als je hondje zo ziek is ben alleen jij degene die hem/haar kan helpen door dit te doen. Ik heb zeer veel respect voor je en geloof zeker dat je verder lijden hebt voorkomen. En de vraag of je het goed hebt gedaan zal je altijd hebben, maar weet dat je lieveling het nu goed heeft en vooral, rust. Heel veel sterkte!

de manier waarop is bij veel dierenartsen verschillend, bij mij wel...

wat betreft dat je je zo verdrietig voelt dat je het besluit genomen hebt om je hond in te laten slapen, hebben we allemaal, de een wat meer dan de ander, jij weet als de beste hoe je hond er aan toe was, en dat je hond in jouw armen is gegaan, heus je hondje heeft er echt weinig van gemerkt, zeker als ze eerst je hondje onder narcose gebracht heeft.

probeer het los te laten hoe het einde is gegaan, pak de mooie herineringen op die jij beleeft heeft samen met je hondje.
voor jou zoveel verdriet dat tie er niet meer is, begrijpelijk het is even niet wat om afscheid te moeten nemen, heel veel sterkte voor je.

Dank jullie voor alle lieve woorden, op een of andere manier geeft het toch troost. En ach, het heeft eigenlijk ook geen zin om alles te (blijven) analyseren. Ik ga ervan uit dat het verdriet langzaam slijt   

Heel veel sterkte. 2 jaar terug hebben wij onze hond ook in moeten laten slapen. Volgensmij heeft ze hier volgensmij niet veel van gemerkt. Wat ik heel vervelend vond was, dat de dierenarts nog even venijnig in haar teentje kneep, om te kijken of ze wel écht weg was. Hierop gaf ze nog een harde piep, kort daarna was ze weg. Ik vind het heel erg dat ze de laatste paar seconden van haar leven pijn moest voelen, al lag ze heerlijk in haar mand, met het gezin om haar heen. 

Als je hond al onder narcose was, heeft hij er niets bewust van meegemaakt. 

Mijn vorige hond is ook met een hart prik geëuthanaseerd, ik vond het niet vervelend. Ze had ook latige bloedvaten, dus liever zo dan moeilijk proberen een infuusnaald te plaatsen. 

Ik heb bij een dierenarts gewerkt en jaren bij het asiel. Ik heb heel wat dieren zien gaan,.helaas (wij lieten alleen dieren inslapen die echt ziek waren, dus niet omdat ze er al lang zaten ofzo) Maar ik kan je hoop ik geruststellen... Je hondje heeft eerst narcose gekregen, dit krijgen ze altijd overgedoseerd, zodat je als dierenarts zeker weet dat het diertje goed weg is en niets meer voelt. Het spuitje in het hart wordt dus ook niet meer gevoeld. Dit middel zorgt ervoor dat het hart stil gaat staan en hierdoor overlijd je hondje dus ook (via bloedbaan stopt eerst de ademhaling en dan het hartje) Door dat het hart stil staat krijg je ineens zuurstof te kort in de spieren en daardoor stuiptrekkingen (mijn idee is dat als het hart tot stilstand wordt gebracht dat de stuipen erger zijn dan dat de ademhaling eerst stopt, dan pompt het bloed namelijk nog wel rond en dus is het zuurstof te kort minder ineens voor de spieren). Het middel wat ingespoten wordt is idd spierverslapper, maar door het direct in het hart te spuiten bereikt het alleen het hart. In bloedsomloop bereikt het eerst longen, hersenen en dan het hart... Het bloed wat wel eens gezien wordt bij deze methode is bloed uit de longen. Dit komt omdat soms de naald iets de longen raakt. Ook hiervan voelt je hondje echt niets omdat deze al diep onder narcose is. Het hart stopt eigenlijk direct/tot vrij snel na de injectie. Een dierenarts luistert altijd minimaal 2 keer om de dood vast te stellen. Ik hoop dat ik je een beetje heb kunnen gerust stellen. Heel veel sterkte met je grote verlies van je maatje!

Raffi heeft bij de eerste prik zo erg gepiept, ze schrok en liep weg.  Toen moesten we haar opnieuw laten prikken. Dat was zo moeilijk en hard om te moeten doen, maar het moest.

Dat hou ik maar steeds voor me, het moest. Het moest.

Ik had geen keuze, ze was te ziek. En wilde haar niet zien lijden, dat had ik veel erger gevonden. 

De da zei nog, beter een week te vroeg dan een dag te laat. Ik wist dat het goed was zo. Het allerliefst had ik haar nooit willen laten gaan. Maar dat kan niet, helaas.

Heel veel sterkte

Ciska jouw toelichting stelt me heel erg gerust, dankjewel daarvoor. Wat Pascale zegt over het knijpen in het voetje, dat deed onze DA inderdaad ook, en Wicky reageerde daar niet op. Hij was dus echt goed weg, godzijdank.

Anneke, dat Raffi zo schrok en wegliep na die eerste prik, dat had Wicky precies zo. Hartverscheurend hè... maar we hebben ze verder lijden bespaard, houden we ons daar maar aan vast.

Ik brand een kaarsje voor onze vriendjes, Wicky, Raffi, Bobby, Joy en de andere waarvan ik de naam even niet weet.

 Wat goed uitgelegd!!

In laten slapen is altijd naar. Verstand zegt het is goed, maar in je hart .

Sterkte.

Je hebt het goed gedaan hoor en je hondje heeft er echt niets van gemerkt. Altijd zo triest om ze in te moeten laten slapen.

wij hebben het ook al 2 keer mee gemaakt met onze boxers. 

Het geeft veel verdriet, maar later kun je weer terug denken aan de mooie momenten. 

Ze blijven voor altijd in je hart.

heel veel sterkte.

Ik weet niet of je zelf wel eens onder narcose bent geweest, maar dat is gewoon een zwart gat. Nog niet eens dromen. Je bent echt "weg". Zelfs je gevoel voor tijd is kwijt. Het is heel anders dan slapen. Daarom denk ik dat je hondje er niets van heeft meegekregen.

vooral je zelf geen schuldgevoel geven hoor....

liefde is nu ook eenmaal loslaten 

zeker als het niet meer gaat 

probeer het te plaatsen 

dat je het beste deed

en koester de mooie momenten

en draag je lieve schat voor altijd in je hart

steunknufkes 

groetjes cinneke