Bang voor vuurwerk rasgroep gebonden?

Wat denken jullie is het bang zijn voor vuurwerk rasgroep gebonden ?

Wij hebben nu sinds 11 weken alweer een spinone pup in huis uit de rasgroep staande jachthonden.

Werken voor het schot ,mijn vorige hond was een Engelse cocker die ook het wild voor het schot opjaagt .

De spaniël is in haar leven geen seconde bang geweest voor vuurwerk of onweer ,Bertus de spinone kan ik natuurlijk met zijn 4,5 maanden nog niet echt wat van zeggen ,maar de keren dat ik een halve meter omhoog sprong van schrik van een plotselinge knal loopt hij onverstoorbaar door ...

Onze eerste hond een airdale terriër is haar leven lang enorm bang geweest voor vuurwerk en onweer ,zo ook mijn cairn terriër precies hetzelfde superbang ..  

Zou het zo zijn dat jachthonden die gefokt zijn voor of na het schot dan ook automatisch niet bang zijn voor vuurwerk en onweer?

Of is het bij mijn honden toevallig zo ?

Vertel wat denken jullie?

Ik denk vooral dat je geluk moet hebben.

Net als mensen zijn honden natuurlijk ook verschillend. De een is een schijtert eerste klas en de ander staan altijd met zn grote neus vooraan.

Natuurlijk ligt er ook weer heel wat in de opvoeding, je moet (in mijn ogen) je hond altijd met zoveel mogelijk dingen kennis laten maken waarvan jij denkt dat het in de toekomst tegen komt.

Ik heb het geluk dat de honden die ik tot nu toe heb gehad nergens bang voor waren.

Is dat geluk? Of is dat het stukje training wat je met je hond doet?

2 van de honden kwamen (in mijn ogen) of van de broodfok of van mensen die niet beter weten zeg maar. Puck komt van een goede fokker van de rasvereniging. En toch zijn ze alle drie nooit bang geweest.

heb zelf een duitse herder en daarna alleen newfoundlanders gehad. nimmer angst voor geluiden, onweer of vuurwerk,.

hoe dat komt ? zit al in de aard van de hond, en ik denk niet rasgebonden, socialisatie heeft een punt, en de hond zelf, onzeker of niet.

socialisatie doet veel, niet alles natuurlijk, zijn ouders bang en zijn de pups in het nest daarin aanraking mee geweest ? overal kan een oorzaak voor zijn.

zelfs een hond die nimmer bang geweest is, een knalletje vlakbij zijn poten en je hond is verziekt. en hoe ben je zelf ? onweer ? angst ? vuurwerk angst ? ook jij hebt invloed op de angst van je hond.

hier ook op het forum lees ik, mijn hond is niet bang, tijdens oud en nieuw om 12 uur neem ik mijn hond mee naar buiten, vuurwerk kijken, niet doen. is vragen om moeilijkheden.

hier nimmer angstige honden gehad, maar als het vuurwerk losbarst, is de hond toch echt binnen.

Mijn hond, nimmer, gelukkig!

Socialisatie, misschien. Al heb ik dit op de cursus nooit meegemaakt. Dan zou je pup rond die tijd geboren moeten zijn...

De aard of het ras, dat zal wel invloed hebben denk ik. Vluchtig, alert...

Jammer genoeg steken jongeren steeds vroeger vuurwerk aan, honden die al angstig zijn worden daar niet beter van.

We hebben Moos wel mee naar buiten genomen, op de oprit, gelukkig was hij niet onder de indruk.

Ruby, ik denk idd dat je geluk moet hebben, hoe "train" je een hond immers. Is je hond bang, binnen houden!

Op onze hondenlosloopplaats een bang hondje, ook voor vuurwerk, het wordt steeds minder. Hij blijft weglopen, maar steeds minder. 

Zelf ben ik niet bang voor onweer en vuurwerk ,ik kan wel van plotselinge knallen schrikken dat kan ik niet tegenhouden ...

Maar al mijn 4 honden zijn van goede fokkers dus daar kan het niet aan liggen .

Maar valt me op dat de terriërs wel erg bang zijn en de jachthonden dus niet ,vandaar mijn idee dat misschien daar het verschil in zit ,zou natuurlijk erg zijn als een jachthond bang is voor het schot van de jager (niet dat ik jaag hoor met mijn honden ).

De cocker was 1,5 jaar jonger dan onze cairn die dus al haar hele leven bang is voor onweer vuurwerk ,maar heeft haar angst gelukkig niet overgebracht op de cocker ...

Voor Jazz hadden we een jrt die was enorm bang.Ook een terrier.ligt het aan dit soort ras?

De jrt leefde samen met een kruising, toen waren ze samen niet bang.

De kruising overleed en de jrt werd panisch van vuurwerk.Ook toen de spaniel in haar leventje kwam.Onze engelse cocker spaniel is een huishondje en is nog nooit bang geweest.

Komt vast door die grote flappers voor haar oren.

Jazz maakt voor het eerst vuurwerk mee,hoop dat het meevalt.

Rasgebonden zal het niet zijn..., hier twee jachthonden die beide absoluut niet schotvast zijn 

Ik denk dat het voor een heel groot deel geluk en aard van het beestje is..., en daarnaast de ervaringen die ze opdoen en hoe die verwerkt worden.

Misty (de Gordon) is vanuit Spanje gekomen met een enorme angst voor knallen, onweer, vuurwerk..., ik denk dat ze van een jager is geweest en bij het eerste de beste schot tijdens de jacht de benen heeft genomen en in het asiel is beland..., haar jeugdige ervaringen waren in ieder geval niet positief bleek toen ze eenmaal hier was.

Aysa (de Galga) kwam hier zonder angst voor vuurwerk...., de eerste dagen van haar eerste kerstvakantie hier konden we met haar nog gewoon lopen, terwijl Misty naar buiten vloog voor een plasje en dan terug vloog naar binnen toe.

Helaas is het bij Aysa ook mis gegaan tijdens een wandeling..., een stel vuurpijlen werden vlak over mijn man en Aysa afgestoken...., en toen was het hommeles.

Weken heeft ze dat stuk niet durven lopen..., en nu nog, als het donker en helder is en we lopen daar terwijl er bijvoorbeeld alleen maar een vliegtuig overvliegt, gaan haar oren in haar nek en blijft ze net zo lang naar boven kijken tot ze het weer vertrouwd.

Gelukkig is Misty met de jaren een stuk vooruit gegaan..., overdag reageert ze niet meer op een enkele knal, 's avonds is nog wel spannend.

Maar gisteravond was ik zo trots op haar..., we gingen voor het laatste plasrondje en nog geen 50 meter van huis begon er verderop geknal...., Aysa schoot meteen in de vluchtmodus..., Misty stopte met plassen, keek naar mij en toen ik zei 'kom.., plasje doen'..., ging ze weer zitten en plaste gewoon door 

Terug naar huis kon er zelfs een kwispel vanaf..., ik ben zo blij dat zij er nu eindelijk een beetje overheen is gegroeid, hopelijk blijft dat zo.

Vind het een interessante gedachtegang, maar denk niet dat je het zo kan zeggen..

zijn bij stabij jachtproeven wezen kijken en eentje ging er vandoor na het schot, een paar keken er niet op van en een kroop helemaal tegen de baas zijn benen aan

en dat terwijl ze er wel al mee getraind hadden..

Ik denk dat het in de hond zit,net zoals de ene mens sneller schrikt dan de ander

Interessante vraag. Mijn Welsh springer is wel bang van vuurwerk, maar niet van geweerschoten. Er wordt hier in de uiterwaarden wel gejaagd, maar daar kijkt hij niet van op. Van de vuurwerkknallen die er nu zijn, schrikt hij niet zo, maar als hij het buiten ruikt, wil hij niet verder. Ik denk dat hij de kruitdampen en luchtdruk onheilspellend vindt. 

 Jou cocker lijkt op die wij gehad hebben 

Nee, automatisme geloof ik niet in.
Het zal vooral in de ervaringen zitten, en hoe er mee is omgegaan.

En dan nog, alle honden van mijn vriendin (berner sennens) nooit bang voor onweer en vuurwerk, en de een na jongste van pup af aan.
Die ligt nu constant onder de eettafel in de hoek.

Santa, jachthond, trekt zich buiten niks aan van de knallen.
Binnen kan hij bij een harde klap me even aankijken.
Soms reageer ik er niet op, soms zeg ik alleen, het is goed.
We hebben hem met een jaar gekregen, en weten niks meer zijn achtergrond.

Mijn duitse herder kijkt niet op of om naar vuurwerk.
Totaal niet bang ervoor.
Hij staat zelfs buiten mee te kijken naar het vuurwerk (vuurwerk is niet bij hem in de buurt)
Het doet hem totaal niks.

Een golden retriever die ik kende, was wel als de dood.

oudere honden die slecht te been worden, minder gaan zien en horen, die kunnen een angst gaan ontwikkelen voor harde geluiden, schel licht, lichten die aan en uit gaan, overkomt je dat bij de oudere hond, geborgenheid geven, niet bemoederen , maar als de hond lekker bij je komt zitten, lekker doen .

ondanks dat een hond niet bang is voor vuurwerk, neem hem niet mee naar buiten tijdens de jaarswisseling, het vuurwerk barst dan los, of je hond nu bang is of niet, neem geen risico, veel vuurwerk ellende is voor omstandigen die er naar staan te kijken, stel je hond daar niet aan bloot, uitlaten ver voor tijd, en binnen houden tijdens de jaarswisseling als het vuurwerk losbarst.

Rasgebonden zal het niet zijn

Ik denk wel dat een gevoelig  nerveus ras(of mixje)het misschien  iets makkelijker ontwikkelt

De rest valt en staat met hoe zeker de hond zich voelt en dus  socialisatie

1 foute knal kan een zekere hond in een angsthaas veranderen

Ik denk dat het een natuurlijke reactie is van een dier om brandgeur en knallen en flitsen te ontlopen

Dus als ze het niet doen is het aangeleerd gedrag

Helaas zijn er vele dieren overrompeld geweest en ontwikkelen angst

Als de moeder al heel stoicijns is tov lawaai en mensen dingen helpt dat natuurlijk

dubbel

Er zijn genoeg jachthonden, van jagers, die ineens angst ontwikkelen voor knallen. Erg onhandig, en soms is het er ook niet uit te trainen. Echt rasgroep gebonden zal het dus niet zijn.

Al denk ik dat als er honden gefokt worden voor de jacht, deze op jonge leeftijd wel al getest worden, zodat een jager niet met een pup zit die meteen al onder de kast kruipt.

" Er zijn genoeg jachthonden, van jagers, die ineens angst ontwikkelen voor knallen. Erg onhandig, en soms is het er ook niet uit te trainen. Echt rasgroep gebonden zal het dus niet zijn.
 
Al denk ik dat als er honden gefokt worden voor de jacht, deze op jonge leeftijd wel al getest worden, zodat een jager niet met een pup zit die meteen al onder de kast kruipt. "

Wilma en Dobby

 precies ..die ene foute knal die ze niet zagen aankomen

Hier een West Highland White Terrier en kruising Cairn Terrier die beiden totaal niet bang zijn voor vuurwerk. Van eerdere Westies één hondje, een herplaatstertje gehad die bang was, voor de rest niet. Dus nee, ik denk niet dat terriers automatisch bang zijn voor vuurwerk.

Het zal gewoon van hond tot hond verschillen.

4 Duitse staanden gehad, nooit mee gejaagd, nooit geoefend met schoten (misschien wel in het nest, kwamen allemaal van bij jagers, dat kan ik dus niet controleren) en toch geen enkele angst voor knallen of vuurwerk, geen enkele.

De Mechelaars vroeger, sommige hadden bang( de onzekeren) sommige niet.

De gezelschapshondjes; ja de meeste hebben heel fel bang.

Bij mij valt het dus wel heel fel op dat het wel rasgebonden kan zijn., ofwel geoefend in het nest.

Hier een Parson Russell Terriër en die is niet bang staat gewoon te kijken. Terwijl onze vorige Parson wel bang was maarja die angst is ontwikkeld toen meneer buiten de tuin in rende en er een knaller over het hek werd gegooid. 

De angst zat erna dus wel in terwijl hij ervoor nooit last van gehad. Ik denk sommige honden die ook bang zijn ook slechte ervaringen hebben gehad met vuurwerk. Niet allemaal maar een klein deel misschien wel. Mijn vriendins Duitse dog ook nooit bang totdat hij een rotje naar zich toe kreeg gegooid. Daarna enorm bang voor vuurwerk.

Hier drie jachthonden die mogelijk zelfs actief gebruikt zijn voor de jacht voordat ze hier kwamen. Doods en doodsbang zijn ze.

Ik denk dat op knallen prima te trainen is, alleen dan wel het hele jaar door, onze Diesel was eerst wel bang voor onweer, nadat onze zoon een drumstel gekregen had, heeft ze 3 dagen achter de bank gezeten, daarna ging het beter, en was ze nergens bang meer voor.

 Ofwel hebben ze deze "getest" en zijn ze afgevallen omdat ze er angst voor hadden?

Hier is er geen pijl op te trekken. Ginny is nergens bang voor, behalve vuurwerk (en kinderen vind ze zwaar vervelend, maar dat durf ik geen angst te noemen). Winter is vrijwel overal bang voor, maar vind vuurwerk prachtig. Beiden zijn herders.

Nu is het wel zo dat Ginny's eerste O&N best oké ging. Het jaar daarop pleurde iemand echter een rotje vanaf een balkon recht voor onze voeten. Daar is ze nooit helemaal van hersteld.

Vind het wel een interessante theorie maar ik ga mee met de anderen, het ligt aan het beestje ieder hondje is anders.

Ik heb hier een west highland white terrier die niet extreem bang is maar toen die jonger was echt onder de tafel ging liggen een beetje trillen , meer niet, nu hij ouder is doet hij niks maar hij vind het nog niet leuk. De husky gaat mooi naar buiten kijken en maakt hem niks uit.

Oja en beiden zijn herplaatsers waarvan ik de pup / puber tijd niet weet, toen ze 1 waren kwamen ze bij ons.

Het heeft te maken met intelligentie. Hoe intelligenter hoe bewuster van gevaren. Roekeloosheid (niet bewust van gevaar) wordt ten onrechte aangezien voor zekerheid. Dit is bij mensen precies als bij dieren. 

Twijfel ik heel sterk aan: ik weet pertinent zeker dat mijn jagers (geen bang) veel intelligenter zijn dan mijn gezelschapshondjes.

Ik begrijp je heel goed Luz, maar intelligentie is een ruim begrip, op meer vlakken dan wij zelf bij stil staan. Uieteraard speelt ervaring ook mee (meer kennis). 

https://www.facebook.com/video.php?v=981462005217&set=vb.118526656660&type=2&theater

Deze moet je zien, is wel op FB., amai...