Engelse cocker, welsh of Engelse springerspaniel?

Hallo allemaal,   Mijn vriend en ik willen over een tijdje graag een puppy aanschaffen. We zijn al een tijdje bezig geweest om ons te verdiepen in verschillende rassen. De Engelse cockerspaniël, de welsh spaniel en de Engelse springer spaniel showlijn spreken ons heel erg aan. We hebben alleen geen idee welk ras uiteindelijk het beste bij ons zou passen. Iets meer info over onze situatie en wensen: we zijn een jong stel en het gaat onze eerste hond zijn. We wonen in een stedelijke omgeving in een rijtjeswoning met een kleine tuin. We willen er uiteraard mee op puppycursus en het lijkt me ook leuk om daarna andere cursussen of sport met de hond te ondernemen maar dat weet ik nog niet zeker omdat ik er geen ervaring mee heb en wat er allemaal mogelijk is. Fietsen is echt een hobby dus dit willen we vaak gaan doen vanaf de leeftijd dat het mag, de hond moet hier dus wel plezier in hebben. Allerlei trucjes/commando's aanleren vind ik leuk, een beetje een Will to please vind ik dus wel belangrijk. Verder vind ik het belangrijk dat de hond aanhankelijk is en van knuffelen houdt, al zal dit natuurlijk ook wel per hond verschillen en niet alleen aan het ras liggen. Vachtverzorging lijkt me eigenlijk wel leuk dus dat is geen probleem. We willen graag een ras waarbij het jachtinstinct goed onder controle te houden is en dat de hond na wat training ook goed los kan lopen en in de buurt blijft. Aangezien we geen bos/strand direct in de buurt hebben kunnen we hier niet elke dag heen en zal het fijn zijn als de hond ook lekker los in het park kan rennen zonder dat hij gelijk een drukke weg oprent.    Wat ik graag van jullie zou willen weten is: welk ras vinden jullie het meest geschikt of hebben jullie hele andere suggesties qua rassen wat beter zou passen?  Het verschil in uiterlijk tussen deze rassen is ons wel duidelijk maar wat zijn de precieze verschillen in karakter, behoeftes en jachtinstinct?

Leuk dat jullie gevallen zijn voor deze vrolijke rassen!

Het jachtinstinct van deze drie rassen verschilt nauwelijks van elkaar. Spaniëls zijn geen enorme weglopers, al houden ze er soms wel van vogeltjes weg te jagen of zo nu en dan een geur te volgen. Ze zijn hierin echter goed te sturen en zijn in principe gehoorzaam en op het baasje gericht. Als er naast het park een drukke weg ligt, zou ik mijn hond (welk ras dan ook) daar sowieso niet loslaten, want dat kan heel verkeerd aflopen, zelfs als je hond goed onder appèl staat. In een veilige omgeving zorgen spaniëls eigenlijk niet vaak voor problemen tijdens het loslopen. Het zijn geen herders die aan je been geplakt zitten natuurlijk, geurtjes opsnuiven, spelletjes doen, eventueel spelen met andere honden en rondrennen zijn voor hen absoluut belangrijk.

Voor sporten zijn alledrie de rassen geschikt, zeker als je denkt aan bijvoorbeeld gedrag & gehoorzaamheid, apporteersport, jachttraining of speuren. Ook qua aanhankelijkheid hangt het meer af van het individu (en de socialisatie en uiteraard de voorouders) dan van het ras in het algemeen.

Qua karakter zijn er ook niet veel grote verschillen te noemen. De Welsh is mogelijk iets eigenzinniger, maar tevens socialer dan de Engelse Springer. De cocker kan wat drukker zijn en je ziet tegenwoordig ook wel eens wat pittigere cockers. Cockers kunnen (!) soms blafferig zijn. De beide Springer Spaniëls zijn actiever en hebben doorgaans net wat meer beweging nodig.
Maar doorgaans zijn het allemaal hele vriendelijke, zachtaardige en vrolijke honden. De voorouders (karakter van o.a. de vader en de moederhond) en fokker spelen hierin een belangrijke rol. Persoonlijk vind ik van deze drie de Welsh het leukst.

Als jullie van Spaniëls houden, is de Clumber Spaniël misschien ook wel een optie voor jullie.

Ik ben als baby opgegroeid tussen deze honden en mijn ouders zijn momenteel in bezit van een prachtige Clumberdame. Wat mij betreft de ideale gezinshonden, bij de juiste baasjes althans.
De Clumber is een kalme, zachtaardige en vriendelijke hond. Naar vreemden zijn ze wel wat terughoudend, het zijn geen honden die bij wildvreemden in de armen springen, dat zeker niet. Toch zijn ze nooit onvriendelijk of overdreven afstandelijk. Zelf vind ik dat erg prettig. Voor hun eigen mensen zijn ze enorm aanhankelijk, de grootste knuffelkonten die je bedenken kunt. Ze liggen dan ook graag op je voeten en leunen graag tegen je aan, maar nooit op een opdringerige of dwingende manier. Met andere honden gaan ze vrijwel altijd zeer sociaal om, worden ze geprovoceerd dan halen ze hun schouders op en dartelen ze verder. Met kinderen vind ik het uitstekende honden, ze zijn geduldig en tolerant.
Ze hebben eigenlijk het speelse en zachte van de Spaniël, en de rust en gehechtheid aan eigen familie van een dogachtige.
Clumbers zijn onverstoorbaar en zeer rustig in huis, buiten zijn ze actief en zwemmen ze graag, maar altijd blijven ze die 'no-nonsense' uitstraling aanhouden. Ze passen zich moeiteloos aan aan een actiever of juist rustiger leven.
Wat betreft werklust: dit verschilt erg per lijn en exemplaar. Je hebt kortweg drie types: de showlijn, de werklijn en de dual-purpose lijn.
De Showlijn is de hond die je hier het meest ziet, het logge brede model. De jachtlijn is meer voor jagers weggelegd, deze zie je veel in Engeland en Scandinavië en deze honden zijn een stuk smaller, atletischer en actiever. En dan heb je nog de dual-purpose, een combinatie van beide (zie je hier ook veel tegenwoordig). Onze Feya is zo'n combinatielijn.

Met de Clumber valt goed te werken, het zijn niet de allersnelste leerlingen maar wat ze geleerd hebben vergeten ze nooit. In hun doen en laten zijn ze betrouwbaar, je weet wat je aan ze hebt. Ze laten zich niet gauw afleiden door de omgeving, hun baas (inclusief koekjes) vinden ze interessanter.
't Zijn geen honden die weglopen of ontsnappen, ze blijven de baas goed in de gaten houden. Het zijn overigens wel uitstekende speurneuzen.



Vergeleken met de Welsh, Engelse Springer en Cocker zijn ze rustiger, ietwat aanhankelijker en hebben ze doorgaans minder jachtinstinct (en een gemakkelijkere vacht). Een cocker kan nog wel eens op iedereen afstuiven ('alles en iedereen is zoooo gezellig!') terwijl een Clumber meer gesteld is op alles wat 'eigen' is. Persoonlijk vind ik dat ze minder ruimte innemen dan de soms drukke karaktertjes van de Springers en de Cocker. Maar het is maar net afhankelijk van wat jullie zoeken in een hond.

Verder wil ik je het volgende meegeven. Verdiep je heel goed in de voorouders van je hond en kies een goede, bekwame fokker uit. Een goede fokker geeft de puppies altijd een officiële FCI-stamboom mee, en laat de vader en moeder van het nestje altijd van te voren onderzoeken op erfelijke aandoeningen (ziektes). Anders is de kans namelijk groot dat je een ziek hondje koopt (dit is nog niet vanaf de buitenkant te zien!). Schaf nooit zomaar een pup via Marktplaats aan. Er zijn veel broodfokkers actief die zeer zieke en ongezonde pups verkopen, pas hier enorm mee op en verdiep je hier goed in. Een goede fokker hanteert meestal een wachtlijst waarvoor je je kan laten inschrijven.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is: tussen het karakter van de Cocker, de Engelse Springer en de Welsh Springer zitten geen enorme verschillen. Ze zijn allemaal met hetzelfde doel gefokt, allemaal ontstaan uit één ras (waardoor ze meer overeenkomsten dan verschillen hebben) en alledrie prima geschikt als gezinshond.

Ik kan jullie wel aanraden te gaan kijken op een hondenshow of bij fokkers thuis. Op die manier kunnen jullie ze ook in het echt meemaken en de rassen als het ware vergelijken. Dit kan jullie een veel beter beeld geven van de rassen dan een beschrijving op het internet of in boeken.

Dankjewel voor je uitgebreide reactie. We zijn sowieso van plan om de hond bij een goede fokker t halen ook al betekend dat dat we op een wachtlijst komen. Ook zijn we nog van plan om naar een hondenshow te gaan om de verschillende rassen in het echt te bewonderen en vragen te kunnen stellen. De clumber spaniel spreekt me qua uiterlijk niet zo aan, die is zo grof gebouwd. Jij zegt dat de welsh wat socialer is, bedoel je hiermee naar mensen of andere honden mee? Klopt het trouwens dat er bij cockers een verband is tussen de vachtkleur en het karakter of is dit een fabeltje? Ik heb gelezen dat de rode cockers vaak feller zijn dan de meerkleurigen. 

De Welsh is wat clownesker en speelser vind ik, wat gekkiger maar daarmee dus ook wat eigenwijzer, terwijl Engelse Springers wat serieuzer op mij overkomen. Dit bedoelde ik eigenlijk met socialer, want eigenlijk kunnen alle Spaniëls in principe prima met zo'n beetje alle mensen en dieren. En nog een voordeel van de Welsh Springer is dat ze een gemakkelijkere vacht hebben, besef je dat Cockers en Engelse Springers regelmatig naar de trimsalon moeten (tenzij je dit zelf wilt leren, echter dit is vrij intensief). Ook de oren (i.v.m. ontstekingen etcetera) zijn een aandachtspunt, zeker bij de Engelse Springer en de Cocker. De Welsh heeft wat bescheidenere en minder gevoelige oren. En die sproetjes maken het helemaal af, haha.

Het is een fabeltje dat kleur en karakter samenhangen bij Cockers, wel is er een gedragsafwijking die alleen bij éénkleurige (rode) Cockers voorkomt (Rage Syndrome of Rode Cockersyndroom), hierdoor ontstaat plotselinge onverklaarbare agressie. Tegenwoordig komt het gelukkig niet meer zoveel voor, zeker niet als je een goede fokker uitkiest.

Dat rode cockersyndroom komt haast niet meer voor.

Met mij en andere spanielvrienden vinden dat kleur er wel toe doet.

De eenkleurige zijn feller, zeker van de amerikaan en de engelse.

De bonte zijn liever.Wij hebben nooit een eenkkeur gewild,we hadden een b&t engelse en nu een 3kleur.

Behendigheid bv doet wel een engelse maar als tie geen zin heeft vergeet het dan maar.

Die van mij wil niet sporten niks,wel lekker haar neus achterna gaan.

En ze liggen graag bij je voeten.

 Wil je flink aan de slag neem dan een springer spaniel bv.

Wat leuk dat je voor een spaniel gaat! Scott is mijn tweede Welsh springer spaniel, een heerlijk ras. Ze zijn ongelooflijk lief, zowel naar eigen mensen als vreemden. Terughoudendheid is Scott helemaal vreemd; in tegendeel, hij is overenthousiast naar mensen en dat was mijn vorige Welsh ook. Houd er wel rekening mee dat ze gefokt zijn om wild op te sporen en op te stoten, zodat de jager het wild kan schieten. Dat is ook het eerste was een Welsh doet zodra je hem in het veld loslaat. Hij zoekt dan methodisch het terrein af om wild op te sporen, daarbij vaak met vier poten tegelijk in de lucht rondspringend. En als hij een spoor heeft, is hij even weg, en als hij geluk heeft, kan hij nog een fazant opjagen. En op dat moment zijn ze echt oostindisch doof. Natuurlijk komen ze terug, steeds keren ze weer naar de baas, maar als ze een drukke weg over moeten om het spoor achterna te gaan, doen ze dat ook. Ik ken inmiddels de nodige verdrietige verhalen van Welshjes die overreden zijn. Verwacht geen slaafse gehoorzaamheid, verwacht geen hond die los je constant zal volgen. Ze zien iets en gaan erop af. Helaas kan Scott niet met alle honden goed overweg, maar de meeste Welshjes kunnen dat wel. Wat dat aangaat, hebben wij pech met hem. In groepen honden hem loslaten is geen goed idee, dan kan hij om zich heen gaan snauwen. Maar Scott is sowieso geen makkelijke hond, en dat was Diesel al helemaal niet. Ik hoor van meer mensen dat ze niet allemaal even makkelijk zijn. Overigens moet een Welsh springer ook naar de trimsalon, zo'n 4 x per jaar. Verder is hun vacht makkelijk bij te houden. De meeste Welshjes hebben flink wat beweging nodig, realiseer je dat goed. En veel Welshjes houden van water en gaan geheid eendjes en ganzen achterna in het water. Bij Scott valt dat wel mee, maar in het broedseizoen kan hij niet los bij water. Misschien als je van pups af aan jachttraining doet dat je het jachtinstinct goed onder controle kan houden, dat weet ik niet; mijn beide Welshjes waren herplaatsers. Kijk anders eens op de site van de rasvereniging wanneer er een wandeling is, dan zie je een heleboel van die sproetenkoppen bij elkaar. Succes met je keuze!

Een black and tan wordt ook als éénkleur beschouwd hoor.

Over het algemeen zijn de eenkleuren (rood, zwart, black and tan, sable, choco) meestal toch iets pittiger dan de meerkleuren (blauwschimmel, oranjeschimmel, leverschimmel...), ze moeten heel consequent opgevoed worden. Bij een meerkleur kan je al eens een steekje laten vallen in de opvoeding, maar een eenkleur zal daar wel van durven profiteren. Toch is het geen algemene regel, er zijn evengoed pittige blauwschimmels en oranjeschimmels of heel rustige rode cockers. 

Alle spaniels die je noemt, hebben toch wel veel beweging nodig. Een blokje om volstaat niet, ze moeten eens goed kunnen rennen dagelijks. Ben je bereid om dagelijks naar een bos in de buurt te rijden? Of zal het hondje gedoemd zijn tot een dagelijkse aangelijnde wandeling? Want een pittige cocker zal daar niet mee blijven akkoord gaan en dat zal zich uiten in slopen en ander ongewenst gedrag. Toch iets om rekening mee te houden. 

Oooooohhhh, springer spaniëls. vindt ze zo ontzettend leuk.

Ik denk dat jullie deze rassen kunnen bieden wat ze nodig hebben en andersom, dat zij jullie kunnen bieden wat jullie wensen. Alledrie de rassen liggen heel dicht bij elkaar. Ik denk eigenlijk dat je uit tekst nauwelijks nog extra informatie kan halen die de doorslag zal gaan geven.

Wij hadden uiteindelijk 2 rassen waar we uit wilden kiezen. voor beide rassen zijn we op bezoek gegaan bij een fokker (Nova Scotia Duck Tolling Retriever en Finse Lappenhond). We hebben een wandeling meegedaan en even binnen gezeten. Het is heel fijn om een ras even te ervaren. Dan 'voel' je de klik die je ermee hebt. Dit heeft bij ons de doorslag gegeven en was uiteindelijk een intuïtieve keuze. 

Het voorwerk is gedaan, je hebt de juiste rassen gekozen die bij jullie passen. Met alledrie komt het goed. Dus ik zou zeggen, ga lekker af op je onderbuikgevoel! Ook dit is belangrijk.

Bedankt voor alle reacties! Mijn vriend spreekt de welsh het meeste aan. Ikzelf neig meer naar de Engelse springer omdat die misschien net iets minder jachtinstinct hebben in vergelijking met de welsh omdat dit ras uit een aparte werk en showlijn bestaat en bij de welsh heb je maar 1 lijn. Maar een eigenwijs klein cockertje vind ik ook nog steeds leuk. Ik wil dus in ieder geval nog naar een show en fokkers toegaan om de rassen in het echt mee te maken. Wat wel zeker is, is dat we graag een reutje willen omdat we liever niet castreren ivm het mooi houden van de vacht. Bij een teefje loop je toch risico's op allerlei aandoeningen als je haar niet steriliseert en er geen puppy's mee wilt. 

Meer ervaringen van mensen die 1 van deze rassen hebben of in het echt kennen hoor ik trouwens graag! 

Als je voor een showlijn Engelse Springer gaat, heb je inderdaad minder kans op een flink ontwikkeld jachtinstinct dan in een combinatie- of jachtlijn. Wat dat betreft zou de Engelse Springer (of Cocker) misschien gemakkelijker zijn.

Het leuke aan een show is dat je de verschillende rassen naast elkaar kunt zien en dus direct kunt vergelijken. Er zijn ook veel fokkers en eigenaars waarmee je een praatje kunt maken, om ervaringen aan te horen.

Toevallig komen er in december twee hele grote shows aan voor alle rassen.

- De Winnershow (in de RAI Amsterdam) op 13 en 14 december (Spaniëls op zondag 14 december)

- En de kerstshow (in Katwijk, Cuijk) op 19, 20 en 21 december (Spaniëls op zondag 21 december)

Op zich is het verstandig om voor een reutje te gaan als je niet wilt castreren in verband met de vacht. Houd er wel rekening mee dat een ongecastreerd reutje net wat vaker de neiging kan hebben de benen te nemen (als hij een loops teefje ruikt) en hij dan echt bananen in zijn oren kan hebben. Dit geldt natuurlijk voor alle rassen. Sowieso is mijn ervaring dat reutjes buiten wat zelfstandiger zijn. Persoonlijk vind ik Spaniëlteefjes wat gemoedelijker dan reuen. De kans op ziektes valt mee (dit wordt vaak enorm aangedikt door dierenartsen) en ik ben van mening dat ook een teefje niet gecastreerd hoort te woorden als dit niet medisch noodzakelijk is. Lees de volgende resultaten van een onderzoek maar eens door.

http://www.bartenblooms.nl/files/Voor--en-nadelen-castreren-en-steriliseren.pdf

Onze Clumber Spaniël teef is trouwens uit medische noodzaak gecastreerd, en heeft nog steeds een prachtige sluike vacht. Het kost je misschien iets meer vachtverzorging of iets vaker trimmen, maar het is niet zo dat de vacht standaard compleet ontploft.

Scott is ook gecastreerd, zijn vacht is prachtig. Wel iets meer werk, regelmatig met de mars coat king de vacht ontwollen en het is prima bij te houden.

Ik hou heel erg veel van de Engelse springer spaniëls want ik ben daar een klein beetje mee opgegroeid

Erg mooie rassen die op jullie lijstje staan. Qua uiterlijk stonden die ook bovenaan op mijn lijstje. Ik ben uiteindelijk, (na heel lang rondzoeken en veel verschillende rassen te bekijken) naar de Friese stabij overgegaan omdat ik het niet zo zag zitten om om de 3 maanden naar de trimmer te gaan (een uitgegroeide cocker vind ik ook niet erg mooi) en omdat ze rustig zijn in huis en goed met kindjes.

Je schrijft dat je graag een zekere will to please hebt, mijn ervaring met de meeste jachthonden is dat die enkel aanwezig is als je een koekje in je hand hebt én er voor de rest geen interessante geurtjes zijn maar ik heb geen van deze drie rassen ooit zelf gehad dus ik kan ook verkeerd zijn (al weet ik wel dat mijn collega met haar beide cockers op dat vlak wel afziet). Voor zover ik er wat van weet zou je op dat vlak bij de Engelse springer spaniel het verste komen.
Ik zou je vooral willen aanraden om bvb 2 rassen te kiezen en van beide een (goede) fokker te zoeken waarbij je eens kan gaan kijken en eventueel een wandeling mee kan doen zodat je ziet hoe ze echt zijn. Je kan ook van alle 3 eentje zoeken natuurlijk .

Ik heb niet zoveel ervaringen met de Welsch spaniel, maar ik vind de springen spaniel echt geweldige honden, ze zijn mega slim, ( de springer spaniel die ik ken) zit al erg hoog op de cursus en kan altijd loslopen. Hij gaat nog wel eens zijn neus achter na maar hij luisterd geweldig en je kan zijn focus weer snel oppakken. 

De karaktera verschillen niet zo heel veel van elkaar; de Welsh en Cocker zijn soms iets hondtoleranter. Ook is de Welsh Springer Spaniel iets meer een clown.  Houd er wel rekening mee dat je met al deze honden naar de trimmer moet.

Misschien, omdat ze qua innerlijk zoveel op elkaar lijken kun je gaan kijken welke qua uiterlijk het best bij je past. De Welsh en Engelse Spaniel zijn groter als de Cocker. 

Houd je ons op de hoogte? :)

Lieve mensen

ik ben al geruime tijd, na heeeel geruime tijd inlezen,op zoek naar een welsh springer spaniel pup. Ik heb al wat erkende fokkers uitgebreid aangeschreven maar slechts 2x een reactie gehad ???????? ik zoek geen corona pup ik ben een hondenliefhebber die gedegen op zoek gaat zn niet ‘zomaar’ een pup wil. Is er iemand hier die een nestje weet bij een erkende fokker f waar ik evt op een wachtlijst kan? Ben echt bereid om dan ook uitgebreid info over mij en mijn zoektocht te geven Bedankt alvast ! 

Beste Lief,

Dit is een oud topic van iemand anders.  Je kunt beter zelf een topic openen met je vragen.

Dan komen  de antwoorden ook bij jou terecht!

Oud topic, deze gaat op slot.

Beste is om een eigen topic aan te maken, zodat mensen specifiek op jouw vraag kunnen antwoorden.