Zojuist in het bos aan de praat geraakt met een man die werd uitgelaten door zijn Tibetaanse mastiff (). We kregen het over de kracht van dit ras, en hij vertelde dat zijn reu een paar weken geleden door twee schuttingen was gedenderd om bij de loopse Duitse Dog van een paar huizen verder te komen... OEPS. Ik denk dat ik dan aardig verslagen in mijn tuin had gestaan, haha!
Gelukkig waren de mensen redelijk goede bekenden van elkaar en hebben ze de kosten gedeeld om de (mogelijke?) zwangerschap te beëindigen dus een daadwerkelijk nest is er niet van gekomen, maar jeetje... Lijkt me best lastig, als je bulldozer besluit je hekken neer te maaien Dan valt het met Winter die tevergeefs door de voordeur probeerde te graven dus nog best mee!
Hahaha! En vergeet ook niet de kracht van een loopse teef he ;-). Die kunnen er ook wat van hoor, de reu kan het in zijn eentje niet allemaal klaarspelen ;-).
Overigens, de aanleiding dat ik op het forum kwam, was het oepsnestje van Dobber. Want Rico, de reu, zat wel goed vast aan een touw, maar Dobber niet... Laat ik het erop houden dat niet alleen een reu een bepaalde drang kan voelen ;-).
Mag ik vragen waarom je het nest van Dobber heb laten komen?
oeps, door schuttingen gekomen in jouw tuin, ai..... hoop dit nimmer mee te maken.
denk ook niet dat het hier kan, de palen staan anderhalve meter in de grond.
en als baas zou ik dan maar op body pump gaan om mijn hond te kunnen houden, hihi.
Hm...die loopse Duitse dog heeft dikke chance dat Lance toen niet voorbijkwam.....
Hahaha! Oeps... Dat zouden mijn ouders niet zo leuk vinden, denk ik!
Natuurlijk mag je dat vragen, ik ben er heel open over dat ze een nestje heeft gehad ;). Dobber haar nestje kwam voordat ik op HP zat, ik wist in die tijd nog niks van fokken, erfelijke problemen etc. Toen ze drachtig bleek heb ik me wel voorbereid hoor, maar echte kennis heb ik pas later gekregen. Waarom ik het nestje heb laten komen: a. ik wist dus nog niks van erfelijke aandoeningen, en b. ik ben tegen abortus ;).
Het nestje van Dobber heeft me in laten zien dat ik later graag wil gaan fokken, maar dan wel op de goede manier .
Zou je het nestje laten komen als je het wist van erfelijke aandoeningen?
Fijn dat de baasjes het netjes opgelost hebben
Goeie vraag, Janno.
Ik ben tegen abortus uit principe, maar daarnaast ik geloof ook dat het niet goed is voor het mentale en fysieke gestel van een drachtige hond, als die dracht ineens weg is (afgebroken dus). Al zal er verschil zijn in de duur van de dracht op het moment van weghalen. Ik ben tegen abortus bij mensen, zou ik dan wel voor abortus bij een hond zijn?
Dus om eerlijk te zijn, ik denk niet dat ik de pups weg zou laten halen. Maar goed, omdat ik weet dat ik die principiële overtuiging heb, zorg ik er dus ook voor dat Dobber beslist niet drachtig kan raken als ze loops is ;). Dat is een stukje verantwoordelijkheid die ik hierin (moet) nemen. Als ik de keuze neem om pups niet te laten aborteren, moet ik er ook voor zorgen dat er gewoonweg geen pups kúnnen komen. En gelukkig woon ik niet in een hondrijke, dichtbevolkte buurt, dat maakt het wat gemakkelijker natuurlijk.
Wat anderen van mijn keuze vinden is voor mij niet belangrijk, en hoe anderen het zelf zouden doen ook niet. Ik heb er vrede mee dat ik weet dat ik nooit een nestje zou aborteren (tenzij het leven van de moederhond in gevaar kwam oid), en dat ik dus maatregelen neem om ervoor te zorgen dat ik niet in een situatie kom waarin ik een dergelijke keuze moet nemen.
De mensen waar ik tot nog toe contact mee heb kunnen houden, zijn allemaal erg tevreden met 'mijn' 'pups' . Voor zover ik heb gehoord, zijn het leuke, stabiele honden geworden die allemaal wel van een blafje houden (hoe kan het ook anders haha).
Dat is gelukkig een heel andere insteek dan lukraak de hond van de buren bovenop je hond gooien omdat een nestje voor een keer zo leuk is Ik geloof ook echt wel in 'oeps' nestjes, en ik vind niet dat een dracht daarom per definitie afgebroken MOET worden. Toch zou ik bij een eventuele keuze de ouderdieren wel zwaar mee laten wegen. Denk ook dat deze mensen wel de juiste keuze hebben gemaakt om de dracht te beeindigen. De man gaf ook aan dat tibetaanse mastiff x duitse dog geen kruising is voor een gemiddeld huishouden, en hij niet verwachte dat de pups een 'vriendelijk' en 'kundig' publiek aan zouden trekken. Ik vond het wel mooi dat ze daar zo bij stil stonden, en snap hun keuze hierin dan ook goed - en dan hebben we het nog niet eens over erfelijke zaken
Sinds het nestje van Dobber heb ik heel wat geleerd over fokken en erfelijkheid, kun je nagaan hoe ik schrok toen een puppykoper me mailde om de contactgegevens van andere puppyeigenaren die een reu hadden (het nest had drie reuen en drie teven). Hij vond zijn teefje zo'n mooie hond (was het ook hoor), dat hij een nieuw ras wilde gaan fokken . Heb natuurlijk de gegevens niet gegeven, en ook de andere eigenaren op de hoogte gesteld en hen geadviseerd om hier niet aan mee te werken (mocht hij toch hun gegevens zien te achterhalen op de een of andere manier). Een nieuw ras fokken met een volle broer en zus... Zoiets komt toch niet bij een logisch denkend iemand op? Sindsdien heb ik geen contact meer met deze eigenaren, helaas... Ik heb daarna wel een tijd MP gecheckt, maar gelukkig geen nestje tegengekomen. Maar goed, je weet het natuurlijk nooit...
Dit soort mensen ben ik helaas ook wel eens tegengekomen, die er echt van overtuigd waren dat inteelt geen rol speelt bij dieren zoals dat bij mensen het geval is.
Ook mensen die daarom niet hebben geaarzeld een pup te nemen uit een nestje van bekenden - product van moeder & zoon combinatie. Als ik die hond een menselijke aandoening zou mogen toeschrijven, zou ik gezegd hebben dat deze downsyndroom had. Hoe zijn ogen stonden, hoe hij zich gedroeg... Het klopte gewoon niet. Maar die bevalling schijnt ook niet vlekkeloos verlopen te zijn, dus in hoeverre zuurstof tekort een rol heeft gespeeld weet ik niet.
Jammer, hoe klakkeloos sommige mensen keuzes maken. En ook eng...
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?