Wie red je, je hond of een vreemdeling?

 Het ligt ook aan wat voor vreemdeling.

Als het een seriemoordenaar is of een andere gek die niet kan worden geholpen en ze die nooit kunnen oppakken,omdat ze geen bewijs hebben en niet kunnen krijgen.

Dan zou ik eerst de hond redden, maar dit gebeurt vrijwel nooit.

Ik zou proberen ze allebei te redden anders probeer ik de hond aan de vreemdeling te geven en ze samen redden als dat niet mogelijk is hoe erg dan ook kies ik voor de vreemdeling.

 Omdat ik nooit met mijzelf kan leven als ik dat kleine meisje haar moeder, of opa, of suikeroom heb laten dood gaan voor mijn hond. 

Dit is mijn laatste reactie want ik vind het echt te schokkend en ook extremistisch dat de medemens en naastenliefde zó weinig betekenen. Ik leef liever met de schuld dat ik ervoor gekozen heb mijn hond (en ja Lexie is mijn alles) niet te redden, dan met de schuld dat ik die lieve oude dame haar zoon en het jongetje zijn vader willens en wetens heb laten sterven voor mijn hond

Duidelijk. Ik hoop dan maar dat jullie dan zelf nooit opgeofferd zullen worden voor een hond, of dat jullie nooit een kind verliezen omdat bijvoorbeeld Gijs de poedel hoger op iemands lijstje stond.

Ik lees wel zeer veel extremistische uitspraken hier, ik schrik er gewoon van.

Deze discussie is niet aan mij besteed.

Dierenliefde is prachtig, maar als een mensenleven het ertegen moet afleggen… dan vind ik dat toch wel heel schokkend.

''Ik zou mijn hondjes boven mijn eigen man verkiezen'' las ik… arme man!

Maar ik ga niet meer reageren. Ik word er bijna naar van! Wie heeft er nog oog voor zijn medemens…

Triest..

Wel goed lezen.

''ik denk dat ik zelfs eerder de hondjes red dan mijn man ...en ik hou héél echt ,héél veel van hem , al 42 jaar !!''

Ze denkt, gaat er niet vanuit! En zo denk ik ook, omdat mijn partner zich echt wel kan redden, en andersom zou hij ook eerst voor de dieren moeten gaan en dan pas voor mij. Want ik red me wel, of juist niet. Maar ik steek mijn handen in t vuur voor mijn dieren, maar hopelijk komt die keuze gewoon nooit.

Ik hou meer van mijn hond dan van een vreemdeling dusja.. Jammer vreemdeling! 

Tja wat antwoord je daar nu op en hoe?...rationeel of emotioneel?

Ik denk dat voor het merendeel geldt dat we het achteraf pas kunnen antwoorden indien we het 'disaster' zelf zouden overleven.

Mijn eerste reactie zou zijn mijn honden absoluut. Maar gaat me dat lukken 2 tegelijk? Of komt er dan een nieuw dilemma....wie eerst of welke als echt maar 1 kan? Ga ik dan toch voor die vreemde ( jong, oud, sterk, zwak?)omdat ik niet kiezen kan en wil of omdat die hulpbehoevender is? En laat ik mijn geliefde kereltjes dan maar samen 'heen gaan' waar dat ook moge zijn omdat dat dan nog enige troost biedt....ze zijn dan tenslotte samen? Grote kans dat ik zelf als vastgenageld op mijn plek sta....instinctief/onbewust weigeren de keus te maken? Wie weet....ik niet iig en wil het niet weten ook.

Ik ga mijn kerels FF een dikke knuf uitdelen en hun maaltijd voeren.

Tjee, de meesten van jullie kunnen in zon situatie wel heel veel en heel helder nadenken in die ene seconde ;)

Maar nee, zelfs in niet nood situaties kies ik altijd voor mijn hond, niet voor die vreemdeling. Mijn hond betekend te veel voor me. Waar vreemdelingen mij niet hielpen, hielp zij mij wel. Keer op keer. Onvoorwaardelijk. Onze band is hecht, zeer hecht. Dat heb ik niet met een vreemdeling en hun familie.

Mijn pa zei een tijdje terug "als jij moet kiezen tussen je vriend en je hond, kies je nog voor je hond". Ik denk dat dat wel waar is. Niet dat ik niet om hem geef, want ik geef veel om hem.

Gezond verstand heb je op dat moment echt niet meer. Een instinct wel en dat instinct houdt echt geen rekening met de onbekende dochter die je nog nooit gezien hebt ;)

 Als je dit topic zo doorleest is de kans dat ze zo naar jou zouden doen, als ze een hond hebben, uiterst klein

Ik kies mijn hond ... Denk ik 

Over politiek correct gesproken...

Dit antwoord staat er bol van

Staat best goed ...'elke mening respecteren'

Ik respecteer op zichzelf ieders mening, maar ik heb er enorme moeite mee er begrip voor op te brengen.

En waarom mag ik dat niet zo neerzetten?

Bij zulke vragen cq stellingen gaan meningen tegenover elkaar staan.

Ik vraag me dus nog steeds af als ik mijn hond redt ten koste van een mens wat toevallig het kind is van 1 van de mensen hier die zegt dat zij hun hond redden en niet een mens wat ze niet kennen,  of ze dan nognzo begripvol zullen zijn...ik kan me dat persoonlijk niet voorstellen...gaat mijn voorstellingsvermogen zelfs volledig te boven.

Maar zoals ik gelijk al schreef... Dat ligt vast aan mij.

En nee..ik ga op een 3 banen brede snelweg, vergeven ook van grote zware vrachtwagens niet boven op mn remmen staan voor eenden kuikens. Vast heel rationeel maar misschien zit ik daar te veel voor op de snelweg en weet ik uit ondervinding hoe hard de klappen kunnen zijn en hoe vernietigend.

Maar das vast ook weer niet politiek correct ....of juist wel....

Heiemaal mee eens.

ik vind het eigenlijk ook wel een beetje triest dat er zoveel zeggen 'een vreemdeling, daar heb ik geen band mee'

een medemens, acuut in nood, laat je die dan zomaar stikken? Nee toch? Ik kan me niet voorstellen dat je een mens in nood voir je ogen - want daar gaat het hier over - niet zal proberen te helpen. 

Uit jouw reacties zou je bijna kunnen gaan opmaken dat voor jou een dierenleven niets waard is. En dat vind ik ook best triest. Gijs de poedel is dan misschien maar slechts een hond, hij kan wel iemands dierbaarste vriend zijn. Dus uit het oogpunt van iemand dan misschien wel te begrijpen dan hij/zij de egoïstische beslissing neemt om voor zijn hond te kiezen. 

Maar inderdaad, zo hoort het waarschijnlijk, ethisch gezien, een mensenleven boven dat van een hond. Maar daar hoeft niet iedereen het eens mee te zijn. En zoals Roosje al zei, in die 1 seconde die je hebt ga je echt deze redenering niet maken en dan handel je uit instinct, en je instinct is nog steeds je eigen familie redden, of dat nu je hond, je kat, je broer of moeder is. Of dat is toch mijn gevoel in ieder geval. 

Overigens ken ik een waar gebeurde situatie. Een bootje vol mensen, stuk voor stuk vrienden van elkaar en 2 hondjes. Bootje zinkt. 1 mand red 2 honden, waar de vrouw onder terecht kwam. Vrouw werd gereanimeerd, maar overleed in het ziekenhuis. Ze was opgegeven voor orgaandonatie. Bij het open maken bleek ze zo danig vol met kanker te zitten dat ze ook zonder dit ongeluk dood was gegaan. Orgaandonatie was onmogelijk.

Ze liet haar ouders en 10 jarige dochter achter.

Alle overige mensen en de 2 honden hebben het gered.

Deze man redde dus instinctief de hond van deze vrouw en die vrouw is door die actie overleden.

Oprechte vraag maar wat als die geliefde hond je geliefde familielid of partner is, kies je dan nog steeds voor die vreemdeling? Denk het niet... waarom? Omdat je met je familielid en/of je partner een band hebt, en met die vreemdeling niet. Dus dan gaat de band ook voor. Dan handel je ook uit emotie. En dan telt de familie van de vreemdeling ineens niet meer.

Wat is dan nu zo erg dat mensen dan kiezen voor de hond uit emotie omdat ze daar een band mee hebben? Erg omdat het een hond is? Omdat een hond minder waard is dan een mens? Omdat een mens boven een dier staat?

Wat als die vreemdeling een hele belangrijke arts is? Kies je dan nog steeds je familielid? Als je het dan over waarde hebt moet je wel consequent blijven.

Maar punt is, er is geen vaste waarde van een leven. Dat is voor iedereen anders. Respecteer elkaars keuze, het is nooit goed en er bestaat hier geen juiste keuze zoals ik al eerder zei.

Ik vraag me af of ik die vreemde op dat moment überhaupt zou zien. 

Juist door het wel/geen band gedeelte. Want ja, instinctief grijp ik mijn hond ben ik bang.Ik ken mezelf inmiddels in rampscenario's en ik zie niet zoveel meer.

Ga je er echt over nadenken dan wordt het alleen maar lastiger. De hond die bewezen heeft zichzelf zonder na te denken voor me op te offeren en vice versa of iemands familielid. Familie is alles, ik zou die persoon niet willen "afpakken" en ik denk dat degene die recht in mijn gezicht zou zeggen 'sorry maar ik koos bewust voor mijn hond ipv jouw broertje' (of wie dan ook) meteen hetzelfde ravijn in gaat.

Hopelijk zal het voor ons allemaal een raadsel blijven. Echt weten wat je doet kan toch niet. Het lijkt me niet te missen dat je hoe dan ook een schuldgevoel houd.

 In jouw geval wordt de vraag heel anders. Want dan kies je tussen mensen, en ja, grote kans dat ik dan meer moeite doe voor mijn eigen mensen.

Ik keur niemands antwoord af. Maar dat wil niet zeggen dat ik alles kan respecteren, ook al zou ik t willen, dat kan ik niet. Maar veroordelen doe ik t ook niet.

Misschien kun je hier wel uit concluderen dat mensen een huisdier hebben om verschillende redenen. En dus in een noodsituatie ook anders reageren. (hoewel we t nooit zeker zullen weten, t is allemaal hypothetisch)

Misschien een optie om helemaal niets te pakken, en het touw zelf ook gewoon los te laten.?

Ik ben namelijk nooit zo goed in keuzes.

Altijd maar weer die gulde middenweg..

Het is pas triest, dat mensen zoals ik en anderen die de mening delen om een vreemdeling niet te redden, dat dat als triest word gezien en extreem.

Valt me wel op dat wij het meest worden ''aangevallen''. Al voel ik mij persoonlijk niet aangesproken, want het is mijn mening, mijn recht om zo te denken en handelen, en zo denk ik ook over de mensen die wel een vreemdeling als eerst zouden helpen.

Ik snap enkel niet hoe sommigen er bij komen dat een mensenleven meer waard is dan een hondenleven? De dier was er als eerst, en die moeten allemaal plaatsmaken voor de mens. Triest! 

*Vanaf nu word het iets offtopic maar moet t ff kwijt en het weegt ook wel mee in mijn keuze * ;).

Wij, de mensheid, maken alles kapot, alles. Een dier geeft enkel liefde, iets waar de mensheid een flinke voorbeeld aan kan nemen, maar daarvoor is het allang te laat.

Het is ikke ikke en de rest kan stikken mentaliteit (ja, of ze filmen hoe je in elkaar word gebeukt want pas op als je je er mee bemoeit dan krijg jij ook klappies) en juist ook daarom is mijn keuze makkelijk gemaakt. Mensen laten je vallen als baksteen, er is geen oog meer voor elkaar, oogkleppen op en doorlopen!

Om te zeggen dat ik walg van de mensheid gaat iets te ver, maar met de meesten ben ik ook niet blij!

Vandaar mijn ongelofelijke grote trouw aan mijn dieren (en dieren die niet van mij zijn).

Ze zijn ons nodig, en ik zal er altijd voor hun zijn, ongeacht welke situatie. 

Zo .

Maar ja, stel je voor dat je zelf de vreemdeling bent.

En iemand laat je in het ravijn vallen vanwege een hond.

Dan denk je ook bij jezelf, ben ik niet meer waard om te redden dan die hond?

Nee, ik zou het begrijpen. Ook als familielid.

 Ik zou mij iig nog beter kunnen redden dan de hond zelf...Ja, vast moeilijk om te begrijpen maar mijn hart gaat echt uit naar dieren. Ik heb daar zo'n extreme band mee, hoe moet ik dat uitlegggen...Mmmm, nja het komt er op neer dat ik er vrede mee zou hebben als diegene mij zou laten vallen.  Ik zet mezelf nooit boven een dier, want ze zijn gelijk aan mij. 

Dit is ook de strijd tussen relationeel en emotioneel denken.

Daar kom je niet uit.

Ik wil niemand veroordelen, al deed ik dat wel.. maar ik schrik van opmerkingen als: ''tja… jammer vreemdeling.. doei..''

We moeten hier ook eigenlijk niet over willen discuteren. Laten we hopen dat we nooit in zulk een situatie terecht komen, te moeten kiezen voor een ander over leven of dood.

En mochten we er ooit toch voor komen te staan, laten we dan hopen dat we een keuze maken waarmee we met onszelf in het reine kunnen komen.

En dat zal een ieder voor zichzelf moeten uitmaken.

 Ja ik las het net van je.

Moeilijk om wat op te zeggen, het is toch wel heftig, het is zijn vrouw!

Kan niet zeggen dat ik het leuk vind dat de vrouw zo is omgekomen tis en blijft vreselijk.

Ben wel blij te lezen dat  honden het hebben overleefd...Ja, ik wil ook niet cru overkomen maar weet ook niet hoe ik het ''zachter'' kan uitleggen. 

Keuzes keuzes....Die iedereen anders doet en maakt. 

Dat is ook waar ik over struikel. Geen enkele vorm van "schuldgevoel". Bedoel waar je uiteindelijk ook voor kiest.... Het is hypothetisch. Maar het gemak waarmee het door sommigen gezegd wordt is bijna eng.

Maar goed, ik snap ook wel waarom dat soort types bijna alleen maar negatieve ervaringen hebben met "de mens". Zo maak je niet bepaald vrienden.

"  
Dat is ook waar ik over struikel. Geen enkele vorm van "schuldgevoel". Bedoel waar je uiteindelijk ook voor kiest.... Het is hypothetisch. Maar het gemak waarmee het door sommigen gezegd wordt is bijna eng.
 
Maar goed, ik snap ook wel waarom dat soort types bijna alleen maar negatieve ervaringen hebben met "de mens". Zo maak je niet bepaald vrienden.
  "

Sammy & Faya

 Dus in feite kaffer je nu ons af op onze mening en gedachtens?

En omdat wij zo denken trekken wij negatieve ervaringen aan?

Dit is te lachwekkend voor woorden en kan deze zin niet eens serieus nemen .

Dat was niet zijn vrouw hoor ;)

Ik zelf vond niets van deze situatie. Het had zo moeten zijn.

"  
Dat was niet zijn vrouw hoor
 
Ik zelf vond niets van deze situatie. Het had zo moeten zijn. "

Roosje

 Oh excuse me, ik las : Zijn vrouw. 

Woordje er bij gedacht .