Hoe mij puber griekje in haar angsten begleiden?

Sinds vorige maand hebben wij een griekse hond van ongeveer 10 maanden in huis.

Ze is op straat gevonden met haar nestgenootjes en moeder en in een grieks asiel opgevangen om in juli opgevangen te worden in een nederlans gastgezin.

Ze is heel erg bang buiten voor van alles en ook binnen als er vreemden zijn vooral voor mannen.

Dit uit zich binnenshuis met gegrom, verstoppen of in de tuin dan door gegrom en blaffen maar er zit ook waaksheid in zover ik in kan schatten.

Buiten wil ze vluchten het liefst als er iemand aankomt maar toen ze hier net was, liep ze met haar nagels in de grond tekkend met haar kontje heel laag, nu gebeurt dat als er mensen achter haar lopen, vreemden dus.

Ik woon heel rustig aan/in een bos dus we komen vooral mensen met honden tegen maar soms ook niemand.

Mensen leg ik uit haar te negeren en dat gaat goed op uitzonderingen na.

Tot nu toe heeft ze behalve naar mij en mijn man toenadering gezocht en neemt ook van ons alleen wat lekkers aan uit de hand.

Ze is vreselijk lief en heel makkelijk en erg op mij gericht, kan haar oak oppakken op schoot kroelen alles, alleen soms alsze ergens staat en ik loop langs haar dan rent ze wel eens weg, ook eet ze voorzichtig vaak als ik de keuken verlaat of ze neemt eten mee naar haar mandje om te smikkelen.

Wel was het deze week zo dat ze 2x aan de schoen bsnuffelde van een buurvrouw met hond en een onbekende vrouw met hondjes. Hier schrok ze zelf van maar vond het heel knap.

Mijn vraag is hoe kan ik het socialiseren met haar angsten het beste doen?

Naar een markt, winkel, school zou teveel zijn bv.

Momenteel oefen ik binnenshuis oogcontact te maken wat ze prima doet, buiten is ze niet  verleiden met lekkers of speeltjes.

Hierkomen doet ze meestal maar in de tuin ook vaak niet want ze ziet het volgens mij als een spelletje.

Overigens zie ik haar niet als een potentiele bijter. Mijn zoon heeft haar eens opgepakt zonder toestemming maar ze deed niks terwijl ze nog niet  veel van hem moet hebben momenteel (gromt soms naar hem).

Ben heel blij met Tulay, wij allemaal en ze hoeftook absoluut geen allemansvriend te worden naar vreemden maar wil haar graag goed begeleiden in haar angsten.

Laatst ging ze buiten ook voor het eerst en enige x tot nu, dichtbij me staan ipv proberen te vluchten van een man met drukke loslopende hond waar ze overigens niet bang voor is, heb de hond weg gestuurd en ben er wel tussen gaan staan.

Ze is dus niet bang voor honden maar de baasjes erbij.

Loslaten doe ik dus geenszins, wel is ze 2x uit haar riem ontsnapt (nu een tuig en riem).

De 1e keer 5 uur bezig geweest en op een gegeven moment gaf ze op en kon ik haar optillen toen ze lag te rusten, ze bleef ook in de buurt en de 2 e keer liep ze voorzichtig mee naar huis.

Ik denk dat je het wel prima doet zo. Maar het heeft gewoon tijd, heel veel tijd, nodig.

Je zult zien dat ze steeds kleine stapjes vooruit gaat, soms zal het wat minder gaan maar heb geduld, steun haar, ben er voor haar, begeleid haar, dan komt het wel goed.

Kiwi was 3,5 jaar geleden ook zo'n bangerd, vooral voor andere mensen en honden. Daar is nog weinig van over. Ze wilt van iedereen aandacht nu, tot vervelends aan toe haha.

Succes met Tulay.

Een heel mooi artikel hierover vind ik: http://www.lolabuland.com/2014/02/25/busting-the-myths-5/

Echt de moeite waard om helemaal door te lezen.

Bedankt voor de reacties.

Het artikel moet ik nog eens rustig lezen omdat engels niet mn moedertaal is, is een x lezen niet genoeg.

Ben niet van de schema's en precieze regeltjes maar zoek min of meer naar een handvat in hoevere ik iets met tulay kan ondernemen en in welk tempo ongeveer.

Ze vindt het eng buiten behalve als er niemand loopt of andere prikkels.

Het is wel iets minder vergeleken met eerder.

De een zegt zoveel mogelijk doen, naar drukke plekken, markt, scholen, bezoek, cursus want socialisatie is op haar leeftijd nu makkelijker dan over een x tijd, en de ander zegt weer van niet en zo weinig mogelijk dingen onderenemen nog?

En haar vluchtgedrag buiten bij 'gevaar' met dan als gevolg een strakke lijn, daar zoek ik ook een goeie manier voor dit te begeleiden?

Ik denk dat het heel belangrijk is om het verschil te onthouden tussen socialiseren (in het tempo waar de hond rustig onder blijft nieuwe dingen introduceren, bv aan de rand van een markt even aapjes kijken) en confronteren (de hond direct een drukke markt op dwingen terwijl ze daar nog helemaal niet aan toe is). Dus bijvoorbeeld ook niet je zoon haar laten benaderen wanneer ze op haar plekje ligt, maar wel je zoon mee nemen op wandeling, deze haar eten laten geven, etc. 

Vluchtgedrag = Paniek. Vaak ben je dan al te snel gegaan, of heeft iets haar overdonderd. Sommige herplaatsers hebben baat bij veel eentonigheid in het begin; alsmaar hetzelfde saaie rondje, zodat de omgeving bekend is. Gebeurt er dan iets (bv een fietser die langs komt) dan kunnen ze dit in die veilige omgeving ook sneller verwerken. Zodra ze relaxt loopt buiten, kun je dat saaie rondje steeds een beetje meer gaan uitbreiden. 

Zorg ook dat je zelf zoveel afstand schept tussen wat de hond eng vind en jullie. Bogen lopen kan er voor zorgen dat de hond niet doorslaat van 'spannend' naar 'blinde paniek'. Ook deze bogen kun je langzaam aan kleiner maken zodra je ziet dat de hond minder heftig reageert op de dingen die jullie tegenkomen 

Succes! 

Ik heb geen ervaring met hondjes uit het buitenland, dus daar kan ik je niet bij helpen. Waar ik zelf wel heel veel aan gehad heb is een consult bij Petra .... ben de achternaam even kwijt. Ze is dierentolk. Zal haar site even opzoeken.

dierentolk

Hoi Mira,

Ik kan je niet meteen een kant en klaar antwoord geven op je vraag, maar in geval van mijn hond waren de sleutelwoorden véél geduld, tijd, tonen dat je er bent zonder te veel nadruk op te leggen en stabiliteit. Ze heeft een rotstart gehad bij anderen waar ze mishandeld werd en op straat gegooid. Ze heeft 3 weken op straat tijdens de winter rondgedobberd voordat ze besloot mij als baasje te nemen, toen ze in een krantenwinkel op me af kwam gesprongen, haar verleden liet zijn sporen na.

Ik heb altijd een heel sterke band met mijn dieren gehad. ik ben alleen, dus dat was makkelijk; ze sliepen bij mij, aten met mij, hadden toegang tot alle ruimtes altijd, en als we weg gingen dan waren ze erbij. Ik snap dat dit niet voor iedereen mogelijk of doenbaar is. Door die band kon ik hen ook makkelijk los laten lopen omdat ze mij vertrouwden. Mijn oudste hond die onlangs is overleden op bijna 17 jarige leeftijd was totaal anders, dus de kleine kon zich ook daar aan optrekken. Sinds de dood van mijn oudste hond, heeft de overgebleven hond terug even een opflakkering van haar angsten gekregen.

Ik ga daar heel geduldig mee om, en geef haar op die momenten niet méér aandacht dan tevoren om die momenten niet te speciaal te laten lijken voor haar. We zijn nu 2 maanden verder en ik merk dat ze terug wat kalmeert omdat ze weet dat ik er ben voor haar, ook al is grote zus er niet meer.

Het vergt tijd en vertrouwen, althans in mijn geval. Ik weet niet zoveel af van Tulay, en misschien is het een goed idee om eens met een deskundig iemand te praten om te zien hoe eventueel zaken aan te pakken, maar persoonlijk ben ik meer voor de persoonlijke gevoelsmatige aanpak van hoe ik het hier net zelf heb neergeschreven. Maar elke hond en elk baasje zijn anders natuurlijk.

Ik weet niet of je er iets mee zal hebben, maar ik wens je alvast heel veel succes.

Lieve groet.

Ik zou haar ook zeker niet meenemen naar drukke plekken of veel mensen ,dat is echt nog een brug te ver.

Haar wereldje mooi klein en overzichtelijk houden zodat ze daar vertrouwen in gaat krijgen en dan langzaam met kleine stapjes iets nieuws uitproberen.

Hier ook een hond ( Blanca de grote op de foto) die ook overal bang voor was ,nooit gesocialiseerd en mannen waren echt heel eng.

Haar oplossing was in het begin ook , blaffen of vluchten.

Ik in huis de regel als er mensen kwamen ,dan hield ik Blanca bij mij en liet de mensen plaats nemen.

Ze moesten haar gewoon negeren en dan ging ik dichtbij zitten zodat Blanca zag dat ik deze mensen vertrouwde en als ik naar de keuken ging dan ging Blanca ook mee.

Het vertrouwen buiten is eigenlijk wel redelijk snel gegaan ,toen ze steeds dezelfde dingen tegen kwam waar ze dan aan wende kon ze weer een nieuwe stap zetten.

Binnen is ze na 2 en een half jaar nog steeds achterdochtig bij vreemde mensen en hanteer ik ook nog steeds dezelfde regel.

Je kunt haar ook op plekken waar ze bang is ,rustig blijven staan en afleiden met een speeltje of gewoon even rustig blijven staan tot ze wat kalmeert en dan doorlopen.

Het komt vast wel goed met Tulay ,het heeft alleen veel tijd en geduld nodig.

het tempo kan alleen Tulay aangeven.

mijn schoonmoeder heeft een DH die ook heel angstig is voor vanalles doordat ze haar steeds laten wegvluchten is het alleen maar erger geworden.

mijn advies is dat je Tulay niet mag laten vluchten of zich wegstoppen maar confronteer haar rustig aan met haar angsten.

naar een drukke markt gaan is te veel ineens, je kan dan beter beginnen met op een zonnige zondag een tijdje op een bankje in het park te gaan zitten. negeer haar als ze angstig reageert en geef haar pas aandacht als ze een tijdje rustig is.

vraag aan je bezoek dat ze Tulay negeren (ook geen oogcantact) en zorg ervoor dat Tulay in de kamer blijft en zich nergens kan verstoppen. 

Het is allemaal al zo'n beetje gezegd maar inderdaad..

Geduld en dat keer 10. Laat haar het tempo bepalen en kijk wat ze aankan. Niet over haar grenzen heen gaan walsen.

Een buitenlandertje is echt anders als een doorsnee pupje. Ze hebben gewoon echt een rugzak. En ik spreek uit ervaring..

Het komt echt goed maar het heeft tijd nodig!

Alles lekker rustig voor haar houden en vertrouwd. Laat haar er eerst maar van overtuigd zijn dat jullie helemaal te vertrouwen zijn en dat ze thuis is bij jullie. Daarna kan je dingen rustig aan gaan opzoeken. Komt helemaal goed!

Leerzame antwoorden bedankt!

Drukke plaatsen bezoeken voor nu gaat hem niet worden idd we blijven stapje voor stapje in haar tempo verder gaan.

Ik houd haar nog wel aan de lijn ivm evt in blinde paniek wegrennen bij ' gevaar'.

Ze liep we mee voorzichtig toen ze de 2e x los was gekomen uit de riem  toen nog ze nog geen tuigje had.

Wil ook graag aan het vertrouwen eerst werken en denk dat dat heel goed gaat, ze komt tig x per dag naar me toe blij kwispelend als ik roep of niet.

Op schoot waar ze soms zit ff dan rolt ze inmiddels op haar rug zodat ik haar buikje mag aaien dus dat iook al een hele stap.

Maar bv als ik haar bij bezoek bij me wil houden, zal ik dat ik haar geval aangelijnd doen?

Want bij bezoek verstopt ze zich onder de eettafelstoelen en als we bezoek hebben dat uren blijft hangen dan wil ze uiteindelik wel verplaatsen voorzichtig na 8 pogingen bv

Hein, wil je nog heel veel sterkte wensen met het verlies van jouw lieve hond pas 2 maanden geleden.

Ook dankjewel voor je leerzame bijdrage, daar kan ik ook zeker wat mee.

Ik zou haar niet aan de riem dwingen bij je te blijven als er bezoek is, nee. Zou haar gewoon negeren. Heeft ze een bench of ander plekje waar ze zich veilig voelt? 

Merci Mira.

Wat mijn bijdrage betreft, het valt niet altijd mee om vanuit eigen persoonlijke ervaring een ander met raad te proberen bijstaan. Zoals ik eerder zei, onze dieren, net als wij, hebben allemaal hun eigen unieke karakter en geschiedenis.

Ik zou bv Tulay ook niet aanlijnen tijdens bezoek. Misschien zou ik samen met mijn bezoek op de grond gaan zitten, meer op uitnodigende hoogte voor de hond, maar ik snap dat dit een beetje gek klinkt, en niet voor eenieder mogelijk is.

Met geduld ga je komen waar je wil zijn. Nogmaals succes !

Lieve groet.

Bij Blanca werkte het juist goed dat ik haar een korte riem omdeed.

Daardoor hoefde ze het niet zelf allemaal uit te zoeken,ze bleef ook als ze geen riem om had op afstand blaffen naar het bezoek.

Ik denk ook dat je duidelijk moet zijn dat jij bepaald wie er in huis komt en dat dat dan goed is.

Teveel betuttelen en met haar angst meegaan is ook niet goed.

Daarom is het zo belangrijk om naar je eigen hond te kijken. Voor iedere hond werkt een andere aanpak. Voor Kiwi had dat absoluut niet gewerkt, aan de lijn houden bij bezoek. 

ze mag zich iig niet blijven verstoppen en je bezoek mag geen contact met haar maken, dat zijn 2 zaken die de angst erger maken/bevestigen.

Ze heet geen bench, wilde er geen meer.

Ze heeft wel haar eigen plekje met mandje waar ze vanaf de 1e dag graag naar toe gaat.

Als er visite komt dan wil ze heel soms blijven liggen omdat ze niet durt op te staan maar meestal gaat ze onder de eettafel of in de hoek bij de bank onder een hoektafel.

Ik zal die laatste plek anders wel zo inrichten dat ze zich daar niet meer kan verstoppen.

Met bepaald bezoek kunnen we wel op de grond zitten idd, zal de opa en oma' sparen haha.

Is het ms een idee dat ik haar dan ook een poosje op schoot of naast me neem? Kan ze ook niet wegvluchten.

Ik zou haar lekker met rust laten als er visite is..

Wat ik aan Bobby merk is hoe meer ik ga forceren en proberen, hoe minder vertrouwen hij heeft.

Als ze onder de tafel wil liggen zou ik haar daar lekker laten liggen. Het is eigenlijk aan jou om haar te "beschermen" dus als je haar dan toch gaat dwingen werkt het denk ik alleen maar averechts.

Ik zou echt nog even wachten met haar uit haar schulpje proberen te trekken. Als er vistite is haar gewoon een lekkere kluif geven en met rust laten.

Komt vanzelf wel maar je moet haar zelf laten komen.

Ik heb nooit echt aan probleemoplossing moeten doen bij mijn dieren, dus ik probeer enkel na te denken wat ik zou doen in zo een situatie. Zoals de meeste mensen reeds hebben gezegd, zou ik Tulay ook met rust laten momenteel.

Op de grond gaan zitten zal ze misschien uitnodigend gaan vinden als ze nieuwsgierig genoeg is. Tulay zal kleine stapjes tegelijk willen nemen als ze er al voor zou gaan. Voor de rest gewoon lekker kletsen en koffie drinken met de visite.

Mijn dier heeft ook bepaalde angsten, maar ze is tegelijkertijd heel nieuwsgierig, en daar moet je dan gebruik van maken om positieve verandering in zaken te brengen.

Niet te veel zorgen over maken, dat voelen ze.

Maar Rome is niet op één dag gebouwd

edit: foutjes aangepast

 Tot nu lieten we haar ook eigenlijk zo in een hoekje liggen bij bezoek zonder aandacht en dacht ms is het al tijd om haar er meer bij te betrekken althans uit het hoekje te brengen maar zo ook prima als zij zich maar goed voelt en zolang ik er  goed aan doe haar daar te laten, dan houden we t zo tot ze wat meer  durft.

Dank voor de adviezen en tips!

Mira, al heel veel goede adviezen gehad, waar je mee uit de voeten kan, een herplaatser heb je en alle hebben ze een rugzakje, haar tempo laten bepalen, heus na een paar maanden als ze bij jullie is gesetteld zal het erge angstige er ook afgaan, vertrouwen zal ze winnen bij je en je gezin, rustig aan, geef het de tijd.

Ik denk eigenlijk dat je hier een goede GT bij moet halen die positief werkt en jullie kan begeleiden en een trainingsprogramma op kan stellen. 

Wat je eigenlijk nodig hebt is een stukje klassieke conditionering: Tulay moet bezoekers gaan associeren met iets goed. Dat zou kunnen door vreemdelingen wat lekkers te laten vallen op de grond en dan door te lopen. Belangrijk is dat ze het gewoon laten vallen, Tulay verder totaal negeren en vooral zorgen dat Tulay het lekkers kan pakken ZONDER dat ze te dicht in de buurt van bezoek hoeft te komen. Dit komt best precies en eigenlijk moet je dit met vrijwilligers doen die weten wat ze doen en waar je een soort van programma mee op kan stellen. 

Vandaar mijn suggestie, haal er een GT bij. Je hebt hier nl wel een 'recept voor problemen" in huis. Vooral ook met een zoontje dat andere kinderen op bezoek krijgt neem ik aan. Daarvoor zou ik toch echt gaan zorgen dat Tulay een eigen plekje heeft waar de kinderen dan even niet bij kunnen komen! Ik vind een bench toch echt niet zo'n slecht idee, of een bijkeuken of ... iets waar ze in alle rust lekker aan een bot kan knagen oid. Je kunt haar ook leren om die plek op te zoeken als er bezoek komt en dan haar pas erbij te laten als het bezoek rustig zit bv. 

misschien heb je hier nog wat aan http://thebark.com/content/reducing-fear-your-dog

ik denk dat bij buitenlandertjes tijd een grote rol speelt.

Bij mijn Blanca hielp het ook niet als ze snoepjes rond strooiden, zij moest gewoon door de routine snappen dat mensen komen en gaan en geen kwaad in zin hebben.

Veel buitenlanders hebben nog nooit in een huis geleefd en de meeste mensen waren niet aardig.

Mijn zoon van toen 15 was ook heel erg eng in het begin, hij negeerde haar gewoon en na een tijdje zocht Blanca hem zelf stiekum op.

Tijd...rust...regelmaat...geduld en consequent zijn doen meestal het werk.

Wat je zegt van tegenstrijdige adviezen is niet zo vreemd. Veel mensen hebben een beeld voor ogen van een pup, of gewoon een blanco herplaatser. Daar is socialiseren en laten wennen aan dingen erg belangrijk voor. Maar als er flinke angst in het spel is kán een hond dat niet. Je moet eerst aan die angst werken, en dan pas kun je nieuwe dingen gaan introduceren. Zoals je al zegt, naar een markt of school zou teveel zijn.

Als jij hoogtevrees hebt en op een brug staat met een afgrond aan je voeten kun je ook veel minder. Als iemand je 3 zinnen in een vreemde taal zou willen leren komt dat ook niet aan: je hoofd is met andere dingen bezig. Zoiets zal Tulay ook hebben.

Het is ook een verschil hoe angstig een hond is. Bijvoorbeeld Dobby blafte naar standbeelden. Dan kon ik er naast gaan staan en het standbeeld aanraken, en hem overhalen bij me te komen. Dan zag hij dat er niets aan de hand was en schonk hij geen aandacht meer aan een standbeeld. Maar dat is een heel ander soort angst dan bij Tulay.

Daarom zullen adviezen zo tegenstrijdig lijken: iedereen praat vanuit zijn/haar eigen idee van hoe een angst is.

Wat je zegt over afleiden met voedsel of speeltjes en dat ze dat buiten niet interesseert zegt wat over het stress niveau. Dat is dan behoorlijk heftig. En daar is geen simpele, korte oplossing voor. Wat Hannah al zei over iedere keer hetzelfde rondje. Eentonig, hetzelfde, alles leren kennen, op hun gemak raken. Als ze dan daar een veilige basis hebben, kun je gaan uitbreiden.

Nu snap ik dat mannen een probleem zijn voor Tulay, maar ik denk dat je daar nog even geduld mee moet hebben. Laat ze eerst maar eens vertrouwen krijgen in je man en zoon. Daarna zou je een goede kennis of buur eens kunnen instrueren dat die snoepjes laat vallen bij een ontmoeting thuis, en later ook buiten. Maar dan moet Tulay dus eerst voldoende rust hebben in die omgeving, anders zal het voer haar niet interesseren.

Dus:

vertrouwen laten opbouwen met man/zoon zodat ze weet dat er in ieder geval 2 mannen zijn die okee zijn

standaard rondjes in de omgeving, zodat ze alles goed leert kennen en zelfvertrouwen krijgt

kijken of ze voedsel accepteert als ze wat meer op haar gemak is

gaan trainen met (voor haar) vreemde mannen door ze leuk te maken

En dan opletten dat je niet doorschiet en álle mannen leuk zijn, want dan zou het kunnen omslaan naar het lopen naar alle mannen buiten omdat daar altijd eten te halen is.

Wederom bedankt voor de adviezen en tips!

Het wandelen inde buurt dus het saaie rondje doen we nog steeds en blijven we voorllopig doen, wel nam ze voor t eerst buiten lekkers van me aan!

Koekjes laten vallen door bezoek geprobeerd vandaag maar dat is nog te spannend dus ze at het pas op toen ze weer weg waren.

Maar wel begon ze bij t bezoek op en gegeven moment te lopen keek me aan en zijn naar buiten gegaan waarbij ze blij werd toen ik de riem pakte en het bezoek even minder eng was, dat vond ik ook heel knap. 

Een gt sta ik zeker voor open, wil het de tijd geven haar nog te laten wennen eerst, ze maakt wel stapjes vooruit, hoe klein ook.

De 1e week durte ze bij ons amper te bewegen en nu is ze al zo vrij al bij mijn man en mij thuis, naar mijn zoon nog wantouwend maar die ziet ze wat minder ivm   veel huiswerk, met vrienden buiten, voetbal en chillen op zijn kamer.

Een buurman gooit soms pensstaafjes in de tuin en zegt dan ;kijk eens lekker hapje', na geroffell en gegrommel geblaf,eet ze t op nadat de kust veilig is.

Een andere meneer met hond die we we eens tegen komen heeft een stabiele hond die wel even komt snuffelen wachtte laatst op zijn hond, kwam wat dichterbij en hij negeerde tulay compleet en merkte dat tulay aan de hond ging snuffelen zonder obsessief op de man te letten, was erg trots.

Met wandelen kom ik dus soms niemand maar soms meerdere honden met baasjes tegen en vandaag met zonnetje een hoop.

Nou lopen veel, of de meeste honden hier los dus  vandaag werd er veel gesnuffeld aan tulay die ook loops is.

De baasjes komen hun hond halen want lopen gedreven achter tulay aan en ik krijg ze ook niet terug naar het baasje.

Wat er dan volgt is een flink stappende eigenaar die half in een worsteling beland met zijn of haar hond maar mijn tulay is dus zo bang voor mensen en die probeert weg te komen, gaat alle kanten op aan een strakke lijn kris kras...

Hoe kan ik het beste op dat moment reageren of doen naar tulay?

Veel mensen ken ik hier maar lang niet allemaal.

Als ze loops is gewoon alle honden ontwijken, en roepen dat ze loops is.

Van verre roepen dat ze loops is en op tijden wandelen dat er niet veel mensen op straat zijn