Ik had gister middag toch wel ergens een gevoel van een band met die kleine wurm.
Door iets stoms maar wel een fijn gevoel achteraf.
Penny was buiten en het begin ineens te storten hier,
Ik riep haar maar ze kwam niet binnen.
Normaal komt ze toch wel.
Ik naar buiten zit die kleine in een hoekje in de stortregen zoveel mogelijk te schuilen.
Ik haar in mijn jas gewikkeld en vlug naar binnen.
Ha ha. Nu je het zegt...............
Zie je nou wel! Fijn hoor.
Wel Jaimie de natte dagen gaan beginnen......Penny heeft dat heel goed ingeschat
Ach die kleine meid!
ik weet zeker dat ze al een plekje in je hart heeft. Dat hart zit ook nog vol met verdriet. Dat plekje voor Penny is nu even nog niet helmaal te zien.
Fijn zeg Jamie!
Het zijn de kleine dingen die het doen
Ik wou dat ik gemis van Luna af kon sluiten
Dat zou het zoveel makkelijker maken.
Hoezo zou t dan makkelijker worden? Voel je je schuldig tegenover Luna als je geniet van de momenten met Penny? Bedoel je dat?
Nou nee niet echt.
Ik weet het niet.....
Ok, hou maar op met denken en ga iets doen! ;)
Het was die vreemdeling zeker, die....
Dat kan je niet "zomaar" ineens en dat hoeft ook niet, maar je kan wel leren er mee om te gaan, oa door veel met Penny te ondernemen en voor jezelf toe te geven dat je voor Luna ook alles gedaan hebt wat je maar kon.
Weet je Jam, hoe lang zit je nu thuis met je been? Helge heeft een punt, ga iets doen. Je hebt nu misschien iets te veel tijd om te gaan piekeren. De herfst komt er aan, nee die is er, blaadjes vallen het is ook een vervelend periode. Vroeg donker.
ben je handig? Zelf hersen werkjes maken? Er is een leuke FB pagina
Ze zit absoluut wel in je hart maar je hebt op dit moment bepaalde situaties nodig om dat wat makkelijker waar te nemen.
De eerste keer dat ik echt voelde hoe de band met sadi al gegroeid was, was toen ze in shock op de grond lag na de wespensteek ik was zo bang haar kwijt te raken niet normaal maar ik was alleen, verder van huis verder van de dierenarts in een park. Waar een enkeling langs kwam en gewoon zijn weg vervolgde. Ik moest me kop erbij houden en handelen. Toen tjaard eindelijk kwam was ik sadi aan het gerust stellen haar kop op me schoot ik zittend op de grond haar uitleggend dat tjaard me zo overnam en ik gauw de auto ging halen om met haar naar de arts te gaan. Tjaard dacht toen ie me zo zag zitten dat ze al dood was... >>ik zeg ook ik moet haar toch geruststellen, laten weten dat ik er ben, dat ik haar niet in de steek laat.
Ssst ....dat ravijn moest met iets opgevuld geraken he.
Dat is ook een manier
Er gaat van alles door me heen als ik jouw verhaal lees.
Misschien kan je het verlies van Luna beter toelaten, zodat je het kunt verwerken en een plaats kan geven. Mijn ervaring zegt me dat wegduwen van dit soort gevoelens niet helpt, maar er juist voor zorgt dat dingen zich vast zetten.
Ten aanzien van je pup zou ik je hetzelfde advies geven. Erken dat je met haar (nog) niet zo'n band hebt als met Luna. Dat is heel begrijpelijk. Probeer wat minder streng voor jezelf te zijn. Dat geeft jou ruimte en ook de relatie met je pup. Schuldgevoel en zelfkritiek staan het opbouwen van een band alleen maar in de weg.
Verder is het heel leuk om hersenwerkspelletjes, speuren en/of balans en coördinatie oefeningen met je pup te doen .... of andere dingen die jullie leuk vinden. Dat versterkt de band. En verder doet de tijd ook zijn werk.
ik vind je verhaal heel herkenbaar. Op den duur is er bij mij wel een band ontstaan met de nieuwe huisdieren (meestal, maar dat kost tijd.
ik wens je veel sterkte.
We zijn inmiddels al een tijdje verder...
Penny is goed gegroeid ( al is ze nog wel klein tegenover haar soortgenootjes)
Ze vind jagen/speuren ontzettend leuk om te doen en ik krijg er ook steeds meer plezier in.
Ik heb wel gemerkt dat ze meer naar mijn vriend trekt , maar ik kan inmiddels wel al zeggen dat het helemaal goed voelt tussenons.
Ondanks de moeilijke start kan ik toch zeggen dat ik een band heb opgebouwd met onze kleine dame.
Ik heb inmiddels het verlies van Luna ' geaccepteerd'
Natuurlijk blijf ik haar missen ,
Maar ik vergelijk penny niet meer met Luna.
Super bedankt allemaal voor alle advies!
Ik ueb er veel aan gehad.
Enik heb nu niet het idee dat ik 'mis' met penny
Jaimie het is normaal dat ook een hond een voorkeurs baasje heeft.
Dat moet je accepteren. Het gaat maar over kleine dingetjes daarin dus erg is dat niet.
ik heb het geluk dat mijn diertjes altijd mij kozen
Dat is mooi om te lezen
Met elk dier heb je een andere band, je doet andere dingen en het verandert soms ook weer.
Freggle was altijd mijn hondje, echt een eenmanshondje, ik was voor hem de enige persoon die telde.
Maar sinds een paar jaar, dat hij ouder wordt, trekt hij juist veel meer naar mijn moeder.
Dat vind ik soms wel zuur voor mezelf, mijn lieve maatje die liever bij m'n moeder op de bank blijft liggen.
En met een jong dier, dat heeft gewoon tijd nodig om met elkaar een band op te bouwen.
"Komt omdat ge net zo zot bent als je diertjes ? "
Goed dat er een smileyke naast staat
of anders.....
haha hoop dat je Engels goed is ?
Super fijn deze update te lezen.
Ze heeft het goed getroffen bij jullie!
Dank je!
Ik was zo wie zo niet van plan haar zomaar op te geven.
We hadden alleen even opstart problemen
Fijn dat die opstartproblemen zijn overwonnen!
Fijn om te horen Jamie! Super leuk en ik wist het wel. Geef je zelf de tijd en dat heb je gedaan. Super
Super dat de klik er begint te komen/is.
Heb hetzelfde voorgehad met mijn Aramisz.
Voelde me schuldig omdat ik een hond geplaatst had en het leek of hij in de plaats gekomen was.
Heeft toch zo'n 9 maand geduurd.
En op een zeker moment is het er gewoon.
Die warmte die je door je voelt stromen wanneer je ze knuffelt.
Ja precies!
Zo voelde ik me ook.
Natuurlijk had ik penny al vóór ik Luna moest laten inslapen maar toch voelde het een beetje alsof ik Luna had 'vervangen' .
Dat voelde zo verkeerd dat ik niet echt kon genieten van onze pup.
Natuurlijk was ik wel gehecht aan haar,
Maar de klik of band miste ik gewoon.
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?