Vrouwtje mag ik alsjeblieffffff????? Ik ben heeeel geduldig geweest;-))

Lara last af en toe zelf, zoals ik het noem, een balansdag in. Ze krijgt gewoon haar voer, maar kijkt er dan niet naar om. Heeft ze altijd gedaan, niets bijzonders aan. Ze is dan niet ziek of iets (iets lekkers wilt ze dan vaak wel;-), die wilt ze namelijk ook niet altijd aannemen).

Zo vandaag ook weer, mevrouw hoefde niets te eten. Meestal laat ik het voer staan zodat mocht ze honger krijgen ze iets kan eten. 

Nina zo dan zo graag de bak van Lara leeg eten of het pensstaafje (of dergelijk) dat Lara laat liggen op knabbelen maar toch kan ze het geduld opbrengen om te wachten tot ik weer thuis ben en "toestemming" vragen om het op te eten. Wanneer ik dan thuis komt komt ze me net iets te enthousiast begroeten met de "lekkers" van Lara in de bek of rent na het begroeten meteen weer weg om voor de voerbak van Lara te gaan zitten. Ze is dan wat gespannen en kijkt dan echt "kijk wat ik gevonden heb, ik mag het toch wel hebben??????". Haar geduld beloon ik dan eigenlijk altijd dat ze het mag opeten. Dit geduld moet toch beloond worden (dat ze dan een kleinere hoeveelheid eigen voer krijgt vertel ik haar maar niet;-)).

Ben ik thuis en Lara laat iets liggen, blijft Nina zenuwachtig drentelen tot ik door heb wat ze bedoelt. Meestal heeft ze dan pech;-)). Maar het geduld hebben tot ik weer thuis ben en zonder toezicht niet aan elkaars lekkers of voer komen vind ik voor Nina toch wel heel knap (je bent niet voor niets een Labrador)

Hahaha wat schattig!

Oh wauw dat is echt knap!
Als hier één de kop omdraait grist de ander het onder de neus vandaan

Haha, knap hondje hoor!

Hier hebben we altijd de strijd om de botjes. Snuit maakt zijn botje altijd kwijt, en gaat dan watertandend voor Wappers neus zitten die met zijn botje bezig. Steeds een stukje dichter bij, maar binnen een straal van 10 cm begint wapper zachtjes te grommen, en trekt snuit haar hoofd weer in. Wanneer we dan de honden roepen omdat ze bijvoorbeeld naar buiten gaan, staan ze beide op, en lopen mee. Maar na 2 meter draait snuit zich om, grist het botje van de grond, en legt het nonchalant op haar plekje, om vervolgens heel blij mee naar buiten te lopen.