Afschuwelijk, wat zou er mis gegaan zijn?

 Nee, ik zie genoeg factoren die van invloed kunnen zijn op een situatie.

Zoals ik zeg..je bent geen bodygard..

Is ook wel een dingetje waar ik nog wel eens simpel van wordt, het voorkomen..alles voorkomen...alles..maar dan ook echt alles....alles..allesallesallesallesalles voorkomen.

Mag je kind nog langs de mand lopen.??..NEE...HIJ ZOU KUNNEN STRUIKELEN!!,en dan net in de mand terecht kunnen komen, en dat mijn hond schrikt, en dat hij dan bijt..

Ik denk dat we verbaasd zouden zijn over de hoeveelheid mensen die dan weer op deze extreme manier denken..

Kinderen die echt helemaal niets meer mogen, ...er zou eens iets kunnen gebeuren..?!?!

Heeft mijn hond af en toe vreemde gedragingen naar een kind.?

Ja, dan zet je de mand inderdaad even ergens anders , zodat het kindje de hond niet kan storen tijdens zijn slaap.

Al struikelt het kindje de hele gang door, via het toilet ondersteboven door de achterdeur de tuin in..

De hond die af en toe vreemd gedrag naar een kind heeft..heb ik tenslotte ..euhm..in de eetkamer opgesloten , waar hij nu ligt te slapen.no problemo.

Gewoon je gezonde verstand gebruiken..meer kun je niet doen.

Euhm....ja....

En in hoeverre er bij sommige baasjes en ouders nog iets van gezond verstand aanwezig is.?

*slingert Youtube tijdens de middagpauze even aan*

Mee eens hoor!

Ik vind dat je ook nog enigszins normaal moeten kunnen leven.

Niet langs de hondenmand mogen lopen?!

Kom op zeg! De hond die in mijn huis daar een probleem mee heeft, mag buiten gaan zitten.

Ik verwacht ook van de honden enigszins gezond en verdraagzaam gedrag.

De hele dag op de tenen lopen, oei, ai, pas op! alsjeblieft zeg!

Ik doe mijn best om de verstandhoudingen zo gezond mogelijk te houden. Baasjes gedrag is de rol die enkel mij en mijn man is toebedeeld. Niemand hoeft elkaar op de kop te kakken, maar millimeter lontjes hoef ik evenmin te zien.

Staat misschien heel streng, is het juist niet. Eigenlijk meer leven en laten leven. Een ontspannen sfeer in huis doet zoveel goed. (en ik maar denken: ''waar heb ik geschreven 'aapjes doen niks fout' Nu zie ik het, de 'sch' ontbreekt)

Het komt inderdaad van twee kanten. Ik hoor zo vaak hondeneigenaren zeggen dat het alleen maar aan het kind ligt. Dan denk ik: uhmm.. en je hond dan?! 
Verdraagzaamheid moet van twee kanten komen. En een kind blijft een kind, zeker jonge kinderen kunnen in hun enthousiasme wel eens wat doen. Ik vind dat een hond daar gewoon tegen moet kunnen. 

Ik heb nog twee jonge zusjes, nu 11 en 13, zij zijn nog met mijn Sam in huis opgegroeid (nu 10 jaar). En ook zij konden álles met hem doen, uiteraard wel alles met respect. Maar een hond kan daarin heel veel van een kind hebben. Mijn jongste zusje heeft aan Sam leren staan en lopen. En dan kunnen mensen zeggen 'och wat zielig, kijk hoe dat kind aan die hond hangt', maar het was echt niet wij die dat hadden bedacht hoor! Nee dat hadden Sam en Maartje samen bedacht. De natuur regelde dat wat dat betreft vanzelf. Sam had op een gegeven moment door dat Maartje wel eens kon gaan staan, maar haar dan niet lukte zonder hulpmiddel. En dus liep Sam op dat soort moment altijd naar haar toe, ging laag voor haar staan en hielp haar zo rechtop te staan. Samen liepen ze dan door de kamer. Zelfs wij dachten wel eens; dat móet pijn doen hoe ze hem aan z'n haren vast pakt! We pakten haar dan gelijk weg, maar blijkbaar dacht Sam daar zelf anders over; hij bleef haar wat dat betreft opzoeken en helpen.

Honden zijn wat dat betreft ook heel toegeeflijk tegenover puppies. En met het onderlinge spel tussen honden gaat het er ook niet altijd zachtjes aan toe. Dus waarom raken mensen gelijk zo in paniek als een kind aan een oor of staart komt? (oke als het keihard trekt en blijft doorgaan is het een ander verhaal). Bij honden onderling gaat het er vaak veel harder aan toe, dus zo'n pijn doet het niet als een kind even wat vast pakt. Ik denk dat het vaak de paniek van de mens is waardoor de hond er een probleem van maakt.

En uiteraard blijft het opvoeding; zowel van het kind als van de hond. En ouder moet beide leren respect voor elkaar te hebben. Maar ik blijf er ook bij; een kind is een kind en kan nou eenmaal wel eens een onverwachte beweging maken. 

In dit topic is de lading ook wel erg negatief. Dat komt uiteraard doordat we een drama scenario bespreken. Echt wel de nachtmerrie van iedere hondenbaas lijkt me.

Gelukkig zijn dit nog altijd de uitzonderlijke gevallen. Wel goed om te bespreken natuurlijk. Want door onnozelheid worden de meeste brokken gemaakt.

Maar… we zouden er haast door vergeten dat de hond in het algemeen nog altijd de 'grootste' vriend van de mens is!

Mijn broer zat vroeger in een loopwagentje en de hond duwde hem vooruit. Zo reden ze samen over het erf heen en weer.

Zat mijn broer in de kinderstoel, lag de hond er onder.. echt fotoalbums vol ermee.

Vandaag de dag is de veiligheidsnorm zo hoog, dat je haast de mand van je hond als een ford knox moet barricaderen,… want stel dat je kind er te dichtbij komt!

Tuurlijk, veiligheid boven alles.. maar soms kun je je haast afvragen of je op zo'n manier überhaupt nog een hond moet willen.

Maar ja, door dit soort vreselijke drama's wordt je wel weer op scherp gezet, al denk ik dat daarin doorslaan niet nodig is.

Landseer, Suzan en Joop, ben blij dat er hier nog gezond verstand rondwaart op HP.(zegt een moeder)

Kinderen en honden samen kunnen magisch zijn.

en opvoeden is oefenen, loslaten, veiligheid aanleren, vertrouwen geven, uitleg geven als daar nood en begrip voor is.(altijd afgaan op de cognitieve vermogens van een kind of hond, dan kun je niet missen)

Start in de mand of wieg....

Ik ben wat dat 'panische kind' betreft -vriendinnetje van m'n dochter van vier indertijd-, ook een pipi langkous moeder geweest.....laat maar wennen, heb uitleg gegeven, samen afgetast, hond stond mee open voor zijn voorbeeldfunctie naar het kind toe....-beetje vermenselijken mag als je ziet dat je hond zich goed voelt als hij een kind mag 'begeleiden' bij het wennen-.

Hier heeft ze haar angst overwonnen bij een -notabene- Dobermann....dus.....I rest my case.

vrijheid met grenzen en regels, geeft meer vrijheid, blijheid.

Een kind of hond zijn echt niet doof voor een goede uitleg, het waarom, soms iets diepgaander, daar leren ze echt van!

maar een hond  die uit het niets hapt, zonder signaal....past niet, nooit.

zou zoiets zijn als ik 's morgens met een mes aan de koffiezet zou staan. Tsjakka!(maar dat is een zieke kronkel, ongetwijfeld)

Een hond bij niets uit het niet, nooit! 

Het is een emmer die langzaam volloopt tot de laatste druppel. Als dit niet gezien wordt lijkt het alsof een hond uit het niets bijt, maar er ging een hoop aan vooraf. 

En of het mooi is kind en je eigen hond, maar hoe kan het dat de meeste bijtslachtoffers   kinderen zijn, door de eigen hond gebeten? 

Ouders „vergeten" een ding, kinderen kunnen in hun impulsiviteit ineens alle regels vergeten en toch ineens de hond om zijn hals vliegen.

Een hond, hoe goed opgevoed ook, kan ook impulsief reageren alles even vergeten en een knauw geven.

Opvoeden is zeker loslaten en oefenen, vertrouwen hebben, maar gebruik je gezond verstand en neem geen onnodig risico.

De meeste ongelukken in het verkeer met slachtoffers tot 12 hadden voorkomen kunnen worden, als deze kinderen door volwassenen begeleid waren.

En of het mooi is kind en je eigen hond, maar hoe kan het dat de meeste bijtslachtoffers   kinderen zijn, door de eigen hond gebeten? 
 
Ouders „vergeten" een ding, kinderen kunnen in hun impulsiviteit ineens alle regels vergeten en toch ineens de hond om zijn hals vliegen.
Een hond, hoe goed opgevoed ook, kan ook impulsief reageren alles even vergeten en een knauw geven.

Suzanne en Luca

Nouja...

Laat het tot op zekere hoogte gebeuren (even in een gewone situatie met een ''normale'' hond.)

Hier op HP zullen we ze niet tegenkomen,maar ik denk dat we schrikken als we zouden weten hoeveel baasjes direct ingrijpen met een hele vriendelijke "HEEEEEEE, KLAARRRRRRR" als hun hond opeens zou grommen naar een kind die een vreemde beweging maakt naar de hond.

In mijn voorbeeld met dat neefje..

Ja, onze Landseer heeft al eens gegromd naar hem toen ze lag te slapen, en hij weer begon te aaien.

Wij waren daarbij, en wij leerde dus ook weer dat onze landseer haar rust opeist.

Aangezien het neefje gewoon nederlands kent, ons verstaat...en onze hond dus niet, kies je er dan voor om neefje direct duidelijk te maken dat hij de hond met rust moet laten..klaar...punt...einde discussie.

Landseer bij m'n voeten, en kind op afstand houden.

Hoeveel mensen voelen zich in hun veiligheid aangetast , en schoppen de hond direct naar buiten onder de absolute drogreden.." hij heeft niet te grommen".

Persoonlijk zou ik me doodschrikken als onze Landseer opeens in het nederlands begint te blaffen:" kap nou eens met dat verschrikkelijke geaai, en ga even lekker ergens anders heen met die handjes"

Maar blijkbaar zijn er genoeg mensen die dit wel verwachten.

En, nee, we laten ze dus ook nooit onbewaakt bij elkaar.

Maar we hebben wel gekeken hoe onze landseer reageert zonder dat wij direct beginnen met ingrijpen.

Hoe lost ze het zelf op.

Hoe laat ze het zien, toenadering, afzonderen, hand likken bij het aaien,hoe staat haar staart, haar oren...

Bij een normale kennismaking, een mooie socialisatie van je pup..

Kan ik me niet voorstellen dat je hond direct vol ingrijpt bij een kind wat om zijn nek hangt.

Dan ben je als baasje steken blind geweest voor hondengedrag.

Of de hond is niet gezond in zijn hoofd.

Of, de ouders hebben de hond compleet vastgezet in zijn gedrag om alles maar te accepteren van een kind zonder 1 grom, of het ontwijken van het gedrag.

Ja, dan gaat je hond stappen overslaan in de waarschuwingsladder.

En ben je weer verantwoordelijk als ouder voor een grote hoeveelheid hechtingen, en misschien wel een verminkt leven van je kind.

Ik denk wel dat als het zo ver komt dat je eigenhond je kind verwond, (of anderen) je een hoop heb gemist.

Mensen die zich niet verdiepen in de taal van een hond, die het gewoon niet zien.

Stappen overslaan kan zeker, maar er worden wel stappen genomen

Allemaal mooi omschreven, klopt ook wel in mijn ogen.

Ik kan ook genieten van de liefdevolle interactie tussen mijn kinderen en de honden.

Welk een gejubel er ontsteekt wanneer zij uit school komen, de onhandige knuffelpartij die volgt tussen hond en kind met 20 kilo verschil in gewicht.

Ik kan er van genieten.

Het grommetje van ''blijf nou eens van me af'' schokt me daarom niet.

Ik zie dagelijks hoe goed de onderlinge band is. Binnen die gezonde verstandhouding, mag een hond best eens aangeven dat hij iets zat is of niet wilt.

Ik zal hem daar dan ook in steunen, niet bestraffen.
Precies zoals Landceer aangeeft.

Iedereen die hier reageert, begrijpt en leest zijn hond, dat weet ik zeker.

Een heel ander verhaal dan in die hond/ kind filmpjes die laatst hier in een topic waren. Kind duikt op een hond, die duidelijke signalen afgeeft. Wordt niet ingegrepen of idd wat Landseer zegt, de hond krijgt een straf. Gaat toch iets niet goed.

Miscommunicatie, het niet begrijpen van een hond en de hond kind relatie.

Ik ging mijn zoon halen van schoolkamp, met Luca. Ze had hem een week niet gezien. Rent naar hem toe, tussen heel veel kinderen en gaat totaal uit haar dak, zo mooi! 

Ben het met Suzan eens, dat is genieten.

Ik zelf ben ongeveer in de mand van onze honden geboren, heb altijd mijn bed gedeeld met boxers. Een trouwere vriend, kon ik me niet voorstellen. 

Ben wel een keer in mn gezicht gebeten. Eentje had een bot, ik wilde even kijken wat voor bot, was 7. De boodschap was duidelijk van de hond.