Hoe weet je hoe je hond haar ziekte ervaart of eronder lijdt?

Onze Puck, labradorteefje, bijna 3 jaar, heeft een spierziekte, vermoedelijk myasthenia gravis (conclusie internist Wagenrenk na bloedonderzoek).
Haar slokdarm en achterhand zijn daardoor aangedaan (verlamming verschijnselen).
Ze krijgt medicijnen en daar reageert ze redelijk goed op.
Maar de ziekte is niet helemaal onder controle. Ze heeft de conditie van een oudere hond, hinkt soms met een pootje bij vermoeidheid en blijft (soms) last houden van urineverlies. Ook heeft ze slikproblemen en geeft ze soms over als ze het eten (versvoer) niet goed kan doorslikken.
Ze laat niet continu haar plas lopen, zeker niet omdat we haar heel regelmatig uitlaten, maar soms dan 'oeps' komt er een plasje. Vooral bij ontspanning. Meestal begint ze zich als een gek schoon te likken en gaat op een andere plek liggen.
Verder vroeg ik me af of ze pijn heeft. De internist beweert van niet. Maar ze hinkt als ze moe is. En bij borstelen dan schrikte ze soms als ik (ook al is het heel voorzichtig) over haar dijbeen borstel. Ook likt ze haar achterhand als ze ligt, nadat ze heeft gehinkt.
Verder is ze een vrolijke lieve schat die, volgens ons, nog erg geniet van haar leven ook al is ze snel moe. Toch vinden we het moeilijk, niet dat ze ziek is (natuurlijk zijn we er wel verdrietig over, maar het is niet anders) wel dat ze zelf zou lijden onder de gevolgen van deze ziekte.
Maar hoe weet je dat?

Ik kan geen antwoord op je vraag geven,maar geniet van je hondje zolang het nog kan.

Wat erg....denk wel dat ze er ongemak van heeft, net zoals wij van artrose of iets gelijkaardigs. 

Ik denk verder wel dat daar best mee te leven valt voor haar. Je zegt al zelf dat je medicatie helpt. ? Goeie en slechte dagen zeker. 

toch veel honden die medische problemen hebben vind ik, vind het dan zo tof van de baasjes dat ze er alles aan doen op hun dieren te helpen. 

Jullie ook superbaasje hoor. 

Ik duim voor veel goeie dagen voor Puck 

wat moeilijk moet dat voor je zijn.

Ik denk dat ook al ben je ziek of zwak of heb je pijn en ongemakken je toch nog van het leven kan genieten hoor en dat zal voor honden toch ook wel gelden?

De vraag is natuurlijk waar is de grens. Honden kunnen zo hard zijn voor zichzelf.

Toch denk dat je het aanvoelt en ziet als de hond geen plezier meer in het leven heeft. De glans is weg uit de ogen, het blije is weg, het is genoeg....zoiets.

Hier, misschien kan ik antwoorden op je vraag.

Het is ontzettend verdrietig als je hond naar je kijkt en er is wat aan de hand, een hond weet dat, de blikken die ze naar je werpen, zegt mij genoeg.

Maar hoe ga JIJ er mee om ? Bamse haar aandoening is er ook ingeslopen, eer ik wist wat ze had was ik heel veel maanden verder, en veel gehuild, de hond komt dan bij je zitten, die voelt aan jou dat er wat is, of ze dat op zich zelf betrekt ? niet altijd.

Bamse heeft P.O.T.of shaky legs syndrome, ik zag haar vaak naar achteren kijken als ze stond te dansen als een beer, van wat heb ik nou, ik ging er mee om als ik dat zag , bemoedigend, ging lekker bij dr zitten of ik legde haar af op een kleed en gaf haar daar eten, liggend, een tevreden hond dan.

Pijn is wat anders, dan voelt een hond zich lusteloos en wil zich afzondigen, maar je beschrijft dat de internist gezegd heeft, nee geen pijn, ga daar van uit.

als je bij jezelf te raden gaat en steeds maar blijft hameren bij je zelf, ja ze heeft wel pijn, dan heb je en je hond geen leven en ook jezelf niet.

wees bemoedigend tegen je hond, zijn er slechte dagen bij, een extra knuffel, een korte wandeling inplaats van een uitgebreide.

savonds lekker bij je hond op de grond gaan zitten, verwen je hond, een hond die wat heeft mag je in mijn ogen zeker verwennen en het fijn maken, en een hond die het samen met jou ervaart is toch een gelukkige hond.

Je ziet het aan je hond als baasje.
Je voelt het.
Ik was er erg laat mee met mijn Luna omdat de acceptatie er niet was.
Maar als het genoeg is , laat ze het merken.

Myastenia op zich is niet pijnlijk. Vervelend dat het met de medicijnen niet voldoende goed gaat. 

Je kan met je dierenarts en/of specialist overleggen of daar nog iets aanngedaan kan worden. 

Eea heeft ook met de oorzaak van de myastenia te maken. 

Moeilijk om je vragen zo te beantwoorden terwijl we je hond niet zien niet kennen.

Hoe vaak heeft ze problemen met het slikken van haar eten?

En het likken van haar achterhand nadat ze heeft gehinkt. Is dat af en toe of na elk rondje lopen?

Er zijn mensen die er open voor staan, nuchter in zijn, niks van willen weten of sceptisch zijn, maar tja als ik zo met die vraagstelling zou lopen zou ikzelf denk ik de optie contact met een dierenfluisteraar overwegen. (Al is het altijd af wachten of je hond er zelf open voor staat en contact wil maken). 

Er is even terug een topic geweest betreffende dit onderwerp misschien heb je er wat aan/misschien ook niet Klik hier voor het topic Schrik niet terug voor een deel van de pagina's welke min of meer geleid worden door sceptici, volg je je eigen idee, beeld en gevoel. Vind je het niks dan niet doen en anders tja dan heb je in elk geval een naam van iemand en enkele ervaringen die er zijn opgedaan.

Is voor mij ook een verschil tussen 'ongemak' en 'pijn'.

Ongemak zijn die dingen waarmee je 'leert' leven in de mate van het mogelijke.

Natuurlijk kan 'ongemak' voor de hond psychisch lijden veroorzaken, ook al heeft de hond geen lichamelijke pijn; bijv. bij een zindelijke hond die ineens per ongeluk binnenplast.

Hangt er in die situatie vanaf hoe jij daar als baas mee omgaat.

Pijn....dat is moeilijker, omdat honden niet snel pijn laten zien (dat is in de natuur een teken van zwakte)

Hoe goed je als baas je hond kent, dat is de beste beoordeling.

Kan in kleine dingen zitten; stand van de ogen, staart, ademhaling die anders is, spanning spieren op de rug.

sterkte en geniet van elkaar