Ervaringen hond uit Roemenië

Ja... Wat zal ik zeggen.. Welkom bij de Roemeentjes-familie?

Heel veel, maar dan ook echt héél veel, Roemeense honden zijn zo. Vooral naar kinderen.
In Roemenië zijn kinderen namelijk absoluut niet lief naar straathonden. Dit had je in principe kunnen weten na wat research..

Maar goed, het hondje is al in huis. Het hondje heeft een traumatische achtergrond en is inderdaad bang voor je kinderen.
Je hebt twee opties; of je gaat voor het hondje waar je voor hebt gekozen en gaat ermee aan de slag dmv training.
Of je brengt de hond terug met het verhaal dat de hond naar kinderen gromt en eventueel wel zou kunnen bijten. En dan maar hopen dat er nog iemand is die een Roemeen van 1 jaar wil hebben, die kinderen bijt en een flink verleden heeft.

Dit zal een grote teleurstelling voor jullie zijn.

Je hoopt samen met de kinderen te kunnen genieten van een hondenmaatje.

De hond is bij aankomst in NL niet direct bij jullie geplaatst.

De opvang heeft, neem ik aan - tijd genoeg gehad om het karakter van de hond te bestuderen.

Van welke organisatie/stichting is jullie hond?

Er is een grote inschattingsfout door de organisatie gemaakt door een hond, die extreem bang is voor kinderen en daardoor gromt en de tanden laat zien, n.b. bij een gezin met kinderen te plaatsen. Hoe oud zijn je kinderen?

Ik zou met kleine kinderen geen risico willen lopen.

Als je hond kinderen eng vindt had de opvang dit moeten weten.

De hond is nog maar net bij jullie dus zeer waarschijnlijk nog heel onzeker.Het is ook niet niks voor je hond om van opvanggezin naar weer een ander thuis te moeten verkassen.Heb geduld en laat je kinderen jullie hond negeren.Jullie hond moet uit zichzelf naar de kinderen toekomen.

Corry, misschien even een eigen topic aanmaken dan krijg je meer adviezen voor jezelf.

Heb je geen begeleiding van de stichting? Wat voor soort hondje is het? Ik zou in elk geval goed de herplaatsregels zoals

niet naar de hond toelopen

niet over de hond heenhangen, niet over de kop aaien (een kriebeltje onder zijn kin als hij dit tenminste fijn vindt)

de hond met rust laten als hij eet of rust of slaapt

stem en houding altijd rustig en kalm

geen bezoekjes, of bezoek ontvangen de eerste tijd

wandelingen nog kort en saai houden

geen oefeningen onder druk, wel (als de hond dit wil) leuke kleine zoekspelletjes (bijv. naar lekkertjes zoeken)

Een hond en kinderen begrijpen elkaar niet automatisch, ze spreken niet dezelfde taal, dat moet je dus goed begeleiden. Laat kinderen en hond nooit alleen en leer hen de regels hoe met een hond om te gaan voor ieders veiligheid en zie hier streng op toe.

https://hondenbescherming.nl//ik-heb-een-hond/ik-heb-een-hond-en-kinderen/

Leg de kinderen uit dat de hond hen nog niet kent en nog moet wennen. Dat de hond al veel meegemaakt heeft en mensen misschien nog niet vertrouwd. Dat zij dan zelf als het hen overkomen is ook misschien wel bang zouden zijn. Leg hen uit dat het hondje geen mensentaal kent en hij met grommen en happen aangeeft dat hij afstand wil het is zijn manier van praten met ons.

Leer hen hoe een hond communiceert,

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

samen met hen filmpjes kijken is misschien een idee (ik weet niet hoe oud je kinderen zijn)

https://www.youtube.com/watch?v=00_9JPltXHI

https://www.google.nl/?gws_rd=ssl#q=does+your+dog+want+to+be+petted

Vier dagen bij je is nog erg kort en het is logisch dat de hond nog niet gewend is. Een herplaatsing kan heel beangstigend zijn en de hond kan aardig de kluts kwijt zijn hierdoor. Daarom rustig in het tempo van de hond laten wennen. Hij is pas 1 jaar en al zoveel meegemaakt.

Onze vorige herplaatser was in het begin ook niet automatisch een leuke lieve hond (al was ze dat natuurlijk wel) maar je leert heel veel van zo'n hond, en uiteindelijk is het helemaal goed gekomen, al moesten we met sommige dingen altijd wel rekening houden. We hebben sinds juli weer een herplaatser en ook zij moet nog wennen en wij aan haar, dat heeft tijd nodig.

Een hondje uit t buitenland mag pas met 15 weken naar Nederland komen...ze krijgen nl de laatste inentingen met 12 weken en pas na 3 weken na deze inenting mogen de honden pas de grens over!

 Is een oud topic

Sinds een week heb ik een schat van een roemeense hond, alleen is het probleem er dat hij niet aan de riem uitgelaten wil worden, doodsbang dus.  Moet hem echt trekken en hij heeft een tuigje om anders ontsnapt hij. Hoe kan ik hem zover laten komen dat hij buiten normaal gaat lopen en niet angstig is.  Hij heeft daar uiteraard de nodige trauma s opgelopen en tracht hem te socialiseren. Alles gaat goed, behalve uitlaten aan de riem.

 Neem kaas of rodi worst mee,om hem wat vooruit te lokken.
Mocht het een kleinere hond zijn ,dan optillen,een paar meter lopen en de hond zelf terug naar huis laten lopen.
Geduld hebben en blij zijn als hij 3 stappen zet,uit eigen beweging,alles zal stap voor stap moeten,maar vaak komt dit gewoon goed hoor.
Neem ook een langere slappe lijn,geen flexi lijn ,want dat geeft voor nu te veel spanning op zijn lijf.

Rijdt je auto?Ga naar een bos,een rustige en wat natuurlijkere plek,daar zijn bange honden vaak wel vrijer.

Eens met Soraya haar tips.

Ga ook niet proberen hem op dit moment te socialiseren, eerst maar rustig wennen aan alle nieuwe dingen, en deze verwerken. Een rustig vast dagschema, korte wandelingen zonder afleidingen, geen druk. Alles in het tempo van wat de hond aangeeft aan te kunnen.

Voor jouw hond is de buitenwereld een heel enge plaats en was het constant zien om te overleven.

Dwingen en verder sleuren gaat jouw hond niet helpen om vertrouwen te leren krijgen.

Je kan binnen ook al eens oefenen om het tuigje aan te doen en de hond dan lekker vleesje geven. Tuigje terug uit. Zo een paar keer per dag, zonder dat jullie buiten gaan.

Let buiten heel goed op, want zo zijn er helaas al veel ontsnapt. Een hond die van angst wil vluchten is zo glad als een aal.

http://www.sientas.de/…/aus…/45-pflegestellen-geschirr-.html

Op bovenstaande link, tuigje dat moet voorkomen dat ze kunnen ontsnappen.

Verder kan je best op zo rustig mogelijke plaats gaan wandelen.

Beter is nog wanneer je een tuin hebt. Laat hem daar zijn behoefte doen totdat er een band is en vertrouwen 

Hoi, ik heb 2 Spaanse honden. Eentje super spontaan en eentje zeer angstig hier gekomen.

Ons Zabaa was panisch voor een lijn, halsband of tuig.

De eerste wandeling die wij deden wilde ze niet lopen. Mijn man draagt haar terug naar de auto, zet haar even op de grond om sleutel te pakken en........ze glipte zo uit het tuig en weg was ze.

Het tuig had ik thuis x keren gecontroleerd, strak genoeg.

Na uren zoeken, onder een steiger bij een vijver, vonden vissers haar.

Ik heb haar toen dik 3 maanden alleen in de tuin gelaten.

Haar eerst het tuigje bij haar gelegd zodat ze kon snuffelen. Toen af en toe heel kort tuig aangedaan. Toen lijn eraan. Toen aan lijn in tuin. Dit waren weken. Toen een klein duimpjes spoor van kipfilet in de tuin gelegd. Haar aan de lijn het spoor laten volgen en laten snoepen van de "gevonden" kip.

Nadat ze mij een beetje begon te vertrouwen pas met haar naar buiten gegaan in een parkje.

Wat ik wil zeggen, laat de hond eerst aan jezelf wennen en leren vertrouwen.

Wat jij schrijft hem trachten te socialiseren is nu nog niet aan de orde. Daar heb je nog tijd genoeg voor.

Eerst zijn vertrouwen krijgen en dan de rest.

Bij Zabaa heeft het meer dan een jaar geduurd waarvan 3 tot 4 maanden alleen in de tuin.

Het is nu een heel spontane en sociale hond die alles durft.

Nogmaals, doe het in de goede volgorde. Dat socialiseren komt later.

Eerst zorgen dat zijn traumatische ervaringen iets naar de achtergrond gaan dan heeft hij ook weer energie om de nieuwe wereld te gaan verkennen.

Zabaa vertrouwde mij na een tijd dus durfde opeens ook dat wat ik durfde.......ergens vreemd te gaan lopen.

Geef het tijd. VOORAL dwing de hond niet. Laat eerst vertrouwen groeien en dan weer een stapje verder.

Succes

 Hoe gaat het nu met Roemeentje na het vuurwerk? Ik krijg altijd de kriebels als mensen de honden dwingen naar buiten te gaan terwijl de hond niet wil. Je leer pas hoe druk het in NL is als je een Roemeen heb. Sta eens buiten stil, doe je ogen dicht en luister. Luister en benoem wat je allemaal hoor. Dit kent een Roemeen allemaal niet. Vaak komen ze uit een gammel afgeleden asiel. Auto's, fietsen, wapperende vlaggen, klapperende tuinhekjes, gillende kinderen etc etc etc is nieuw en eng. Zeker voor reactieve traumatische hondjes met de nodige ervaringen. Lees je verhaal eens terug en kijk eens wat de hond allemaal moet en waar hij/zij zich allemaal aan moet aanpassen. Ik zou graag zien dat mensen zich aanpassen aan de hond. Dit alles is namelijk vrij standaard gedrag voor Roemenen. Net als angst voor kinderen, mannen, snappen naar visite. Als een stichting goed z'n werk doet hoor je als adoptant dit te weten en ook als je je ingelezen heb. Mijn advies. 1. Stop met naar buiten gaan. Jij vindt de wandelingen leuk, de hond niet. Laat de hond eerst binnen wennen of in de tuin plassen. Stapje voor stapje. 2. Neem sowieso contact op met de nazorg vd desbetreffende stichting. Deze is hiervoor. Heeft deze stichting dit niet. Dan heb je een hond geadopteerd bij een slechte stichting. En sta je er waarschijnlijk alleen voor. Neem dan contact op met een goede GT. 3. Lijn de hond dubbel aan! Als je naar buiten gaat. Safety first. We willen niet nog een buitenlander buiten hebben dwalen zoals al zoveel. 4. Als de hond binnen is gewend (dit kan best wel duren) neem een stabiele hond mee naar buiten. De wereld is een stukje minder eng als je met zn 2 ben. 5. Ga idd op fora zitten etc en laat je adviseren door mensen. Deel je verhalen. 6. Stel ontzettend je verwachtingen bij. Je heb een hondje met een rugzak geadopteerd. Geen blanco hondje. Geen verwachtingen = geen teleurstellingen. Is dit allemaal niet wat je wilde, dan zou ik snel contact met de stichting opnemen. Want elke keer dat je de hond in de stress en angst "dwingt", want dat doe je als je met hem/haar naar buiten gaat, doe je een stap terug. Een hond in angst (=emotie ) leert niks op dat moment. Succes. Hoor graag hoe het gaat. 

Wij hebben bijna altijd herplaatsers gehad. Omdat wij meestal kiezen voor oudere honden(en zelf inmiddels ook al wat ouder zijn?)hebben wij van vrij veel honden in ons gezin mogen genieten. Wij hebben twee keer een pup gehad. De eerste was een duitse herder hier hebben wij toen voor gekozen omdat ik in verwachting was van onze dochter en geen enkel risico wou lopen.De tweede pup was een dober die onze zwaar getraumatiseerde dober(asiel nederland) een nieuw lichtpunt bracht in zijn leven.Omdat hij zo getraumatiseerd was wilden wij er geen tweede opvanger bij met het risico dat deze zijn gedrag zou overnemen. De vrolijke onbevangen pup in zijn leven werkte fantastisch. Daarnaast hebben wij nog een bouvier uit het asiel in Nederland gehad. Nu hebben wij een Roemeens meisje en een Griekse prinses in huis samen met een franse bulldog die steeds werd herplaatst op marktplaats omdat hij agressief is naar mensen en kinderen. Mijn ervaring is dat het niet uitmaakt of je een pup een asielhond uit Nederland of een buitenlandse hond verwelkomt in je leven het heeft te maken met je verwachtingspatroon. Op het moment dat ik kies voor een hond is dat voor de rest van zijn leven.Wij wonen idiaal met veel ruimte dus toen ons Roemeentje eerst niet wou lopen bleef ze in de tuin tot ze wel durfde. Toen onze dober zo getraumatiseerd was dat hij niet alleen wou zijn regelden wij oppas(als wij er niet waren) tot hij dit wel kon.Het vraagt creatief denken veel humor en doorzettingsvermogen maar alles wat de moeite waard is kost moeite. De levenslessen die ik van deze honden leer en de onvoorwaardelijke liefde die ik hiervoor terug krijg zijn van onschatbare waarde?.Maar als je een marathon loopt finish je ook niet in de eerste meters. Dat is met deze honden ook zo. Uithoudingsvermogen samen kilometers maken en doorzetten brengen je bij de finish en die samen met je hond bereiken is onbetaalbaar.

wat heb je dat mooi omschreven Anita!

ik heb een kruising bouvier uit Spanje, bij de stichting sos Strays , zei heeft eerst in een opvang gezin gezeten in Nederland dat is erg makkelijk dan heb je al een profiel van de hond. Ik was op zoek naar een hond die goed ging met kinderen , want ik heb kleinkinderen, dus erg belangrijk dat de hond daar mee over weg kon. Zei was zeven en half jaar oud toen ze bij mij kwam wonen. Het is een schat van een hond loopt lekker los mee in het park vriendelijk naar andere honden en mensen en houd me goed in de gaten. En beschermend naar de kleinkinderen vreemde honden worden dan op een afstand gehouden. Ze is wel bang voor vuurwerk en onweer, dit had ik met mijn vorige honden nooit mee gemaakt, omdat ik die als pup altijd gehad heb en opgevoed, en tot hun dood bij mij gebleven zijn. Dus dat was nieuw, hier vind je weg ook wel weer in. Ik slaap met oud en nieuw gewoon een week beneden, en dan is het voor haar prima geen angst meer. Ik zou zo weer voor een buitenlandse hond gaan

Ik heb nu anderhalf jaar een hond uit Roemenië . Hij was 5 maandjes toen ik hem in huis nam. Een hond met een flinke rugzak bleek uiteindelijk. Persoonlijk vind ik het best moeilijk , ondanks veel tijd en liefde blijft hij nog steeds angstig . Het is natuurlijk heel dankbaar ????????

Hallo ik heb er 2 uit Roemenie, ik heb nog nooit zulke lieve en mooie en makkelijke honden gehad.. Zindelijk met een week aan de lijn lopen de zelfde dag al. En ze zijn 8 maanden en 5 maandjes oud inmiddels.. Ze liepen na een kleine maand al los mee in het bos. Luisteren gaat redelijk. Ik neem gewoon altijd brokjes mee. En eten gaat als een speer. Nog nooit zulke makkelijke honden gehad.. Super blij met ze :) 

Misschien een oud topic, maar mijn hond Roxy komt oorspronkelijk ook uit Roemenië (ik heb haar als herplaatser), de moederhond en een broertje zouden opgehangen zijn.

Ik merk dat ze extreem angstig kan zijn voor bepaalde mannen, ook als ze heel lief zijn.

Verder is zij onwijs lief, extreem koppig en waaks, soms een ware handenbindster.

Ook erg bang voor vuurwerk en kan vlug overprikkeld zijn.

Ze is trouwens iets van Dobermann X Duitse Herder en een beetje (geen idee wat voor ) Terriër.

Zou goed kijken wat voor hondje je evt wil nemen.

Ik ken haar nukken inmiddels en heb haar in mijn hart gesloten.

Sinds oktober heb ik haar en voorlopig heeft zij nog veel te leren qua socialisatie met bepaalde situaties.

Mensen die voor het eerst zo een hond aanschaffen raad ik toch aan naar een *positieve* hondenschool te gaan voor handvaten.