steriliseren? 
Ik juich castratie van de reu toe als de reu niet voor fokkerij doeleinden is.
Het heeft voor mensen vaak alleen maar voordelen omdat de reuen geen voorhuidontsteking meer hebben en veel rustiger/stabieler worden omdat ze niet meer onder invloed van testosteron staan..
Als reuen bij mij niet hoeven te dekken worden ze gecastreerd en ik heb nog nooit nadelen ondervonden of in al die jaren gezien of gehoord.
Het is geen grote ingreep en zoals bij elke operatie zijn er risico's maar nogmaals, ik heb nog nooit nadelen gezien of meegemaakt.
Ik ben door ervaring een overtuigde voorstander.
"
Meningen verschillen. :D maar snijden in een gezonde hond terwijl het eigenlijk niet echt voordelen meegeeft vind ik nutteloos. De DA verteld enkel de voordelen maar zwijgt over de nadelen
Net als bij steriliseren van teven, zijn er ook bij het castreren van reuen voor- en nadelen.
Om de keuze van het laten castreren van je reu of niet, eenvoudiger te maken hebben we alle voor- en nadelen op een rijtje gezet.
We doen dit vanuit medisch oogpunt en vanuit het oogpunt van het baasje.
Voordelen
- De hond heeft minder kans op ontstekingen of goedaardige vergroting van de prostaat.
- Omdat de testikels worden weggehaald is er ook geen enkele kans meer om tumoren van de testikels te krijgen.
- De hond plast niet meer tegen alles aan om zijn territorium af te bakenen, hij doet grotere plassen in een keer.
- De hond kan minder fel worden tegenover andere reuen.
- De hond heeft minder interesse in loopse teven.
- De hond heeft minder de neiging om tegen iets of iemand op te rijden.
- De reu wordt onvruchtbaar er kan dus geen ongewenste dekking meer plaatsvinden.
Nadelen
- De hond moet een operatie ondergaan en hiervoor onder narcose. Elke operatie brengt een risico met zich mee, het is echter heel klein.
- De vachtstructuur van de hond kan veranderen.
- De kans op overgewicht neemt toe wanneer je de hond zijn voer niet aanpast.
- De hond kan rustiger worden en zijn gedrag kan iets veranderen, dit zien sommige eigenaren echter als een voordeel.
- Bij gecastreerde reuen komt kanker van de prostaat iets meer voor. Er zijn echter aanwijzingen dat de kanker niet ontstaat door het castreren, maar dat de kankercellen die al bij de hond aanwezig waren makkelijker tot ontwikkeling komen. Dit is vooral bij oudere honden.
Wanneer je twijfelt over het effect dat castratie op je hond overbrengt, kun je overwegen om de hond eerst chemisch te laten castreren. Chemische castratie werkt namelijk tijdelijk en de normale operatie kun je niet terugdraaien.
Ik wil als aanvulling op bovenstaande opmerken dat het ook als 'nadeel' gezien kan worden voor het sociale leven van de reu omdat de gecastreerde reu in het begin van zijn castratie mogelijk interessant kan ruiken voor andere reuen zodat die hem willen berijden.
Er zijn in een onderzoek 98 reuen gecastreerd, 23 eigenaren maakten direct na de castratie melding van dit fenomeen en een jaar later was dit gedaald naar 14. Om dit op te lossen kan er een spray onder de staart van die reuen gesprayd worden die voor honden afstotelijk ruikt.
Mijn (en voor vele fokkers met mij) dierenarts Maarten kappen in Eersel heeft er een artikel voor de Golden Retriever vereniging over geschreven.
Wat, waarom, wanneer en hoe?
Bron: Golden Retriever Club Nieuws 11/2010
Auteur: Maarten Kappen
Er is momenteel veel discussie over de voor en nadelen van castratie van de teef en reu. Ook het bepalen van het juiste moment van castratie levert veel onduidelijkheid op: bij de teef werd vroeger altijd gekozen om haar minimaal 1 maal loops te laten worden, later werd geadviseerd om ze in het geheel niet loops te laten worden, en momenteel zijn er voor- en tegenstanders van beide meningen. Een gedegen breed gedragen wetenschappelijke ondersteuning voor het een of het ander ontbreekt. We zullen het voorlopig dus moeten doen met het wegen van de verschillende wel bekende voor- en nadelen gecombineerd met de wensen en mogelijkheden van de eigenaren van de honden.
Onder een castratie verstaat men het definitief of tijdelijk verwijderen van de totale voortplantingsfunctie door een chirurgische of medicamenteuze ingreep van de geslachtsklieren. In simpele bewoordingen: niet alleen de mogelijkheid tot voortplanten wordt teniet gedaan, maar ook de hormonale regeling hiervan wordt beïnvloed. Dit in tegenstelling tot de sterilisatie waarbij alleen de mogelijkheid tot voortplanten teniet gedaan wordt. Een voorbeeld van dit laatste bij de teef zou zijn het doorknippen van de eileiders waardoor het transport van eicellen naar de baarmoeder wordt verhinderd. Bij de reu kun je denken aan het doorknippen en afhechten van de zaadleiders.
Bij de castratie worden de geslachtsklieren zelf aangepakt; bij de teef worden dus de eierstokken en bij de reu de testikels verwijderd dan wel medicamenteus beïnvloed.
De historie hiervan gaat al heel ver terug tot in de verre oudheid: ook toen al was bekend dat met name door het castreren van het mannelijk huisdier de gebruiksmogelijkheden voor de mens hierdoor vergroot werden. Ze werden en worden makkelijker hanteerbaar en zijn eenvoudiger te houden bij andere soortgenoten. Dat geldt ook voor de teef en wordt in de huidige tijd door de meerderheid van de eigenaren als reden voor castratie aangevoerd. In landen waar een grote zwerfdieren problematiek heerst is de controle hierop ook een belangrijke reden voor castratie. In de Noord Europese landen waaronder Nederland is dit (gelukkig) niet aan de orde.
Er is daarnaast ook een maatschappelijk-cultureel verschil in het denken over castratie: in Zwitserland met 1 hond per 16 inwoners worden 60% van de teven gecastreerd en 30 % van de reuen. In Spanje met 1 hond per 7 inwoners wordt daarentegen maar 18% van de teven en 6% van de reuen gecastreerd. In Nederland met 1 hond op de 15 inwoners schat men dat 30% van de teven en 25% van de reuen gecastreerd worden.
Daarnaast zijn er direkte medische redenen waarom gekozen wordt voor een castratie van teef of reu. Een voorbeeld hiervan is de ernstige baarmoederontsteking bij de teef en de prostaatontsteking en goedaardige vergroting hiervan bij de reu.
Ook preventieve medische redenen zijn er om een castratie te laten uitvoeren. Die zijn vrijwel allemaal te herleiden tot het wegnemen van de invloed van de geslachtshormonen op andere lichaamsfunkties en organen. Ik zal aangeven per specifiek gebied wat de invloeden zijn en de voor en nadelen hiervan.
Vooruitlopend daarop is er de algemene discussie over de invloed op de levensverwachting na castratie. De meeste onderzoeken hierover zijn wetenschappelijk niet voldoende onderbouwd en vergen een langdurige follow up, hetgeen lastig uit te voeren is. Er wordt meestal aangegeven dat de levensverwachting na castratie hoger is, zelfs tot 1 jaar of meer, echter tegelijkertijd wordt de gedachte geuit dat eigenaren die hun hond laten castreren een betere zorg voor hun huisdieren hebben hetgeen ook een reden zou kunnen zijn tot een langere levensduur. Een goed onderzoek dat het tegendeel beweerde overigens bestond uit een inventarisatie van oude Rottweilerteven waarbij bleek dat er 3x zo veel niet gecastreerde dan wel gecastreerde teven waren.
Belangrijk nadeel van castratie is de invloed op de stofwisseling. De neiging tot zwaarder worden (obesitas) is sterk vergroot zowel bij teef als reu. Dat heeft een aantal bijkomende gevolgen zoals een grotere kans op orthopedische problemen zoals ouderdomsarthrose. Ook suikerziekte en bepaalde huidplooi problemen kunnen hierdoor meer voorkomen.
Belangrijk is als eigenaar het gewicht goed in de gaten te houden castratie en de voerhoeveelheid zo nodig te verminderen.
Ook de huid en beharing van de hond kan veranderen bij een bepaald percentage van de honden onder invloed van de castratie. Vachtkleur, consistentie van onder- en bovenvacht en algemene dofheid kunnen optreden. Hier is duidelijk een rasgevoeligheid bij aanwezig (bv. New Foundlanders). Onduidelijk is vooralsnog hoe dit te behandelen, behalve ook het eventuele overgewicht te verminderen en voeding te optimaliseren.
Een ander nadeel na castratie van de teef is het mogelijk optreden van urine-incontinentie. De vrouwelijke geslachtshormonen spelen een rol bij de afsluitende werking van de blaashals. Deze kan op wisselende tijden na castratie minder goed gaan funktioneren. Er is hierbij een invloed van gewicht (3 x zo grote kans bij honden > 20kg) en leeftijd waarop gecastreerd wordt (50% grotere kans als castratie voor 7 maanden oud wordt verricht). Ook het ras is van belang: Dobermann, Rottweiler, Bobtail maar vooral ook de Boxer hebben een grotere kans op incontinentie. Bij bepaalde onderzoeken bij de Boxer kwam naar voren dat dit tot 60% van de teven na castratie kan optreden.
Dit probleem is in het algemeen prima behandelbaar medicamenteus, maar wel veelal levenslang. Een aantal middelen kunnen hierbij ingezet worden met geen tot weinig bijwerkingen.
Een voordeel van castratie is gelegen in het minder voorkomen van problemen in de geslachtsorganen, zoals baarmoeder, vagina of vulva bij de teef en penis en voorhuid bij de reu. , of de aan het geslacht gerelateerde organen (melkklieren, prostaat).
Om met de laatste te beginnen: de kans op gezwellen van de melkklieren is 99.5% minder indien de castratie voor de 1e loopsheid plaats vindt, 90% minder als hij tussen de 1e en de 2e en na de 2e loopsheid 25% minder tot een leeftijd van 2 ½ jaar, daarna is er geen voordeel meer. Dit geldt voor kwaadaardige tumoren en niet voor goedaardige tumoren. Hiervoor is een vuistregel: 50% van de melkliertumoren is kwaadaardig en hiervan zaait 50% uit naar longen of andere organen.
Het zogenaamde lifetime risk voor melkkliertumoren bij de teef is 20% dus aanzienlijk en dat kun je dus ten positieve beinvloeden door castratie.
Bij de reu is de prostaat op latere leeftijd soms een probleem. Meest voorkomend zijn de goedaardige vergrotingen al dan niet samengaand met ontsteking, abcedering en cystevorming. Deze aandoeningen reageren allemaal goed zowel curatief op castratie, maar ook preventief is hier een sterk verminderde kans. Kwaadaardige prostaattumoren komen niet veel voor maar wel juist meer bij gecastreerde reuen. Er komen bij de reu ook zogenaamde peri-anaal tumoren voor die goed op castratie reageren.
Tumoren van de eierstokken, baarmoeder, vagina en vulva en bij de reu de testikels en penis komen niet tot heel veel minder voor na castratie. Na alleen het verwijderen van de eierstokken is de kans op baarmoederontsteking of een pyometra heel sterk verkleind. Overigens is bekend dat 25% van alle teven tot 10 jaar een pyometra zal ontwikkelen tenzij tevoren gecastreerd, dus hier is een duidelijk voordeel te behalen.
Andere tumoren komen juist weer meer voor na castratie: oa: bottumoren (osteosarcomen), bloedvattumoren (hemangiosarcomen), harttumoren, blaaswandtumoren en anaalkliertumoren. De kans op het voorkomen van deze tumoren is weliswaar niet zo groot maar de meeste zijn wel zeer ernstig tot fataal.
Resumerend zijn er dus pro’s en con’s van castratie waarbij een afweging van wensen van eigenaar naast de leeftijd, het ras en geslacht van de hond en de voor- en de nadelen voor het individuele dier plaats moet vinden. De dierenarts heeft hierbij een informerende en adviserende taak naar de eigenaar van de (jonge) hond, waarbij gerealiseerd moet worden dat de wetenschappelijke onderbouwing soms onvolkomen en soms zelfs tegenstrijdig is.
het gaat wel over een teefje... :p
Sorry dit klopt zeker
max ik ben het heel erg met je eens haha
in mijn en max haar vorige berichten staat ook genoeg over teefjes.
als we het dan toch over de ervaringen boeg gaan gooien hier een paar van mij over teven.
Mijn moeders 2e als nog melkklier tumoren ondanks castratie en in die tijd werd de baarmoeder nog wel weg gehaald.
Onze laatste bouvier, bijna het zelfde verhaal ook explosieve kanker na castratie waarbij alles weg gehaald was zowel aan de tepels en erg uit gezaait. Moest veel vaker naar trimster vanwege slechtere vacht kwaliteit, werd ook wat sloomer. Is met een jaar gecastreerd.
huidige teef is incontinent, slechtere vacht en is veel pittiger.
was 4 jaar.
De 2 teven waarbij ik nu stage loop voor trimmen beide teven zijn zwaar incontinent. 6 maanden
andere teef die ik ken is gevaarlijk tegenover andere honden en was dit voor castratie niet. Voor 6maanden.
andere ervaring vanuit mijn vak gebied laat ik bespaard zo ook mijn ervaringen over castrafie reu want daar gaat het nu niet om.
mijn moraal is meer castratie is niet perse slecht maar bekijk het goed per hond. Een teef met lastig karakter zou ik niet laten castreren. De vacht kost meer onderhoud. Is opzich niet erg maar laat ze vooral goed uitgroeien is mijn punt.
ik hoop dat je het nog begrijpt mocht er iets onduidelijk zijn of met fouten ik typ op mijn mobiel sorry.
Aar michelle je zet hier nu een paar negatieve ervaringen, het lijkt me gezien je beroep dat dit niet jou enige ervaringen met het laten helpen zijn? Hoeveel goede staan er wel niet tegenover?
ik heb echt in mijn hele leven pas 1 hond meegemaakt die een nadeelgeval werd, maar dat was deze voor het helpen al dus was een domme keus van de baas
*edit: geen commentaar of anval op je hoor Michelle, maar puur de oprechte vraag. Omdat ik mij amper voor kan stellen dat ik met een zeer uitgebreidde hondenkring om mij heen alleen de geluksvogels zie
Ik heb alle 2 mijn teven laten stereliseren, mijn flatcoated retriever toen ze al bijna 7 jaar was en mijn australian sheperd 3 maanden na de eerste loopsheid zij was toen bijna 20 maanden oud.
Bij alle 2 de honden merk ik geen verschil in de vacht.
Wij hebben wel een flatcoated retriever teef te logeren gehad die met 6 of 7 maanden al gestereliseerd was, zij had wel een hele lelijke vacht en werd om de 3 maanden bij de trimster gebracht omdat de hond er niet meer uitzag, of dit door de sterelisatie komt weet ik niet.
we hadden het inmiddels over reuen én teven castreren.
we hadden het inmiddels over reuen én teven castreren. "
haha ik weet het, maar ik wil informatie over teefjes, aangezien ik een teefje heb ;)
"
Op een gegeven moment raken we meestal in de forums in gesprek over aanverwante zaken en dat is niet per definitie verkeerd om ervaringen en leermomenten met elkaar te delen, daarom is deze pagina zo mooi 
Op een gegeven moment raken we meestal in de forums in gesprek over aanverwante zaken en dat is niet per definitie verkeerd om ervaringen en leermomenten met elkaar te delen, daarom is deze pagina zo mooi "
ik weet het , en ik heb daar helemaal geen probleem mee, maar ik wil veel informatie en ervaringen verzamelen, zodat ik de juiste keuze maak :)
Aar michelle je zet hier nu een paar negatieve ervaringen, het lijkt me gezien je beroep dat dit niet jou enige ervaringen met het laten helpen zijn? Hoeveel goede staan er wel niet tegenover?
ik heb echt in mijn hele leven pas 1 hond meegemaakt die een nadeelgeval werd, maar dat was deze voor het helpen al dus was een domme keus van de baas
*edit: geen commentaar of anval op je hoor Michelle, maar puur de oprechte vraag. Omdat ik mij amper voor kan stellen dat ik met een zeer uitgebreidde hondenkring om mij heen alleen de geluksvogels zie
"tuurlijk zie ik ook wel goede maar ik heb zoveel slechte ervaringen van dichtbij.
in mijn beroep zie ik ook goede maar ik vraag me wel eens af hoe eerlijk mensen zijn. Je ziet het soms aan de kleine dingen bv een reu die gecastreerd word en een paar maanden later met slipketting enzo liep.
Slechte pluizige vachten enzo.
Ook waar je niks van merk en bij de mijne mis ik de aantrekkelijkheid bij reuen niet maar verder vond ik het loops zijn niet erg.
ik heb echt in mijn hele leven pas 1 hond meegemaakt die een nadeelgeval werd, maar dat was deze voor het helpen al dus was een domme keus van de baas
*edit: geen commentaar of anval op je hoor Michelle, maar puur de oprechte vraag. Omdat ik mij amper voor kan stellen dat ik met een zeer uitgebreidde hondenkring om mij heen alleen de geluksvogels zie "
Dit dacht ik ook al en absoluut met alle respect, Michelle is 20jaar en loopt nog stage om haar opleiding Trimmen af te sluiten. Die opleiding duur trouwens ook 2jaar. Ervaren dierenartsassistente zou beter moeten weten 26 dagen opleiding en 700uur stage en Kynologisch Instructeur? Die opleiding duurt 2jaar met een heleboel stage uren, veel opleiding hoor voor een 20jarige, respect hoor! Dat doe ik je met mijn Master in management, Hippisch rij- instructeur I & II en de 3 jarige academische Holistisch dierenarts opleiding die ik nu op mijn 49e pas volg niet na hoor! Écht respect maar de ervaring kan er gewoon nog niet zijn op een leeftijd van 20jaar.
En ik wil ook beslist niemand aanvallen maar er zijn hier hondeneigenaren/fokkers die al honden hadden of fokten toen Michelle er nog niet was. Ik vind het absoluut goed van haar dat ze met haar 20jaar al zoveel opleidingen heeft gevolgd na haar middelbare school opleiding én dat ze zo zeker van zichzelf is dat ze al haar eigen mening heeft en graag advies geeft maar de ervaring ontbreekt zeker gezien haar leeftijd in het grote geheel nog een beetje.
En dat klinkt misschien kattig maar het is absoluut opbouwend bedoeld, een vak leer je pas echt door het jaren aan een stuk dagelijks te doen, dat weet eigenlijk iedereen. We moeten daarom wél alles in perspectief blijven zien en daar komt een heleboel ervaring bij kijken waar je veel jaren voor nodig hebt om die te vergaren.
De honden waar Michelle over spreekt van haarzelf en haar moeder zijn , als ik het in haar reactie goed heb gelezen, Bouvier(s). In haar profiel spreekt ze over andere rassen maar hier ging het volgens mij om Bouviers.
Die hebben een verhoogde kans op incontinentie want vanaf een kilootje of 20 is die verhoogde kans er. Dat ze daar mee te maken heeft gekregen is heel vervelend maar van de andere kant is er een goede medicatie voor die zonder (noemenswaardige) bijwerkingen zijn werk doet. Ik weet niet of ze die geven of dat het in hun geval jammerlijk (dat zul je altijd zien ) niet helpt.
Michelle spreekt verder over een hondje wat een gedragsverandering heeft ondergaan en ook dat is mogelijk. (mensen hebben hetzelfde en soms iedere maand onder invloed van hormonen) Bij de reu kan dat komen omdat ander honden hem lekker vinden ruiken en dus geen reuen respect meer voor hem hebben waardoor hij agressief kan worden naar andere honden als die zich aan hem opdringen en voor de teef geldt dat hetzelfde. Je kunt dat echter ondervangen door een spray te sprayen onder hun staart die er speciaal voor is en die honden niet prettig vinden die onder de staart duiken of zich zo opdringen.
Bovendien is dat een gedragsverandering die bij een gedragstherapeute wel om te buigen is want het kan zijn dat dat gedrag al wel in mindere mate aanwezig was maar het de onwetende eigenaar niet is opgevallen.
Toen ik 18jaar was (laaaaaaang geleden 
) werkte ik voor een bekende Mastino Napoletano fokker, zijn vrouw fokte New Foundlanders en ze woonden toen in Veldhoven, zij is inmiddels overleden maar hij woont nu in België en fokt deze rassen nog steeds. Ik heb in 1995 mijn kennelnaam laten registreren en ik heb 10jaar Labradors gefokt op Internationaal niveau, na mijn scheiding zijn mijn huidige man en ik Zwitserse Witte Herders gaan fokken, ik heb sinds kort mijn droom om een Mops te hebben waar gemaakt en daar show ik ook mee. We hebben daarnaast een gecastreerde Jack Russelreu, gecastreerde Franse Bulldogreu en een Frans Bullemeisje wat bijna dood was gegaan aan een baarmoederontsteking en bij wie ik ook al 2 tepels
heb moeten laten weg halen omdat ze daar tumoren aan het ontwikkelen was. De Bullen zijn bijna 8jaar.
Nooit heb ik een baarmoederontsteking in het verleden aan de hand gehad en haar heb ik niet meteen laten castreren en we zijn de pineut.
Mijn ouders van beide inmiddels 71jaar hebben altijd meerdere honden gehad en nooit problemen, reuen en teven, van een Engelse Setter tot een Golden, Spaniel, Labradors, Jack Russel, Ierse Setters en weet ik wat nog meer.
Ze hebben nu nog een Labrador van 12jaar die ik nog gefokt heb en een Jack Russelteefje van 9jaar en beide moesten toevallig ook nog eens kort na elkaar met spoed naar de dierenarts met een levensbedreigende baarmoederontsteking (en altijd 's-nachts of in het weekend 
). Voorheen als de teven gecastreerd waren nooit problemen mee gehad!
Mijn oom fokte Duitse Doggen, nooit van problemen gehoord.
De Maltezer van mijn dochter van 23jaar was ook niet gecastreerd en die is gestorven aan borstklierkanker. Dat hondje werd ineens heel ziek omdat het gezwel op knappen stond en opereren was geen optie geweest door haar hoge leeftijd. Nou, das geen leuk einde hoor, dat kan ik je wel zeggen. Ze heeft daarna een Mops reutje gekocht en die ook laten castreren en die is nu 7 en nooit problemen mee ervaren op welk gebied dan ook.
De fokkers die ik ken, en dat zijn er wereldwijd echt heel veel, laten allemaal reuen en teven waar zij niet meer mee fokken of showen castreren voor zij ze herplaatsen want als je fanatiek bent met fokken en showen moet je wel eens een hondje herplaatsen anders komt een keer het moment dat je niet verder kunt omdat je geen plaats meer hebt. Die hondjes gaan dan meestal naar familie of vrienden maar ze willen er 100% zeker van zijn dat er niet meer mee gefokt wordt en ondervangen dat zo.
Ik denk daarom dat je je eigen gevoel moet volgen want hoe je het ook went of keert, zowel aan niet als aan wel castreren KUNNEN nadelen kleven.
Ik heb ze in die 24jaar dat ik nu fok en in de bijna 50jaar dat ik in mijn hondenfamilie het leven heb meegemaakt nog geen nadelen kunnen constateren maar dat wil niet zeggen dat er geen mensen zijn die om wat voor reden dan ook het wel zo treffen dat ze met nadelen te maken krijgen. En als ik over die ervaring door tijd spreek is dat niet om op te scheppen maar om aan te geven dat het minder vaak fout gaat dan je door reacties van mensen zou gaan denken. Anders zou ik er toch ook al een keer zelf of via via mee te maken hebben gehad of over gehoord hebben? Nogmaals, Maarten Kappen spreekt ook over bepaalde rassen die gevoelig KUNNEN zijn voor incontinentie oid!
Je kunt het maar vervelend treffen zeg ik dan.
Over het algemeen gaat het dus goed en toen ik een jaar geleden zelf mijn baarmoeder moest laten verwijderen kreeg ik ook een boekje met wat ik er allemaal aan over kon houden en het internet staat vol met gruwelverhalen over vrouwen bij wie het fout ging.
Het is echter nog steeds zo dat het percentage vrouwen bij wie het goed is gegaan opgelucht en gelukkig is dat ze door die verwijdering weer verder kunnen leven zonder risico's. Een vriendin van mijn moeder echter is er ook continent door geworden, je kunt maar pech hebben en laten we het vooral in perspectief blijven zien, ieder mag zijn mening hebben maar bekijk het castreren niet op 10, 20 of 100 honden.
Er zijn miljoenen honden waar het goed bij is en is gegaan.
En nogmaals, je moet er zelf achter staan want zoveel mensen, zoveel meningen, ervaren of niet.
En ja, het is moeilijk als je hond onder het mes moet, ik krijg letterlijk hartritmestoornissen van de stress als 1 van mijn honden onder narcose moet, zo bang ben ik dan en vooral bij de brachycefalen.
De dierenarts wordt dan gek van mij omdat ik al mijn kennis over narcose en brachycefalen over hem heenspui om hem me te laten verzekeren dat ie dat nog weet en goed op let tijdens de narcose (belachelijk want ze zijn bij 2 van mijn 3 specialistische dierenartsen allemaal gespecialiseerd in de behandeling van brachycefalen.)
Ik wens je in ieder geval heel veel wijsheid en maak zelf je keuze nu je van heel veel mensen een mening met pro's en con's hebt gehoord anders wordt je alleen onzekerder en als je hond dan over een paar jaar baarmoederontsteking of mammatumoren krijgt denk je wellicht: had ik misschien toch? Maar dat weet je natuurlijk nooit van tevoren.
Wat mij betreft kan ik er dus niks meer aan toe voegen anders dan: ik wens jullie samen een heel fijn, lang en gezond leven toe 
ik spreek over 1 bouvier, een bastaard een labrador en verschillde rassen.
ik probeer alleen te laten zien dat ik dus vanuit mijn vak gebied als assistent in een dierenkliniek met alle kennis die je vanuit school mee krijgt en vanuit stages dat alles niet zo mooi is als dat er geschreven word.
en bij caveliers narcose gevaar ook groter is.
maar zoals iemand als wijs tegen mij zei het is dwijlen met de kraan open. Ik hoop dat je wat gehad hebt aan mijn berichten en ik wens je een hoop wijsheid en succes toe met je keuzen maar ik trek mij terug.
en een DA kijkt niet naar of je teefje er klaar voor is, hij kijkt alleen naar of ze loopsheid cellen afgeeft die aangeven over of je wel of niet kan opereren met oog op de doorbloeding.
Ik zeg al ik ben niet geheel tegen castreren maar wel tegen castreren voor de 1e loopsheid. "
Wereldwijd, zowel afstudeeronderzoeksprojecten van veterinaire studenten als onderzoeksresultaten van de diverse universiteiten, laboratoria en bevindingen van individuele specialisten alsmede van oude en ervaren fokkers door de jaren heen worden en staan gepubliceerd op met name internet. Er staan zelfs onderzoeksresultaten en bevindingen van dierenartsen etc. van voor 1900 gepubliceerd op internet. Als je gaat zoeken kun je een hele bibliotheek aan onderzoeksresultaten over ziekten en afwijkingen aanleggen en de vooruitgang in de veterinaire wereld in kaart brengen. Ik heb over een bepaalde afwijking bij mijn ras de Zw. Witte Herder zelfs contact gehad met diverse bekende laboratoria in Engeland, Amerika en Duitsland omdat ik wilde weten of er al zaken over bekend waren en of een DNA test in het verschiet ligt dus je kunt heel veel uitzoeken en mijn ervaring is dat ze je graag helpen en/of antwoord geven.
Dit is niet waar, alleen de eierstokken worden weg gehaald!
En ook even je stukje over melkkliertumoren. Die komen soms na castratie ook nog voor.
ik ben zelf assistente maar ik ben niet voor castratie in het algemeen maar sowieso niet voor de 1e/2e loopsheid.
de kans op botkanker word veel hoger en je hond word minder volwassen als je het te vroeg doet. ( hier kijken da's niet naar) en minder volwassen in gedrag als in lichaams bouw.
Incontinentie is ook een groot punt, mijn teef is dat soms sinds ze gecastreerd is en 2 teven van kennissen van mij zijn allebij incontinent, terwijl ze niet even oud zijn en ook niet de zelfde dag gecastreerd zijn.
vergeet ook het karakter niet. Teven worden veel veller, de mijne is best pittig en laat totaal niet meer op der huid zitten, maar de teef van een kennis van mij is gewoon gevaarlijk sinds ze gecastreerd is.
neem dus alles mee en bedenk goed. Ik zeg niet dat je het niet moet doen maar het beste is wel minimaal 1 loopsheid te wachten. "
Bij castratie bij de teef wordt wel zeker alles weggehaald!
Het gros van de dierenartsen kiezen hiervoor om te voorkomen dat de teef later alsnog te maken krijgt met baarmoederontsteking.
ik probeer alleen te laten zien dat ik dus vanuit mijn vak gebied als assistent in een dierenkliniek met alle kennis die je vanuit school mee krijgt en vanuit stages dat alles niet zo mooi is als dat er geschreven word.
en bij caveliers narcose gevaar ook groter is.
maar zoals iemand als wijs tegen mij zei het is dwijlen met de kraan open. Ik hoop dat je wat gehad hebt aan mijn berichten en ik wens je een hoop wijsheid en succes toe met je keuzen maar ik trek mij terug. "
Jammer dat je je geroepen voelt je terug te trekken Michelle, ik vond het leuk met je te discussiëren en in ieder geval veel succes met je studies. Je mag me altijd mailen, ik deel mijn ervaringen graag met je!
Ik weet zeker dat je een uitermate goede toekomst tegemoet gaat met alles wat je hebt gedaan en nog wilt doen en mijn advies voor zover je dat interesseert is: probeer zo veel mogelijk open te discussiëren en te leren van oude fokkers, dierenartsen en hondeneigenaren want via hen kun je je uit een boek geleerde kennis verfijnen. Mijn oprechte respect voor iemand die op een dergelijke jonge leeftijd al zo ontwikkelt is, een voorbeeld voor veel jongeren!
By the way, ik denk dat je vwb de narcose in de war bent met de KING Charles Spaniel, die heeft nl een platte snuit, een zgn Brachiocefaal. De CAVALIER King Charles Spaniel heeft geen platte snoet en heeft dus niet meer risico bij de narcose dan een ander ras met normale snoet. Maar dat is een uitermate lastig verschil wat ik toevallig nooit meer vergeten ben uit mijn Kynologische Kennis I opleiding.
Bij castratie bij de teef wordt wel zeker alles weggehaald!
Het gros van de dierenartsen kiezen hiervoor om te voorkomen dat de teef later alsnog te maken krijgt met baarmoederontsteking. "
Hmmm dat klopt niet meer Anja, de meesten halen de baarmoeder alleen nog weg als er oneffenheden oid zijn. Lex heeft geen eierstokken, wel een baarmoeder.
Mellow had maar een héél klein wondje, ik denk niet dat haar baarmoeder eruit is eigenlijk. Ik wil het elke keer weer vragen, maar vergeet het steeds.
En volgens mij kan een baarmoederontsteking niet meer als de eierstokken weggehaald zijn.
Bij Jamie is wel alles er uit, die had een bmo. Bij Kiwi heb ik eigenlijk geen idee, is in Portugal gebeurd.
By the way, ik denk dat je vwb de narcose in de war bent met de KING Charles Spaniel, die heeft nl een platte snuit, een zgn Brachiocefaal. De CAVALIER King Charles Spaniel heeft geen platte snoet en heeft dus niet meer risico bij de narcose dan een ander ras met normale snoet. Maar dat is een uitermate lastig verschil wat ik toevallig nooit meer vergeten ben uit mijn Kynologische Kennis I opleiding.
"
De Cavalier King Charles Spaniel behoort wel degelijk tot de kortsnuitige rassen evenals de King Charles Spaniel : het brachycefale luchtweg obstructief syndroom is een erfelijke aandoening bij de CKCS.
quote Brachycephalic airway obstruction syndrome (BAOS)*, is an inherited condition in the cavalier King Charles spaniel. The breed is pre-disposed to it, due to the comparatively short length of the cavalier's head and a compressed upper jaw
unquote
Bron: http://cavalierhealth.org/brachycephalic.htm
Overigens zijn op de site cavalierhealth.org honderden publicaties van wetenschappelijke onderzoeken te vinden over de CKCS.
Hier een Cocker (toch een gelijkaardige vacht) die nog voor de eerste loopsheid geholpen is.
Ik heb ook een tijd getwijfeld maar er toch voor gegaan.
Vooral omdat onze vorige hond melkkliertumoren had en hier echt van heeft afgezien, uiteindelijk is het ook haar dood geworden.
Dat wil ik proberen te vermijden dat het opnieuw gebeurt.
En nee, je kan zeker niet alles vermijden maar waar ik kan door zoiets als dit te doen, doe ik dat toch.
Persoonlijk vind ik dat haar vacht niet veranderd is (al zijn er hier mensen die daar anders over denken).
Ze heeft zeker geen krullen zoals de echte typische castratenvacht.
Ik merk geen verschil met voor de sterilisatie.
Ik heb het risico genomen met het idee dat ik een gezonde hond belangrijker vind dan een hond die die eruit ziet zoals de rasstandaard het voorschrijft.
In het allerergste geval moet je je hond altijd redelijk kort laten scheren omdat er niks meer met de vacht te doen is, tja, die kans zit erin dat moet je ook wel beseffen.
Maar of je hondje dat zelf zo heel erg vindt, ik denk het niet...
Operatie is heel erg vlot verlopen, de avond wat suf maar de dag erop was alles weer normaal. Weinig last gehad.
En hier verder ook geen gedragsproblemen, geen incontinentie.
Wel opletten met gewicht, hier zit het zo net op het randje tegen licht overgewicht en dat kan ik net zo houden dus je kan er zelf meestal ook wat op letten.
Niet altijd, want de kat is ook gesteriliseerd en die is wel veel te dik, terwijl ze amper wat eet.
Zoals je kan zien zijn er voor- en tegenstanders van steriliseren. Neem een beslissing waar je jezelf het beste bij voelt. Het heeft nu eenmaal zowel voor- als nadelen en daar moet je kijken wat jij zelf belangrijk vind. Succes!
Ik heb 1280 uur stage gelopen als paraveterinair (DA assistent) en ik heb eigenlijk maar 1 incontinentie geval gezien, dat was bij een grotere hond die vrij jong gesteriliseerd was.
En ik heb heeeeel veel sterilisaties/castraties meegemaakt.
Bij ons werd na de eerste loopsheid gesteriliseerd, soms voor de eerste loopsheid, maar dat was echt op vraag van de eigenaar en nadat de risico's van een vroege sterilisatie zijn besproken.
Castratie (reu) wordt eigenlijk alleen gedaan als het medisch of gedragsmatig noodzakelijk is en dat laatste in combinatie met training.
Is dat echt zo?
Verdikke, zo zie je maar dat je nooit te oud bent om te leren en hoe belangrijk het is met elkaar te discussiëren.
Maar is de kans dan niet nog steeds groot op baarmoederontsteking in een later stadium? Of is dat tot aanvaardbare risico's terug gebracht omdat de hormoonproductie van de vrouwelijke voortplantings hormonen door het weghalen van de eierstokken weg is?
Ja weet je, als ik het laat doen zeg ik altijd: "Alles eruit toch hé, ik wil alles eruit hoor!"
Mijn 'dierenarts voor huis-tuin en keukendingen" zegt altijd: "Fokkers, ik wordt er gek van, die weten gewoon te veel!"
De Cavalier King Charles Spaniel behoort wel degelijk tot de kortsnuitige rassen evenals de King Charles Spaniel : het brachycefale luchtweg obstructief syndroom is een erfelijke aandoening bij de CKCS.
quote Brachycephalic airway obstruction syndrome (BAOS)*, is an inherited condition in the cavalier King Charles spaniel. The breed is pre-disposed to it, due to the comparatively short length of the cavalier's head and a compressed upper jaw
unquote
Bron: http://cavalierhealth.org/brachycephalic.htm
Overigens zijn op de site cavalierhealth.org honderden publicaties van wetenschappelijke onderzoeken te vinden over de CKCS. "
Nou zeg, ik ga wel onderuit met mn grote sm....
Ik heb dat niet begrepen van de rasverenigingen in Nederland en België en ze hebben ook zeker geen platte neus zoals de King Charles en zoals mijn Mops en Franse Bullen.
Wél dat er andere problemen zoals onderstaand zijn.
Het ras is zeer ingeteeld en er wordt met een genetisch zeer beperkte genenpool gefokt die terugvoert op slechts weinig individuen. Ook is er sprake van een vrij singuliere selectie op een gewenst uiterlijk enkel, waarbij niet goed is gekeken naar de incidentie van erfelijke problemen die initieel aanwezig waren. Door het veelvuldig gebruik maken van een kleine populatie onderling ook sterk verwante dekreuen en het lang niet selecteren op erfelijke gezondheid heeft dit geresulteerd in een populatie waarin momenteel frequent erfelijke hartproblemen, oogproblemen, gewrichtsproblemen (knie en heup en ellebogen) alsmede diverse andere erfelijke problemen voorkomen. Het ras is ook aangedaan door een vorm van epilepsie, Episodic Falling waarbij de hond een toeval krijgt maar wel bij bewustzijn is.
Bij vele klein-schedelige rassen kan de ziekte Syringomyelie voorkomen. Zo ook bij de Cavalier. Doordat de hersenen van cavaliers vaak te groot zijn voor de schedel (Chiari Malformatie) drukte deze tegen het ruggenmerg. Dit veroorzaakt chronische pijn en kan ook het zogenaamde 'luchtkrabben' veroorzaken.
In Nederland is inmiddels een fokprotocol voor de Cavalier ingevoerd. Elke cavalier moet, voor er mee gefokt wordt, met een MRI-scan op Syringomyelie worden gescand. Indien deze ziekte aanwezig is, dan krijgen de puppies geen stamboom.
Alle fokkers die aangesloten zijn bij de Cavalier Club Nederland fokken volgens het Fokreglement, wat o.a. inhoudt dat de harten van alle fokdieren gescreend worden door middel van een dopplertest en dat alle fokdieren op SM (Syringomyelia) gescand worden door middel van een MRI scan. Ook worden de fokdieren door goede fokkers getest op patella luxatie (losse knieschijf) en ziektes van de ogen.
Ook op http://www.cavalierpage.com/cavalier/gezondheidsproblemen/
Mijn excuus.
Weer wat geleerd.
En ik heb heeeeel veel sterilisaties/castraties meegemaakt.
Bij ons werd na de eerste loopsheid gesteriliseerd, soms voor de eerste loopsheid, maar dat was echt op vraag van de eigenaar en nadat de risico's van een vroege sterilisatie zijn besproken.
Castratie (reu) wordt eigenlijk alleen gedaan als het medisch of gedragsmatig noodzakelijk is en dat laatste in combinatie met training. "
Ja precies!
Ik denk ook dat het een "valkuil" is voor jonge DA assistentes om te snel conclusies te trekken want je moet ook niet vergeten dat er natuurlijk heel wat op je afkomt zo in het begin. Als er geen problemen zijn gaan mensen immers (muv de inentingen natuurlijk) niet met hun hond naar de DA.
Werk je nu nog als DA assistente?
Is dat echt zo?
Verdikke, zo zie je maar dat je nooit te oud bent om te leren en hoe belangrijk het is met elkaar te discussiëren.
Maar is de kans dan niet nog steeds groot op baarmoederontsteking in een later stadium? Of is dat tot aanvaardbare risico's terug gebracht omdat de hormoonproductie van de vrouwelijke voortplantings hormonen door het weghalen van de eierstokken weg is?
Ja weet je, als ik het laat doen zeg ik altijd: "Alles eruit toch hé, ik wil alles eruit hoor!"
Mijn 'dierenarts voor huis-tuin en keukendingen" zegt altijd: "Fokkers, ik wordt er gek van, die weten gewoon te veel!" "
Ik ga je bekennen dat ik daar niet over nagedacht heb, maar ik denk het? Misschien dat Thera of Michelle hier iets over kan zeggen?
Nou zeg, ik ga wel onderuit met mn grote sm....
Ik heb dat niet begrepen van de rasverenigingen in Nederland en België en ze hebben ook zeker geen platte neus zoals de King Charles en zoals mijn Mops en Franse Bullen.
Wél dat er andere problemen zoals onderstaand zijn.
Het ras is zeer ingeteeld en er wordt met een genetisch zeer beperkte genenpool gefokt die terugvoert op slechts weinig individuen. Ook is er sprake van een vrij singuliere selectie op een gewenst uiterlijk enkel, waarbij niet goed is gekeken naar de incidentie van erfelijke problemen die initieel aanwezig waren. Door het veelvuldig gebruik maken van een kleine populatie onderling ook sterk verwante dekreuen en het lang niet selecteren op erfelijke gezondheid heeft dit geresulteerd in een populatie waarin momenteel frequent erfelijke hartproblemen, oogproblemen, gewrichtsproblemen (knie en heup en ellebogen) alsmede diverse andere erfelijke problemen voorkomen. Het ras is ook aangedaan door een vorm van epilepsie, Episodic Falling waarbij de hond een toeval krijgt maar wel bij bewustzijn is.
Bij vele klein-schedelige rassen kan de ziekte Syringomyelie voorkomen. Zo ook bij de Cavalier. Doordat de hersenen van cavaliers vaak te groot zijn voor de schedel (Chiari Malformatie) drukte deze tegen het ruggenmerg. Dit veroorzaakt chronische pijn en kan ook het zogenaamde 'luchtkrabben' veroorzaken.
In Nederland is inmiddels een fokprotocol voor de Cavalier ingevoerd. Elke cavalier moet, voor er mee gefokt wordt, met een MRI-scan op Syringomyelie worden gescand. Indien deze ziekte aanwezig is, dan krijgen de puppies geen stamboom.
Alle fokkers die aangesloten zijn bij de Cavalier Club Nederland fokken volgens het Fokreglement, wat o.a. inhoudt dat de harten van alle fokdieren gescreend worden door middel van een dopplertest en dat alle fokdieren op SM (Syringomyelia) gescand worden door middel van een MRI scan. Ook worden de fokdieren door goede fokkers getest op patella luxatie (losse knieschijf) en ziektes van de ogen.
Ook op http://www.cavalierpage.com/cavalier/gezondheidsproblemen/
Mijn excuus.
Weer wat geleerd. "
Daar hoef je geen excuus voor aan te bieden hoor; het kan zijn dat jouw info van bijv. 20 of 30 jaar geleden is. Toen hadden de Cavalier fokkers een besluit kunnen nemen om forse fokmaatregelen te nemen om met name de Chiari-achtige Malformatie en tengevolge daarvan Syringomyelie en lekkende hartkleppen terug te dringen. Er werd echter de schouders opgehaald toen begin jaren negentig een wetenschapper meldde dat de druk in de hoofdjes van de Cavalier te groot was. Jaren later werden de eerste MRI's genomen en kwam de ernstige CM en SM aan het licht. De fokkers hebben veel te laat lering getrokken uit de waarschuwing met dit als gevolg:
Cavalier King Charles Spaniels zijn ernstig en veelvuldig aangedaan door erfelijke aandoeningen; zie www.cavalierinfo.nl website en forum. Niet voor niets staat dit ras op nr. 1 van de lijst van rashonden met de meeste erfelijke aandoeningen. Gemiddelde leeftijd is momenteel 7,9 jaar, terwijl deze hondjes vroeger makkelijk 12-15 jaar werden.
Hieronder de tot nu toe bekende percentages van de erfelijke aandoeningen bij de Cavalier:
97% Chiari-achtige Malformatie gradatie 2
62,4% Syringomyelie tengevolge van CM, boven 6 jaar 70%
50% PSOM (glue ear - soort chronische middenoorontsteking)
50% MVD (lekkende hartkleppen) oplopend tot ca. 100% op 10-jarige leeftijd
30% oogaandoeningen
20-30% PL (Patella (knie) Luxatie)
19,1% EFS - Episodic Falling Syndroom
10% HD (Heupdisplasie)
10,8% Curly Coat Syndrome (incl. dry eye)
n.b. met name Syringomyelie zal per generatie toenemen!
Zoals je ziet is de omschrijving op cavalierpage.com van de gezondheidsproblemen zeer onvolledig. Ook staat op cavalierpage dat als SM wordt vastgesteld via MRI nakomelingen geen stamboom krijgen. Dat is pertinent onwaar; er mag zelfs met bepaalde gradaties van SM gefokt worden en alle gradaties van Chiari-achtige Malformatie, de oorzaak van SM.
Een grote omissie op cavalierpage.com is dat de oorzaak van SM nl. Chiari-achtige Malformatie totaal niet genoemd wordt. Alle Cavaliers hebben CM gradatie 2 wat op elke leeftijd kan leiden tot Syringomyelie. CM kan dezelfde ernstige klachten/pijnen geven als SM.
PSOM wordt ook niet genoemd!
Ook wordt niet vermeld dat als bij een fokcavalier boven de 5 jaar een lekkende hartklep wordt ontdekt en daarvoor niet, deze hond ingezet mag worden voor de fok. Mitral Valve Disease (lekkende hartklep) is doodsoorzaak nr. 1 bij de Cavaliers.
Ik vind het onverantwoord tegenover de hondjes en eigenaren, dat er nog Cavaliers op de wereld worden gezet, aangezien elke Cavalier o.a. CM gradatie 2 heeft en alleen hierdoor kans op ernstige klachten/pijnen. Voor het overige zie de percentages hierboven genoemd.
De vraag was toch over de baarmoeder?
Nee die halen ze er eigenlijk niet meer uit alleen de eierstokken. Dat is namelijk veel minder ingrijpend voor de hond en minder kans op bloedingen etc. Wel word de baarmoeder na gekeken als die heel onregelmatig is of bobbelig of gewoon erg afwijkend halen ze hem er wel uit.
Hij hoeft er niet perse uit omdat zonder hormonen van de eierstokken gebeuet er toch niks dus hangt het er maar een beetje maar het dier heeft er geen last van als die er nog zit en er kan niks mee gebeuren ( hij kan niet ontsteken etc).
Hopelijk zo duidelijk.
Nee die halen ze er eigenlijk niet meer uit alleen de eierstokken. Dat is namelijk veel minder ingrijpend voor de hond en minder kans op bloedingen etc. Wel word de baarmoeder na gekeken als die heel onregelmatig is of bobbelig of gewoon erg afwijkend halen ze hem er wel uit.
Hij hoeft er niet perse uit omdat zonder hormonen van de eierstokken gebeuet er toch niks dus hangt het er maar een beetje maar het dier heeft er geen last van als die er nog zit en er kan niks mee gebeuren ( hij kan niet ontsteken etc).
Hopelijk zo duidelijk. "
Helemaal! Ging mij persoonlijk om de mogelijkheid tot ontsteken maar helder. Dank je wel! Ik ben aan het aftellen tot die van mij weer los mag hihi. Even half offtopic vraagje aan jou. Hoe tel je die 10 dagen? Operatie is dag 1 en op dag 10 weer los, of dag 11 pas? Denk dat ze compleet uit haar plaat gaat hihi
Operatie is dag 1 en dan tot 10 tellen zeg maar haha.
Ja dat snap ik. 10 dagen rustig is niet makkelijk.
- Zoeken op de HondenPage
-
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?