de laatste update......het gevecht van luna. :'(:'(:' rust zacht luna 16-08-2014 .08:07 een jaar later 16-08-2015

De wind neemt je mee.
Over bossen , velden , steden over water.
Op zoek naar de plaats waar jij naar toe wilt.
Dan pas zal de wind gaan liggen.
Of dat het nu een paar uur duurt of een jaar , alles gaat in jou tempo.

Soms zie ik je nog lopen.
Maar als ik beter kijk ben je al weer weg.
Soms denk ik je te horen.
Maar als ik beter luister hoor ik niks meer.

Dikwijls pak ik nog jou riem die er nog steeds ligt.
Dikwijls vul ik nog jou bak.
Die maar niet leeggeraakt.

Jou as is vanmorgen uitgestrooid , omdat ik wil dat je vrijheid krijgt.
Jij mag beslissen waar je heen gaat.
Hoe lang je er over doet.
En wie je ontmoeten zal.

Lieve Luna ik mis je zo verschrikkelijk

Dat is erg mooi geschreven!

Heel mooi, Luna heeft nu rust en is over de regenboogbrug waar geen pijn is. Daar wacht ze op jou. Tot die tijd speelt ze met al onze maatjes die ook daar zijn.

Nogmaals heel veel sterkte en je bent echt een geweldig vrouwtje geweest.

'k Wens je een sereen weekend toe.

Ook ik wilde je heel veel sterkte wensen met het verlies van je lieve Luna.

Luna is heengegaan met het besef dat haar vrouwtje heel veel van haar gehouden heeft.

Bijna 3 weken moet ik je al missen.
Toch heb ik het gevoel dat het al jaren is.
Vanmiddag dacht ik je te zien lopen.
Maar het was een andere hond.
Zo spreken leek ze op jou , of was dat verbeelding.
Ik hoop zo vaak dat je nog eens een teken geeft.
Al is het maar iets
Luna meisje wat ik mis ik je zo.

" Bijna 3 weken moet ik je al missen.
Toch heb ik het gevoel dat het al jaren is.
Vanmiddag dacht ik je te zien lopen.
Maar het was een andere hond.
Zo spreken leek ze op jou , of was dat verbeelding.
Ik hoop zo vaak dat je nog eens een teken geeft.
Al is het maar iets
Luna meisje wat ik mis ik je zo. "

Jaimie jansen

Hallo Jaimie,

Het is zwaar eh... Ik weet het.

Foto's lijken zo levend te zijn dat ik denk mijn meisje te kunnen aanraken.

Ik weet niet hoe jij de dagen doorheen komt, maar ik wens je veel sterkte en liefde om je heen...

Heel veel sterkte gewenst... ik weet dat het zo moeilijk is. Ik zit nu op de vijf weken, en er is geen seconde dat ik niet aan haar denk.

Hou je taai.

Oké, ik weet dat je geen prater bent, maar indien je van gedacht zou veranderen, stuur maar een pb. Je mag gerust mijn email hebben. Zonder verplichtingen of andere drukdoenerij.

Ik ga er niet op zitten wachten, en ik hoef hier ook geen antwoord op. Weet gewoon dat het kan.

Bedankt voor de sterkte, ook al wil ik me niet altijd sterk houden.

O Jaimie welke mooie tekst bij die uitstrooiing......recht vanuit je hart.

Het voelt nog steeds vreemd leeg.
Ik heb nog niks van Luna opgeruimd.
Ik herkende ( ja heel stom ) mezelf in Luna.
In meerdere opzichten heeft Luna meegemaakt als hond wat ik als mens heb mee gemaakt.
Ondanks dat ik soms even niet meer wist wat ik met haar aan moest.
Helaas kunnen honden nog steeds niet praten.
Dan wist ik wat ze voelde.
Dan wist ik wat ze wilde.
Ik voel dat ik tekort geschoten ben bij Luna.
Vlak voor we Luna moesten laten gaan kwam penny.
Luna draaide werkelijk 180 graden om met de komst van onze pupke.
Ze werd zo anders.
Had ik niet eerder een pup in huis moeten nemen?
Ik heb zoveel vragen nog.
Een dier zo erg missen..... Dat het kan....

'k Zit er middenin, kan geen raad geven. Elke situatie is anders, iedereen is anders.

Ik denk zelf niet dat die exacte leegte ooit kan opgevuld raken, ik geloof wel dat op een dag die leegte zal ophouden zo'n stekende pijn te veroorzaken.

Je hoeft niks op te ruimen van Luna als je dat niet wil. Jij geeft de toon aan voor jezelf wat dat betreft.

Het is vaak een waar feit dat de honden op hun menselijke soortgenoot lijken, of is het nu andersom? Maakt de band nog hechter dan ie al is eh?

We maken allemaal fouten. Deden we dat niet, dan waren we geen mens geweest, maar een hond. We moeten onszelf als mens elke keer weer opnieuw proberen vergeven, want onze dieren nemen ons niks kwalijk. Ze kunnen niet praten zoals wij, maar ze weten wel wat wij voelen, en zoals een heel fijne en verstandige ziel onlangs tegen mij zei; "Onze dieren zouden willen dat we ons leven hier op Aarde terug zouden opnemen, ook nu zij niet meer naast onze zijde lopen. Wil niet zeggen dat ze zich niet bewust zijn van ons, en ons niet op de één of andere manier zullen helpen wanneer nodig.

We zullen altijd tekort schieten, daarom geven we de elke volgende keer een beetje extra meer. Ik aan Pitchou, jij aan Penny. Misschien wist Luna wel dat Penny je nieuwe hoop zou brengen, en was ze daarin opgelucht.

Je vraagt jezelf af of je niet eerder een Pup in huis had moeten nemen. Misschien wel, misschien niet. Misschien kun je overwegen ook een Panda in huis te nemen, want volgend jaar kun je het jezelf beklagen dat je het niet deed...

Dit soort vragen maken ons gek, Jaimie, en ze leiden nergens heen, tenzij in rondjes. Dat weet je best, maar ik begrijp je wel.

We gaan ons altijd vragen stellen, we moeten er enkel voor opletten dat ze ons niet gaan overheersen.

Tuurlijk missen we hen. Ze leken op ons, en door voor hen te zorgen, zorgden we voor onszelf.

Laten we de levenslessen die ze ons brachten maar niet vergeten, daar dient het gemis voor.

Fijne dromen vol hondenlikjes straks.

Ik weet niet of het wel goed gaat met penny.
Ze staat goed in haar vacht , ze eet goed , drinkt goed , ontlasting is goed.
Ze is vrolijk en kwispeld bijna de hele dag.
Maar of ik het nu zo goed doe.....
Ik doe mijn hus hier weer tekort mee.
Hij vlucht naar boven.
Kan penny niet komen.
Ze mag nog geen trap lopen.
Het voelt alsof penny als vervanging moest dienen.
Maar Luna is niet te vervangen.
Geen enkele hond is als Luna.
Zoveel plannen nog om andere honden te helpen.
Maar het is niet haalbaar.
Zoveel ideeën nog om nog iets met honden te doen.
Maar ik weet niet of ik dat nog wel kan.
Ik voel me alsof ik gefaald heb met Luna.
Ik kan wel zeggen als , als maar als ik geweten had......

Een maand en een dag moet ik je al missen.
Ik wilde dit gister schrijven maar ik wilde het ook weer niet.
Ik heb het niet gedaan.
Soms nog met een wandeling hoopte ik dat jij er nog was.
Penny en hus doen het goed.
Je spulletjes liggen er nog steeds.
Je riem , je kleed , je voerbakken en je half afgekloven bot.
Gek genoeg komen zowel penny als hus niet aan dat bot.
Alsof ze weten dat het jouw bot is.

Ik kwam zelden een hond tegen die op jou leek.
Maar nu heb ik er al meerdere gezien.
Waarom zo ineens vraag ik me af.

Ik merk dat ik soms nog denk ' had ik je maar laten blijven' dan had ik je nu nog gehad.
Daarna denk ik weer ' maar dan had je ook nog steeds pijn gehad '

Het is oneerlijk hoe het soms kan lopen.
Slechte start en uitgebuid om als broodfok moeder te dienen.
En dan de veel te korte tijd bij ons waar je hond kon zijn.

Ik mis je nog elke dag Luna.

Niet fijn! Je hebt alles voor haar over gehad, zelf dat je haar hebt laten gaan.

Een betere baas had ze niet kunnen hebben! 

Het valt niet mee hè.  Zoveel verdriet om die trouwe viervoeter.  En vaak zo oneerlijk. Troost jezelf dat je een super baasje bent geweest. En dat je alles voor haar hebt gedaan.  Haar toch nog een mooi leven gegeven. Dat neemt niemand je af. Heel veel sterkte.

Ik leef met je mee.Begrijp je verdriet.Maar waren alle mensen maar zoals jij,dan zou er heel wat dierenleed minder zijn.Je hebt in de korte tijd zoveel liefde gegeven.Sterkte.

Vandaag alweer 6 weken geleden dat ik je moest laten gaan.
Soms denk ik je te zien , maar je bent het nooit.
Na alle narigheid die deze wereld jou geboden heeft , vraag ik me af of je niet voorgoed vertrokken ben.
Elke dag nog denk ik aan jou.
Wat ik nog had willen doen.
De liefde die je gaf ondanks alles wat je had meegemaakt.

Soms denk ik....
Had ik wel zo intensief met je moeten trainen.
Had ik je niet gewoon zo moeten laten zoals je was.
Ik wilde je helpen met je angst, je verdriet je verloren vertrouwen.

6 weken alweer......zonder jou

" Vandaag alweer 6 weken geleden dat ik je moest laten gaan.
Soms denk ik je te zien , maar je bent het nooit.
Na alle narigheid die deze wereld jou geboden heeft , vraag ik me af of je niet voorgoed vertrokken ben.
Elke dag nog denk ik aan jou.
Wat ik nog had willen doen.
De liefde die je gaf ondanks alles wat je had meegemaakt.

Soms denk ik....
Had ik wel zo intensief met je moeten trainen.
Had ik je niet gewoon zo moeten laten zoals je was.
Ik wilde je helpen met je angst, je verdriet je verloren vertrouwen.

6 weken alweer......zonder jou "

Jaimie jansen

In gedachten leg ik mijn arm om je schouder*

Dacht/hoopte ik een tijd geleden ook, maar 't is wel degelijk voor iedereen anders heb ik gemerkt. De laatste 14 dagen voel ik me door de hel gaan en terug wat het gemis en verdriet betreft.

En dan ga ik me nog slechter voelen wanneer ik me bedenk dat ze mijn verdriet kan zien.

'k Begrijp je heel goed.

Ik hoopte nog íets van haar te kunnen zien.
Maar dat is valse hoop geweest.

Misschien blokkeer je het net omdat je het te sterk verlangt. Misschien moet je het eerst wat kunnen loslaten. Dat is wat ik mezelf ook vertel.

Wanneer ik dromen herinner, dan zijn het dromen waarin ik alleen ben met Pitchou. Geen spoor van Yamalle...

Ik heb enkele tekenen gekregen, waarvan het sterkste teken voelbaar was, tijdens de eerste week dat ze er niet meer was. Sindsdien ben ik, en ik geef dit niet graag toe, enkel maar bergaf gegaan. Als we in een te donkere hoek kruipen, dan kan het licht ons minder goed raken. Ik geloof dit echt.

Sterkte Jaimie...

Ik wist niet dat het verdriet bij jou ook nog zo vers was. Binnenkort ga ik je hele topic lezen. Voor nu veel sterkte lieve Jaimie. Probeer t had ik maar dit en had ik maar dat los te laten. Zoals ik je nu ken heb je t beste met haar voor gehad, en dan is alles goed.

Dikke knuf.

Weet je.
Na al die tijd alleen maar gevochten tegen haar angst.
Tegen haar agressie.
Het vertrouwen wat ze nodig had.
Met alle gt die ik kon vinden.
Alle mogelijke manieren die ik heb kunnen vinden.
En dan is er eindelijk vooruitgang dan loopt het zo af.
Hoe kun je dat dan accepteren?

Ik had me voorgenomen geen herplaatser meer te nemen.
En dan hebben we penny.
Ik gek ip dit kleine moppie.
Maar mijn twijfel of ik jet wel goed doe word met de dag groter.

Laat de tijd zijn gang gaan. En wees boos, verdrietig en alles wat je bent. T mag er allemaal zijn. Accepteren komt ook ineens zo maar. 

Bedankt Helge.
Het is nog akelig vers.
Elke week dat erbij kom lijk niet eens verder te gaan.