de laatste update......het gevecht van luna. :'(:'(:' rust zacht luna 16-08-2014 .08:07 een jaar later 16-08-2015

Je gevoel is nu in de vrij val, je zakt in een moeras van emoties.

Geef het de tijd, het kost tijd,  bij de een meer dan bij de ander.

Oh wauw je zegt echt precies wat ik nu voel/denk.
Ik heb werkelijk het idee dat mijn gevoel nu met me aan de haal is zonder dat ik er controle over heb

Wat spulletjes betreft, ben ik niet van plan bepaalde regeltjes op te gaan volgen van 'hoe het moet'. Ik volg liever mijn gevoel daarbij.

Pitchou heeft geen last van de eet- en drinkbak van Yamalle die hier nog staat. Mocht ik gemerkt hebben dat ze het er moeilijk mee had, enkel dan zou dit voor mij een reden zijn om er desbetreffend mee om te gaan. Maar volgens mij gaat het met Pitchou de goede kant uit, ik blijf haar in de gaten houden.

Wat andere spullen betreft, zoals het grote kussen, daar lagen ze af en toe samen op, ook al was het van Yamalle. Nu gebruikt Pitchou het volledig. Niks was hier eigenlijk van de één of de ander (behalve de bakjes natuurlijk).

De speeltjes van Yamalle (zij was gek op alles wat rolde en rond was), daar heeft Pitchou nooit interesse in gehad (zij is gek op pluche beesten), maar ik laat dat allemaal liggen, het hoort bij het interieur.

Gewoon doen wat je gevoel je ingeeft. Niet twijfelen.

Doorleef het gevoel, hoe diep je ook gaat. Controle blokt de hele boel enkel maar.

Heb je afspraken, probeer ze af te zeggen. Zoek op waar je je veilig mee voelt. In mijn geval is dat Pitchou, de sofa en het bos.

Maar voor ieder is het anders denk ik wel.

Weet je.
Onze honden gingen altijd overal mee naartoe.
Dus waar ik ook kom....

Wij zeggen altijd " als je de mensen leert kennen ga je van de dieren houden"

En wat betreft het opruimen van de spulletjes ik kan het echt niet. Alsof ik het vast wil houden, en dat laatste stukje niet kwijt wil.

Begrijp ik, Jaimie. Is/was hier net zo. Schrik niet van de gevoelens/emoties die je gaat ervaren.

Met anderen erover praten doet ook goed, maar uiteindelijk sta je in je eigen situatie er wel alleen voor, wij allemaal. Hopelijk heb je daar ook rondom je wat warme mensen.

Als laatste wil ik je dit artikel nog meegeven, ingeval je niet weet hoe met je andere maten om te gaan tijdens het rouwproces. Ik had dat nodig en had er iets aan;

http://dier-en-natuur.infonu.nl/huisdieren/132382-een-rouwende-hond-begeleiden-als-zijn-maatje-is-overleden.html

Mijn sympathie heb je

Bedankt voor je link Hein.
Ik vraag me wel af wat 'goed rouwen' is maar daar kom ik vanzelf wel achter.

daar zit je nu midden in.Ongeloof, denken dat je haar nog ziet, haar ruiken.

Klaar staan om uit te gaan laten, voerbak vullen onee dat hoeft niet meer.

Vertwijfeling hebben het wel goed gedaan of te wel intens verdrietig zijn en je leeg en verlaten voelen.

 Ik heb al meer dan 30 jaar honden en vaak wat oudere en elke keer weer denk ik

ik begin er niet meer aan. Maar gelukkig slijt dat gevoel ook weer.

Sterkte !!

Jaimie,

ik lees hier heel veel goede reacties, echt heel mooi en knap beschreven.

je verdriet is je verdriet....en ja, dat kan heel diep gaan en nog zelfs andere onverwerkte dingen mee boven brengen.

neem je tijd, niks is gek of raar.

mensen die je niet snappen, moet je niet opzoeken, dan moet je je enkel bijzetten.

in de psychologie is er een nieuwe tendens in het omgaan met rouw, en dat is 'blijvend verbinden'. (oa W. Worden)

spullen, ervaringen, plaatsen waar je geweest bent, een lucht of een aanblik die je aan Luna doen denken.....allemaal hulp en steun.

Put er je troost uit en zie er Luna in. Het helpt. echt.

Bedankt Kiki

Vandaag begint de nieuwe werkweek weer.
Even uit de sleur.
Even iets anders om over na te denken.
Toch zal ik Luna niet kunnen vergeten.
Het van me afzetten is lastig.
Het accepteren is haast onmogelijk.
Waarom ....
Zo jong..
Zo op de goede weg .....
Zoveel liefde die ze nog kon krijgen...

Ik hoop vandaag de uitslag op de test te krijgen.
Wat ik verwacht te horen, geen idee.
Wat ik er dan van moet denken, geen idee.
We zien het wel
We leven nu van moment tot moment.

Ik heb alles gelezen. Wat verschrikkelijk. Wat hebben jullie een moeilijke, vervelende, heftige en nare keuze moeten maken.

Ik hoop dat je uiteindelijk enigszins troost kan bieden, uit de wetenschap dat je haar uit een rot situatie hebt gehaald en 200% hebt gegeven om haar een geweldig goed leven te geven. Ik denk dat ze je enorm dankbaar daarvoor is.. <3

Neemt niet weg dat je nu met de leegte en pijn moet dealen, die ze heeft achter gelaten. Heel veel sterkte. En doe wat goed voelt.. praat..huil..gil..tik..schrijf.. doe wat nodig is om het te verwerken, want je hondje verliezen is echt wel 1 van de ergste dingen die er zijn.

Ik denk aan je!

De uitslag van de test is bekend.
Luna had een kwaadaardig tumor in haar hoofd met uitzaaiingen.

dat zat er wel in na de laatste onderzoeken.Gelukkig weet je nu wat het is geweest.

Dat helpt wel bij het verwerken .

Ik hoop dat je een beetje zielerust kan vinden nu, Jaimie.

Verzorg je goed.

Ben blij voor je dat je een uitslag hebt.

geeft toch een zekere rust, een teken dat je goed gehandeld hebt.

hier had je niks aan kunnen doen

troost

Dit bevestigt voor mij dat ik geen verschrikkelijke vergissing heb gemaakt bij het besluit mijn hondje te laten inslapen.

 Ik hoop dat het je wat rust geeft lieve Jaimie! Je hebt de juiste beslissing gemaakt meis 

Nee je hebt absoluut geen verschrikkelijke vergissing begaan. Je hebt trouwens ook lang genoeg afgewacht en medicatie geprobeerd.
Het is niet dat je na 1 kikje meteen hebt opgegeven hè!
Ik hoop dat de uitslag je toch rust kan geven! Al is het maar om je schuldgevoel wat los te laten. Verwerken zal sowieso zijn tijd nodig hebben..

Ja het 'verwerken' is nogal een probleem want ik heb werkelijk geen idee hoe!

Het geeft iets rust met mijn schuldgevoel.

Jij hebt haar nog meer leed bespaart, de pijn had steeds erger geworden.

Verwerken kost altijd tijd.

En ieder doet dat op zijn eigen manier.

Ik heb je topic in stilte meegelezen.

Ik wil je véél sterkte wensen!

Een kwaadaardige tumor...jeetje zeg.

Voel je niet schuldig, je hebt het juiste gedaan en meer dan dat!

Verwerken, het verlies van je maatje een plaats geven...dat vraagt tijd. Ieder verwerkt dat op zijn manier.

Bij mij heeft hp veel geholpen...mijn verhaal ergens kwijt kunnen.

Ben zo blij voor je, dat het de juiste beslissing is geweest. Dat geeft je toch een beter gevoel. En het verwerken???? Ik kan je er geen raad in geven, ik weet het ook niet hoe ik dit kan verwerken. Denk alleen dat de tijd de wonden heelt. Maar ja dat duurt wel even.

Sterkte, en bedenk je bent niet alleen.....

Hopelijk vind je nu een beetje rust. 

Nog heel veel sterkte met het verwerken gewenst. 

Je hebt haar zo heel veel leed bespaart Jaimie.

Ondanks dat het zielsveel pijn doet is het wel de juiste beslissing geweest.

Hopelijk vindt je nu wat rust in jezelf en kan je het een plaatsje gaan geven.

Heel veel sterkte.

Het is zo naar het verdriet.Laat het er maar zijn.

Gelukkig heb je de uitslag en weet je nu 100% zeker dat je de goede beslissing hebt genomen.Hopelijk geeft je dat wat rust ,dat je je echt niet schuldig hoeft te voelen.Je hebt er alles aan gedaan.Het verdriet moet slijten en dat duurt echt wel even.Luna zit in je hart en blijft daar.

Heel veel sterkte.

Je hebt uit je hart gehandeld en dat was goed.

De uitslag is enkel ter bevestiging van jou. Had je eigenlijk niet nodig.

Nu rouwen en huilen. Er is geen tijdsbesef hoelang dit duurt. Mijn kanjer Rano is 5 juni plotseling overleden. Vandaag zou hij 11 jaar zijn geworden.... Tranen vloeien dus weer.

Neem de tijd om te rouwen. Inmiddels is Patch op mijn pad gekomen. Een dalmaat van 4 á 5 jaar. Hij is gevonden met ernstige vorm van blaasgruis in Rotterdam. Afgelopen maandag heb ik hem meegenomen :) Hij is vreselijk lief maar zal nooit mijn andere honden doen vergeten.