Is er animo voor een 'moeilijke' honden club?

"  
Wauw kunnen ze dat Hayzel niet even leren. Een tijd terug had mijn vriend de voorraadkast vergeten dicht te doen. Worden we 's nachts wakker van een hoop gestommel. Dus ik naar beneden, ligt Hayzel voldaan in haar mand met allerlei verpakkingen. Stiekem moest ik wel heel hard lachen, maar natuurlijk heb ik uiterst serieus duidelijk gemaakt aan Hayzel dat dit eigenlijk niet de bedoeling was. En bovenal vriendlief op zijn falie gegeven dat ie de kast niet gesloten had. "

Pauline - Kiara, Hayzel & Finn

Blijkbaar ben ik er erg alert op geweest in de puppentijd dat er niet aan zelfbediening werd gedaan .... Na 10 jaar een meesterdief in huis, die de worst nog van ons bord stal  (Chenak) 

ik weet ook niet helemaal waar ik dit aan te danken heb hoor, ik schrok me rot toen ik thuis kwam en die ton open zag, ze zijn er echt een volle werkdag af gebleven. 

"  
Wauw kunnen ze dat Hayzel niet even leren. Een tijd terug had mijn vriend de voorraadkast vergeten dicht te doen. Worden we 's nachts wakker van een hoop gestommel. Dus ik naar beneden, ligt Hayzel voldaan in haar mand met allerlei verpakkingen. Stiekem moest ik wel heel hard lachen, maar natuurlijk heb ik uiterst serieus duidelijk gemaakt aan Hayzel dat dit eigenlijk niet de bedoeling was. En bovenal vriendlief op zijn falie gegeven dat ie de kast niet gesloten had. "

Pauline - Kiara, Hayzel & Finn

 Hahaha

Mmmm dat gaat hem met Hayzel niet meer worden dan. Die heeft in Spanje ruim een half jaar aan zelfbediening moeten doen. Ach ik geef haar geen ongelijk, ik zou het zelf ook gedaan hebben haha.

 Dit vind ik een goed idee, maar er moet dan wel opgepast worden dat het positieve ervaringen blijven voor de hond. Ik probeer tegenwoordig (na een en eigenlijk nog tijdens een zeer goede begeleiding met spelklasjes) Turbo met zoveel mogelijk "goede" honden in contact te brengen. Goede hond wil niet zeggen dat het allemaal perfecte honden zijn, maar wel honden waarbij hij zich prettig kan voelen en die hem daardoor een goede positieve ervaring kunnen geven. Waarvan hij kan leren, al is het maar alleen dat samen met andere honden wandelen leuk is en dat dat kan zonder gestresseerd te moeten zijn. En ik zie door deze contacten (wandelingen en spel) ook dat hij andere honden ook weer op zijn manier helpt. Ik zou hier dus zeker wel voor te vinden zijn, maar dan in echt kleine groepjes om te beginnen ... Wie zin heeft om eens af te spreken (ik woon in Belgisch Limburg, maar wil me wel wat verplaatsen, binnen redelijke grenzen) mag me steeds een pb sturen (je moet ergens beginnen met zoiets eh).

"  

Ik doe nog een hoger bod hihi ik kan de borden met restjes eten gewoon op de salontafel laten staan zonder dat ze eraan zitten (eigenlijk heel erg dat ik dit weet, maar borden blijven wel eens iets te lang staan )

Maryse, Lizzie & Dan

Wauw :)...dat hoef ik hier niet te proberen hoor, sterker nog als ze gewoon rondlopen tijdens het eten durft ze best aan je eten op je bord te likken (terwijl ik er gewoon bij zit). Pakken doet ze dan weer niet, maar als je even weg bent is het weg. Nu hebben we ze maar geleerd dat ze in de mand moeten zitten tijdens het eten, dat gaat perfect :) al zit ze bij eten wat lekker ruikt wel heel haar mand onder te kwijlen

Hier zeker interesse! Moeilijke hond tsja, ik vind het vooral lastig om ermee om te gaan! Bo is vooral een hele onzekere hond wat zich vertaald in een grote eigen ruimte nodig hebben. Wordt dit niet gerespecteerd dan kan dit zich uiten in uitvallen(hond-gerelateerd). Daarbij is het ook nog eens een puber en is het de eerste eigen hond. Waardoor ik heel erg twijfel of mijn aanpak wel altijd juist is.

Voor mij is het erg prettig om voortgang van anderen te zien omdat mij dit ook weer vertrouwen geeft in mijn eigen situatie. Terugvallen zijn 'prettig' om te zien zodat ik weet dat ik niet de enige ben.

Waarom ik een aparte club interessant vindt is vooral omdat ik niet ieder incident op HP ga plaatsen maar in een club vorm het wel prettig kan zijn om de voortgang bij te houden waarbij anderen adviezen kunnen geven.

@Wakkere Husky, ik weet niet waar je woont maar ik volg met Bo sociale wandelingen bij Calming Signs. Jouw omschrijving is eigenlijk precies hoe die wandelingen gaan! Ik heb er pas twee gehad maar door de handvatten die je meekrijgt zie je snel verbeteringen én het is zo mooi om te zien hoe snel honden zich zekerder gaan voelen over elkaar wanneer het goed aangepakt wordt.

En turbo is al op de goede weg :) 

"Moeilijke" hond is geen aanval! Iedereen wil dat zijn of haar hond zich zo relaxed mogelijk kan bewegen.

"  

Ik doe nog een hoger bod hihi ik kan de borden met restjes eten gewoon op de salontafel laten staan zonder dat ze eraan zitten (eigenlijk heel erg dat ik dit weet, maar borden blijven wel eens iets te lang staan )

Maryse, Lizzie & Dan

Ik was laatst mijn broodje kaas vergeten, stond er een paar uur later nog steeds, op de vensterbank, hondneushoogte  

Terwijl Chenak ons zo goed getraind had dat ik zelfs mijn bord meenam als ik de afstandsbediening van de TV ging pakken op 2 mtr afstand....

Want als ze eenmaal iets te vaak succes hebben gehad, dan is het niet meer af te leren volgens mij (Chenak was 4 toen hij bij ons kwam) 

Ik heb ze gedaan bij CS maar onze groep was klein, 4 honden, mijn 2 reuen en 2 teven. Tsja, met teven hebben ze niet zo'n moeite, zeker niet als dat grote honden zijn. Dus na 1-2 wandelingen was het prima. Maar door onregelmatige werktijden van alles eigenaren (we werkten allemaal ook weleens in het weekeinde) ging het zo vaak niet door dat ik maar ben gestopt.

overigens zou je de beschrijving van Bo zo op Spot kunnen plakken :-) terwijl Shad juist meer haantjes gedrag vertoont, dus met die 2 samen is het , uh... Complex ?! 

Ik vind het jammer dat niet goed overkomt wat ik bedoel.

Ik heb zelf al meer dan 25 jaar honden en geen was perfect, integendeel.

Maar waren ze ook moeilijk of vond ik hun gedrag lastig en slecht passend bij wat ik graag zag/zie?

En...wat ook vaak zwaar weegt;de mening van de omgeving die ook duidelijk invloed heeft op wat wij zelf van onze hond vinden...."die hond valt altijd uit, wat een rothond zeg" en prompt neemt ons negatieve gevoel ook toe over onze hond. Bij mij ook hoor, tenminste...dat is lang zo geweest.

Wat ik voornamelijk op HP lees zijn de gewone gedrgasproblemen bij gewone honden van gewone mensen.

Evengoed wordt er mee geworsteld maar is dat een aparte club waard nodig of zouden we het juist lekker algemeen moeten houden omdat er maar heel weinig mensen met honden zijn die niet ergens tegen aan lopen wat je probleemgedrag bij de hond zou kunnen noemen.

Door een aparte groep te maken vind ik dat je er iets aparts van maakt, maar dat is het helemaal niet.

De zeer serieuze "moeilijke" honden kom je op HP zelden tegen of niet lang op natuurlijk wat uitzonderingen na. Ik denk dat dat onder meer komt omdat een echt moeilijke hond gezien moet worden, begeleidt moet worden door ervaren honden mensen die bv wel een patroon in het gedrag ontdekken of een manier zien zo'n hond te bereiken voor training.

Bovendien is er op ho een beperking wat je mag adviseren of zelfs maar mag suggeren

Ik blijf erbij dat er maar weinig moeilijke honden zijn.

Wel zijn er veel honden met probleem gevend gedrag maar dat zou niet in een aparte club besproken moeten worden, juist niet, omdat die problemen zo algemeen zijn en herkenbaar.

En....het is echt een gave als je op een bepaald moment accepteerde waar je hond goed in is en wat echt te veel gevraagd is. Een bepaalde acceptatie kan enorme rust geven.

Mijn hond is ook niet perfect en de ene dag gaan dingen makkelijker dan andere, ik spar daarover met een goede vriendin en vooral ook met mijn partner omdat deze machtige hond onze gezamenlijke verantwoording is, maar om daar nu binnen een club er iets exclusieve van te maken...

Verlies je dan niet te veel het plezier in je hond....

Ik wacht dan wel op de "makkelijke honden club" 

 
Ik ben 7 maanden bezig geweest, om Bo te leren alleen te zijn.

GT, oppas adressen, veel gesprekken met mensen.

Terwijl ik zelf ook gewoon werk en verantwoordelijkheden heb.

En ja, dat is lastig! En ja, dan vind ik mn beestje soms best even moeilijk en lastig.

En ik snap dat voor mensen die dat probleem niet kennen, makkelijk kunnen reageren "dat is een kwestie van trainen" "daar zijn oplossingen voor"

Dat is wel heel makkelijk he?

Dus ik vind dit forum fijn! Dat we gewoon even kunnen spuien, ideen uitwisselen en soms zelfs even mogen vloeken.

Zonder dat mensen ons daar op oordelen, dat het aan training, geduld of baasje ligt.

Ik noem Mellow ook wel eens moeilijk, maar écht moeilijk is ze denk ik niet, ingewikkeld wel 

Ik heb het wel heel moeilijk gevonden om met haar beperkingen (zo zal ik het maar even noemen) om te gaan en nog steeds heb ik er wel eens moeite mee, al is het al stukken minder dan voorheen.

Tips van anderen kunnen zeker handig en soms ook heel welkom zijn. Mijn manier zal vast ook niet de gewenste manier zijn, maar voor ons werkt het (meestal dan ) en dat vind ik wel het belangrijkste.

Ik ben het ook wel met Goja eens; wat is nu eigenlijk een moeilijke hond? Vaak is het inderdaad (aangeleerd) gedrag, wat het lastig maakt voor het baasje. Vaak niet echt te definiëren als 'een moeilijke hond', het is meer het specifieke gedrag dat niet gewenst is.

Waar ik tegenaan loop met Taika is dat het een hond is die ontzéttend zelfverzekerd is en zo haar eigen plannen trekt. Heeft ze al vanaf dat ze met 8 weken oud bij ons kwam en is dus eigenlijk niet gedrag maar puur karakter. Af en toe dus erg lastig, maar het is uiteraard ook een kwestie van ermee om leren gaan. Maar dat ermee om leren gaan kan soms nog heel frustrerend zijn! 

En dat is dus mijn definitie van 'een moeilijke hond'; een hond die moeilijk te sturen is, wat 'm niet zozeer in 'ongewenst gedrag' zit, maar echt in karakter. (En ook een bepaald karakter hoeft niet meteen als 'moeilijk' bestempeld te worden, maar ik vind het wel erg lastig wanneer het karakter niet aansluit op het eigenlijke karakter van het ras.)

Lijkt mij erg leerzaam! Scott lijkt in veel opzichten op Winter en wij hebben ook onze handen vol aan hem. Wij zijn al maanden bezig om rust in zijn koppie te trainen, prikkels minder stressvol te maken en het "nep uitvallen" aan de lijn eruit te trainen. Verder heeft Scott wel meer gedragingen die niet altijd even fijn zijn. 

Ik zal soms niet reageren, omdat dit een openbaar forum is en ik niemand tegen het borst wil stoten. Zeker omdat sommige mensen bekend zijn bij mijn vrienden of bevriend zijn met eigenaren van Scotts familie. 

Natuurlijk is het een probleem. Maar het is niet levensbedreigend voor de maatschappij of voor de hond zelf. Dat bedoelde ik er meer mee. Het is niet dat ik het geen vervelend probleem vind. Integendeel, ik weet hoe het is. Sascha heeft hier jaren last van gehad. Odi heeft er ook last van als er geen andere hond in huis is.

Maar  zoals mijn hond, zou ik hem echt verkeerd begeleiden of een keer niet oplettend zijn, dan was hij er nu gewoon niet meer. Dan was hij ingeslapen, agressief of onhandelbaar verklaard. Daarom ben ik blij met de begeleiding die ik krijg, waardoor ik mijn hond weer goed kan begeleiden. Maar ik moet altijd opletten. Zowel binnen als buiten. Een ongelukje is snel gebeurd. En mensen snappen niet dat mijn hond bijvoorbeeld als de dood is voor kinderen en die kinderen dus al iets zou aan doen als ze iets te dichtbij langs wandelen of mijn hond benaderen.
Ik zeg wel eens: ''Mijn hond is levensbedreigend voor zichzelf.''

Nee, zo'n groot probleem is het niet..! Al ben ik wel bang dat Bo nog eens een hartaanval krijgt, zo druk dat ie zich kan maken als ie alleen is.

Maar als ik niet eens boodschappen kan doen, zonder dat hij als een wolf de buurt bij elkaar staat te huilen, is dat verdomd lastig. Zeker als dat al langer dan 7 maanden duurt.

Het is neit mijn bedoeling om uit te vallen. Maar teksten als " ligt aan het baasje, geduld en kwestie van opvoeden" stuit mij dan echt tegen mn borst. Hier voel ik mij dan redelijk aangevallen door, het is niet dat ik mn best niet doe en dat het me niet intereseert.

Ik vind dat er heel snel geoordeeld kan worden.

 Ik zal nooit zeggen dat het aan de baas ligt, of het moet wel heel duidelijk zijn.

Wij hebben gewoon mazzel, punt. Ik heb gezegd dat ik zeker voor een  "moeilijke honden club" ben!

Ik snap je idee. Ik heb ook niet gezegd dat het een kwestie van geduld en opvoeden is.. Het is de goede oplossing bij het probleem zoeken, en dat kan verdomde lastig zijn.

Bij Sascha was de oplossing bijvoorbeeld een bench, een veilige plek. De bench rustig aangeleerd en ze ging er zelf met veel plezier in als wij weggingen.

Maar goed, dat kan voor jouw Bo weer helemaal verkeerd uitpakken.

Maar zo heeft iedereen zijn of haar problemen met hun viervoeter en zal er altijd geoordeeld worden over deze problemen. Iedereen weet het beter, totdat het hun eigen hond overkomt.

Ik heb jaren een hond gehad die niet alleen kon zijn door een gebeurtenis.

Ik ken het probleem dus heel goed en vooral hoe enorm belastend het is voor de eigenaar.

Somsmige honden hebben gewoon het vermogen niet om alleen te kunnen zijn.

Dat zijn er meer dan mensen denken.

Er zijn wel manieren om er achter te komen wat de motivatie van dr hond is om zich niet te kunnen of willen neerleggen bij het feit dat alleen zijn niet zo erg is.

Maar dan is het nog geen moeilijke hond, het is wel een ontzettend lastig probleem.

Ligt iets aan een baas....vaak wel, soms niet.

Dat geldt dus ook voor mijzelf en mijn hond.

Soms zijn er dingen die niet in het bereik van mogelijkheden van een hond liggen, dan kan je als baas blijven proberen maar dan ga je het toch niet oplossen.

Heel kundige observatie is dan wel van groot belang.

Ik bagataliseer dus niks, loop ik te lang voor mee.

Maar goed, een aparte club is natuurlijk een keuze die ieder mag en kan maken.

Toch kun je dit risico ook makkelijk beperken door je hond te muilkorven. Je pakt hiermee weliswaar niet direct het probleem aan, maar zorgt wel dat hij geen gevaar vormt voor zichzelf of de omgeving en je hier rustig mee aan de slag kunt. Zoals je zelf zegt, voor ieder probleem is een oplossing.

Klopt, het is alleen niet eerlijk om hem 24/7 met zo'n ding op te laten lopen. Daarbij valt hij juist uit als zijn bewegingsmogelijkheden worden beperkt, dus met een muilkorf zal hij meer spanning opbouwen dan zonder. 

Maargoed. Ik heb mijn oplossing allang gevonden, namelijk intensieve gedragstherapie met een trainer die inziet dat dwangmiddelen (zoals een muilkorf) niet de oplossing zijn voor mijn hond.

Dus ook hier wordt al aan gewerkt, op zijn tempo en zijn kunnen. 

 Ik had het ook meer over korte termijnoplossingen om je ademruimte te geven, dit na aanleiding van je opmerking over het probleem van alleen thuis zijn en dat daar makkelijk oplossingen voor zijn ;) het probleem bij niet alleen kunnen zijn zit hem vaak juist in dat er heel veel druk achter zit omdat de omgeving er last van heeft en je de tijd niet eens hebt een goede methode te vinden die bij je hond past voordat ze dreigen je je huis uit te zetten. Hoeveel mensen uit wanhoop wel niet grijpen naar een blafband of afstand doen. Ik zeg nergens dat een muilkorf helpt, integendeel zelfs, maar je kunt met een agressieve hond vaak meer kanten op met korte termijnoplossingen om op zoek te gaan naar wat werkt.Mijn persoonlijke ervaring is dat het agressieve gewoon makkelijker te handelen is dan het gillen als ze alleen moet blijven want bijten kan ik voorkomen maar alleen zijn niet altijd. Overigens is dat natuurlijk mijn persoonlijke mening en dat zal voor ieder verschillen.

Agressie is iets anders dan angstagressie natuurlijk. Een angstagressieve hond kan enorm onvoorspelbaar zijn.

Ik persoonlijk heb liever een hond met verlatingsangst. 

Maargoed, ieder zijn mening inderdaad.

Ik ben in ieder geval benieuwd wanneer de club opgestart wordt en wil zeker bijdragen aan informatie en steun.

Ik liever geen van beide haha.  Maar ik geef je gelijk dat angstagressie zeer onvoorspelbaar is en juist daarom naar mijn mening toch voorspelbaar. Kiara mag gewoon nooit aangehaald worden en niet kennis maken met random honden omdat het in 90 procent van de tijd niet goed. Die 10 procent riskeer ik dan gewoon niet want het is onnodig en daarnaast heeft ze er blijkbaar echt geen behoefte aan. Maar daarom onze situatie verschilt enorm omdat jij nog met Odi traint hierop ( en weet dat er nog meer inzit neem ik aan dan)en ik met Kiara heb besloten dat er alles uit is gehaald wat er in zit. Ze is inmiddels 10 en het is wel prima zo. Ik zie het dan  maar gewoon zo,  ze is een exclusieve hond die maar door 5 mensen benaderd kan worden ^^

Zo, ik had bij het openen van dit topic eerlijk gezegd niet verwacht dat het zo'n discussiepunt zou worden. Ik ben eigenlijk op het idee gekomen door verhalen over bepaalde honden hier op het forum, maar ook zeker op de hondenschool; sommige mensen melden zich daar aan omdat hun hond 'simpelweg' veel trekt, anderen kunnen bijvoorbeeld nauwelijks nog met hun hond over straat.

Ik begrijp het standpunt van een aantal heel goed; wat maakt een hond een 'probleemhond'? Er zijn ook mensen die een pup die na luttele dagen nog niet zindelijk is een probleemhond vinden. Er zijn ook probleembazen, bijvoorbeeld mensen die besluiten dat een grote hond aanschaffen DE manier is om van hun angst voor grote honden te overwinnen, maar juist door hun eigen angst een hond met angstagressie creëren. Het komt allemaal voor, en daarom snap ik ook goed dat mensen wat huiverig zijn voor de term die ik heb gebruikt.

Misschien was het ook niet de juiste. Maar ik weet dat er hier verschillende mensen zijn op het forum die heel, HEEL hard met hun hond aan het werk zijn om ze op een punt te krijgen dat ze gelukkig en relaxt mee kunnen draaien in de maatschappij waar zij deel van uitmaken.

Ik heb met Winter vaak genoeg buiten gelopen en gedacht dat ik helemaal alleen op de wereld was. Alle pups van zijn leeftijd groeiden op tot vrolijke, stabiele honden en ik had een 'monster'; 3 epileptische aanvallen en hij was 'ineens' bang voor de hele wereld. Hij viel uit naar iedere hond, ieder persoon, iedere prullebak, ieder... Afijn, hij is eenmaal zelfs compleet uit zijn plaat gegaan tegen een vlinder. Soms is het gewoon fijn om een verhaal tegen te komen van mensen die ook zo hard bezig zijn met hun hond, die je een hart onder de riem kunnen steken of misschien een succesverhaal kunnen lezen op het moment dat ze er zelf helemaal doorheen zitten en zich afvragen of ze het nog wel kunnen. DAT was mijn insteek.

Aan het einde van de dag is alles relatief. Stel een hond is als de dood voor kinderen en meent dat aanval de beste verdediging is. Dat zou voor mij totaal geen probleem zijn... maar voor iemand die tegenover een basisschool woont kan het ontzettend belemmerend zijn. Het gaat me uiteindelijk misschien ook minder om het 'label' op de hond, maar het delen van de 'reis' - so to speak - naar een gelukkigere, meer relaxte hond.

Inmiddels heb ik wel begrepen dat er toch echt wel mensen zijn die hier wel iets in zien, dus ik ga hem zo opstarten. Uiteraard is iedereen welkom om mee te lezen, maar is niemand verplicht

Inderdaad liever geen van beiden haha.

Maar er zit bij Odi inderdaad nog veel meer in, zoveel dat mijn GT ervan overtuigd is dat hij een stabiele hond kan worden. Daar gaan we natuurlijk voor. Hij hoeft niet 100% perfect te worden, maar als zijn stressniveau lager is, is het leven voor hem ook prettiger ;)

Ik snap dat je Kiara accepteert zoals ze is. Lijkt me wel lastig, want wanneer zeg je dat je echt alles eruit hebt gehaald wat erin zit...

Dat heeft wel even geduurd en om eerlijk te zijn heb ik op het einde zelfs teveel van haar willen vragen.Toen ze een jaar of 6 was kwam dat moment eigenlijk pas en wat precies de aanleiding is geweest weet ik niet meer maar wat ik wel weet is dat we vanaf dat moment op een golflijn zaten. Het was niet zozeer dat er een x aantal verbetering zat in een probleem maar meer dat we elkaar feilloos aanvoelen. Waar ik eerst soms met mijn  handen in het haar zat, moest huilen om haar, dat was toen verleden tijd. Ik kan nu veel vragen van haar, ik ka n haar bij een  hond zetten en zolang ik er als een scheids bijzit vertrouwd ze dat ik het regel. Van mijn kant vraag ik dit zelden en 'mag' ze op straat uitvallen naar honden als ze zich bedreigd voelt, ze vertrouwd mij immers voldoende als ik het andere uiterste van haar vraag. We staan wat dat elkaar bij in de beste en slechtste momenten . Van mensenlijk contact hou ik haar weg, daar is ze gewoon bang van, ze loopt er tussen en zolang ze haar negeren en geen bewegingen richting haar maken is er niks aan de hand. En ondanks dat ze er schattig uitziet en mensen haar soms willen aaien werkt mensen wegbrullen (ja helaas moet het soms) altijd. En nog verrast ze me soms hoor en heeft ze goede en slechte dagen, maar het moment dat we elkaar 100 procent begrepen en konden aanvoelen was voor mij het moment dat ik zei, meer kan en mag ik niet meer vragen.