Vriend loopt weg tijdens uitlaten

We waren met onze pup van 6 maanden aan het wandelen en toen wou me vriend dat hij ging zitten, deed hij na paar keer nog niet... kwam er klein lachje per ongeluk bij mij naar boven... vriend boos en ploft de riem en zakje met koekjes op de grond en loopt geïrriteerd weg.. gevolg ik blijf achter met een verbaasde pup en die begint vervolgens hard te piepen en joelen omdat het baasje wegloopt... ik ben maar een andere route naar huis gelopen maar nu is het doodse stilte in huis en ik ga me niet verontschuldigen... wat moet ik hier nu mee, wat zouden jullie doen?

Vervelend zeg. Misschien toch eens naar hem toe gaan en vragen wat er aan de hand is. Uitleggen dat het er grappig uit zag hoe je hondje deed, maar dat je hem niet aan het uitlachen was.

Ik kan me voorstellen dat het voor je vriend niet zo leuk was omdat het voelt alsof je hem dan niet steunt. Misschien was er van tevoren ook al wel het een en ander voor gevallen? Iets waar jij misschien niet bij stil hebt gestaan maar waar hij al wel mee zat?

Lijkt me in ieder geval belangrijk om dit rustig uit te praten. Voordat straks echt de bom valt.

Ja het gaat momenteel niet zo super met zijn vader en we hebben de afgelopen 2 weken twee logee hondjes gehad en is onze hond dus al minder goed gaan gedragen en moeten we nu een deel van de training weer zo goed als opnieuw doen. Hij vraagt dan eerst heel leuk ga je gezellig mee wandelen en dan gebeurd er dit... en krijg ik te horen dat hij hier zo geen zin in heeft en in het vervolg wel zelf gaat wandelen en ik niet meer mee mag of ik ook zelf moet gaan lopen... baal hier echt van en hij is momenteel niet aanspreek baar en onredelijk als ik er nu over begin... ik heb zo iets van ik zwijg wel en hoor wel van je wanneer je weer normaal bent..

Oei dat is vervelend een doodse stilte in huis. Ik denk dat ik even zou afwachten en dan zoiets zeggen dat je snapt dat hij het gevoel had niet serieus genomen te worden door de hond, en dan ook nog uitgelachen te worden. (ook al reageerde hij wel erg kinderachtig maar dat zou ik er dan weer niet bij zeggen)

En dan zou ik proberen uit te leggen dat de pup misschien niet luisterde omdat zijn stem te hard was, of dat de pup teveel druk ondervond (of wat er maar ook verkeerd ging in jouw ogen) op een niet te belerende toon

Maar ik ken je vriend niet, misschien is een duidelijke opmerking dat je zulk gedrag heel vervelend vind en niet goed vind, beter voor de verstandhouding.....

Lastig is dat.. voor jullie allbei. Allebei voelen jullie je onbegrepen. En het is helaas toch echt alleen op te lossen door te praten. Over elkaars gevoel te praten en begrip voor elkaar op te brengen. Maar ik snap ook dat je het soms even moet laten rusten voordat je een normaal gesprek erover kunt hebben. Maar probeer het wel uit te praten. En niet te doen alsof er niets gebeurt is straks, want dan gebeurt het straks zo weer.

Ik weet ergens ook wel dat ik fout ben door te gaan staan giebelen als hij serieus probeert de hond weer te laten luisteren en door het lachen denkt de hond dat het grappig is en gaat dan al helemaal niet zitten. Maar op dan gelijk boos weg te lopen vind ik wat onvolwassen, hij had ook kunnen zeggen dat hij dat lachen niet kan waarderen en dat ik ermee moet stoppen...

Ja dat is ook zo Issy, maar waarschijnlijk zat hem al veel langer wat dwars.. Ik kan me niet voorstellen dat dit allemaal alleen was omdat je moest lachen.. Vaak zit er al een hele geschiedenis aan vooraf en is dit dan de druppel.

Natuurlijk ken ik jullie verder niet, maar dat is wel wat er vaak gebeurt.. Dat de 1 al langer ergens mee zit, niets zegt.. en dan opeens ontploft of weg loopt terwijl de ander het idee heeft dat er niets aan de hand is.

Daarom is praten ook zo belangirjk (maar wel erg moeilijk)

Hier in huis is de regel; ik train de honden, sport met ze en zorg voor t grootste gedeelte voor ze en m'n vriend wandelt alleen met ze. Duidelijk voor wel de honden als bazen en nooit gezeur erover. 

Maar wat ik me even afvraag:
Ik kan in je hele verhaal niet opmaken dat je vriend iets mis deed in de opvoeding?! Is toch juist mooi als je met z'n tweeen met de honden bezig kunt zijn?

Maak je niet te druk hoor. Als mannen boos zijn moeten ze nou eenmaal een tijdje afkoelen. Ik heb allang geleerd m'n vriend gewoon even te laten, dan is er daarna niks meer aan de hand. En als hij weer normaal doet kan je altijd nog even uitleggen dat je om de hond moest lachen en niet om hem. Nooit een fatsoenlijk gesprek met een man proberen te voeren als hij boos is haha

Ik vroeg of hij koffie wou en hebben kort gesprek gehad... maar nog geen stap verder. Ik bied soort van verontschuldiging aan en hij zegt ja we moeten hem weer opnieuw trainen door die logeetjes en jij doet maar half mee want jij rent niet mee als ik een sprintje maak met hem etc... En kwam wederom uit zijn mond dat hij liever alleen loopt want als we samen lopen komt er vast weer mot van en als hij alleen loopt dan is er niks aan de hand... nou gezellig zeg ik wil gewoon met z'n drietjes lopen..

" Maak je niet te druk hoor. Als mannen boos zijn moeten ze nou eenmaal een tijdje afkoelen. Ik heb allang geleerd m'n vriend gewoon even te laten, dan is er daarna niks meer aan de hand. En als hij weer normaal doet kan je altijd nog even uitleggen dat je om de hond moest lachen en niet om hem. Nooit een fatsoenlijk gesprek met een man proberen te voeren als hij boos is haha "

Maryse, Lizzie & Dan

 Hahaha ik moet zo hard lachen om je laatste zin :p

Toen wij net onze herplaatser hadden hadden wij geregeld discussies.
Dat is niet erg.
Uiteindelijk wil je beiden hetzelfde.
Geef elkaar even de tijd en maak dan afspraken over de opvoeding.

Aston luisterd eigenlijk ook nauwelijks naar Johan, maar ja die doet daar ook geen moeite voor. Ze zijn wel beste vriendjes, haha. En Johan lacht ook geregeld als ik ff struggles heb met Aston hoor, moet kunnen.

Als hij er zo over blijft denken kun je misschien een compromis maken dat hij af en toe de pup alleen mag uitlaten, waar hij lekker kan rennen of commandotjes oefenen, en als jullie met zn drietjes lopen dat dit echt een gezellige wandeling moet worden waar iedereen ontspannen is, de hond lekker kan snuffelen, dus gewoon genieten van elkaar?

Ik ben trouwens eenmaal jankend de auto ingegaan na een training.
Mijn man en de medecursisten vonden dat Santa het die les zo slecht deed, wat helemal waar was.
Als klap op vuurpijl kreeg ik te horen dat Santa het bij hem veel beter deed.
Nou, mijn zaterdag was wel verpest.
Daar is nog wel over gesproken, haha!

Ik vond de reactie van jou vriend een beetje overdreven als ik eerlijk ben. Is ie echt boos omdat jij lachte of?.....

Het niet luisteren is typisch voor een puber hoor, heb hier ook zoeen zitten. Alhoewel hij nu wel weer goed luisterd, hij heeft zo zen momenten haha. Aan een maand of 5 begint een pup met puberen. Dit kan tot 2 jaar duren vooraleer hij officieel 'volwassen' is. Dus zelf heb ik het nog 1 jaar aan men 'rekkel' haha.

Wel vervelende situatie dat je vriend zo prikkelbaar is. Ik zou eerlijk gezegd ook een klein lachkickje krijgen.

Jullie praten in ieder geval weer met elkaar... 

Misschien is het een goed idee om eens met elkaar te bespreken welke verwachtingen jullie hebben van de pup... jullie hebben net 2 logeetjes gehad, waardoor jullie de pup weer moeten trainen. Daarom is het goed om samen te bespreken wat jullie belangrijk vinden met de pup.

• Als jullie samen wandelen, dat dit dan ook echt wandelen is... wel de basis meegeven voor de pup, maar niet te streng door trainen: hier komen, zitten...
• Als je vriend wil trainen met de pup, dat hij dan een half uurtje alleen op pad gaat
• Dat jij daarnaast ook een half uurtje per dag alleen met de pup traint

Zo kan je er samen voor zorgen dat de wandelingen samen gezellig en gemoedelijk blijven.

Succes... en niet boos gaan slapen... 

Heel volwassen reactie... maar goed, we zijn allemaal wel eens kinderachtig bezig Zou idd eventjes over hebben als hij afgekoeld is, klinkt alsof het een beetje de druppel was.

Ozzie reageert heel anders op een vriend van mij dan op mij. Die twee rollebollen en stoeien zo leuk...ze voelen elkaar als mannen aan en dat zie je.

 Aston en Johan hebben dat ook. Die twee gaan toch net was anders met elkaar om. Ik ben de mama, Johan de grote vriend.

Haha hetzelfde hier maar dan met men oudere broer en vader. Om te knuffelen komt hij naar mij, om te spelen en te stoeien naar men vader en broer haha

Dat je glimlach niet goed is ontvangen kan te wijten zijn door de zaken die je opnoemt. De toestand met zijn vader, de logee hondjes en het terug op nieuw trainen van jullie pup.

Hoe je vriend daar op reageert en hoe je het best aanpakt zal jij het beste weten.

Zo heb ik graag dat mijn vriendin mij even met rust laat na een verschilligheid en is het bij mijn vriendin juist andersom en praat ze het liever uit. Ik moet eerst bedaren of het word nog erger . (niet dat we veel ruzie maken...)

Altijd kalm blijven, zeker bij het opvoeden van je pup. Dat is iets wat je vriend zou moeten weten. Je kan altijd frustratie's of eens een minder goede dag hebben.

Ik en mijn vriendin hebben dan ook de afspraak als je dit voelt opkomen je niks met de hond doet en de andere partner alles overneemt.

Ook moet je er opletten als je een commando geeft je dit nooit een 2de keer herhaalt. Ik zeg het commando en probeer het de pup duidelijk te maken wat hij moet doen. Bij succes beloon ik hem met een koekje en herhaal ik het commando regelmatig.

Als je 5x "zit" zegt en de pup doet niks dan word de frustratie alleen maar groter...

Een pup is leuk en soms moet je erom lachen. Ik geloof dat je vriend veel te serieus bezig is, een soort van "moeten" of je faalt. Dan ben je verkeerd bezig, zowel naar jou toe als naar je pup. Ik vraag me af of hij niet eerder bezig is de "baas" te zijn (manipuleren.....doen zoals ik wil of ik word kwaad.....). Heel kinderachtig en verwend gedrag van je vriend. Doet hij ook zo met andere dingen als het niet gaat zoals hij wil? En jij moet schikken voor de lieve vrede?

Net alsof ik mezelf lees :-).

Mijn man en ik waren het telkens niet eens over de aanpak van de opvoeding tijdens haar puppytijd. Toch maar een cursus gaan volgen en toen ging het gelukkig wel een stuk beter. We hadden trouwens allebei niet gelijk, maar allebei een beetje.

Daarom was een compromis ook heel lastig zonder cursus. Ze is nu 4 en het gaat hartstikke lekker. Dus kop op en ga er voor!

Misschien heeft hij een kort lontje, ik zou van leedvermaak nav het niet lekker lopen van een training ook pissig worden. 

Om eerlijk te zijn… snap ik wel een beetje dat je moest lachen.

Sorry, maar op hondencursus moest ik ook wel eens mijn lippen op elkaar persen om niet in de lach te schieten.

Heus niet uit leedvermaak of om uit te lachen, maar die droge, zogenaamd onnozele hoofden van die honden altijd!

''Zit? … nog nooit van gehoord.. zit?, wat is dat? En als de hond dan ook nog eens zijn kop wegdraait en zo papperig erbij kijkt van ''ikke niet snappen?'' hoort er toch een beetje bij, dit soort streken?

Komaan, je moet toch ook wel eens mogen lachen in het leven.

Ik moet ook wel eens lachen om mijn mijn, zitten de honden bij mij op de bank en staat mijn man seconden lang vanuit de hal te roepen..'' hierrrr, hierrrr, kom..hierrrrr.. en dan die koppen van die honden: ''huh?… hmwa..neh, geen zin in hoor!''

Ik lach mijn man zo vaak uit  Hij mij ook trouwens. Je moet jezelf niet zo serieus nemen denk ik dan.