Zijn er succes verhalen bij honden met angstagressie?

Hallo Allemaal,   Mijn hond is 14 maanden oud en heeft erge last van angstagressie. We hebben haar nu bijna een jaar in huis en vanaf het begin zijn we al bezig met haar angsten. Eerst was ze alleen angstig en onzeker, maar naarmate ze ouder werd kwam de agressie er bij. We hebben al vreselijk veel geprobeerd. Bach bloesem therapie, Valeriaan, Puppy cursus, Puppy playtime, Rally-o en het hele jaar door hebben wij af en aan afspraken gehad met onze gedragstherapeut. Sinds twee weken staat ze nu op de clomicalm en zijn we begonnen met de BAT therapie. Ze is vooral agressief als ze aan de riem zit, dan valt ze uit naar honden maar ook naar mensen. Dus nu moet ze een muilkorf om als ze buiten loopt en kan ze eigenlijk op weinig plaatsen meer los lopen. In huis is ze een fantastische hond, ze kroelt graag, is enorm leergierig en heeft in huis een ongelofelijk zacht karakter. Maar in huis is het in haar ogen veilig.   De clomicalm schijnt een vrij waar middel te zijn en ik heb geen idee hoelang je het moet geven voor je echt veranderingen zal gaan merken. De dierenarts en de gedragstherapeut zeggen twee weken. Maar mijn hele gevoel zegt me dat Clomicalm haar niet zal gaan helpen. Ondertussen loop ik met mijn hart onder mijn ziel want het is zo vreselijk om haar zo te zien. We wonen in een flat en de buurtbewoners beginnen te praten over haar. Er gaan vreselijke verhalen over haar in de rondte. Mijn eigen familie vind dat ik haar weg moet doen of in moet laten slapen, maar mijn man en ik willen alles op alles zetten om die beslissing niet te hoeven maken. Ze is net een jaar oud. Maar ondertussen word ik wanhopig en weet niet echt meer wat ik nog meer kan proberen. Nu heeft de gedragstherapeut geadviseerd om naar een homeopaat voor dieren te gaan. Nou ben ik een voorstander van homeopathie, maar ik wil niet weer met iets beginnen wat geen verbetering al geven.   Dus eigenlijk is mijn vraag: Zijn er hier mensen op dit forum die zelf ook een hond hebben die angstagressie heeft of had? Zijn er mensen met succes verhalen en zo ja wat heeft bij jullie gewerkt? En heeft iemand ervaring met homeopathie voor honden met angstagressie?   Alvast heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhaal. Groetjes Lettie

ja er zijn zeker wel succesverhalen...

ik ken er ook 1 die aan de riem best moeilijk was, uitvallen en dergelijke...

onzekerheid, en angstagressie...

heel veel geduld, begeleiden, en opnieuw hondentaal leren heeft wel succes gehad..

ook met begeleiding van een Gt en wandelen met sociale wandelingen

ik weet dat het een lang en moeilijk proces is, met voor en achteruit...slechte en betere dagen, het vraagt inzet en energie van een eigenaar.

maar ik vind het knap van jullie dat jullie aan alle kanten willen proberen, en wel die tijd en geduld erin willen steken!

je kunt zeker wat bereiken...het is mogelijk

Mijn hond. Stormt blaffend op andere honden af maar zal nooit bijten.
De truuk is om je hond zijn concentratie bij jou te krijgen.
Aan de riem doe ik dit door haar mij aan te laten kijken. Los doe ik dit met een gooi stok met bal. Als er een hond aankomt pak ik de bal. Ik zorg dat de hond op een paar meter afstand genaderd is en mijn hond dit ook ziet. En gooi dan pas de bal. Dan is het oké, maar als ze op een afstand zijn... poeh.

ik ben gisteren nog met Kira bij een hondje met angstagressie blijven staan. het hondje (een JR) viel uit naar Kira en ik ken de dame die er mee loopt dus ik sprak haar aan en stelde haar gerust dat Kira de taal van haar hondje respecteert.

toen haar hondje er een tijdje rustig bij zat en de angst had losgelaten hebben we het gesprek afgerond en zijn we verder gewandeld.

Ik volg even. Onze hond valt ook uit aan de lijn en we hebben net goede handvatten gekregen om hiermee aan de gang te gaan. Dus echte bevindingen heb ik nog niet. Maar positieve verhalen werken altijd bemoedigend/inspirerend.

Wij beginnen nu steeds duidelijker vroege stress signalen te herkennen waardoor we beter in kunnen schatten wanneer we nog meer afstand moeten houden omdat hij de situatie nog niet trekt. Waarschijnlijk heeft jullie gedragstherapeut dat allang met jullie besproken/ge-oefend. Zo niet, voor mij was het echt een eye-opener dat we hem niet in een situatie moeten gooien die te stressvol is maar hem juist al eerder moeten begeleiden zodat hij niet hoeft te stressen (meer afstand nemen en afleiden).

Laatst heb ik een topic gestart (over onze situatie) en van diverse forumleden gehoord dat hun honden met angstagressie al grote stappen hebben gemaakt. 

Dus er is hoop!

Ik heb zelf geen ervaringen met angstagressie alleen zou ik zeker de kans aangrijpen om dit traject in te gaan. Samen met de BAT heb ik hele grote hoop dat het verbeterd gaat worden.

Zelf wel een ruime ervaring met BAT en daar heb ik veel goede ervaringen mee gezien.

Met Aygo had ik het zelfde verhaal en net als jou van alles geprobeerd maar niks hielp echt. In huis een schat van een hond en met mijn andere hond ook geen probleem maar voor andere mensen en dieren was hij noet bepaald lief. Ik heb het eerste jaar vooral te horen gekregen, tja dat heb je met een Akita. Nou niet dus, uiteindelijk kwam ik bij een Martin Gaus hondenschool terecht en heb daar inmiddels meerde cursussen gevolgt. Aygo is nu een wereld van verschil, visite kan gewoon komen en op straat kan ik normaal langs andere mensen en honden lopen zonder dat hij uitvalt. Het is dus echt wel mogelijk, ik geloofde er helemaal niet meer in maar na twee weken veranderde zijn gedrag compleet! Ik hoop dat jij op een dag net zo verbaast naar je hond staat te kijken als dat ik toen!

Beste Lettie,

Wat fijn dat jullie haar blijven steunen en niet opgeven!

Ze is nog erg jong...nu in de puberteit, wat extra stress met zich mee zal brengen.

Welk ras is ze?

Wij hebben Shira gekregen met 5 jaar, enorm veel mensenangst (slechte socialisatie) wat zich ook regelmatig uitte in agressie (niet zo erg als jullie hond, maar misschien heb je er iets aan). Wanneer ze los was vloog ze op mensen af om tegen ze te blaffen, te grommen. Voor ze bij ons was pakte ze zelfs af en toe een kuit mee .

Veel vervelende reacties van mensen gehad. Aan de lijn vertoonde ze dit gedrag juist niet dus daardoor konden we er aangelijnd niet aan werken. Ze is enorm voergericht dus ben ik haar gaan belonen als ze bij mij kwam en naast mij bleef lopen bij het passeren van mensen. We hebben samen heel wat boogjes gelopen . In een losloopgebied dan maar, niet dat ze daar een vrijbrief heeft om dit gedrag te vertonen, maar daar lopen natuurlijk wel meer hondenliefhebbers die, mocht het eens mis gaan, doorgaans meer begrip kunnen opbrengen. En ja ik heb heel wat sorry's en excuses moeten maken in dat eerste jaar. Maar het ging steeds beter. Ik kon haar steeds beter bij me houden door te blijven voeren en belonen met stem (als het een super moeilijk situatie was (hardloper, fietser, kinderen) deed ik haar wel aanlijnen. Inmiddels, bijna 3 jaar verder, gaat het nog wel eens mis, b.v. in een onverwachte situatie (fietser die uit het niets voorbij komt) maar ik hoef geen honderden meters meer vooruit te kijken en 95% van de mensen kunnen wij normaal passeren...we begonnen bij 10% denk ik zo.

Dus er is hoop! Wat ik me wel afvraag: heeft ze naast alle trainingen enzo die je doet om dit probleem te verhelpen een uitlaatklep? Een hobby waar ze haar energie (lichamelijk en mentaal) in kwijt kan?

Is ze al eens medisch onderzocht?

Ook kan ik dit nog als leestip meegeven: En toch is het een lieve hond

Een boek over honden-eigenaars in hetzelfde schuitje...ik heb het zelf nog niet gelezen maar kwam het tegen en leek me erg interessant. Toen ik je verhaal las moest ik er meteen aan denken.

Succes en sterkte!

Wat is eigenlijk de achtergrond van je hond? En wat is ze voor ras?

Ik vind Lola's verhaal (mijn hond) wel een succesverhaal. We hebben haar uit een asiel, en ze kwam met muilkorf bij ons aan, vanwege dat ze twee mensen gebeten had die haar in de transportbox wilden zetten. Eenmaal thuis beet ze me (was ook heel angstig omdat ze net een grauwende wolf leek) toen ik haar wilde aaien. Je kon niet bij haar etensbak komen. Ook buiten was het een drama, ze viel uit naar alles, mensen, andere honden, auto's etc. Ze liet zich soms voor dood neervallen als het haar teveel werd.

Wij hebben ons goed aan de herplaatsregels gehouden, zoals nooit naar haar toelopen, niet over haar heenbuigen, stem en houding altijd rustig, met rust laten bij de etensbak, haar niet onder druk zetten etc.

Buiten zijn we eerst heel korte wandelingen gaan maken, uiteraard aan de lijn want vertrouwen kon je haar niet. We zorgden ervoor dat we ergens gingen lopen waar verder niemand anders was en we ook weinig verkeer tegenkwamen (dat was wel even lastig maar door bepaalde tijden aan te houden konden we druktes vermijden). Zo leerde ze dat wandelen leuk en ontspannen kon zijn. Af en toe deden we een zoekspelletje, ik strooide dan in het begin gewoon wat lekkertjes waar ze naar kon snuffelen (ontspant), of ik verstopte achter een steen oid wat lekkers.

Soms kom je dan toch eens een andere hond of mens of wat dan maar ook tegen. Dan maakten wij een grote boog daaromheen, (nog tijdig voordat ze uit kon vallen) of liepen desnoods terug om alle contact te vermijden. Ik leidde haar dan ondertussen af, soms strooide ik lekkertjes, soms liepen we gewoon stevig door, ik hield haar dan altijd ook goed naast me en liet haar niet voor me uitlopen. Zo leerde ze dat als we iemand of iets tegenkwamen ze de aandacht op mij en mijn afleiding moest vestigen en dat ik haar dus nooit iets zou laten doen wat ze niet aankon.

En zo kwam er rust in de hond, ze leerde dat ik de dingen die zij nog niet aankon uit de weg ging, en zij daar dus niet voor hoefde te zorgen. (Uitvallen is bedoeld om afstand te vergroten). Ze leerde ons kennen en vertrouwen haar botje kwam ze kluiven aan mijn voeten ipv me weg te jagen bij haar eten. Het uitvallen is nu ook weg. Wel houd ik als regel dat honden aan de lijn nooit met elkaar in contact moeten komen, dat is te spannend en het risico op uitvallen is dan te groot.

Ik heb veel gehad aan Turid Rugaas haar boekjes Kalmerende Signalen en Help mijn hond trekt (of valt uit).

http://kynoblog.com/artikelen/kalmerende-signalen-de-kunst-van-het-overleven

Hoe langer we elkaar kenden hoe beter ik haar lichaamstaal herkende en me dus kon aanpassen.

http://www.youtube.com/watch?v=00_9JPltXHI

We kunnen nu dus prima wandelen, Maar sommige dingen zouden teveel zijn voor haar, aan een hondenschool of cursus valt niet te denken dat zou veel te veel stress zijn, in een trein stappen, of een lift bijvoorbeeld, dat gaat ook niet. En daar gaan wij verder ook geen verwachtingen over hebben. Ergens zal er toch altijd die angst voor uitvallen naar boven kunnen poppen. Daarom blijft het altijd alert zijn en de dingen voorkomen, Maar dat wordt op het laatst gewoon een tweede natuur. Eigenlijk heb ik ontzettend veel van haar geleerd over hondengedrag omdat ik me moest inleven in haar en haar zo goed mogelijk moest proberen te steunen.

Ik denk dat homeopathie zeker ter ondersteuning kan werken, maar daar heb ik geen ervaring mee, het hangt er denk ik ook een beetje vanaf waar de angstagressie door veroorzaakt is/wordt. Bij ons was het "gewoon" dat ze niets of niemand vertrouwde, dus dat ik en mijn vriend degenen moesten worden die zij kon vertrouwen, ook in de boze buitenwereld.

In het begin maakte ik ook de fout te denken dat wandelen voor een hond iets leuks is, maar dat was voor haar dus helemaal niet zo. Vandaar dat we begonnen zijn met een basis van maar een paar minuten wandelen, zorgen voor succes en dat langzaamaan opbouwen.

Bedankt allemaal voor de reacties. Het is heel bemoedigend om deze dingen te lezen. Quinty is een mix van Rottweiler en Hollandse herder. Ze komt bij mensen vandaan die een bedrijf aan huis hadden en een groot erf. Ze was wel binnen opgevoed en haar ouders waren schatten van honden. Toen we bij haar gingen kijken en toen we haar op gingen halen was ze een sociaal hondje die vrolijk rond sprong en met haar 8 andere broertjes speelde. Pas toen wij haar mee naar huis namen en zij de grote wereld gong ontdekken kwamen wij erachter Hoe bang ze was. We zijn toen gelijk gestart met puppy cursus en puppy playtime. En we gingen met sprongen vooruit. Maar met zes maanden brak ze haar achterpoot en heeft ze zes weken benchrust moeten hebben. Daarna waren we terug bij af maar begonnen ook de uitvallen en de agressie als ze buiten is. De mensen die ze vertrouwd, de mensen die ze inmiddels goed ken, hebben heel erg veel geduld moeten hebben en veel moeten lijmen met brokjes want ze is wel heel overgevoelig.
Gisteren was ook weer een hippie momentje want toen was de examen van de rally O cursus die we met haar volgde en onze mooie meid haalde 92 van de 100 punten.
Nogmaals bedankt allemaal voor de lieve reacties en alle informatie.
Groetjes lettie

Hartstikke goed zeg die uitslag van haar examen!

Succes en hou ons op de hoogte over hoe het verder gaat met haar.

Heeft je hond geen pijn meer tijdens het lopen?

Ze heeft na controle gehad. Maar ze heeft ook nog eens last van groeipijn en waar ze elke dag pijnstillers voor krijgt. Maar nu hebben we een second opinie aangevraagd bij een andere dierenarts omdat ik van vrij veel kanten hoor dat groeipijn en meestal over zijn met 12 maanden. Ik denk niet dat ze pijn heeft. Wat ik baseer op het feit dat ze dus elke dag pijnstillers krijgt. Maar zeker weten doe ik het niet.

Je weet niet zeker of ze geen pijn heeft...

Wat ik dan wel eerst zou aanraden is haar medisch te laten onderzoeken...zeker op o.a. HD. En dat betekend röntgenfoto's laten maken. Het is een redelijk grote hond, een kruising van rassen waarbij dit geregeld voorkomt. Maar het kan natuurlijk ook iets anders zijn. Wat je ook kan doen is eens andere pijnstillers of zwaardere pijnstillers proberen, om te kijken of je verschil ziet.

Wij hadden een grote kruising in de les, die overal bang voor was, vaak uitviel, echt een probleemgeval. De eigenaar had het dier heel bewust uit het asiel gehaald en was er met de beste bedoelingen mee aan de slag gegaan. Alles gericht het gedrag te verbeteren. En die verbetering was er ook wel, heel langzaam. Maar wat was nu het geval...zware HD, het arme dier stond stijf van de pijn! En enkel het gedrag werd aangepakt...niet de pijn! Toen ze er achter kwamen moesten ze haar direct laten inslapen zo ernstig was de HD. Dus alsjeblieft sluit dat soort dingen eerst uit!

Sla mezelf echt voor mijn kop dat ik toen zellf niet eerder aan een lichamelijke oorzaak gedacht heb. Nu is het altijd een van de eerste dingen waar ik aan denk....leermomentje.

Hier een hond met angstagressie.

Wij lopen nu sinds februari bij een enorm goede gedragstherapeut en boeken enorm veel vooruitgang.

Zo kan Odi aan de lijn al kleine honden passeren zonder uit te vallen en reageert hij niet meer op mensen die langs zijn huis lopen. 

We zijn op het moment bezig met rennende mensen, kinderen en grotere honden. 

Wij zijn hard op weg om een succesverhaal te worden.

Met homeopathie voor angstagressie heb ik nog niet gewerkt. Dit zou mijn uiterste redmiddel zijn, als gedragstherapie niet zou werken. 

Let er goed op dat angstagressie enorm lang aanhoudt en dat de therapie dus ook erg lang duurt. Je kunt maar zo twee jaar bezig zijn met dit probleem.

Dank je wel De Dames voor je reactie.
We hebben een second opinion gepland. Had is het niet, want toen haar poot is gebroken zijn er foto's gemaakt van haar achterpoten en toen ze groeipijn en kreeg hebben ze nog een keer foto's gemaakt van haar achter poster. Maar omdat haar groeipijn en nu vooral aan de voorkant zitten willen wij graag ED uitsluiten.
Ze is met zes maanden van een hoge muur gesprongen en toen had ze wonderbaarlijk alleen een gebroken poot maar nu willen wij dus ook weten of het misschien in haar hoofd niet helemaal goed zit.
Dus Dank je wel voor de reactie.
Groeten aletta

Hoi Tamara en ode
Het klinkt alsof jij met odi met dezelfde problemen kampt als wij met Quinty.
Kan jij mij vertellen welke methodes jou GD gebruikt voor Odi?
Groetjes

Ik volg even mee. Orga reageert ook heel fel op andere honden aan de lijn. Los is hij wel relaxter, maar aan de lijn is het drama! Blaffen en uitvallen, alles om de andere honden weg te kunnen jagen. En ik ben vrij zeker dat het komt door onzekerheid/angst... Ik probeer hem zoveel mogelijk af te leiden, op tijd terug te draaien,... Maar het blijft trainen!

Klopt. Mijn GT is vooral van het plezier maken met je hond. Wij zijn dus eerst bezig geweest met kijken waar Odi mee af te leiden is en hoe lang het duurt voordat hij stopt met blaffen/aanvallen. 

Daarna gingen we bij een trainende groep staan, zo'n 5 meter ervan af. De honden en mensen negeren betekende een beloning en blaffen betekende afstand vergroten.

Iedere week gingen we een stukje dichterbij.

We zijn nu inmiddels zo ver dat we een meter van de groep af mee trainen. We zijn vooral bezig geweest met Odi gerust stellen dat er niets gebeurt aan de riem en dat vrouwtje het allemaal wel voor hem regelt. 

Zodra hij begint met fixeren op iets wat hij echt eng vindt, loop ik zonder iets te zeggen de andere kant op.

De GT is vooral bezig met de lichaamstaal van zowel Odi als van mij en werkt vanuit de oorzaak naar een oplossing.

Hier ook angstagressie.

Nooit gesocialiseerd zeer bang voor andere mensen toen ik hem pas had. 2 keer een mens door gebeten.

Inmiddels gaat het een stuk beter, en dan vooral los. Soms kan hij zelf zonder te blaffen een andere hond begroeten. Baasjes negeert hij. Mensen zonder hond soms blaffen soms niet.

Aan de riem blijft het nog steeds met momenten lastig. Wat bij mij helpt is om me klein te maken en bij hem te gaan hurken bv als fietser langs komt. Hij doet dan wel nerveus maar weet dat ik er dan ben. Met bekende honden gaat het aan de riem ook goed. Daarbij is het ook weer de ene voor de andere dag.

Ook hier een met angstagressie(mens en hond) maar dit is helaas nooit echt beter geworden. Wel ben ik zelf beter geworden in het gedrag managen waardoor het prima te handelen is. Dat mensen over jou en de hond praten moet je schijt aan hebben. Kiara is voor ons de liefste hond van de wereld en dat is alles wat voor mij telt. Ik zou zeggen, geef niet op maar zorg dat je ook niet vergeet plezier te maken met je hond (ook buiten). Ik merkte namelijk bij kiara pas vooruitgang(ze vloog eerst echt op alles af, nu nog maar sporadisch als ze het op haar heupen heeft)toen ik alles losliet.

Hier ook zo een geval, al meerdere bijtincidenten. Twee hondenscholen gedaan zonder resultaat, consultatie bij gedragstherapeut die ons enkel wist te vertellen wat we al jaren zelf proberen. Homeopatische kalmeringsmiddeltjes geprobeerd op aanraden van de dierenarts, met heel weinig resultaat. Niemand durft nog binnen te komen als ze in huis is. Momenteel is oma op bezoek, om het kwartier valt ze haar aan (ze heeft inmiddels een muilkorf om), zelfs al zit ze gewoon op een stoel. Maandag gaan we naar merelbeke naar het universitair dierenziekenhuis om te zien of er geen medische oorzaak is want we zien geen uitweg meer. Met ons alleen een geweldige hond maar een nachtmerrie voor onze Kimi (de reu), loopt constant met kwetsuren rond omdat madam hem voortdurend aanvalt. Bovendien steekt ze onze Kanjou (ook herplaatser met een moeilijke achtergrond) aan zodat die zijn gedrag er ook terug op achteruit gaat. We zien het momenteel echt niet meer zitten. Hopelijk vergaat het jullie beter maar k moest het even kwijt...

oud topic.

 Waarom doe je haar niet appart als er bezoek is? Voor je hind is het geen goede ervaring als ze uithaalt en wellicht, als pijn of angst de oorzaak is, haar uit die voor haar onprettige situatie halen. Ze valt je reu aan? Gescheiden houden. Moet er niet aan denken dat in mijn huis een hond niet meer veilig is. 

" oud topic. "

Suzanne en Luca

Whaa niet gezien lekker snugger weer

Nogal kort door de bocht, als ik haar in een hok moet stoppen is er ook niks meer aan, oma is een week op bezoek. Ik kan toch ook niet al mijn familie en vrienden buitengooien, de meesten durven zelf al niet meer komen

 Hok zei ik iets over een hok?

Mijn hond bijt hier mannelijk bezoek, dus, als die komen, gaat Luca naar boven. Botje erbij. Hond blij, bezoek blij! 

"  
Whaa niet gezien lekker snugger weer "

Sammy & Faya

 Heb ik ook zo vaak.