Waar vind men de meest betrouwbare cavaliers die op alle aangeboren afwijkingen / ziektes zijn getest?

Mijn allerliefste cavalier Bo is aan het infuus, in het weekend, helemaal alleen gestorven.Ik kreeg de melding van de DA van wacht via de telefoon te horen: mevrouw, Bo is dood.'
Mijn kleinderen stonden net bij me en er ontstond een paniekreactie. Ze moet helemaal alleen zijn heengegaan, zonder een lieve aai, zonder aandacht, alleen en 'verraden', want ik verwijt mezelf constant dat ik haar naar de dood heb geleid.
We zijn haar nog gaan bezoeken, m'n kleinzoon van acht en ikzelf: ze was nog warm, en...ik kan maar niet wennen aan het verlies en het feit dat ik haar naar haar laatste uren heb geleid. Ik zoek naar een vorm van copie, het kan nooit onze Bo zijn, maar misschien vermindert het de scherpte van dit verlies dat mij al die maanden kwelt.
Ggestorven op 08 februari ll.

Gecondoleerd! Maar, omdat een kopie echt niet mogelijk is, en de gezondheid van de cavalier echt niet goed is, misschien een ander gelijkend ras? Doorleef je rouw en die van je kleinzoon. Sterkte!!!

Ik denk wel dat ze er zijn, maar je zult heel goed moeten zoeken want het ras is bijzonder ongezond...

Misschien is het raadzaam om voor een ander ras te gaan. De cavalier, ook de geteste, is niet meer gezond. Het is nu een kwestie van met de "minst zieke" honden fokken, maar eigenlijk hebben ze alsnog allemaal iets.

Ik zelf zou het risico niet willen lopen om de nieuwe hond te snel te moeten laten gaan. En daar komt bij dat "zoeken naar een copy" alleen maar tot teleurstelling kan leiden, een copy ga je namelijk nooit vinden. Elke hond is anders, en het is niet leuk voor jou of de pup als je het hondje steeds met de vorige vergelijkt.

Sterkte met het verlies van Bo!

Een gezonde cavalier vinden is op het moment wel erg moeilijk.

Het is, helaas, een kapot gefokt ras.

Ik zou je toch ook willen aanraden geen hondje te zoeken wat lijkt op jouw Bo.

Het is niet Bo en dat gaat het andere hondje nooit worden.

De kans dat je teveel gaat vergelijken is heel erg groot en de dingen die anders zijn dan aan Bo kunnen dan al snel ergernissen worden en dat verdient het andere hondje niet.

Ga eens rustig zitten en probeer te ontdekken of er andere rassen zijn die bij jou passen.

Een hondje zoeken is geen haastklus. Neem er je tijd voor.

Mijn verstand zegt: neen, m'n hart zegt het tegenovergestelde, ik lijk wel besmet met een onuitroeibaar virus.
Ook m'n grote lobbes Julie die ik al vijf jaar in huis hen, mist haar heel erg: hij slaapt veel,ziet er lusteloos uit, hij was zo lief met mijn Bo. Ik moest hem maar vragen - als het donker was en ze in de achtertuin zaten - 'waar is Bo?', dan ging hij haar onmiddellijk halen! Ofwel in huis: dan keek hij de juiste richting, keek mij weer aan en wees met z'n snoet naar de plek waar Bo zich bevond. Nu moet hij dit allemaal niet meer doen, en heeft hij precies geen énkele verantwoordelijke taak meer...

Toch bedankt voor het medeleven en de wijze raad die ik in m'n achterhoofd ook al veel heb voelen opduiken, maar als ik dan weer een tricolor zie, dan spreekt m'n hart weer...

MVG,
Christina

Christina,

Je lieve tricolour Cavalier verliezen zonder afscheid genomen te hebben, moet vreselijk zwaar zijn. Hoe oud was Bo?

Ik heb zelf mijn tricolour Cavaliertje van nog geen 4 jaar moeten laten inslapen. Vanaf haar tweede jaar heeft zij te kampen gehad met de vreselijk ernstige erfelijke aandoeningen Chiari-achtige Malformatie (CM) en Syringomyelie (SM). De laatste 2 jaar van haar leven was een constante zoektocht naar de juiste medicatie, omdat de symptomen steeds heftiger werden. Alle Cavaliers hebben CM gradatie 2, behalve 6 die de afgelopen 2 jaar gevonden zijn met gradatie 1. Alleen de CM kan al dezelfde ernstige klachten geven als Syringomyelie. Cavaliers kunnen op elke leeftijd door de CM Syringomyelie krijgen.

Cavaliers staan nr. 1 op de lijst van rashonden met de meeste erfelijke aandoeningen. http://cavalierinfo.nl/forum/viewtopic.php?f=13&t=134

Er is geen fokker die test op ook maar de helft van de lijst in bovenstaande link. Bovendien heeft elke Cavalier Chiari-achtige Malformatie gradatie 2, waaruit op elk moment in het leven van een Cavalier Syringomyelie kan ontstaan. Fokkers vermelden niet dat de fokcavaliers CM hebben. Er mag gefokt worden met CM gradatie 2 en zelfs met meerdere gradaties van Syringomyelie! Er zijn bepaalde restricties met het fokken van Cavaliers wat betreft een lekkende hartklep (doodsoorzaak nr. 1). Patella Luxatie moet wel op getest worden, doch in het fokreglement staat niets over uitsluiting. De andere aandoeningen uit de lijst hoeft volgens het fokreglement niet op getest te worden.

Ik zelf zal nooit meer voor een Cavalier pup kiezen. Dit ras is willens en wetens door de Cavalier fokkers met medeweten van de Raad van Beheer, zo kapot gefokt, dat ik het niet verantwoord vind om hondjes op de wereld te zetten, die een grote kans hebben op vele erfelijke aandoeningen.

Ik was zo kapot van het overlijden van mijn Cavaliertje, dat ik pas na ca. een half jaar een nieuw hondje nam. Ik moet toegeven, dat ik achteraf spijt had, dat ik niet veel eerder een nieuwe hond nam. Mijn superlieve Cavaliertje vergeet ik nooit. Mijn nieuwe dwergpoedel pup heeft het verdriet zachter gemaakt.

Edit; ik zie dat je uit België komt. Het fokreglement voor Cavaliers in België bevatte volgens mij tot voor kort geen uitsluitingen, m.a.w. geen verplichte testen.

Dag Loesje,

Dank voor je lieve woorden en je medeleven. Mijn Bo is 10 geworden en ik had haar gekocht bij particulieren die op de lijst St. Hubertus stond. Van het ras kende ik toen omzeggens niets zodat k er ook niet om gevraagd had.Vanaf haar 5 jaar hoorde ik van de DA dat ze een hartruis had, maar dat het niet zó erg was. Op zekere dag lag ze op de vloer, en ineens stond ze recht en ik zag een plas bloed. Algemene consternatie: Bo in een plaid gewikkeld en onmiddellijk met haar naar de DA van wacht. Haar baaroeder was ontstoken en de etter liep er uit, zei de DA van wacht!. Dit had ik niet eerder gemerkt omdat ze geen zichtbare tekenen vertoonde. Ze zou dus 's anderendaags geopereerd worden en via echo zagen ze dat ze ook 2 stenen in de blaas had. Meteen een dubbele operatie. Na een week ontdekte ik een bultje op haar buikje , meteen weer naar de DA: 'ik moest het in de gaten houden, het kon een klein breukje zijn bij het dichtnaaien binnenin.'
Een maand nadien kreeg ik te horen dat ze leed aan het syndroom van cushing, het was nog maar het begin maar ze moest toch aan de VETRORYL 30 mg. Eerst kreeg ze 50 mg. maar ze zakte dezelfde avond nog door haar achterpootjes. Ik heb haar dagelijks haar medicatie gegeven en speciale voeding KD ( zal het merk hier niet neerschrijven) om haar nieren te sparen. Dit is een tijd goed gegaan, ze werd dikker omdat haar spieren het lieten afweten vanwege die cushing. Ze sliep veel, was steeds waar ík was, kortom: m'n levensgezellin! Ik heb nog een grote knul; een crème van een hond uit het asiel te Oostende ( Blauw kruis) en overal waar Bo ging, waakte Julien. Was ze langer buiten dan hij, dan vroeg ik hem: ' ga Bo eens halen', en hij deed dat en ze kwamen steeds samen terug ( in de achtertuin, wel te verstaan!). Nu missen we allemaal onze lieve Bo, haar indringende blik op neusafstand als ze iets wou, en nu...is er die leegte. Julien treurt, dat zie ik: hij slaapt veel en ligt ook steeds aan m'n voeten.
Dus, het ging een tijdje z'n gangetje tot ze bloed in haar urine had: meteen naar de DA! Antibiotica meegegeven, het was waarschijnlijk een blaasonsteking. Die bloedingen stopten al na één dag. Nu las ik ik in een maandblad dat slakken giftig zijn voor honden en dat er veel meer zijn door die natte zomer van verleden jaar! En inderdaad: ze snuffelde een tweetal dagen vooraleer ze diarree kreeg en water overgaf, (ook at ze al 2 dagen niet) in hetzelfde hoekje van de tuin, en vandaag ben ik toch eens gaan loeren: een leeg slakkenhuis!!
Uiteindelijk is Bo gestorven aan de nieren, meer weet ik niet omdat ik er mentaal nog niet aan toe ben om te gaan vragen, veel te emotioneel...

Met vriendelijke groetjes,

Christina

Zo erg heel veel sterkte. Zou het eerst verwerken voor je aan een nieuwe pup denkt.  Nu zoek je vooral troost en herkenning. Een nieuwe hond zal nooit die plaats kunnen innemen. Dat gaat een teleurstelling zijn voor jou en niet eerlijk tegenover de pup. Dus ik zou dat nu zeker nog niet doen. Ook zoals al gezegd zou ik nooit voor dit ras kiezen. Elke hond heeft zen erfelijke risico's maar dit ras is bijna echt een probleem in huis halen. Je zal wel al gelijkmatige antwoorden hebben gekregen maar toch iets om erg over na te denken. Vooral nu je verdiet verwerken en dat gaat tijd nodig hebben. En wie weet na een lange tijd kun je een nieuwe pup een frisse start geven . 

Dank je wel Silke voor je morele steun. Weet je: ik denk nu voornamelijk aan m'n andere viervoeter: de trouwe vriend van Bo, en als wij per ongeluk haar naam uitspreken, dan kijkt hij onmiddellijk naar haar vaste plek waar ze zo graag lag: aan mijn voeten op het bankje onder m'n computertafel. Hij is véél te rustig voor z'n leeftijd, ik zie dat hij haar enorm mist, nou: wie niet hier in huis?!!
Ik zie steeds die ogen en ik zoek naar een ras dat ook van die sprekende ogen heeft, en kom uit op Tibetaanse spaniël, maar die zijn onbetaalbaar...
Als ik op boodschap ga, dan is hij nu alleen in huis, en heeft nood aan gezelschap: vroeger lagen ze dan allebei aan het raam tot ik terug kwam, die onvoorwaardelijke trouw kom je bij geen mens tegen. Nu hij alleen is, doet hij dat niet meer, hij berust... Vriendelijke groetjes,
Christina

Wat een in en in triest verhaal.Ik wens je heel veel sterkte met dit verdriet.

De Cavalier is mijn lievelings ras,maar ik begin er nooit meer aan.

Ik heb twee Cavaliers gehad(Cappy en Puk) die ik op jonge leeftijd kort na elkaar heb moeten laten inslapen.

Beiden hadden Chiari-achtige Malformatie (uitpuilende hersentjes wat alle Cavaliers hebben) en daardoor Syringomyelie.

Puk is maar 6 jaar oud geworden en Cappy 7 jaar oud.Zo vreselijk verdrietig!

Na Puk zijn overlijden heb ik Cappy aan Puk laten ruiken en de volgende dag hebben we hem mee naar het crematorium genomen waar we voor de laatste keer afscheid van Puk hebben genomen.

Vergeten doen ze hun overleden maatje nooit.Wel kun je, je andere hond helpen om er overheen te komen.Is best moeilijk omdat als je zelf weer iets beter gaat en je merkt dat je hond het weer even moeilijk heeft,je dan zelf ook weer extra verdrietig wordt en dan wordt het een wisselwerking.

Na het overlijden van Puk heb ik van alles ondernomen om Cappy weer vrolijk te krijgen.

Zij waren net als jouw honden heel erg aan elkaar gehecht.Ik ben met Cappy de eerste weken op andere plekken gaan wandelen.Ook heb ik alle speeltjes,dekentjes,hondenkussen,enz, van Puk na 3 dagen weggeborgen.Cappy ging aldoor op Puk zijn hondenkussen liggen en werd dan al triester.Nadat ik alles had opgeborgen dus Cappy niet meer dagelijks met Puk zijn spullen werd geconfronteerd begon hij weer wat vrolijker te worden.Dit heeft maar kort mogen duren want een jaar later heb ik ook Cappy moeten laten inslapen.

Dit lieve mooie ras is bewust kapot gefokt .Ik raad je daarom aan om niet weer voor een Cavalier te gaan.Heeeel moeilijk,maar wel de juiste beslissing.

www.cavalierinfo.nl

Nogmaals,heel veel sterkte!!!

Dank je wel, Ria, voor je morele steun terwijl je zélf hebt moeten meemaken wat ík nu moet én mijn andere knuffel van 70 cm schofthoogte!
Ik heb mij al een beetje verzoend met de idee om niet meer naar een cavalier te zoeken, ik vraag mij af of dit ras zal kunnen blijven bestaan gezien al die afwijkingen...
Daar is op TV eens een uitzending over geweest, en het ging over het terugdringen van de schedel om also die uitdrukinsvolle ogen te bekomen en meer nog het plattere snoetje! De mens ligt alweer eens aan de grondslag van het stuk maken van het leven van het ras Cavalier King Charles die niet op die manier mocht vervormd worden, want dáár kwam het op aan.
Ik zal uitkijken naar een ander vriendinnetje voor m'n Julien, mogelijk eentje dat dicht nabij het dodingstation in Spanje zou geliquideerd worden. Even mijn drang naar een cavalier opzij zetten, en een ander hondje dat veel heeft meegemaakt, in huis halen.
Vriendelijke groetjes,
Christina

Super Christina! Heel moeilijk voor je, maar geweldig!

Christina,

Een heel wijs besluit. Ik weet hoe moeilijk dit is, want mijn jong overleden Cavaliertje was qua karakter een geweldig hondje; maar vreselijk aangedaan door allerlei erfelijke gebreken.

Mocht je voor een hond uit het buitenland gaan, dan zou ik je willen aanraden om

de checklist buitenlandse honden van de Koninklijke Hondenbescherming te gebruiken en via een betrouwbare organisatie een hond te "adopteren".

https://hondenbescherming.nl/media/cms_page_media/13/Buitenlandse%20honden%20checklist_1.pdf

Zorg dat de organisatie is aangesloten bij het Stray/Animal Foundation Platform http://www.stray-afp.org/ en zodoende de gedragscode heeft ondertekend. http://www.stray-afp.org/affiliatedfoundations/

Ik hoop dat je een fijn en goed maatje kunt vinden.

Dank je wel, Loesje,

Gisteren kad ik oog op een heel lief hondje ( het moet een teefje zijn, want in huis heb ik een reu = 2 x reu is een slechte combinatie zeker?) en meteen kreeg ik op mijn vraag, die ik hen gisteren stelde over het hoe en waarom, te horen dat het al in pré adoption staat!
Nu, er zijn nóg schattge hondjes, vooral de ogen spreken mij enorm aan, bij iedere hond! Vandaar mijn hunker naar weer een cavalier, maar je hebt gelijk: het is te riskant, ik heb me blauw betaald aan onkosten operatie, medicamenten,speciale voeding KD, labo-onderzoeken, maar dáár ging het nu niet om: ik heb schrik gekregen betreffende het ras /die arme sukkels van cavaliers die door de malafide mens alweer misvormd werd.
Ik zal een kijkje nemen op wat je me doorstuurde!

Nog een fijne avond gewenst!
Vriendelijke groetjes,

Christina

Beste Christina,

Gecondoleerd met het plotseling overlijden van je geliefde BO!  Al is het dan al een paar maanden geleden, het verdriet is er nog. Wat een lijdensweg heeft BO gehad.

Net als andere reakties hierboven, weet ook ik hoe het voelt te vroeg afscheid te moeten nemen van een Cavalier.

Als je mijn profiel bekijkt zie en lees je daar het verhaal van mijn FRISO.

Ik wil nooit meer een Cavalier.

Hier links zie je mijn nieuwe liefde : PEPIJN, een Vubara   .

Ik hoop dat je als de tijd rijp is, weer een lieve hond vindt die goed past bij je andere hond. Heel veel sterkte nog gewenst en sukses met de zoektocht.

Hou je ons op de hoogte?

Dank je wel, Jantien!

Het is zoeken naar een naald in een hooiberg, ik had nl. een zekere TWEETY gevonden ( 6 maand) via pet.be, waar zij beschikbaar was, maar toen ik nog diezelfde dag contact nam met dieren in nood / Spanje is ze al in pré adoption! Ik vroeg hoe het kwam dat ze als ' beschikbaar' stond aangegeven', maar ze reageerde met 'dat pets veel later aangeeft of een dier al dan niet geadopteerd werd, bovendien staat ze nog steeds op pets.be.
Een leuke hond heb jij, hopelijk heb je er al jáaaaaaaren plezier aan, maar dat zál wel!!
En weet je: eigenlijk zoek ik constant voor m'n manneke dat verloren loopt. Als per ongelijk Bo wordt uitgesproken, dan kijkt hij metéén op naar haar plekje onder m'n computer. Ik vind het zo zielig voor hem, hij verveelt zich duidelijk, vandaar mijn gedrevenheid in die zoektocht!

Als ik er eentje vind, dan hoor je wel van me!

Vriendelijke groetjes,
Christina

Ik begrijp je verlies heel goed ik heb 3 weken geleden ons hondje, amper 2 en een half jaar oud moeten laten inslapen omdat hij teveel pijn leed en het alleen nog maar erger kon worden. Het was ook een Cavalier King Charles en hij was zo speciaal en lief voor mij dat geen enkel ander hondje zijn plaats zal kunnen innemen. Het zijn honden met een heel groot hart! Het was het moeilijkste wat ik tot nu toe heb moeten doen en voel mij schuldig dat ik niet meer kan doen tegen bepaalde wantoestanden bij bepaalde hondenfokkers. Ik huil nog elke dag en mis hem meer en meer maar hij komt nooit meer terug.

Zoek niet naar een vervanghond, zo werkt het niet. Nog veel sterkte met het verwerken van je verdriet want het is moeilijk.

Dit is een oud topic (2014) wat weer omhoog gehaald is en gaat bij deze op slot.

Sonja Vinck, heel veel sterkte met het verwerken van het verlies van je hondje.