gaat dit te ver? up-date

Ah vreselijk he! Die onweer van gisteren was idd behoorlijk hevig :(

Bruno is ook erg bang, maar heb in een boek gelezen dat aanhalen enz niet goed is. Daarmee bevestig je dat het idd eng, terwijl dat niet zo is...

Ik heb Bruno dus in de gang gezet, met zijn mand en knuffels. Gordijn dat voor de voordeur hangt dicht gedaan (ziet hij de flitsen niet) het hekje naar boven open en alle lampen aan. De deur naar de woon kamer dicht gedaan, de hele familie was gewoon in woonkamer en we hebben tv gekeken, geen aandacht aan Bruno geschonken. Toen ik rond half 12 naar boven ging lag meneertje lekker in een hoekje te soezen. Hij had wel wat stress (merkte ik aan zn hijgen) maar was voorderest heerlijk rustig. Heb hem beloond met een knuffel :)

Zo'n thundershirt he...werkt het? Ik heb al eerder zo iets geprobeerd...een band met een rust gevende geur ofzo. Kostte me 20 euro en heeft niet geholpen hihi

Allen heel erg bedankt voor de reacties!! Ben blij te lezen dat het niet te ver gaat en zal het in het vervolg gewoon weer doen als hij er behoefde aan heeft ^^

@ Angelique, het tundershirt is hier groot succes. Hij word zelfs helemaal blij en vrolijk als hij het ziet. Hij word er ook minder gestressd door ^^

Ik zou Mellow dus écht niet in de gang zetten en zelf lekker tv gaan kijken met een gesloten tussendeur. Dat moet een dier volgens mij het gevoel geven dat ie straf heeft, want hij wordt afgezonderd van de rest. En dan is ie nog bang ook...

Nee, niet mijn ding dus.

Voor vanavond wordt trouwens dit gezegd: 

Troosten en rustig bij blijven zitten is niks mis mee.

Als ie eenmaal rustig is, hoe gaat het dan als je hem mee zou nemen in de woonkamer en daar lekker met m gaat zitten (tv aan) en ie gewoon zijn bescherming bij jou behoud. 

Want het zou natuurlijk het mooist zijn als je nog wel een beetje je eigen ding kunt doen terwijl je gelijktijdig hem gewoon lekker dicht bij je hebt en hem een beschermd gevoel geeft. Zolang jij zelf gewoon rustig bent en vertrouwen uitstraalt is daar helemaal niks mis mee.

Zodra ik opsta schiet ie weer in de stress. Hij wil ook niet bij mij blijven liggen in de woonkamer.. Het zou idd fijn zijn als ik gewoon door kan gaan met wat ik aan het doen was maar helaas lukt dat niet

Voor Bruno betekent de gang geen straf hoor...dat is juist zijn rustplekje, hij slaapt er ook graag. Maar goed als jullie daar anders over denken, doe dat vooral. Bruno is er in elk geval goed doorheen gekomen door hem in de gang te zetten en niet op zijn angst te reageren heb ik hem laten merken dat het niet nodig is bang te zijn

 Dat is wel jammer.

maar misschien kan je gaandeweg wat afstand afstand nemen als ie het vaker meemaakt went ie er misschien wat meer aan. Geduld, vertrouwen en rust uitstralen kom je het verste mee.

Mijn eerste hond wilde in de badkamer met onweer en vuurwerk, de enige ruimte zonder ramen en buitenmuren in ons huis. 

Blogpost over spelen bij onweer en het nut ervan, ook als er alleen in het behin gespeeld wordt.

Thunder fobia in dogs

Ik geef mijn oudste die de laatste tijd wat angstig was een koekje voor een donderslag. Ondertussen blijft hij er meestal rustig onder. En dat is ook fijn voor mij, want onweer is vaak 's nachts en dan kon ik dus na elke klap een koekje uitdelen.

Machteld van het forum heeft een soort veilig hol gecreeerd waar de hond kan wegkruipen tijdens onweer en vuurwerk. 

Wat leuk om iedereen z'n reactie te lezen! Wat boffen onze honden toch allemaal met deze baasjes 

Zo te lezen doet iedereen het bijna op dezelfde manier. De een rechtsom, de ander linksom, maar iedereen steunt z'n hond. 

Het is totaal iets anders dan onweer. Maar ondanks dat Finch 40 kg schoon aan de haak is, is het een bange poeperd. Hij zag net buiten een kat en hij wist niet waar hij het moest zoeken. Ik liep alleen met hem buiten, zonder de rest van de roedel. Heb hem laten zitten (hij mocht niet wegrennen van me) en ben rustig naast hem op m'n hurken gaan zitten. Gekalmeerd met m'n stem en aai over z'n bol. Tot hij kalmeerde (en zag dat de kat niks deed), toen weer verder gelopen. Zodra hij een konijn ziet gaat hij ook heel hard janken van angst.. dan denk je een grote waakhond te hebben  

" Ah vreselijk he! Die onweer van gisteren was idd behoorlijk hevig :(
 
Bruno is ook erg bang, maar heb in een boek gelezen dat aanhalen enz niet goed is. Daarmee bevestig je dat het idd eng, terwijl dat niet zo is...
 
Ik heb Bruno dus in de gang gezet, met zijn mand en knuffels. Gordijn dat voor de voordeur hangt dicht gedaan (ziet hij de flitsen niet) het hekje naar boven open en alle lampen aan. De deur naar de woon kamer dicht gedaan, de hele familie was gewoon in woonkamer en we hebben tv gekeken, geen aandacht aan Bruno geschonken. Toen ik rond half 12 naar boven ging lag meneertje lekker in een hoekje te soezen. Hij had wel wat stress (merkte ik aan zn hijgen) maar was voorderest heerlijk rustig. Heb hem beloond met een knuffel
 
Zo'n thundershirt he...werkt het? Ik heb al eerder zo iets geprobeerd...een band met een rust gevende geur ofzo. Kostte me 20 euro en heeft niet geholpen hihi "

Angelique & haar zwart-witte toppertje Bruno

 Je zegt dat onweer niet eng is, maar hoe weet je hond dit? Als je het hem uitlegt, zal hij je niet begrijpen. Als hij onweer eng vind, dan vind hij het echt eng.

In de gang zetten, helemaal alleen. Hij hijgde en had stress, is eigenlijk dus helemaal niet rustig.

Misschien was hij de hele tijd erg bang, dat kost veel energie. Toen hij hoorde dat de deur openging en hij eindelijk iemand zag, merkte hij misschien pas hoe moe hij was door de stress en stortte in.

Wat je hond in in ieder geval hiervan heeft geleerd: als hij bang is, is er niemand om het te steunen. 

Wat je je hond beter kan leren, bij angst, zoek steun bij je baas. Angst gaat niet weg, maar door steunen maakt het zijn angst draagbaar

"  Je zegt dat onweer niet eng is, maar hoe weet je hond dit? Als je het hem uitlegt, zal hij je niet begrijpen. Als hij onweer eng vind, dan vind hij het echt eng.
 
In de gang zetten, helemaal alleen. Hij hijgde en had stress, is eigenlijk dus helemaal niet rustig.
Misschien was hij de hele tijd erg bang, dat kost veel energie. Toen hij hoorde dat de deur openging en hij eindelijk iemand zag, merkte hij misschien pas hoe moe hij was door de stress en stortte in.
Wat je hond in in ieder geval hiervan heeft geleerd: als hij bang is, is er niemand om het te steunen. 
 
Wat je je hond beter kan leren, bij angst, zoek steun bij je baas. Angst gaat niet weg, maar door steunen maakt het zijn angst draagbaar
  "

Suzanne en Luca

Ja natuurlijk, dat klopt ook, maar als ik bij Bruno ga zitten dan (vind ik) dat ik juist laat merken dat er iets aan de hand is! Je doet je immers anders voor dan anders...daarbij komt nog dat ik dan net zo goed elke avond in de gang kan gaan zitten want Bruno is een enorme angsthaas en vooral in de avond: bang in het donker, koplampen die naar binnen schijnen worden ''weggeblaft'' en mensen die voorbij lopen mogen niet praten want dan barst het 2de blafconcert los...

Ik doe dit trouwens niet omdat ik zelf denk dat dit juist is. Dit is een bestaande methode van Jan Fennell ook wel Amichien Bonding genoemd (zie ook mijn topic in de ''opvoeding'' categorie) en ik weet dat veel HP-ers zich niet in de roedelmethode kunne vinden. Maar ik wel, dat is mijn mening dan toch?

Door hem te knuffelen maak je he heus niet minder bang...het is en blijft een hond en geen kleuter die bang is voor onweer...hij snapt het heus niet als je bij hem komt zitten. Tenminste, dat is mijn opvatting hierover

Mellow is ook een ontzettend onzekere, bange hond. Loopt er iemand langs en zij ziet dit? Blaffen! Deurbel? Blaffen! Pratende mensen? Blaffen!

Onweer, vuurwerk, überhaupt geluid als we buiten zijn, drukte. Eng, eng, eng.

Als het onweert of er is vuurwerk doe ik wat ik altijd doe. Gewoon tv kijken of internetten (of allebei ) en zij ligt op de bank naast mij of naast mijn vriend. Dat mag ze altijd, dus ook dan. Normaal ligt ze gewoon, als er onweer of vuurwerk is leg ik soms gewoon mijn hand op haar zij. Geen zijige stemmetjes "vind je het zo eng dan poepie, niet nodig hoor" maar gewoon alleen een hand op haar.

Maakt haar juist wat minder onzeker dan dat ik daarmee haar angst bevestig.

Maar ieder zijn ding 

 .....Ik doe dit trouwens niet omdat ik zelf denk dat dit juist is. Dit is een bestaande methode van Jan Fennell ook wel Amichien Bonding genoemd (zie ook mijn topic in de ''opvoeding'' categorie) en ik weet dat veel HP-ers zich niet in de roedelmethode kunne vinden. Maar ik wel, dat is mijn mening dan toch?....

(Quote lukte niet)

Ik heb zelf ook een aantal boeken van haar (zoals zoveel van andere schrijvers en hun invalshoeken) en de rest via de bib ook gelezen. Buitensluiten van de roedel is 'straffen', als ik het me goed herinner de enige vorm van 'straf' die ze gebruikt. Ik denk niet dat er ergens in een van haar boeken staat dat als de hond om het een of ander angstig is, je hem buiten moet sluiten(dus straffen). Angst negeren (als je al voor die aanpak gaat) staat niet gelijk aan buiten sluiten, hoop dat je dat toch wel begrijpt. 

Ja ik snap het maar als Bruno de gang als zijn rust plek ziet en daar zijn ook geen ramen dus heeft hij geen last van die flitsen gehad...hij ging zelf in de gang liggen en ik heb zijn mand daar naar toe gehaald en zn knuffeltjes. Het trap hek open gezet zodat hij in de badkamer kon liggen (daar hoor je vrijwel niets)

Maar zo heeft ieder zn eigen manier toch?

@Angelique,

In je eerdere reactie schreef je dat je Bruno in de gang gezet hebt met mand en knuffels en daarbij ook de deur naar de woonkamer, waar jullie tv zaten te kijken, hebt dicht gedaan. Bruno was dus niet vrij te kiezen concludeer ik daaruit. Wat was je reden om de deur naar de woonkamer te sluiten en wat zou Bruno gedaan kunnen hebben mocht hij wel vrij zijn geweest om ook de woonkamer in te kunnen?

***

@Marjo, je vraagt je af of dit te ver gaat. Ik denk dat het vooral een vraag is die je jezelf moet stellen. Hoe ver wil jij gaan?

Ik heb ervaren dat een hond steun bieden bij angst heel heilzaam is in het bevleugelen van de angst, angst sneller doet afnemen en dat een hond hiermee ook meer bereikbaar kan worden in het hem minder gevoelig maken voor de angstopwekkende prikkel d.m.v. positieve associatie. Nu is elk dier uniek en zul je zelf de passende ingangen moeten vinden om hiermee aan de slag te gaan, maar elk proces begint bij het bieden van steun waardoor de angst beter hanteerbaar wordt. Als het voor jullie op dit moment zo werkt dat de badkamer de beste plek is dan kan dat je uitgangspunt zijn. Dat kan dan ook de plek zijn waar de angst dragelijker kan worden, afnemen en je kunt gaan kijken of er ingangen zijn om te werken aan positieve associaties. Dit kun je dan geleidelijk aan , op geleide van Kiba, gaan uitbreiden op een manier die voor jullie beiden werkt. Of dit nu is dat je doel is dat Kiba uiteindelijk alleen z'n heil zoekt in de badkamer of dat je doel is dat je uiteindelijk toewerkt naar de woonkamer.

Lily had nooit angst totdat er een gebeurtenis was met verkeerde getimed moment met plas in de tuin en vuurpijl in de tuin. De angst breide zich ook uit naar onweer. Nadat ik veel steun geboden heb om de angst dragelijk te maken en daarmee de angst sneller te doen afnemen werd ze bereikbaarder en ben ik met haar zoekspelletjes gaan doen. Gevolg was dat ik in eerste instantie bij vuurwerk en onweer bij nacht en ontij gewekt werd voor een spelletje. Geslaagde associatie . Op den duur heb ik dit weer kunnen afbouwen zonder dat de hele hevige angst terug kwam en ze tevreden was met mijn warme lijf tegen zich aan voelend. Mission complete. In ogen van anderen ging het misschien te ver, in mijn ogen had ik het er voor over om tot dit resultaat te komen.

Voor de discussie wel/niet negeren een overdenker...

De angst negeren is niet hetzelfde als de hond negeren

Oké, duidelijk.

Het is dus vooral fijn voor jullie en de buren begrijp ik en niet zozeer een opvoedkundige keuze?

En is de 'angst' op deze manier hanteerbaar voor Bruno? (even tussen haakjes omdat me nog niet heel duidelijk is hoezeer de angst van Bruno is.)

Is hij bv fan van de kong? Je zou de kong (zo een waar hij wel even mee zoet is) kunnen inzetten als middel op het moment dat de angst wat afgenomen is en hij daar weer open voor staat. In eerste instantie gewoon in dezelfde badkamer setting en gewoon met jou erbij. Gaat dat goed kun je of er voor kiezen jezelf stukje bij beetje wat meer terug te trekken of jullie samen stukje bij beetje meer richting woonkamer te helpen. Het is ook afhankelijk van Kiba wat de beste en/of meest geschikte optie is.

Kong niet boeiend genoeg, je zou ook zoekspelletje kunnen starten in de badkamer en van lieverlee uitbreiden naar buiten de badkamer. Haha, maar weet waar je aan begint met een zoekspelletje

De kong op dat moment geven is wel een idee en zoekspelletje gaat hem niet worden in de badkamer haha die is zo klein dat wel net aan er samen in passen hihi.

Ik ga zeker de kong inzetten. van de week maar wat extra renske in slaan want dat vind hij het aller lekkerst in de kong ^^

Hmmmjummie ... kong met Renske 

Je zou er standaard eentje in de vriezer kunnen leggen.

Bevroren kong is hij nog wat langer zoet mee.

Zelf lekker erbij zitten met de laptop en pas als jij het gevoel hebt dat je een volgende stap kan maken deze ook pas maken. Liever tergend traag dan 1x en stap te snel en weer terug bij af.

Kan renske gewoon in de vriezer ja? of beter wat anders er in proppen? Ja dat langzaam aan doe ik zeker ^^ Alles op het niveau van Kiba ^^ Ik heb er ook zeker geen haast mee omdat het mij niet zo veel uitmaakt, ik vermaak me wel ook in de badkamer :P

Ik gooi naturediet gewoon in de vriezer, dat is net zoiets als Renske. Wel even een zakje eromheen en na het uit de vriezer halen eerst even onder koud stromend water houden voor dat je de kong aan Kiba geeft, anders plakt mogelijk z'n tong vast ... nog een trauma erbij

Haha ja dat is altijd wel even slim om te doen hihi zie hem al lopen met die kong aan zijn tong geplakt haha

 Hij moet eerst samen met jou vertrouwen krijgen dat er niks gebeurd.

Dat kost tijd. Maar eer dat vertrouwen er is kun je samen met dat vertrouwen stapje voor stapje werken aan een veilige afstand (niet te snel gaan want het vertrouwen moet wel blijven natuurlijk) En op zo'n moment ben jij zeg maar een soort van boegbeeld/voorbeeld/houvast/ veilige haven en langzaam aan zou die moeten leren dat die veilige haven er altijd is ook als er wat ruimte tussen zit. Maar tijd en heel veel geduld. Ik zou je graag blijven volgen omtrent de ontwikkelingen rondom zijn angst voor onweer en hoe jullie dat proces samen doorlopen.