Het lijkt nog niet zo lang geleden.. De dag dat ik mijn eerste eigen pupje mocht gaan ophalen uit het nest. Wat was ik blij! Toch voelde ik me zo ontzettend schuldig toen ze in de auto zo jankte om haar mama en zich uit mijn armen wilde wringen terug naar huis.
Zo ontzettend trots als een kersverse 'mama' nam ik haar zoveel mogelijk met me mee. Iets regelen bij de bank, Joy op mijn arm mee naar binnen, hopend dat ze mijn arm niet zou onderplassen. Overal was iedereen meteen weg van haar!
En dan nu.. Zo grote meid! Niet meer op een arm te dragen (uberhaupt bijna niet meer te dragen)! Van de puppy klas over naar de A klas, vorige week het laatste melktandje zien verdwijnen en vandaag haar eerste zak adult voer gaan kopen in plaats van junior.
Als ik nu de foto's terugzie verbaas ik me steeds over hoe klein ze was, over hoe groot ze nu al is! Mijn
kleine meid, mijn kleine pupje..
Wat ben ik trots op haar! Wat is ze mooi en wat kan ze (als ze wil) goed luisteren. Oke.. er zijn nog punten, waar we heeeeeeel hard aan moeten werken. Het bijten mag nu toch echt wel gaan minderen, net als het pikken van mijn schoenen en ondergoed en het slopen van sommige spullen in huis. Oh en het poep eten bah! (en daarna mij likken ieuwww)
Toch is ze geweldig en ik hou ontzettend veel van haar!
Zo trots mijn lieve Joy, ik wilde het gewoon even vertellen.
l
Ze is echt een knapperd! Ook erg mooi getekend zeg!
Dankje!
Aahhh wat een schatje toch!
aahhhh mooie woeff
snap dat je daar zo trots op bent
Mooi geworden! dat onderbroeken pikken leert ie vast niet af. Mijn Chinees pakt ze vaak ook :/. Sokken ook... Hij is al een jaar en 2 maand :P
Zoek je iets op de HondenPage ? Vul dan hier jouw zoekwoorden in ?