Happen naar de baas?

"  Je kan het omkopen noemen. Is het niet zo dat iedereen zich laat omkopen?
een kind op school, doet een taakje voor een stikker of een krul in zn schrift. Een puber werkt voor een goed cijfer, je huis doe je en als beloning een schoonhuis. Een vrijwilliger werkt voor een glimlach op het gezicht van een bejaarde en ik neem aan dat jij werkt voor een salaris? 
 
Iedereen wordt omgekocht, krijgt een beloning voor een prestatie. Waarom mag een hond dan niet voor een prestatie werken? 
 
Ik vraag iets aan mijn hond en ze krijgt soms een beloning, dan blijft het spannend en een uitdaging voor haar. 
Met frisbee is de frisbee de beloning, met flyball, de bal de beloning, met trucjes een voertje. Met schapendrijven  de kick. Soms is de beloning een bal spel, soms een aai of een braaf, maar met een beloning, weet je hond waarvoor ze iets doet. Een superband heb ik met haar, los van de beloningen. "

Suzanne en Luca

Precies!

Je kunt het start bericht op 2 manieren opvatten ;)

 Ik ben nogal nuchter in dat soort dingen, je bent een mens, en die maken wel eens fouten, die maak ik ook vaak genoeg. En of je nou een hond of een kind opvoed, achteraf denk je wel eens, dat had ik misschien anders moeten aanpakken. Al doende leert men.

Ik ben het er alleen niet mee eens, dat je respect moet afdwingen. Dat kan ook niet. De hond zal je gehoorzamen, maar respect is toch wat anders. Vergelijk het met een autoritaire werkgever. Iedere werknemer weet wat hem te doen staat. Ze werken voor deze man, en doen wat hij vraagt,  omdat ze bang zijn voor ontslag, of voor de slechte beoordeling die ze kunnen krijgen. Toch zal iedereen hem een kl**tzak vinden en zal de baas er niet in slagen om zijn personeel harder te laten werken. 

Respect moet je echt verdienen!

"  
Je kunt het start bericht op 2 manieren opvatten "

Roosje

 Daarom zeg ik, ik ga er van uit... 

 Hier ben ik het helemaal mee eens. Wat had ik een hoop dingen met mijn kids en hond graag anders willen doen! 

Gelukkig ben je nooit te oud om te leren en dingen anders aan te pakken.

Het is positief als mensen hier om hulp komen, fouten zijn gemaakt, maar hoe ga je verder.

"  Hier ben ik het helemaal mee eens. Wat had ik een hoop dingen met mijn kids en hond graag anders willen doen! 
Gelukkig ben je nooit te oud om te leren en dingen anders aan te pakken.
 
Het is positief als mensen hier om hulp komen, fouten zijn gemaakt, maar hoe ga je verder. "

Suzanne en Luca

 Eerste kind/hond is ook altijd het proefkonijn 

Mylo had zijn staart alleen naar beneden toen hij naar binnen liep. Hij al deed wat hij v mij moest doen. Miss had ik hem niet boos naar binnen moeten sturen. 

Het is niet mijn manier van met mijn hond omgaan, maar als ik mijn hond een commando geef en hij volgt het niet op, mag ik best even laten zien dat het mijn menis is, denk ik. 

Ik probeer het altijd eerst op de lieve toon, die werkt over het algemeen ook het beste.. Pas als ik hem herhaaldelijk lief en vriendelijk heb gevraagd en hij weigert. En dan gaat het natuurlijk niet over standaard dingen, maar bijv als zijn veiligheid in gevaar kan komen als hij maar doet waar hij zin in heeft....

Dan lijkt me een correctie toch nodig om hem te laten weten dat dat echt niet kan, wat hij dan doet.

Als lief vragen niet werkt op dat moment? Wat dan? Moet ik hem dan daar maar laten staan en hopen dat hij niet wegloopt op het moment dat er een auto aan komt? Lijkt me niet.

Een aantal van jullie laten het allemaal overkomen alsof je met alleen lieve woordjes van je hond gedaan krijgt wat je wil en hebben het over opvoeden. Dat gaat ook n iet samen met alleen lieve woordjes en zachte aanpak. Het is heus niet zo dat ik mijn hond agressief benader, hij is gek op me en zeker niet bang voor me.

Ben nog wel benieuwd hoe de trainster van de hondenschool vond van je nieuwe bevindingen/confrontatie met onze inbreng/visie naar aanleiding van haar advies?

Ik heb het er ook nog niet met haar over gehad, was het veel te druk voor zaterdag.

Dan heb je een paar optie's:

- hurken en het nog eens proberen,door te hurken kom je niet zo dreigend over.

- er rustig-zonder boos te zijn-naar toe lopen,aanlijnen en mee nemen,zonder iets te zeggen.

-In het vervolg niet meer los laten,maar alleen nog maar 'los' laten aan een lange lijn(15/20 meter) zodat je goed kan oefenen op het wel echt luisteren . Los laat je hem pas weer als je het gevoel hebt -na een maandje misschien  - dat hij 9 van de 10 keer ook komt als je roept.

-Werken aan je houding ,zorgen dat je vooral stabiel en rustig overkomt en ook echt bent,je niet laten frustreren als hij eens niet luistert(tenslotte is het gewoon een hond,met dezelfde emoties als ons mensen....een kind kun je ook niet voor 100% laten luisteren..een volwassen mens ook niet...en een hond heeft ook gewoon een eigen brein om mee te denken...dus het is aan ons mensen om ervoor te zorgen dat we zo leuk en stabiel zijn dat de hond gewoon altijd wil komen bij ons)

-Thuis verder werken aan het luisteren en belonen hiervoor.Waarom in huis? In huis is het vrij prikkel arm in tegenstelling tot buiten,waar honden/kinderen en vele vele andere dingen zijn die kunnen afleiden waardoor je hond niet goed kán luisteren. Oefen het laten zitten voor je neus,zeg zijn naam een paar keer en stop elke keer direct een klein stukje lekkers in zijn mond(positieve associatie met zijn naam,zijn naam een betekenis geven....je kan dit ook met een ander woord oefenen...aangezien wij mensen nog al eens de naam iets (lees: veel te vaak )zomaar roepen..het verliest zo de betekenis,omdat de hond bijvoorbeeld niet 10x in 1minuut kan gaan reageren op zijn naam,simpelweg te veel,en daardoor conditioneer je juist dat hij vooral niet meer hoeft te luisteren naar de naam,want het heeft geen betekenis (meer)

Nadat je  nu zijn aandacht hebt door het lekkers aan zijn naam te koppelen,kun je hem laten zitten/wachten en van hem weg lopen ergens anders in het huis..dan roep je hem..je wacht...hij is er ..beloon hem  Doe je dit elke dag een minuutje of 4/5 dan heb je gewoon een hond die dit zich compleet eigen gaat maken (conditioneren) en dit ook buiten velen malen beter zal gaan doen.

-Als je dit thuis goed hebt geoefend ga je met je lange lijn naar een veldje waar geen honden zijn en nog weinig prikkels,en ga je hetzelfde oefenen.Laten zitten,naam=beloning,weg lopen,roepen..komen=beloning.

Over een paar weken haalt Mylo waarschijnlijk zijn elementaire gehoorzaamheid. Dus die dingen die je noemt heeft hij al wel onder de knie. Zelfs los volgen naast de fiets doet hij super, wacht keurig voor de stoep, wacht tot ik zeg dat hij zijn eten mag pakken. Normaal gesproken luistert hij ook als de beste, maar af en toe niet, als ik wel vind dat het echt moet die keer.

Wel is het zo dat hij in de "buitenwereld", nog snel is afgeleid. Kinderen vind hij prachtig en hij speelt wel eens met de buurjongens.

Die lange lijn is zoals je zegt, denk ik nu ook nog nodig om zijn veiligheid te waarborgen, tot we dit keuveltje over zijn. 

Of nog anders... Je vraagt het niet lief je zegt gewoon het commando. Het zijn geen mensen, het zijn honden.

Ze begrijpen al dat gedoe er omheen helemaal niet en je hoeft geen waarom uit te leggen want dat begrijpen ze ook niet. Het is dus gewoon nee, punt. Maar daar heb je 'm weer, dan moet je wel een baas zijn. Betrouwbaar en het waard.

Mensen die drie keer iets lief vragen en daarna ineens boos worden zijn niet betrouwbaar. Het is een toneelstukje. 1 - 2 - 2,5 - 2 en driekwart.... Zo werkt het niet.

1, punt. Niet? Niet meer mee doen. Ja er zullen een hoop mensen zeggen dat dit heel hard is maar die hebben ook nooit een AB of iets soortgelijks. 

Wat bedoel je precies met niet meer mee doen?

Het maakt op zich niet zo veel uit of je je hond ziet als alleen hond (en misschien ook wat leeg? of rotbot-achtig) of dat je je hond gewoon als levend wezen behandelt( een hond die dezelfde emoties als ons ervaart en op het denk niveau zit van een 3 jarig kind)...hoe je de dingen uitspreekt dient gewoon kalm en met respect gedaan te worden.

Kijk naar jezelf hoe wil jij graag aangesproken worden of kijk naar hoe je een kind zal aanspreken/iets vragen? 

Hoe lelijker/harder/strenger je iets zegt hoe minder er geluisterd zal worden. En het mooiste van de hondentaal is nog,hoe harder/strenger je iets brengt hoe minder ze juist LIJKEN te luisteren,want door te hard dingen zeggen/afdwingen,gaan ze -wat dus normaal is- communiceren in hun eigen taal...en de reactie op dreigende dingen/mensen/wezens is kalmeren,dus alles langzamer gaan doen om de gemoederen vooral niet hoog op te laten lopen.

Helaas weten veel honden baasjes dat niet goed en denken dat de hond opzettelijk niet aan het luisteren is,terwijl deze in werkelijkheid ontzéttend staat te communiceren!

Grappige is,als ik tegen mijn hond zeg (op normale toon) 'kom jij is even hier' dan luistert ze beter dan wanneer ik er alleen een 'hier' uit zal gooien 

 Ze bedoelt gewoon consequent zijn ,met een rechtvaardige handelingen naar de hond toe.

(voel ik me even op in)

Ik zie mijn hond als een levend wezen, die respect, liefde en verder alles verdient wat hij nodig heeft en ik doe ook altijd zo goed mogelijk mijn best dit voor hem waar te maken.

Maar ik zelf heb in mijn leven ook wel eens een standje nodig gehad, omdat ik me op glad ijs begaf.

Wat je zegt over die vertraging van gedrag vind ik erg interessant en werpt weer een andere blik op de gebeurtenis.

Ik denk dat voor alle honden geld dat ze beter luisteren als je vriendelijk en stabiel met ze omgaat. ook zeker voor die van mij!

Alleen kan het wel eens gebeuren dat je hond ineens even niet meer naar je luistert. En alle hondenbezitters maken dit mee.

Soms moet je wel eens boos worden en dat doe natuurlijk niet bij voorbaat of na een of twee x een commando geven. 

Tuurlijk wordt weleens boos,niks menselijks is mij vreemd  maar er is voor mij heel duidelijk een groot verschil te zien in gedrag,en het uiteindelijke wel of niet luisteren naar aanleiding van mijn eigen manier van spreken.

In de linkjes van Dobry staat meer over dat soort honden gedrag wat ik omschreef,het juist langzamer gaan bewegen als er dreiging is.Conflict vermijdend gedrag.

Boos worden is niet altijd noodzakelijk en kan zeker wel avarechts werken. Er zijn zo veel manieren om met je hond om te gaan..  Maar ik kies voor de respectvolle manier met vertrouwensband. Boos worden hoort daar niet bij.

Moeten? .... is boos worden niet gewoon een emotie, in dit geval door eigen frustratie?

Ik ben van mening dat een dergelijk emotie niet erg zinvol is in de interactie  

Dat het een ieder wel eens per ongeluk kan ontkomen ben ik het dan wel weer mee eens  

Maar boos worden omdat de mens meent dat de hond  het nodig heeft, heeft volgens mij nog nooit tot opvoedkundige hoogtepunten geleid.

Boos worden omdat de hond het nodig heeft is een menselijke interpretatie, maar is in feite verbloemen van eigen onvermogen en frustratie van die momentopname door deze af te reageren... daarbij de verantwoording buiten jezelf leggen, bij de hond in dit geval.

Je geeft een commando dus vaker dan 1x? Dat is vaak wel de voedingsbodem die uiteindelijk leidt tot boos worden uit frustratie.

dus jullie verheffen nooit je stem tegen je hond? ook nooit gedaan?

en uiteindelijk heeft hij gedaan wat ik van hem wilde. Als je kind op de spoorlijn loopt, vraag je toch ook niet of ze een snoepje wil?

Heel eerlijk? Ik kan niet ECHT boos worden op haar..

Uit respect of uit angst?

Ik na alle teksten niet ;)

ik denk uit verantwoordelijkheid. Als hij niet in de tuin blijft, loopt hij gevaar en dat is mijn verantwoordelijkheid.

En echt boos ben ik dan ook niet. er zit verschil tussen de emotie boosheid en functioneel gebruik maken van stemverheffing en mimiek.

Wel zit er miss een kleine frustratie dat ik het al een paar x heb gezegd wat hij moet doen en dat is heus niet onredelijk. Ik ga hem aan de lange lijn doen tot het niet meer gebeurt. 

Dan is alles opgelost.

" Of nog anders... Je vraagt het niet lief je zegt gewoon het commando. Het zijn geen mensen, het zijn honden.
 
Ze begrijpen al dat gedoe er omheen helemaal niet en je hoeft geen waarom uit te leggen want dat begrijpen ze ook niet. Het is dus gewoon nee, punt. Maar daar heb je 'm weer, dan moet je wel een baas zijn. Betrouwbaar en het waard.
 
Mensen die drie keer iets lief vragen en daarna ineens boos worden zijn niet betrouwbaar. Het is een toneelstukje. 1 - 2 - 2,5 - 2 en driekwart.... Zo werkt het niet.
 
1, punt. Niet? Niet meer mee doen. Ja er zullen een hoop mensen zeggen dat dit heel hard is maar die hebben ook nooit een AB of iets soortgelijks.  "

Sammy & Faya

  Wat bedoel je precies met niet meer meedoen? Ik heb dit topic ook op de AmBull Club geplaatst, miss kun je daar reageren? Je bent lid, toch??? Mag ook hier natuurlijk.

Idd vroeger weleens gedaan,en dan uit pure domheid(spreek voor mezelf) en uit frustratie (wat voor mij ook weer voort kwam uit domheid en onwetendheid ,spreekt weer voor zichzelf)

Ben ook opgegroeid met al die domme dingen van vroeger,dominantie theorie,neusjes door plasjes halen enz enz,dat heb ik sowieso NOOIT in mijn hoofd gehaald,maar in het begin wist ik soms ook niet goed te reageren op het niet luisteren van mijn pubertje in die tijd.

Heb ook geleerd -gelukkig heel snel- dat harder spreken/boos overkomen werkelijk tótaal niet helpt....het lijkt misschien te helpen die ene keer,maar ik merkte toch heel direct dat zij de volgende keer nog minder 'wilde' luisteren..en liever verder uit mijn buurt bleef,omdat ik voor haar zo instabiel en onbetrouwbaar overkwam.

Nu wil ik er wel bij zeggen dat het nooit belachelijke harde uitspattingen zijn geweest,mijn stem verheffingen of boos zijn,Mila is super gevoelig,en snel angstiger..ik zag in ieder geval héél snel verschil in wat ik niet wilde zien aan mijn hond wat betreft haar gedrag en lichaamstaal.

Vind de vergelijking met je kind op het spoor niet een hele stevige....waarom zou ik mijn kind op het spoor laten lopen/spelen.... En mocht het gebeuren,waarom zou ik er dan boos om moeten worden,dan had ik het kind of beter voor moeten voorlichten (als het oud genoeg is om te begrijpen dat dat zeer gevaarlijk is) of zelf beter op mijn kind had moeten letten...en dan ben ik vooral boos op mezelf! 

Waarom zou ik mijn stem überhaupt willen verheffen, hij is niet doof. Als een hond besluit een opdracht waar hij volgens jou wel bekend mee is niet te willen uitvoeren .... en jij door je boodschap te herhalen en te herhalen van lief doorschiet naar stemverheffing en vervolgens afstevent frustratie bij jou  (die je zelf veroorzaakt) en deze in boosheid af reageert op je hond creëer je geen opvoedkundige hoogtepunten en geen relatie waar op basis van wederzijds vertrouwen en begrip gecommuniceerd kan worden. Jammer, dat vind ik echt een gemiste kans.

Een aanwijzing hoeft niet lief gevraagd te worden, hij dient duidelijk gecommuniceerd te worden ... slechts 1x en bij afleidende factoren wacht ik tot ik z'n aandacht heb en vraag het maximaal nog 1x. Als mijn hond consequent aanwijzingen negeert, dan stop ik met aanwijzingen geven en ga ik eerst eens bij mezelf te rade. Dat scheelt echt een bak vol frustratie die ik vervolgens ook niet op de hond botvier.

Ik heb bij mijn huidige hond misschien een keer een boze schreeuw gegeven die vooral voortkwam uit schrik en frustratie over mijn eigen onachtzaamheid. Maar dat is dan ook een geval apart, die kruipt de grond in als ik alleen al gefrustreerd *zucht* ... nog zachtjes ook. Dus een snelle leerschool voor deze baas met rode koontjes.

Honden krijgen dondersgoed je gefrustreerde energie mee en wat wil je daarmee bereiken. Jij bent de mens en hebt de capaciteiten om linksom, dan wel rechtsom (of eroverheen of onderdoor) je ingangen zien te vinden bij deze hond in jullie relatie en communicatie. Eerst maar eens afvragen waarom de hond aanwijzingen negeert. Snapt hij ze niet, of niet altijd in iedere situatie, heeft hij een andere motivatie om te negeren (afleiding, maling aan jouw vraag etc). Dat vergt heel wat van je inzicht en creativiteit, maar is zeker meer dan de moeite waard.

Waak ervoor dat jouw frustratie door onvermogen de (verstand)verhouding en basis van communicatie tussen jou en je hond beschadigd of op z'n minst belemmert. Dat is frustrerend voor zowel jou als de hond, want wie weet is je hond ook wel enorm gefrustreerd.

Vooral niet vergeten nog even aan te vullen dat onze dieren fantastische spiegeltjes zijn.

We kunnen en mogen echt enorm veel van ze leren over onszelf als we dat willen.

Misschien heb ik er overheen gelzen hoor, maar is het boekje "kalmerend signalen" van turid rugaas
Niet iets voor jou?
( echt een aanrader )
Je leert zo je hond lezen.

Ik weet dat je een grote en sterke hond hebt , maar zijn gevoelens zijn niet veel anders als dat van andere honden.

Wat mij vooral opvalt ( en dit is echt geen kritiek hoor ) is dat je vóóral de "baas" over je hond wilt zijn , en niet zijn maatje.
Als je een goede band kunt opbouwen met je hond denk ik dat jullie samen veel gelukkiger zijn

 Ik ben zo niet opgegroeid. Wij hebben altijd al grote honden gehad thuis, maar dit is wel mijn eerste, eigen hond. Nu ben ik de baas, toen was het mijn vader. 

Ik denk idd dat het een vorm van onwetendheid is waardoor je fouten maakt. 

Wel vind ik veel reacties overkomen alsof dit voor mij en mijn hond dagelijkse kost is en dik wil ik wel even zeggen, dat dat dus totaal niet het geval is en dat dit tot nu miss twee of drie x voorgekomen. het is nog niet echt een probleem en zover ga ik het ook niet laten komen. 

Voor alle leden;

Ik heb een paar ideetjes opgedaan waar ik wel wat mee kan.

Alle feedback over mijn relatie met mijn hond of respect voor mijn hond leg ik naast me neer. daar is namelijk niks mis mee.