(over)bezorgde baasjes?

Afgelopen donderdag moest ik voor niet zulke leuke onderzoeken naar het ziekenhuis. De onderzoeken zouden een hele dag duren, dus moest ik wat regelen voor onze kerels. Normaal gesproken gaan ze naar m'n ouders, maar hun teefje is loops. Dat zou dus niet handig zijn, want Finch heeft z'n ballen nog hihi. 

Finch is dus voor het eerst naar de hondenopvang geweest. O wat spannend!! Het is een opvang die goed bij ons past; hij zit daar op een open veld in een roedel van andere honden. Verder voeden ze daar de honden op, zoals wij thuis doen; rust en kalmte is het belangrijkst.

Maar ook al wist ik dat ze super voor hem zouden zorgen; ik was een typisch overbezorgde hondenmama! Ik zou me druk moeten maken over de onderzoeken, maar het enige waar ik zenuwachtig over was (de dag ervoor en de dag zelf), dat was: "Zou hij het goed doen? Hoe zou hij zich gedragen? Voelt hij zich op z'n gemak?" enz. 
En hoeveel pijn ik ook aan het eind van de dag had; ik wou hem perse zelf ophalen om te horen hoe het was gegaan. 

Zijn er nog meer van die overbezorgde hondenbaasjes? Of ben ik echt de enige? Ze zijn hier echt alles voor mij.. als ik mezelf zo hoor klinkt het niet helemaal gezond hihi 

Toch wel , het klinkt zelfs  héél gezond. Hier zit zelfs iemand die nóg gezonder is, die speciaal overhuis komt uit buitenland omdat de kat niet langer alleen mag zijn dan 10 dagen.....over en weer., over en weer....

Dus misschien waren jouw onderzoeken lichamelijk ? Maar geestelijk mankeer je niks, ben je een superbaasje ! 

Hoop dat de testen meegevallen zijn (0ff topic maar ook belangrijk)

Hier ook hoor! Soms vind ik het zelfs wel eens vervelend! Haha

Ik stress hem nu al voor volgendjaar! 

Dan moet ik 2 weken intern op stage, dus 2weken bij Max weg..... Oh oh oh..... Als ik dat maar.overleef! Hihi

Haha.. hier nog 1. Ach heeft hij niks, hij kucht, voelt ie nu warm aan?, dagje winkelen? nee ik blijf bij Gijs, in sept hebben we een dag bruiloft nou de oppas is al geregeld. Hihi.. 

Dus heel herkenbaar! Enne hoop dat het in het zkh allemaal is meegevallen! 

Ik heb voor Bamse een opvang, een cres noem ik het het is voor mij heel belangrijk dat ik een oppas heb als ik eens een dag ergens mee zit, weg moet of wat dan ook dat Bamse niet mee kan.

de eerste dag zou ik haar een ochtendje brengen, het werden twee uurtjes, langer niet, was nog maar net weg daar dat ik dacht, wat doe ik haar aan ? de tweede keer nog een ochtendje tot een dagje, van half negen tot vijf, ze heeft het naar de zin, maar bellen tussen door heb ik dikwijls en contstant gedaan, tot ik tot de orde ben geroepen. daarna Bamse netjes afgezet en haar na afloop van de dag opgehaald, vertrouwen moet je in iemand hebben, zo niet dan nimmer brengen.

ik ben een paar keer onverwachts daar wezen kijken en zonder hond, zag er super uit, maar brengen is wat anders, je bent niet de enige die er over inzit,alleen maar goed dat je verantwoording hebt dat je hond goed terecht komt.

Lola is niet vaak alleen, en een paar uurtjes alleen blijven kan ze ook prima, maar een keer toen ze nog niet zo lang geleden geopereerd was en een kap omhad, moesten wij een paar uurtjes weg en hadden mijn schoonzus gevraagd op te passen. Ik had er al geen echt goed gevoel over en inderdaad had ze alleen maar een keer iets lekkers gegeven en haar verder toch alleen gelaten met die kap om. Maar gelukkis is er niets gebeurd.

Verder ben ik ook altijd wel bezorgd hoor, of ze de lange wandeling nog wel aankan, het s avonds niet te koud is voor haar etc

Je bent zeker niet de enige.

Toen we Beauty nog hadden en zij voor t eerst een dagje te logeren ging naar me vriend zijn zus stond ik zelfs te brullen. En Toen Sadi kwam hadden we al tijden een afspraak bij familie in Haarlem staan en konden haar als jonge pup die reis niet aandoen gelijk langer als een uur in de trein en zo dus toen is een neef meermalen hier geweest in voren om te zorgen dat Sadi aan hem kon wennen en zo en neef instructies mee te geven van de regels en waarop te letten qua op tijd naar buiten (vaste route waar ze het rustigst op bleef) na het spelen na het slapen etc. en alle andere benodigde instructies en toen heeft hij een dag opgepast, nou dat vond ik zo vreselijk moeilijk...

Meermalen per sms gevraagd hoe t ging. 

Is super goed gegaan hoor, maar was toch superblij toen we eindelijk weer thuis waren. Had net zo lief die afspraak afgezegd maar zien die familieleden maar een paar keer per jaar en vrijwel altijd hier en ja t moet wel van twee kanten komen dus vond dat ik niet kon maken om ervoor af te haken.

Maar als Sadi al eens voor opvang ergens heen zou moeten zou dat echt binnen de familie zijn en liefst dan neef die bij ons komt ipv Sadi naar elders.

Dus je bent zeer zeker niet de enige.

Ik hoop dat die vervelende onderzoeken info hebben opgeleverd waar je wat mee kan of waar de artsen iets mee kunnen.

Klinkt me heel bekend in de oren.

Haha.. Mijn honden zijn eigenlijk nooit alleen.

Max uur of 2 in de week en dat kunnen ze makkelijk.

Maar moest een keer mn reu bij de buren laten omdat mijn teef loops was etc. Nou na een paar dagen trok ik dat al niet meer hahaha

Ja hoor, hier nog zo'n 'overbezorgde moederkloek' wat haar kerels betreft.......

Tranen met tuiten heb ik de eerste dagen gehuild toen ze voor het eerst (en hopelijk nooit weer) in de opvang zaten. Probeerde me groot te houden en realistisch te blijven maar bah bah........Om hun ook daar in al hun behoeftes te laten voorzien, zo min mogelijk in de kennel te verblijven(en ons eigen schuldgevoel af te kopen) hadden we een 4/5 sterren pakket geboekt waar we zelf 2 weken lux van op vakantie hadden kunnen gaan. Maar wat een kopzorgen zeg! Nee niks voor mij. We zijn altijd samen, een enkele keer max. een uur of 5 gescheiden en zelfs dat komt niet vaak voor. Er zijn maar 2 adressen waar ik ze echt zonder stress achterlaat en dat is bij een zus of broer maar ook dan vind ik een dagdeel meer als zat.

Dus nee je bent niet de enige.......'welcome to the club!'

Hoop verder dat jouw onderzoeken goed verlopen zijn met positieve uitkomsten.

Schuldig

Moet haar echt leren loslaten.. Maar nee doe liever alles zelf, dan gebeurd het tenminste hoe ik het wil:p

Heeel herkenbaar .
Yara gaat ook soms naar de dagopvang. Zij kon niet goed alleen zijn en wilde het niet pushen. Dus als we beiden moeten werken gaat ze naar de opvang, bij gebrek aan oppas.

Voel me er nog steeds niet prettig bij, maar het is beter dan het alleen zijn te snel opbouwen denk ik dan maar.

Maar je bent dus in elk geval niet de enige gek

Heel herkenbaar..
Indy heb ik toen in ging trouwen 2 nachtjes naar naar een hondenpension moeten brengen.. Toen ik naar buiten liep stonden de tranen me in de ogen, en op mijn trouwdag zelf heb ik me heel vaak afgevraagd hoe het met haar zou zijn, en de dag erna kon ik dus niet wachten om haar op te halen.

Ja hoor, heel herkenbaar. Onze reu die gaat de laatste tijd niet mer mee op vakantie omdat hij dat gewoon niet leuk vindt, hij is helemaal van slag, wil niet eten en lijkt heel ongelukkig. Dus hij gaat dan naar mijn vader. Alle keren kom ik weer met een aan twee kanten beschreven A4'tje, waar hij allemaal op moet letten, wat wel en niet mag. Mijn vader begint al te lachen als ik weer met mijn instructies aankom. Ook bel ik alle dagen van het vakantie-adres om te vragen of alles goed gaat. En ja, de tranen rollen over mijn wangen als ik weg rij en hij staat met ons mannetje ons uit te zwaaien.

Ook wat betreft de gezondheid van onze honden zit ik er boven op. Ik zie altijd beren op de weg, alhoewel ze mankeren ook wel het één en het ander. Maar ben en blijf altijd heel oplettend. Is de één een beetje down, wordt er gelijk gevoeld of zij/hij warm aanvoelt, getemperatuurd. Drinken ze veel of juist weinig. Hoeveel plasjes worden er gedaan, hoe ziet de ontlasting eruit, etc.

En die vragen krijgt mijn vader ook op zich afgevuurd en ja die wordt er soms iets wat moe van. Maar ik kan nou eenmaal niet anders 

Ik ben echt heel blij dit te lezen! Iedereen in onze omgeving verklaren mij namelijk voor gek.. er wordt regelmatig gezegd: "Het lijken wel jullie kinderen, het zijn honden hoor". Maar ik heb dat gewoon, net als afgelopen donderdag vond ik vreselijk!

We lieten hem achter, we zijn expres weg gegaan toen hij het niet doorhad. Toen we weg liepen hoorde ik hem al huilen en onzeker blaffen. Expres niet omgekeken en doorgelopen naar de auto. Vanuit de auto konden we zien dat hij zat te huilen bij het hoekje waar we waren weg gegaan. Andere honden kwamen naar hem toe en daar begon hij onzeker tegen te blaffen; hij vond het duidelijk moeilijk. Ik zag wel direct dat de oppasser de drukke hond direct verwijderde van het veld en daarna naar Finch toe ging en hem aanhaalde (naar zich toe riep en kalmeerde). Hij werd toen rustig. Toen zijn we ook weg gegaan. Maar echt; m'n hart brak!

De arts dacht dat ik borstkanker had, dus het waren inderdaad spannende onderzoeken. Maar hoe spannend ook, ik vond het minstens (misschien wel spannender) dat Finch naar de opvang ging. 's Morgens begon het al bij de verpleegkundige "Spannende dag hè?" En ik dacht: "Ja zeker, hoe zal het met m'n lieverd gaan? Zal hij al gewend zijn? Mist hij ons?". Ik heb me die dag echt moeten inhouden om niet even te bellen om te vragen hoe het ging (durfde dat toch niet, dacht dat ze me voor gek zouden verklaren haha). 

Later lag ik op tafel voor een biopsie en vroegen ze: "Gaat het nog wel, is de pijn nog te doen?" En toen kon ik het, na een hele dag, niet eens meer inhouden. Ik zei: "Ja dit gaat wel hoor, ik wil gewoon zo snel mogelijk hier weg, m'n hond is voor het eerst naar de opvang". Sommige mensen vonden het raar haha, maar er was één verpleegkundige die zei: "Oh ik begrijp je heel goed, die van mij zit daar nu ook". Hij bleek ook nog eens in dezelfde opvang te zitten! Kon even m'n hart luchten en dat hielp toch wel hihi.

De uitslag krijg ik trouwens dinsdag pas, maar de echo en mammografie zagen er goed uit, dus ik ga uit van het positieve :)

Ondanks dat ik het zelf heel moeilijk vind, denk ik dat het goed is voor Finch om toch regelmatig heen te gaan. Voor m'n longproblemen wordt ik binnenkort om de week een hele dag opgenomen in het AMC voor nieuwe medicatie/injecties. Als dat allemaal doorgaat, zal dat voor de komende jaren zo blijven, en ik wil hem niet de hele dag alleen thuis laten. De twee oudere kunnen dat prima, maar Finch niet. En hoe moeilijk ik het ook vind, denk ik toch dat ik mezelf hierbij aan de kant moet schuiven en hem wekelijks naar de opvang brengen. Op die manier went hij er een beetje aan en gaat het hij (hopelijk) als normaal ervaren. Dan is de stap minder groot als het straks echt zo ver is en hij een hele dag daar moet blijven. Ik heb namelijk al gebeld of het ook mogelijk is hem maar een paar uurtjes te brengen om het rustig op te bouwen. Een hele dag voel ik me zelf niet prettig bij, bouw het liever langzaam op. Wat zouden jullie doen?

goh ... dat jullie daar allemaal zo'n last van hebben raar 

maar yep ... nog een schuldige. En dan zijn ze hier nog gewoon thuis, in hun eigen vertrouwde omgeving bij de kids en toch .... 

zijn nu 2 keer weekend weg geweest zonder ze maar de volgende keer gaan er toch 2 mee Luna en Nanook. Mc en Ziva zijn makkelijk maar deze 2 die moeten gewoon mee .... van mij .... voor mij ;) 

Hoop dat de onderzoeken toch nog beetje zijn meegevallen en resultaat goed is. 

" Lola is niet vaak alleen, en een paar uurtjes alleen blijven kan ze ook prima, maar een keer toen ze nog niet zo lang geleden geopereerd was en een kap omhad, moesten wij een paar uurtjes weg en hadden mijn schoonzus gevraagd op te passen. Ik had er al geen echt goed gevoel over en inderdaad had ze alleen maar een keer iets lekkers gegeven en haar verder toch alleen gelaten met die kap om. Maar gelukkis is er niets gebeurd.
 
Verder ben ik ook altijd wel bezorgd hoor, of ze de lange wandeling nog wel aankan, het s avonds niet te koud is voor haar etc "

Dobry

  bah, wat een nare ervaring, je hoopt dat iemand voor de 100 procent er voor gaat om even op te passen, en als dat dan niet gebeurt..........

Maaike, ik heb even verder gelezen en zag je berichtje en waarom de hond even in de opvang moest verblijven, voor jou heel veel sterkte deze dagen en ik duim dat alles goed is.

en niets raars aan dat je je vervelend voelt als de hond naar een opvang moet, hier ook, op vakantie gaat Bamse mee, ga niet zonder haar.  en ik heb zeker begrip voor anderen die de hond en een goede opvang brengen, maar ik kan niet zonder mijn Bamse.

" Maaike, ik heb even verder gelezen en zag je berichtje en waarom de hond even in de opvang moest verblijven, voor jou heel veel sterkte deze dagen en ik duim dat alles goed is.
 
en niets raars aan dat je je vervelend voelt als de hond naar een opvang moet, hier ook, op vakantie gaat Bamse mee, ga niet zonder haar.  en ik heb zeker begrip voor anderen die de hond en een goede opvang brengen, maar ik kan niet zonder mijn Bamse. "

willemijn, baasje van bamse .

Dank je wel :)

In het verleden zijn we nog wel eens naar Spanje geweest, familie van m'n man woont daar. De honden bleven dan bij mijn ouders; hun tweede huis. Maar nu willen we ook graag met de honden op vakantie en willen eigenlijk niet meer zonder hen. Maar ik ben er al achter dat het lastig is om met drie honden op vakantie te gaan. Dat wordt nog flink zoeken. Anders wordt het thuis blijven en heerlijk met hen dagelijks naar het strand  Ik heb ze liever lekker bij mij! hihi

Hier ook hoor!

Ik wil niet zonder hond op vakantie, helaas heeft mijn moeder mijn zussen, aanhang en kids voor een vliegvakantie uitgenodigd deze zomer, zonder Luca. Heeeeel lang gezocht voor een opvang. Eentje gevonden, opvang Lassie, hebben zelf schotse collies en de honden gaan niet in een kennel. Een dag is ze er geweest voor proef en net was voor mij de langste dag ooit! Alles ging goed gelukkig.

We krijgen vast zo een hele lange rij overbezorgde honden mama's!

Heel veel sterkte voor jou en duimen op goed nieuws! 

Deze vond ik wel toepasselijk 

Spannend dat je dan nog op die uitslag moet wachten hoop dat het positief uit pakt voor je.

Betreft de opmerking het lijken wel jullie kinderen het zijn honden.

Ja het zijn honden maar zitten wel net zo in je hart en zijn wel net zo onderdeel van je gezin als dat een kind zou zijn.

Ik kan me voorstellen dat je in verband met je longprobleem en die dagen weg overweegt om hem dan toch naar de opvang te doen.

Er is niet iemand in de omgeving of vrienden of familie die in jullie eigen huis willen bivakkeren zo'n dag zodat er voor hem niks verandert? Als het mogelijk zou zijn zou ikzelf daar meer geneigd zijn de voorkeur aan te geven, aan de andere kant als je hond gewend kan raken op die manier aan een opvang is het ook een stukje win situatie waarschijnlijk. Want dan weet je wel dat het misschien in geval van nodig wat makkelijker zal gaan.

 
Ik kan me voorstellen dat je in verband met je longprobleem en die dagen weg overweegt om hem dan toch naar de opvang te doen.
Er is niet iemand in de omgeving of vrienden of familie die in jullie eigen huis willen bivakkeren zo'n dag zodat er voor hem niks verandert? Als het mogelijk zou zijn zou ikzelf daar meer geneigd zijn de voorkeur aan te geven, aan de andere kant als je hond gewend kan raken op die manier aan een opvang is het ook een stukje win situatie waarschijnlijk. Want dan weet je wel dat het misschien in geval van nodig wat makkelijker zal gaan. "

Renate, Tjaard en Sadi * R.I.P.Beauty

Normaal gaan ze dus met z'n drieën naar m'n ouders huis, waar m'n moeder altijd thuis is. Maar m'n moeder zal waarschijnlijk om de week mee gaan naar het ziekenhuis, omdat je na zo'n dag niet alleen mag reizen. En het is doordeweeks, dus iedereen is verder aan het werk.

De oma van m'n man heeft wel aangeboden om op de honden te passen, maar ik durf dat niet zo goed met Finch. Ze is niet meer zo heel goed te been en is wat zwakker. Sam en Tibbe zullen daar nooit misbruik van maken, maar heb al gemerkt dat Finch (puber) daar dankbaar gebruik van maakt. En ik ben bang dat als wij weg zijn, en er geen leiding meer is, Finch gaat doen wat hij wilt. Ze is al niet meer zo goed te been.. heb al eerder gemerkt dat als Finch bedenkt op haar schoot te willen zitten, hij net zolang doorgaat tot hij z'n zin heeft en zich dus helemaal over haar heen legt. En met 40 kg vind ik dat gevaarlijk bij zo'n oud vrouwtje; zij kan hem nooit van zich afduwen. Hij zal niet expres lelijk doen of zo dat bedoel ik helemaal niet, maar hij heeft wel duidelijk z'n gewicht mee waarmee hij dingen kan doen die niet leuk zijn hehe. Vergeef het mezelf nooit als ze valt door hem. Maarja, m'n man is wat nuchterder en zegt; "Nou oma lijkt me een prima oplossing, zal vast goed gaan". Dus daar zijn we thuis nog niet over uit.. hihi

Nee dat snap ik ook wel heel goed Sadi is erg onstuimig en in een fase waarin ze haar kracht in combinatie met gewicht graag in de strijd gooit, ik zou haar nu ook niet met een goed gevoel bij mijn ouders laten  mijn  vader zou nog kunnen maar mijn moeder niet.. Die zou haar als er een hond langs komt of kinderen of als ze iets ruikt en ze zou aanzetten, niet meer houden.

Op zich gaat ze wel goed hoor maar net die momenten moet je echt perfect timen met afleiding en ben je te laat dan kun je je alleen nog schrap zetten.