Hoe omgaan met kinderen die bang zijn voor hond?

Zit met een dilemma. 

Gijs is dol op kinderen, maar nog een beetje onbesuisd. Hij wil nog wel eens springen. Merk dat nu hij 1,5 is het een stuk beter gaat maar we zijn er nog niet. 

Mijn zusje heeft 2 kindjes van 3 en 1,5 jaar oud. De oudste is echt als de dood voor Gijs. (hij is als pup tegen hem opgesprongen) Als hij hier komt dan zijn de eerste vragen: "zit Gijs in de bench, en zit het deurtje dicht?" "kan hij nu niet springen?" 

Wij hebben zelf helaas geen kinderen dus de kindjes van mijn zusje zijn extra speciaal, maar Gijs is ons "kindje". Hij is meer als alleen onze hond. 

Sinds 2 maanden gaat Gijs niet meer in zijn bench overdag. Als er kindjes komen die niet hysterisch bang zijn zeg ik ook dat ik Gijs niet meer in de bench doe. Dat ze als hij te dichtbij komt zich moeten omdraaien en zeggen dat hij laag moet blijven. Ik ben er natuurlijk altijd bij en corrigeer hem als het nodig is. En leid hem af met een lading brokken. Dit gaat steeds beter. Echt heel fijn. Maar nu komt mijn zusje vanmiddag met de kindjes. 

Aan de ene kant denk ik, het is ons huis. Gijs woont hier en die ga ik niet weg stoppen voor de kinderen. Daar zal het niet beter van worden. 

Aan de andere kant zou ik het ook verschrikkelijk vinden als ze niet meer bij tante Martine willen spelen. 

Hij gaat nu al een jaar in zijn bench als ze komen, en ik ga meestal maar die kant op. 

Maar Gijs is dol op kinderen! Vind het zo sneu voor hem ook. 

Dus na een relaas van een pagina. 

Hoe zouden jullie dit aanpakken? 

Wat ik zou doen en wat ik heb gedaan met mijn honden en kinderen die daar bang voor waren is de honden eerst vast houden. Dit kan in de bench, maar het kan bv ook aan de lijn. Het is toch vaak zo dat honden drukker worden wanneer er vreemde mensen binnen komen. Zeker als dit kinderen zijn die zelf ook druk kunnen zijn.

Ik laat de kinderen dan eerst rustig binnen komen, even rustig wat drukken, wat praten en dan op een gegeven moment laat ik de honden los. Ze zijn dan vaak ook een stuk rustiger en gaan vaak niet eens naar de kinderen toe.

Ik weet niet hoe bang de kinderen echt zijn?! Wij hadden 1 neefje die echt als de dood was.. voor alle honden trouwens, maar die is ondertussen helemal niet meer bang voor mijn honden. speelt met ze en dergelijke.. maar dit was niet in 1 dagje over. Dit heeft veel tijd gekost en daarbij is het wel erg belangrijk om het niet te forceren. Dus de kinderen rustig kennis te laten maken met de hond en niet zomaar in het diepe te gooien door de honden maar "los"  te laten. Kinderen die echt bang zijn raken in paniek en weten op dat moment niet meer wat ze het beste kunnen doen.

Ik ben zelf ook gek op mijn honden, maar vind het niet vervelend om ze even apart te zetten als er visite is. Daar krijgen ze niets van en is voor henzelf soms ook het beste omdat ze dan gewoon hun eigen rust hebben.

Ik zou Gijs, wanneer ze binnen komen, even afschermen op de één of andere manier. Traphekje tussen de keuken of huiskamer of zo (als dat überhaupt mogelijk is). Zo kunnen zowel Gijs als de kids even rustig worden (want ergens binnen komen, of iemand die binnen komt, is natuurlijk kei spannend), en dan zou ik wanneer de kinderen zich veilig voelen en Gijs wat gesetteld is het hekje weg halen. Ik zou Gijs toch even uit de situatie halen als hij te enthousiast word en wil gaan springen. Zo leert hij snel genoeg dat hij rustig moet zijn rond de kinderen, anders krijgt hij gewoon even een "time out". 

Het lastige is dat je niet veel kan vragen van kinderen, zeker niet wanneer ze bang zijn. Bij een volwassenen zou ik zeggen, gooi snoepjes op de grond als je binnenkomt (je gast dus, niet jij, haha) zodat Gijs leert dat het op de grond te doen is, dáár is het leuk. Maar als een kind dat in paniek op de grond gooit en daarbij gilt/wegstapt, dan heeft het weinig nut.. Mijn neefjes (7 en 9) zijn wat bang voor Wispa omdat ik ze gevraagd heb Wispa voorlopig wat ruimte te geven. Als Wispa aan ze komt snuffelen staan ze doodstil. Wispa is net zo bang voor hen als zij voor haar, dus ze bestormt ze niet vol enthousiasme, maar toch. Als ik zie dat ze té intensief gaat snuffelen, haal ik haar even weg.

Succes! 

Ik moet zeggen dat ik dat soms ook heel lastig vind, vooral omdat ze zo dol zijn op mensen en soms gewoonweg lomp zijn.

Ik laat bij binnenkomst van mensen die ze wat "eng" vinden de honden eerst op hun plek (1 in mand 1 in bench). Zodra de mensen zijn gaan zitten en ontspannen zijn, laat ik de rustigste van 2 van zijn plek komen. Meestal is het overdreven begroeten dan ook een stuk rustiger. Bij kinderen doe ik het net ff iets anders, ik laat de hond zitten en vraag dan of het kindje bij me wil komen. Vraag aan het kindje of ze de hond wat lekkers durven te geven, zoja geef ik ze een honden snoepje en laat ze deze de hond geven. Zoniet ga ik naast het kindje zitten (voor mijn hond) en geef ze zelf een snoepje. Aai het hondje en zorg dat ie rustig blijft. Dan stuur ik de hond weer naar zijn plek en doe precies hetzelfde met de 2e. Zo hebben de hondjes aandacht gehad en vinden ze het zelf prima en blijven op hun plek.

Je moet het kindje vertrouwen geven dat de hond niets doet. Dus zorg dat je hond rustig blijft!!!!

Als ze echt angstig zijn en er echt niets van willen weten, laat ik de honden op hun plek en probeer ik het niet, want daar doe je je hond geen plezier mee en de mensen ook niet. Soms is het niet anders....

De oudste van 3 is echt panisch! Die komt de drempel niet over als Gijs los is. Als Gijs naar hem kijkt begint hij al te gillen. Als Gijs geluid maakt in zijn bench dan staat hij stokstijf. En vraagt gelijk "wat doet Gijs".. 

Ik vond het opzich ook niet erg om Gijs in de bench te doen, maar wil dit niet de komende 10 jaar. 

En omdat hij het nu zoveel beter doet, en dus overdag helemaal niet meer in zijn bench zit, ben ik bang dat Gijs het als "straf" gaat zien. En wil koste wat kost voorkomen dat Gijs kinderen die op visite komen gaat koppelen aan.. ow bah dan moet ik in mijn bench.. 

Het is inderdaad wat judith beschrijft...eerst vast tot iedereen is  gesetteld

bij angst is voorkomen van dat het misgaat belangrijk

besteed speciale aandacht en doe dingen samen met kind en hond

dingen waarvan jij weet dat ze goed gaan

zo krijgt het kind meer zelfvertrouwen met de hond

en leert de hond rustig blijven bij het kind.

Ik heb heldere regels voor kind en hond

-je mag nooit een speeltje pakken tenzij jeff het naar je toe gooit.

Ik heb jeff geleerd vanaf een meter de bal naar je voeten toe te gooien.

dan mag ze de bal weggooien.

-Jeff moet afstand houden als kinderen eten...als ze klaar zijn met eten of snoep dan mogen ze jeff  en waldo een snoepje geven(onder begeleiding)

dit word gewoon naar ze toegegooid..en alleen mijn oudste nichtje geeft het nu inmiddels direct aan ze.

zo leren ze afstand houden en rustig blijven bij een kind.

-samen wandelen werkt ook goed.

(zelf de riem vast houden is feest.. ze voelen zich dan heel verantwoordelijk)

gewoon doen waarvan jij weet dat het goed gaat.

Laat maar zien hoe netjes hij kan zitten voor een snoepje 

maak er een  gezellige middag van 

Denk je dat je dat je neefje misschien in kleine stapjes aan Gijs kan wennen? Zodat hij langzaamaan kan zien 'Gijs is niet eng'?

Wij hebben een vriend die ontzettend bang voor honden is, en dan moet je net Taika hebben; de meeste enthousiaste en grootste hond die je je maar kan bedenken 

Wij zijn dus eerst met Taika aan de slag gegaan; ze mocht niet bij hem in de buurt komen. Elke keer weggestuurd wanneer ze te dichtbij kwam (door ons), totdat ze doorhad 'ok, bij hem mag ik niet in de buurt komen' en dat deed ze dan dus ook niet.

Die vriend kreeg ondertussen dus ook door: ok, ze luistert, ze is onder controle en doet me op die manier niks.

Omdat Taika toch alles en iedereen wil overtuigen dat ze de leukste hond ever is (), kroop ze soms wel heel voorzichtig naar hem toe, liggend dus, waarbij ze uiteindelijk heerlijk een keer een hele avond bij zijn voeten gelegen heeft. En haar aanpak werkte, want ze kreeg zowaar ook af en toe een kriebel!

Hele kleine stapjes dus, maar uiteindelijk zijn het echt de beste vrienden. Hij neemt snoepjes mee, een bot, etc, en zij ligt maar de hele tijd bij hem wanneer hij er is

Het gaat er dus om dat jij de controle over je hond hebt, zodat je neefje niet bang hoeft te zijn dat er iets gebeurt. Pas wanneer dat vertrouwen er is, zou je eens kunnen kijken of hij Gijs een kriebel op zijn rug kan geven wanneer Gijs ligt en je neefje aan de zijkant staat of hurkt. En zo elke keer iets verder.

Een doldwaze hond die zo enthousiast is dat hij rent, vliegt en springt is natuurlijk veel te veel voor iemand die toch al wat sceptisch is; de controle is daar aan jou.

@ Mick.

Was al "bang" dat het een stafford trekje is.. 

Juist een reden om te kiezen voor het ras, maar daar is niet iedereen het mee eens. 

Bij volwassenen vind ik het makkelijker. In de gang laat ik ze al kiezen. 

1.) Je negeert hem, dan is hij na 5 min voor je voeten lopen wel zo ver dat hij je met rust laat. 

2.) Je haalt hem aan en gaat lekker met een hoog stemmetje praten, dan weet je zeker dat je binnen 5 min je make-up kunt bijwerken. Je krijgt een gratis gezichtsbehandeling. 

3.) Je haalt hem aan als hij rustig is. Zegt niet te veel en laat hem verder met rust. 

Maar met kinderen is dit idd anders. Wil ze niet voor de leeuwen gooien. Voor ons is het een smurf van 14,5 kilo, voor die ukkies is het een brok beton dat ook nog eens heel apart uit de hoek kan komen. Zij weten niet wat hij gaat doen.. 

Ik heb het ook met m'n neefje..

Is een keertje klem gelopen in een kleine ruimte door onze 2 beren..

En dan sta je daar als jochie van 4, met 2 kalfjes om je heen die het geweldig vinden om zo'n klein aapje te begroeten.

Niets gebeurt, maar mega indruk.

Nu is hij 8, dus gaat hij bepaald gedrag zien, Hij weet nu dat als hij niets doet, de honden ook rustig blijven.

Dat je gedrag uit kan lokken met snoepjes.

Dat ze hem niet dood willen bijten als ze op hem af komen rennen, maar dat hij gewoon optijd de bal weg moet gooien, en dat ze dan daar achteraan gaan..

Hij voelt nu dat het geen ongeleide projectielen zijn.(tot op zekere hoogte)

Maar bij hele kleine kinderen....Zou ik toch zorgen dat de kinderen er geen last van hebben.

Dus is Gijs enthousiast, kun je aan een kind uit gaan leggen dat er niets aan de hand is.

Maar dat zullen ze zelf moeten ervaren door bv gewoon langs je hond te kunnen lopen , zonder dat de hond iets doet..

Hoe relaxter het wordt, hoe sneller die kleine mannetjes doorhebben dat er niets gebeurt.

En , eerlijk is eerlijk...met onze asielzoekert zou dat dus gewoon nooit lukken..

Dus bezoek van kleine apen....wordt het dus kennel voor hem....als die kleintjes bang zouden zijn.

voor je de deur open doet voor bezoek gijs met een kong/kluif in de bench een idee

na 10 minuten is iedereen wel gesettled en kan je hem eruit laten .

desnoods eerst aan de lijn

Praat met de kinderen..zeg dat gijs erbij hoort en dat jij ze zal helpen gijs beter te leren kennen

Martin gaus geeft/gaf een workshop voor kinderen die bang zijn voor honden. Misschien is dat wat.

Zolang gijs je neefje niet de hele tijd met rust kan laten zou ik het toch bij de bench laten. 

Mijn nichtje is "bang" en we houden de honden uit de buurt, na een tijdje gaat het beter. Buiten vindt ze het veel minder eng. Bij haar zit er ook een flink aandeel kijken hoever ze iedereen naar haar hand kan zetten bij. 

Hoe gaan de ouders met het "bange kind" om?

Daar begint namelijk ook een stukje opvoeding het probleem ligt niet enkel bij jou maar ook bij de ouders hoe die reageren in het hele gebeuren.

Mijn nichtje en neefje waren beide ook echt bang voor die mannen van mij, dood eng ze moesten in de gang of op hun plek anders wilde ze niet naar binnen of bleven strak op schoot zitten.

Ik ben toen samen met de kinderen gaan wandelen met de honden dat was ff eng zeg maar steeds meer kwam er vertrouwen en mochten ze Sky vasthouden hoe stoer is dat.
En bij thuiskomst mochten ze dan helpen met voer geven of gingen we gekke truckjes met de honden doen die ze dan zelf mochten uitvoeren en bedenken en zelf belonen.
Ik ben dus heel erg met de kinderen bezig geweest, nu nog trouwens als ze binnen komen weten ze nu dat er 2 honden op ze afgestormd komen maar dat doen ze omdat ze zoooo blij zijn dat hun er zijn omdat ze weten dat zij met hun komen spelen en dan begint het geklets al tegen de honden en wordt de pot met voer gepakt. Natuurlijk is het nog steeds spannend en soms best een beetje eng 4-6 jaar maar het gaat steeds beter ook omdat mijn broer en schoonzus hier goed in hebben geholpen door de kinderen juist in contact te laten komen met honden en niet te erg mee zijn gegaan in de angst want ik denk persoonlijk dat ouders de angst vele malen erger kunnen maken.

Heel veel succes en ga eens 1 op 1 met hond en kind aan de gang zodat ze leren en kunnen beleven dat honden juist heel leuk zijn en de grootste vrienden kunnen worden

visualiseer dit...

linker meisje was bang voor honden tot 2 uur daarvoor

waldo is bang voor kinderen ;-)

Samen ophokken voor een foto werkt dus ook super

@ Roos, Jeff en Waldo

Super schattige foto! Hoop er ook ooit zo 1 te kunnen maken. 

@ de mannen..

Daar kon je nog wel eens de spijker op zijn kop slaan. 

Mijn zusje is ook niet dol op Gijs. En luistert niet zo goed naar aanwijzingen. ;-) 

Aait Gijs bijv door hem vanvoor op zijn hoofd te aaien waardoor hij gelijk omhoog komt. En dan is zij er ook al wel weer redelijk klaar mee. Ze is denk ik ook wel een beetje bang voor hem.

Ben bang dat ik Gijs aan het begin ook te weinig heb begeleid hierin. Dat schattige kleine pupje..ach die 3 kilo die tegen je op springt, dat heb ik er wel uit voor hij groot is. Ehm nou misschien is dat nog niet helemaal gegaan zoals gehoopt.. Bij mij springt hij niet. Hoef hem maar aan te kijken en hij gaat van mijn plek. Maar ja bij een ander...ander verhaal.. 

Ik zou met je zusje praten en vertellen dat jij er zo mee zit en het eigenlijk niet wilt, maar wel haar kids over de vloer wilt. Vertel haar hoe goed jouw hond voor kinderen is en stel dan voor om jouw hond te 'gebruiken' om de angst van haar kind voor honden te verminderen.. Het is een win-win situatie. Je hond hoeft niet meer in zijn bench en het kind hoeft niet de rest van zijn leven bang te zijn..

Ik zou niet gelijk je hond los doen bij het kind. Ik zou het kind een hele berg koekjes geven voor de hond (mits de hond voorzichtig aanpakt). Laat het kind net als bij een paard (hand plat, koekje in het midden en vooral niet terug trekken) de hond koekjes geven terwijl jij de hond vast houdt aan de riem. Of laat het kind de koekjes naar de hond toe gooien/rollen.

Denk je dat dit voor het kind nogsteeds te heftig is? Doe dan je hond aan de riem en laat je hond aan de riem bij jou zitten, terwijl het kind speelt.

Dit kun je dan op het tempo van zowel de hond als het kind steeds een stapje uitbreiden. Op die manier heb ik al heel wat kinderen van hun angst af geholpen ;)

Hihi.. Gijs toch..
Je hebt al heel veel tips gehad!

Zijn de kids ook wel eens een dagje bij jou? Zonder paps & mams (of 1 van de 2) in beeld bedoel ik dan :-) ?
Ik had oppaskindjes die paaaaaanisch waren voor mijn bullen als hun ouders erbij waren, ouders weg: angst weg!

Ouders terug: hysterische gedrag terug.. Maar toen kon ik ze herinneren aan wat ze allemaal hadden gedaan met de bullen & ineens waren ze trotse kids die alles aan het vertellen waren aan hun ouders! Om vervolgens de bullen op schoot te nemen en bij hun ouders op schoot te drukken "ze zijn niet eng hoor" .. Hahah

Het negeren (en ook geen oogcontact maken) werkte hier heel erg goed, bezoek eerst binnen iedereen relaxed en dan pas de bullen los.

Bij de kids heb ik alles netjes uitgelegd, ze "de hond" uitgelegd en ze rustig kennis laten maken.

Daarna hebben ze de honden zelf uitgelaten! Stoer dat ze waren..
Nou dat uitlaten was: 1 hond 2 lijnen, kindje met de korte lijn en ik met een flex erachter zodat ik kon ingrijpen indien nodig.

Enorm stoer natuurlijk om die "enge vriend" zelf uit te laten en apetrots natuurlijk dat diezelfde vriend naar hun luisterde!
Kan natuurlijk niet met alle honden.. Maar wie weet is het een idee?

" Hihi.. Gijs toch.. Je hebt al heel veel tips gehad!
Zijn de kids ook wel eens een dagje bij jou? Zonder paps & mams (of 1 van de 2) in beeld bedoel ik dan ? Ik had oppaskindjes die paaaaaanisch waren voor mijn bullen als hun ouders erbij waren, ouders weg: angst weg!
Ouders terug: hysterische gedrag terug.. Maar toen kon ik ze herinneren aan wat ze allemaal hadden gedaan met de bullen & ineens waren ze trotse kids die alles aan het vertellen waren aan hun ouders! Om vervolgens de bullen op schoot te nemen en bij hun ouders op schoot te drukken "ze zijn niet eng hoor" .. Hahah
 
Het negeren (en ook geen oogcontact maken) werkte hier heel erg goed, bezoek eerst binnen iedereen relaxed en dan pas de bullen los.
Bij de kids heb ik alles netjes uitgelegd, ze "de hond" uitgelegd en ze rustig kennis laten maken.
Daarna hebben ze de honden zelf uitgelaten! Stoer dat ze waren.. Nou dat uitlaten was: 1 hond 2 lijnen, kindje met de korte lijn en ik met een flex erachter zodat ik kon ingrijpen indien nodig.
Enorm stoer natuurlijk om die "enge vriend" zelf uit te laten en apetrots natuurlijk dat diezelfde vriend naar hun luisterde! Kan natuurlijk niet met alle honden.. Maar wie weet is het een idee? "

Seline & de bullenmannen!

Dat met die 2 lijnen heb ik idd ook gedaan :)

Ja ja lach maar Seline!  

Heb nadat hij zo bang is geworden voor Gijs niet meer opgepast. Tenminste niet hier. Ze wonen 3 straten verderop dus dan liep ik gewoon daar ff heen. 

En logeren? Helaas dat kan niet meer, kan/wilde niet riskeren dat Gijs de hele dag in zijn bench moet blijven. 

Het uitlaten is nu nog geen optie. Maar houd ik zeker in gedachten! Je weet hoe groot ik ben Seline, nou mijn neefje heeft de lengte geerft. De smurf. Hahaha...

 Hihi

Ja.. Dat is echt een lastige! Dan zou ik het toch echt een oppakken met de ouders.
Misschien dat je voor kunt stellen om samen met je neefje te gaan "oefenen/trainen" met Gijs, kan je met jou creatieve brein best een leuk verhaaltje van maken denk ik zo  

Als hij zo dichtbij woont, dat je eerst een flinke wandeling maakt met Gijs en daarna een klein rondje met je neefje samen.
Of je neefje op een fietsje/skelter wat dan ook mee naar jullie huis om daar te gaan oefenen, een gezellig uitje waarin hij Gijs dingen mag leren!

Ik ken het... Hier er echter nooit voor gekozen om Max in de bench te doen o.i.d.
Max woont hier, simpel is dat. En ik vind niet dat ie dan maar opgesloten moet zitten.

Max zat hier de eerste 15 min aan de lijn. En werd daarna los geklikt... Als er visite is mag hij toch de woonkamer niet in komen (zijn staart zwiept alles van de salon tafel). Maar zit hij altijd in de deuropening. Kids zaten ver genoeg van de deur opening af. Dus dan was het niet meer eng...

Verder komen hier bijna geen kleine kinderen over de vloer... Dus, geen last van eigenlijk.


Maar, als tip. Probeer het met de lijn... Geef Gijs iéts meer vrijheid. :)

1,5 en 3 jaar is gewoon nog heel jong. Ik zou Gijs gewoon even weg houden, als ze wat ouder zijn komt het vast goed.

ik ben zelf doodsbang voor honden geweest, en dat helpt dan echt niet of iemand zegt, hij doet niks, of "kijk, hij zit aan de riem" de angst blijft. 

Mijn kinderen waren ook erg bang, vooral de jongste. De eerste 3 mnd was bruce nog steeds eng voor haar, langzaam ging het beter. Nu is ze over haar hondenangst heen, maar springende honden vind ze nog steeds eng. Honden zijn in kinderogen natuurlijk ook veel groter dan voor ons.

Mijn dochter was vroeger niet bang voor honden maar nadat onze hond overleden was en ze bij een nicht omver gelopen was (zwarte labrador) en zij was 3 toen heeft ze een angst voor honden ontwikkeld.

Mijn zoon die ouder is, werd daardoor ook bang voor honden.

En dan krijgt je neef een beagle. Dus op verjaardag mijn dochter in tranen, ik wil niet mee. Gepraat, uitgelegd, enz en ja nou ja het kon wel dan.

Maar de Beagle lag in de bench dus dat was niet zo eng.

Het gekke is dat ze er weer overheen is gekomen en nu weg is van onze hond.

Ik denk in dit dilemma dat de angst van de kinderen lastig kan zijn. De leeftijd van de kinderen is jong en dus is het moeilijk om precies uit te leggen hoe een hond in elkaar steekt. (zolang er mensen zijn van 30 die er niets van snappen )

Maar als je 3 bent dan is het ook allemaal eng. Waarschijnlijk wordt dat later wel beter. Maar goed als je zus lang komt dan is het voor Gijs niet prettig. (en voor je zus en haar kinderen ook niet)

Mijn zus heeft twee dochters die allebei verschrikkelijk bang zijn voor welke hond dan ook. Ze heeft een konijn genomen om de kinderen van de angst af te helpen dat niet alle dieren eng zijn.

De beagle van mijn neef vinden ze nog steeds eng maar goed die is ook erg groot voor het ras en redelijk onbehouwen op zijn tijd.

De hond van ons hebben ze nog niet gezien dus dat wachten we maar af wat ze daar van vinden.

Maar moeilijk is het wel...

Blaft Gijs ook want volgens mij vinden de meeste kinderen die bang zijn dat ook verschrikkelijk.....

Gijs en blaffen? Ik schrik me nog steeds een ongeluk als er een keer geluid uit komt. Haha. Dus nee, dat gelukkig niet. 

Maar het is ook lastig idd, je wilt niets forceren zodat ze misschien nog banger worden. 

Er ligt een broodje te ontdooien, dus die gaat zo met smeerkaas in zijn kong en dan toch nog maar even in zijn bench.. Hij heeft net goed gerend dus wil net naast me gaan slapen. Hopen dat hij dat zo gaat doen.. 

Bedankt alvast! 

best een uitdaging he Martine?

maar een herkenbaar probleem...

het wisselt hier ook enorm, hangt ook van de kids af. zijn ze zelf te druk of enthousiast, of dagen ze uit, dan ben ik ook makkelijk en heb je pech als je omver geworpen wordt...
het gaat nu inmiddels thuis beter, en beter dan wanneer we zelf op bezoek gaan.

heel duidelijk, consequent en constant op hameren dat de hond laag blijft...
aangeven aan de kids dat ze bij te druk gedrag "lantaarntje" spelen...

en elk moment dat hond rustig is en kids met rust laat belonen, evt met iets van "dat is mooi rustig" of "mooi zachtjes"
dat kun je misschien met Gijs aan de lijn ook een beetje afdwingen?

maar, in dit geval is he tkind echt bang, dus een moeilijke.
ik zou denken gijs aan de lijn, en vragen om samen iets te doen. zo van "zullen we samen gijs gaan aaien??" of "zullen we lantaarntje spelen??"
dan wel zorgen dat gijs niet de fout in gaat, dus ik zou de lijn gebruiken, anders verpest je misschien alleen maar meer.

het blijft een uitdaging met zo'n jonge vrolijke drukke staff

ik hoop dat je een oplossing vind Martine, gijs steeds in de bench moeten doen is niet fijn

Is het geen oplossing om samen eens te wandelen?

Vind het inderdaad niet fijn om hem telkens in de bench te moeten doen..

We wonen dicht bij 3 scholen, dus ga vaak expres op tijden dat de kinderen buiten spelen of op tijden dat de school uitgaat wandelen met een grote hand vol brokken. Er zijn kinderen die oversteken als ze ons zien. Maar er zijn ook steeds meer kinderen die hem kennen en vragen of ze hem een snoepje mogen geven. En dan even mogen aaien. Bij de kinderen die geen reactie geven probeer ik Gijs te laten zitten en de aandacht bij mij te houden zodat de kinderen ook leren dat hij niet eng is en zodat Gijs leert dat niet ieder kind gecharmeerd is van zijn ontstuimige maar goed bedoelde aandacht. Dit gaat steeds beter. (zo lang de kinderen maar niet huilen, want dat is zielug! Haha)

Maar heb de kinderen van vrienden idd nu geleerd dat ze als Gijs naar ze toe komt zich moeten omdraaien en stil blijven staan. Evt erbij zeggen "laag".

Bij mij kleine neefje is dat nog geen optie. Niet in de bench of buiten dan komt hij niet binnen. 

Nu was ook weer het eerste wat hij vroeg. Hey tante Martine zit Gijs in de bench?. Later vroeg hij nog een keer "gaat Gijs nog steeds springen?" Heb hem (oké iets te positief  ) verteld dat Gijs nu niet meer springt, dat hij dat deed omdat hij klein was, en nu hij groot is heeft Gijs geleerd dat springen niet mag. Net als dat hij dingen heeft geleerd. Mijn neefje is een ietsiepietsie te slim voor zijn leeftijd. Wat wel grappig is maar hij denk daardoor overal over na. Kent echt actie/reactie. Maar is een echte zenuwpees. Hij zou bijv nooit een klimrek in klimmen voor dat hij kijkt hoe hoog het is, hoe hij eruit kan, wat er gebeurd als hij valt. Enz enz.. Dus Gijs kan springen, dan valt hij, vallen doet zeer, dan ga ik huilen en likt Gijs mijn tranen weg en dat vind ik dan helemaal niet leuk. Dus hond in de bench met het deurtje dicht. (want die krijgt Gijs niet zelf open toch Tante?)

Gijs was het na zijn kong en een poosje toekijken wel zat en begon wat te piepen. Sneu! Maar hij heeft het super goed gedaan! Zo trots op mijn vent.. 

Ga binnenkort maar weer eens met zussie en de kinders wandelen. Kijken of dat nu beter gaat. Gijs is nogal dol op zijn naam. Vind ik heel fijn. ;-) Maar onder het wandelen zei mijn neefje dan.. wat doet Gijs nu? En hup daar kwam Gijs. Want ik hoor mijn naam, waar is het lekkers? 

" Vind het inderdaad niet fijn om hem telkens in de bench te moeten doen..
We wonen dicht bij 3 scholen, dus ga vaak expres op tijden dat de kinderen buiten spelen of op tijden dat de school uitgaat wandelen met een grote hand vol brokken. Er zijn kinderen die oversteken als ze ons zien. Maar er zijn ook steeds meer kinderen die hem kennen en vragen of ze hem een snoepje mogen geven. En dan even mogen aaien. Bij de kinderen die geen reactie geven probeer ik Gijs te laten zitten en de aandacht bij mij te houden zodat de kinderen ook leren dat hij niet eng is en zodat Gijs leert dat niet ieder kind gecharmeerd is van zijn ontstuimige maar goed bedoelde aandacht. Dit gaat steeds beter. (zo lang de kinderen maar niet huilen, want dat is zielug! Haha)
 
Maar heb de kinderen van vrienden idd nu geleerd dat ze als Gijs naar ze toe komt zich moeten omdraaien en stil blijven staan. Evt erbij zeggen "laag".
 
Bij mij kleine neefje is dat nog geen optie. Niet in de bench of buiten dan komt hij niet binnen. 
Nu was ook weer het eerste wat hij vroeg. Hey tante Martine zit Gijs in de bench?. Later vroeg hij nog een keer "gaat Gijs nog steeds springen?" Heb hem (oké iets te positief &nbsp verteld dat Gijs nu niet meer springt, dat hij dat deed omdat hij klein was, en nu hij groot is heeft Gijs geleerd dat springen niet mag. Net als dat hij dingen heeft geleerd. Mijn neefje is een ietsiepietsie te slim voor zijn leeftijd. Wat wel grappig is maar hij denk daardoor overal over na. Kent echt actie/reactie. Maar is een echte zenuwpees. Hij zou bijv nooit een klimrek in klimmen voor dat hij kijkt hoe hoog het is, hoe hij eruit kan, wat er gebeurd als hij valt. Enz enz.. Dus Gijs kan springen, dan valt hij, vallen doet zeer, dan ga ik huilen en likt Gijs mijn tranen weg en dat vind ik dan helemaal niet leuk. Dus hond in de bench met het deurtje dicht. (want die krijgt Gijs niet zelf open toch Tante?)
 
Gijs was het na zijn kong en een poosje toekijken wel zat en begon wat te piepen. Sneu! Maar hij heeft het super goed gedaan! Zo trots op mijn vent.. 
Ga binnenkort maar weer eens met zussie en de kinders wandelen. Kijken of dat nu beter gaat. Gijs is nogal dol op zijn naam. Vind ik heel fijn. Maar onder het wandelen zei mijn neefje dan.. wat doet Gijs nu? En hup daar kwam Gijs. Want ik hoor mijn naam, waar is het lekkers?  "

Martine & Gijs

dan is dat je antwoord ..Gijs is dol op zijn naam en vraagt wat er is... want jij noemde zijn naam ;-)

en dan geef je gijs commando  "zit" en neefje een snoepje voor gijs, wat hij naar gijs toe mag gooien..

daarna zeg je "op"

en geef je gijs commando tot" doorlopen of ga je eigen ding doen ;-)"

zo zou ik het doen ;-)

Hier spreekt een mama: kids komen binnen, til ze op, 3 jaar is niet zo zwaar, jij een, je zus de andere, negeer je hond en ga vragen hoe de kleine zn dag was, dat hij een mooi trui heeft en hoe het bij de kleuterspeelzaal was, dat het buiten lekker weer is,bla bla en of hij de honden snoepjes even vast kan houden, want die zijn zo zwaar. Kinderen vinden het altijd leuk dingen voor je te doen en je te helpen. Zorg dus voor afleiding. Je zus houd niet van honden, krijgen de kleintjes toch mee. 

Ga over alles praten en doe alsof Gijs er niet is. Ga naar de keuken en laat de kleine een van je lekkere zelf gemaakte cakejes uit kiezen (dat wordt bakken, haha) en laat hem de voertjes van Gijs op de grond gooien, jij een cakeje Gijs een snoepje. Gijs zal blij rond springen, maar laat hem lekker springen. Ga op de bank zitten, naast de kinderen zo kan je Gijs een beetje weg houden zelf. Gooi voertjes naar Gijs zodat hij een beetje op afstand blijft. Misschien vinden de kinderen het ook leuk een voertje te gooien een dan kan je zeggen dat Gijs heel goed luistert naar de kinderen. Je kan zeggen dat Gijs eigenlijk een clown is omdat hij heel grappig is, ga je lachen, doen de kleintjes misschien mee. Kinderen afleiden van het geen ze eng vinden, vaak vergeten ze waarvoor ze bang zijn. 

Meestal lukt het.

Martine, ik ben daar altijd heel rustig en kalm mee omgegaan.

Toen de kinderen (3) hier nog een pak kleiner waren, had ik hier een grote Dobermann rondlopen.

Een schat van een beest, veel geduld en een groot hart.

Als bezoekende kinderen bang waren (kleuterschool en lagere school), dan had ik in de eerste linie mijn eigen kinderen die de vriendjes geruststelden.

Soms was er wel eens een kind bij dat panisch was (heb ik ook begrip en respect voor).....dan kwam ik helpen en maakte van mijn dober een therapiehond.

Dat konden we samen als de besten.

Hij bleef kalm en relaxed en liet de kinderen zien dat hij niks deed.

Kinderen kregen kans om te wennen en ontdooiden langzaamaan, en als ze toch echt te bang waren, dan stuurde ik ze naar een aanpalende kamer om zonder hond te spelen.(ze konden de hond wel altijd zien)

Nu na al die jaren, is een vriendinnetje trouwens nog altijd trots dat ze hier haar angst door de jaren heen heeft overwonnen.

veel geduld en begrip van alle kanten is een 'must for the cure'

Daarvoor moest ik soms mijn hond wel even 'weghouden', maar nooit is hij genegeerd; hij speelde mee een rol in het ontvangen van vriendjes en vriendinnetjes.

We waren een gouden combi, helaas is hij een aantal jaren geleden overleden. De HP verslaving heb ik hier aan overgehouden.

je moet 'je hond wegzetten' ook niet zien als een straf, maar als een stuk van de gewenning; je hond voelt zich zo niet achtergesteld en krijgt nog altijd voldoende aandacht van jou. Hij zal snel leren hoe hij 'mee kan doen' in jouw 'therapie voor bange kindjes'

Ik ben heel alert en zit er boven op maar vind betrekken bij ook heel belangrijk

mijn nichtje het rechter meisje op de foto weet allang hoe ze met ze moet omgaan

Ik train nu haar jongere zusje

ik misbruik de kinderen van mijn broer om te oefenen wat goed gaat