neem jij 'gelijk' een nieuwe hond?

Momenteel zit ik zelf met dit dilemma, vrijdag onze pup in moeten laten slapen omdat de DA niets meer voor haar kon betekenen, ook een operatie had zij helaas niet kunnen overleven.

Zaterdag contact gehad met de fokker welke woensdag een nieuw nestje krijgt via een keizersnede.  Deze wilt ons dan ook gratis een nieuwe pup aanbieden omdat hij het vreselijk vind wat er is gebeurd.

Maar wat zouden jullie nou doen?
Zou jij "gelijk" (over twee maanden dus) de nieuwe pup in huis nemen? 
Zou je überhaupt hetzelfde ras nemen?
En waarom zou je dit wel of niet doen?

Ben hier erg benieuwd naar..
Ps. Hoop dat dit onder het goede subforum staat..

Dat is iets dat iedereen voor zichzelf moet uitmaken. Als jij het gevoel hebt dat je dit pupje ook de nodige liefde gaat kunnen geven en je bent er klaar voor, waarom niet dan? Toen mijn eerste hond gestorven was had ik al na 3 weken Perdie uit het asiel gehaald. Heel snel, maar ik was er helemaal klaar voor en ik had zelfs nood aan een andere hond. Voor mij betekende het zeker niet dat ik mijn vorige hond al was vergeten maar hielp het net om alles te verwerken. Veel sterkte met deze beslissing en het verlies van je pupje...

Ik denk dat dat voor een ieder anders is. Wij hebben om dit te voorkomen juist gekozen om meerdere honden te houden. Toen zaza overleed in december moest ik er niet aan denken om gelijk een pup aan te schaffen. Ik was dan ook heel blij dat we Jayla en Masha nog hadden. Als die er niet hadden gelopen was ik voorlopig ook even niet meer aan honden begonnen, omdat ik het zo naar vond.

ik zou zelf niet zonder hond in huis willen zitten, en ja het ras als het bij je past en je bent er helemaal gek van waarom niet.

maar ik vraag mij wel af welke fokker het is, omdat de meeste "goede" fokkers niet zo vlak achter elkaar nestjes hebben.

Dat is inderdaad een moeilijke keus.
Ik weet ook niet hoe lang je de pup al hebt gehad, maar je er aan binden doe je toch al vanaf het begin.
Denk dat je hierin je gevoel moet volgen en je door niets en niemand wat moet aan laten praten.
Ene keer ben je er snel weer aan toe andere keer duurt het een.
Succes met je keuze.

16 jaar geleden stierf mijn ierse setter, 11 jaar was ze - 'k wou nooit meer een hond maar 3 dagen later had ik toch een pupje in mijn armen, zijn baasje had een ongewenst nestje en ze moest weg. Ik weet ondertussen dat ik niet zonder een hond kan. Dus zou ik wel een ander hondje nemen. Is het een ras die echt je ding is, heb je lang gezocht wat bij je paste? indien ja, dan zou ik hetzelfde ras nemen, waarom niet? Ik heb nooit meer een rashond gewild, heb er nu 4, 2 ongewenste waarvan 1 uit asiel, 1 spanjaardje en nu sedert 2 maanden een roemeentje. Ze zullen me misschien helpen met het verdriet die me te wachten staat nu mijn liefste oude hond binnenkort voor altijd vertrekt.

Oh en qua de fokker, deze heeft twee teefjes, het nestje wat hij nu gaat krijgen word het eerste nestje van zijn tweede teefje (is het nog te volgen haha)

Als het van hetzelfde teefje was geweest had ik dit niet geaccepteerd, dit zou ik in mijn ogen onverantwoord hebben gevonden, ondanks dat ik er echt geen verstand van heb qua fokken hoor.

Toen mijn ouders onze eerste hond, Terry, hadden laten inslapen, heeft mijn vader de fokker gebeld om hun dat te laten weten.
Toevallig hadden zij net een week ervoor weer een nestje gekregen, maar mijn ouders besloten nog even te wachten. Een week later werden ze helemaal gek omdat het zo stil was in huis. 
Ze zijn gaan kijken en 7 weken nadat Terry is ingeslapen, kwam Max.

Dus ondanks dat het in eerste instantie niet de bedoeling was (omdat het voor hun zou voelen als inruilen), kwam er toch snel een andere hond. En van 'inruilen' was geen sprake, Terry bleef zijn plekje in hun hart houden, maar er was plek voor nog een hond.

Ik weet niet wat ik zou doen. Denk wel dat ik ook snel weer een ander dier zou willen, gewoon omdat ik het anders te stil, te leeg vind. Toen poes Puk ging hemelen hadden we Mellow al, daar was ik wel heel blij mee, het gaf me wat afleiding, ik móest de deur uit en genoot dan ook wel van die gekke fratsen van haar.

jullie hebben voor jullie vorige pup gekozen omdat jullie toe waren aan een hond... ik neem even aan na lang wikken en wegen...

met jullie pup is het helaas helemaal verkeerd gegaan... heel erg verdrietig.. en ik weet zeker dat jullie haar nooit zullen vergeten!

Zelf vind ik er niets "raars" aan dat jullie nu aan het kijken zijn om verantwoord toch weer een pup in huis te nemen...  een andere pup in huis nemen doet niets af aan de pup die overleden is....  

helaas kan ik op geen enkele manier vinden wat jou topic is geweest over jullie pup.... heb je een linkje?

Ik zou zeggen volg je gevoel, heb je er een goed gevoel bij dan moet je het gewoon doen, voelt het niet goed moet je het niet doen, en zeker niet luisteren naar wat andere er van vinden.

Toen bijna 5 jaar geleden de flatcoated retriever van mijn ouders overleed, twijfelde mijn moeder ook of dat ze nog wel een andere hond wilde, mijn vader had op internet lopen zoeken en had een nestje flatcoated retrievers gevonden van toen al 4 weken oud, waar nog 1 zwart teefje beschikbaar was, ze wilde dan toch wel bij deze pups gaan kijken, maar wist nog niet of dat ze al zo snel een andere pup wilde. ( eenmaal bij de fokker aangekomen was ze gelijk verkocht, en had besloten om een pup uit dit nestje te nemen ) 4 weken later gingen wij de pup ophalen en tot op de dag van vandaag heeft zij er nooit spijt van gehad en is haar andere hond nog steeds in haar gedachte.

Als mijn flatcoat overlijd weet ik zeker dat ik vrij snel weer op zoek zal gaan naar een andere pup ( australian sheperd ), en ook zij zal altijd in mijn gedachte blijven, zij is mijn eerste eigen hond en zal haar nooit vergeten.

Luister naar je gevoel! Wanneer je denkt dat je het (emotioneel) aan kan, waarom niet?

Het is voor iedereen weer anders.
Toen onze hond overleed (13.5 jaar) hadden we dezelfde dag nog contact met de fokker van Diesel, en 6 weken later konden we hem ophalen.

Wij waren al heel lang aan het voorbereiden op het afscheid en op zoek naar een eventuele nieuwe hond enz enz.

Ik weet niet waar je pup aan is overleden en om welk ras het gaat en hoe de fokker bezig is met fokken.

Je gevoel moet goed zijn, hebben jullie simpelweg pech gehad met deze pup wat natuurlijk altijd kan of valt de fokker wat te verwijten in de zin dat zijn fokbeleid niet in orde is.
Want dat laatste zou voor mij een rede zijn om geen pup meer bij de fokker vandaan te halen maar om te zorgen dat de kosten gedekt worden.
Omdat wellicht de kans dan groot is dat de nieuwe pup ook niet geheel gezond kan zijn.

Of is het een serieuze fokker met alle gezondheidtest enz dan zou ik persoonlijk de stap wel weer durven wagen omdat je nu eenmaal pech kan hebben, het is een levend wezen en er kan altijd wat fout gaan ook bij de beste fokkers.
Zou toch samen in overleg gaan om samen tot de juiste oplossing te komen waar zeker jullie voor 100% achter kunnen staan.

Succes met alles en sterkte met het verlies van jullie pup.

Allereerst sterkte met het verlies van je pup en succes met de beslissing..

Ik heb hier altijd gezegd dat als Punk kwam te overlijden, ik meteen een nieuwe hond zou willen. Toen overleed Punk, en dacht ik, nooit, NOOIT meer een nieuwe hond. De interesse was totaal weg. Misschien omdat ik Cosmic natuurlijk nog had, dus ik had niet ineens een leeg huis, maar nee, het hoefde even niet meer voor me. Inmiddels zijn we 4,5 maand verder en is nummertje twee op komst  ik ben weer bijgetrokken, haha, maar had wel echt even tijd nodig om "bij te komen".

ik zou nog niet over de situatie kunnen meepraten.. maar ook omdat we er ook 2 hebben, dus kunnen altijd 'terug vallen' op de andere hond.

Het klopt dat er niet op dit forum kan worden gevonden wat er met onze pup is gebeurd, dit omdat ik er geen topic over heb gestart, ben normaal meer van het reageren dan het 'starten'.

Ik zal dus hier beschrijven wat er is gebeurt, het verhaal kan iets onsamenhangend zijn hoor toen de DA eenmaal zei inslapen is alles langs mij heen gegaan. Maar hier komt het;

Afgelopen vrijdag kwam ik beneden en zag ik dat onze pup een ontzettende holle en opgeblazen buik had, het betreft trouwens een engelse bulldog teef, ze was precies 5 maanden oud.
In eerste instantie, ondanks dat het niet vaak bij dit ras voorkomt (naar mijn weten) dacht ik een maagtorsie en ben ik met spoed naar de DA gegaan.
DA dacht in eerste instantie dat ze een teveel aan gassen had, en wou dus via een punctie dit weghalen, eenmaal toen de DA dit deed kwam er geen gas maar alleen bloed uit haar maagje.
De DA besloot dan ook om eerst een echo te maken, hierop was niets te zien alleen maar gas.
Daarna is een Röntgenfoto gemaakt (buik, rug en zijligging) hierop was een dikke witte lijn te zien met daaromheen gas, de DA kon niet plaatsen wat deze lijn was, maar liep van ongeveer haar hart tot aan haar darmen.

Hierna heeft hij enkele testen met haar gedaan, ook naar haar hart geluisterd waarin duidelijk een afwijking was te horen.  Hij vond het een wonder dat ze überhaupt nog rondliep en uitzichzelf speelde, at, dronk, gewoon kon liggen enzovoorts, ze maakte namelijk helemaal geen zieke indruk anders was ik natuurlijk allang bij de DA geweest.

Omdat haar hart niet goed functioneerde en een operatie daardoor geen keus was, heeft de DA ons voor de keuze gezet, of haar laten inslapen zodat wij haar konden herinneren als een vrolijke pup 'zonder' pijn. Of haar meenemen en dan was ze hetzelfde weekend gewoonweg gestikt door het overtollige lucht.

De lucht die haar zo 'bol' maakte en waardoor ze eigenlijk klonk als een trommeltje, was zo erg door haar hele lichaam verspreid dat hij dit ook nooit helemaal weg had kunnen halen, ook kon hij niet achterhalen waar de lucht vandaan kwam omdat het zoveel was.

Wij hebben er dus voor gekozen, al hadden we liever helemaal niet hoeven kiezen natuurlijk, om haar daar te laten inslapen. Volgens de DA ook de beste keuze maar dat terzijde.

Volgens de dierenarts hebben wij dit ook niet kunnen voorkomen, ook toen wij de pup net hadden ondanks dat de fokker alle bewijzen van de test had meegegeven zijn wij gelijk naar onze DA geweest om haar te laten onderzoeken en testen af te nemen, de testen gaven toen aan dat zij hartstikke gezond was. Hard gezegd hadden wij dus gewoon weg pech. Ik heb zelf een ontzettend goed gevoel bij deze fokker, het is een man welke echt hart en ziel heeft voor dit ras, welke ik 's nachts nog kon bellen als ik een vraag had en die ook 4x bij ons thuis is geweest toen wij haar hadden om te kijken hoe het met haar ging. We hebben contact gehad met nestgenoten, met hun pups gaat het gelukkig goed.

wat een in triest verhaal... heel veel sterkte met jullie verwerking van dit verdriet!

Zo te lezen is er niets wat jullie anders hadden kunnen doen, en niets wat vanuit de fokker wees op dit mogelijke verdriet.

De een heeft heel lang nodig om bij te komen, de ander wil door... in beide gevallen doet dat niets af aan het verdriet, en in beide gevallen is er niets verkeerds aan.

als jullie denken klaar te zijn om weer uit te kijken naar een nieuwe pup... dan is het goed. Het gaat om jullie en om niemand anders!

Pech bestaat... ook bij hele goede fokkers... en hoe goed de fokker naast alle testen is, merk je pas als er iets verkeerd gaat...  als deze fokker jullie goed bijgestaan heeft en zijn verantwoordelijkheid heeft genomen... dan zou ik zelf ook met gerust hart nogmaals hier een pup halen...

Zoals iedereen al aan geeft is het voor iedereen anders of ze wel of niet al snel weer een nieuwe hond in huis nemen.

Wij wisten al een hele tijd dat onze hond leika niet heel lang meer had, vorig jaar september beviel de hond van mijn ouders van 5 pups en ik had er niet eens over nagedacht als leika gwn gezond was geweest maar aangezien dat dat niet het geval was hebben wij ervoor gekozen om een pup van mijn ouders over te nemen toen rakker bij ons kwam was leika direct heel lief voor hem maar na 4 weekjes 3 hondjes te hebben gehad hebben wij helaas voor leika een keuze moeten maken om haar uit haar lijden te verlossen.

Nu een maand later is het verdriet om leika er uiteraard nog steeds maar rakker en luna zorgen er samen voor dat ik dit goed kan verwerken... rakker is hier ook niet als vervanger van leika maar als een extra gezinslid.

Zoals Claire het verwoordde, zo denk ik er ook over.

Je hebt een traject doorlopen voor je lieve pup....5 maanden van genoten (veel te kort) en dan dit abrupte einde...

In jouw geval zou ik de kans die de fokker geeft met beide handen aangrijpen, niet voor het 'vervangen' en 'gratis', nee, echt voor jullie zelf, voor jullie lijn, voor de gedachte aan .

Een nieuwe pup vervangt nooit, maar geeft je wel een kans om de 'draad vast te houden', zeker nu het een pup is die van dezelfde fokker komt.
Geeft een binding, en als de pup gezond mag opgroeien bij jullie, dan verzacht het misschien een klein beetje de pijn...

Als je niet 'helemaal' hetzelfde wilt, dan zou je kunnen kiezen voor een reutje.
Zelfde ras, maar toch het besef dat het een andere is en dat je niet vervangt, maar...bestendigd.

nogmaals sterkte

wat een verlies, ik begrijp nu je bezwaar om een nieuwe pup te nemen.

de tijd is hoe je er zelf mee omgaat, kan je het loslaten wat betreft je overleden pup ? zo niet, dan zou ik zelf nog even wachten voor aan een nieuwe pup te beginnen.

twee maandjes is nog ver maar ozo kortbij, je kan reserveren en afspreken met de fokker dat je alsnog na twee maanden nee zegt.

zelf neem ik zeker een nieuwe pup, als mijn huidige hond overlijdt, nadat ik het verwerkt hebt, maar de lengte daarvan is voor ieder anders.

Ik zal voor een nieuwe hond kiezen dit omdat ik niet zonder huisdier kan.
Maar wat jij doet kan ik niet beslissen.

Kan je niet tegen de fokker zeggen wat je dilema is en vragen of je tegen de tijd dat de pups weg mogen dan pas kan beslissen.

Immers duurt het nog een paar maanden voor de pups weg mogen en tegen die tijd kan je er anders over denken.

Sterkte met het verlies van je meisje.

Wat betreft je vraag daar kun je alleen maar zelf antwoord op geven. Laat je niet beïnvloeden door anderen maar luister naar je eigen gevoel, alleen jij weet of je er wel of niet klaar voor bent/ open staat.

Toen mijn eerste reu geheel onverwacht overleed maakte ik in mijn familie en vriendenkring juist het tegenovergestelde mee. Iedereen vroeg gelijk of ik weer een andere hond zou nemen waarop ik ze voor gek verklaarde. Op de eerste plaats kon geen enkele andere hond de plaats van Sasha in nemen en op de tweede plaats was ik toch zeker niet zo achterlijk om ergens in de toekomst weer het onbeschrijflijk grote verlies van een hond mee te maken.......

Maar ze wisten beter dan ik en een anderhalve maand later was ik toch alweer op zoek naar een andere hond, niet veel later mochten we Ten in ons leven verwelkomen en ik heb er geen seconde spijt van gehad of minder om mijn grote schat getreurd.

Heel veel sterkte met het verlies van je maatje! Iedereen gaat er anders mee om, de één neemt binnen een week een andere hond.. en sommigen doen er maanden/jaren over. Je moet doen waar jij je goed bij voelt. Ik heb nu al 10 maanden geen hond meer,  en ja ik mis het heel erg! Maar ik kan het gewoon niet, voel me schuldig tegenover haar en ben bang dat ik nooit meer zoveel van een hond kan houden. Zou wel gewoon hetzelfde ras nemen denk ik, je blijft toch altijd voor een bepaalde ras een zwak houden.

Allereerst sterkte gewenst met het verlies van je pupje.
Volg gewoon je gevoel, het is heus niet zo dat je nieuwe hond zomaar een vervanging is van je eerste hond.
Als je weet dat die fokker goed bezig is (gezondheidstesten bij de ouderdieren enz) en je hebt een goed gevoel bij de fokker dan kun je er gewoon voor gaan als je er aan toe bent.
Ik zeg altijd, een mensenhart is heel rekbaar, er is altijd een nieuw liefdevol plekje voor je nieuwe hond zonder de ander te kort te doen.
Toen Doerak overleed had ik me vást voorgenomen om geen hond meer te nemen (al die verplichtingen en zo en financieel zat het er toen ook niet aan)
Ik dacht dat ik gék werd en na 1.5 jaar kwam er een nieuwe liefde in mijn leven, onze Rasta.
Doerak mis ik nog steeds al is het ergste verdriet wel weggesleten maar Rasta heeft zich ook een vaste plek in mijn hart veroverd en gaat daar ook nooit meer weg evenals Doerak (en natuurlijk ook de vorige hondjes die er in mijn leven waren)

Om iedereen even op de hoogte te houden,
wij hebben inderdaad besloten om een nieuwe pup te nemen van dezelfde fokker,
we missen het lopen, het spelen en het praten tegen je hond als je alleen bent (zoals velen doen haha).
Een voorkeur voor een teef of reu hebben we niet, vonden het idee goed wat iemand hier had neergezet als reactie om een reu te nemen zodat het toch anders voelt, maar we kijken tegen de tijd dat we kunnen komen kijken welke pup ons het meeste aanspreekt.

vanavond of morgen vroeg krijgen we een telefoontje van de fokker, dan zal zijn teefje namelijk de pups op de wereld hebben gebracht als alles goed gaat!

I.o.m de fokker hebben wij de 1e keus, hij heeft andere mensen ingelicht die op de wachtlijst stonden en deze vonden het gelukkig allemaal goed dat wij als eerste mogen kiezen. Ook wilt hij ons tegemoet komen door niet alleen de pup gratis te geven, maar vergoed hij ook de eerste DA afspraak als we haar inenten of na laten kijken.

We vinden het erg spannend en verheugen ons er ook op, gelukkig voelen we ons daar niet schuldig over.
We kunnen haar namelijk nooit vervangen en het zal immers nooit dezelfde hond worden.

Bedankt allemaal voor de reacties! Vond het interessant om te lezen hoe anderen er over dachten!