Neem je nog een nieuwe hond, als je hond er niet meer is?

Wij vinden honden geweldig, en zijn dolblij met onze Bruce. Toch denk ik, dat als hij er niet meer is, wij geen hond meer nemen. 
Hopelijk gaat hij nog heel wat jaren mee, hij wordt over 2,5 mnd. 4 jaar, maar tegen die tijd dat hij er niet meer is, zijn de kinderen groot, en hebben we dus ook weer meer tijd voor ons zelf.
Met een hond ben je toch gebonden, dus dat zou voor ons een rede zijn om er niet meer aan te beginnen. Maar dat zeg ik nu. Misschien denken we er dan heel anders over

Meer mensen die zo denken?

direkt een andere als Bamse er niet meer is, van te voren ga ik me al orienteren waar ik de pup vandaan haal... en een newfoundlander.

zonder hond ? nee ben ik niet helemaal uptodate. vind het heerlijk om met een hond samen te leven.

ik hoop dat Bamse oud wordt, stokoud, maar tegen die tijd dan komt er een pup in huis, zonder hond ? nee.
ik heb dan ook niet het gevoel dat ik gebonden ben, een vriendje voor mij , en ik voor de hond.

Ja ik zou dan een herplaatser nemen.maar ik ben alleen.en dan hoef je geen rekening met andere te houden,Moet wel mijn gezondheid goed zijn , maar ja ik wil dan toch weer een hond,Hein.

Mijn ouders dachten ook zo, een half jaar later hadden ze weer een hondje....

Een hond bind je ook meer, samen wandelen, samen tijd vrij maken om leuke dingen met de hond te doen. Ik merk met mijn vriend dat we meer samen doen puur door de hond. We trekken veel vaker eropuit en in huis zijn we samen bezig met de honden. Daarvoor deed ieder zijn eigen ding, ook trokken we met elkaar op natuurlijk. Ik ben wel van mening dat de honden ons ook dichterbij elkaar hebben gebracht.

Ik denk zelf dat als je eenmaal honden hebt gehad, het heel moeilijk is om er niet weer 1 te nemen. Ze zijn zo speciaal, niet te vergelijken met een rat of een kat.
En samen dingen doen kan nog steeds, er is vast wel iemand die op jullie lieverd wil passen. Ik denk dat de kans groter is dat je uiteindelijk weer een hond wil dan niet. Maar dat is mijn persoonlijke mening. Ik ben benieuwd wat de andere hiervan zeggen.

We hebben nu 2 honden. Als de oudste ( nu 10 ) overlijd komt er geen 2de hond meer bij. Dat hebben we al besloten.
Of er ooit weer een hond komt als de jongste er ook niet meer is, durf ik niet te zeggen. De jongste moet nog 3 worden, dus hopelijk zijn we dan een jaar of 10 verder!

Hier komt zeker weer een nieuwe hond. Maar dat duurt hopelijk nog heeeeel lang. Gijs is bijna 1,5 jaar. Dus hoop dat dat nog 12 jaar duurt. Denk wel dat we dan voor een ander ras gaan.

Mijn ouders hebben er na de dood van onze 14 jaar oude maltezer Cindy voor gekozen om hondloos te blijven. Om precies de redenen die je aangeeft. Ze vinden onze Gijs geweldig maar de vrijheid vinden ze erg prettig.

Ik kan me voorstellen dat je wat meer vrijheid wilt. Ik zit echter in een hele andere fase van mijn leven en kan me nu nog geen leven zonder honden voorstellen, de mijne zijn nog erg jong en mijn oudste was mijn eerste hond (zij is nu 3). Dus nee een leven zonder hond zit er voor mij niet in, ik denk ook niet dat ik snel geen hond zou hebben eerlijk gezegd. Maar goed je weet maar nooit, ik ben pas 25 dus wie weet hoe ik er over 10 jaar over denk haha.

Luca was 2 dagen overleden en we stonden opp de wachtlijst... ik hoop dat ik al een tweede hond heb voor ik Wifi ook moet missen. zéonder hond, nee, dat doe ik niet

Ik zou zeker nog een hond nemen. Maar waarschijnlijk geen pup, maar een herplaatser. Misschien een iets kleinere hond.

Ik voel me ook niet gebonden. Wel is het zo dat ik altijd rekening hou met Mikey en ja, dat houdt in dat ik niet te lang van huis wil zijn zonder haar, niet op vakantie zonder haar, een boswandeling met Mikey verkies voor een hele middag winkelen enz.. Maar daar kies ik voor en zou niet anders willen

Maar Mikey is pas 2, dus ik kan alleen maar hopen dat dat ik daar nog LANG niet over hoef na te denken .

Gr. Alexandra

Nee, ik zie onze honden alles behalve als een belemmering voor de dingen die ik dan nog eens zou willen doen.
Honden horen bij ons, en zou me niet meer in kunnen denken dat ze er niet meer zouden zijn.

Op zich herken ik dan wel weer een beetje de dromen, ooit,ooit.!
Maar dat moet dan met hond..
Wereldreis met de zeilboot.(hele grote zeilboot)
Een rondreis door Scandinavië.(een hele grote camper)
Gaat dus meer geld kosten, en waarschijnlijk dan ook nooit gebeuren...

Ik kan me op dit moment niet voorstellen dat ik ooit zonder hond zou zitten.

Ik ben nog niet zo oud, zeg maar gerust jong, dus hoef niet na te denken of ik het vanwege mijn leeftijd nog wel moet doen...

Dus ja, na mijn Odi, zeker nog wel een hond! Sowieso komt er een maatje voor Odi bij, dus dan heb ik er twee van mezelf. Als Odi gaat, is de andere hond dus alleen. Het ras dat ik heb uitgezocht, is niet goed in alleen zijn, plus de hond zal gewend zijn aan Odi's aanwezigheid. Dus komt er weer een hond bij. Of dit een pup of een herplaatser wordt, zie ik tegen die tijd wel.
Maar hopelijk gaat Odi nog zeker 10 jaar mee ..

Wat Sascha betreft.... Ik denk dat mijn vader niet zonder hond kan, maar mijn moeder zal geen hond meer willen. Mijn vader heeft nu al moeite met Sascha uitlaten (heeft veel pijn), en wie weet hoe het tegen die tijd is. Daarbij wil mijn vader geen klein hondje. Dus ik denk, als Sascha gaat, dat er geen nieuwe hond meer komt. Ze kunnen dat gewoon niet meer samen bolwerken.

JA, DUH! Waarschijnlijk een stamboom BC, wederom uit een werklijn.
Of een Australian Shepherd of een Entlebucher Sennenhond
Of... misschien wel een Corgi
Maar goed, Swift wordt in april pas 2 jaar en wordt hoogstwaarschijnlijk een jaar of veertig
Een hond erbij nemen is in de huidige setting helaas niet verstandig.

Na Doerak wist ik het 100% zeker, ik wou geen hond meer maar als je eenmaal een hond gewend bent kan dat toch knagen.
Toch heeft het nog 1.5 jaar geduurd voor ik weer een hond kon nemen, de omstandigheden waren zodanig dat er geen hond kon komen maar ik ben oh zo gelukkig dat ik later toch weer Rasta in huis kon halen.
Hoe de omstandigheden later zijn kan ik natuurlijk niet weten, ik hoop nog minstens 12 jaar van Rassie te genieten en dan tegen die tijd loop ik al in de 60.
Als mijn gezondheid en omstandigheden het toelaten dan ja, voluit roep ik dan komt er weer een hond.

Ja hier maar zeker bij mij zullen er altijd honden komen

Altijd 2 honden gehad.

Toen mijn jack russel oud was hebben we een 2e erbij genomen, oke uiteindelijk kwam er een derde, maar wist dat mijn jack russel niet lang meer zou leven.

Nu afscheidt moeten nemen van de 2e hond en nog maar 1 hond en moet je eerlijk zeggen.
Ik mis de choas van 2 honden. Ik ben nu nog niet aan een 2e toe, maar als de tijd de wond weer heelt en ik zijn plekkie kan geven aan een ander wil ik dat.

Echter mijn man niet. Die blijft liever bij een en als zij overlijd helemaal geen hond meer.

Als het zolang moet duren kan ie kiezen voor hond of scheiden hahah.

Eerlijk gezegd weet ik het niet. Hopelijk duurt het nog heel lang (Faya wordt bijna 3) maar dat is zo'n handenbinder dat ik denk ik wel even genezen ben.

Begrijp me niet verkeerd, ik heb alles voor haar over alleen of ik het risico wil lopen op een tweede keer. Denk het niet.

Maar dat zeg ik nu

Ik zou zeker nog wel een hond nemen, alleen wanneer blijft de vraag. Mijn vader wil geen hond meer. Die heeft er niet zo veel mee. Gaat niet met hun wandelen, geeft hun geen eten, ... Neem ik hem ook niet kwalijk hoor, hij heeft er geen behoefte aan en dat is best.
Mijn moeder daarentegen wil wel nog een hond. En als zij wat wil, wees maar zeker dat ze het dan ook krijgt..  

Ik wil na Saffira en Blackie zeker nog wel een hond. Als 1 van beide sterft denk ik niet dat we nog een 2de nemen, omdat ze allebei toch al op leeftijd zijn (10 en 15 jaar). Dus dan genieten ze samen met ons van hun oude dagje. Nadien.. geen idee of ik meteen weer een nieuwe hond neem, of eerst de tijd neem om mijn verdriet te laten slijten. Maar het verstandigste is wel de 2de optie, mezelf de tijd geven om het verdriet te laten slijten. Mja, als je honden ouder worden denk je al na over zulke dingen he. 


Er staat trouwens op je profiel dat Bruce van 1999 is. Wou kijken hoe oud Bruce was, maar dan zag ik in je openingspost staan dat hij nog maar 4 wordt

Als de toekomst het toelaat wel ja, dan zou ik na Maylo weer een nieuwe nemen. Maar eerlijk gezegd denk ik daar nu nog niet aan. Ik geniet nog met volle teugen van Maylo, hij is pas 15 maanden dus nog hartstikke jong. Eerst lekker van dit hondje genieten de toekomst komt later

Tailer is nog een pup, maar als hij er niet meer was, wilde ik toch een nieuwe hond, maar ik woon nog bij mijn ouders, maar mijn moeder wil dat liever niet :( Maar mijn vader moet er nog over denken.

Ja , zonder twijfel. Ik zou niet zonder een hond om me heen kunnen!!

Ja zeker ,kan me leven zonder hond niet voorstellen

Ik heb er 2 nu als er 1 overlijd zal ik niet snel een tweede nemen.
Zou ik beide niet meer hebben wat hopelijk nog heel lang gaat duren zou ik graag weer een hondje willen.
Ik moet dan wel even kijken of ik hrt dan nog aankan ben nu 48 jaar en mijn honde zijn 3 jaar en 10 maanden oud

Nu zeg ik ja, maar mijn hondje is pas 2 jaar dus geen idee of ik er over 10 jaar nog zo over denk
Ik denk wel dat het heel erg wennen zal zijn als je geen hond meer hebt. Maar ik kan me ook voorstellen dat mensen deze 'leegte' kunnen vullen met andere dingen die ze leuk vinden...

Ik weet het nog niet. Ik word eerlijk gezegd al moe als ik aan een pup denk...... Met een beetje mazzel duurt het nog 10 jaar (whippet wordt wel 17 toch?)

Toen Punk een jaar of elf was, zei ik, hierna geen hond meer. Als ik alleen woon, vind ik het in m'n eentje teveel werk. Wat als je ziek wordt? Toen ik bij mijn moeder woonde, wandelde zij dan met Punk. En wat als ik uit wilde slapen? Dan deed mams het ochtend rondje. En als ik 's avonds in bad was geweest en dan lekker mijn pyjama aan wilde? Dan liep mama een rondje!

En toen ging ik alleen wonen, mét Punk. En ik werd volwassen, en ik realiseerde me dat uitslapen niet kon met een hond, en dat als je vroeger naar bed ging dat echt geen ramp was. En dat als ik ziek was het rondje kleiner werd, maar dat je vaak juist op knapt van wat frisse lucht. En dat als ik 's avonds in mijn pyjama wil luieren, ik voor de laatste ronde gewoon een jogging broek en een jas over mijn pyjama aan kan doen. Sterker nog, ik vond het een beetje saai met Punk alleen! Ze was natuurlijk al wat ouder, geen lange wandelingen meer, geen trainingen meer, en daarom adopteerde ik Cosmic. Toen Winnie er nog bij kwam was mijn geluk compleet. Heerlijk, drie honden om je heen!

Nu heb ik alleen Cosmic nog, maar ik wil er héél graag een hondje bij. Als het aan mij lag had ik een roedeltje van een stuk of zes Podenco's  Helaas heb ik daar het geld en het huis niet voor. Ik kan me geen leven zonder honden indenken, maar da's vooral omdat ik verder "niks" doe. Ik heb geen partner, geen baan. Cosmic en ik doen alles samen, we zijn nagenoeg vierentwintig uur per dag in elkaars aanwezigheid. Het zou een enorm gemis voor me zijn als dat er niet meer was.

Mijn ouders zeiden na Terry ook dat er (in ieder geval voorlopig) geen andere hond zou komen.
Toen mijn vader de fokker belde om te laten weten dat Terry was ingeslapen bleek dat ze een week eerder een nestje hadden gekregen. En zodoende kwam 8 weken later Max...

Mellow wordt begin april 3 jaar, dus zij gaat nog wel even mee. Maar als ze gaat hemelen denk ik wel dat ik weer een hond wil. Misschien wel een iets makkelijk exemplaar. Maar helemaal zonder huisdieren? Nee, dat kan ik niet.

Of weer een kat, of weer een hond. Maar geen totale stilte hier in huis.
Zegt ze terwijl het hier (afgezien van de tv) muisstil is...