Te oud voor een hond ?

Ten eerste Willemijn, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. 

En dan on topic: Ik heb het al eerder geschreven, maar toen Roy 6 jaar geleden overleed, waren mijn man en ik van plan om weer en hond te nemen. We waren het er alleen niet over eens of het een pup zou worden of een asielhond. Ik ging voor het laatste, mijn man wilde een pup. 
We waren op zoek naar beiden. Maar toen kreeg mijn man een ongeluk en brak zijn been op drie plaatsen. Dat is nooit meer goed gekomen. Daarbij werd zijn longziekte erger en kwamen er nog wat kwaaltjes bij. 
Kort erop werd ik aan mijn voet geopereerd en dat ging fout. Mijn voet zit nu vast en ik loop dus moeilijk. Ook mijn andere voet moet eigenlijk geopereerd worden, maar gezien de ervaring weiger ik die operatie tot het echt niet meer anders kan.
Een scootmobiel aanschaffen? Er zijn hier wel meer forummers die met een scootmobiel hun hond(en) uitlaten. Maar nee, ik ben bang dat ik dan helemaal niet meer loop en ik wil en moet in beweging blijven.
Dus hebben we besloten geen hond meer aan te schaffen. Als we per se hadden gewild had het wel gekund hoor. Onze dochter bood meteen aan om het hondje uit te laten en als we er echt niet meer voor konden zorgen, zou zij het meteen in huis nemen. Dat geldt ook voor onze 2 katten die we wel hebben. Maar ze staat er alleen voor en ze heeft zelf ook al 4 katten en een hondje.  En vanwege de nasleep van haar ziekte is haar gezondheid ook niet optimaal. 
Kijk er zijn dingen die we 6 jaar geleden nog niet wisten. Maar ik ben blij dat we toen al hebben besloten geen hond meer te nemen. En dat terwijl we nog helemaal niet zo oud zijn. Mijn man is 67 en ik ben 65. Maar allebei slecht ter been en de gezondheid van mijn man is ronduit slecht. 
Dat wil echter niet zeggen dat ik vind dat ouderen geen hond meer mogen hebben. Zolang je zelf voor je hond kunt zorgen en er voor zorgt dat hij of zij opgevangen wordt als er wat is, dan is dat prima. 
Landseer ect heeft gelijk als hij zegt dat er zoveel honden in het asiel belanden door scheiding, allergie en tijdgebrek en smoezen. 
Het hondje van onze dochter is gedumpt omdat ze opeens alles kapot beet en in huis haar behoefte deed. 
Ze is nu bijna 2 jaar bij onze dochter, ze heeft nog nooit iets in huis gedaan en nog niets kapot gebeten. Terwijl ze 's morgens toch van 7 uur tot 's middags 1 uur alleen thuis is en gewoon vrij rondloopt. 
Ook onze dochter heeft geregeld dat haar dieren worden opgevangen, als zijzelf er niet meer voor kan zorgen.

Ans, ik kan morgen ook in een rolstoel belanden, door een ongeluk of wat dan ook, denk niet dat dit met leeftijd te maken heeft, een ongeluk zit in een klein hoekje, dat jullie nu geen hond straks meer aanschaffen daar heb ik alle begrip voor, maar dat wist je zes jaar geleden ook niet.

ik zie hier in de omgeving waar ik woon, toch vele ouderen die nog een hond hebben, maar alle nog goed te been.... kijk als je nu slecht te been bent, dan niet aan beginnen, maar in de toekomst kan niemand kijken, ook jongeren kunnen opeens in een rolstoel belanden, door wat dan ook, en als ze dan een pup hebben, hoop ik dat tie niet in het asiel beland, maar dat er dan toch een oplossing voor komt.

Ja natuurlijk! Zolang ze goed hebben geregeld wie er voor de hond gaat zorgen, mochten ze komen te overlijden... waarom niet?

Mijn ouders zijn 75 en hebben nu een pup van 12 weken..... Mocht het tzt nodig zijn dan komt ze hier wonen.....
Mijn overbuurman heeft een jaar of 6 geleden een herplaatst golden in huis genomen met de deal dal ik of een van onze buren voor de hond zouden zorgen als hij het niet meer kon... Inmiddels is hij overleden en Simba woont heeel fijn 3 huizen verderop....

Er zijn mensen (in mijn eigen ervaring veelal mannen) die zonder hond echt verpieteren...... Ik ben dus van mening dat je nooit te oud bent voor een hond, mits je wel een plan B hebt geregeld voor als het niet meer gaat

Staat voor mij geen leeftijd op.

enige waar aan gedacht moet worden is...nadien, een opvangnet is wenselijk.

maar het houden van een dier is op iedere leeftijd van enorm therapeutische waarde.
(gelukkig zijn de rusthuizen ook al die beweging voorzichtig aan het maken; bezoek van honden op de afdeling of het houden van een 'schoon' hondje op een open afdeling zoals rvt of serviceflat)

Misschien al eens gezegd, heb niet alles gelezen, maar stichting Oopoeh is echt super! 

Zij koppelen ouderen aan een huisdier van een ander baasje, als oppas, bijvoorbeeld als het baasje moet gaan werken of voor vakanties. Zij organiseren allerlei leuke uitjes voor de ouderen en van de baasjes wordt verwacht dat ze wat tijd aan de Oopoeh schenken. Het kost voor het baasje niet erg veel, je krijgt er een leuke oppas voor voor je huisdier, je maakt een oudere minder eenzaam en je huisdier heeft een leuke oppas als je even iets minder tijd voor hem/haar hebt..
Ook ideaal voor ouderen die de volledige verzorging van een dier niet meer aan kunnen/willen, zij kunnen toch genieten van die wandelingen, knuffels en gezelschap van een huisdier, zonder daar 100% verantwoordelijk voor te zijn. 

Meer info over deze geweldige stichting vind je op www.oopoeh.nl

Ik zie net iets staan over rolstoelen.. Sorry, heb ik een beetje iets mee..

Mijn beste vriendin is gehandicapt geboren en zit in een rolstoel. Zij heeft 3 grote honden, twee labradors en een witte herder. Zij laat ze alledrie meermalen per dag uit (zelf, aan de rolstoel), en doet haar eigen huishouding. Natuurlijk heeft ze met de grote of zware klussen hulp nodig, maar haar dieren verzorgt ze helemaal zelf (ze heeft naast de honden ook nog een kleine valkparkieten kwekerij). 
Toen Buck nog leefde, liet zij hem 's middags ook uit, samen met haar eigen honden. Ze ging dus met 4 honden, aan de rolstoel, een uur 'wandelen'..

Natuurlijk scheelt het dat de honden al jong geleerd hebben naast de rolstoel te lopen, maar ik zag bijvoorbeeld aan Buck dat hij, als hij met haar mee liep, extra goed oplette en keurig netjes meeliep. Hij heeft haar ook altijd extreem beschermd..

Mijn vriendin zegt altijd, ik ben niet gehandicapt, dat zit tussen je oren..