Gezonde hond van 2 jaar laten inslapen op advies dierenarts?

Wat ik zou doen is er iemand bijhalen die jou je hond leert lezen, ik ken de hond natuurlijk niet maar ik krijg de indruk  dat er niet echt een basisvertrouwen is.

Sinds ik mijn eigen herplaatser heb, weet ik dat je echt in het tempo van de hond moet gaan en er heel veel inzicht in situaties en het lezen van je hond bijkomt. Je moet op zoveel dingen letten en het belangrijkst is natuurlijk de veiligheid en daarvoor is het nodig dat je er helemaal voor gaat en dat kan nogal wat aanpassingen vereisen. Wij hadden tot voor kort bijvoorbeeld nooit kinderen in huis omdat ik dat risico niet durfde nemen. Buiten gingen we met een grote boog om alles heen naar waar ze zou kunnen uitvallen. Het was een stap voor stap proces waarbij je je verantwoordelijkheid moet nemen naar zowel de hond als alle anderen.

Inslapen vind ik helemaal geen optie, dan liever herplaatsen naar mensen die herplaatsers gewend zijn en hem nog een leuk leven kunnen geven.

ik heb hier ook een hele gevoelige dame zitten, heeft 2 eigenaren voor mij gehad en leek een onhandelbare hond. ontsnappen, weglopen, jagen en heeft 5x een schaap dood gebeten en een kanarie terwijl het hokje dicht zat.

ik heb niks aan en met haar gedaan en 0,0 problemen net lisa. kan de voordeur open laten en ik heb de enige husky van de wereld die niet wegloopt. kan langs schapen lopen (laat haar nooit los op onbekend terrein of waar schapen zitten) en ze wil echt wel hoor maar goh de reactie die zij geeft is echt niet husky-like.

dus het kan prima zijn dat jullie hond bij een andere eigenaar zich wel beter voelt, maar eerst zou ik er zoals iedereen al aangeeft er een gt bij halen, en tot die tijd met een muilkorf die je goed aanleert uitlaten, en niet alleen ter bescherming voor andere maar ook dat jullie ontspannen kunnen lopen.

mijn meisje lijkt zich ook moeilijk aan te kunnen passen aan andere. ik zou haar bij wijze van eerder 2 dagen alleen thuis laten dan dat ik haar bij iemand anders zou achterlaten voor oppas. ik heb eindelijk 1 vriendin met wie ze mee uit wilt. verder gaat ze niet mee met andere die haar uitlaten.
en de eerste 2 weken dat ik haar had wist ik me geen raad met een hond die zich totaal afsloot.
maar nu 2 jaar verder is het mijn meisje en terug kijkend als een hond zo gevoelig met 2 weken bij begint te komen, dan is er een hele grote kans dat ook jullie hond een herplaatsing overleeft. het zijn honden die gaan weer verder en blijven niet hangen in hu gemis van baas en huis.

en mijn mini max heeft ook 3x iemand gebeten en ja ook 2x kind, waarvan 1 die hier op bezoek was, geen haar op mijn hoofd die eraan denkt dat dat zijn einde zou moeten betekenen. kinderen op bezoek is hond in de bench en wanneer ik misschien ooit kinderen zou krijgen dan maak ik me helemaal geen zorgen, we gaan dat tegen die tijd goed begeleiden.

Met alle respect maar bij zulk een dierenarts zou ik geen voet meer binnenzetten. Doet me denken aan wat een GT onlangs zegde, namelijk dat dierenartsen vaak geen sikkepit om honden geven en nog minder begrijpen over hondengedrag.  

Je hond is twee jaar, dan zijn er nog andere opties, inslapen...lekker makkelijk van die dierenarts maar zegt enorm veel over haar of zijn instelling.  Ga voor een goede gedragstherapeut, eentje die de tijd neemt om jouw hond te observeren en tips kan geven om dit probleem aan te pakken. Borders zijn nu eenmaal erg gevoelig, maar ze leren ook zo snel, met de juiste aanpak kom je ver.

Ik lees dat je om je hond geeft, maar vaak doe wij, als baasjes, toch onbewust wat verkeerd en dan kan het helpen dat iemand met het juiste inzicht jullie gaat helpen.

Ik zou mijn hond geenszins opgeven en al zeker niet laten inslapen. En kunnen jullie het echt niet aan, dan is het nog beter om hem, neem daarvoor dan ook de tijd, een goed baasje te zoeken die eraan wil werken.

Nah.. Heerlijk die genuanceerde meningen over de betrokken dierenarts. Niemand precies weet hoe dit gegaan is, hoe betrokken de DA is, hoe goed die de hond kent en wat precies gezegd is. Maar meteen 'naar zo'n DA zou ik nooit meer toe gaan' 
En dan ook nog eens; de DA zegt NIET 'nu in laten slapen' de DA zegt, als jullie de hond bij jullie thuis niet meer kunnen of willen hebben, is in laten slapen een betere optie als herplaatsen, als ik de openingspost van de TS goed lees
Hoe hard het ook klinkt; het 'nooit' in laten slapen is net zo'n kortzichtige opmerking als 'iedere hond die een kind bijt moet ingeslapen'. Ik zeg vanachter mijn scherm niet dat DA gelijk heeft maar ook niet dat die geen gelijk heeft.
Voor sommige honden is er geen andere optie. Zo reeeel moet je denk ik ook wel zijn naar TS. Niet alle honden zijn om te turnen of te redden. Hoeveel moeite je er ook in steekt.

Wij kennen ook een hond die een paar keer iemand gebeten heeft, een keer ook in de neus.
Na een tijdje bleek dat hij autisme heeft.
Falco zou ook wel met autisme te maken kunnen hebben.

Ik weet het niet zeker maar, het zou het kunnen zijn.

Wij kennen een hond die precies hetzelfde heeft.
Na een tijdje bleek dat hij autisme had.
Het zou kunnen dat Falco het ook heeft.

Pfff wat een berichten allemaal! Was eventjes zoet met lezen....
Zal zo veel mogelijk op alles proberen te reageren, maar excuses als ik niet alles kan beantwoorden.

Allereerst is mijn zusje een meisje van 10 (ze is een nakomertje) die bij ons bleef slapen. Ze keek hem absoluut niet in de ogen aan of wat dan ook. En hij gaf haar die waarschuwingshap in dr gezicht. Wat ook de vraag beantwoord waarom daar toen geen aanklacht is ingediend; mijn ouders begrepen dat wij zelf wel hulp zouden inschakelen.

Onze dierenarts heeft zelf altijd borders gehad (en nu nog) en is daar ook actief mee aan het trainen, dus het is niet zo dat zij helemaal geen verstand van het ras heeft. Zij zag de vooruitgang die wij hadden geboekt met Falco (want hoe je het ook draait of keert, die knul is enorm vooruit gegaan in de tijd dat hij hier is) maar raadde desalnietemin af of hem weer te herplaatsen, vanwege de redenen die ik noemde in mijn allereerste bericht.

Ikzelf vind dat een muilkorf buiten nog niet zo'n issue is, maar binnen? Zo kan hij ook niet spelen, zichzelf wassen, etc.
Mijn vriend is degene die zich vooral heeft gefocust op Falco, en die 2 zijn echt 2 handen op 1 buik. Als Falco iets niet fijn vindt dan kun je dat vrij duidelijk aan de blik in zijn ogen zien. Zijn ogen zijn namelijk heel sprekend en er word al heel snel duidelijk of hij het wel of niet fijn vindt wat er gebeurd.

Maar toch. Dat happen blijft een mysterie. Met mijn zusje had hij voorafgaand al 2 volle dagen zitten knuffelen. Hij zocht haar dan ook echt op.
Daarom blijf ik me verwonderen hoe en wat.

De meningen hier zijn erg verschillend. Er zijn een aantal mensen die zich echt kunnen inleven in hoe ik me voel. Het dilemma wat wij ondervinden. Dat is echt heel erg fijn, bedankt.

Want onze situatie is inderdaad niet zo zwart wit. Niet voor ons.
De afkomst van Falco leek heel duidelijk te zijn en wij hadden echt het idee dat die mensen eerlijk waren. Nog steeds hebben wij contact met ze, en zij zweren echt dat het eerste bijtincident ook de allereerste keer bij hun was. Het blijven natuurlijk mensen die wij niet echt kennen dus in hoeverre wij uiteindelijk hun woord kunnen geloven? Geen idee...

Het inschakelen van een GT is ook de volgende stap in ons plan. Dat was het sowieso al.
1 iemand maakte hier de opmerking wie wij dan wel niet dachten te zijn, want als de GT er niets in ziet, wie wij dan wel niet alleen zijn.
Maar dat is wel heel erg hard, vind je niet? Want als je ziet wat wij in die (korte) tijd wél hebben bereikt...dit doet menig mens ons echt niet na.

Degene die een opmerking maakte waarom wij niet gaan schapendrijven 'omdat wij ook al behendigheid doen'.
Wat een onzin. Dat zei ik helemaal niet. Ik zei dat hij heus wel aan stimulering komt doordat hij gehoorzaamheid en behendigheid doet. Niet dat dat vervanging was voor schapendrijven.
Maar zoals iemand hier ook al logisch aangaf; welke boer wil les geven in schapen drijven, met een hond die hoogstwaarschijnlijk gaan happen? Geen enkele boer wil schapen met 3 poten door een verknipte Border.
Naast het feit dat schapendrijven ook niet bij ons in de buurt zit, is een Border een hond die zelfvertrouwen moet hebben om te schapendrijven. Zijn instinct moet daarin goed zijn, hij moet keuzes maken. Als wij met hem gaan schapendrijven dan zal hij echt niet snappen wat nou de juiste bedoeling is. Iets wat hem dan alleen maar onzekerder maakt. Schapendrijven is dus een bewuste keuze. Naja, het niet schapendrijven dan :P.

Overigens is de reden dat Falco regelmatig losloopt heel simpel; in principe luistert hij uitstekend. Fluit maar eens en hij staat naast je. Ook als er andere honden voorbij komen. En het is een jonge reu met enorm veel energie. Die moet hij kwijt. En als je hem los laat lopen dan sprint hij als een malloot. Hem dat afnemen doet meer kwaad dan goed denk ik dan. Ik ging eergisteren met hem fietsen in de buurt hier (wij wonen echt uitstekend wat dat betreft) en ik denk dat het uiteindelijk zo'n 2 kilometer is geweest. Hij heeft alleen maar gerend. Geen enkel moment is hij gaan liggen. Uiteindelijk vond ik het genoeg voor hem, maar hij was thuis echt niet minder moe hoor. Even om aan te duiden hoeveel energie dat knulletje heeft.

Inslapen is voor ons geen optie. Nog niet thans. Ik vind niet dat hij zodanig agressief is dat inslapen nog de enige optie is. Ik denk dat er wel mensen moeten zijn die bij hem passen. Inderdaad, een mooie boerderij waar hij lekker rond kan huppelen. En ik ben het er mee eens hoor; hoevaak moet hij nog bijten voordat het genoeg is geweest?
Dat heb ik thuis ook al aangegeven. Maar dat moeten we toch zien te voorkomen.

Voorlopig is een muilkorf, lopen aan de lijn, en het inschakelen van een GT ons plan denk ik....

Voor mij zou dit geen reden zijn om een hond in te laten slapen en ik vind het dan ook erg kort door de bocht geadviseerd van de dierenarts. Ik ben blij dat je er zo serieus mee omgaat en niet blind het advies van je dierenarts volgt. Als ik je verhaal zo lees zou herplaatsen bij een andere baas die weet waar hij of zij aan begint zeker een optie zijn als het plan wat er nu ligt niet gaat werken.

Ik weet helaas precies hoe het voelt een bijtende hond te hebben. Die van ons heeft helaas nooit echt vooruitgang geboekt . Er zijn in totaal 5 mensen die haar kunnen aanraken en thats it (waarvan 2 op latere leeftijd toestemming van haar kregen na veel zweet en tranen). Maar ze krijgt bij ons de kans gewoon niet om te bijten.

Dat betekend wel dat wij constant op onze hoede zijn als wij met haar buiten zijn, of haar in de keuken houden als er bezoek is. Er zijn mensen bij waar ze nog niet op gereageerd heeft maar negeert, maar we lopen geen risico en deze mensen mogen dan ook niet in dezelfde ruimte zijn met haar omdat we weten dat ze ook gerust in de enkels wil gaan hangen. Het is jou taak als baas om te zorgen dat ze de mogelijkheid niet krijgen om te bijten.

ik zou ook eerst een gt raadplegen en bench trainen zodat als er visite komt hij in zn bench gaat liggen wat zijn plekje is en zodat iedereen hem met rust moet laten.

mijnens is namelijk hysterisch blij als er visite komt en dan gaat hij ook in de bench aangezien hij je constant blijft begroeten wat irritant is.
zodra hij in de bench is , word hij rustig en gaat hij tukkie doen.

in laten slapen vind ik nogal een te grote stap en zeker omdat er nog zoveel gedaan kan worden en er medisch gezien niks mis is.

Allereerst is mijn zusje een meisje van 10 (ze is een nakomertje) die bij ons bleef slapen. Ze keek hem absoluut niet in de ogen aan of wat dan ook. En hij gaf haar die waarschuwingshap in dr gezicht. Wat ook de vraag beantwoord waarom daar toen geen aanklacht is ingediend; mijn ouders begrepen dat wij zelf wel hulp zouden inschakelen


Dit had jij moeten voorkomen, een herplaatser (in ik vind eigenlijk geen enkele hond) moet niet bij het gezichtje van een kind kunnen komen. Ik lees dat je zusje ook heel veel met de hond geknuffeld heeft. Dit is ook niet iets wat ik had gedaan, een bc is een heel gevoelige hond, het kan al gauw teveel zijn. En knuffelen ervaart een hond niet zoals wij. Een leuk zoekspelletje of aandachtspelletje onder jouw leiding had beter geweest.
Happen is trouwens iets wat vaker bij herders voorkomt. Lola doet het ook bij opwinding, even een kort hapje bij het aanmaken van de riem bijvoorbeeld.

Ik krijg toch de indruk dat er signalen gemist zijn die de hond heeft afgegeven en niet opgemerkt zijn door jullie. Daarom is het enige dat je er iemand bij haalt die het kan beoordelen wat er precies aan de hand is.

Op de site van de hondenbescherming staan wat regels aangegeven voor het begeleiden van hond en kind, ik zou in elk geval deze regels streng aanhouden.

https://hondenbescherming.nl/ik-heb-een-hond/ik-heb-een-hond-en-kinderen/

Ik lees ook ergens dat je de hond geleerd hebt dat vreemden hem mogen aanraken. Dat is ook iets wat ik zelf nooit zou doen, als de hond dit niet prettig vindt Maar wel moet ondergaan levert dat alleen maar onnodig stress op waardoor hij niet op zijn gemak is en weer meer de neiging tot afreageren zal hebben.

Ik vraag me af of de dierenarts dit ook allemaal bedacht heeft en besproken heeft. Ik denk zelf dat de hond met de juiste begeleiding door jullie of als je besluit tot herplaatsing bij de juiste mensen helemaal tot rust kan komen en zich niet meer genoodzaakt voelt tot happen en bijten.

Quote is een beetje vaag overgenomen. Mijn reactie staat in de quote zelf erbij gevoegd.

ja ik snap het wel, ik wilde je ook niet aanvallen, alleen even een paar puntjes van aandacht geven, toch zou ik er meer voor zorgen dat er gewoon geen situaties meer zijn waarbij de hond de fout in kan gaan. Dus als je zusje er is, geen moment die beide uit het oog verliezen en goed begeleiden. En voorlopig toch weghouden bij bezoek.
Ook je eigen houding zou ik even onder de loep nehmen, is je stem, je houding, je gebaren altijd kalm en vriendelijk naar hem bijvoorbeeld.

Ken je het boekje Kalmerende Signalen van Turid Rugaas? Dat is een goede basis om de taal van je hond te leren kennen zodat je aan zijn houding kan zien wat hij voelt. Het beste is naar mijn mening als je er iemand bijhaalt die hiermee werkt.

Heb alles gelezen, mijn indruk is dat er te veel druk op de hond gezet wordt.
Waarschijnlijk onbewust. Veel knuffelen? Doen mijn border collies ook, met mij!
Dat hoeven ze niet zo nodig met iemand die hier op bezoek komt...

Ik heb hier tot nog toe 2 x een herplaatser gekregen met (behoorlijke) bijt-incidenten in het verleden.
Je gelooft het misschien niet, maar geen van beide honden ( een border collie en een aussie, die nu nog hier leeft) is ooit opvallend geweest of heeft getracht te bijten.

Ze hoefden hier eerst eens niks anders als enkel hond zijn. Geen training, geen hondenschool, even geen bezoek, en als er mensen op bezoek kwamen na een tijdje dan strikte aanwijzingen voor het bezoek.
Hond geleerd op zijn plek, bench, mand of whatever te gaan, en als het bezoek lekker op de bank zit met hun kopje koffie mogen ze komen begroeten, niet eerder.
Komen ze van zich uit en laten zich aanhalen, prima, maar geeft de hond aan dat ie dat niet prettig vind dan gebeurt dat ook niet,  ik wil niet dat iemand de hond achterna gaat, zich erover heen buigt of dat soort dingen. Ben ik naar mensen (en hond) ook heel duidelijk in.
Heb dus hier meer opgevoed aan ons bezoek dan aan de bewuste hond.

Voor ons werkte dat prima.
Kwestie van de hond tegen zichzelf in bescherming nemen, duidelijk, rustig en heel consequent naar de hond toe zijn.

Inslapen, tja, dat is zo een ding, als het nu een hond was die echt niet meer te hanteren is ( en die zijn er zeker wel) dan zou ik ook zeggen in het belang van het dier beter laten inslapen.
Maar deze klinkt zo vanaf dit verhaal niet zo...en dan vind ik dat ie nog een goeie kans verdient heeft.
Of dat bij TS moet zijn?
Denkelijk niet, er zijn geloof ik toch al signalen gemist, hond is hier al te vaak (meer als een keer) de fout in kunnen gaan.
Ben het ermee eens dat zo een hond beter af is in een omgeving waar minder prikkels zijn EN waar men weet hoe ermee om te gaan.
Er zijn vast nog wel mensen te vinden die landelijk wonen met grote tuin en die geen kinderen hebben.

Mijn persoonlijke mening is dan ook probeer eerst te zoeken naar de absoluut juiste plek!
Dan heeft ie een eerlijke kans gehad, inslapen is immers eindstation...

Toch denk ik dat je je hond moet beschermen tegen het feit dat hij blijkbaar ondanks dat hij soms naar mensen toenadering zoekt de fout inschiet. Kiara kan soms ook relaxt overkomen en ineens totaal omslaan(door angst), dat weten wij dus ook al lijkt ze relaxt, waarom het risico lopen? Ze krijgt genoeg aandacht, liefde, knuffels van ons, daar heeft ze bezoek niet voor nodig.

En dat je buiten en binnen gespannen bent met alles ontlopen heb je zelf in de hand. Hier is het de normaalste zaak van de wereld dat Kiara de keuken in gaat bij bezoek en op straat we oversteken of omdraaien. Als we buiten staan te praten met iemand zeggen we altijd het eerste dat ze absoluut niet naar de hond mogen kijken(ja van kijken begint ze al te stomen) en aaien omdat ze bijt en houden voldoende afstand dat ze niet bij de persoon in kwestie kan. Tja het is niet altijd even leuk en soms komt het naar over, maar ik hou van haar en wil haar absoluut niet kwijt, dus is het mijn/onze taak te zorgen dat ze de fout niet in kan.

En net als jij dacht ik eerst, ze moet het maar leren, maar juist door haar telkens in de situatie te brengen om haar te leren hoe het wel moet, heeft het vele malen erger gemaakt. Sterker nog ze vertrouwde mij nog maar half want ik bracht haar telkens in deze situaties. Nu het gewoon routine is, is er niets gespannen aan en gaat het zoveel beter met haar.

FEZ, over dat trainen aan de schapen: ik train zelf onze 5 borders aan mijn eigen schapen.
Ik geloof zeker ook wel dat een border daar veel mentale rust in kan vinden, maar ik kan het niet zien als soort van therapie voor een hond met een probleem. (of eerder een baasje met een probleem) Sorry...

Dan, als iemand geen intenties heeft ermee door te gaan ben ik er zeker geen fan van het maar een keer uit te proberen, wellicht wakker je instincten aan in een hond en dan mag hij er vervolgens niks mee. Heel sneu dan.
TS geeft duidelijk aan dat ze zeker niet van plan is te gaan drijven.
Zou ik me nog afvragen uit welke lijnen komt deze hond, vaak zijn honden wel gedreven maar missen een stukje talent waardoor de trainingen nogal wat stress opleveren voor alle betrokken partijen.

Ben het zeker wél met je eens dat een hond die naar mensen hapt dat niet automatisch ook naar schapen doet.

Fysieke uitdagingen als in moe maken geloof ik ook niet in, bij een bc betekend dat meestal alleen maar meer conditie, dat geeft geen rust in de kop, echt niet.
Duidelijke regels en consequent zijn met je hond, dat geeft meer rust.
Goed voorbeeld, we waren vorige week voor oogonderzoek bij de DA, mijn 2 werklijn borders gingen braaf liggen en waren rustig, gingen vol vertrouwen mee de behandelkamer in bij een voor hun tot dato totaal onbekende praktijk. Er zat ook iemand met een Newf die werkelijk bang van van alles was, van het verkeer wat je op straat voorbij zag komen, tot aan het niet durven meegaan de behandelkamer in, die hebben ze echt naar binnen moeten trekken, zo groot als ie was, een heel arme onzekere hond.
Mijn honden weten dat ik ze bescherm als baas, het vertrouwen is er wederzijds.
Ik had btw onze nieuwe herplaatser ook mee, die is net sinds juli dit jaar bij ons, ook een redelijk sensibele hond, maar toch geen probleem!

Vaak breng je onbewust veel over op je hond.

Heel moeilijk. Ik zou het niet weten. Het is heel erg voor je , veel sterkte!

Hallo, zie dat dit een oud topic is maar heel herkenbaar met mijn verhaal dus weet niet of iemand dit nog leest. Wij hadden een border collie reu van 3 jaar een herplaatsen ook. Alleen hij had in zijn vorige huisje niet zo geboft. Hij is de eerste 1.5 jaar opgesloten en wss ook mishandeld. Ik kreeg hem toen beet hij alles en iedereen, echt vals zeg maar. Ik was toen alleen en heb keihard met hem gewerkt. Nu 1.5 jaar later hebben wij een kindje en wilde ik hem borstelen en greep hij mij vol in mijn been. Hij had wel eerder gebeten al maar nooit doorgebeten. Flinke wond op mijn been. Ik dacht laat hem onder narcose bij de da borstelen en ging daarheen. Wilde ook een nieuw huisje zoeken voor hem ivm de baby (onveilig). Ik kwam bij de da en moest hem muilkorfen. Dit was geen doen hij greep en raakte helemaal gestrest. De assistente kwam met het idee hem langs de deur te klemmen met de riem door de scharnieropening. Dit was echt zo zielig om te zien :'(. De da zei toen ik geef hem liever niet meer mee naar huis want is onveilig voor iedereen. Heb nu overigens geen tijd meer veel te trainen met hem ivm de kleine, werk en hebben ook nog paarden en grond. Moest meteen huilen toen hij dit zei. Had hem al eens herplaatst maar toen verdriedubbelde zijn gedrag alleen weer. Die mensen brachten hem terug of asiel. Ik hem terug genomen. Da zei ook als je hem nog eens herplaatst wordt alleen maar meer stress voor hem. Mij vertrouwde die wel echt maar toch bijten das een link iets. Basisvertrouwen was niet goed. Ook gt geraadpleegd in verleden maar hielp ook niet. Nu heb ik hem laten inslapen met heel veel verdriet. Ben bij hem gebleven, durfde eigenlijk niet maar voelde dat zijn allerlaatste moment bij vertrouwde baasje moest zijn. Hij heeft nu rust. Als je een dergelijke hond herplaatst als dit al lukt dan raak je hem wss toch uit t oog en wie weet wat voor een nare dingen er dan weer met zo'n honderd kunnen gebeuren. Ik probeer nu te denken hij is lekker op eeuwige jachtvelden schaapjes aan het vangen. 

" Hallo, zie dat dit een oud topic is maar heel herkenbaar met mijn verhaal dus weet niet of iemand dit nog leest. Wij hadden een border collie reu van 3 jaar een herplaatsen ook. Alleen hij had in zijn vorige huisje niet zo geboft. Hij is de eerste 1.5 jaar opgesloten en wss ook mishandeld. Ik kreeg hem toen beet hij alles en iedereen, echt vals zeg maar. Ik was toen alleen en heb keihard met hem gewerkt. Nu 1.5 jaar later hebben wij een kindje en wilde ik hem borstelen en greep hij mij vol in mijn been. Hij had wel eerder gebeten al maar nooit doorgebeten. Flinke wond op mijn been. Ik dacht laat hem onder narcose bij de da borstelen en ging daarheen. Wilde ook een nieuw huisje zoeken voor hem ivm de baby (onveilig). Ik kwam bij de da en moest hem muilkorfen. Dit was geen doen hij greep en raakte helemaal gestrest. De assistente kwam met het idee hem langs de deur te klemmen met de riem door de scharnieropening. Dit was echt zo zielig om te zien . De da zei toen ik geef hem liever niet meer mee naar huis want is onveilig voor iedereen. Heb nu overigens geen tijd meer veel te trainen met hem ivm de kleine, werk en hebben ook nog paarden en grond. Moest meteen huilen toen hij dit zei. Had hem al eens herplaatst maar toen verdriedubbelde zijn gedrag alleen weer. Die mensen brachten hem terug of asiel. Ik hem terug genomen. Da zei ook als je hem nog eens herplaatst wordt alleen maar meer stress voor hem. Mij vertrouwde die wel echt maar toch bijten das een link iets. Basisvertrouwen was niet goed. Ook gt geraadpleegd in verleden maar hielp ook niet. Nu heb ik hem laten inslapen met heel veel verdriet. Ben bij hem gebleven, durfde eigenlijk niet maar voelde dat zijn allerlaatste moment bij vertrouwde baasje moest zijn. Hij heeft nu rust. Als je een dergelijke hond herplaatst als dit al lukt dan raak je hem wss toch uit t oog en wie weet wat voor een nare dingen er dan weer met zo'n honderd kunnen gebeuren. Ik probeer nu te denken hij is lekker op eeuwige jachtvelden schaapjes aan het vangen.  "

wat triest, vaak is het een kwestie van vertrouwen wat ze niet hebben, ik vind het advies van de da wel erg kort door de bocht, bij de juiste mensen bloeien zulke honden juist wel op.

Ik neem jou niets kwalijk, je hebt een kindje en hebt naar "deskundig" advies geluisterd, maar de dierenarts wel, het laat zien dat hij niets weet van hondengedrag, hoe goed hij op medisch gebied ook mag zijn.

Lola liet zich ook niet onderzoeken bij de da, en daar werd ook over klemzetten gesproken, toen ze voor een op onder narcose moest. Ik dacht dat nooit, zo verlies je voor altijd haar vertrouwen, en heb haar toen zelf de narcose injectie gegeven, waar ik ook ruim de tijd voor kreeg van de da en assistente. Nog onder narcose hebben we haar ook weer mee naar huis gekregen

Verdrietig om te lezen.

Mensen zien bijten als slecht, iets wat honden niet mogen doen.

Ik zie het anders, bijten is communiceren, maar voordat een hond bijt, laten ze eerst andere signalen zien. 

Aan jou als baas de taak  die signalen te herkennen en serieus te nemen.

Honden zijn conflikt vermijdend, ze bijten zelf liever niet.

Hier zie je een lijst met signalen die honden laten zien. Niet perse volgens die lijst, soms wordt iets over geslagen, maar ze laten allemaal signalen zien, voor ze bijten.

Mijn eigen hond, verstart even, voor de snapt, zij bijt niet. Ze zit dan in een voor haar onprettige situatie en ik zorg gewoon dat ze niet in die situatie komt.

Een reu die wat van haar wilt, dat vind ze niet prettig.

Wie weet, nee ik weet helaas zeker, dat je hond je eerst wilde vertellen met andere signalen, dat ze kammen op dat moment niet fijn vond. 

Misschien een vervelende ervaring. Honden hebben een gevoelige huid, kammen moet voorzichtig, met beleid. Klitten er uit knippen.

Jammer dat honden vaak niet goed gelezen en begrepen worden. Spijtig, dat ze wel uit moeten halen, omdat ze in zo een situatie komen.

Vind hoe het bij de da is gegaan, niet hond vriendelijk. Je hond, hoog in de stres, muilkorf om en klem zetten, als ik hond was, had ik ook vol van me af gebeten, ze had geen keus.

Vanuit rust, de tijd nemen, kan je zo veel bereiken met een angstige hond. 

Jammer genoeg gaat het vaak mis met border collies. Ze zijn absoluut niet geschikt als huis hond. Ze hebben een lief uiterlijk, mooie maat, zijn betaalbaar en worden vaak herplaatst door probleem gedrag.

Ze willen werken, ze willen uitdaging, anders grote kans dat ze probleem gedrag vertonen met alle gevolgen van dien.

Voor dat je een hond koopt, heel goed verdiepen in het ras.

Veel sterkte met het verdrietige verlies!

" Hallo, zie dat dit een oud topic is maar heel herkenbaar met mijn verhaal dus weet niet of iemand dit nog leest. Wij hadden een border collie reu van 3 jaar een herplaatsen ook. Alleen hij had in zijn vorige huisje niet zo geboft. Hij is de eerste 1.5 jaar opgesloten en wss ook mishandeld. Ik kreeg hem toen beet hij alles en iedereen, echt vals zeg maar. Ik was toen alleen en heb keihard met hem gewerkt. Nu 1.5 jaar later hebben wij een kindje en wilde ik hem borstelen en greep hij mij vol in mijn been. Hij had wel eerder gebeten al maar nooit doorgebeten. Flinke wond op mijn been. Ik dacht laat hem onder narcose bij de da borstelen en ging daarheen. Wilde ook een nieuw huisje zoeken voor hem ivm de baby (onveilig). Ik kwam bij de da en moest hem muilkorfen. Dit was geen doen hij greep en raakte helemaal gestrest. De assistente kwam met het idee hem langs de deur te klemmen met de riem door de scharnieropening. Dit was echt zo zielig om te zien . De da zei toen ik geef hem liever niet meer mee naar huis want is onveilig voor iedereen. Heb nu overigens geen tijd meer veel te trainen met hem ivm de kleine, werk en hebben ook nog paarden en grond. Moest meteen huilen toen hij dit zei. Had hem al eens herplaatst maar toen verdriedubbelde zijn gedrag alleen weer. Die mensen brachten hem terug of asiel. Ik hem terug genomen. Da zei ook als je hem nog eens herplaatst wordt alleen maar meer stress voor hem. Mij vertrouwde die wel echt maar toch bijten das een link iets. Basisvertrouwen was niet goed. Ook gt geraadpleegd in verleden maar hielp ook niet. Nu heb ik hem laten inslapen met heel veel verdriet. Ben bij hem gebleven, durfde eigenlijk niet maar voelde dat zijn allerlaatste moment bij vertrouwde baasje moest zijn. Hij heeft nu rust. Als je een dergelijke hond herplaatst als dit al lukt dan raak je hem wss toch uit t oog en wie weet wat voor een nare dingen er dan weer met zo'n honderd kunnen gebeuren. Ik probeer nu te denken hij is lekker op eeuwige jachtvelden schaapjes aan het vangen.  "

Wat triest, zo je best gedaan en dan lukt het toch niet. Heel veel sterkte gewenst.

Ken je toevallig het boek van John Katz "A dog year"? dat gaat ook over de rehabilitatie van een hele moeilijke border collie met een slechte start. Hij steekt er heel veel tijd en energie in. Het boek lijkt een happy end te hebben, maar uiteindelijk heeft hij de hond ook in moeten laten slapen.

BC's lijken mij hele intense honden - waar het dan ook intens mis mee kan gaan.  Een oordeel over wat er bij de DA gebeurd is heb ik dan ook niet; ik neem aan dat jullie elkaar al langer kenden en soms ... is het ook voor de hond beter om hem te laten gaan als het echt niet meer wil, als hij steeds geen andere uitweg ziet dan te bijten. Want dan is de hond zelf ook niet gelukkig