Zijn er hier nog honden die kleine kinderen NIET leuk vinden ?

kinderen zijn niet altijd aardig tegen dieren/honden poezen, ze plagen vaak, spelen wild, en gillen.

wat is er leuk aan voor de hond ? ze grijpen in zijn/haar vacht, trekken zich op , bijvoorbeeld aan Bamse, en het liefst zitten ze nog boven op dr ook, veel honden hebben , dat zegt men dan, een hekel aan kinderen, geen hekel is dat maar ze willen niet dat er geplukt wordt en geprikt wordt aan hun, gebeurt dat vaak ? ja dan moeten ze niets van kinderen hebben.

Heel herkenbaar en ik ben ook blij te lezen dat ik ook niet de enige ben met een hond die niet van (drukke) kinderen houd. Bayley vind het helemaal niks, ze loopt met een grote boog om ze heen en als ze gaan gillen dan gaat zij blaffen, ze weet niet hoe ze er mee om moet gaan. Hoe ik hier mee omga? Tja ik heb een keer een meisje bij me geroepen waar Bayley tegen stond te blaffen (was familie van mn vriend) en toen gezegd dat ze dr maar even rustig moest gaan aaien zodat ze zag dat t wel goed was, daarna was Bayley al een stuk rustiger. Ze is het gewoon niet gewend.

Hunter vind daarintegen zo ongeveer iedereen leuk dus drukke kleine kinderen ook, hij lebbert ze helemaal af. Laatst hadden we Suze (van t forum) haar baby op bezoek en die vond ie ontzettend interessant. 

Ares is de enige die gewend is aan kinderen en vind het allemaal wel prima. Het boeit hem allemaal niet zo.

Faya vind kinderen inmiddels hartstikke interessant en leuk. Toch blijf ik haar niet vertrouwen omdat ze sowieso een lomp koetje is en ook ineens bang kan worden.

Toch ga ik haar niet helemaal afsluiten voor ze. Kinderen mogen compleet zichzelf zijn en Faya zit in de bench te kijken. Als ze kennis met haar willen maken is het met de rug tegen de bench aan en niet aankijken. Zo zitten mijn nichtje en zij dan tegen elkaar aan. Rustig zonder spanning. Of Faya gaat liggen maffen haha.

Ze was heel bang en fixeerde voorheen direct om daarna haar lip op te trekken. Waarschuwing genoeg. Dat is doordat ze gewoon met ze geconfronteerd helemaal afgenomen en ze weet nu dat ze niet bang hoeft te zijn.

Eli haat kleine kinderen, buiten blaft hij naar ze zodat ze niet in zijn buurt komen. En als er bij ons kleine kinderen over de vloer komen, moeten we oppassen dat ze niet in zijn buurt komen. Hij heeft al enkele keren een kind gebeten. Balen we enorm van, en heeft niks met socialisatie te maken, er komen nogal wat kinderen bij ons thuis. Maar hij heeft gewoon een hekel aan ze, hij vindt ze druk, eng.

Snoepjes of lekkers geven heeft geen zin, op zo'n moment is hij alleen geconcentreerd op de kinderen.

Al hebben we het idee dat hij ze begint te negeren.

Jessie springt direct bij de kinderen op schoot, ze vindt ze juist leuk.

spikey is helemaal wild van kinderen van baby tot oudere kinderen, iedere dag mee naar het schoolplein, de kinderen willen hem aaien en omdat hij zo klein is hurken ze voor hem neer, en dan
nestelt hij zich gelijk bij ze op schoot, alle kinderen op school zijn gek op hem, ook volwassenen worden zeer uitbundig begroet

ik heb met Lucky ook geen probleem met de mij klein zoon van bijna 2 jaar
lijndochter van 11 gaar heel leuk samen
soms  kan het zijn dat je bang ben  en dat voel de hond ook aan
een klein beetje vertrouwen in de hond  en gelijk wat zegen als die be gin de grommen
niet weg halen als het niet hoeft wan dan denk die Just dat het niet goed is als ze er zijn  
wel in de gaten houd en er wat van zegen
en ander toog op zijn plaats en de kinderen er niet bij laten komen dat is zijn plek '

en die moet feilen zijn voor de hond

Grommen dat is een teken voor mij dat de hond zich bedreigd voelt, dat zal ik dus niet verbaal gaan bestraffen, ben eerder blij dat hij aangeeft dat hem iets niet zint Vertrouwen doe ik hem maar ik vertrouw de kleintjes niet en als die hem in het nauw gaan drijven of onverwachte bewegingen maken gaan dan weet ik dat hij uitvallen zal...Risico's neem ik niet dus zal ik deze situaties ook vermijden
.

O nee, hij is zeker niet de enige.

Hier twee honden die kleine kinderen niet leuk vinden. Ik vertrouw ze er ook niet mee, al geloof ik niet dat ze snel wat zouden doen. Maar ze zijn gewoon erg bang voor die drukke onvoorspelbare wezens .
Hiernaast wonen ook echt geen leuke kinderen, volgens mij is daardoor Jamies angst begonnen. Kindje van de buren heeft Kiwi ook een keer heel erg laten schrikken, sinds toen is het voor haar helemaal gedaan.

Er komen hier toch nooit kinderen over de vloer en zo wel dan doe ik ze gewoon naar boven. Ik vind het niet heel erg storend eigenlijk.

Hoe dat zo is gekomen , ik snap het niet. Lance is stilletjesaan kleine kindjes niet meer willen begroeten of aan zijn lijf willen laten komen. Zelfs met koekje spartelt hij weg of gromt. Respecteer dus zijn wens hierin. begrijp het echter niet, en hoop dat er nooit een accidentje gaat gebeuren als ik eens even niet goed oplet. 

.Ja, dat is het lastigste hé Anny, steeds dat opletten, deze zomer waren we in de Ardennen klimmers aan het bewonderen, plots hoor ik Jakke naast mij flink grommen, een klein ukje van twee had hem langs achter proberen grijpen, ik kon hem gelukkig meteen vastnemen aan de halsband, ukje aan het wenen, komt er een moeder aan (zaten midden in het bos...) wat een kwaaie hond zegt ze (in het frans) heb haar vriendelijk gezegd dat zij haar prutske bij moest houden en dat ze hem beter in de gaten moest houden (in het vlaams)...of ze het verstaan heeft betwijfel ik dus...Wij stonden allemaal met opgeheven hoofd naar boven te gluren dus had ik dat ventje echt niet zien aankomen, dat was de eerste keer dat ik merkte dat kleine kinderen hem niet kunnen bekoren.

Kylie is superlief en superzacht bij kinderen.  Ze speelt ook graag een poosje mee.  Ik zeg wel, "een poosje".. Dan vindt ze het genoeg en zoekt een rustiger plekje op.  Als de kinderen haar er weer bij willen betrekken doet ze even vrolijk mee en muist er dan weer vanonder.

Waar we vroeger woonden stonden de kinderen zo vaak aan de omheining op Kylie te roepen.  Dan ging ze... even... en kwam weer naar binnen... De kindjes bleven maar roepen en ik kon het dan soms niet laten om Kylie nog eens naar buiten te sturen : "Kylie... de kindjes roepen...  ga eens naar de kindjes kijken!"... Okay voor 2 minuten.

Kylie blijft dus geduldig en vriendelijk... Maar ik merk dat ik haar niet kan dwingen of aanleren om langer dan ze er zin in heeft met kleine kinderen te spelen.

Daarom denk ik Lut, dat hoe moeilijk ook, je zult moeten voorkomen dat jou hond alleen is met kleine kinderen of, zoals op vakantie... onverwacht aangeraakt wordt door zo'n peuter of kleuter....  Toch hoop ik dat je erachter komt of er iets te doen is aan het gedrag dat ze daarbij vertoont, want ik kan me voorstellen dat het niet echt leuk voor je is.

Sascha is niet gek op kinderen, haar te druk. Ze gaat dan uit zichzelf weg.

Maar Odi... Die heeft geen hekel aan ze, maar hij snapt ze gewoon niet. Ze zijn zo klein... Zo vreemd... Ze hebben een hele andere uitstraling dan hij gewend is.
Wat bij hem dus lijkt alsof hij een hekel heeft aan kinderen, maar eigenlijk is hij gewoon heel bang voor ze. Mijn nichtje kan bijvoorbeeld gewoon tegen Odi aan duwen en hij gaat aan de kant. Maar gaat ze staan huilen of is ze te druk, moet ik Odi erg goed in de gaten houden.

Wat bij ons erg goed helpt, is even in een andere ruimte ''ontstressen''. Ook de hond een veilige plek bieden helpt goed.. Odi heeft nu bijvoorbeeld zijn mand waar hij zich terug trekt.

Mijn teckel is ook helemaal niet dol op kinderen, ze zal niet bijten, maar is gewoon bang, vooral als ze spelen. Vaak vragen kinderen of ze mijn hondje mogen aaien en eerst zei ik altijd wel ja, maar heel zachtjes. Ik heb besloten om gewoon nee te gaan zeggen, ik doe mijn hondje er gewoon echt geen plezier mee. Ze is ook geen kinderen gewend

Mijn 2 kleinste boefjes kunnen wel met kinderen overweg, knuffelen met kinderen vinden ze vaak helemaal het einde, zolang de kinderen maar niet druk doen.

Andor heeft niets met kinderen, durft uit angst ook te happen dus breng hem niet in zulke situaties. Als we kindjes op straat tegenkomen leg ik de kindjes uit dat ze hem niet moeten aankijken of aaien omdat hij erg bang is. Wanneer er 1 kind is, en deze ook rustig is en geen aandacht besteed aan Andor gaat dat wel goed, hij negeert het kind dan ook en gaat dan ook ontspannen liggen.

Moos is gek op kleine hondjes, pups en kinderen... Heeft wel de neiging te springen, is gericht op de lik in het gezicht.. In het begin kort houden, daarna gaat het goed. Met pups, gaat hij meteen plat liggen en knuffelen, zo leuk!

Beauty vond kleine kinderen eng te onvoorspelbaar, dus hebben haar altijd in bescherming genomen. ALs het toevallig een heel rustig kindje was korte kennismaking even snuffen een aaitje en afstand en altijd ervoor waken dat als het te veel was ze direct weg kon en niks afdwingen.

Kinds werdebn voor Beauty leuk vanaf een jaar of 12.

Beauty had een mindere ervaring opgedaan bij het gezinnetje waar ze was voor ze bij mij kwam en ze was als de dood dat ze iets verkeerd zou doen en met kinderen in de buurt voelde ze zich dood ongelukkig dus meestal gaf ik aan dat ze niet wilde kleine kindjes eng vond, maar een hele enkele keer als ze een goede dag had keek ik wat ze zelf wilde en zei dan heel duidelijk ook alleen als ze zelf wil als ze haar hoofd wegdraait of weg loopt dan wil ze niet. misschien dan een andere keer.