Ik ben ten einde raad... Angstbijter?

Denise ik denk echt dat je het onderschat.
Als echt iets wil uitrichten dan zal je echt alles uit de kast moeten trekken om je hondje op de rails te krijgen.
Dat blijft niet bij 1 consult bij een gt.(ook niet qua kosten)
Dat betekent je leven omgooien..trainen situaties aanpassen aan wat je hond kan verdagen ect.
Ik denk echt niet dat het aan je goodwill ligt ,maar simpelweg dat het praktisch niet uitvoerbaar is in combinatie met de leeftijd van je kinderen.
Een hond hoort niet onder de bank te moeten vluchten maar een veilige rustige plek te hebben ergens in de ruimte.
Je kinderen zijn te jong om veel van te kunnen vragen...je hebt je handen eraan vol op die leeftijd.
Het is verschrikkelijk zielig voor de hond en potentieel gevaarlijk voor je kinderen.
Hoe erg het ook is, je zit in een situatie waar je alleen met een flinke dosis extra hulp en waarschijnlijk ook geld  ,bijna niet uitkomt...

Ik denk echt dat je heel realistisch naar de situatie moet gaan kijken.
Mensen hier op het forum die een angstige hond hebben weten hoe oneindig veel werk het is.
en vooral dat het nooit ophoud...elke situatie die je tegen komt is er 1 die je zal moeten aanpakken...moe of niet moe...druk of niet druk.
als je dat niet doet, zie je het effect terug op je hond in angst.

.Oh ok, ik dacht dat het een speciale box was, want GT had het over eentje die je ook groter kan maken enzo.
Niet dat daar ruimte voor is hier, want er staat al een box haha.
Maar het is hier altijd druk met een peuter natuurlijk, dus zal ze er de hele dag in moeten, das ook sneu.

Wat Anny bedoelt is een gewone Kinder boxdaar heeft je hond de ruimte voor zich zelf. maar denk dat dit niet helpt daar ze al panisch is voor een bench. Hein.

.Ik zal niet weten hoe ik een baby die straks kruipt dat duidelijk moet maken haha.
Nee, er zijn natuurlijk momenten op een dag dat mijn oudste zoon haar wil knuffelen of aaien en het wat snellere benadering is, maar ze gromt en hapt ook naar mijn zoon als hij alleen maar langs rent, omdat ze dan denk ik schrikt van wat ze niet kan zien. Ik zal dan niet weten wat ik mijn zoon moet aanleren, want het zachtjes benaderen probeer ik hem al heel lang aan te leren, maar het blijft natuurlijk een peuter die rond rent en doet.

Het zal best kunnen dat ik dingen mist in omgang met kinderen, maar ik weet even niet wat.

Ik denk dat je GT een puppyren bedoelde...

http://www.benchkoning.nl/puppyren-hondenren.html

Deze kan je soms ook wel vinden op marktplaats..

Toch even een update over wandelen, heb net geprobeerd een lange wandeling te maken met Misty, en een korte met Daisy. Toch die stap gezet, ben trots op mij haha.

Eerst Misty:

Dit ging nu gelukkig zonder stoten en knallen, ook omdat ik die mogelijkheid zoveel mogelijk heb ontweken.
Maar ik lette nu extra op haar gedrag en doen, en bleef praten tegen haar om duidelijk te maken wat er gebeurde.
Als ze een stoeprand benaderd, langzaam erheen en voorzichtig haar begeleiden om die stap te maken.
Ik heb ook mijn klikklak laarzen aangedaan, zodat ze kon horen waar ik was.
Toch even slim bedacht hoop ik?
Iniedergeval ging dat goed. Misty bleef laag aan de grond lopen met neus snuivend,.
Ik weet dan niet of dit typisch gedrag is voor een blinde hond?
En of ze anders met haar neus probeert geuren op te vangen en dat dat haar dan begeleid?
Het is altijd maar de vraag hoeveel ze nog kan ruiken,. Maar haar neus helpt haar wel iets.
Maar 2 keer is ze de weg echt kwijt geweest, dan liep ze rondjes om haarzelf, niet wetend waar ze was en wat ze moest doen.
Ook stond ze bij alle geluiden stijfstil, om te proberen te kijken waar het vandaan kwam.
Voor de rest ging het redelijk, beetje veel angst nog, maar ben al blij dat het pijnvrij was.

Dan Daisy:

Ik pak de riem, hond kijkt me raar aan.
Ik zeg: ga je mee? Ze kijkt me aan: Ben je gek?
Kom dan, dan gaan we uit ! UIT DAISY ! KOM MAAR...
Denk je dat ze kwam? Nope,. geen interesse.
Toch maar haar riem omgedaan, voordeur wagenwijd open, ze snuift buitenlucht en...
Blijft nog staan ! haha.
Voorzichtig naar buiten begeleid, staat ze voor de deur te trillen: wat moet ik hier?
Toch is Daisy aan de wandel gegaan, ze is ook een erg makkelijke hond die zich laat begeleiden en die je eigenlijk los kan laten. Maar dit doe ik niet, want elk hond en mens wil ze dan begroeten.
Loop ik, loopt zij, sta ik stil, staat zij stil.
Behalve het gras lopen besnuffelen, is ze sjokkend en met tegenzin meegegaan.
Toen huis weer in zicht was, bleef ze ook mooi voor de deur staan in de hoop dat ze weer naar binnen mag.
Eenmaal binnen, loopt ze gelijk naar achterdeur dat ze daar naar buiten wil.
Alsof ze wil zeggen: Wil je me voortaan gewoon hier naar buiten trappen? :P

Gekste hond allertijden, vind het echt niet leuk om te wandelen.

Ik wil wel gauw met hun twee-tjes de bos in, kijken of dat meer succes heeft voor Daisy, maar dit al vaak geprobeerd,
ze vind het niet leuk en blijft bij je.
Maar ik weet dat Misty het wel geweldig vind, en dan heeft ze toch meer bewegingsvrijheid,
dan hier aan de drukke straat.

.Ja dat vroeg ik ook al tegen de GT, dan is het toch ook een soort van beperking geven aan ruimte, dus ook een opsluiting? En dat kan Misty echt niet aan.
Maar volgens GT is dat niet het geval, maar goed, dit zal dan mijn laatste hulpmiddel zijn ja.
Ik zie haar dan wel liever bij een ander gezin, dan dat ik dit moet proberen, want blijft het toch zien als een opsluiting.

Een box of een bench.. de associatie ligt met name bij de mens.. het een is (meestal) van hout en leggen we ook onze baby in. De ander is van metaal en is een hok. Beide doen echter precies hetzelfde en een hond vindt over het algemeen een bench fijner omdat die ook een dakje heeft, honden houden niet van een open bovenkant en geen zijkant om uit te kunnen..
Misty heeft al een nare ervaring met de bench. Maar gebruik van een bench moet je ook aanleren, je geeft ze er bijvoorbeeld alleen eerst eten in. Doet het deurtje wat heen en weer en klaar. Dan ga je stap voor stap de tijd dat ze in de bench zitten met deurtje dicht wat opbouwen, alles afhankelijk van hoe je hond het doet. Maar dat is niet meer aan de orde, je wil geen bench meer en het is ook geen oplossing als je hond er de hele dag in moet zitten.

Een oplossing kan zijn: of Misty bijt niet meer omdat ze niet meer de behoefte voelt om te bijten, of Misty bijt niet meer omdat ze niet kan bijten.
Bij de eerste ga je uit van de hond, wat kun je haar leren om zich veilig te laten voelen?
Bij de tweede kom je in het voorkomen: bench, muilkorfje.. dat soort dingen. Een puppyren lijkt mij best een goed idee eigelijk.. als het past in huis, maar misschien moet je anders maar gewoon even ruimte maken Over een half jaartje kan je box er ook wel uit

Heb je zelf het idee dat Misty gelukkig is met deze situatie?
Is het verder een vrolijke hond? 

Even geheel vanuit de hond bekeken en vanuit mijn visie, ze komt niet buiten, weinig sociale interactie met soortgenoten, ze heeft diverse ziektes, ze is schrikachtig omdat ze niet weet wat er om haar heen gebeurt, ze voelt zich dus niet veilig.
Als gedragstherapeut bekeken zitten daar een aantal elementen in (het niet buiten komen, te weinig sociale interactie met soortgenoten en algemeen gevoel van onveiligheid, slechte gezondheid zonder kans op herstel) waarvan je dan zegt: deze hond wordt aangetast in haar welzijn. Als ik dan geheel zou redenen zoals het je als gedragstherapeut wordt geleerd, dan zijn er twee opties: herplaatsen of inslapen.

Zelf denk ik dat voor zowel de hond, als voor jou en je kinderen herplaatsen het beste zou zijn. Maar of dat haalbaar is, dat is dan de vraag. Want er moet dan iemand zijn die zich wil ontfermen over de hond, die geen andere honden heeft, of een hele relaxte misschien. Die het niet erg vindt dat er medische kosten zijn of kunnen komen en die de tijd en het geduld heeft om de hond te laten wennen.
Via FB zou je het kunnen proberen via 'Ik zoek een warme mand'.

MAAR: ik kan alleen maar je verhaal lezen en daarop reageren. Een advies van iemand die bij je thuis is geweest is veel en veel meer waard!
Sterkte!

Dit is een heel moeilijk probleem, kinderen en honden met problemen en je mist de ervaringom met deze problemen om te gaan , dat is zeker geen negatieve reactie maar voor jou wordt het allemaal een beetje teveel lieverd. Probeer eerst ff alles op een rij te zetten, bekijk dan voor jouzelf de min en de pluspunten, schrijf het allemaal op. Probeer dan bij elk punt opnieuw een oplossing te vinden voor de toekomst.
Je zegt meerdere sites te hebben geraadpleegd maar geen duidelijk antwoord heb gekregen. Misschien omdat je het zelf niet weet maar in het leven moet men beslissingen kunnen nemen en deze zijn niet altijd positief.
Hoe dan ook, jij moet zelf beslissen hoor, iedereen komt hier langs met alle goede raad maar het is enkel en alleen aan jou om er een goede oplossing voor te vinden.
Ik hoop uit de grond van mijn hart dat je dit kan helpen en dat je sterk genoeg wordt om een goede oplossing te vinden voor jullie probleem, veel goede moed !

.Dat het niet uitvoerbaar is met kinderen nu, heb ik ook een gevoel bij.
Maar ik vind het wel een poging waard, iniedergeval om te kijken wat een GT ervan zegt.
Mijn honden zijn als mijn kinderen, en die doe je ook nooit weg.
Dat ik straks misschien gedwongen moet kiezen om haar weg te doen, omdat er geen mogelijkheid is in verbetering en ivm veiligheid, zal wel traumatisch zijn voor mij. Dan heb ik liever dat een GT zegt dat er geen ander mogelijkheid is, maar dat ik dat tenminste heb geprobeerd.
Als ik MP advertenties lees, met simpele dingen als: Ik doe mijn hond weg vanwege tijdgebrek,. dat vind ik gewoon vreselijk! En zo zit ik niet in mekaar.

Waarom Misty onder bank graag ligt, is ook voor mij een raadsel hoor.
Dit deed ze al voordat de kinderen er waren, dus het is geen wegvluchten voor haar.
Het is echt haar vertrouwde plekje, terwijl er wel genoeg hondenmanden waren.
Dit is voor haar die veilige rustige plekje, maar waarom daar? geen flauw idee.

Of het haalbaar is voor mij, geen idee.
Of het te doen is met jonge kinderen die natuurlijk moeilijk kunnen meewerken, geen idee.
Als ik krijg te horen van GT dat het me te veel werk en geld gaat kosten,
Moet ik wel die stap zetten om een ander plek voor haar te kiezen.
Dit omdat ik maar financieel een kleine budget heb voor noodgevallen, en die gaan aan DA kosten al op.
Alles wat erbuiten valt, is een probleem, ook GT kosten.

Maar ik moet en wil het wel proberen.
Misschien zegt de GT wel zelfde wat jij zegt, maar dan heb ik het wel geprobeerd.

Heel eerlijk?
Ik denk dat jij denkt dat ze het niet aankan. Misty is een hond, die zich nu onveilig voelt. Jullie hebben een nare ervaring met de bench gehad. Maar honden leren razendsnel en blijven niet zo zitten met trauma's als wij dat doen.
Zeker omdat een box er heel anders uitziet dan een bench. Ze heeft een nare herinnering (misschien!) aan een bench, maar niet aan een box..
Maar, zoals ik al eerder aangaf, je kan haar niet in de box zetten en dan daar een paar uur laten zitten.. je moet dit stapje voor stapje oefenen. Vol met vertrouwen dat je haar juist veiligheid geeft die ze nodig heeft. Ze hoeft niet bang te zijn, ze is in een eigen veilige vertrouwde omgeving waar niemand haar kan laten schrikken. Hoeveel fijner is dat dan ergens liggen waar je ieder moment op kan schrikken?

Juist! Heel veel honden liggen graag onder de tafel, onder de bank, in het trapgat. Honden houden heel erg van een 'dakje' boven hun hoofd en aan minstens twee, liever drie, zijden een afscheiding, zo hoeven ze maar 1 kant in de gaten te houden en kunnen ze gerust gaan slapen.

.Bedankt voor je antwoord!
Ik heb bij Misty benchtraining gedaan zoals ik dan heb begrepen hoe het toen moest.
En dat is ook zo beetje gedaan zoals jij zegt.
Eerst haar bench laten zien, besnuffelen, eten erin, knuffel erin, alles om het eruit te laten zien als een veilige plek.
Haar afentoe erin zetten om te wennen, ze stapte af en toe er ook zelf in.
Deed ik deurtje dicht, wou ze er meteen weer uit,..
Maar eerste nacht in een bench, is altijd zwaarst, maar dit was zo erg, dat ik het niet meer een nacht wou proberen.
Ik denk dat het kwam omdat deur dicht was, ze die opgesloten gevoel kreeg en daardoor in paniek raakte.
De volgende dag had ik de bench nog laten staan, maar toen liep ze er met een grote boog om heen, dus s'nachts ging ze er niet meer in.
Ik durfde dat ook niet meer te proberen met haar. Dus of een bench,box of puppyren nu goed zal werken, ik betwijfel het erg ja.

We hebben helaas geen plek voor nog een box, maar later misschien wel.
Als die tijd wel zal komen, 6 maand later, is wel in de periode dat mijn 2de kind kruipt en loopt,
en niet wetend wat er met Misty gaat gebeuren in deze periode, kan ik niet echt zeggen of die tijd wel gaat komen.

Misty is voor de rest naar mijn idee een gelukkige hond.
Vrolijk en lief, dus aan haar te merken dat ze extreem last heeft van haar beperkingen, zie ik niet in haar terug.
Behalve in een vreemde omgeving, is er bij haar erge onzekerheid, maar dat is wel logisch.

En ja, een huis zoeken voor haar is wel erg lastig, om alles wat ze heeft zullen weinig mensen interesse hebben.
Maar moet er nu even niet aan denken, dan word ik weer beroerd haha.

Bedankt!

.Alles opschrijven lijkt me ook een goed idee, daar zou ik straks de tijd voor nemen.
Kijken of ik daar verder mee kom.
Bedankt voor je reactie, ik hoop het ook

. Dat zal best kunnen hoor.
Ik had in die periode ook geen hulp gezocht wat ik het beste kon doen, na de tijd.
Ik had meteen de bench verboden, omdat het zicht vreselijk was.
Een puppy onder haar uitwerpselen en urine, en alles hoog op de muren aan toe, waarvan je denkt hoe krijg je het voor mekaar?
Dit was voor mij een teken om het niet verder te proberen.
Misschien had ik daar wat meer antwoorden op moeten zoeken, maar of het echt had geholpen? Geen idee.
Mijn gedachtengang was toen:
Tja, puppy moet snachts in bench, dus hebben maar halve dag tijd om te wennen, dus probeer alles te doen in die korte tijd,.. *dramatische nacht*
maar ze moet er toch elke nacht weer terug in, maar is nu bang voor de bench.. Weg bench!
Misschien domme handeling toen, maar voor mij toen wel logisch denken haha.

Terugdenkend aan misty's opgroeitijd, werd me veel duidelijk dat Misty de tegemoetkomende blindheid als iets naars ervaarde. Niet wetend hoe ze ermee om moet gaan, hier werd ze onzeker en angstig van.
Ik denk dat er een verschil is van honden die ineens blind worden, dan een hond die geboren is met misschien een goed genoeg zicht, en dan langzaam slechter gaat zien.
Dan zit ze midden in leerfase's, waar ze zich niet op kan focussen door haar steeds veranderende beperking.
Maar dit is hoe ik denk hoe het bij haar werkte hoor.

Omdat je toch al een kinderbox in de kamer hebt staan, zou je het misschien kunnen proberen hoe ze reageerd als ze er in zit. Als je jongste op bed ligt bijvoorbeeld. In mijn ogen is een kinderbox heel anders als een bench. Die is van ander materiaal en open. Je zou dan eventueel haar kussen erin kunnen leggen, vanwege haar geur, wat haar ook meer rust kan geven. Anders zou je ook een puppyren kunnen proberen. Die nemen ook weinig plaats in beslag en zijn ook niet duur in aanschaf. Op tijden dat je hem niet gebruikt, kun je hem makkelijk opbergen.

Ja kan natuurlijk ook!

.Ik heb haar wel eens betrapt dat ze in de box is gaan slapen, maar dat zijn kleine momentjes geweest.
Maar er is absoluut geen ruimte voor een ren nu hier, ik heb mijn woonkamer echt vol staan.
Maar wanneer zou die tijden zijn? na 8 uur s'avonds wanneer kids op bed liggen? dan zit ze de hele dag in de ren, bij die gedachten, ben ik niet blij eigenlijk. Zal het overwegen om als laatste hulpmiddel in te zetten, maar dat is nu nog niet in de orde.

ik snap de opmerking van we moeten on-topic blijven niet zo. Je hond bijt inderdaad je kind, maar dat komt mede omdat ze blind is. en in een stuk gebrek aan coaching als ik het zo lees. 
dat heeft denk ik echt niet met onwil te maken, maar met onkunde. Te weinig tijd, te weinig middelen.
Het beste wat je voor je hond kunt doen is een nieuw huisje zoeken, normaal gesproken ben ik iets voorzichtiger met een mening op dit forum omdat je de situatie niet echt ziet, maar nu zijn alle tekenen zo overduidelijk.
Je hond komt niet toe aan hond zijn, en dat is voor mij altijd regel nummer één. Dat hij blind is, dat is een feit, maar dat hoeft niet te betekenen dat hij niet buiten kan komen en dingen doen die alle honden doen. En een hond moet zich ook veilig kunnen voelen, niet alleen buiten maar zeker ook in huis. 
Nogmaals ik geloof niet dat het met onwil te maken heeft, maar denk er goed over na.

Is er niet iemand die dag(of dagdeel )opvang van de hond zou willen doen ,en mee zou willen helpen met dingen trainen?
Gewoon iemand uit de omgeving met een minder druk huishouden?
Dat geeft jou en de hond wat meer rust en ruimte als je dat strategisch in kan zetten.

Ik waardeer dat je zegt dat een hond voor het leven, is maar je moet het dier ook een dierwaardig bestaan kunnen bieden. 





.

.Nou de opmerking ging meer om dat mensen bleven hameren op het wandelen,
maar daar word ik op het moment niet echt mee geholpen, en nu is het wel duidelijk voor mij, dus hoeft daar niks meer over verteld te worden.
En ja, daarom laat ik een GT komen, kijken wat die gaat zeggen en of de werkwijze wel te doen is voor ons.

Welke afscheiding heb je tussen de kamer en de keuken of de gang/hal? Kunje daar niet een hekje maken, zodat ze wel de geluiden hoort van jullie in de woonkamer maar zij zelf achter het hekje in de gang of keuken zit. Je kunt haar dan meerdere keren per dag bij jullie laten als je echt tijd hebt om haar te begeleiden.

.Nee, helaas niet.
Bij ons in familie is het juist chaotisch overal in huishouden, niemand die in staat is te helpen daarmee.
Klinkt zo makkelijk gezegd, maar heb lang gedacht over wie of wat, maar kan echt niemand bedenken.
Dit is ook altijd een probleem als we oppas nodig hebben met vakantie, dan gaan ze ook altijd maar mee haha.

1 keer heeft een goeie vriend 5 dagen moeten oppassen op Misty, maar zij doet het niet goed in vreemde omgeving.
Hij liep altijd met haar buiten, maar Misty wou geen behoefte doen in zo'n situatie waar alles anders is, en zodra ze binnen was, deed ze het overal in z'n huis! Laatste 2 dagen, pasten mijn opa en oma op haar, want hij, hield het geen 5 dagen vol.

Als je hond geen standaard hond is, is het gewoon best lastig. Helemaal als je ook nog kleine kindjes hebt rondlopen of kruipen.

Jij hebt Misty die blind is, Roos heeft Waldo, ik heb Mellow. Onze honden hebben net even een andere aanpak nodig en dat vergt (zoals Roos al zei) veel aanpassingen, geduld en tijd.
Met de juiste dingen kan elke hond een best gelukkige hond worden

En soms betekent dat inderdaad dat een hond misschien beter herplaatst kan worden, hoe verdrietig dat ook is.
Misschien zijn kleine kinderen inderdaad te druk voor Misty en doet ze het beter in een huis zonder drukte. Misschien een bejaard stel? Die hebben (over het algemeen) alle tijd en daar lopen ook niet dagelijks joelende peuters rond

Als ik naar mezelf en Mellow kijk: als ik kinderen had gehad had ik het volgens mij nog véél moeilijker gehad (en waarschijnlijk een dikke zenuwinzinking als kers op de taart )

.Hihi ik had allang een toeval gekregen als ik waldo fulltime met een klein kind zou moeten combineren.
Een paar uur(schipperen met veel aandacht voor beide) gaat prima ...daarna zou ik er dood nerveus van worden.
Hoe  dat combineren met normale dingen doen als: huishouden boodschappen luiers verschonen ect ect is mij een raadsel

Allereerst fantastisch dat Misty bij jullie een goed thuis heeft.

Misty heeft een vertrouwd plekje in huis nodig... leer je zoontjes dat als ze daar langs komen, dat ze rustig doen, haar niet laten schrikken en dat ze Misty met rust laten en alleen met jullie toestemming haar mogen aaien/knuffelen.

Ik begrijp dat Misty altijd binnen is... ik denk dat je juist heel goed met haar naar buiten zou kunnen gaan, maar dan zou ik dit wel in stapjes opbouwen... haar aan een korte lijn laten lopen en laat haar maar snuffelen buiten... jij of je man is bij haar, jullie zijn vertrouwd voor haar.

Jullie geven haar ontzettend veel liefde en met deze stapjes erbij komt het vast allemaal goed... en vooral geduld hebben en ontspannen... 

Heel leuk dat het wandelen goed gegaan is. Dit kan je dus makkelijk opbouwen, zodat de prikkels niet te overweldigend worden in 1 keer (aangezien je al heel lang niet meer buiten gekomen bent met Misty).
Dus eerst wandelingen van 10-15 minuutjes, en zo elke keer langer en langer opbouwen tot je merkt dat zij voldaan is. Dus haar ook niet gaan uitputten ofzo he, maar ze moet haar energie gewoon kwijt kunnen tijdens het wandelen. Hoe vaak ga je per dag gaan wandelen?
En dat snuffelen is heel normaal. Elke hond snuffelt graag, en aangezien zij het met haar neus en oren moet doen maakt zij hier dus zeker gebruik van. Maar ik ben heel blij dat jullie allebei genoten hebben van de wandeling. Doe zo verder!

Als Misty een bepaalde behandeling nodig heeft, zal ik ook niet weten hoe ik dat moet combineren met mijn twee kids nee, vooral omdat opvoeding grotendeels van mij komt, en ik soms al met handen in haar zit van stress om alles om me heen.
Maar dit is dan weer afwachten op advies van GT.

Het liefst zie ik haar ook bij een bejaardenstel, of mensen die kids al uit huis hebben.
Iniedergeval een omgeving waar het rustiger voor haar is.
Maar dat is een zorg voor later, als het hier onmogelijk word.
Dan ga ik kijken naar beste manier om een ander huis te vinden, maar word nu al beroerd bij het idee.
Of die keuze ooit gaat vallen, tja, ligt aan wat GT gaat zeggen,. Maar dan meld ik dat wel.

Het wandelen zou niet iets kunnen worden wat 3 x per dag gebeurd, als het al 1 x per dag kan, is het mooi.
Dit is voor beginfase, misschien ook even beter. Zo kan ze langzaam wennen,
hoop in toekomst toch meer te kunnen wandelen, maar dan moet zowel mijn man als ik thuis zijn, dan kan er 1 op de kids passen, en 1 van ons wandelen.
Vandaag toch wel dik 15 min buiten geweest met haar, best grote blok om.
Toch was Misty totaal niet moe, ze heeft zoveel energie voor zo'n klein hondje.
Die energie raakt ze volgens mij alleen maar kwijt met rennen, maar dat kan ik helaas nooit toelaten.
Maar ja, het is een begin.
S'avonds wandel ik liever niet met haar, anders had ik nu nog wel even gekund, overdag ziet ze nog wat, en s'avonds helemaal niet namelijk.
En dan denk ik dat dat misschien iets te snel gaat voor haar. En ik kan haar dan niet in de gaten houden.
Morgen ga ik weer wandelen,kijken hoe het gaat, daar is gelukkig weer mogelijkheid voor.

Gaat meerdere keren per dag wandelen dan niet voor jou, of voor de hond bedoel je? Want je geeft zelf aan dat ze na 15min toch nog energie heeft. Het is beter om nu te beginnen met bijvoorbeeld 2 of 3x per dag 15 min, dan meteen aan één stuk 45 min te wandelen. Aangezien ze al die prikkels niet gewoon is kan het haar dan wat te veel worden. Dus dan is het beter om dit in stukken te doen. 
En dat ze na die 15min nog niet moe is vind ik heel normaal. Kleine hondjes hebben ook veel energie, en ze is ook nog maar 4 jaar. Ik zit hier bijvoorbeeld met een dwergpincher, die is nu wel al 15 jaar oud maar na 15 minuten wandelen is zij ook totaal niet moe. 

Het is vooral belangrijk bij haar nu dat ze haar energie kwijt kan, maar dat ze ook haar rust kan vinden. Dus een eigen, rustig plekje waar ze weet dat ze veilig is en niets haar stoort. Waar ze na de wandeling dan ook even kan uitrusten, en na haar eten lekker een tukje kan doen. 

Ik ben iig blij dat je er zo positief voor blijft staan, en dat je naar oplossingen wil blijven zoeken. Doe zo verder! 

Nee voor mij niet, nou ja, voor ons gezinsituatie lukt dat nu niet.
Dan moet ik wandelen met haar, en een peuter en een kinderwagen.
Dan kom ik handen te kort,. en ik wil me focussen op haar en dat kan ik dan niet.
Plus vind het nog te gevaarlijk om te wandelen met haar en een wagen.
Dus ik kan het alleen doen als mijn man thuis is, en dan is 3x per dag niet haalbaar.
Soms zou 2x kunnen, maar 3x denk ik nooit. Vooral omdat ik s'avonds niet zou doen.
Maar kleine stapjes nemen, begin is er.
Moet ook niet meteen hele marathons gaan lopen nee haha.
Maar als het nou 1x per dag is, is al een mooi begin voor haar lijkt mij.
Of dit nou zal verbeteren in thuissituatie, denk ik niet.
Maar het is misschien wel even prettig voor haar ja, die momentjes weg.

Nou ja, altijd positief blijven toch?
Ondanks dat mijn vertrouwen in haar flink is gedaald en omgezet in angst tegenover mijn zoon,
probeer ik er wel alles aan te doen wat ik kan doen. En het beste ervan te maken.