Heb je weleens een ras gehad waar je nu nooit meer aan zou beginnen?

De titel zegt het al, heb je wel eens een ras gehad waarvan je aanvankelijk dacht dat het goed bij je paste maar uiteindelijk een totale ramp bleek? Of heb je een ras gehad dat nu niet meer bij je past maar eerder wel? Natuurlijk zijn niet alle eigenschappen rasgebonden maar ik was even benieuwd.

Wij hadden vroeger een maltezer en een jack russel maar dat is niet echt mijn ding, te klein vooral, ik ben meer van de middelgrote/grote honden. Dus hier zal nooit (hele) een kleine hond rondlopen .

Ben benieuwd naar jullie ervaringen!

Ik heb een cavaliertje gehad. Ik zou er nu niet meer aan beginnen gewoon door de gezondheidsredenen. Verder was ze echt super, mijn beste vriend in de moeilijke tijden. 

Ooit een husky gehad, nooit meer ben daar geen men voor mede omdat zij mijn oude teckel steeds aanviel heb ik haar bij rienden geplaatst ze is 16jaar geworden deze zomer is ze na een aanval van twee bulterriers aan haar verwondingen overleden. nee ik blijf bij mijn teckels en ooit een hollandse smoushond.Hein.

Wij hebben nu een teckel maar dat is eens maar nooit meer.

Ik heb een Franse Bulldog gehad. Had a la minuut een huis nodig, nou vooruit... Jullie kennen het.

Ik heb nog nooit zo'n ongezond hondje gezien. Nooit maar dan ook nooit meer dus. Sowieso vind ik ze veel te klein maar die gezondheid slaat echt alles. Dat wil ik niet meer meemaken.

Ik begin nóóit meer aan een 'puberende pup'. Ohnee, dat is geen ras... hahaha!

Heb nog geen tegenvallers gehad gelukkig.
Er zijn wel rassen waar ik nu niet (meer) aan begin maar dat is een energiekwestie van mezelf.
Moest ik echt enkel mijn hart volgen, ga ik vast en zeker de mist in en heb ik wellicht een ras dat ik niet aankan. Dus maar beter verstand gebruiken.

Kan niet zeggen dat ik na een aanvaring van 1 hond van een bepaald ras zeg dat ik nooit meer dat zou zou willen, alleen hou ik enorm van husky's en malamutes en daardoor ga ik enkel voor dit ras nog....

Goa is een probleemhond maar dat wil niet zeggen dat ze allemaal zo zijn .... Dus neen ik kan niet zeggen dat ik niet meer voor een bepaald ras zou gaan ....

Voor mij is dat de hele categorie 'supergrote honden'.
Ik was (ben?) altijd helemaal gek geweest van leonberger / newfandlander type honden, ierse wolfshond, deense dog. 
Sinds ik met Rhowdy aan de slag ben, rottweiler, 45kg, ben ik daar helemaal overheen. Geen hond meer zwaarder dan 30kg voor mij.

Voor mij nooit meer een Cavalier King Charles Spaniel.

Enorm leuke en lieve hondjes, echter totaal kapot gefokt. De zorgen en verdriet, die ik gehad heb door mijn lieve Cavaliertje wil ik nooit meer meemaken. Ik laat hier de hoge medische kosten buiten beschouwing. Door de vreselijke erfelijke aandoening Chiari-achtige Malformatie en daardoor Syringomyelie heb ik mijn lieve Cavalier meisje vlak voor haar 4e verjaardag moeten laten inslapen.

Hieronder de tot nu toe bekende percentages van de erfelijke aandoeningen bij de Cavalier:

97% Chiari-achtige Malformatie
62,4% Syringomyelie tengevolge van CM, boven 6 jaar 70%
50% PSOM (glue ear - soort chronische middenoorontsteking)
50% MVD (lekkende hartkleppen) oplopend tot ca. 100% op 10-jarige leeftijd
30% oogaandoeningen
20-30% PL (Patella (knie) Luxatie)
19,1% EFS - Episodic Falling Syndroom
10% HD (Heupdisplasie)
10,8% Curly Coat Syndrome (incl. dry eye)

n.b. met name Syringomyelie zal per generatie toenemen!

Bovendien behoort de Cavalier officieel tot de kortsnuitigen met alle gevolgen van dien; Brachycefaal Obstructief Syndroom.

We hebben ooit een Jack Russel kruising gehad, ze was super zenuwachtig en druk. Maakt niet uit wat voor wandelingen en spelletjes we hadden gedaan met haar, het was nooit genoeg.

Ik denk eigenlijk dat wij niet snel meer een hond nemen die onder de 45 KG zou gaan wegen. En dat we ook in de rasgroep dogachtigen blijven hangen, heerlijke beesten

mopshonden zijn de leukste liefste schattigste speelse grappigste en knapste honden die ik ken, maar na Lizzy komt er geen meer.

mijn volgende hond zal een gezonder en beter gefokt ras zijn

Mijn ouders hebben vroeger naast de grote Tibetaan 2 Welsh Corgi's gehad. Leuke hondjes hoor en we waren er gek mee maar ik vind wat groter en relaxter toch beter passen. Ze zijn toch wel erg druk en wat een duveltjes. Houdt het bij de Tibetaanse Mastiff

Hier zou ik nooit meer aan Jack russels beginnen heb er nog 1 had er twee maar zijn eigenlijk niet mijn hondjes moet ik bekennen ze zijn superlief maar ware mannetjesputters. De mijne is nu 18 en mag uiteraard hier blijven(moet er niet aan denken dat hij weg is) maar nee heb toch meer met de grote honden rothweilers newy's e.d

Leuk topic!

Ik heb zelf nog nooit een hond gehad, en komt waarschijnlijk ook pas binnen een paar jaartjes.
Maar ik ben jaren helemaal gek geweest van de border collie, ik hou tientallen fokkers in het ook ben ben er gewoon helemaal weg van. Sinds een dik jaar hebben vrienden zelf een bc, ondanks dat ik het wel een geweldige hond vind, merk ik nu dat het toch niets voor mij is. Ik blijf het een geweldig ras is, maar je moet er zoveel energie in stoppen en ze zijn me wat te zenuwachtig. Misschien ooit als ik veel tijd heb en energie om vanalles te ondernemen, dat er toch een bc komt, maar de eerste jaren zeker niet

Hiervoor een Engelse Stafford gehad, een ontzettende lieve hond die ik als van pup af aan had en gestorven is op leeftijd van 10 jaar aan epilepsie. Ondanks dat het zo'n lieve hond was voor het gezin begin ik niet meer aan dit ras. Ik had een mannetje en hij kon gewoon niet overweg met andere mannetjes, en daar staan reu staffords om bekend. Verder was het een ideale gezinshond, alleen nee zou ik niet meer voor dit ras gaan.

Nu een Engelse Bulldog, die lekker sportief is, en vooral niet te dik is...maar ben helemaal vooral op het karakter gevallen wat zo bij mij past.

hadden een Beagle vroeger, zou ik zelf niet  nemen liever een grotere hond en/of geen jagershond. Voor de rest zijn ze wel supeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeer lief

Zoals hierboven ook al een paar maal is genoemd : nooit meer een Cavalier.

 Mijn lieve FRISO is 9 jaar oud geworden en dat is lang niet oud genoeg.
Ik lees maar zelden dat Cavaliers veel ouder worden dan 10, terwijl dit formaat hondje toch de 14 of 15 moet kunnen halen.

In Cavalierkringen wordt gelukkig steeds verstandiger gefokt, maar helaas zijn er ook een heleboel mensen fout bezig onder andere de brotfuckers.

Evy is mijn eerste hond en ik zie echt nog wel meer Goldens in mijn toekomst, dus kan er nog weinig over zeggen. In het asiel veel honden mee gemaakt en daar zat er eigenlijk geen een tussen waar ik vanwege karakter nee tegen zou zeggen. Hoog uit omdat ze een te grote rugzak hebben/hadden, maar dat vind ik niet aan het ras liggen.

Vroeger was ik gek op de Husky, net als de rest van Nederland.
Nu weet ik dat ze niet bij me zouden passen.

En tja, ik heb nog maar 3 honden gehad en dit waren allemaal kruisingen.
Waar ik niet zo snel meer aan zou beginnen, is een hond die echt complete socialisatie heeft gemist. Maar dat is niet rasgebonden.

onze vorige hond was een labrador, dat zou ik later niet meer nemen denk ik. Ondanks dat het karakter in theorie prima bij me zou passen, vond ik ze toch niet HET hebben wat ik in een hond graag zie.
Ik ben meer voor de herders (lekker algemeen). Een nieuwe border collie zie ik me later nog wel nemen, als ze zijn zoals Tosca, super, lekker kalm in huis en actief wanneer we erop uit gaan.

@ Bayley
momenteel ben ik verliefd op de kromfohrlander, is niet heel bekend, en heb er dus ook nog nooit in het echt meegemaakt, maar hoop dit wel eens te kunnen doen. Verder heb ik me ook een tijd in de mini-aussie verdiept, dit vind ik nog steeds een fijn ras.
Ik ben 19 en woon nog thuis, dus een hond zou pas komen als ik werk en alleen woon, dus nog tijd genoeg om me in vele rassen te verdiepen
Ik moet toegeven dat ik deels hierdoor wel vooral op uiterlijk verliefd wordt, omdat ik weet dat het toch niet voor nu is