Nieuwe hond 'minder leuk' dan andere hond?

Goed dat je nog eens met haar hebt kunnen praten. In haar situatie kan ik best begrijpen dat ze het af en toe niet helemaal ziet zitten... Fijn dat je haar wil helpen met oppassen en hopelijk kan ze in de toekomst toch meer van haar hondje genieten

Een keer was wel genoeg

ja, het is hier ook wel een beetje.
al heb ik een hele goede band en match met lisa.

zij is eigenlijk de ideale hond. ze luistert en is rustig en echt een dotje, heb nooit last van haar.

maar het is een husky en die heb ik met een rede genomen.
ik wil een hond die geen genoeg kan krijgen van wandelen, waar je gekkigheid mee kan uithalen, die stront eigenwijs is af en toe.
en ik heb een voorbeeldje.

nu ben ik er pas achter gekomen dat ze onwijze rugproblemen heeft en dat ze dit allemaal ook niet kan en mag doen.

ze mag hier dr eigen ikje blijven, maar dat ze soms geen zin heeft om te lopen enzo vind ik jammer.

maxje daarin tegen is natuurlijk ook mijn eerste hondje, hebben samen een hoop meegemaakt maar is voor mij een eerlijk dier, lekker samen knuffelen, gek doen en soms kan hij best een beetje stout zijn (hij is nu 8,5 jaar en wordt steeds minder)

en nee mijn meisje merkt er niks van hoor, want stiekem kan ik echt niet zonder haar

Ik denk dat die vrouw teveel vasthoudt aan hoe haar andere hond was/is.

Hier merk je ook dat Jack en Max 2 totaal verschillende honden zijn qua karakter en doen & laten... dat maakt ze juist zo bijzonder.

Jammer dat die vrouw zo reageert, terwijl je juist zou moeten genieten van je pup.

Fijn dat je er nog even hebt kunnen spreken en super dat je haar wil helpen. Ik ken het gevoel gelukkig niet maar kan het wel begrijpen. Zowel Hayzel als Kiara zijn op mijn pad gekomen zonder dat ik op zoek was naar een hond en die speciale klik was er dan ook met alle twee meteen. Hayzel en Kiara zijn als ik naar karakter kijk echt het tegenovergestelde van elkaar en allebei heeft dit zijn plusjes en minnetjes. Ik heb wel even moeten wennen aan hayzel, ze kwam ook best in een hectische periode bij ons, maar na 3 maanden kan ik  zeggen dat ik hayzel en Kiara echt even leuk vind.

Overigens staan wij op de wachtlijst voor een Welsh Corgi pupje en ik ben dan ook zeer blij met een fokker die afgaat op deze klik. Tuurlijk zal zij advies geven over karakter en dergelijke maar ze vind de klik het belangrijkst. Ik zou er heel veel moeite mee hebben als ik een pup in mijn handen geduwt krijg waarbij ik dit gevoel niet heb (waar de fokker bepaalt aan de hand van karaktermatch etc). Juist door die klik, weet ik zeker dat ik alles zal handelen wat de hond op mijn pad brengt.

Zo had ik deze klik met Kiara en zij is echt vreselijk moeilijk geweest tot ze 3 jaar oud was (huis slopen, niet alleen kunnen zijn, angstagressie naar alles wat ze niet kende) maar juist door het onderliggende gevoel heb ik nooit een seconde getwijfeld haar weg te doen. Kiara en ik waren, ondanks haar rotgedrag, 2 handen(of poten) op 1 buik. Menig mens heeft gezegd dat ze het nooit vol zouden houden met zo'n hond, of deze in zouden laten slapen. Mijn ouders hebben op het punt gestaan haar weg te doen, maar wisten als ze dit deden ik met hond en al zou vertrekken. Maar die band die ik met haar voel, ook toen ze pas bij me was, is niet in woorden te beschrijven.

Hetzelfde met Hayzel, ik zag haar filmpje en mijn hart sloeg een slag over. Tja er zaten veel risico's aan haar hier heen te halen (ze zat nog in Spanje). Er was weinig bekend en voor hetzelfde geldt was ze een ontzettend moeilijke hond geweest. Maar juist door die klik, wist ik dat we overal uit zouden komen. Nu heb ik enorm mazzel gehad met Hayzel aangezien ze super makkelijk is, dat ter zijde

Wat fijn dat je nu een wat betere uitleg hebt over de situatie van de vrouw. Het ligt dus eigenlijk wel aan het "pup zijn" en dus niet zozeer aan de pup zelf. Zou ook raar zijn want het karakter ontwikkelt zich nog. Maar goed je hebt van die mensen.

En de ene hond leuker vinden dan de ander is eigenlijk wel logisch, het karakter is nóóit hetzelfde. Wij hebben 3 honden en mijn voorkeur ligt bij de bull/stafford types, dat is heel wat anders dan een husky, ik zou in m'n eentje nooit aan een husky beginnen maar mijn vriend vind een husky wel heel erg leuk. En zo heb je dan 2 honden die je geweldig vind en 1 hond die je iets minder geweldig vind. Ik hou niet van onafhankelijke honden met een jachtinstinct die ver bij je vandaan lopen, bananen in hun oren hebben en enorm verharen. Maar mijn vriend wel en dus leer je daar mee omgaan, het is geven en nemen.

Maar goed ik weet niet of de vorige hond van die vrouw ook een beagle was. Pups zijn altijd even vervelend, even doorbijten. Maar het lijkt mij dat je weet waar je aan begint '

Ik kan het ook wel snappen. Het ligt naar mijn mening deels aan de klik, deels aan een band die nog moet groeien, deels aan hoe de andere hond was (oud en "uitgeleerd"/ perfect), de overgang van een rustiger hond naar een stuiterende jonge hond, en gewoon karakter verschillen tussen oude hond en nieuwe hond.

Dobby is vergeleken met mijn vorige hond een ramp. Oh hij is hartstikke leuk en aardig en ik hou echt wel van hem. Maar hij heeft een flinke gebruiksaanwijzing en dat is gewoon niet altijd even leuk. Het enige dat mijn vorige hond Chico echt "mis" deed was af en toe oversteken als hij er zin in had. Nou, dan ging hij alleen los in het park, had hij ook geen reden om over te steken. En rijden op sommige andere honden probeerde hij ook wel eens uit. Maar hij was zo zelfzeker dat er nooit echt conflicten ontstonden, behalve bij honden waar echt iets mee was.

Dan Dobby: steekt over wanneer hij dat wil, gaat naar mensen toe voor aandacht, gaat naar honden toe voor aandacht, is niet zo zelfzeker, komt regelmatig in gevechten terecht omdat hij wél terug vecht ook al kan hij niet winnen. Bij Dobby is alles 100% - 100% aandacht voor snuffelen en dan of niets meer horen of niets meer willen horen, idem met naar mensen gaan voor aandacht enzovoorts. Het jagen op vogels en katten. Volledig door het lint gaan bij voetballen en geluiden ervan. Mij herhaaldelijk verwonden door dat idiote gedrag. En dat zwemmen natuurlijk. Onwenselijk om zomaar overal te water te gaan, te jagen op vogels, gevaarlijke obstakels onderwater en risico gewond te raken, epilepsie. Dat laatste is niet leuk en al helemaal niet bij zwemavonturen. Ik sta potverdorie doodsangsten uit.

Als er zo'n verschil van dag en nacht is, dan is het helemaal niet gek dat het gevoel anders is en het af en toe flink tegen valt. Echt heel grof kort door de bocht gezegd is het enige wat in Dobby's voordeel spreekt dat hij nog leeft en Chico niet. Maar goed, dat is dan ook wel een hele grote plus.

Haha, ik moest wel een beetje lachen om je post! Wat heerlijk eerlijk ben je! En ik ben ineens ietsje blijer met Cosmic, haha! Veel voordelen heeft ze niet, maar ik vind het heerlijk als ze tegen me aan kruipt, ze heeft een fijner formaatje vergeleken met Punk. Er zijn écht wel voordelen. Twee, dus..

Ken je die beroemde Cesar Milan quote? You don't get the dog you want, you get the dog you need? Misschien kwam Dobby in jouw leven om je iets te leren of te laten realiseren. Zo denk ik erover met mijn honden. Punk heeft mij acht jaar lang begeleid, uit mijn schulp geholpen, zonder Punk kwam ik niet eens buiten. Nu nog liever niet, maar dat ter zijde. En alle dingen die me irriteren aan Cosmic, zie ik terug bij mezelf. Angst in grote groepen, verdwalen in haar eigen wereldje, etc. Ik zei het vanmorgen nog tegen Pauline, tijdens een wandeling. Zodra ik leer om Cosmic te accepteren, kan ik misschien ook leren mezelf te accepteren. Ik denk dat Cosmic op mijn pad gekomen is om me dingen te leren, met dingen om leren gaan, en dingen te accepteren. En nee, da's echt niet altijd leuk.. 

Dat is ook wel sneu om te horen denk ik, want als je een pup krijgt weet je praktisch niets over zijn of haar karakter.
Misschien draait het nog bij, ik hoop het althans anders heeft de hond het niet zo gezellig ben ik bang.

Ik lees nu later je laatste bericht over je tweede gesprek met haar. Het vloog haar een beetje naar de keel zo te lezen. heel herkenbaar!
Komt vast goed als de pup ouder is!

groetjes Vera

Wat goed dat je haar zo kan helpen! Lijkt me inderdaad ook wel heel moeilijk als je nergens naartoe kan.

Ik moest in het begin ook wel een beetje wennen aan Dan, want Lizzie is zo'n extreem makkelijk hondje. Als pup was ze al makkelijk, nooit een puberteit gehad, en ze begrijpt gewoon wat ik van haar wil. Ik hoef haar eigenlijk alleen maar aan te kijken. Wel was het hierdoor eigenlijk na een paar jaar alleen met haar bijna 'saai' geworden. In huis gebeurde er weinig en buiten liep ze de hele weg netjes naast me (wat niet hoefde maar ze week gewoon niet van mijn zijde)

Dan is echt een karaktertje, met gekke acties af en toe. En bananen in zijn oren, wat ik natuurlijk niet gewend was. Dus dat was best even wennen! Maar toen bedacht ik me dat dat juist ook wel verfrissend was in huis, er was weer leven in huis! En Lizzie is er ook helemaal door opgeleefd want buiten spelen ze heerlijk samen en binnen 'vechten' ze om onze aandacht hihi

Hannah, super toch..... zo ver weg woon ik niet van jou vandaan, zit je eens omhand, ik wil ook oppas zijn voor jouw pup.

zeker bij een pup is het van groot belang er even tussen uit te zijn, helemaal niet raar, kan je weer van alles aan als je een ochtend middagje of avond even voor jezelf hebt gehad. denk er maar eens over na.

Wat lief, Willemijn! Ver wonen we niet van elkaar vandaan inderdaad, maar omdat ik geen auto heb en op het openbaar vervoer ben aangewezen toch bijna zo'n 2 uur reistijd heen en terug, anders had ik er graag gebruik van gemaakt

Ooooh, nu is de situatie wel wat begrijpelijker. Als je dan net zo in een stressmoment zit dat je zus in het ziekenhuis ligt, en je dan ook geen tijd meer voor jezelf hebt.. mja dan is er snel frustratie natuurlijk. Maar leuk voor jullie beide dat jij wil dogsitten  en denk dat Winter en Ginny het ook geen ramp zullen vinden zeker?

Haha nee, die vinden het helemáál niet erg. Winter vond hem gelijk fantastisch... Wat voor mij dan juist weer héél erg fijn is om te zien. Mijn pupje is veelal echt een verlegen ventje. Eerst een uur de kat uit de boom kijken en dan misschien nog eens snuffelen. Dit was direct HOERAAAAA, SPELENNNN! Haha.

Ik snap dat ze het er moeilijkmee heeft maar ik vindt wel dat ze te snel oordeeld. Het is nog maar een pub en kan op zoveel manieren nog veranderen.

Hannah je bent een heldin!

Hannah. Het bevestigt mijn vermoedens.

En ben dus heel blij dat je dat tweede gesprek hebt gehad.

Er is niks zomaar...alles heeft wel een oorsprong!

dus oordelen we niet, maar helpen we! (je doet het super)!

Ach, het is nauwelijks een moeite hoor had er bijna geen omkijken naar, ze hebben heerlijk buiten gespeeld en zijn daarna samen een dutje gaan doen in de bench (waren ze knus samen in gekropen) Ginny ontfermt zich ook altijd ontzettend over pups, als ze niet meer lief speelden stapte ze er even tussendoor om wat rust te creëren, en zij heeft dat sneller door als ik =P

Hannah jou hart zit op de goede plek!
Ik gun jou een  letterlijk" koekje van eigen deeg",
wanneer jij dat nodig hebt!

Fijn Hannah dat deze vrouw jou is tegen gekomen. Misschien geef je haar net dat beetje ruimte om het te kunnen relativeren.

Kom op mensen.. maak het niet groter dan het is. Geregeld heb ik hier op HP vermoeide wanhoopskreten gelezen. Een nieuwe hond in je huis kan er behoorlijk inhakken! 

En slaat de frustratie en vermoeidheid toe, dan komen er kreunen uit als: "ik geloof niet dat ik mijn hond zo leuk vind!'' of '' had ik wel aan een hond moeten beginnen?''

Juist zaak om een stukje erkenning en herkenning te geven. Meestal is het slechts een pittige periode. Dus.. toppie Hannah dat jij er wat tijd en aandacht aan geschonken hebt! zo iets kan heel veel goed doen!

Op wie reageer je nu met de kom op mensen?
.. de rest  zeggen we volgens mij allemaal al een tijdje...

Ik bedoelde niks...ik begreep het niet
Nu is je bedoeling duidelijk ,dus svp niet boos zijn... ik lees ook maar een paar woorden  ,niet je gemoedstoestand/achtergrond situatie in je hoofd'

Ik vind het niet zo gek hoor, dat je misschien bepaalde karakter trekken of manier van doen van je vorige hond leuker vind dan je huidige hond.

Heb ik ook met Maylo en met onze vorige hond Ziko. Ik vind geen van beide leuker dan de ander. Maar ik heb wel bepaalde manier van doen wat ik prettiger en leuker vind.

Bijv. Ziko kon een enorm concert geven in de auto, Maylo doet dat gelukkig niet.

Ziko kon bijna met geen enkele hond overweg met name reutjes, Maylo wel weer die ziet in elke hond wel een speelkameraadje.

Maylo is wat hardhandiger met spelen, Ziko absoluut niet wat ik zelf prettiger vond

en zo kan ik wel even door gaan. Vaak hebben mensen een beeld van hun vorige hond en willen dat zelfde beeld op hun nieuwe hond ook hebben. Dat is helaas niet zo, elke hond heeft een eigen karakter en daar hebben wij ook aan moeten wennen.