spelende honden belangrijk?

even voor de duidelijkheid: ik denk dat iedereen het er wel over eens is dat spelen erg belangrijk is

maar in mijn opinie is spelen met roedelgenoten belangrijk. en niet "spelen" met onbekende soortgenoten

Dat zijn twee uitersten. De meeste honden komen vaak bekenden tegen, toch?

Mijn honden hebben elkaar, al zitten ze gescheiden, dagelijks tijdens uitlaten wel bij elkaar, soms gaan ze eens spelen.

Ze vinden mij vele malen leuker, dat is meer dan duidelijk.

Vreemde honden moeten ze absoluut niet, en ik ook niet. die worden straal genegeerd.

Nieuwe honden worden wel benaderd, maar naarmate hij ouder wordt met meer reserve, gelukkig. Maar ik geniet, wanneer het ontaardt in spelen 

.

dat staaft dan toch mijn visie!



(gelaagdheid; complexiteit cerebrum...ontwikkeling...langer spelen!)

 
.Dat denk ik zeker wel. Zoals je al aangeeft werden ze vroeger 'gebruikt' voor hetgene waarop ze gefokt waren. En werden er door bv. 1 jager of boer/gezin meerdere honden gehouden om die klusjes te klaren. Echter bleven die honden vnl. op eigen terrein. Die werden niet aangelijnd langs je rijtjeshuis naar het uitrenveldje gebracht........

Nu is er nog maar een klein percentage mensen die daadwerkelijk een hond houdt op basis waarvan hij gefokt is en de hond(en) daadwerkelijk dat werk ook laat doen. Ja er wordt hobby-matig door een deel een aantal uren per week al dan niet seizoensgebonden met de honden 'gewerkt'. Maar volle weken met volle werkdagen zijn er voor het overgrote deel niet meer bij.

De hond is nu vooral 'huishond' geworden dus ook mensen die eigenlijk de hond niet als 'arbeider' nodig hebben, hebben hem nu puur voor het gezelschap in huis als 'gezinsuitbreiding'. Als ik hier om me heen kijk is het aantal mensen met 1 hond duidelijk in de minderheid. Dat is uiteraard een plaatsgebonden observatie.

Volgens mij doen heel veel diersoorten dingen gewoon omdat ze het leuk vinden, bv otters die glijbanen bouwen, bizons die op bevoren meren kijken hoe ver ze kunnen glijden, honden die met takken, speeltje ed gaan lopen gooien, sneeuwduiken nemen etc.
Spelen heeft vast voordelen in de ontwikkeling, de emotie plezier hebben houdt dan het gedrag in stand, lijkt me instant beloning ....  Of je dat dan meteen moet vertalen naar nuttig?

Ergens zag ik het staan; spel als vorm van lichamelijke ontwikkeling; ik heb wel het idee dat mijn honden lichamelijk sneller behendig en sterk werden door het spelen met elkaar (maar da's n=1 , daarvoor hadden we maar 1x eerder een pup) 

Voor elke hond zal ook verschllend zijn wat een leuk spel is, bij die van mij is dat toch vooral tikkertje, misschien dat ik daarom denk het goed voor ze is dat ze samen zijn; ik ben helaas niet snel genoeg

Spreekt het een het andere niet tegen, dan? Meerdere honden, om ze met elkaar te laten spelen? Geintje.

Wij hebben er maar een, denk er wel eens over er een bij te  nemen...

Grappig, hier heeft de meerderheid van de hondeneigenaren maar 1 hond. 

Maar je punt klopt; de interactie met vreemde honden is waarschijnlijk vele malen groter dan vroeger, en dan ook nog in geforceerde omstandigheden. Ik ben dan ook geen fan van het concept 'losloopweide' als 'laat alles maar bij elkaar los dan kunnen ze leuk spelen' .

Daar ben ik ook wel van terug gekomen . Maar, wanneer je het goed in de gaten houdt, en eventueel je hond aanlijnt, kan het heel leuk zijn. Ik moet wel zeggen dat her toch wel een vaste groep komt, wat meestal erg leuk gaat. Onenigheid hoort er ook bij toch?

Ik moet trouwens ineens aan Merle's door denken, en aan Pukka's promise. Beide boeken spelen zich af in een dorp waar de honden gewoon los lopen. Ze kunnen vrij in en uit en de honden zoeken elkaar door de dag heen wel degelijk op, maar je kan ook argumenteren dat dit een soort van roedel is, ze leren elkaar in de loop der tijd kennen.

Ik heb dus jaren in een dorp (o o cherso) gewoond waar je meer 'straathonden' en zwerfhonden als 'huishonden' had. De eerste groep zoals uit jouw voorbeeld, gewoon met eigen huis en haard maar alle vrijheid overdag.

Ook daar waren honden die letterlijk een of meerdere andere honden voor de poort/deur opwachten om samen op pad te gaan. Vaak waren dat honden die ook dicht bij elkaar leefden, in dezelfde straat of juist om de hoek ed. Dat waren vaak redelijke 'roedels' tot wel 10 honden. Daar naast had je de 'daklozen' die vooral op zichzelf bleven en die je af en toe eens in een kleine combinatie van 2-3 tegenkwam. Of deze ook verwant waren durf ik niet met zekerheid te zeggen alhoewel ik bij de meeste combinaties wel dat idee had.

Het grappige om te zien was dat een 'roedel' straathonden vaak de (onbekende) mensen als groep probeerde weg te blaffen/jagen. Terwijl de 'daklozen' juist vaak toenadering zochten.

Door onze hond word een andere hond indien deze als interessant word gezien ook altijd tot het tikkertjes spel uitgedaagd waarbij die van mij dan graag een ander achter zich aan heeft. Maar zijn het hondjes welke hij al van pup af aan kent en leuk vindt dan kan er wel een stoeipartij volgen zoals dat in de puppytijd ook werd gespeeld.

Dan hebben we ook nog het spel van het versieren. Dat mag hij ook graag spelen en dan bedoel ik het ook op een charmante manier zonder opdringerig te zijn.

Ik geniet er dan ook erg van, maar alleen als ik zie dat beide honden het leuk vinden.
Overigens heb ik een heel makkelijke hond want ben je niet te porren voor een spelletje ook goed en hij vervolgt zijn weg.

Maar ook 2 honden samen gehad die heel af en toe samen speelde met een flostouw, maar verder allebei hun eigen ding deden. de reu was druk met andere honden en de teef vond andere honden totaal niet boeiend en was met mij bezig.
.