spelende honden belangrijk?

Symbiose staat voor samenwerken. Verschillende soorten die dmv interactie BEIDE hun voordeel behalen. (het tegenovergestelde van parasitisme waarbij er maar 1 partij voordeel behaald)

Ik vind dat je daarom wel een apart voorbeeld hebt gevonden, want in je voorbeeld is er totaal geen voordeel voor het kind en vraag ik me af hoe dat dan zit met het 'symbiose' gedeelte.

Daarbij is het grote verschil dat kinderen worden opgevoed om uiteindelijk zichzelf te kunnen redden in de buitenwereld. Van onze hond verwachten wij dit niet. Het is prettig als je hond zich kan redden in situaties met soortgenoten, maar als jij als baas (ouder) er over waakt dat dit niet voorkomt, dan hoeft hij dit niet te leren. Of hij leert er mee omgaan op de manier hoe jij dat als baas aanleert. Het is niet zo dat de hond op latere leeftijd zelf de weide wereld in moet trekken.  
De hond blijft altijd op niveau kind staan zeg maar, waarbij wij altijd als 'ouders' zullen blijven voor de hond, hoe volwassen hij ook wordt.

Niet om je af te vallen, maar ik vind het een aparte vergelijking. Een 'verkeerde' opvoeding van een kind (wat een heel ander doel heeft) vergelijken met de samenwerking tussen baas en hond.. Nee, sorry ik zie er weinig overeenkomsten in

Heb alleen de 1e pagina gelezen, dus sorry als ik herhaal/overbodige dingen zeg 

Mijn inziens is contact met andere honden echt niet nodig. Ik denk wel dat een groot aantal honden het fijn zal vinden om zo nu en dan (of misschien zelfs wel "altijd") contact te hebben (niet per se spelen) met soortgenoten, het zijn immers roedeldieren. Maar nodig vind ik een te sterk woord.

Er zijn honden die het geen zak uitmaakt of ze honden om zich heen hebben of niet. Ze doen lekker hun eigen ding en accepteren de andere hond(en), maar doen er verder niks mee. Deze honden hebben vaak meer dan genoeg aan het gezelschap van hun baas, vinden die het einde en voor hun zijn hun baasjes niet door andere honden te vervangen (ik denk hierbij automatisch aan Border Collies, al gaat dat beeld natuurlijk niet altijd op ).

En dan zijn er nog honden die er bij contact met andere honden juist alleen maar slechter van worden... Hebben deze honden dat dan nodig? Nee, absoluut niet. Deze honden zijn hartstikke tevreden bij hun baas en moeten om een of andere reden niets van hun soortgenoten hebben. In principe krijgen ze van hun baas alles wat ze maar willen: aandacht, liefde, een heleboel tijd en eten. Is het dan nodig om een hond aan soortgenoten bloot te stellen, waarbij hij het liefste wegrent of ze aanvalt omdat hij zo gestressed/bang is? Neuh, denk het niet.

Ik vind het zelf heel erg gezellig om Kobus lekker te zien wandelen in een groepje honden. Ik heb de indruk dat hij het ook wel leuk vindt, ook al doet ie niet zo veel met die honden  Hij snuffelt een keer, zal misschien een keertje met een hond meerennen en dat was het dan. Het ziet er vooral zo leuk uit  
Toch is Kobus heel onzeker als er een grote groep honden op hem afkomt (niet als we als groep gaan wandelen, maar meer als we een groep tegenkomen). Hij geeft veel kalmerende signalen af en rent er het liefst in een boogje omheen. Voor hem dan dus geen (weinig) contact met zijn soortgenoten, hij heeft er dan gewoon geen behoefte aan.

Cas vindt Kobus heel gezellig, maar andere honden moet ie niks van weten. Hij schiet gigantisch in de stress en panikeert volledig. Zou ik hem dat dan moeten aandoen, omdat hij het "nodig" zou hebben? Nee, ga ik echt niet doen. Hij is redelijk relaxed bij ons (hij is van zichzelf een beetje zenuwachtig ) en zo vinden we het allebei prima. Als we Kobus niet hadden gehad en hij dus "alleen" was geweest, had ik precies hetzelfde gedaan.

Bulleke, mooie foto! Jammer dat het niet altijd goed gaat, heb 3 pubers thuis, kan niet met... maar ook niet zonder elkaar... 

Alexandra, symbiotische relaties zijn errug lastig. Wel gepast, want we maken onze hond afhankelijk en proberen hem/ haar te vormen naar onze wensen, toch. Natuurlijk winnen beide partijen. In het geval van mensen niet, want de baas kan de afhankelijke niet loslaten.

De relatie hond/ baas lijkt er veel op, vind ik. Ik vind het ook een benauwend en ietwat oneerlijk iets. Zoals ik mijn kinderen niet van mij afhankelijk wil laten zijn, geldt dat ook voor onze hond... Gaat misschien een beetje ver.. Ach, ben middelbaar, zit in de overgang, beetje emo....... 

Maar kinderen is wel wat anders dan hond hè

Voor kinderen is dat inderdaad niet goed, zij moeten uiteindelijk op eigen benen kunnen staan en zichzelf zien te redden zonder hulp van moeders  Honden daarentegen blijven, als het goed is, hun leven lang bij het baasje. In principe zijn honden sowieso afhankelijk van hun baasje, want ze kunnen (bijna) niet voor hun eigen eten/drinken/onderdak/etc. zorgen.

Klopt Iris, dubbele symbiose, of never ending.... 

Het gevolg is misschien wel dat hondengedrag geïnterpreteerd worden door baasjes; mijn hond heeft wel/ geen behoefte aan... Misschien een invulling van het baasje?

We willen immers allemaal een gelukkig en blij hond(je).

Bij sommige honden is het misschien inderdaad moeilijk af te lezen. Ik weet het bij Kobus ook niet zo goed; naar mijn idee vindt ie honden buiten wel leuk, al doet ie er niet zo veel mee. In huis was ie liever alleen geweest geloof ik, al accepteert ie Cas wel en zijn ze hartstikke leuk samen. Misschien wordt het in zulke gevallen ook wel een beetje ingevuld naar baasjes behoefte.

Maar soms is het ook gewoon overduidelijk  Zoals honden die écht niet met soortgenoten kunnen, of honden die het werkelijk geen drol interesseert  Dan kun je er moeilijk nog een andere invulling aangeven.

Iris, klopt . Ik ben blij met mijn uber-sociale hond. Maar, hij is net 1,5 jaar oud. Wie weet hoe hij over een jaar of twee is....

Als ze het echt niet leuk vinden, doordat het ras zo door gefokt is op kenmerken of dat een hond niet goed gesocialiseerd is of "te dicht" bij het baasje is gehouden (symbiose) of omdat ze het echt niet leuk vinden..

Dan kan dat ook zo zijn... 

Als de hond maar gelukkig is (eigen invulling )

Ik moet toegeven dat ik vroeger ook vaak het idee had dat alles en iedereen goed met elkaar op moest kunnen schieten.
Honden gezellig bij elkaar, "leren' van elkaar..
Tot ik eens een engelse gedragsdeskundige sprak.
Hij heeft 17 honden op z'n landgoed lopen, die totaal zijn gefocust op mensen.
Honden....tja, honden hebben ze niet zo veel mee.
De pups zaten de eerste 10 maanden 24 uur per dag bij mensen.
En mochten onder geen enkel beding bij de andere honden komen.
Na 10 maanden liet hij ze beetje bij beetje los in de groep.
Hij kon dus met 17 honden wandelen, en hoefde maar heel zachtjes een hondennaam te noemen , en de hond kwam aangerend uit de groep.
Niks geen beloningen, totaal niet getraind.. enkel ..tja, gehersenspoeld.?!
Veel gedragsdeskundige zijn het er ook over eens dat de hoeveelheid honden bij mensen tegenwoordig voor de grote problemen zorgen qua gedrag.

En dat dat vroeger veel simpeler was met een gezin met 1 hond , die ook geen soortgenoten tegenkwam.

En ja, ook ik vind het veel leuker om onze 2 beren door de tuin te zien vliegen, dan dat er maar 1tje bij het hek ligt.
Maar vond het wel een dingetje om over na te denken.

Vroeger hadden herders meerdere schapendrijvers, jagers meerdere jachthonden, stonden meerdere honden voor slee en kar. Op menig boerenerf liepen meerdere honden rond: een JRT voor de ratten, een BC voor de schapen etc. Is het echt zo dat er nu vaker mensen meer honden hebben??

Als ik naar Lola kijk, die gaat naar sommige honden heel graag toe en anderen gaat ze echt liever uit de weg,. Druk spelen doet ze niet echt meer, maar van het contact dat ze met die honden heeft lijkt ze wel te genieten.

Ik ken ook iemand die heeft een labrador die met twee weken bij de moeder weggehaalt is, dat zou volgens hem goed zijn en een gebruik waar hij vandaan komt, om de hond op mensen in te prenten. Deze hond kan met sommige andere honden goed omgaan, met sommige andere reuen dan weer helemaal niet.

Of een hond wel een roedeldier is ben ik nog steeds niet achter, waarom lopen zwerfhonden vaak alleen rond bijvoorbeeld?
Wel heb ik aan alle honden die ik ken of kende gezien dat ze heel graag bij mensen zijn.

Als ik die 2 van mij bekijk, zijn ze erg gericht op mij en mijn zoontje.
Andere honden vind de oudste helemaal niks. Hij wil ook niet ruiken ofzo. Loopt er gewoon met een boog omheen. (Terwijl hij wel de luchtjes van andere honden heel aantrekkelijk vind als ze geplast of gepoept hebben)

De jongste doet hem na, maar bij bijvoorbeeld een losloopveld rent hij toch naar andere honden toe om te snuffelen en te spelen.

Samen gaat het wel erg goed, maar de oudste is gewoon niet zo een honden hond

Of het belangrijk is, weet ik niet precies.
Ik vind het niet belangrijk dat weet ik wel, het gaat goed goed zoals het gaat en dwingen zou ik zelf niet doen

Landseer en Dobry, dat vind ik dan weer erge kunstgrepen...

Of het handig is, zeker, daar twijfel ik niet aan.

Ergens doet het me erg denken aan de eendjes bijvoorbeeld die vlak nadat ze uit het ei de mens als eerste zagen, en zich daarna "zagen" als een mensenkind.

Of de apen in gevangenschap, die zich dermate spiegelen aan de mens, dat ze in het wild niet meer kunnen overleven, of niet meer in een groep kunnen leven.

ik zou zoiets idd zelf nooit willen dat een pup al zo snel bij de moeder weggehaald wordt en geen contact met andere pups en andere honden heeft, hoor. Ik had ook nooit eerder gehoord dat mensen zoiets doen eerlijk gezegd.

ik denk dat je een hond ook niet kan vergelijken met een aap of een eend die met de hand gevoed word.
Ik denk dat je een hond niet eens meer kan vergelijken met een wolf.

Een hond stamt af van de wolf
en wij van de aap haha eigenlijk wel grappig.

Maar een hond is denk geen roedeldier meer. Een hond is een mensendier.
En als een hond gaat zwerven zal hij dat 9 van de 10x alleen doen , omdat hij niet anders gewend is.

Maar aan de andere kant, zie je in sommige landen weer roedels zwerfhonden dus het blijft een vaag verhaal

Maar of dat gedrag komt omdat je een pup te vroeg bij zijn moeder weghaalt en daardoor niet met andere honden om zou willen gaan....dat denk ik niet.
Honden zijn zo gemaakt.

Sorry voor mijn lange mening hahaha

maar een hond krijgt zijn inprenting van zijn moeder, dus die weet altijd dat hij hond is
dat kan gewoon niet missen
ergens hier werd dat marginaal genoemd...... dat is het naar mijn mening niet
de hele blauwdruk van het hond zijn, wat hond zijn is, hoe je communiceert wordt in basis
door de moeder en de nestgenootjes ingeprent om nooit meer uit de hond te verdwijnen.

dat is waar je op voortborduurd als je een pup krijgt.

ik ken een werkhondentrainer (van het oude stempel, maar toch, die man heeft wel 40-50 jaar ervaring) die houdt zijn eigen honden het 1e jaar eigenlijk weg van heel veel, laat ze groot worden in de luwte, tuurlijk komen ze op straat, maar niks geen gedoe met los en wild spelen, of al hele intensieve training, pas tussen 10-12 maanden gaat hij serieus aan de slag, tot die tijd is het het meest basale "hier", zit en los" meer niet.

die man (en hij is echt niet mijn voorbeeld) heeft altijd goed normaal sociaalvaardige honden, daar is niks mis mee, en vaak heeft hij erook maar 1 tegelijk in huis zelf.

maar zijn honden zijn wel rustig, stabiel en enorm op hem gericht.


Ik heb mijn vorige schnauzer vanaf pup mega gesocialiseerd, want dan zouden we dat argwanende een stuk voor zijn, nou..... mooi niet dus, het zat er diep in, en ik vraag me af of hij niet kalmer was geweest als ik minder had "gedaan". Net zo met andere honden, er liepen hier grote groepen, hij ging mee naar de training, we hadden zelf nog een reu en vaak tijdelijke logee's, maar was hij leuk met iedere hond toen hij volwassen werd: no way, absoluut niet, hij stond kort voor de kar en ging een ruzie in het geheel niet uit de weg, en provoceerde er zelf ook wel eens 1.

Ik hoop hierna een riesenpup op te mogen voeden, maar die gaat niet naar puptraining, en zeker geen gedoe met gespeel met wildvreemde honden, die gaat in rust op groeien, op gewone wandelingen ziet een pup hier meer dan genoeg (wonen aan de rand van een grote stad) en dan eens zien hoe zo'n hond dan "opdroogt"

ik heb trouwens ook jaren 2 honden (of meer) gehad, ik zie er de meerwaarde voor de honden niet van in, ze speelden niet met elkaar, en toen er uiteindelijk 1 alleen overbleef...... bloeide die helemaal op, dat was gewoon ontroerend, toen kwam hij pas tot zijn recht en hebben we nog een aantal jaren erg van hem genoten (en hij van ons)

Gorby vind bezoek/logee ook prima, maar ik zou hem niet gelukkig maken met een 2e hond.
Hij is en gaat 100% voor ons, geniet van wandelingen, trainingen, heerlijk kroelen, aandacht, en met enige regelmaat dan de (lange) wandelingen met de rasgenoten.

excuus, ik heb niet alles doorgelezen...
maar ik vind sommige dingen die ik las een beetje raar of naief...

als je hond niet met andere honden kan of wil, dan heb je het als baas niet goed gedaan?
dikke onzin...
hoeveel rassen zijn er wel niet die van nature slecht/moeilijk gaan met andere honden?
dat kun je een baas niet aanrekenen, dat erkennen is gewoon eerlijk en reeel zijn...

kijk ik naar mijn situatie, lola is ook een mensenhond...zou ze als enige hond zijn, vind ze prima...zolang ze maar mensen heeft.

loop je met dr op de hei, gaat ze honden voorbij, en loopt op alle mensen af, kijken of ze wat aandacht kan scoren.

zou ze geen hondencontact hebben, vind ze dat prima, ben ik van overtuigd.

en dan is ze echt niet zielig hoor, dat gaat er bij mij niet in

Nou Goja
Mijn vader was zo een man die jij beschrijft in je eerste stuk tekst.
Onze honden mochten het 1ste jaar niks, Ja de tuin in.
En verder draaide ze mee in het gizin.

Op 7 maanden kwam de bal.. en ja de bal was het einde.
En dan die verdomde training.
Maar hij hoefde maar te fluisteren of ze kwamen al.
Het nadeel was alleen wel dat die honden nooit los konden lopen.
( het waren Duitse Herders)

Mijn vader is 10 jaar geleden gestorven en ik kocht toen (18 jaar) een golden retriever.
en ik heb alles in de wind geslagen wat mijn vadertje gedaan had.
En ik heb echt een onwijs leuke hond aan haar gehad. Ze heeft  maar 5 jaar mogen worden, maar ze kon los en ze kon spelen met andere honden en ook ik hoefde haar naam maar te fluisteren en ze kwam.
Maar dat is mijn ervaring

precies, helemaal waar

Jeroen, Zielig, nee. Dat heb ik niet gezegd.

Je mist niet wat je niet kent, gelukkig maar .

Honden zijn immers ook gefokt om met de mens te leven. Sommige rassen meer dan de ander, hing van het doel af.

Goja, ik geloof idd dat je honden enorm op je gericht zijn, wanneer ze vrijwel niemand anders zien. Ik vind wel idd dat het socialiseren soms doorschiet.

D & D, blijft lastig he? Wel/ geen roedeldier? Wie weet is het mensgericht er wel al na 3 of 4 generaties uit, wie zal het zeggen.

het was niet direct persoonlijk aan jou gericht hoor

maar daarna zeg je "je mist niet wat je niet kent"...

dat vind ik dan nog even zo'n toevoeging die niet had gehoeven...

+ overigens, kent ze het WEL...
lola heeft haar 1e jaar alleen geleefd, en heeft ook in een roedel van 3 geleeft..buiten dat, heeft ze zeker contact met andere honden buiten de roedel gehad, en gespeeld, gerend en gewandeld met andere honden...
dus ze kent het zeker

maar alsnog zeg ik, ze zou het niet missen...en dat weet ik eigenlijk wel zeker

Ja, misschien dat er toch echt veel te luchtig wordt gedaan over .
:"....ach ... 2 of 3 aanvaringen die m''n pup heeft gehad."..(maar hij had verder niets hoor...lichamelijk dan!!...)

Nogmaals, er voor mij niets mooiers dan met onze 2 beren, nog 2 andere Newfy's, en 2 labradors in het water bezig te zijn.
Maar dat echt spelen met elkaar.?, van mij hoeft het echt niet.
Ik wil 6 paar ogen op mij gericht...wat gaat die aap doen, wat gaat hij gooien.?
Het spelen zorgt vaak toch voor stress..
Al ligt onze asielzoekrt hele boomstammen te vermorzelen terwijl de andere honden aan het spelen zijn.
Dan zie ik een hond die godzijdank z'n energie botviert op een boom , ipv dat hij loopt te scheidsrechteren.
Maar je doet hem er ook ab...so...luut geen plezier mee.
Onze Landseer heeft dat wel, zal naar alle honden gaan, en vind het echt leuk, loopt uit te dagen tot een renspelletje.
Maar het is echt 1 van de weinige honden die ik ken die ongedwongen en relaxt met de situatie om kan gaan.
Zonder te gaan lopen snuffelen, staren,gapen, afbakenen, groot maken, of regelen.

ik heb het zelfde hoor Landseer, er is vaak zoveel spanning terwijl mensen zeggen "wat spelen ze leuk......"

Gorby gaat alleen bij een groep rasgenoten, voordeel daarvan ook nog is, is dat rasgenoten elkaar vaak opvallend goed verstaan, met 2 reuen trekt hij echt op, samen dingen onderzoeken, holen graven, samen rusten...... maar deze 3 sterke honden kennen elkaar inmiddels door en door en dan is het inderdaad prachtig om te zien, het gemak waar mee ze communiceren, het plezier wat ze daarin hebben.

haha, een poosje terug stond Gorby in een heel diepe poel, maar hij is erg groot, en hij sloeg met zijn voorpoten op het water om 1 van zijn besnorde vrienden uit te nodigen, en die springt dus ook in die poel..... maar ja, die is een maatje kleiner, en verdween dus koppie onder, het effect was hylarisch, Gorby stond echt verdwaasd te kijken waar zn vriend gebleven was, die natuurlijk bubbelend weer boven kwam.... die was toch ff geschrokken, en kreeg prompt een heel vriendelijke neusduw en een kleine inspectie van Gorby of tie wel oke was..... ja hoor dat was tie......... badderen maar.

maar dat is echt super om te zien, verder hier in de wijk..... mij niet gezien, komt alleen maar ellende van, en dan "is er weer gevochten"...... doet mijn hond niet aan mee.

(sorry had perongeluk op enter gedrukt)

Dus vanaf pup leerde ze onder apel lopen, aan de riem.
Los?
Nee , alleen op het weiland en dan nog onder apel.

Hij deed wel mee aan hardloop wedstrijden en hij fietste met de honden.

Maar liefde, dat was ver te zoeken, maar voor de buitenwereld waren ze perfect.
Ik heb van mijn 3de tot mijn 12 met die honden over straat gelopen en ow ow zei de buurt wat een brave honden, die passen in de maatschappij.

Op mijn 12de vond ik het zielig en gaf ik ze stiekem extra vlees.
Maar zo zou ik mijn honden NOOIT zo opvoeden

Ik vind spelen met vreemde honden niet belangrijk. En mijn honden ook niet. Eigenlijk vrij normaal voor een hond (en andere hondachtigen).

nou ''meestal'' niet het geval is denk wat overdreven.

Kijk mijn hondje is niet zo sociaal tegen andere honden, maar ik denk dat menig hond dat wel is.
En dat hoeft niet aan een ras te liggen maar aan een karakter. De 1 vind het leuk de ander niet.
voor de andere is het goed en voor eentje weer niet.

Dus vandaar dat ik meestal een overdreven woord vind.