Ziek zijn en hond uitlaten,..hoe doen jullie dat?

Hoe lossen jullie het op als je ziek bent en de hond moet uitlaten?
Ik heb het tot nu toe nog niet ze erg gehad dat ik absoluut niet m'n bed uit kon komen, maar ons actieve monster neemt geen genoegen met een klein rondje. Zij blijft dan echt om aandacht zeuren,..Ik laat haar nu zo'n beetje elke dag apporteren onder aan de dijk, wat ze helemaal geweldig vindt. En als ik geen puf heb, ga ik ook met haar fietsen. Dat kost mij bijna geen energie en kan ze toch haar energie kwijt. Maar ik zit wel eens te denken hoe ik dat zou oplossen als ik een keer echt ziek ben,..ik heb niemand anders (dan mijn vriend die natuurlijk ook werkt) die met haar kan lopen omdat ze nou eenmaal niet de makkelijkste is. Hoe doen jullie dat?

als wij ziek zijn (wat bijna niet gebeurd ) dan lopen we een klein blokje en geven een kong hier is ze dan wel een poos zoet mee 

groetjes angelique en lana

Ik ben begin dit  jaar heel ziek geweest en heb het 2 dagen aan mijn man kunnen overlaten omdat hij geen baan had, anders had ik hem in de auto gegooid, wij hebben op 2 min rijden een losloopgebied en daar maar aanmodderen .
En onze buren willen als het nodig is inspringen, maar daar hebben we nog nooit gebruik van gemaakt. Onze is er ook eentje met gebruiksaanwijzing en ik vertrouw mijn buren dat toe, maar toch...

gelukkig ben ik niet zo vaak echt ziek dat ik ze niet normaal kan uitlaten. Oke dan schiet misschien de extraatjes die dag er wat bij in, maar de normale uitlaat rondes lukt meestal wel....

Ruim een jaar geleden ben ik echter wel echt ziek geweest... vrij plotseling geopereerd, in het ziekenhuis gelegen dus en daarna 3 weken moeten herstellen... toen hebben mij ouders hier de boel draaiende gehouden (mijn honden en katten en kittenopvang)... mijn vader of mijn moeder sliep/woonde in mijn huis en mijn vader of mijn moeder was dan bij hun thuis voor hun dieren en zorgden voor mij.... Ik heb toen ik uit het ziekenhuis kwam eerst nog een week bij hun thuis gezeten... dit vanwege praktische redenen zoals een wc boven enz... daarna ben ik weer naar mijn huis gegaan en kwamen mijn ouders of 1 van mijn ouders hier de hele dag en avond helpen, maar gingen dan weer thuis slapen... anderhalve week na de operatie kon ik samen met 1 van mijn ouders weer mee lopen met de honden, maar zeker nog niet alleen... na 2,5 week kon ik het weer redelijk zelf aan allemaal en hoefde mijn ouders alleen nog te helpen met boodschappen enz. dus ja toen was ik behoorlijk afhankelijk. Gelukkig wonen mijn ouders dus dichtbij en vinden ze het geen probleem bij in te springen waar nodig. Het is altijd een beetje passen en meten in dat soort situaties.

Ik ben ook nooit dusdanig ziek dat ik de deur niet uit kan. Mellow neemt gelukkig ook wel genoegen met een klein rondje (als ik zowat omval van de koppijn ga ik niet gezellig naar het bos).

Als ik nu ziek zou zijn zou ik dus wél met de auto weg moeten omdat ze hier 's middags nog steeds niet durft te lopen. Maar goed, 2 minuten rijden en ik zit op een veldje. En bij mooi weer moet ik wat verder (omdat op dat veldje dan weer massa's mensen liggen te braden), maar ik ben altijd binnen 10 minuten ergens waar ze het niet eng vindt.

En ja, als ik nét buiten loop en ik word gebeld: dan spijt het mij, maar ik heb nou eenmaal een hond, die moet ook een plas doen. Kan d'r niet van 7 tot 18 uur laten zitten terwijl ik thuis ben (aan de andere kant: toen het zo slecht met haar ging en het 35 graden was hield ze het ook met gemak 12 uur vol...).

Gelukkig ben ik nooit echt ziek, hooguit wat gammel of eens een dag of 2 aan migraine grenzende hoofdpijn.
Nu ik er over nadenk: sinds ik Mellow heb ben ik niet meer ziek geweest (afgezien van soms die knallende, misselijkmakende koppijn)

Hier hetzelfde, nooit écht heel erg ziek, als ik me wat minder voel moeten ze genoegen nemen met een korter rondje en daag ik Cosmic eventueel binnen uit met wat denkspelletjes. Als ik langduriger ziek zou zijn (een week flink de griep, of zo) dan zou ik proberen te regelen dat iemand haar op kan komen halen voor een rondje bos.

Ik heb wel eens dat ik elke 5 minuten of korter boven de wc hang,dat is in zo'n geval heel vervelend voor de honden, maar die gaan dan de achtertuin in. En als mijn man 's avonds thuiskomt gaan ze mee voor de lange wandeling. Laatst heb ik weer een weekje in het ziekenhuis gelegen en dan komt mijn stiefvader overdag in huis, om ze uit te laten en voor wat gezelschap. Ik moet wel zeggen dat ik erg makkelijke honden heb, als ik zo'n dag heb of soms twee, passen ze zich snel aan en liggen ook heel de dag

Ben zelden tot nooit ziek, (hooguit 1 x per jaar een verkoudheidje,)
heb afgelopen winter een flinke longontsteking gehad, en mocht niet naar buiten, honden heb ik toen overdag maar naar buiten gedaan, en 's ochtends en 's avonds is mijn vriend met ze wezen wandelen.. ook kwam er wel eens visite tussen de middag, en de visite was dan zo lief om met ze te wandelen,

moet wel zeggen dat ik redelijk makkelijke honden. ze kunnen zichzelf goed vermaken met een balletje of botje, slapen of spelen met elkaar, of struinen gewoon lekker buiten rond.

ik ben alleen, ziek gebeurt niet zo vaak hier, maar heb wel eens spit, dan kan ik niet eens de trap af, ja op mijn billen, dan mag ze op haar eigen w.c. de ergste nood eraf, dan ga ik wat doen, in beweging en dan wat later dan anders de hond uitlaten.

ziek , griep ? gewoon een dikke jas aan, en gaan.

Als ik dus ziek ben en echt geen puf heb, laat ik Lizzy dus ook altijd voor een kort rondje uit, en denk dan altijd; je hebt het altijd nog beter dan vele andere honden,..en dat stelt mij dan weer gerust'

Als ik alleen thuis ben laat ik hem gewoon in de tuin. Maar als ik me goed genoeg voel wandel ik hier even van hoek tot hoek. Daarnaast gaat mijn vriend voor en na zijn werk met hem een goede wandeling doen.

Als je écht goede griep hebt, dan helpt een dikke jas en een sjaal niet hoor. Dan wil je maar 1 ding: slapen. Afgewisseld met op de wc pot zitten en/of erboven hangen omdat je kotsmisselijk bent.

Ik heb ook wel eens als een 90-jarige rondgescharreld omdat ik het verschrikkelijk in mijn rug had. Duurde wat langer, maar ze kon in ieder geval haar plas doen.
En die keren dat we, omdat ik niet fit ben, een kort rondje doen, dat wordt dan wel weer ingehaald op een later tijdstip. Hetzij 's avonds met mijn vriend, hetzij in het weekend.

Gelukkig heb ik wat dat betreft een vrij makkelijke hond die zich ook best kan aanpassen aan de situatie van dat moment.

Hier nog nooit echt echt ziek geweest. Maar als ik ziek ben dan laat mijn vriend ze s morgens en s avonds uit en ik een kort rondje of gewoon in de tuin.

Afgelopen winter had ik de griep echt dagenlang  tussen 39 graden en 40 graden.
Dus 3x daags mezelf naar buiten gesleept voor een klein rondje waar ze los kunnen lopen
ik tussen door zitten op een bankje...want ik liep te zwalken alsof ik dronken was soms.
Hondjes mee op bed (dat vinden ze feest)en lekkere kluif tussendoor ..ging prima

Ik moet er niet aan denken, dat ik gecompliceerde enkelbreuk krijg zoals 4 jaar geleden.
Dan had ik echt tien weken helemaal niet kunnen wandelen...
en dan had ik echt wel een groot probleem gehad, op minstens een aantal dagen per week....afkloppen!

Het komt zelden voor maar in geval dat ik ziek ben dan loopt mijn man 's ochtends voor en 's avonds na zijn werkt een lange wandeling en laat ik ze overdag alleen even op de hoek plassen.
 Gaat het langer duren of kan ik echt niet op of om dan hebben we de luxe dat er, op weg naar het werk van mijn man,een fantastische honden dagopvang zit waar ze de hele dag lekker kunnen spelen zodat ze lekker moe en voldaan 's avonds weer thuis komen. Kan het vrouwtje lekker uitzieken......

...Ik wil ook fantastische hondenopvang op werk....
Da's een fijne achtervang...bofkonten zijn jullie greetje!!

Ik loop sowieso met hem. Ziek of niet ziek.
Ben ik echt zo enorm ziek dat ik mijn huis niet uit kan, zou ik meerdere malen een kwartiertje gaan of iets dergelijks en Odi voor de rest in de tuin laten rommelen.

Ja je bent gezond...maar ongeluk zit in klein hoekje
Met die enkelbreuk  van mij ,was dat niet zo makkelijk  
 dat is ookt zo gebeurd ...ook al is er niks aan het handje
Ik heb minstens 5 weken met mijn been  verplicht omhoog gezeten...
No way ,dat ik minstens 3x daags drie trappen op en af met krukken en 2 honden waarvan 1 met kennel syndroom...had kunnen wandelen...
Je hoeft alleen maar van werk naar huis te fietsen

en daarnaast was het spekglad...

Ja.. dan ben je eerder gehandicapt dan ziek...  
Maar snap je punt

Wat dat betreft heb ik een heerlijke hond. Ik noem haar ook vaak een erf geit want ze loopt het liefst in en om het huis te scharrelen.

Het is dat ik geen erf heb (was het maar waar) dus ik zorg voor beweging buiten maar echt een plezier doe ik haar er sowieso niet mee. Dat is echt een hond voor op een afgesloten boerderij waar ze nooit vanaf hoeft.

Als we een dag minder wandelen boeit het haar dan ook niets. Echt ziek en dus plassen en weer naar binnen? Prima. Ze rent wel een extra rondje in de tuin.

Heerlijk dier die geit van mij

niet...ik laat haar niet uit.
Ik ga wel een balletje gooien..en na 15 minuten is ze bekaf.
Sasja kan ten alle tijden naar buien naar de achtertuin.
(En is het te koud?? Dan zet ik de achterdeur open als ze aangeeft dat ze naar buiten moet)
Er is geen vervaning..ik heb geen vriend..
Maakt niet uit.
Ik merk dat Sasja het makkelijk 2 weken volhout als ik haar elke dag even flink achter die bal aan laat rennen.

Gelukkig heb ik 3 kinderen en een man, die laten hem dan uit. Nu ik griep heb bijvoorbeeld...

Ik heb gelukkig 2 honden die niet veel nodig hebben. Ik ben 2x echt zo ziek geweest dat ik absoluut niet naar buiten kon, dan was ik geheid flauwgevallen. De eerste keer is mijn vriend vroeg naar huis gekomen vanuit zijn werk. De 2e keer woonde ik inmiddels in het dorp waar ik nu woon waar mijn beste vriendin in de straat achter me woont, en die is zo lief geweest om de honden voor me mee te nemen toen ze met haar hond ging!

De keren dat ik ziek was liet mijn ma de honden uit (toen woonde ik nog thuis). Maar als ik nu ziek wordt dan doet mijn vriend het, gelukkig vinden de staffies het niet erg om een keer wat minder te wandelen en mn vriend gaat fietsen met onze husky dus dat komt helemaal goed. Als hij er niet was of niet kon dan zou ik zelf een klein rondje gaan lopen. Ik heb een losloopgebied op 5 min lopen van mijn huis dus dat is dan nog niet zo erg. Hondjes los en ergens gaan zitten en dan weer terug haha. Oja en we hebben een groot omheind renveld voor de deur dus dat zou evt ook nog een optie zijn '.

de laatste keer dat ik heel erg ziek was had ik afgesproken met een van wifi haar hondenvrienden, ben ik op het bankje gaan zitten en heeft ze een uur aan het spelen geweest
verder gaan we dan voor een klein rondje. Wifi kan daar wel even tegen!

ik heb afgelopen winter/voorjaar weken niet met Gorby kunnen lopen omdat ik een spier had afgescheurd in mn been, en dan valt er dus echt niet te lopen, al zou je het willen of moeten.

en zeker niet met de grote sterke energieke Gorby aan de lijn
dat zou ronduit gevaarlijk zijn geweest

maar Gorby kan niet zomaar mee met een ander, hij is door karakter en temperament, maar ook door zijn verleden een hond die zich bijna door niemand iets echt laat zeggen, en dus.............
moest mijn man met zijn baas om de tafel, en gelukkig begreep die heel goed dat de nood echt hoog was, en zo kwam manlief elke dag ergens tussen 11-14uur even thuis om snel de hond uit te laten, terwijl hij smorgens nog vroeger op stond, en savonds ook fors op pad.

ook alle de trainingen heeft hij alleen gedaan (iets wat we altijd samen doen, was nog een hele aanpassing ook voor Gorby)

in huis kan onze hond niets, daar is hij te groot voor, en in huis veels te disciplineert groot gebracht.

het was helemaal niet leuk, en ongelofelijk frustrerend, dat zo'n stomme spier (hoewel..... het was wel een belangrijke en owww zo pijnlijk) zo'n invloed op ons leven had.

Ik heb een hele makkelijke hond (een alleMENSvriend) en ik ken diverse mensen met honden uit de buurt.
Hij kan zondermeer met iemand anders mee uit, geen probleem.
Omgekeerd kan ik ook de buurhondjes zonder aarzelen mee uit nemen.

We hebben ook sleutels van elkaar, in geval van nood kunnen we een hond uit huis halen.
Een rustig idee.

Als het voor langere tijd nodig zou zijn kan hij naar mijn vriend en kan hij ook mee naar kantoor.

Meestal verman ik mezelf maar en ga een stukje lopen, geen huisgenoten die het van me over kunnen nemen, dus ik heb gewoon pech.

Buck kon ik aan mijn achterbuurvrouw meegeven, maar met Babs durf ik dat nog niet. Mijn buuf zit in een rolstoel en dan met een boxer die uitvalt laten gaan.. niet echt een goed plan nog. Zijn we wel aan het oefenen trouwens..

Lotje gaat met niemand anders mee, dan kun je sleuren, slepen, smeken, gaat NIET mee..Die laat ik dan maar in de achtertuin..

Als ik ziek ben dan willen de hondjes niet eens actief zijn