Asielhond met verlatingsangst ?

2 weken geleden hebben wij een 7-jarige Jack Russell geadopteerd uit het dierenasiel. Hiervoor hebben we 15 jaar een Jack gehad, dus ervaring genoeg. Het hondje zou goed alleen kunnen blijven, bij de vorige eigenaars kon hij dat ook. 
De vorige eigenaars hadden hem uit huis gedaan omdat de vrouw van het stel ernstig ziek was en zij niet meer voor de hondjes (het was een setje) konden zorgen. De hondjes waren daar opgevoed met de bench en mochten via het asiel samen of alleen herplaatst worden. Toen wij hem hebben geadopteerd, was het andere hondje al geplaatst bij een ander gezin. Bij de oude eigenaar was hij dus gewend om s' nachts en als de mensen weggingen in de bench te zitten. 

Wij hebben een bench aangeschaft. Ik ben nu en vorige week vrij en heb echt de tijd voor hem. We merkten al snel dat hij , zodra wij gingen slapen of weggingen, begint te janken. 's Nachts gaat het nu goed, hij heeft in de gaten dat wij niet echt "weg" zijn. Heel af en toe laat hij tegen de ochtend nog een geluid horen, maar dat is te verwaarlozen. Maar je raadt het al, als we echt weggaan, gaat hij als een wolfje zitten janken. 

Alles mbt tips van gedragstherapeuten en internet (muziek aan, lampje aan, iets met onze geur erbij, een speeltje, goed uitlaten voor hij alleen moet blijven, hond voelt zich prettig in de bench, gaat er zelf ook in als we thuis zijn, niet te lang weg zijn, opbouwen, etc etc) hebben we nu al geprobeerd. Hij wordt ook niet onrustig in de bench, maar gaat gewoon op zijn kont zitten en zodra we weg zijn begint hij te janken. Om hem de bench niet alleen te laten associeren met weggaan, doen we hem er ook in als we eten of gewoon gedurende de dag als ik in of bij huis ben (ook met deurtje open) gaat gaat allemaal zonder enig probleem. Ook boots ik situaties na dat hij even alleen moet zijn en ik echt wel weer terug kom, bijv de was ophangen en dan moet hij beneden blijven.
Hij krijgt genoeg aandacht, spelen, wandelen, lekker actief.  Ik ben me ervan bewust dat hij graag " achter mijn kont aanloopt"  als ik thuis ben of in mijn buurt gaat liggen maar ik laat hem regelmatig even alleen, in de kamer, als ik naar buiten / boven ga o.id.

Vanochtend heb ik hem een uurtje alleen gelaten en ook geprobeerd hem met de bench open alleen te laten. De buurvrouw kwam al naar buiten toen ik thuiskwam: hij had keihard zitten blaffen in de keuken (dat was ook voor het eerst, want de afgelopen dagen was het janken).

Ik weet het niet zo goed, maar ik wil m niet terugbrengen naar het asiel   en ik wil ook niet dat onze buurvrouw last van hem heeft (ons huis is nogal gehorig... ). Straks moet ik weer gaan werken en dan moet hij toch even een paar uur alleen kunnen blijven (max 5 uur)

Zou het gewenning zijn aan nieuwe omgeving, gemist van zijn maatje, verlatingsangst of iets anders ? Iemand nog meer tips voor ons ?

PS : ik heb inmiddels ook contact met een gedragstherapeut die ons wellicht kan helpen. Via het asiel probeer ik te achterhalen hoe zijn alleen blijf gedrag bij de oude eigenaren was.

Geef de moed niet op!
Je hele beschrijving klinkt mij precies hetzelfde in de oren als wat ik ervaren heb!

Honden hebben tijd nodig om te wennen, en je ziet nog wel eens dat oudere honden daar meer moeite mee hebben dan jonge honden. Hier ook dezelfde ervaring.
Onze hond heeft veel moeite gehad met verlatingsangst. Bij zijn afstand was er aangegeven dat hij goed een paar uur alleen kon zijn, en dit gewend was. Bij het asiel waren ze van mening dat dit ook klopte. (maar tegelijkertijd ging hij savonds wel met een van de werknemers mee omdat hij gek werd als hij alleen in een kennel moest..)
Hij was een x eerder geplaatst, maar teruggebracht vanwege de verlatingsangst. Deze mensen hadden dit na een week besloten, en dus heeft hij niet echt kans gehad om te wennnen.

Ik heb persoonlijk altijd een hekel gehad aan de bench: zon klein kooitje waar een hond zit in gepropt. Maar toen we onze andere hond kregen (met bijbehorende bench), die nogal sloopte, hebben we er een tweede bench bijgehaald.
Het was even wennen: veel ontzettend lekkere kauwdingen gegeven iedere keer als ze in de bench gingen, en ik zie nu dat hij echt tot rust komt in de bench als we er niet zijn.
Zonder bench heeft hij geen rust, loopt hij het hele huis af om ons te zoeken, en in de bench gaat hij slapen. (Uiteraard nu dus wel met zijn kameraadje naast hem), maar ik ben er van overtuigd dat als je hem de tijd geeft en niet meteen een perfect gedrag van hem verwacht dat het helemaal goed gaat komen!

Ben het he Huhu eens, hij moet wennen, maar daarnaast was hij vroeger nooit echt alleen, hij had dat andere hondje. Nu is hij echt alleen en dat is ie niet gewend, dus het is niet raar dat hij zo doet.
Het heeft tijd nodig, maar uiteindelijk zal het goed komen

Onze hond was voor dat hij in het asiel terecht kwam ook met meerdere honden. Ik denk dat dat voor hem niet het probleem is geweest, maar dat het juist meer het gevoel was dat hij helemaal alleen is.
Jij bent de veilige haven en alles wat jij doet is leuk of interessant, vandaar ook de achtervolging als je wat gaat doen. Is dus graag bij je, maar hij zal inderdaad moeten leren dat er dagelijks ook momenten zijn dat hij even alleen moet blijven, en daar de rust in zien te vinden.

Ik zou zeggen: volhouden wat je nu doet, en deze aanpak even aanhouden zodat hij er aan kan wennen: als je nu van aanpak zal wisselen verandert het natuurlijk allemaal weer. Ik denk dat het voorspelbaar houden hier als voordeel kan werken.
Voorbeeldje: ik heb altijd vaste handelingen. Ik pak een kluifje uit de kast, doe ze de halsband af, zeg dat ze mee moeten lopen naar de bench, (bench staat altijd op zelfde plek, honden altijd in hun eigen bench) geef ze het kluifje aan, laat ze zelf de bench in gaan. Deurtje dicht, radio aan, heb altijd een vast afscheid (bijvoorbeeld iets van '' goed oppassen he'') en ga altijd via dezelfde deur weg.
Klinkt een beetje raar met zon uitleg, maar ik heb het idee dat de voorspelbaarheid rust geeft

Dank voor de tips. Wat ik achteraf wel wat bedenkelijk vind, is hoe het asiel dan kan beoordelen of hij alleen kan blijven, want hij was een maatje gewend en in het asiel zaten ook andere honden. In het asiel gaan ze weg aan het einde van de dag en zien niet hoe de honden dan reageren. Men zei wel dat hij altijd rustig zat te wachten in de kennel, maar ja, dat doet hij hier ook. Zodra er iemand in huis is (wie dan ook) dan heeft hij rust.
En "kan alleen blijven"; ja inderdaad, met een hondje erbij. Maar die is er niet meer, dus dat kunnen we niet veranderen. 

@HuHu; ik doe inderdaad ook alles via een ritueel. Maar ik lees ook dat dat juist niet handig is, omdat je dan juist voorspelbaar wordt en hij zich als het ware "al druk" maakt voordat je uberhaupt de deur uit bent. 

Ben vandaag al weer met m aan het oefenen, maar nu gaat het gejank over in blaffen en dat maakt nog meer herrie :-(

Ik snap wat je bedoeld, maar ik denk dat als je een stressvolle situatie onvoorspelbaar maakt dat het nog stressvoller word. Het doel is uiteindelijk dat je hond de situatie gaat snappen en inziet dat alleen zijn niet zo erg is.

Kan de hond niet buiten de bench blijven? Misschien een optie om te proberen? Wij hebben vorig jaar september een JR uit het asiel gehaald... gelukkig kan hij alleen zijn, hij gaat niet in een bench, maar kan in de woonkamer op de bank liggen of in zijn mand, hij gaat dan gewoon slapen.

Nu hebben wij Max erbij, ook een JR... als ik nu wegga krijgen ze beide een kong en tegen de tijd dat ze er mee klaar zijn, ben ik al weg.

Verder heb ik altijd de radio aan als ik wegga.

@ Liesbeth: het probleem zit m niet in het weggaan. Het probleem zit in het weg zijn. Ik heb nu een aantal keren gefilmd en na een minuut of 5 tot 10 begint hij te piepen en te janken. Een bot wil hij niet (gaat ie pas op knagen als ik terug ben ), een Kong gaat wel, maar die heeft ie zo leeg. 
Ik heb nu speciaal een poosje vrij genomen om hem te trainen alleen te zijn, ben vandaag en gisteren aan het oefenen geslagen met 2 minuten weg, 5 minuten weg, 10 minuten weg etc. (weg is dan net buiten de tuin, poort open dicht, zodat het lijkt of ik echt weg ben, maar feitelijk sta ik naast het huis en kan dan horen wat hij doet). Net is hij voor het eerst 10 minuten stil geweest in de bench. Ik geloof dat heel zachtjes aan het kwartje een beetje begint te vallen dat ik echt terugkom. 
Buiten de bench had ik geprobeerd idd, maar dan gaat hij rond trippelen en staat ie meteen bij de achterdeur te piepen. En ja, de radio staat ook steeds aan. 

Gisteren heb ik ook  met mijn man erover gesproken en we willen er echt voor gaan om m dit gedrag af te leren, omdat we m echt niet terug willen brengen naar het asiel en het ook de tijd moet hebben. Hij heeft zoveel meegemaakt, na 7 jaar afgestaan, zijn vriendje waarmee hij is opgegroeid is weg en dan ook nu weer in een vreemd huis met vreemde mensen en vreemde geluiden.. Ik hoop dat het in zijn bolletje doordringt dat hij kan vertrouwen op ons...