Uit mijn hoofd zetten, of toch doen? **Update** het gaat niet door

Ik hoop tzt ook een tweede hond in huis te kunnen nemen, maar ons aapie mag eerst nog wel een heel stuk stabieler worden. Ik denk wel dat hij het suuuuper leuk zou vinden.
Ik heb eigenlijk geen advies voor je, behalve te melden dat dalmatiërs echt fantastische honden zijn!!! Succes met je keuze!





 even laten zien hoe leuk ze zijn 

Oooooooooh Simone, dat had je nou niet moeten doen!

Vooral jou profielfoto, de onschuld zelve zeker..

Waar komt hij vandaan eigenlijk, als ik vragen mag?

Haha, sorry, eigenlijk heel gemeen! En inderdaad, het woord 'onschuld' bestond niet tot hij bij ons kwam 

Hij komt bij een fokker in Maastricht vandaan, ik weet eigenlijk niet of ik hier de naam mag noemen? Ze hebben daar net weer een nestje gehad en er is volgens mij nog 1 reu beschikbaar...  Ik kan je in een PB wel de naam geven en ik heb ook nog wel een ander die ik zou aanraden. Laat maar weten!

Graag Simone!

Hiiiiiiiiiiiiiii, ik heb een mail gestuurd, gewoon voor wat info en foto's over Bella. Dit is al een hele stap Natuurlijk zegt dit nog helemaal niks, maar ik was dat malen zo zat en als ik iets van actie onderneem kan ik altijd kijken hoe dat aanvoelt, voor hetzelfde geld merk ik dan dat ik er nog helemaal niet klaar voor ben, je weet het nooit'

Goed zo

Als het je droom is, dan moet je er voor gaan! Misschien wordt het af en toe moeilijk ja, maar so be it. Uiteindelijk kom je er echt wel doorheen, zeker als je een back up hebt voor het geval het je allemaal even teveel wordt. Lekker een keer gaan wandelen en kennis maken. Wie weet blijkt het niet te klikken tussen Nouri en Bella, dan weet jij al genoeg.

.

Ik heb jaren lang 1 hond gehad. Een heel makkelijk stabiel hondje dat erg op mij gericht was maar ook heel rustig thuis in haarmand kon liggen.

Toen een tweede erbij omdat me dat leuk leek voor haar en voor mezelf. Buddy en Junto accepteerden elkaar, liepen soms een stukje met elkaar op. Maar samen spelen of lekker tegen elkaar aan liggen was er niet bij. buddy was teveel op dr zelf. Junto wilde graag. Ik heb gezien hoe honden onderling gewoon uitmaken hoe het gaat. Dat je als baas daar niet teveel voorstelling van moet maken omdat ze het toch doen zoals het hen het beste past. 
Na een jaar samen overleed Buddy. Junto was net zo verdrietig als wij. Achteraf hadden ze als honden onder elkaar toch veel meer aan elkaar dan ik toen gezien heb. 

10 maanden later, afgelopen april, kwam Romy. Het is feest in huis!!!!!! Junto heeft 4 poten geholpen met de opvoeding van Romy. Hij kwam me halen als ze iets in dr bekkie had wat 'gevaarlijk' kon zijn of zelfs als ze binnen had gepoept en ik het niet had gezien. Junto zorgt nog steeds dat Romy bij het spelen op het veld niet het veld af gaat. Junto speelde best ruw met Romy, wat ik eerst erg zielig vond maar nu zie ik dat ze dat toen echt nodig had. Ze spelen nog steeds, zijn graag samen en halen leuke streken uit. 
Ik geniet elke seconde van hen samen.
Ik zie het helemaal niet als druk of extra werk. Tuurlijk ben je er meer mee bezig, maar je krijgt er ook zoveel voor terug dat het helemaal niet vermoeiend of lastig of veel eisend is.

Ik zou dus zeggen: DOEN, morgen!

Overtuigend verhaal Bertine! Ja daar ben ik ook bang voor, wat als ze elkaar niet echt mogen? doe ik ze er dan wel een plezier mee? aan de andere kant; honden begrijpen elkaar beter dan mens en hond.

Zou nouri met zn 1 jaar al genoeg levenservaring hebben om een herplaatser 'aan te kunnen' ook voel ik me nog wel eens schuldig tegenover hem, hij moet mij dan ineens delen..

Jamie was ook één jaar toen Kiwi er bij kwam (Kiwi was ook ongeveer één jaar). Vanaf het eerste moment is dat prima gegaan.
Kiwi was heel erg bang toen ze hier kwam wonen, ik heb haar in het begin dan ook voornamelijk alleen uitgelaten. Toen het wat beter ging heb ik steeds vaker met beide honden gelopen en nu wandel ik vrijwel nooit meer met ze apart. Ze gaan af en toe wel eens apart mee, Kiwi mee werken, Jamie mee op visite en ik volg met beide honden agility.
Als de honden zich heel erg aan elkaar hechten is het wel beter om vaker wat apart te ondernemen maar hier is dat totaal niet zo. Ze kunnen prima met elkaar maar ook prima zonder elkaar. Ideaal vind ik.

Ik vind het veel leuker twee honden, ze vermaken elkaar en het zijn beide gewoon hele andere honden. Met de ene kun je lekker knuffelen op de bank en met de ander lekker rennen in het bos, bij wijze van.

Maar, succes met de keuze.

Ik denk dat het niet zoveel uitmaakt voor de hond op welke leeftijd hij/zij er een roedelgenootje bij krijgt. Wat wel erg belangrijk is hoe jij er mee omgaat naar Nouri en de herplaatser toe. Daarom is het ook erg belangrijk dat je hen eerst kennis laat maken. Niet ff 5 minuten maar gewoon een paar uur lekker samen wandelen, een aantal keer liefst. Het gedrag van Junto was buiten op neutraal terrein ook nog weer anders dan toen we het hele spul eenmaal binnen hadden. (ik heb regelmatig logeerhondjes en daar doe ik altijd nog een eerste ontmoeting buiten) Het gastouderbaasje van Junto was bij de ontmoeting tussen Junto en Buddy bezig met studie gedragstherapeut honden, zelf ben ik die studie gaan doen toen Junto eenmaal hier was ( helaas gezakt voor examen ) en bij de ontmoeting tussen Junto en Romy was ik zelf natuurlijk een stuk wijzer op gebied van hondengedrag, maar was ook het gastouderbaasje van romy met die studie bezig. En heeft zelf een roedel van 6 honden.

Nou wil ik niet zeggen dat je er direct een gedragstherapeut bij moet halen als jou hond een tweede gaat ontmoeten, maar iemand die echt kijk heeft op hondentaal en gedrag zou ik wel aanbevelen. Persoonlijk heb ik niet zo goede ervaringen met het personeel van asiels wat dat betreft, maar zal ook zeker niet zeggen dat die niets weten.

Het gaat erom dat jij vertrouwen in de persoon hebt die je meeneemt. Twee zien nou eenmaal meer dan 1.

Succes met je keus. Het zal best lastig zijn, maar ik zou niet teveel tobben en piekeren. Als er eenmaal een tweede hond is heb je als baas toch ook het nodige te doen. En kan de situatie ook later nog veranderen. Zowel naar het positieve als naar het negatieve.

Als eigenaar van 2 honden (en straks zelfs 3) kan ik zeggen dat ik niet meer minder zou willen.

De kosten en tijd/energie die je erin moet steken, verdubbelen inderdaad... maar naar mijn mening krijg je er zeker 3x zoveel voor terug! Waar Yuna eerst heel erg op zichzelf was, is ze nu Fedor er is, heel open geworden en echt 'uit haar schulp gekropen'. Het is zó heerlijk om 2 honden met elkaar te zien optrekken.

Als je het mij vraagt, dan zeg ik: zeker doen! Maar dat is natuurlijk een beetje bevooroordeeld.
Bella is trouwens een prachtige hond! En inderdaad, wat je zegt, kijken kan altijd.

Als je er goed overna hebt gedacht en je wilt het graag, waarom niet?

Ik ben ook al sinds Luan een jaar is bezig met het nadenken over een tweede erbij (of eigenlijk al langer maar sinds die tijd serieus). Ik wil alleen wel een pupje en daarvoor vind ik dat ik nog wel even moet wachten totdat Luan net iets volwassener is zodat hij kan helpen met de opvoeding . Ik sta wel al op een wachtlijst voor een pupje voor het voorjaar volgend jaar

Maar jij kent Nouri het bestje en als je denkt dat hij het aankan, dan waarom niet?

Ik heb zelf een hele simpele stelregel: bij twijfel NIET doen. Ik zou dan ook gewoon wachten (hoe moeilijk ook voor jou) gewoon om jezelf maar ook de nieuwe hond een eerlijke kans te bieden. Ik zou wachten tot je het zeker weet maar ook meer ruimte hebt (en ik woon zelf ook in een appartement en dat is nu eenmaal wat minder tov huizen met een tuin). Zelf recentlijk ook getwijfeld aan een tweede hond en dezelfde regel gehanteerd. Nu ben ik blij het niet gedaan te hebben omdat, wanneer je eenmaal alles goed overdacht hebt je betere conclusies voor jezelf hebt (en in jouw geval misschien wel een positieve later).

Zolang ik nog twijfel, doe ik inderdaad niks Evert. Sowieso gaan we volgende week op vakantie, dus hebben we genoeg de tijd om na te denken. Echter zit dit al een tijdje in mijn hoofd, en het 'JA' gevoel komt ook steeds weer terug..

Wat ik me ook moet bedenken is dat nouri heel makkelijk is, het kan best zijn dat we met een toekomstige meer 'problemen' gaan krijgen, maarja dat is ook weer doemdenken en als je dat doet kan je net zo goed in bed blijven liggen want dan kan alles misgaan

Nee ik ben er zeker nog niet over uit, maar ik heb wel het idee dat ik steeds een stapje dichterbij kom..

als jij graag een 2e hond wilt, en je thuis situatie (appartement, vriend etc, financiele situatie) staat dat toe, dan zou ik er wel naar kijken.

Ik heb er echt nooit spijt van gehad dat ik van 1 naar 2 ben gegaan

Ja zit wat in Patricia, hoe doe jij dat eigenlijk? 

Ooh ik heb al een mail terug! en positief ook! 
pff ik had verwacht dat ze al teveel belangstellende zou hebben maar niet dit!

Ik ben alleen bang dat als ik ga kijken en er een klik is tussen nouri en bella ik het gewoon niet kan laten haar mee te nemen

Mn vriend reageerde gister ook niet heel positief (het is wel een ontzettende pessimist) dus dat zit me niet zo lekker.. 

Dank voor uw interesse in Bella.
We kunnen u zeker voorzien van meer informatie over Bella en we kunnen ons
voorstellen dat zij wellicht een goede match zou zijn met uw golden
retriever, afgaande op uw beschrijving. Het beste kunt u even telefonisch
contact met ons opnemen, dan kunnen we wat uitgebreider met elkaar praten.
We zijn dagelijks vanaf 11 uur telefonisch bereikbaar. U kunt vragen naar
Marijke of Elisa.

Van meer foto's kunnen wij u helaas niet voorzien.

Graag tot horens!


Met vriendelijke groet,
Dierenopvang 't Noordbroek

Leeeuk!!!

Hmm, in wat voor zin? Dat hij Bella niet ziet zitten of een 2de hond in het geheel?

Gewoon even bellen, misschien helpt meer info de keuze van je vriend ook?

Lilian, waarom niet gewoon bellen?

Als je vriend een pessimist is, dan zou ik me daar niet teveel aan ergeren, al begrijp ik wel dat het je niet lekker zit.  Het wordt immers jouw hond. En het dierenasiel reageert erg goed, vind ik zelf. Zij kennen Bella het beste!

Je zit niet verplicht vast als je een keer kennis gaat maken.. Ze kunnen haar ook als optie weg zetten. Als je het dan toch niet ziet zitten, kan je er altijd nog vanaf zien!

Oh wat leuk!!! Ik zou het wel weten, maar ja ik heb gene partner. en in jou geval krijgt die er toch mee te maken. Ik zou zeker zijn kritiek meenemen in je overweging maar goed bedenken of het is om jou enthousiasme wat in te perken of omdat hij het echt niet ziet zitten. Jij kent hem tenslotte het beste.

(pssss mijn zoon Tom, 17 jr wilde ook eerst neits met verzorging en opvoeding van Romy te maken hebben, maar nu zijn ze knettergek op elkaar. En zoals ik al vermoedde komt wel de zorg op mij neer maar zegt hij altijd als eerste: 'Maar Romy en Junto mogen toch wel mee he, anders blijf ik wel thuis').

Ja mn vriend is ontzettend moe, hij heeft 2 hele zware weken achter de rug op het werk. 

goed even op een rijtje waarom ik twijfel;

- Ik ben op zoek naar werk
- We gaan bijna op vakantie voor 10 dagen en ik ga in september ook nog 7 dagen naar Turkije, waarvoor we dan een oplossing zouden moeten zoeken.
- Niet ideale woonsituatie (appartement) 
- Ik ben iemand die het zich heel erg aantrekt wat andere ervan vinden, behalve als ik het 100% zeker weet en dat weet ik dus nog niet, mede doordat ik bang ben voor negatieve reacties, stom he:( 

Ik ben iemand die zich heel graag totaal zelf wil redden, helaas gaat dat even niet omdat ik geen werk heb, ik zou op dit moment een 2e hond dus financieel niet helemaal zelf kunnen hebben, mijn vriend zou dus bij moeten springen wat ik heel vervelend vind. Aan de andere kant doe ik heel het huishouden nu, dat is toch ook werk? maar toch heb ik het idee dat ik ZIJN geld uitgeef. als ik dit zo opschrijf denk ik dat dit me meer dwarszit dan alles van het bovenstaande rijtje..

Waarom denk ik ook zoveel na..

Veel nadenken is juist goed, je gaat een partnerschap van jaren aan!

Wat je woonsituatie betreft, een tuin is voor een hond heel fijn. Maar ik heb twee maanden in een flatje gezeten met drie honden en dat ging eigenlijk prima. En het waren niet eens hele kleine honden, twee van 18 kg en eentje van 11 kg.

Wat andere mensen denken.. daar moet je schijt aan hebben, haha. Als ik naar, bijvoorbeeld, mijn moeder luisterde, was Cosmic hier niet meer geweest. Bijna wekelijks stelt ze voor dat ik haar terug breng. Enorm deprimerend, maar aan het eind van de dag zit ik hier met Cosmic op de bank en voel ik me happy, en daar gaat het om.

Ik begrijp dat het wel vervelend is dat je ook van je vriend afhankelijk bent, en dat het lastig te regelen is met de vakantie.. Misschien verteld dit je dat dit wellicht niet de juiste tijd is om het te doen..? Maar dat wil niet zeggen dat je over een maand of twee of zo niet opnieuw kunt gaan kijken.

Weet je, overal valt een mouw aan te passen.. Het is goed om na te denken over eventuele valkuilen, maar vaak komen zulke dingen daarna vanzelf goed. Bel wel even met het asiel, ik heb in een asiel gewerkt, en als wij mensen vroegen te bellen voor meer informatie ging het vaak over een moeilijk plaatsbare hond 

Succes met je beslissing! Volg je hart!

Ik snap je twijfels.
Maar 1 ding, trek je niks aan van wat andere zeggen.  Het is jouw leven, jouw keuze en het belangrijkste; jouw verantwoordelijkheid. Daar heeft een ander geen woord over te zeggen..

Je kunt telefonisch contact opnemen en even afwachten wat ze over haar te vertellen hebben. Aan de hand daarvan kan je al beter bepalen of je tijd nodig hebt om na te denken of dat je graag kennis wilt maken.

In dat geval zou ik nog even wachten met een tweede hond. De dingen die je opnoemt zijn toch wel belangrijke dingen..
Er komt vast een moment dat je denkt ; nu zijn we er klaar voor!

Ik snap echt je twijfel en overwegingen. Ik ken het ook heel goed want ik ben ook zo. en heb ook mensen in mijn omgeving die overal bergen en problemen zien ipv oplossingen.

Als je straks werk hebt, hoe zou je situatie er dan uit zien? 
Als je straks werk hebt heb je NU tijd om je nieuwe huisgenoot helemaal optimaal te begeleiden zodat tie straks die situatie aan kan. (ik ga er van uit dat je straks een baan hebt die te combineren is met 2 honden)

Als je op vakantie gaat, straks en in september, wat doe je dan met Nouri?
Is dat een situatie waarbij je nieuwe hond ook mee kan waar Nouri dan heen gaat?
Of zit het in de mogelijkheden om voor je nieuwe huisgenoot een ander vakantie onderkomen te zoeken? liefst 2x dezelfde. Niet ideaal natuurlijk voor een hond om in een nieuwe situatie in korte tijd ook nog 2 keer te moeten logeren.

Je woonsituatie is nu niet ideaal maar je werkt eraan om dat wel te krijgen. Zolang je in je appartement woont zou je de wandelingen en aandacht anders kunnen indelen, spelletjes in huis, langere wandelingen. en vergeet niet dat ze elkaar dan hebben he? Als je ze de ruimte geeft om binnen met elkaar te spelen en je doet training, spelletjes en langere wandelingen met hen, komen ze niets te kort hoor!

Bedenk eens hoe mensen reageerden toen je plannen had om Nouri in huis te nemen, en hoe ze nu tegen Nouri aankijken? Is iedereen nog steeds zo negatief??

Bovenstaand is niet bedoeld om je Bella aan te praten hoor! 

Ik ben altijd heel blij als mensen dit soort onzekerheden hebben van te voren.
Ik zie het als generale repetitie.
Wat Bertine zegt ...je kan  je blindstaren op problemen..of een oplossing zoeken.


Als je nu voor al je problemen ,en evt as problemen goede oplossingen kan verzinnen...
Dan zal dat later ook lukken als je dat echt nodig hebt...

Vraag rond zijn er mensen in je omgeving die je zouden willen helpen met de vakanties die al gepland zijn of wanneer je weer gaat werken?
Of gewoon voor die ene keer dat er iets onverwachts gebeurd in je leven.
(tip als mensen het echt leuk vinden ,zijn ze ook gemotiveerd en trouwer )
(er zijn mensen die het geweldig vinden een paar vaste dagen met jou hond op te trekken..gewoon om dat ze geen fulltime hond kunnen hebben in hun leven)
Veranderingen kan je niet uitsluiten...maar je kan veel voor zijn

Als je een goed netwerk hebt dan hoef je je veel minder zorgen te maken.

Ik loop echt wel eens te stressen ivm afbellende oppas (zoals net)maar heb ook mensen op wie ik altijd kan rekenen wanneer ze maar niet aan het werk zijn

Dus zie het als een uitdaging

Schrijf al je bezwaren op en tekkel ze

Lukt het niet ?...dan weet je dat je het beter niet kan doen en waarom ...

Ik ben erachter gekomen dat de enige reden waarom ik NU een 2e zou nemen Bella zou zijn. 

Ik heb door mijn mailtje en het positieve mailtje van het asiel mijn twijfels naar de achtergrond geschoven terwijl die wel gegrond zijn. Als ik een 2e hond neem wil ik er ook 100% verzekerd van zijn dat ik hem een stabiele situatie kan bieden, dat kan ik gewoonweg nu niet. 

Daarbij komt dat mn vriend het er echt niet mee eens is en het overigens totaal niet begrijpt waarom ik überhaupt een 2e zou willen.

Daarom mijn besluit om te wachten tot het juiste moment, hoe ontzettend moeilijk ik dat ook vind omdat alles erop lijkt dat Bella perfect bij ons zou passen..

je motivatie is super helder
Naar wat je zegt...dit is dan niet het  goede moment...wat niet uitsluit dat er nooit een goed moment zal komen

...blijft moeilijk ..je hart  wil zo graag immers.
over een tijdje ziet je wereld er weer heel anders uit, en durf je de sprong misschien wel te wagen.

Ik ben er zelf 2 jaar mee bezig geweest voor de tijd rijp was ,en mijn netwerk rond.