Spontaan het commando 'hier' vergeten...

Hoi allemaal,

Zara is nu 14 maanden en volgens mij aan het puberen. Ik heb altijd heel veel energie in haar opvoeding gestoken. Ze kent veel commando's en ze heeft ze altijd perfect uitgevoerd. Dit alles op een positieve manier geleerd, altijd belonen met stem, spelen of wat lekkers. Veel mensen om me heen zijn verbaasd dat Zara zo goed luistert en zoveel aandacht voor me heeft. Maar de laatste tijd...!

In huis is ze eigenlijk nog steeds haar eigen, brave zelf, maar buiten lijkt ze het commando 'hier' ineens te zijn vergeten  Eerder kwam ze altijd direct als ik haar riep en ik heb haar al die tijd élke keer met mijn stem beloond voor het bij mij komen, dat gaat zelfs automatisch. Ze kon overal los en dat was zo fijn. Als ik nu alleen met haar wandel en er geen andere honden zijn, dan komt ze meestal nog steeds direct als ik haar roep. Af en toe moet ik het een tweede keer zeggen, meestal met normale stem, soms met strenge stem (vooral wanneer ze tijdens die zelfde wandeling ook al eerder niet luisterde). Maar er zijn ook dagen dat ze het gewoon vertikt om bij me te komen. Soms is dit wanneer er andere honden zijn, soms ook wanneer ik alleen met haar ben. Als ik haar roep, reageert ze gewoon niet, net alsof ze me niet hoort. Een enkele keer kijkt ze me zelfs aan om vervolgens op haar dooie gemakje de andere kant op te lopen. Ik roep haar altijd drie keer en daarna kom ik haar halen en krijgt ze op haar kop. Dit houdt in dat ik haar dan soms even bij haar oor pak, heel streng 'foei' zeg en haar vervolgens aanlijn. Ze mag dan een tijdje alleen naast me lopen en niet snuffelen en ik praat dan ook niet tegen haar. Misschien wel érg streng (en dit doe ik ook echt niet elke keer), maar het begint inmiddels behoorlijk vervelend te worden... Het gebeurt ook wel dat ik haar roep en dat ze wel naar me toekomt, maar dan langs me heen loopt en gewoon verder 'haar ding doet' of dat ik haar tijdens het wandelen roep en dat ze dan stil blijft staan van 'kom jij maar bij mij'.

Ik ben altijd erg consequent geweest in alles. Als ik 'zit' zeg, gaan we pas verder als ze daadwerkelijk heeft gezeten, etc. Maar misschien heb ik hier toch iets verkeerd gedaan. Misschien was het verkeerd om haar steeds vaker dan één keer te roepen? Sinds twee dagen probeer ik om het bij één keer roepen te houden. Als ze dan niet komt, dan haal ik haar op, lijn haar zonder wat te zeggen aan en dan moet ze naast me blijven lopen. Gewoon weglopen is geen optie, want het veldje in het park is niet omheind en ik wil niet dat ze de straat op rent o.i.d. Verder ben ik opnieuw begonnen met het meenemen van wat lekkers (deed ik tussendoor ook wel, maar niet standaard), maar daar lijkt ze helemaal geen interesse meer voor te hebben. Alleen als ze haar bal heeft, komt ze meestal echt meteen bij me. 

Ohja, sinds ze buiten minder goed is gaan luisteren, is ze ook weer begonnen met poep eten. Dit heeft ze echt maanden niet gedaan en ze weet heel goed dat het niet mag. Als ik 'nee' zeg, neemt ze nog gauw een paar hapjes en komt dan met heel lage houding en met de oren plat (schuldig) naar me toe. Ik denk overigens niet dat het aan ontbrekende voedingsstoffen ligt, want ze krijgt volgens mij prima te eten.

Behalve het negeren van 'hier' doet ze het eigenlijk nog steeds perfect, dus eigenlijk heb ik het nog makkelijk, maar wat ís het soms irritant! Ik merk dat ik de laatste tijd steeds minder geduld met haar heb wat betreft 'hier komen'. Het gebeurt namelijk soms meerdere keren tijdens één wandeling en ze heeft er tegenwoordig ook een handje van om met een rotgang op andere mensen/honden af te rennen om te spelen (ook als die buiten het losloopgebied staan) en dan luistert ze al helemáál niet meer naar me.


Ik ben benieuwd of anderen dit herkennen als zijnde typisch pubergedrag en/of dat ik het zelf helemaal verkeerd aanpak. Het begon met vlagen: dan luisterde ze een dag of vier slechter en daarna ging het weer perfect. Maar nu is het al een week of twee zo. Zeg alsjeblieft dat dit gewoon weer over gaat

Het was altijd zo ontspannen lopen doordat ze zo goed op me lette en zo goed bij me bleef, dus ik hoop dat ik dat opnieuw kan bereiken! Het is nogal een klaagzang geworden hierboven, maar dit is echt het enige. Verder doet ze het perfect!

Hoi Sabine, 

Mbt hierkomen; ik zou, als ik jou was, niet meer naar haar toe gaan maar gewoon WEL weglopen. Ik begrijp dat dat moeilijk is aangezien de omgeving het niet altijd toelaat maar doe het een paar keer. Maak het anders spannend door weg te gaan rennen. Een stukje dan, zodat ze het idee krijgt dat jij het zonder haar leuk hebt... Vooral laten weten dat je niet met haar bezig bent. En ik zou haar ook niet meer straffen. 
Als je dat enkele keren doet, denk ik dat ze weer wat meer gefocused wordt/ is op jou. 
Wat er nu gebeurt is dat ze niet hoeft te komen als ze niet wil, jij komt toch wel naar haar toe. Zij hoeft jou dus niet in de gaten te houden want dat doe jij wel.  

Misschien heb je er wat aan!

Dankjewel voor je reactie. Het klinkt inderdaad logisch, dus ik ga het proberen. Maar hoe doe je dat dan wanneer ze op andere mensen afrent? Dan kan ik moeilijk de andere kant op lopen... Overigens gebeurt dit niet heel vaak, maar toch.

En wanneer ze druk aan het spelen is met andere honden, zou ze dan überhaupt wel merken dat ik weg loop?

Misschien merkt ze het dan niet direct. Loop dus niet te ver weg maar ga achter een bankje zitten, achter een prullenbak, achter een boom staan, en hou haar in de gaten. Op een gegeven moment zal ze je gaan zoeken. Althans, een normale hond zou dat gaan doen, die van mij helaas niet.

Mijn hond reageert ook niet op het hier-commando, alleen als iemand haar vasthoud en ik haar daarna bij mij roep (dus zoals het op een cursus gebeurd). Maar als ze aan het snuffelen is, niet eens intensief, maar gewoon haar eigen ding aan het doen is, dan houdt het op. Dan kan ik roepen, weglopen, wegrennen, me verstoppen, gekke geluidjes maken, interesseert haar allemaal niets. Ik verstop me dan ergens achter (is dan wel op een veilig omheind losloopveldje) en wacht tot ze weer "op aarde" is. Dan is het ineens van: "Oh shit.. Waar is ze nou??". En dán komt ze wel kijken waar ik ben. Dit kan overigens best even duren, een kwartier achter een boom is geen uitzondering

Ik lees even mee!

Echt heel herkenbaar deze post, onze lab doet het trucje 'hier' erg goed, maar in de open lucht kijkt ze je af en toe aan, en trekt vervolgens haar eigen plan. Of ze is zo bezig met snuffen dat je op je kop kan gaan staan; ze komt niet. Zou dat de leeftijd zijn? Nouja ik lees net hieronder dat het voor Zara iig opgelost is!!

Kan goed aan de leeftijd liggen!

je moet opletten dat je niet teveel verwacht van je hond, je hond heeft momenteel problemen met hierkomen terwijl er geen andere honden zijn. je moet eerst weer zorgen dat ze dat goed doet, voordat je verwacht dat ze komt terwijl ze druk aan het spelen is met andere honden. komen onder het spelen is namelijk vele malen moeilijker.

als je weet dat je hond in bepaalde situaties niet betrouwbaar is, of bepaalde situaties niet aankan, zorg dan dat die situaties niet ontstaan, of dat je haar kan begeleiden.
bijvoorbeeld op andere mensen afrennen. zorg dat je haar aanlijnt als er anderen aankomen, en laat haar dan los als je erbij bent. of laat een 20 meter lijn achter haar aanslepen, en ga erop staan zodra je merkt dat ze op mensen af wil rennen, zodat ze er niet naartoe kan.

als je toch al weet dat je hond niet gaat komen, ga haar dan ook niet roepen, maar haal haar dan meteen op. als je wel roept, is het beter om haar daarna niet alsnog op te halen. want waarom moet ze dan komen? jij haalt haar toch wel......

ga trainen in een veilige omgeving, waar je weg kan rennen/lopen, waar geen andere honden zijn, en waar je je ook eens af en toe kan verstoppen, zodat ze leert dat ze je in de gaten moet houden omdat je anders 'weg' bent.

Bij onze Tosca vroeger die graag haar eigen weg ging als ze eenmaal aan de snuffel was dan riep ik haar haar (dat hoorde ze echt wel) kwam ze niet dan riep ik dag Tosca en liep ik door binnen 3 sec. was ze bij me.

Ik liep niet weg zonder te laten weten dat ik weg liep.
In veilige situaties zou je dat overigens wel kunnen testen "doorlopen zonder iets te zeggen" maar zorg dan in dat geval wel dat jij overzicht hebt op waar de hond blijft en hoe deze reageert.

Het klinkt als pubergedrag maar ik ken je hond verder niet natuurlijk Casper is bijna 11 maanden en doet nu ook weer dingen die hij maanden gelaten heeft. Graven en alle wortels die hij tegenkomt opeten, stenen in zijn bek pakken en ermee gooien, buiten een stuk minder goed luisteren en hij kijkt me soms erg eigenwijs aan! Als hij niet bij me komt roep ik Daaaaag Casper en dan is hij er meestal zo.

Sorry voor de late reactie, ik ben een paar dagen weg geweest.

Zara luistert de laatste dagen weer veel beter! Waarschijnlijk zullen er nog wel vaker perioden komen waarin ze slechter luistert, maar ik heb nu in ieder geval wat tips, bedankt

Ik heb me de laatste dagen een keer of drie ergens verstopt. Dit deed ik wanneer ze zo ergens in opging (gesnuffel) dat ze totaal niet meer op mij lette. Alle keren kwam ze me na zo'n 10-20 seconden zoeken. Daarnaast roep ik nu nog maar één keer en als ze niet luistert dan zeg ik nog een keer met gemaakt strenge stem 'wat zei ik?'  of ik knip een keer met mijn vingers om extra kracht bij te zetten en dan komt ze alsnog, haha. Inmiddels is 'hier' ook echt voor me komen en niet meer voorbij lopen. Als ze op het moment staat verder te lopen of op me te wachten, dan wijs ik naar de grond voor mijn voeten en dan wacht ik tot ze echt voor me staat en dan beloon ik. Situaties waarin ze is afgeleid door andere honden zijn nog niet weer voorgekomen, maar ik ga sowieso wat minder streng zijn. Nouja, ze moet natuurlijk wel gewoon luisteren, maar ik mag ook wel wat meer geduld hebben...

Ik ben haar ook weer met mijn stem extra aan het belonen, eigenlijk precies zoals ik het deed toen ze nog pup was. Als ze uit zichzelf even naar mij toe komt, zet ik een blije stem op en beloon haar ( "goed zo! Wat ben jij braaf! Wat ben jij knap zeg"). Dan huppelt ze weer helemaal vrolijk verder en ik heb het idee dat ze daarna ook beter luistert als ik haar zelf roep. Wanneer er weinig prikkels zijn, roep ik haar af en toe weer even bij me, dan krijgt ze een aai en stembeloning en mag ze weer verder rennen.

Ik denk dat ik de vorige keer gewoon even wat frustraties kwijt moest, zat even met m'n handen in het haar. Zara luistert verder nog steeds prima en ik ben blij dat het buiten ook weer zo goed gaat

Hoi, Ik lees jouw verhaal zo en het komt me erg bekend voor. Zorro was 2 maanden toen hij in het buitenland in een schuur opgesloten werd gevonden en na een aantal maanden in een pension kwam hij met 7 maanden bij ons. Binnen een mum van tijd luisterde hij als de beste en met los lopen kwam hij direct las ik "hier" riep. Maar sinds hij een jaar is geworden komt hij pas wanneer hij dat wil. Hij rent de bosjes in en ik zie hem niet meer. ik kan hem dus ook niet ophalen en direct aanlijnen want hij is gewoon "verdwenen" . Meestal maak ik mijn wandeling af, de route die ik meestal loop, en aan het einde van de wandeling komt hij dan doodleuk weer op me af rennen. Ik roep hem dan wel ondertussen af en toe, zodat hij weet waar ik ben. Maar hier heb ik helemaal geen zin in. Ik loop nu elke keer de wandeling zonder hond omdat mijn hond zijn eigen plan trekt. Hij is overigens in februari 1 jaar geworden. Ik kan er zo van genieten als hij lekker los loopt want hij is dan altijd zo blij, dus eigenlijk wil ik hem niet aanlijnen (in het losloopgebied, daarbuiten is hij wel aangelijnd). Zou dit dan ook vanzelf wel weer goed komen? Het duurt nu al 3 maanden, dit gedrag.

. Ik roep haar altijd drie keer en daarna kom ik haar halen en krijgt ze op haar kop. Dit houdt in dat ik haar dan soms even bij haar oor pak, heel streng 'foei' zeg en haar vervolgens aanlijn. Ze mag dan een tijdje alleen naast me lopen en niet snuffelen en ik praat dan ook niet tegen haar.

Als je hond uiteindelijk wel komt, krijgt ze op haar kop.

Honden kunnen niet zo doordenken als wij en ze associeert de straf altijd met het laatste wat ze doen, dus in jou geval, koppelt ze de straf aan het hier komen.

Straffen als je hond wel komt, nooit doen. Altijd je hond belonen als ze komt. Zo is het nl fijn om naar de baas te komen.

Stel, jij komt veel te laat thuis van een feestje en je weet dat er hele boze ouders zitten te wachten, dan wil je eigenlijk niet naar huis.

Als ze komt, ga dan ipv niets zeggen, met een balletje spelen, zo is her zelf heel fijn om te komen.

Poep eten is voor honden vrij normaal. Wij vinden het vies.

. Je zegt dat je hond weet dat hij geen poep mag eten, maar ga er maar vanuit dat hij dit niet snapt. Je kan straffen, maar de volgende keer doet hij het toch. Je kan proberen elke keer dat hij poep wilt eten iets veel lekkerders te geven. Omdat ze leren door associeren, zal hij op den duur poep associeren met iers heel lekkers halen bij de baas. Doet hij het toch, niet boos worden, niets zeggen, gewoon meenemen.

Gast, wat je kan proberen, je hond heeft heel veel interesse in zijn omgeving, maak je zelf heel erg leuk. Ik doe steeds dingen buiten samen met mijn hond, zoals, over een tak springen, haar onder een bankje laten kruipen, om een bak heen lopen, zit, wachten, onder mijn benen door, op springen etc. Heel veel te doen buiten. Heel vaak bij je roepen en belonen met een voertje. Zo wordt hij als baas heel interessant. Sommige honden vinden tussendoor met een balletje gooien leuk.

Een hond van 1 is ook nog snel afgeleid, hoort bij de leeftijd. Nu mijn hond 1,5 is, merk ik dat ze veel minder afgeleid is. Ook de behoefte om alles te onderzoeken neemt af. Eerst wilde ze los naar alle honden, nu alleen de honden die haar echt aanspreken.

sneu dat je hondje in een schuur zat en fijn dat hij nu veilig bij jou is!

Beste gast, wil je even een nieuw topic openen? dit is een oud topic en waarschijnlijk zal hier niet veel op gereageerd worden.