Hoe lang zonder uitlaten?

Nu ging het een paar weken best oké, moest ik haar even aansporen, soms tegen een pluk gedroogd gras aanschoppen (waar ze dan achteraan rende), maar liep ze uiteindelijk wel mee met uitlaten in de wijk. Konden we eind van de middag ook gewoon naar de dijk lopen en daar op het veld lekker rennen (zij dan, ik ren niet )

De laatste dagen is het weer dikke ellende. 's Morgens gaat het nog wel (doordeweeks dan,  want dan lopen we om 7:00 uur buiten), doet ze 1 enórme plas en dan trippelt ze weer naar huis, is ook niet bang dan. Verder lopen lukt niet zonder veel strijd, want wil ik een rondje lopen (al is het maar een rondje om de straat), dan wordt ze weer bang. 

De middagwandeling slaan we al een aantal weken over, want dat lukte ook steeds maar niet, dus van 7:00 uur 's morgens tot ongeveer 16:00 uur 's middags, dan gaan we naar het bos of het veld. En zelfs dan moet ik haar nog bijna dwingen.

's Avonds is echt om te janken momenteel. Ik moet haar minstens 4 straten meesleuren voor ze iets doet. Ik word met elke stap die ik zet geïrriteerder. Stevig doorstappen lukt niet, want ze gooit al haar 15 kilo in de strijd, dat voelt aan als 45 kilo...

Afgelopen vrijdag heb ik haar om 23:30 's avonds uitgelaten. Toen mijn vriend haar zaterdagochtend rond 10:00 ging uitlaten deed ze niks, ik ben om 11:45 naar buiten gegaan, pas na 4 straten ging ze wat doen, toen hebben we ook een half uur gelopen (wat ook geen succes was, want op de dijk waar ze normaal lekker op het veldje rent, was het loeidruk met surfers enzo).
Vervolgens is ze pas 's avonds weer geweest (bijna anderhalf uur in het bos). 
Die dag is ze dus eigenlijk maar 2 keer naar buiten geweest, want de eerste keer telde niet omdat ze toen niks heeft gedaan.
Ook zondag maar 2 keer naar buiten geweest (laat in de ochtend en 's avonds), wel weer naar het bos 's avonds.

Vanmorgen heeft ze bij mijn vriend 2 plassen gedaan, vanmiddag klein uurtje op het veld gelopen (20 meter lijn, ze heeft flink gerend). 
Net ging ik haar uitlaten voor de laatste keer, maar ze vertikt het gewoon. Ik krijg haar met geen mogelijkheid mee. Inmiddels ben ik dus zover dat ik denk 'je bekijkt het maar een keer'. 
Wilde mijn vriend eerder ook al eens, maar ik zag de bui al wel hangen: dan zou ik er 's nachts uit kunnen. Maar nu denk ik er ook zo over.

Ik ben het zó beu om elke keer die strijd te moeten voeren. Nu ben ik weer boos op haar en ligt ze in haar mand, wil haar even niet naast me hebben. 
En als ik iets niet wil is het boos op haar zijn :(

Het ging zo goed de laatste tijd. Oké, 's avonds deed ze maar 1 plas, maar dan deed ze tenminste nog iets. Nu vertikt ze dat zelfs.

Ik weet dat ze het behoorlijk lang kan ophouden, maar ik vind het niet normaal. 

Gedragstherapeut hebben we al gehad, maar dat werkte gewoon niet, of ze nou wel of geen eten krijgt (zoals zij heeft aangeraden: werken voor haar eten), dat maakte geen verschil, behalve dan dat ze afviel...

Zit dus even met mijn handen in het haar en dat is al een hele tijd geleden. 
Dat ze begin van de middag (als ik uit mijn werk kom) niet mee wil vind ik nog niet zo erg, ik ben de rest van de middag thuis, dus als ze ineens écht moet kan dat. En daarvan denk ik ook 'als zíj het goed vindt, waarom zou ik er dan een probleem van maken'. Maar de laatste ronde, die nog geen 5 minuten duurt (plas op de hoek en klaar). 
Dat zou betekenen dat ze van 18:00 vanmiddag tot 7:00 morgenochtend alles moet ophouden. 
En normaal is de late middagwandeling van ongeveer 16:00 tot 17:15 zeg maar.

Volgens mij zou ze er geen enkel probleem mee hebben als ze op de wc zou moeten plassen en poepen en dan elke middag lekker een uurtje in het bos rennen.

Dit is niet waar ik een hond voor heb genomen en dat doet me verdriet, een hond moet toch buiten lekker gek doen, rennen, blij zijn. 
Ik wíl ook helemaal niet boos op haar zijn, maar ik ben het nu wel even, zit dit (hele lange, ongetwijfeld onsamenhangende verhaal) ook met trillende handen te typen en sta ik op het punt om keihard te gaan janken.

Thuis is er trouwens niks met haar aan de hand, thuis is fijn, thuis is veilig.

Hoe kun je nou boos zijn op dit koppie...

En ik hou zó ontzettend veel van d'r, daarom ben ik misschien ook wel extra verdrietig nu.

Hoe doet ze het in het bos, is dat ook een probleem of is ze daar ontspannen?

Wat een lastig probleem, als zelfs een gedragstherapeut het niet weet.
Waarom niet haar leren in de tuin te plassen en te poepen, desnoods een klein stukje afbakenen waar ze het mag doen. Zodat je niet meer al die verplichte rondes moet doen die de stress alleen maar groter maken. Het lijkt me nu, dat ze, doordat ze er elke dag weer een paar keer uit moet, geen tijd heeft om het te verwerken.
Ik zou zelf, de hond dus een tijd (paar weken, valt wat te zien) gewoon in de tuin alles laten doen, geen rondes door je dorp meer, en enkel een wandeling in het bos of een plek waar ze wel oke is.
En dan na die paar weken, langzaam beginnen opbouwen. Zo heeft ze de tijd gehad om te vergeten dat alles eng is, omdat ze zo lang in enkel ontspannende omgevingen is geweest, geen stress meer die in haar zit.

Wat vervelend voor je Cindy dat je er even door heen zit, vind het goed van je dat je het even van je afschrijft vaak helpt dat wel even. Ik kan me voorstellen dat je lastig vind allemaal en dat het soms even teveel wordt en boos zijn op je hond vind ik ook lastig hoor. Ik kan je helaas niet helpen met je probleem maar wil wel even zeggen dat ik je een hart onder de riem steek en met je mee leef.

wat vervelend cindy!
Over dat naar buiten gaan zou ik niet inzitten hoor! Pim wandelde vaak 1x per dag 2 uur. Ja, hij kan heel de dag de tuin in als hij zou willen, maar dat doet hij nooit. Nu wifi er is, staat hij (ook) elke 2 uur buiten, maar 1x per dag ging ook prima bij hem

Ik hoop voor je dat het straks weer wat beter gaat met lopen, het gaat steeds een beetje op en neer he?

Maar als ze echt ontspannen is in het bos, waarom daar dan niet 1x per dag heen (lekker lang) en dan evt. 's ochtends om 7 uur je plasrondje houden. Dan zit ze qua plassen zeker goed! En als je binnen nog wat spelletjes doet etc. dan zit dat ook zeker goed. En ben ik er toch wel van overtuigd dat ze niks tekort komt 

In het bos of op het veld waar we maandag, dinsdag en vandaag waren is er niks aan de hand, is ze gewoon de jonge hond die ze hoort te zijn. Heerlijk rennen, konijnenhol uitgraven, in vieze baggerslootjes springen. En om die stress van de wandelingen in de wijk (voor haar én mij) zoveel mogelijk te vermijden sla ik de eerste middagwandeling dus al over. 
Het gaat dus alleen om een ochtendplas en een avondplas in de wijk. 
Gewoon op de hoek van de straat, denk een meter of 30, 40.

Ik ben zelf ook gewoon veel meer ontspannen als ik met haar de auto in stap, nu gaan we ook nog wel eens 's avonds naar het bos (met z'n drieën), maar dat kan in de winter niet.

In de tuin doet ze niks. Ze mag het van mij best (van mijn vriend niet), maar dat wil ze niet. Toch nog íets goed gegaan in de opvoeding...

(O ja, Lelystad is geen dorp he... )

officieel is lelystad nog steeds een dorp hahahaha. this nooit erkent als een stad.

Wat vervelend voor Mellow, en voor jou, dat ze zo bang is. Is er iets bijzonders gebeurd, veranderd in de wijk, o.i.d., of heeft ze gewoon "random" ineens van zulke angstbuien? Hopelijk voelen jullie je gauw wat beter, in ieder geval een dikke knuffel van ons!

Maar de hoek van de straat is duidelijk ook al te veel voor haar.
Wanneer ze 's ochtends is uit geweest gaat ze het tegen de avond ook nog niet verwerkt hebben, ze weet nog heel goed dat het daar helemaal niet leuk is, daarom dat ik opteerde voor een aantal weken.
Maar als ze niet in de tuin mag is het natuurlijk een ander probleem, kan je je vriend niet overtuigen? Een kleine poepplaats in de tuin, en je kan meteen opkuisen.
Het hoeft ook niet definitief te zijn, ik weet zeker dat ze ooit wel went aan "de wereld".
Maar ik zie er nu persoonlijk het nut niet van in om haar steeds maar weer een wandeling te laten doen wanneer ze er zo bang van is.
Oke een hond hoort te wandelen enzo, maar dit is niet de manier.
En ik vind een stuk ros gras het waard om haar al die stress te besparen. Je kan haar nog altijd opnieuw aanleren om thuis te plassen hoor

Dank jullie wel trouwens. 

Ik heb het al los gelaten om te denken 'wat zullen de buren wel niet denken', over dat ze niet zo vaak naar buiten gaat. Daar heb ik dus al lak aan 

En we gaan dus momenteel inderdaad elke dag even met de auto weg. Kunnen we allebei ons hoofd leeg maken. Tot een week of 4, 5 geleden gingen we op maandag, woensdag en vrijdag naar het bos. Toen vroeg ik me ineens af of ik misschien niet juist te vaak naar het bos ging en liepen we een poosje gewoon eind van de middag naar het veldje op de dijk, dat ging ook een tijdje best goed. En nu is het dus ineens weer helemaal mis.

Dit is ook echt iets wat rond de zomermaanden speelt, vorig jaar heeft het denk ik een maand of 4 geduurd (maar toen moest ik echt 3, 4 keer per dag met de auto ergens heen) en hebben we uiteindelijk een GT ingeschakeld. 

En ondanks dat ik inmiddels wel een beetje lak heb aan wat anderen denken voel ik me nog steeds rot als het niet gaat zoals ik het me had voorgesteld.

Kijk, als ik naar de wc moet, ga ik naar de wc, al moet ik 5 keer op een middag. Maar zij kan dus eigenlijk maar 2 keer per dag haar blaas en darm legen. 
Nu heb ik eens gelezen dat teefjes het langer kunnen ophouden, maar toch vind ik het vreemd. 

Inmiddels is ze stiekem op de bank gekropen, nu ligt ze tegen me aan (en moet ik weer huilen).

Het voelt gewoon heel dubbel: ZIJ vindt het goed zo, waarom zit ik er dan zo mee? Ik ga al niet meer 4 keer naar buiten 'omdat het zo hoort' (en omdat ik het lekker vond om te lopen), maar ook 3 keer gaat eigenlijk niet meer. 

Na al die kleine stapjes omhoog en soms een stapje terug, zijn we nu wel een hele grote stap terug gegaan. En dan ga ik wéér aan mezelf twijfelen :(

Ik heb niet alle voorgaande reacties gelezen.

Misschien zeg ik nu iets geks maar kan het niet zijn dat ze pijn heeft bij 't plassen?

Er is recentelijk niks gebeurd hier in de buurt. Dit is volgens mij nog steeds een nawee van die grote groep wielrenners van vorig jaar. En ongetwijfeld ook iets uit haar eerste (ongesocialiseerde) maanden. 
Toen het een week of 2, 3 geleden 's avonds zo hard stormde was ze helemaal in haar nopjes want storm is leuk! 
 
Van mij mag ze juist wél in de tuin haar plas en poep doen (mijn vriend wil het niet, maar die werkt toch hele dagen ), maar dat wil ze pertinent níet. 
We hebben ook geen gras trouwens (nou ja, er komt wel van alles tussen de tegels door...)

Dit zal ook altijd in haar blijven. Misschien wordt het minder, maar of het ooit écht weg zal gaan... ik weet het niet.

Misschien is mijn redenering een beetje gek, maar is er niks medisch aan de hand met Mellow, waardoor ze pijn heeft ? Aangezien je aangaf dat het de laatste tijd heel goed ging, misschien een combinatie van angst/pijn ?

He, elke keer als ik reageer is er weer stiekem een bericht tussen gekomen. 
 
Als ze pijn zou hebben bij het plassen zou ze dat in het bos of op het veld ook hebben en daar plast gewoon haar plasjes. Ook 's morgens een grote plas waarbij ik niks aan haar merk. 
En als ze pijn zou hebben zou ze dat ook moeten laten zien op andere plekken dan hier denk ik. 

Als ik uit mijn werk kom is ze altijd heel blij, maar ook een beetje gespannen, want dan piept en bibbert ze soms heel zachtjes, net of ze wil zeggen 'aaaah toe, mag ik binnen blijven?'

En het gekke is, vorige week miezerde het een beetje en liep ze lekker mee naar buiten. Zelfs de zachte onweer die ze hoorde reageerde ze niet op zoals vorig jaar (Dikke Paniek). Ze keek verbaasd naar de haven, toen naar mij en trippelde vervolgens naar het gras om lekker te plassen.

Dus er zitten nog best kleine verbeteringen, maar die zijn nu even helemaal naar de achtergrond verdwenen. En ik weet niet waardoor.

Lijkt me heel lastig... Ik weet ook niet goed wat je best kan doen? Het is duidelijk dat ze bang is en dat het wandelen haar stress bezorgt. Zijn er geen GT's die ervaring hebben met angstige honden? Want laten werken voor haar eten is natuurlijk enorm moeilijk/onmogelijk bij angstige honden. Perdie bijvoorbeeld is gek op eten, ze doet er alles voor! Maar als ze bang is of gestressed neemt ze zelfs van mij niets aan... Nu heb ik met Perdie niet dezelfde problemen als jij hoor!

Als je s'middags wil gaan wandelen en je doet haar tuigje om is ze dan al angstig? Of pas buiten? Echt heel lastig dit allemaal... Ik kan begrijpen dat je er even doorzit... Langs de ene kant zou ik me in jouw geval al zeker niet schuldig voelen. Mellow forceren heeft ook geen zin natuurlijk en als zij gelukkig is met twee rondjes? Maar langs de andere kant zou ik net als jij ook graag weten waar dit gedrag vandaan komt en hoe je eraan kan werken...

Ik vergelijk het een beetje met Perdie, die weigert te wandelen als ik er niet bij ben. Ze is dan angstig en laat haar hangen, staart tussen de poten... En helaas hebben wij hier ook nog steeds geen oplossing voor gevonden! Gelukkig wil Perdie wel met mij en kan ze dus wel al haar plasjes kwijt..

Aan mijn bericht heb je echt niet veel, maar ik weet ook echt niet wat je kan doen...

Als ik haar tuig om ga doen gaat haar staart al tussen haar benen. Deur open, verstijfd op de deurmat, dan moet ik haar echt naar buiten slepen. Doe mijn auto van het slot, sleep hond naar auto, autodeur open en dan heeft ze door 'hee, ik hoef niet hier te lopen!' en springt in de auto. Het is dus echt puur hier in de buurt. Wat 'het' dan is daar ben ik nog niet achter, alleen dat het toch samenhangt met het weer. 

Mijn vriend heeft nog een poging gedaan, het is nu donker, maar ook bij hem niks gedaan.
En nu gaat ze even lekker staan drinken, puik plan! 

Ken je niet wat andere mensen met een leuke hond die Mellow een beetje kan "helpen"? Ga desnoods met een grotere roedel mensen/honden wandelen of zo. Misschien voelt ze zich dan meer op der gemak? (Deden wij ook met onze pup de eerste weken want die wilde zodra dat hij merkte dat hij buiten het huis was ook niet meer mee. Dan kreeg hij een paniekaanval en kreeg je hem niet meer rustig dus het enige wat je nog kon doen was weer richting huis gaan.  Dus iedereen jas aan en toen de andere hond ook gepakt en hup naar buiten. En ja hoor... toen liep hij mee... wel voorzichtig. Toen liepen we wel al met z'n 5en of zo en de pup in het midden ertussen (deed ie zelf). Langzaam met minder mensen gaan meelopen en nu loopt ie alleen mee. Het is nog een schijterd hoor... maar hij komt mee..

Misschien dat je kan proberen om tuigje aan te doen en direct weer uit? Beetje later terug aan, binnen spelletje spelen en weer uit tot ze niet denkt tuigje = wandelen? En nadien in echte mini-stapjes naar buiten toe werken? Lijn aan en terug uit? Als dat goed gaat deur open en terug dicht? En zo steeds opbouwen? 
Ik roep maar wat hoor, ik wou dat ik je echt kon helpen

Jullie helpen al door mijn gezever weer te lezen  
En zo gek is je idee niet. Gewoon Mellow in de gang, tuig om, ik ga de post pakken en haar tuig gaat weer af

Nee, als ze in zo'n fase zit kan ik nog zoveel leuke honden meevragen, maar dan krijg ik haar gewoon niet mee.  
Ik denk ook dat het ook dit keer weer een beetje door mijzelf komt. Het is druk op mijn werk (dit is de laatste week, dan ben ik 6 weken vrij), dus dat straal ik ook uit. Heb ook wat vaker langer doorgewerkt en was soms erg gespannen als ik thuis kwam. 

En ik wéét dat zij mijn gevoel oppikt, want dat heb ik vaker gemerkt. Ineens denk ik daar weer aan. 
Als ik zelf in zo'n periode zat nam ik een tijdje Valeriaan in, dus ik gooi zo even een pil in mijn keel.
En ik hoop dat ik volgende week ook weer kan ontspannen, ik ben écht toe aan vakantie. 

En als dat betekent dat ik maar 2 keer per dag met Mellow kan lopen (omdat het anders teveel is voor haar) dan gaan we gewoon lekker vaak op pad. 

We zijn er vorige keer ook zelf uit gekomen. Toen bleek dat ik met de tips van de GT alleen maar een dunne hond kreeg (die nog steeds bang was) heb ik het anders aangepakt en ben gaan doen wat Mellow aan kon. En dat waren dus inderdaad soms maar 1 of 2 plasjes en dan weer naar huis. 
Vorig jaar en na de jaarwisseling kon ik het, dus dan moet het me nu ook wel weer lukken.

Goh, ik heb ineens het licht gezien ofzo...

's Morgens is het inderdaad licht en rustig. Maar op een gewone schooldag is het om 14:00 's middags ook rustig (want kindjes op school). En om 21:30 is het ook licht en rustig. Nu is het donker en rustig, maar dat maakt ook geen verschil. 
Er is dus echt geen pijl op te trekken, dat maakt het inderdaad zo lastig.

Bos is ook rustig, maar ook als we wel mensen tegenkomen is het geen probleem. Gisteren liep er nog iemand met een hond, daar wilde ze naar toe. Door de moddersloot...

Bah Cindy, is de stap terug gezet..., dat is echt balen.
Terwijl ik net de vrolijke foto's van de Knardijk had zitten bekijken met een smile op mijn gezicht.


Maar ik las al dat je het deels bij jezelf zoekt, nog 1 weekje werken en dan heb je vakantie.
Die ene week zou ik Mellow lekker laten doen wat zij wil, 's ochtends een plas, dan maar een wandeling van 5 minuten, maar verder geen stress voor haar en voor jou, 1 keer per dag met de auto naar een plek waar ze heerlijk uit kan razen en verder zal ze echt wel aan gaan geven dat ze nodig naar buiten moet.
Als ze zo zindelijk is dat ze het niet in de tuin doet, zal ze het ook niet zomaar in huis doen...., gewoon wachten totdat ze zelf aangeeft dat ze moet, dan een korte plas ronde en weer lekker terug naar huis.

Straks in de vakantie kan je zelf ook weer even bijkomen en daarna rustig gaan kijken hoe zich dat bij Mellow ontwikkelt, maar maak je echt niet te druk om het feit dat ze het zolang op kan houden...., als ze moet, moet ze en gaat ze het zelf wel aangeven.


Succes, blijf ademhalen en als teambuilding project gewoon elke middag verplicht een powernap samen met Mellow op de bank 

Rolschaatsen laten aanmeten zodat je ze aan een lijntje mee kan rollen?

Ik zou de dierenarts eens bellen om te vragen of het kwaad kan, een hond die uit vrije wil zichzelf aanleert weinig te plassen. Kan het geen kwaad, nou ja, dan maar even niet iedere keer dat gevecht aan gaan. Kan het wel kwaad, dan zul je verder moeten zoeken.

De GT zei ook dat ik te snel toe gaf vorig jaar. Was ook wel zo.
En met haar liep Mellow wel mee, voorzichtig, dat wel. Maar zij had weer hele andere snoepjes en een andere houding, uitstraling. Maar haar idee om continu met een heuptasje met brokken en een clicker rond te lopen werkte gewoon niet. Als je zó bang bent wil je geen eten. Geen saaie brokken, maar ook niks lekkers (wat heel erg stinkt).
Als ik verschrikkelijk bang ben voor iets dan ga ik ook niet lekker een Mc menu eten.

Die powernap doen we regelmatig samen, is best lekker  

Ik kan wel eens aan de dierenarts vragen of het kwaad kan. Ze heeft in ieder geval genoeg mogelijkheden om wel naar buiten te gaan als ze moet, elke middag ben ik thuis, dus indien nodig sta ik binnen no time buiten. Het is dus echt uit vrije wil dat ze het ophoudt.

Heb slecht geslapen. Mijn plan om lekker om tien uur in bed te liggen met een boek ging finaal de mist in: kwart voor twaalf lag ik er in, nog zeker 3 kwartier wakker gelegen ook.
Tijd liggen luisteren of ik haar hoorde (piepen, aan deur krabben of blaffen), maar het was stil.
Vanmorgen languit op de bank en gewoon mee naar buiten, ook niks aan de hand. Enorme plas, nog een stukje doorgelopen, even staan snuffelen aan de graspol om de lantaarnpaal en toen zag ik haar bijna denken 'nee, ik durf niet verder'. Ze deed niet bang ofzo (wat ze 's avonds wel heel erg doet), maar ik zag aan haar dat het genoeg was. Toen ik zei "zullen we terug?" draaide ze zich om en liep weer terug.

Ik moet mezelf echt weer even dwingen om het los te laten. Als ik zo over de zeik ben als gisteravond ("mijn dagen staan ver***** volledig in het teken van haar!") maakt dat de situatie ook niet beter tenslotte.
Dus straks na mijn werk even lekker naar het bos, daarna misschien een powernapje, en dan rond vier uur naar mijn collega voor de bbq. Vanavond nog maar even met de lange lijn naar het veld, zodat we deze dag leuk afsluiten.

wat vervelend cindy..ik heb ook niet echt goede raad ofzo, maar vind het zo sneu om dit te lezen
ik weet hoe veel je er mee bezig bent, hoe graag je alles goed wilt doen..

kan ik in het kort zeggen dat mellow dus helemaal niet op haar gemak is buiten? angstig..

ik denk dat jullie elkaar nu alleen maar versterken, mellow is angstig, wil niet, jij bent teleurgestled, gefrustreerd..jullie krijgen beiden niet van elkaar wat je even nodig hebt en dan werk je elkaar eigenlijk tegen.

teveel in je hoofd zitten, is ook niet goed, en mellow zal het ook wel merken.

even een heel stom idee, maar kun je haar niet een beetje overspoelen met buiten zijn?
neem haar lekkere kleedje ofzo mee, riem om, en niet een eind gaan sjokken, maar loop eens ergens heen, een veldje, een bankje in het park, het dorp of weet ik veel. en ga er zitten, mellow op het kleedje...al zit je er een uur, 2 uur...
proberen te relaxen met zn 2

of roep ik nu gekke dingen? t was maar een brainfart ideetje

Dat heb ik een tijd geleden gedaan, stevig doorlopen (af en toe even 'meeslepen') en dan naar het veldje aan de dijk (kwartiertje lopen vanaf hier). Ging gewoon goed. 
De terugweg was dan wel moeizaam, dan schoot ze weer in haar angstmodus, maar liep uiteindelijk wel mee (want ja, we waren tenslotte onderweg naar huis).

Maar zelfs naar dat veldje lukt niet meer. Eerst wilde ze liever niet, maar liet zich wel meenemen, aansporen. Maar niet wil ze gewoon ECHT, ECHT niet!

Het terugkeren als je ziet dat ze bang is is natuurlijk ook niet de oplossing. Maar zoals eerder gezegd zou ik ook deze week nog even doen wat Mellow wilt en als je dan vakantie hebt kan je wat meer ontspannen werken aan Mellow en haar probleem. Ik zou ook niet steeds terugkeren als je ziet dat het teveel wordt? Ofwel doorlopen ofwel misschien terugkeren voor ze in angst schiet? Want nu leert ze angstig zijn = terugkeren? Maar makkelijk gaat het zeker niet zijn!!

Vanmorgen ging ik inderdaad terug voordat ze bang ging worden. Andere keren roep ik haar bij me, blijft ze even bij me (met slappe lijn dus) dan gaan we rustig terug.

En wat eerst dus wel werkte (haar even door die angst heentrekken) dat werkt nu dus weer niet.

Dat is inderdaad niet fijn, voor jou en voor haar niet.. En misschien een supplement of bloesem oid die haar wat meer laat ontspannen? Als zij wat rustiger in d'r hoofd is en een beetje ontspannen is gaat het misschien ook wat relaxter op wandeling. Het zal natuurlijk niet het hele probleem verhelpen want het staat in combinatie met meerdere dingen. En ik weet niet of het mogelijk is maar als je met mooi weer eens de hele dag in de tuin gaat zitten. Dan is buiten lekker chillen, en als ze dan een keer een poepje of plasje doet in de tuin gelijk uitbundig belonen. Het was volgens mij al gezegd maar als ze dan ervaart dat buiten zijn ook leuk is, in plaats dat er op elke hoek een spook staat dan gaat het misschien al een stuk beter?