Ik weet het even allemaal niet meer.. wat te doen?

Hoi allemaal,
Dinsdag pipa opgehaald, maar helaas gaat het anders dan gehoopt.
Ik zit echt flink in een dip, ik weet het effe allemaal niet meer ben er vandaag flink ziek van.

Toen ik gisteren even weg moest had ik haar buiten in de tuin gelaten omdat het best lekker weer was.Ze blafte al direct toen ze merkte dat ze alleen was, blijkbaar heeft ze ook heel de middag zitten blaffen, want de buren hebben geklaagd. Onze reu zat ook in de tuin maar blijkbaar maakt haar dat niks uit, ze voelt zich toch alleen.

Vanmiddag toen ik moest gaan werken zat er dus niks anders op dan haar even binnen in de bijkeuken neer te leggen.Als ik de deur dicht trek begint ze flink te blaffen en tegen de deur te krassen. Op het moment dat ik weer thuis kom hoor ik haar niet meer, vanmiddag had ze wel binnen geplast maar het is voor haar natuurlijk ook allemaal nieuw hier en nog wennen.

Ik heb toch wel met mijn moeder overlegd en ik wil het haar niet aan doen om haar steeds binnen te laten als er niemand thuis is, dat is geen leven voor haar. Nu ben ik nog veel thuis ivm vakantie maar als ik straks weer naar school moet zal ze toch een paar uur alleen moeten zijn en daar zie ik flink tegen op.

Ik wil haar met alle plezier een warm en fijn thuis geven hier, maar als ze zich zo eenzaam blijft voelen dan denk ik echt dat ze beter af is terug in het asiel waar ze met een grote groep hondjes zit en nooit alleen is.. in mijn ogen zou dat veel beter voor haar zijn.

Ik wil niet egoïstisch zijn en haar perse hier houden, ik wil alleen het beste voor haar.

Wat moet ik doen?
Ivm haar leeftijd heb ik er weinig hoop op dat het minder zal worden.. en hoe langer ze bij mij blijft hoe vervelender het voor haar allemaal wordt.

Wisten ze bij het asiel niet of ze goed alleen kon zijn?

Heb zo veel mogelijk info over haar gevraagd, maar dat ze niet alleen kon blijven hebben ze mij niet vermeld helaas. Ze was daar natuurlijk ook nooit alleen, altijd met andere hondjes.

ze zeggen dat je een hond op elke leeftijd nog iets kan leren.

Ik vind het eigenlijk heel normaal dat je hond bang is wanneer ze alleen gelaten wordt, ze is er nog maar net en alles is vreemd en ze trekt zich heel hard op aan jullie, als jullie er dan niet meer zijn is er niets bekend...

Ik zou het nog helemaal niet opgeven hierom, je hebt haar nog maar net, laat haar eerst wennen aan haar nieuwe thuis en ga daarna langzaam opbouwen met alleen zijn, net zoals je bij een pup doet. Het duurt nog 2 maand voor school weer begint, in die tijd lukt het je wel om het al op te bouwen tot zo'n 2 uur.
Hoe lang zou ze alleen moeten zitten als je weer naar school gaat?

Wat hebben ze in het asiel gezegd? Over Orga zeiden ze ook dat ze niet zeker wisten of hij alleen kon blijven. Dus de eerste dagen was ik steeds thuis. Nadien bouwde ik het op door 5 min. met Perdie te wandelen en terwijl bleef Orga thuis. Ik filmde dat dat en keek hoe hij reageerde. De eerste keren bleef hij nerveus piepen en rondlopen dus hield ik het alleen blijven kort. Toen merkte ik dat hij na 7 min. toch rustiger werd en bleef 10 min. weg en zo bleef ik opbouwen. Pas dan liet ik ze eens samen alleen, ook dat filmde ik en het ging goed. Bij een asielhond moet je vaak het alleen zijn opbouwen, zeker in het begin niet direct alleen laten. Ze moet leren dat ze zich geen zorgen moet maken want dat jij altijd terugkomt en dat kan alleen door heel rustig op te bouwen. Dagelijks meerdere keren enkele minuutjes? Misschien even filmen zodat je goed kan zien hoe ze reageert? Een kong of kluif geven als ze alleen is?

Uhmm ze is er net 1 dag!
Ze weet totaal niet waar ze is, wat er van haar verwacht wordt, waar ze aan toe is.....
Ik vind je berichtje ergens best negatief overkomen om eerlijk te zijn, omdat ik het gevoel heb, dat je er eigenlijk geen energie in wilt steken of totaal geen ervaring hebt, met wat een hond (zeker als deze al op leeftijd is) in huis halen bekend en dat dat gewoon weg tijd, geduld en inspanning vraagt. Het klinkt allemaal erg impulsief... het ophalen en nu alweer met je handen in het haar zitten na 1 dag.....

Ook dat jij het zielig vind dat je hond binnen moet blijven vind ik echt een vage reden. natuurlijk is het lekker als een hond ook naar buiten kan, maar om haar binnen te houden kan haar juist ook een veilig gevoel geven. Buiten zijn er veel meer prikkels, geluiden, mensen die ze hoort enz... daarnaast hebben teckels ook een waaksheid in zich zitten... dus grote kans dat ze buiten ook sneller zal gaan blaffen als ze mensen hoort of ziet.

Mocht ze last hebben van verlatingsangst wat je nu nog niet kan weten... kun je daar 300 honden bij zetten... maar als de mens weg is, zal ze zij dit als gemis voelen en zich eenzaam voelen, ongeacht hoeveel honden er ook om haar heen lopen... je idee bij dat het asiel dan misschien beter is omdat ze daar niet alleen is, is dus nergens op gebaseerd want ook daar zal zij zich alleen en verlaten voelen. Ze hechten zich aan mensen/ hun baasje daar bouwen ze de band mee op.
Ik vind niet dat je na 24 uur kunt zeggen, dat zij verlatingsangst heeft want daarvoor is ze echt veel kort bij je.

Je hebt gisteren naar mijn idee ook wel een hele zware dag voor haar gemaakt, door en mee te gaan met jou, meteen een nieuwe hond ontmoeten, vreemd huis, veel wandelen, mee met de paarden (paard en wagen) gewassen worden, alleen in een vreemde tuin blijven met een vreemde hond ... dat is behoorlijk pittig voor een eerste dag voor een hond van 13 jaar die al maanden in het asiel heeft gezeten.... volgens mij leg jij de lat en je verwachtingen veeeeeeeeeeel te hoog!

Een voorbeeld Ruby is nu ruim 3 maanden bij mij (zij heeft wel verlatingsangst) en is pas 2x echt alleen geweest met Lex (mijn andere hond van 13 jaar) 1x voor 5 minuten en 1x 20 minuten.... verder nog nooit... want als ik echt weg moet, zorg ik voor oppas in huis! Als ik de kamer uit ga even naar de wc, de katten verzorgen enz raakt ze al in paniek.... maar dat begint nu steeds beter te gaan...ook het slopen is inmiddels gestopt.... ik slaap nog steeds in de woonkamer en het is me nu pas 3 nachten gelukt om in mijn bed te slapen... nu is ze loops en daardoor ook in haar gedrag wat anders en ben ik dus weer opnieuw beneden gaan slapen! Ruby is pas 17 maanden oud!

Je moet een nieuwe hond daarin net zo begeleiden als een pup en eigenlijk nog meer, want een herplaatser heeft ook al een verleden met een rugzakje. Het is niet zo van owh ze is al 13 jaar dus dat gaat vanaf dag 1 allemaal soepel en ik hoef er verder niets aan te doen dan in huis zetten.

Sorry als ik negatief overkom... zo bedoel ik het echt niet maar snap echt niet dat je nu al zo negatief schrijft, dat je het allemaal even niet meer weet.... je hebt het nog niet eens geprobeerd.

Wat jammer dat je zo reageert. Ik heb nergens een woord 'verlatingsangst' genoemd..

Ik heb dus ook niet gezegd dat ze dat heeft, ik vertel alleen dat ik gister de buren aan de deur gehad heb vanwege een blaffende hond. Ik weet dat ik haar nog niet lang heb, maar dat geeft jou nog geen recht om maar te zeggen dat ik geen ervaring zou hebben of dergelijk.. en hoe langer ze hier blijft om te proberen hoe meer ze hier weer went en hoe erger het mij lijkt voor haar om dan weer terug te moeten als het echt zo blijft gaan.

Ik wil heus niet zomaar opgeven, maar ik had het wel fijn gevonden als het mij even verteld was dat zij absoluut niet alleen wil zijn/blijven. 

Dusja, nogmaals jammer van deze reactie. En helaas als zij aan de gang blijft ben ik geen persoon die haar heel haar leven binnen wil houden en dan zeg ik; In mijn ogen is dit hondje veel gelukkig als ze ergens is waar constant iemand aanwezig is, en hoe graag ik ook zou willen ik kan niet dag en nacht bij haar blijven.

Ik ben het verder ook eens met Sally! Had er even over gelezen maar één dag?! Dat is echt enorm weinig... Je moet haar echt de kans geven om alles even te verwerken. Ik had me hier ook op voorbereid, indien nodig zou Orga de eerste maanden eigenlijk zo goed als niet alleen hoeven te zijn. Ik ging van het 'ergste' uit en gelukkig is dat bij ons enorm goed meegevallen. Maar je moet echt wel meer geduld hebben hoor! Vergeet niet dat ze ook totaal nog geen band heeft met jou of je andere hond en gewoon niet weet wat er gebeurde? 

Bij ons zit Orga trouwens ook altijd binnen, dat vind ik eigenlijk helemaal niet zielig? Ik denk dat hij het buiten veel moeilijker zou hebben...

(Dit schreef je)

Ik weet eigenlijk niet zo veel over haar, geen idee hoe lang ze er al zat?Ze hebben mij wel verteld dat haar oude eigenaren nadat ze haar af hadden gestaan een pup hadden genomen.. ik snap dat niet hoor, maar goed.. voor mij een mooie kans om dit poppetje in huis te nemen.

Al zal het gemis van Micky er niet minder om worden, ik zal tot de laatste dag voor Pipa zorgen.


Weet eigenlijk niet wat ik moet denken

Hierboven lees ik dit in een van je topic's. In een andere topic op 2 juli rond 23:45 lees ik dat je dus een herplaatser zoekt. Die krijg je van Eline.Vino die vrijwillig in het asiel in belgie werkt.Daarbij vertel zij ook dat Pipa gevonden is en dus helemaal geen eigenaar bekend is. vervolgens de volgende dag haal je de hond op en een dag later wil je hem weer terug brengen LIJKT HET! Begrijp je het zelf nog wel??

Ik ook eens met Sally.

Zoek hulp(daarmee bedoel ik oppas..niet een psychiater) tenzij je een hond wil met verlatingsangst...want dat is wat je nu aan het bouwen bent.

Er zijn goede richtlijnen voor herplaatsers zodat ze kunnen  bijkomen ,een band opbouwen en leren begrijpen wat je  verwacht..
Das eng...zeker als zeker als je slechte ervaringen hebt en je in asiel bent beland.
Een  hond weet niet dat je gaat terug komen...dat zal je eerst moeten leren dus ...

Als je denkt ..ja das makkelijker gezegd dan gedaan..klopt...

Vandaar even keihard  netwerken en vaste  mensen zoeken die op de hond willen passen en de zelfde regels willen houden.
De hond moet wennen en jij ook!

Een herplaatser en het gewone ritme van het leven oppakken.......dat gaat vaak niet samen. Als hier nieuwe honden binnen komen, dan zorg ik minstens dat ik een tijdje vrij heb, zodat de hond makkelijker kan wennen. Kun je geen traphekje in de opening van die bijkeuken plaatsen? Wellicht neemt dat de reactie weg van het in paniek raken als die deur dicht gaat. Verder ben ik het volledig met Sally eens.

Ik denk dat je gewoon te snel wilt.

Ze is er pas sinds dinsdag!
Dat is nog helemaal niks.
Ze is in een vreemde omgeving en situatie gekomen en dan laat jij haar achter in een huis wat ze niet kent met een hond die ze niet kent.
Best logisch dat ze zo reageert toch?

Weet je zeker dat je de goede keuze hebt gemaakt door aan een nieuwe hond te beginnen?
Het gaat namelijk nooit zo makkelijk als je had gehoopt, er zijn altijd wel dingen waar je tegen aan loopt.
Je hebt na 1 dag al een dip en ben je er helemaal ziek van, niet fair tegen over de hond want zij kan er niks aan doen.

Je moet het juist de eerste tijd rustig aan doen en helemaal niks verlangen van een herplaatser waarvan je de achtergrond niet weet. Rustig aan laten wennen en niet alleen laten.
Als je weg wilt probeer haar mee te nemen of zoek een oppas voor de tijd dat je weg bent.
Niet teveel prikkels op een dag en gewoon een paar keer per dag hetzelfde saaie rondje lopen.
Herplaatsers hebben vaak tijd nodig, rust en regelmaat.

Ik ga met iedereeen mee, je gaat echt te snel
er zijn heel stabiele alleenblijvers die het direct oppakken, maar het is wel veel gevraagd

anderzijds, kan ik me ook je paniek wel voorstellen hoor, niet alleen kunnen zijn is echt
ontzetttend moeilijk om mee om te gaan, en eist enorme inzet van de baas in het oplossen/
opvangen van de uren dat de hond alleen zou moeten zijn, daar moet je 200% voor gaan
is dat niet mogelijk ........ is het eigenlijk niet te doen

het is eigenlijk, als je zelf werkt en je bent niet in staat een lange(re) periode in het begin
te overbruggen met oppas, van heel groot belang dat je van te voren weet of de hond in een
eerdere situatie alleen kon zijn, is daar een ronduit 'ja" op, komt het vaak wel goed, die honden hebben dat vermogen, en na een korte gewennings periode, pakken ze het dan wel op

wat je nu doet, binnen een dag, is vrijwel voor geen hond te doen, een weekje minimaal moet je de hond toch wel gunnen het huis/tuin/buurt te verkennen, de geuren te leren kennen, een beetje het ritme van de nieuwe baas te laten oppakken, de volgende dag weggaan.... das vragen om
(grote) problemen, en daar heb je echt geen goed aan gedaan, haar vertrouwen zal hier niet bepaald groter van zijn geworden. Maar als ik eerlijk ben, vind ik het ook geen "stabiel" voorteken, ik begrijp echt je zorgen wel, ze schiet dus direct in grote paniek.....

en dan is er nog die groep honden die uberhaupt niet alleen kan zijn, soms werkt een stabiele andere hond (maar mijn persoonlijke ervaring is, dat dat helemaal niet zo hoeft te zijn, je hebt sterk baas/mens gerichte honden, daar kan je 10 honden bij zetten die alleen kunnen zijn, en die ene gaat toch zitten blaffen) soms werkt niks, soms werkt een zeer lange training, en dan is vaak het resultaat nog maar beperkt, bv in een vast patroon voor niet al te lange tijd.

kortom: als je werkt en je neemt een herplaatser is het van het grootste belang dat je dat stuk "kan de hond alleen zijn" heel veen aandacht geeft, dat is echt enorm onderschat

kijk, aan uitvalgedrag, of trekken of weet ik al niet wat, kan je elke dag rustig werken
alleen zijn leren is zeer tijdrovend, kan zenuwslopend zijn en je moet de omstandigheden hebben
dat dat niet onder werktijd gaat, maar juist daar buiten.

ik denk voor nu, dat je een stap terug moet doen, zorgen dat je de komende 2-3 weken de hond helemaal niet alleen laat, probeer de hond wel thuis te laten, dus oppas zou geweldig zijn, daarmee leert de hond gelijk dat als jij weggaat de wereld niet vergaat, maar zij wel gewoon thuis kan blijven.

als de hond eerder alleen heeft kunnen zijn, zal ze het dan wel oppakken, heeft ze dat eerder niet en de vorige eigenaar heeft het niet of nauwelijks aangeleerd, heb je veel meer tijd nodig en moet je ook rekenen met het feit dat ze het nooit (goed) leert

ik was eens bij MG in Lelystad met een hond die door een traumatische ervaring van de 1 op de andere dag geen seconde meer alleen kon zijn, en daar zeiden ze dat minimaal 50% van alle honden in min of meerdere mate problemen heeft met alleen zijn, en dat het een enorm ondergeschoven probleem is, tig trainingen voor de uitvallende hond, maar alleen zijn leren..... das andere koek, want sommige honden zijn er doodgewoon niet toe in staat

de bewuste hond trouwens, heb ik uiteindelijk met heel veel geduld weer kunnen leren zo'n 2 uur alleen te zijn, hij was dan niet op zijn gemak, maar was wel stil en ging niet door het lint, daar hebben we het bij die hond bij gelaten voor de laatste jaren van zijn leven, maar dat was een enorm geregel, soms ook "opoffering" en gelukkig kon het toen opgelost worden, maar het is wel iets waar je heel goed over na moet denken.

ik hoop dat je een modus vind, en praat nog eens met het asiel, hoe was ze daar in de kennel
was ze daar stil (vaak kan het asiel het wel degelijk redelijk goed inschatten) wat weten ze nog meer etc, en je zal voor de komende weken in ieder geval een flinke stap terug moeten doen, wantn u heb je angst getriggerd, dat zal even 100% terug moeten naar nul.

succes !!

Helemaal eens met wat jullie allemaal schrijven, ze is er net, alles is vreemd, dat gaat niet 1,2,3. Je hebt nog tijd, bouw het op en ga ermee aan de slag.

Pipa zat in het asiel niet in een kennel. Ze liep los tussen de andere hondjes.  Pipa is gedumpt op oude leeftijd, dat laat natuurlijk zijn sporen na.

In het asiel wilde Pipa altijd aandacht en daar loopt natuurlijk steeds wel iemand rond. Mensen van het asiel merkten zelf op dat ze eigenlijk verkeerd deden, Pipa blafte en werd geaaid of opgepakt, dus beloning. Toen ik haar eens volledig bleef negeren, hield het blaffen op.

Maar ze is er nog maar pas, kan toch aan gewerkt worden...je wil teveel ineens en te snel...
En ik denk dat Pipa het helemaal niet zielig vindt om binnen te zitten, dan voelt ze zich veiliger.  Ik kan me echt niet voorstellen dat Pipa 13jr bij iemand gewoond heeft en dit gedrag altijd vertoonde. Dus ik denk dat ze dit doet omdat ze totaal ontheemd is, eerst van haar vertrouwde stek het asiel in en nu is het weer allemaal nieuw.

je kan altijd een training in zetten, maar dat moet je dan echt ook als training opbouwen
tot die tijd zal je oplossingen moeten hebben, elke keer dat ze in paniek schiet, is een stap terug
en rekening houden met het feit dat het niet meer lukt

klinkt misschien niet aardig, maar mijn ervaring is, dat alleen zijn een heel punt kan zijn
je zal het op zijn minst veel tijd moeten geven

het is jammer dat het asiel dat niet beter met je heeft doorgesproken
want heel veel honden belanden in het asiel om het niet alleen kunnen zijn
of komen er voor terug
allerlei gedragsdingen kan je heel goed met tijd uit trainen, het alleen kunnen zijn is vaak
iets wat lang niet alle bazen zich kunnen permiteren om daar heel veel tijd voor te nemen
er moet nu eenmaal gewerkt worden

maar de zomer komt eraan, het zou natuurlijk super zijn als het jou wel lukt het zo in te
richten dat Pipa alle gelegenheid krijgt te wennen en daarna heel langzaam het alleen zijn op
te pakken

Tja.. het leek mij voor haar ook het prettigst als zij (vooral de zomer) overdag lekker in de tuin wat rond kan snuffelen als er niemand thuis is.

Dat kan je ook trainen toch?
 maar zou eerst kijken hoe het gaat met jou erbij...en dan langzaam opbouwen...dus bv eerst eens naar binnen lopen ..en als dat goed gaat de voordeur uit naar de brievenbus of zo..elke keer een stapje verder zodat de hond ziet dat er niks gebeurd.
Ze moet het eerst als een fijne veilige plek gaan zien en snappen wat er verwacht wordt van haar.

Ik werk ook ,en heb 2 honden op dezelfde dag geadopteerd 7 en 8 jaar, waarvan 1 met kennelsyndroom.Ik had gelukkig 2 mensen die me met veel liefde hebben geholpen met de honden...waar ik ze kon brengen wanneer ik werkte of ze niet meekonden ivm te druk.
Het is even veel geregel dat wel..

Het helpt echt enorm om een paar mensen te zoeken in je omgeving die je willen helpen.
Dat  haalt voor jou de druk van de ketel als je moet werken.
en geeft je dus de tijd om rustig te bekijken wat de hond eigenlijk wel of niet kan.
veel honden pikken de boel snel op en andere hebben tijdje moeite met bepaalde dingen.

Deze eerste wen periode heeft hele grote invloed op het gedrag van je hond later in huis.

Jammer van sommige reacties.. ik wacht toch even af hoe het gaat lopen.

heb je het nu tegen mij?
ik mag hopen van niet, want wat ik lees is wel degelijk nu "verlatingsangst"
of dat echt bij de hond hoort, of dat het nu een tijdelijke reactie is op de overgang van
baas-asiel-baas zal de tijd moeten leren

ik heb al aardig wat herplaatsers/logees in huis gehad, en MIJN ervaring is, dat als het zo
fout gaat in het begin, het wel veel tijd kan gaan kosten om het wel goed te krijgen
de hond toch telkens weer in paniek laten schieten doet er dan niet veel goeds aan

in de tuin zitten is ook alleen zitten, voor sommige honden is dat zelfs nog erger, omdat ze
te veel ruimte hebben en daar nog onzekerder van worden, het "lekker rondsnuffelen of lopen of rennen" doet vrijwel geen enkele hond die alleen thuis is, hooguit de zeer zelfstandige exemplaren en dat zijn dan vaak ook nog honden die dit van jongs af aan gewend zijn en ook een waakfunctie vervullen

maar mijn excuses als ik op je tenen hebt gestaan, dat was beslist de bedoeling niet
wel om je te duiden dat dit toch wel een probleem kan worden!!

btw
het is niet van alleen "wil" blijven, maar niet kunnen
ik neem aan dat je het ook zo bedoeld (woorden kunnen gauw verkeerd overkomen)
maar een hond die alleen kan zijn, zal dat ook doen
alleen zijn is iets wat eigenlijk niet bij honden hoort, het zijn roedeldieren, en er zijn exemplaren die het gewoon helemaal nooit zullen kunnen, heel veel kan je het met zorg aanleren en sommigen (en dat zijn vaak de zelfstandig werkende honden) doen het van nature.

Het is niet jammer van de reacties die gegeven worden.
Het is jammer dat jij het na 1 dag al zat bent.
Stond je wel 100% achter deze keuze?
Wist je wel waar je aan begon?

Dat het asiel informatie achter houdt is ook vervelend maar misschien wisten ze dit helemaal niet.
Je had kunnen weten dat een herplaatser problemen mee kan nemen waar je aan moet werken.

Als je hond staat te blaffen in de tuin omdat jij hem buiten sluit dan had je dit niet door moeten zetten door gewoon weg te gaan.
Misschien had ie geen verlatingsangst maar dat ben jij nu zelf wel aan maken. 
Dit is niet een kwestie van afwachten maar je moet hier mee aan de slag en veel geduld hebben.
Als je dat niet ziet zitten is dit niet de hond voor jou.

Mensen reageren toch niet slecht? Iedereen vindt het gewoon nogal snel om te praten over terug naar het asiel te gaan en dat is toch normaal? Verder lees ik gewoon allemaal tips om je te helpen?

Dus ik ben nu zelf verlatingsangst aan het creëren bij haar?Kan haar moeilijk elke keer meenemen naar mn werk of school.

Ik laat dr nu wel binnen als ik niet thuis ben, hopelijk wordt het snel minder en begrijpt ze dat ik weer terug kom.

Als je de hond langer alleen laat dan zij aankan loop je inderdaad een groot risico om chronische problemen te creëren bij haar.

Voor het leren om in goed vertrouwen alleen te zijn is tijd nodig. Tijd om vertrouwen op te bouwen ondersteunt door haar in stapjes te leren gewennen en vertrouwen in het tempo wat zij aangeeft. Nooit langer alleen laten dan zij in haar tempo aangeeft! Dat betekent dus oppas voor de periodes dat je zelf activiteiten buitenshuis hebt.

In geval van een herplaats (of asielhond) is het goed om je te realiseren dat veel van deze honden behoorlijk wat stress en of indrukken te verwerken kunnen hebben door alle onrust en verandering in hun leefsituatie waaraan ze blootgesteld zijn. Allemaal zullen ze in meer of mindere mate startproblemen kennen als moeite met bv alleen zijn. Dat een hond in een vroegere leefsituatie alleen kon zijn zegt niets. Alleen leren zijn is ook situatie gebonden en dat tezamen met de herplaatsonzekerheden maakt dat deze problemen geen uitzondering zijn.

Voor een herplaats (of asielhond) is alles nieuw en alles vreemd en ze weet iet waar ze aan toe is. Ze komt bij jou, (weer) een nieuwe situatie waarin ze nog geen enkele basis van vertrouwen heeft met jou en de nieuwe omgeving. Dat kost tijd om al die nieuwe indrukken te verwerken en vertrouwd mee te raken en geef die hond ook die tijd. Geef jullie beiden de tijd om elkaar te leren kennen en een gezonde vertrouwensband op te bouwen. Overvraag en overlaad de hond dus niet met allerlei nieuwe indrukken/ervaringen, prikkels en trainingen.

Zorg voor structuur, geef de hond houvast door regelmaat. Belangrijk is veel rust om te verwerken. Stel de hond niet ineens bloot aan teveel nieuwe prikkels ineens en overvraag de hond niet. Dus liever vaker hetzelfde saaie rondje dan wisselende wandelingen van een uur vol nieuwe prikkels. Zet indien mogelijk je eigen sociaal leven een tandje lager en stel je hond niet bloot aan dagelijks bezoek krijgen of op bezoek gaan (regel desnoods een oppas als je weg moet).

De kunst is een goede balans te vinden en op geleide van de hond toe te werken naar zelfvertrouwen en zelfstandigheid en vertrouwen in jou. De ene hond heeft langer de tijd nodig dan de andere om zich aan te passen aan zijn nieuwe plek, zijn zelfvertrouwen te (her)vinden en een vertrouwensrelatie op te bouwen met zowel jou als de omgeving. Als dit het geval is doe je er goed aan om deze hond ook echt die tijd te geven voordat je hem het mes op de keel zet met alleen laten (en dus paniekaanvallen in de hand werkt) of een training waar hij mentaal en emotioneel nog niet klaar voor is door alleen thuis te laten terwijl hij dit nog helemaal niet aankan. Nooit langer alleen laten dan hij aankan in de hoop dat het vanzelf wel went. Op die manier creëer je alleen maar meer problemen.

Pas als je merkt dat er een betere basis van rust en meer vertrouwen in de hond is kun je in het tempo van de hond aan de slag met trainen van alleen zijn in kleine stapjes en vooral op geleide van kunnen van de hond. Ga nooit het alleen zijn trainen (je hond alleen laten) als er nog teveel angst/stress/onrust in de hond zit, dat is vragen om teleurstelling voor jezelf en negatieve ervaring voor de hond waardoor vertrouwen geschaad wordt of niet de gelegenheid krijgt om opgebouwd te worden.

Hoe meer stabiliteit hoe meer rust en vertrouwen dat in de hond brengt. En vanuit die stabiliteit en rust, ga je stapje voor stapje aan de slag op geleide van het kunnen van de hond. Vooral veel ýeah'ervaringen opdoen en geen negatieve ervaringen door toch langer alleen te laten dan zij aankan.

Mocht je wat meer gerichte info willen over het opbouwen dan mag je me een PB sturen met je emailadres.

Ah het was dus mijn reactie waarop je reageerde.
Ik heb veel ervaring met verlatingsangst en baan combineren en geef je ook tips.
Ja je bent het nu aan het creeren ...al geloof ik niet dat dat je plan was...maar geloof me het is niet wat je wil

 het kan niet wat je verwacht van de hond...zo snel
De hond weet nog niet of jij goede intenties hebt met haar ...dat zal je haar moeten laten ervaren.
De  eerste 3 maanden zou je hond min of meer stil moeten zijn zodat de gewoonte erin slijt
Het gaat niet  zomaar over geloof me!

Nee je kan haar niet meenemen, maar als je voor een herplaatser (of een pup) gaat weet je toch dat je je kan verwachten aan zulke dingen? Er is altijd kans op onzindelijkheid, problemen met alleen blijven,... Al de probleempjes die een pup heeft kan je ook bij een herplaatser tegenkomen en daar had je je beter op moeten voorbereiden... Is er niemand in je omgeving die kan helpen met oppassen voorlopig? Hoelang moet ze nu alleen thuis zijn?

dit bericht komt me over alsof je het niet wilt trainen en maar hopen dat het goedkomt.

Je hebt hier hele mooie reacties met uitleg gekregen van verschillende leden, ik zou zeggen; doe daar iets mee. Ga inderdaad oefenen met haar in langzaam opbouwen, maar doe dit niet te vroeg. Ik hoop dat het lukt om de eerste weken haar niet alleen te laten, zo maak je het trauma alleen maar groter. Dat is denk ik wat er bedoeld werd met wat jij zegt "dus ik ben nu zelf verlatingsangst aan het creeëren bij haar?" als je langer weg bent dan ze aan kan, dan wordt de verlatingsangst inderdaad erger.

In mijn ogen heeft elke hond even de tijd nodig om te wennen. Pup, herplaatser, hond van vrienden maakt niet uit. 
Om een hond gelijk alleen te laten thuis .... dan verwacht je wel heel veel van een hond. Wellicht was het verstandiger geweest je hond op een vrijdag te halen zodat je het weekend er in ieder geval was en zo de dingen kon testen die het asiel gezegd heeft want zij krijgen vaak ook maar info van anderen en moeten het daarmee doen. 

Wat je nu zou kunnen doen is als je thuis bent van werk aan het oefenen gaan. Deur even uitlopen kort en dan weer naar binnen, toilet gaan, boven iets doen en steeds met langere poses. zodat ze weet je komt steeds terug. Vertrouwen creëren. 

succes

Het asiel houdt nooit informatie achter, dat weet ik wel zeker. Dat schrijft Micky ook niet vind ik, de mensen van het asiel lieten Pipa bij de kleine hondjes rondlopen en zoals gezegd is daar altijd wel iemand in de buurt, behalve 's nachts. Mij viel altijd op dat, als Pipa blafte en ze toch genegeerd werd, ze stopte. Maar ze probeerde het wel, ze was nogal een volhoudertje en als het gedrag dan beloond werd met aaien of oppakken, dan wordt ze natuurlijk gesterkt in het idee dat blaffen wat uithaalt .

Trainen zou ik doen, net zoals andere mensen zeggen.

@ Goja, even een vraagje..ik stel me namelijk het volgende voor...Pipa's baasjes dumpten haar op hoge leeftijd en ruilden haar dus in voor een pup. Dit soort bazen, denk ik dan, gaan geen hondje zo lang houden als ze echt probleemgedrag vertoonde. Of ben ik nu zo gek ?  Die hebben volgens mij geen geduld met een hondje dat echt verlatingsangst vertoont, dus misschien kreeg Pipa dit gedrag door haar te dumpen in het asiel en moet ze nu terug leren wat van haar verwacht wordt en dat ze  niet altijd aandacht kan krijgen. Of zou ik dat verkeerd zien ?

Ik sta nergens van te kijken, wat dacht je van mensen die honden gewoon laten blaffen
(als ze geen buren hebben), mensen die honden antiblafbanden om doen zonder enig probleem
en dan mensen die dus deze hond inruilden voor een pup.... zie ik voor alles aan
het idee alleen al dat mensen dat kunnen doen, geeft bij mij een enorm naar gevoel

sorry, maar ik heb niet zoveel vertrouwen in de eerlijkheid en goedheid van de mensen

en dan nog honden die verlatingsnangst oplopen door een trauma, of door hun leeftijd??

en of asiels info achterhouden, daar ga ik geen discussie over aan, want in dit geval
weet ik dat natuurlijk helemaal niet, blijkbaar niet, maar ook daarin is mijn vertrouwen en het
algemeen gesteld niet zo erg groot, daar heb ik te veel van gezien wat op het tegendeel lijkt

en dan komt er ook nog bij: hoe gaat een hond (een oudere hond) om met al die overgangen
het asiel had er wat mij betreft wel met klem op moeten wijzen dat alleen zijn een probleem zou kunnen gaan zijn, zeker in het begin

de suggestie die hier gegeven wordt: op vrijdag halen vind ik dan al iets wat het asiel ook had kunnen bedenken............
alleen zijn is gewoon een issue, en nee, je kan niet zomaar je hond overal mee naar toe nemen
en naar mijn mening leert de hond daar ook niet van dat alleen thuisblijven echt het einde van de wereld niet is, oppas in huis is vele malen te preferen boven meenemen (want ook dat is heel veel input voor een herplaatser, die eigenlijk toe is aan rust)

kortom: het asiel zou natuurlijk een meer sturende/adviserende rol kunnen hebben gespeeld
dan zou TS het misschien op voorhand al anders hebben geregeld in de opvang

Geloof me Goja, ik ben de laatste om nog te geloven in de goedheid van mensen...ik draai nu al even mee in het asielwereldje en daar wordt je niet vrolijk van.  Je leert de mens niet van hun beste kant kennen.

Maar dat deze bazen 13jr lang hebben laten blaffen, lijkt me dus sterk. Iemand die zijn oude hond inruilt voor een pup, vindt dat al snel te lastig.

Dit asiel ken ik goed en de mensen die er werken, dus ga er niet over in discussie maar hoorde al meermaals dat ze de dingen eerder slechter zullen voorstellen dan ze zijn, dus oneerlijk zijn ze zeker niet ! Zoals je zelf aangeeft, dit asiel ken je helemaal niet. Vroeger was ik ergens anders vrijwilligster en ja, daar zou ik gezegd hebben...kan best dat ze niets meegeven, maar hier dus niet.  Dus er is wel degelijk verschil tussen asiels. En ik kan er van meespreken. Als dit asiel het niet verdiende om te worden verdedigd, zou ik het ook niet doen  

Zoals Micky aangeeft, in het asiel was Pipa nooit alleen, ze zat ook niet in een hok en trippelde de medewerkers en bezoekers vaak achterna. Dus ze kunnen ook niet weten hoe ze gaat reageren in een thuissituatie. Rust had ze in het asiel ook niet echt.