Wederom een afscheid... Of toch niet?

10  mei heb ik mijn lieve herder moeten laten in slapen ter gevolge van een ongeneeslijke kanker soort dat zeer snel om zich heen greep (in 2 weken tijd een flink stuk uit zijn neus en hij had te veel bloed verloren). Hij is 13 jaar oud geworden.

Vanavond zal de eveneens 13 jaar oude hond van mijn ouders ingeslapen worden. Hij heeft hart en nier problemen , artrose en sinds kort ook onverklaarbare aanvallen (epilepsie? Hersenbloedingen?). Zijn hart is letterlijk op, hij kan nauwelijks nog lopen, heeft moeite met omhoog komen en wil niets meer eten. Van het weekend vonden ze hem in een grote plas urine..
Mijn ouders waren gister begonnen met dwangvoeren (iets wat mij te ver gaat), maar helaas pakte hij het niet zelfstandig op en boekte hij ook geen vooruit gang.

Dit bordje heb ik de week na vaderdag als vaderdagskado gegeven, met de achterliggende gedachte als een mooie herinnering voor wanneer hun bouvier er niet meer is. Ik had echter nooit gedacht dat dat moment zo snel zou komen...





Ik moet echt even tot mezelf komen, want dit komt voor een 2e keer op een rij te hard aan..
Mijn pa kan het niet aan, dus zal niet met mijn ma mee gaan naar de dierenarts. Jammer, want Zanka hield zich juist vast aan hem..

Van 'onze' 3 millenium-babbies (zoals mijn ma ze altijd noemde) is er nog maar 1 over en ook die lijkt de laatste weken hard af te takelen..

In ieder geval wil ik Zanka heel veel vrijheid en blijheid toe wensen.
Rust vredig lieve jongen, je hebt je best gedaan..

Heel veel sterkte Roosje, dat is inderdaad niet niks zo vlak achter elkaar.


Je vaderdag cadeautje krijgt opeens een heel andere lading, ook al had je het met achterliggende gedachte precies voor dit moment gekozen..., zo snel was natuurlijk niet te voorzien.

Nogmaals sterkte, ook voor je ouders.

Bedankt. Het is wel heel heftig.. Weet even niet waar ik het zoeken moet..

dat is behoorlijk heftig, weet ook even niet wat ik erop moet zeggen.

wil jullie allemaal heel veel sterke wensen.

Tnx.

misschien voor je vader om de hond thuis in te laten slapen ? vredig en vertrouwd ?

voor jou en je ouders, heel veel sterkte, en heengaan, is altijd zo moeilijk, maar ook moedig voor degene die het besluit moet nemen.

Tnx.

Mijn pa kan het emotioneel niet aan. Hij kiest er daarom bewust voor om niet bij het inslapen aanwezig te zijn. De hond thuis laten inslapen zou hij alleen maar zien als geld verspilling (kost extra) en bovendien zal hij er dan ook niet bij willen zijn.

Ik heb net nog mijn ma gesproken. Ze zit er flink doorheen. Ze wil het ook alleen doen (ik bood aan om mee te gaan). Ze geeft zichzelf de schuld (had ik maar... kon ik maar.. mss dat..). Ik heb haar gezegd dat als het zo ver komt dat je de hond moet dwangvoeren omdat het niet eten wil en dat het in elke situatie toch weer die pillen EN het eten en drinken weet uit te spugen, dat de hond het dan zelf opgegeven heeft. Daar moest ze me wel gelijk in geven.

Om 19.40 zal het gebeuren.. Ik ga wederom 2 kaarsjes branden. 1 voor Rex en 1 voor Zanka.

Sterkte roosje, dat moet een flinke klap zijn :(

Ik kan me het gevoel van je vader heel goed voorstellen! Een vriend van mij is volledig ingestort na het laten inslapen van zijn hond een paar weken geleden. Dus ook sterkte voor je ouders, en dan vooral je vader! Hopelijk heeft hij nog een beetje "steun" aan het mooie bordje dat je voor hem hebt laten maken.

Dat is het zeker.

Mijn pa zal in het begin denk ik niet eens naar het bordje kunnen kijken (het heeft ook nog geen plekje gekregen). Maar hopelijk in de toekomst..
Bij het overlijden van zijn vorige maatje was hij zwaar overspannen. Met deze hond heeft hij een nog hechtere band.. Dat gaat niet goed aflopen..

Heftig! Heel veel sterkte! Het hoort erbij, maar wennen zal het nooit....

Sterkte voor jou en je ouders, helemaal voor je pa.

Jeetje wat erg en zo kort na elkaar! Wij zijn in 1,5 maand tijd 2 katten verloren, m'n ma haar kat van 5 jaar is overreden en mijn kat is onverwachts gestorven 6,5 week terug aan de gevolgen van suikerziekte (waarvan we niet wisten dat hij het had) ik ben sindsdien niet meer dezelfde persoon dus ik snap heel goed waarom je vader het zo zwaar heeft en zal hebben. Ik wens jullie heel veel sterkte in deze moeilijke tijd. We weten (helaas) hoe je je voelt.

Heel erg veel sterkte, bij liefde hoort loslaten maar wennen doet het nooit, 
kan me helemaal indenken dat het opnieuw een harde klap moet zijn zo kort na Rex. 

voor jou en ook je ouders heel veel sterkte de komende tijd 

Vanaf hier druk ik nog even een dikke knuffel door het scherm heen

Oh jee roosje wat heftig! Ik wil jou en je ouders heel veel sterkte toewensen! Is het niet een optie voor je vader om alleen bij de verdoving te zijn en niet bij de dodelijke injectie? Dat is denk ik voor zowel hem als zanka fijn? Het lijkt me echt niet aan te raden om er niet bij te zijn omdat je het dan eeuwig blijft achtervolgen

Wat erg! Heel veel sterkte!

Jammer dat je vader het niet op kan brengen zijn maatje te begeleiden in zijn laatste fase.Zou er zelf niet aan moeten denken het niet te doen maar als je vader niet goed is ,misschien beter dat je moeder hem dan begeleid.Heftig is het zeker, nu je in zo korte tijd van twee rakkers afscheid moest nemen.Wens je moeder voor zo direct heel veel sterkte en hoop dat jij en je vader elkaar een beetje troost kunnen geven op het moment dat je weet dat het gaat gebeuren.Zal hier om die tijd in gedachten met jullie meeleven.

Sterkte toegewenst Roosje. Het is niet niets 2 maal zo kort op elkaar van een hond die je dierbaar is afscheid te moeten nemen. Alles komt weer boven en erbij de zorg voor je ouders.Natuurlijk kon je niet van te voren weten dat het afscheid zo snel na je gegeven vaderdag cadeau zou volgen, maar des te dierbaarder is je cadeau lijkt me.

Heel veel sterkte Roosje.. Ook voor je ouders!

Ach, wat erg! En ik las net over je vader kado...
Heel veel sterkte!! X

Heel veel sterkte Roosje....

voor Zanka Roosje.

Heel veel sterkte allemaal maar zeker voor je vader.

Zo snel na elkaar afscheid nemen. Dat zal wel erg moeilijk zijn... Heel veel sterkte!

Heel veel sterkte samen!

Nou, dit geloof je nooit........

Mijn ma belde net een paar minuten nadat ik kaarsjes voor zowel Zanka als Rex had aangestoken.. Mijn pa was thuis gekomen en de andere hond begon te blaffen. Hierop ging Zanka ineens blaffen en wilde omhoog. Mijn ma helpt de hond omhoog en hij rent naar de auto!! Mijn pa stapt uit, zegt hem goede dag en Zanka loopt naar een jong boompje om die helemaal kaal te eten.... Terwijl mijn moeder met een stukje rosbief in haar handen stond...

De da is dus afgebeld.. Ze willen nu morgen ochtend naar de da om te kijken of er niet een medicijn of iets is dat hem kan helpen om weer normaal te eten....

Pff moeilijk hoor,  ik heb mijn herder op 14 mei laten inslapen. Hij ging tijdens het uitlaten op t hondenveld liggen en kon niet meer omhoog, wilde ook niet. Mijn man heeft hem naar huis gedragen en op zijn favoriete plekje gelegd. Hier heeft hij gelegen van smiddags 11.30 tot smiddags 16.00 uur, totaal geen zin meer om op te staan, eten of drinken. Maar zodra hij hoorde dat de kids binnen kwamen, stond hij op, om ze te begroeten, ook wij begonnen toen te twijfelen, ( we hadden al n afspraak gemaakt bij de da voor savonds, we wilden dat de kids er bij zouden zijn).Maar dit is een "opleving" geweest, daarna liep hij overal tegen en plofte neer en kwam weer niet meer omhoog, ik kon aan zijn ogen zien, dat hij het genoeg vond geweest. We hebben toen ook afscheid genomen.Ik weet het niet, maar het kan bij de hond van jou vader ook een "opleving" zijn, hoop zo van niet, maar helaas zie je dat vaker. Ik wens jullie heel veel sterkte!!

Je ziet het idd vaker.. Ik dacht dat hij recent al een opleving had gehad, dus dan zou dit opleving nummer 2 zijn...

Ooh ongelofelijk! Goed nieuws!!

Met de leeftijd van 13 jaar zou het natuurlijk heeel goed kunnen dat Zanka echt "op" is en dan kun je hem best het inslapen gunnen.

om een tijdelijke ziekte door te komen is dwangvoer ok... Maar als het is om het leven te verlengen is het best mogelijk dat we vooral "afzien" verlengen...

Na een gebeurtenis zoals vandaag is het zeker de moeite waard om de DA af te zeggen. Er kan altijd iets spelen wat nog ten goede keert. Ik hoop het echt voor jullie en voor Zanka.

Ik heb zelf ooit een hond geweten die niet meer opstond of at.. Toen stopte de DA... Voor de hond een onbekende auto... Hij vloog blaffend op en was "herrezen"... Nog een aantal jaren goed gezond gebleven... Maar dit zijn uitzonderingen natuurlijk.

Blijf hem vooral in de gaten houden en hoe dan ook... Blij zijn met al de goede jaren die hij gehad heeft en dat jullie hem mochten hebben. Ooit zal het er van komen... maar als dat nu nog niet is... Genieten en dat je pa hem maar vertelt wat hij nog allemaal wil vertellen als hij even alleen met hem is.

Pluimpje voor je moeder ook. Want soms moet je handelen hoe zwaar het ook is.

En dan gaat hier nu het kaarsje op m'n computertafel aan met al m'n wensen dat het jullie verder goed gaat...

Super bedankt

Ik heb van het begin af aan gezegt dat ze niet moesten enten. Ze hebben het toch gedaan en 1 week later starte deze problemen. Ik zei het toen al tegen m'n ouders dat hij op de entingen reageert, maar nog altijd wilde ze er niets van weten. Daarnet zei nog iemand tegen mij dat hij waarschijnlijk op de entingen reageert.. Hopelijk keert het tij nog..