Wie kan dit gedrag verklaren?

Tot vandaag is Layka een ontzettend lieve, geweldige hond, vanmiddag kwam er een vriendje van ons dochtertje spelen (5 jaar, en is hier vaker geweest) ineens haar staart laag, kop laag, haren overeind en een diepe grom diep uit haar keel....

Met een zware lage stem foei was voldoende om haar uit deze houding te krijgen maar tot nu toe heeft ze dus al drie keer gegromd of geblaft naar dat jongetje???? Ik snap er niks van, ze is zo lief voor alles en iedereen en ik kan het echt niet accepteren als ze zo gaat reageren op kinderen.
Ik heb al lopen denken of er iets gebeurd kan zijn maar ik laat de kinderen nooit alleen met haar (of welke hond ook) we hebben hem een koekje aan Layka laten geven terwijl hij op 
mijn schoot zat en die pakte ze vrolijk kwispelend aan, uitvoerig beloond maar ja later toch weer uit het niets grommen.

Layka is nu 7 maanden, heeft iemand een verklaring voor dit gedrag?
Echt ze is de knuffelbeer van de buurt, ik snap er niks van, maakt me een beetje verdrietig, ik wil niet dat mensen bang van haar worden 

Ps ze is nog steeds een geweldige hond hoor! Eerste zin staat er nogal knullig

voelen honden niet aan wanneer mensen schrik hebben? misschien had dat kindje , schrik? en voelde ze dat? want naar iedereen is ze lief zeg je. misschien is het dat?

grtjs

wat is de situatie wanneer het gebeurd..is het echt uit het niets?

De situatie was, jongetje kleppert aan de deur, dochter rent naar de deur man staat bij de tussendeur, jongetje loopt de gang in en toen BAM laag, haren omhoog en grommen.Tweede keer, we zitten wat kibbeling te eten, een bord allemaal een vorkje, iedereen eet, jongetje prikt een stukje en Grrr woef woef (was aan de salontafel dus lage tafel) derde keer kids komen van de trampoline naar binnen en weer haar omhoog en grommen.

Voor mijn gevoel uit het niets. 

En ja ze is heel lief, luistert super, loopt los in het park iedereen houd van haar

En nee hij is niet echt bang te noemen voor Layka, juist omdat ze altijd zo lief is.

Misschien was de hond een beetje geschrokken van het klepperen aan de deur, de dochter die naar de deur rent,... (kortom, grote drukte ineens) Ze wist misschien niet goed wat er allemaal aan de hand was, beetje bang en dan ziet ze dat de jongen de "dader" is?

Zou kunnen natuurlijk maar waarom die tweede en derde keer dan?

onzeker geworden misschien?

Misschien nog een herinnering van de vorige keer? Maar ja, als er niets ergs gebeurt is tussen die 2, behalve wat lawaai, dan zou ik het wel raar vinden dat hij zo blijft doen, ook al steek je er positieve dingen in zoals een koekje geven. Weet je soms of er bij het bezoek daarvoor (dus voor die eerste keer dat ze aan de deur al zo begon te doen) iets gebeurt is tussen de hond en die jongen? Misschien heeft de jongen je hond (per ongeluk)  pijn gedaan ofzo?
En hoe reageert die jongen er eigenlijk op, als je hond zo begint te grommen?

Misschien pikt ze minder van "gasten"? Ik zou niet meteen willen zeggen dat ze zich boven dat jongetje voelt staan, maar ze zal misschien wel minder van hem accepteren.

Het is een vriendje van je dochter, gaat er al een klein lichtje branden? Er zijn ook veel honden die kinderen uit het zwembad willen krijgen terwijl ze gewoon leuk zwemmen....Er zijn honden die vinden dat ze bepaalde mensen moeten beschermen, of die zien het hun taak om voor bepaalde mensjes te zorgen, voor de veiligheid enz.

Inderdaad, misschien is de jongen eens te druk geweest met de dochter, en heeft Layka dit gezien/gehoord.

Ik heb echt geen idee waar dit vandaan kwam, daarom schrok ik ook zo denk ik.

De rest van de dag is ze weer gewoon haar eigen lieve knuffel geweest, zo vaag.

Mijn eerste gedachte was dat er vast (onbewust?) iets gebeurd moest zijn, ze zijn natuurlijk superslim maar ik kan gewoon mijn vinger er niet opleggen.

Bedankt voor het meedenken! Ik waardeer dat enorm  

Nu is Layka stapelgek op onze dochter en zij is alles behalve bang of onzeker naar layka toe, misschien 
dat het dan toch iets beschermends is ofzo, onzekerheid vind ik gewoon lastig want als ze was blijven liggen was ze allebei de kinderen niet tegengekomen.
En het manneke rende absoluut niet op haar af of iets in die richting.
Hij schrok wel van deze "begroeting" en blijf stokstijf stilstaan maar ging niet huilen of zoiets, en door mijn "foei" was het ook over ook. Dus toen liepen ze verder.

Misschien was het vriendje vandaag in een andere gemoedstoestand als dat Layka van hem gewend is. Honden voelen dat veilloos aan en dat kan ze wel eens onzeker maken.

Toen Ten jonger was had hij dat ook een paar keer. Twee keer bij mijn zwager die mentaal niet geheel in orde is. Hij heeft goede en slechte momenten. Op slechte momenten wilde Ten niks van hem hebben en probeerde hij hem ook op afstand te houden. Zo ook met dronken mensen. Komt hij ze nuchter tegen is er niks aan de hand.

Wij hadden vroeger een hond (teckel, reu) die precies zo reageerde op een vriendinnetje (van 6 jaar) van mij. We hebben nooit kunnen achterhalen waar dit vandaan kwam... Zij hadden zelf thuis een grote boxer, ze was dus niet bang, er was nooit iets gebeurd tussen haar en de hond voor zover wij weten, hij vond iedereen lief, zij was ook rustig en aardig naar hem, wij moesten thuis de honden met rust laten; hij "mocht" haar gewoon niet., dit is nooit over gegaan. Pas na haar pubertijd is zij gediagnosticeerd met Borderline-persoonlijkheidsstoornis. Mogelijk heeft hij dit "aangevoeld" als "anders", het heeft ons altijd bezig gehouden waarom en dit is het enige wat wij konden "vinden"...

Mooi is dat he? Niet die ziekte natuurlijk maar hoe de hond reageert op de instabiliteit en daarbij behorende onvoorspelbaarheid van de mens.

Ja, honden (stabiele) zijn goede graadmeters! Ik neem hun reakties dan ook altijd serieus, ook al begrijp ik er soms niets van! 

Nou dat is ook sterk zeg, lijkt inderdaad erg op ons verhaal. Ik ben erg benieuwd hoe dingen vandaag gaan, vanmiddag zullen er ongetwijfeld weer kindjes komen spelen (leuk hoor zo'n trampoline in de tuin ) 

Wat zijn het toch bijzondere dieren hè

De jongere van mijn twee oudere broers heeft een ontwikkelingsachterstand. Dit heeft tot gevolg dat hij nogal snel boos kan worden. Zowel Django als Nero moeten niks van hem weten. Django gromt dan ook, Nero blaft van een afstand. Hij kan nog zo leuk met Django spelen, maar zodra het spel voorbij is, gaat hij weer terug in dat gedrag. Alsof hij aanvoelt dat mijn broer iets mankeert.

Ik zou er gewoon altijd bij blijven als dat kindje komt spelen, en hopelijk komt ooit aan het licht waarom ze zo doet.

Hier met Rambo soortgelijk gedrag meegemaakt maar dan naar mijn oudste dochter. Hij liep langs gromde een keer en ging dan bij haar liggen en we begrepen er niets van tot op een dag het weer gebeurde en ze zei eigenlijk min of meer pfffff moet jij altijd grommen tegen mij als ik me al rot voel want als ik vrolijk ben doe je het nooit. Nu bleek dat wanneer mijn dochter onenigheid had met haar man en e dus niet goed in haar vel zat hij reageerde daarop

Hoop dat je het niet erg vindt TS maar hier nog een annecdote.....

En kennis van ons kwam zomers op weg naar het werk bijna altijd even op de zaak aangewaaid. Helemaal gek van honden en altijd heel leuk contact met Ten. Tot dat hij een keer eerst bij zijn broer op het platteland langs was geweest. Die had ook 3 honden waarvan 1 naar het schijnt behoorlijk vals/agressief gedrag vertoont. Toen onze kennis nog maar in de deur opening stond begon Ten al te blaffen. En dat was niet een blije of uitnodigende spel blaf! Het heeft toen ook een paar dagen geduurd (waarschijnlijk tot de geur goed weg was) eer hij weer spontaan kwispelend op hem af kwam.

Het onderwerp raakt mij ook. Ik herken meteen dit gedrag bij honden.
Dus ja, een hond kan uit het niets waarschuwings snauwen lijken te geven. Maar over het algemeen 'slaat het wel ergens op". Natuurlijk moedig jij dit gedrag niet aan.Want je wilt een "veilige" hond. En nou kom ik weer even zweverig doen: vertel je hond wel dat hij niet mag grommen. Maar zeg dat je hem gehoord hebt. Zeg hem dat je extra alert zult zijn. Jij waakt over de kinderen. Niet je hond. Maar bedankt voor de waarschuwing.
Ik denk namelijk dat je hond zich dan begrepen voelt. Jij waakt over de kinderen. Dat is jou taak als volwassenen. Maar een hond heeft ook een taak. Honden die alleen maar op hun plek gezet worden. En toch echt vinden dat er iets niet pluis is, kunnen gaan ingrijpen zeg maar. Er zijn wel fimpjes op you tuvbe waarin je duidelijk kan zien dat als hond en baas samenwerken. De baas respect heeft voor de hond. De hond een stap terug doet wanneer de baas het overneemt. Terwijl als je alleen corrigeert of negeert, er een onduidelijke situatie ontstaat. Het kan in mijn ogen dus zo zijn dat je een ook het jongetje geen koekjes moet laten voeren. Geef die twee de tijd om elkaar te leren kennen van een afstand.

Zo te lezen heeft het jongetje niets gedaan waardoor je hond dit gedrag vertoond.
Het hoort niet en ik vind niet dat er redenen zijn waardoor het aan het kind lag.
Al had het kind druk gedaan of was zijn gemoedstoestand onzeker etc, de hond mag dit echt niet doen.

Ik heb ook een hond van 8 maanden, flinke kerel geworden en waneer hij ineens uit het niets zou beginnen tegen een kind dan zou ik ook schrikken.

Ik denk dat je hond misschien 'jaloers' is op het kind?
Het jongetje krijgt aandacht, kibbeling en speelt met jouw dochter en het zou kunnen dat je hond zich hierdoor onzeker voelt?
Kan het jongetetje dus niks aan doen.
Ligt aan je hondje vind ik want hij hoort dit te accepteren zonder gegrom en dergelijke
Het zou dus kunnen dat hij in een bezitterige fase zit oid.

Ik denk dat je met training een heel eind kunt komen dmv oefeningen doen eventueel het jongentje wat commando's laten zeggen tegen je hond en hem brokjes laten geven waneer dit lukt.
En waneer hij volgende keer aan de deur komt, dan je hond laten zitten of in een andere ruimte laten wachten en geen aandacht geven, en gaat hij weer grommen weer gelijk corrigeren wat je al deed tot hij snapt dat dit niet mag.