Dringend een gouden mandje gezocht voor 10-jarige Caprice- Ventje, 'k mis je heel erg

Nog ontwikkelingen??

En? En? En?

Is Caprice uiteindelijk geadopteerd door die mensen?

Kan het dat Caprice nu in het asiel Animal Trust zit?

Denk het niet.
Ik was door hun foto's aan het kijken en er stond een weimaraner genaamt Caprice, naam kwam me bekent voor dus ik dacht dat het misschien deze Caprice was.
Foto van het asiel.

De leeftijd klopt in ieder geval wel. Ik vind hem ook wel verdacht veel lijken, maar dat kan altijd.

lijkt er heel sterk op en twee zulke honden met de naam Caprice...

Gelukkig is Animal Trust, naar wat ik hoorde, wel een goed asiel en wellicht krijgt hij daar dan toch meer aandacht.  Als hij het is zal het ook voor Adinda wel erg moeilijk zijn, ze deed zo haar best !! Maar hopen dat er nog een lief baasje komt !!

Hij is het dus wel degelijk

http://www.hondenvrienden.be/forum/plaatsingen-particulier/weimaraner-reu-10-jaar/

Animal Trust is inderdaad een goed asiel, dat geluk heeft hij al.
Nu maar hopen dat iemand verlieft word op hem!

Ach wat triest om te lezen dat hij in het asiel zit. Ik had goede hoop dat het klikte met die mensen die bij hem waren wezen kijken.

Hopelijk vind hij snel een fijn huis.......

Wat vervelend voor Adinda dat Caprice ondanks al haar inzet en moeite uiteindelijk toch in het asiel terecht is gekomen! Ze heeft zoveel moeite gedaan om dat te voorkomen. :(

Hopelijk vindt die lieverd gauw een nieuw plekje!

Bedankt voor jullie lieve reacties

Het is inderdaad Caprice

Wat doet me dit verdriet, moet nog steeds huilen als ik er aan denk.
Ik mis hem enorm, het is een leegte

Zondagmorgen kreeg ik telefoon dat Caprice in de namiddag naar het asiel zou gebracht worden. Ik ben onmiddellijk naar hem gereden en heb nog een paar uurtjes met hem doorgebracht. Hem geknuffeld, gewandeld, lekkers gegeven...

Het moment dat ik hem voor de laatste keer in zijn kennel moest achterlaten. Kennel dicht en niet meer achterom kijken. Vechten tegen mijzelf om niet om te draaien en hem mee te nemen. Het was en is zo moeilijk, ik zou hem zo graag bij me hebben, hij verdient zoveel meer.

Soms denk ik 'ik ga hem gewoon ophalen', constant een gevecht tussen mijn hart en mijn verstand. We waren maatjes en ik heb het gevoel dat ik hem in de steek heb gelaten, een schuldgevoel, Caprice zal zo verward geweest zijn, 'waarom komt ze niet meer', ik weet het niet...

Het enige dat ik voor Caprice kan doen is hopen dat er iemand 'mijn oudje' nog een kans wil geven.

Caprice, ventje, voor altijd in m'n hart, kmis je, kzie je graag
Ik hoop dat hij dat heeft gevoeld, ik vergeet hem nooit

Wat is dit moeilijk, afscheid nemen

Oh wat sneu, heb er geen woorden voor...

Heh shit. (excusez le mot) Als ik geen hond had gehad dan had hij hier welkom geweest, maar twee honden kan ik niet onderhouden.

Het is spijtig dat ze toch in het asiel beland is. Maar het ziet er wel een heel goed asiel uit, een leuke speelweide erbij en zelfs trainingen. Kortom, ze hebben hun best gedaan om haar in een goed asiel te zetten, en dat vind ik een dikke duim waard 
Zie ook dat het asiel in Melle is, daar ga ik naar school. Dus Caprice gaat zo dicht bij mij zitten..is wel raar eigenlijk. 
Maar ik hoop dat ze tegen dat ik weer naar school moet wel een leuke thuis gevonden heeft hoor. En misschien kan je af en toe eens als vrijwilliger langsgaan om te wandelen met haar?

Weet niet of het slim is dat ze met hem gaat wandelen als hij in het asiel zit.
Word toch in ons asiel afgeraden omdat de hond dan misschien gaat denken dat ie meemag en nog harder gaat treuren als hij terug in zijn hok moet.
Zag het een paar maanden geleden, iemand had haar hondje afgestaan door de week omdat hij te energiek was voor op een appartement, ze bezocht hem in het weekend (dan ben ik er ook) het baasje vond het ook niet leuk om te horen dat ze best niet meer kwam omdat het voor hem erger maakt, toen zijn baasje weg ging was hij zo hard aan het piepen en proberen mee te gaan.  Hartverscheurend!  Hij was helemaal in de war, snapte niet dat hij niet mee mocht.
Dus ik zou dat zeker niet doen, maakt het enkel moeilijker te begrijpen voor hem.

Ja dat is ook weer waar.. beter de korte pijn dan.

pff.. lijkt me inderdaad enorm moeilijk.. Ik heb een brok in mn keel er van.. Het leven is soms zo oneerlijk voor sommige honden..  en ook voor de mensen.. Als ik het zo lees zou ik hem ook zo op willen halen uit het asiel..maar goed.. ik heb net al de enorme stap genomen voor hond nummer 2..en nummer 3 is denk ik alles behalve een goed idee nu..  Maar mn hart breekt wel van zulke verhalen.. :(

Ik heb meegelezen en een traantje gelaten! 
Hopelijk krijgt die knappe vent alsnog een gouden mandje!

Het is echt hartverscheurend, als ik dan zijn foto zie op de site van Animal Trust

Hoe graag ik met hem zou gaan wandelen en hem terugzien, dat zou egoïstisch zijn van me. Ik geloof ook dat het Caprice geen goed zou doen, nog meer verwarring en verdriet.

Er zijn al verschillende scenario's/ oplossingen in gedachten gepasseerd, ook in samenspraak met de ene zoon, waar ik het meest contact mee heb, ik weet het niet, het moet haalbaar zijn en vooral in de eerste plaats een oplossing voor Caprice...

Ik mis je ventje

Oh ik kan me inbeelden dat dit niet makkelijk voor je moet zijn... Hopelijk vind hij zo toch zijn definitieve mandje!!

Oh Adinda, kan me voorstellen hoe moeilijk dit voor je is, je houdt duidelijk al veel van hem. Gelukkig maar dat hij niet in een slecht asiel zit, mensen doen daar echt hun best, zo heb ik gehoord.
Je kan dan misschien niet met hem gaan wandelen, maar misschien kan je wel contact houden met het asiel.

Ik duim zo dat het nog in orde mag komen voor die lieverd !!! En sterkte voor jou !

Ik kreeg geen meldingen meer van dit topic
Spijtig dat Caprice in het asiel zit!

Maar Adinda,
je hebt alles gedaan wat je kon doen voor hem, meer dan anderen waarschijnlijk zouden doen voor een "vreemde" hond.
Het is inderdaad hartverscheurend...ik hoop zo dat deze kanjer vlug een gouden mandje mag vinden!!!
Ik bel nu even naar iemand...

oo, wat erg voor jullie en caprice, heb dit van in het begin meegelezen maar niet gereageerd, ik kon jullie geen meerwaarde bieden en nu eigenlijk nog niet maar schrok echt van de titel , dacht dat hij een spuitje had gekregen, dat is gelukkig niet zo, hij is nog onder ons dus heeft hij nog een kans, kan je hem geen asielhond van de maand zodat hij wat meer aandacht krijgt of op facebook laten delen zodat hij onder meer aandacht komt

Ik belde met de fokster van Kallista, een vriendin van haar adopteerde een paar jaar terug een weimaraner uit het asiel Animal Trust, ze heeft ook een bracco...
Ik dacht aan haar, wie weet! Misschien een héél kleine kans, maar ik denk dat iedere mogelijke optie gegrepen moet worden in het geval van Caprice.
Ik denk dat ik eventueel nog iemand weet, maar die moet ik nog contacteren.
Ze heeft een weimaraner van 15 jaar, de laatste keer dat ik haar sprak ging het moeizaam met haar hond, dus  ik weet niet of haar weimaraner nog leeft...

Om de 1 of andere reden blijft Caprice ook in mijn achterhoofd zitten.
ik kan hem geen thuis bieden, maar ik hoop zo dat iemand anders dat wel vlug kan!

Ook mij zit hij in de kop.

Zijn er al ontwikkelingen, zoals met de fokster??

Ik hoop, hoop en duim, duim!

Zaterdag de dochter gezien van die mevrouw met haar weimaraner van 15 j.
Ze zou er eens over praten met haar moeder, maar zolang de weimaraner leeft, neemt ze er geen andere bij, haar weimaraner gaat ook fel achteruit, gezondheidskwalen...
Maar de weimaraner was in feite de hond van kennissen die ze zoveel jaren terug heeft overgenomen omdat zij er niet meer voor konden zorgen. Haar hart ligt bij de jack russel en er zal terug een kleine hond komen na de weimaraner.

Deze morgen de fokster aan de telefoon gehad.
Ze heeft met haar vriendin gesproken over Caprice...ze vindt het heel spijtig, maar ze gaat het niet doen, haar weimaraner gaat niet zo goed om met reuen.
Ze heeft ook veel problemen gehad met haar weimaraner die uit het asiel kwam.
Ondertussen heeft ze een bracco teefje erbij en dat gaat prima...ze denken eraan om een nestje te hebben met de bracco (in samenwerking met de fokster), dus mede ook daardoor gaan ze het niet doen.
Ze hoopt dat Caprice snel een gouden mandje mag vinden!
Ze heeft ervaring met het asiel Animal Trust en zegt dat het een goed asiel is.

Het waren 2 opties met een kleine kans...maar goed elke kans is er 1, hoe klein ook!

Och Adinda, wat verdrietig. Afscheid nemen is en blijft moeilijk. En helemaal in deze situatie.. Ik heb een aantal keren het topic aangeklikt om te kijken of er ontwikkelingen waren.. Helaas, vind het zo jammer: die oudjes die geen plaatsje (kunnen) vinden.

Maar Adinda, jij hebt je best gedaan voor dit manneke! Je kan niet alle honden in huis nemen, dat gaat gewoon niet. Hopelijk komt er nog iemand die Caprice een gouden mandje kan/wil geven!

Pfff nog nooit gereageerd maar wel gevolgd... nog altijd geen mandje voor Caprice gevonden...  bij deze nogmaals een upje!