Hoezo puberale actie? Dat was even schrikken voor het vrouwtje!

Vandaag heb ik Maylo tijdens het wandelen op zijn puberaalst gezien..nouja tot nu toe. Hij is bijna 8 maanden en soms tijdens het wandelen lijkt het wel dat ik ergens aan de andere kant van de wereld sta en meneer loopt als een blije rond te dartelen en hoort niks.

Vandaag weer zo'n dag, ik heb 1 week geleden een nieuwe camara gekocht, ik denk mooi eens uitproberen. Nou ik met volle moed naar onze wei, eens mooie plaatsjes schieten. Meneer ging los en foto's maken maar!

Dacht ik....na de eerste foto die ik gemaakt had ging hij als een dolle er vandoor. Door de wei op, het leek wel op zijn gekke 5 min in de tuin. Nou ik proberen hem naar me toe te krijgen voor nog wat foto's.....

JA DAG!!! VROUWTJE!! blijf je daar maar foto's schieten, ik ben er vandoor!! En daar ging hij weer....Ik me ergeren dat ik nou wel eens foto's wilde maken van hem. Ik had pas 1 miezerige foto! Die wel goed gelukt is trouwens.

Ik hem weer naar me toe roepen en eindelijk bleef hij bij me lopen. Maar met nog steeds de grootste bananen oren, ter wereld.

En toen gebeurde het......We stonden bij de wei waar paarden in staan. Normaal lijn ik hem alleen daar aan als de paarden bij het hek staan, maar die waren er niet dus hij kom los blijven. De paarden lagen ergens helemaal achterin de wei te lounge in het zonnetje. (ja hier schijnt de zon af en toe )

Maar goed...hij wilde weer niet luisterde en ik wilde hem gaan aanlijnen, van zo nu is het genoeg met je pubergedrag. Maar tja vrouwtje was net iets te langzaam en te onhandig en meneer schoot de paardenwei in. Ik roepen als een dolle dwaas

'Maylo kom hier!...O Maylootje! kijk eens was het vrouwtje heeft! Maylootje! kom hier dan!' ....

Ja dag vrouwtje dit is 10x leuker, en hij keek me nog aan met die blik van 'Nanananana je krijg me toch niet!'

Ik was in lichte paniek, van wat als hij nou naar die paarden gaat?! Ik langs het hek gelopen, maar dat pad loopt omhoog en is dichtbegroeid en hierdoor het hek dus ook.

Ik weer terug gelopen en Maylo was weg?! Ik weer naar boven gelopen en daar zag ik iets wit! AHA!!! ik heb je!, maar ja hoe kom ik er nou bij? Ik kan niet via deze kant want het is dichtbegroeid! Dus ik weer terug gelopen (nouja gerent) en met een diepe zucht onder dat hek gekropen! Die trouwens uit prikkeldraad en een schokdraad bestaat!

Eenmaal onder dat hek, zag ik de paarden languit helemaal in de verte liggen, mooi daar is hij dus niet naartoe gegaan. Ik rond kijken en naar de plek gelopen waar ik hem net nog had zien staan.

AHA! een witte plek! En ja wel hoor dag lag meneer met een tevreden blik languit op zijn buik in het lange gras. Van zo 'Dat duurde lang zeg!!'

Ik hem gelijk aangelijnd en weer onder dat hek doorgekropen met hondlief....wat nog niet zo makkelijk ging. Eenmaal eindelijk op normale grond, kwamen we twee omaatjes tegen.

'Och wat een leuk enthousiast hondje!!! och het is net een speelgoed beestje, wat ben je braaf'

Braaf? BRAAF?! dacht ik bij mezelf? U bent net niet onder een prikkeldraad + schokdraad heen moeten kruipen, om hem terug te halen. En tot de ontdekking komen dat hij daar gewoon lekker lui in het hoge gras ligt!

.....achjha...heb teminste wel één mooie foto kunnen maken...en die wil ik graag met jullie delen! één foto....voor zoveel moeite volgende keer beter

Haha, en is dat dan de beruchte foto?  Honden zijn toch gemeen he, je eigen leven riskeren voor de hond en toch nog het baasje blijven pesten! :P Maar Maylo zal zich wel geamuseerd hebben. En volgende keer op tijd Maylo terug vastlijnen

Dat is de foto ja en dat doe ik zeker weten de volgende keer...ben niet van plan om weer onder het hek door te kruipen of dat hij in aanraking komt met de paarden.

Het is wel een mooie foto  Misschien was het het toch een beetje waard, al dat gekruip en rennen :P

Hahaha goed verhaal. Gelukkig goed afgelopen.

Haha, prachtig verhaal
Gelukkig is die ene foto wel een hele mooie geworden met z'n lekkere pretoogjes  

Je maakt wat mee met pubers!
Acheraf kun je er meestal om lachen, helemaal met die onschuldige blik van hen.

Laats was hij de hoge struikens in gegaan, onder aan een steile zand berg. Ik kon hem niet achterna gaan, omdat ik zeker weten mijn been breekt als ik die berg af ga. Dus ik roepen en ik zag alleen nog zijn staartje eruit steken. Ik heb er wel 10 min gestaan en toen kwam hij eindelijk. Wat hij daar aan het doen was, geen idee. Maar ik had wel even schrik...die komt niet meer terug, ik moet dadelijk hier naar beneden....

Toen kwam hij, geprezen tot aan de hemel dat hij kwam, maar wel vlug aan de lijn.