Correctie, noodzakelijk?

Hahaha, heerlijk zo'n dondersteen

ik vind het altijd een beetje "utopisch" klinken dat je een hond helemaal het perfecte gedrag aan zou kunnen leren..... honden hebben ook een stuk eigen inbreng, hun eigen karakter en hun eigen beslissingen, de ene hond neigt er makkelijk toe de ideeen van zn baas te volgen, de ander zal zijn leven lang daar vraagtekens bij zetten......

en Joop: over verkeerd aangeleerd gedrag
ik proef daar een soort van beschuldiging uit, zo van: je leert het hem verkeerd aan en als je de hond dan corrigeert boet hij voor jouw fouten

maar er zijn heel wat mensen die honden als herplaatser in huis krijgen
soms tot de nok toe vol met zeer ernstig verkeerd aangeleerd gedrag
daar zal je het als baas mee moeten doen


ik zal nooit mijn hond zwaar corrigeren als dat niet in een situatie is waarin dat niet perse noodzakelijk is, daarmee bedoel ik dus de veiligheid van de omgeving (en indirect trouwens dan ook de veiligheid van de hond zelf)

en net als Maart kan ik redelijk makkelijk switchen, gaat de hond echt over een grens heen die ik (en ik denk ieder met mij) als onaarvaardbaar gedrag vindt, dan kan ik hem zeer kort en krachtig met een forse correctie op de riem, naast me zetten, tot rust brengen en daarna...... het loslaten.
dat doet de hond namelijk ook, bovendien ben ik er van overtuigd dat hond hiermee ook weer een stukje duideijkheid vraagt en ook krijgt

tuurlijk werk je op andere momenten met de hond om het hele gedrag niet meer aan de orde te laten zijn/komen, maar ik heb zelf met een hond te maken die altijd zelf blijft denken, zelf beslissingen neemt, altijd de grenzen blijft zoeken, dat is zowel zijn charme en zijn kracht, als dat het soms vraagt om een korte correctie "dit is de absolute grens Gorby"
en dan heb ik het trouwens over gedrag wat je helemaal niet zo makkelijk aan kan zien komen
de hond is niet zo leesbaar,  en extreem snel in zijn reacties.
en dat bedoel ik ook met verschil in karakters, buiten hun belastbaarheid om.

als ik met een sheltie om zou gaan als ik met Gorby doe..... dat zou waanzin zijn
maar voor Gorby stelt het niks voor, die gaat ook niet op de loop voor schrikdraad die gaat nog even goed kijken hoe hij dat draadje onder kan piesen..... dan weet het draadje maar wat hij er van denkt....

dus ja, nog steeds, in exceptionele gevallen volgt hier een korte en zeer stevige correctie

Hahah ik moest er wel om lachen Goja.
We hebben weer een kwartier gewonnen vanmorgen.

Correcties zijn er voor als je als baas vergeten bent om na te denken.

Er zijn maar zéér, zéér weinig mensen zijn die dat kunnen. Vaak klinkt het "braaf" of "goed zo" wat komt nadat een hond de "foei" begrepen heeft, nog steeds dreigend.

Ow, daar ben ik ook erg snel in hoor. Maar bij mij is het meer dat ik niet boos op haar kan/wil worden

Zelf ben ik daar ook snel in en dat is ook nodig ALS je een correctie moet uitvoeren op de hond.Stel dat ik in een situatie kom dat Fennah wilt blaffen naar een andere hond (niet al te lief), dan geef ik een korte correctie om haar uit die waas te krijgen, neem meteen de aandacht over en ga dan vrolijk zitten praten van "das flink volgen se, mooi zo, leuk zo, flinke meid". Zo houdt ik haar aandacht vast en weet zij dat dàt het gewenste gedrag is. 
In een seconde ben ik dus van kalm maar streng en even bikkelhard naar vrolijk tutje gegaan. En je ziet haar dan zo kijken van "heee, ik ben nu flink he, leuk he! ".

Als die van ons niet wil luisteren pakken we hun bij de kin en spreken we ze even duidelijk aan.en heel fout gedrag wordt beloond met een trap onder de kont dat het wel even heel duidelijk is dat zulks gedrag niet wordt getolereerd. Laatst ging candy te ver door en de andere hond had al paar keer aangegeven van nee door snauw maar mevrouw luisterde niet toen kwam het bijna tot vechten maar we hebben even een trap onder de kont gegeven en toen was het wel duidelijk.
Geen rotschop he mensen  een trapje onder de kont

Njah, dat vind ik bijvoorbeeld zelf een beetje te ver gaan. Ik zie mensen op de hondenschool ook hun hond bij de kin pakken en eens goed toezeggen dat ze moeten luisteren. Tegelijk zie je die hond tongelen en zijn ene voorpoot opheffen. Duidelijke signalen dat de hond dit heel bedreigend vindt en jouw wilt kalmeren. Daar wordt niet naar geluisterd als baas, maar achteraf wordt er wel verwacht van die hond dat die luistert naar de signalen van een ander? Vind dat persoonlijk een beetje heel verwarrend voor de hond.Maar natuurlijk heeft iedereen zijn methode

RVS; dat ben ik niet met je eens. Ik denk dat de meeste mensen hier wel in staat zijn gemakkelijk te switchen tussen "boos" en "blij". Dit alleen al, omdat je met boos klinken en een boze houding aannemen niet eens echt boos hoeft te zijn.
Dus die dreiging valt dan ook snel weer weg, want de boze stem en houding kun je dan gemakkelijk laten varen. Het is natuurlijk een ander verhaal als je echt boos bent!

Clooney heeft een tijdje gehad dat hij, als hij los liep braaf mee kwam als ik hem riep, als hij aan het spelen was. Alleen bedacht hij zich na een metertje of 300 dat hij toch liever wilde spelen en weg was hij(maakte niet uit of het een reu of teef was). Ik ging hem dan halen, lijnde hem aan en nam hem zonder iets te zeggen weer mee. Leerde hij hier iets van? Nee, want de keren erna deed hij het gewoon weer. Ik kon hem aanlijnen voordat hij erachteraan kon gaan, heb ik geprobeerd. Als ik hem dan aan de andere kant van het bos weer losliet, draaide hij alsnog om en kon ik weer zien hoe ik mijn hond terug vond. Ik vond dit gevaarlijk gedrag, want stel de persoon van de andere hond was al het bos uit en de straat
op? Ik heb toen ook een keer gekozen om dan maar fysiek te corrigeren. Ik heb hem gevangen en aan zijn vele vacht een stukje "meegesleurd(1 a 2 pasjes)". En hij heeft het nooit meer gedaan. In dit geval vond ik de correctie echt nodig. Was hij zwaar onder de indruk? Neuh, maar de boodschap was in elk geval duidelijk!

Opvoeden zonder correcties is in mijn ogen een utopie. Ik vind de opmerking van Bassie wel grappig en ik denk dat je best een hond aan kunt leren wat jij met je woorden/opdrachten/commando's bedoelt maar ik denk dat grenzen stellen een absolute noodzaak is en dat je er dan niet aan ontkomt een keer te corrigeren. Zeker in de puberteit, wat voor een deel bestaat uit grenzen opzoeken en kijken hoe ver je kunt gaan, is het in mijn ogen soms noodzakelijk om heel duidelijk te stellen 'tot hier en niet verder'. Daar zit ook een stukje 'impulscontrole' leren bij en dat kan volgens mij (bijna?) niet zonder een correctie.

Even een voorbeeld; toen mijn mannen leerden voor de step te lopen, vonden ze dat heerlijk, dat gaat vanzelf, lekker rennen. Dat gaat hard. Konijn of fazant steekt over, in een impuls willen ze daar achteraan. Dat vind ik geen goed idee. De eerste paar keer; vol in de ankers. Op dat moment stoppen is voor hen een correctie, ze vinden dat niet fijn, ze willen door. De eerste keer heb ik ze echt uit de bosjes moeten sleuren en krijgen ze ook een heel duidelijke stemcorrectie. Ik ben dan echt even boos, want op dat moment komt iets anders er echt niet doorheen. Nu hoef ik alleen maar 'on by' te roepen als een konijn oversteekt en blijven ze netjes op het pad. Ik vraag mij serieus af hoe ik dit ooit met'gewenst gedrag belonen, ongewenst negeren' af had kunnen leren. Volgens mij was ik dan regelmatig in een boom belandt. Net als markeren van een reu onderweg. Ik hoor toch van iedereen; lijn kort en doorlopen. Dan loop je toch je hond mee te trekken terwijl hij wat anders wil..

@Lo en So ik lees toch in een ander topic dat een van je honden in de buurt van wild aan een korte lijn meegenomen wordt. Sorry, maar in mijn ogen is dat een correctie.

Het probleem met corrigeren vind ik, dat het in de eerste plaats al lastig is om vast te stellen wat een correctie is. Hier in deze discussie zie ik al bij de een een schop (gaat mij echt veel te ver!) en bij de ander de lijn strak houden en mopperen als je in de bosjes ligt.Dat laatste lijkt me alleen maar menselijk

Als corrigeren ook is dat ik Fedor aan de lijn heb als we een peutertje op bezoek hebben, dan corrigeer ik ook. En ik zeg ook wel eens NEE, daarbij beperk ik hem in zijn vrijheid om zijn impuls achterna te gaan, en dat zou je een correctie kunnen noemen.

Zodar die correcties een duidelijk fysiek karakter krijgen en niet als voorkomen maar als straf bedoeld zijn, ben je in mijn ogen niet goed bezig. Wij mensen straffen altijd veel te laat in de ogen van de hond, hij legt zeer waarschijnlijk geen enkel verband tussen zijn gedrag en jouw boosheid. Hij gaat conflict vermijdend gedrag vertonen, niet omdat hij er iets van geleerd heeft, maar omdat jij ineens boos bent.

Zinloos dus, en verpest alleen maar de vertrouwensband tussen jou en je hond.

Ik denk dat het goed is dat eerst eens gekeken word naar de wetenschappelijke inhoud van corrigeren, komend uit operante conditionering. Daarin zie je wat wel en wat niet een correctie is...

Een correctie is een onaangename prikkel of het weghalen van een positieve prikkel waarbij er positief of negatief gecorrigeerd word. Dit heeft niets te maken met een fijne of niet fijne correctie want negatieve correcties zijn veel vriendelijker dan positieve...

De hond eet uit de vuilnisbak, hij krijgt een trap onder zijn reet en doet het daarna niet meer of de freqeuntie van het aantal keer dat hij doet neemt af. Het is een positieve (je voegt wat negatiefs toe aan de hond, de schop) correctie (het gedrag of de freqeuntie van het gedrag neemt af).

De pup speelt te ruig, andere hond piept, je haalt de pup weg. Het ruig spelen neemt af. Negatieve (je haalt een positieve prikkel weg of de hond weg van een positieve prikkel) correctie.


Negeren van gedrag werkt ook wel, maar ligt aan de motivatie. De hond springt op voor aandacht, de baas negeert de hond en keert hem de rug toe. (geven van een kalmerend signaal). Zowel bij positieve of negatieve aandacht krijgt de hond zijn zin, immers aandacht, bij negeren zal het gedrag niet belonend zijn en uitdoven.

Een correctie mag in mijn ogen nooit gebruikt worden voor het menselijk falen. De hond trekt aan de lijn, baas corrigeert door een ruk te geven... Niet eerlijk, de baas zou meer moeten gaan trainen.
De hond valt uit naar andere honden, de baas corrigeert lijfelijk. Niet eerlijk, waarom valt de hond uit? Meestal vanuit angst,,, helpt een correctie? Tuurlijk honden zullen hun stress, waarschuwingssignalen inhouden en niet tonen, wat resulteert in nog explosieve gedrag. Daarnaast levert het toedienen van een pijnlijke of beangstigende prikkel nog meer stress hormonen op waardoor de hond nog snelle en feller reageert... Oplossing, werken aan wat de spanning oplevert zodat de hond stabieler word... en dat word een hond niet door hem op zijn rug te leggen (onzekere / angstige honden die gedwongen worden op de rug te liggen worden nog onzekerder omdat het een zeer kwetsbare positie is)... of door fysiek aan te pakken.

Wat @slapende husky zegt over het op de rem gaan, ja de honden zijn aan het sporten, doen iets wat jij niet wilt en legt het stil. Je corrigeert. Maar op een sturende manier, wanneer zij tot rust zijn (er is geen fysieke aanpak, beangstigende of pijnlijk aanpak geweest) geef je de hond de ultieme beloning, het rennen en werken, je ziet dus ook dat het gedrag doorlopen toeneemt!

Natuurlijk moet een hond (sommige honden meer als andere) gestuurd en begeleid worden en grenzen aangegeven worden, maar grenzen aangeven kan ook op een niet fysieke manier. Zelf merk ik dat vaak de positieve correctie als een Quick fix oplossing gebruikt word (schokband, slipketting, prikband, schopjes, tikjes, enz). Deze oplossingen hebben in eerste instantie het snelste resultaat, maar veelal niet het gewenste resultaat..

(voor ik allemaal moppers krijg, dit is deels zoals de wetenschap het beschrijft, aan de termen corrigeren en bekrachtigen kan een ieder een eigen invulling geven maar wetenschappelijk staat er toch he één en ander vast... en deels zoals ik het zie... maar er zijn meerdere wegen die naar rome leiden )

Nee, geen korte lijn, we houden haar wat korter, zodat ze niet van het pad af kan de bosjes in schieten om iets te grijpen wat zich daar op kan houden.
Maar dit is niet nadat ze "iets" gedaan heeft. Dit is vooruit denken. Voorkomen van situaties waarin je het gevoel zou kunnen hebben te moeten corrigeren.

Ik wil niet dat ze een haas of konijn grijpt dus zorg ik voor die tijd al dat ze dat niet kan. Ik doe dat ook niet met gemopper of iets dergelijks. Op bepaalde stukken in het bos waar de begroeiing naast het pad hoog is mag ze gewoon even naast ons lopen. En als ze dan ook nog eens naar ons kijkt (uit zichzelf) krijgt ze iets lekkers ook.

Ik ga haar dus niet naar die berm toe laten lopen en als ze er is terugtrekken. Nee, ik zorg ervoor dat ze in de eerste plaats al niet bij die berm kan komen.

Dat ik haar beperk is waar, maar corrigeren doe ik niet.

Ik heb ook geen zin om de hele dag nee of foei te roepen. Ik roep ze gewoon bij me als ze iets dreigen te doen wat niet mag en omdat ze komen krijgen ze iets lekkers. Ik laat het niet zover komen dat ze echt de fout in gaan.
Als ze wel de fout ingaan, ik ben immers ook maar een mens en niet alwetend en alziend, dan is dat mijn schuld, want ik heb het zover laten komen.
Dan weet ik een volgende keer welke situaties ze wel en niet aankunnen en waar ik beter op moet letten.

Oh en ik heb vroeger ook gecorrigeerd hoor, met "nee" en "foei" en gemopper. Tot ik op een dag wakker werd en dacht dit is niet leuk, dit is niet de manier en zo wil ik het niet. Ik ga het anders proberen en geen politieagentje meer spelen. Ik ben een mens en ik heb het vermogen oorzaak en gevolg in te schatten, daar ga ik gebruik van maken.
En eerlijk? Zoals ik het nu doe is het veel leuker. Mijn honden zijn vrolijker, ik geniet meer van mijn honden, dus voor ons werkt het.

Bij ons is nee ook nee dat snapt ze.heeft ze bitterballen in haar oren dan roepen we mevrouw ze weet namelijk wat na mevrouw komt.luister mevrouw nog niet dan lopen we er rap op af pakken haar bij de kin kijken strak aan en zeggen iets boos.bv en nu luisteren puber of waar ben jij mee bezig. Dan lopen we terug zijn weer blij.en ja daarna begrijpt ze dat ze te ver ging en luisterd weer. Je merkt niks aan de hond hoor na het kinpakken.ze komt gewoon vrolijk aanlopen en speelt even vrolijk ze luistert wel beter. En de trap onder de kont die je maar 1 maal en dan is het gedrag afgeleerd en hebben wij maar 1 maal gedaan

Ik had het op de vorige pagina al een keer gevraagd.
Dus mijn Spanjaard die niet weet wat "Gedaan" betekent neem ik de bal af als hij niet stopt met zijn wilde spel?
Maar wat heeft hij dan nu geleerd?

Ik zal nooit en de nimmer mijn honden een trap(je) onder hun kont verkopen! Absoluut niet! Ik ken iemand die het wel doet, maar als die het bij mijn honden flikt word ik toch echt wel heel boos. En hij heeft het een keer gepresteerd!
Als je hond het afsnauwen van de andere hond niet accepteerd, kun je hem ook met je mee roepen of een 'Nee' of een 'Ben jij besodemieterd'. Het maakt niet uit wat je roept, zolang je met een lage, luide stem laat weten dat je er niet van gedient bent. En je houding zegt ook enorm veel.. Je houding zegt meer als het commando dat je gebruikt.

Ik heb meegemaakt dat mijn bouvier werd aangevallen. Ze ging op haar rug liggen en deed dus absoluut niets terug, maar gaf zich volledig over, inclusief het laten zien van de nek! Toch bleef die hond op haar in happen (gelukkig heeft ze een dikke vacht). De eigenaresse stond erbij, keek ernaar, lachte erover naar haar vriendin en gaf haar hond een schouderklopje! Met andere woorden 'Goed zo jongen, wat ben jij braaf'. Dit alles ging uiteraard in enkele seconden.
Zodra ik door had wat er werkelijk gebeurde, heb ik een hele luide, lage stem opgezet en ik heb maar geschreeud wat er in me op kwam. Ik zei snel daarna 'Dribbel, vooruit' en wees in de richting die ze op moest lopen (weg van mij dus). Ondertussen ging ik rechtop, mezelf groot en breed makend voor de hond staan zodat die geen kant op kon. Durft die eigenaresse ook nog te zeggen 'Hij bijt niet hoor, hij is alleen maar bang.'
De hond liep overigens los.

Wat ik hiermee probeer te zeggen is dat ik heel duidelijk liet zien dat IK de baas ben en dat IK geen oorlog tolereer. Ik heb geen enkele hond hoeven aanraken..

Die persoon die ik ken die ook zijn honden als correctie schopt, past dit heel vaak toe bij 1 van zijn eigen honden. 'Hij is eigenwijs, zo moet je een hond nu opvoeden' krijg ik dan te horen. Ondertussen lijkt hij wel gekker op mijn hond als op zijn eigen hond..
Maar als ik dan alleen met die hond ben en hij doet iets wat niet mag, dan ben ik zonder ook maar enige vorm van aanraking de hond de baas. Het kan dus echt wel op een andere manier, maar je moet weten hoe.

Ik mopper ook niet de hele dag hoor . En voorkomen is inderdaad wel zo prettig. Maar wat ik bedoel is dat als een hond ineens wel opzij schiet - en ik ben niet altijd snel genoeg om het te voorkomen, ik mij schrap zet om te voorkomen dat hij wat grijpt en dan 'krijgt' de hond ahw vanzelf een correctie, want de ruk aan de halsband die dan ontstaat is toch een correctie, volgens mij?

Ik moet zeggen, thuis leven gewoon prettig samen, een keer een 'wat doet die neus op tafel' is genoeg , buiten is het nog wel heeeel moeilijk als ze konijnen zien. Maar ik ben hier niet gekomen, in deze situatie, zonder ooit te corrigeren, en dan inderdaad een tikje op de neus, neus weghalen van tafel, bodyblok gebruiken ed. En 'eheh'. Meestal vraag ik om zelfbeheersing en dan beloon ik dat, maar ze mogen ook best weten dat er een keer een onaangenaam gevolg aan een keuze mag zitten. Bv time outs heb ik ook gebruikt.

@erik vol in de ankers gaan is wel onaangenaam hoor, ze krijgen een behoorlijke 'klap' naar achteren en dat vinden ze niet fijn...

Niks aan toe te voegen.ik doe precies het zelfde als jij maar als ik dan de eigenaar was van die bouvier dan kreeg deze een tik voor de kont.ik tolereer ook geen oorlog.dat trapje is omdat de voet eerder is dan de hand.het gaat erom dat ze even een fysieke prikkel krijgen.dat tikje is ook nog maar 1 keer van toepassing geweest. Dat gedrag heeft ze dus ook nooit meer gedaan.honden corrigeren elkaar soms ook door een fysieke aanraking als de ander te ver gaat maar ik ben diegene die het uitvoert ik los het geschil op als er haat en nijt begint te ontstaan.

Ah, nu begrijp ik wat je bedoelt.
Nee als we Knor lekker midden bij ons op het pad laten lopen doet ze geen uitval naar de berm. We merken al een paar meter van te voren aan haar als er iets zit (dan gaat ze enorm trekken en van links rechts met haar neus)  en dan stoppen we even een paar seconden en blijven we stilstaan tot het konijn of haas weg is.
Op dat moment staat ze wel op haar achterpoten te jodelen hoor, maar ook daar reageren we niet op. Als ze gekalmeerd is lopen we weer verder.
Ik heb ook niet de illusie dat we dat gedrag er ooit af zouden kunnen krijgen. Het is een deel van haar, wij doen gewoon aan het voorkomen van schade.
Ik weet ook wel dat ik makkelijk praten heb want bij ons thuis hebben ze een halve hectare helemaal omheind waar ze helemaal uit hun dak kunnen gaan, dus dat loslopen hoeft buiten ook niet.
Het wandelen is puur omdat wij het leuk vinden en zodat de honden " hun krantje kunnen lezen" .

Ik "corrigeer" ook met mijn stem. Daarbij "duw" ik Cosmic soms weg. Ze heeft de neiging om, als je ergens zit, steeds tegen je aan te springen of op schoot te springen, met d'r pootjes in je gezicht te harken, etc. Dat ze dat bij mij doet is één ding, maar als ik bij mijn moeder ben doet ze het bij iedereen, inclusief vreemden, haha, en da's niet helemaal de bedoeling! Dus dan zeg ik tegen mensen, duw haar maar gerust weg, hoor! Of ik pluk haar zelf van de desbetreffende persoon af. Cosmic is wat dat betreft een flinke puber. Als ze niet op mag springen, dan legt ze één pootje op de bank. Laat je dat toe, zit ze binnen 3 seconden weer op schoot. Dus dan duw ik haar pootje iedere keer van de bank terwijl ik "nee" zeg.
En ik word buiten wel eens boos.. Cosmic eet ALLES van de grond, vaak hele vieze dingen die ik dan met blote handen uit haar mond moet vissen. Dit creëert ergernis bij mij. Het commando "los" kent ze, maar niet als ze iets lekkers in haar mond heeft. Ook ruilen is geen optie, want wat ze op straat vindt is lekkerder dan wat ik haar aan kan bieden. Ik corrigeer niet zo zeer, maar word wel een beetje boos wanneer ik het weer uit haar mond moet plukken.

Punk corrigeer ik met m'n stem wanneer ze blaft. Niet dat het zin heeft, want Punk wil altijd het laatste woord hebben en blaft altijd minstens nog één keer nadat ik gezegd heb dat het genoeg is. 

Verder is het hier één en al positiviteit!

Ik vind dat het net bij deze honden zo goed werkt. Net omdat ze denken. Het vergt van jezelf meer buigzaamheid en soepelheid maar omdat ze zo intelligent zijn en hun koppie gebruiken, snappen ze ook heel snel je eigen intenties en bedoelingen. 
De kunst is in mijn ogen dan de juiste weg te vinden om samen te bewandelen, want als je met deze honden een strijd aangaat, dan krijg je alleen maar protest en net dan beland je in dat straatje van terechtwijzingen. Terwijl dat helemaal niet hoeft als je ondersteunend werkt.

Ik heb vandaag weer wat geleerd op de hondenschool ivm correctie!ben het veld opgegaan met een gewone halsband met Fennah. Ze hebben hier niets van gezegd maar zag zelf wel de vraagtekens boven hun kop hangen, want ik was de enige op het hele veld dat geen strop of dergelijke aan had gedaan bij de hond. Fennah is snel overprikkelt door de strop en dat kan haar aanzetten om uit te vallen. Als ze bvb focust op een hond en ik corrigeer met de strop dan kan ik met zekerheid zeggen dat ze zal uitvallen. Als ik haar wegneem uit de situatie en aandacht vraag of tussen de hond en Fennah ga staan en aandacht vraag, dan zal ze 9 van de 10 niet uitvallen. MAAR als ik haar wegtrek kan dit beter met een gewone halsband, want met een strop voer ik nog steeds een positieve correctie toe (onaangename prikkel toedienen) en zal ze nog steeds uitvallen.
Het was voor haar wennen en ze heeft 3x willen uitvallen, maar heb het telkens opgelost door ertussen te gaan staan en aandacht te belonen. Daarna hebben we oefeningen moeten doen waarbij we andere honden moesten kruisen etc. Ze had er geen oog naar 
Dan hoorde ik plots de trainer zeggen: "als je beloont gaan ze dit meer willen doen voor de beloning, als je corrigeert gaan ze dit minder willen doen door de pijn in hun nek". Wel ik wil mijn hond geen pijn doen, ik wil ze leren dat het niet mag was ze deed en dat gaat ook simpel met een gewone halsband. Mijn vriendschap met haar is me belangrijker dan gehoorzaamheid. En dat betekend niet dat ik minder baas zal zijn.
Dus wat gaat er hier gebeuren? Alle stroppen en dergelijke de vuilbak in!

Ik heb ook eindelijk gevonden waarom ze uitvalt. Ze valt altijd uit naar een hond die haar uitdaagt (focussen of dergelijke) OF een hond die zelf zwaar gecorrigeerd wordt door zijn baas. Een hond die dus piept of dergelijke wilt zij aanvallen. Of ze die hond zal bijten weet ik niet, die kans krijgt ze van mij niet. Maar ze gaat wel vol in de lijn hangen en grommen naar die hond. De andere mensen kan ik niet duidelijk maken dat hun hond bang is van hen of dergelijke, maar ik kan wel ervoor zorgen dat Fennah leert dit te negeren door er telkens tussen te gaan staan.

Je woordkeuze laat zien dat je niet begrijpt waar het over gaat. Een duidelijk en gemeend "Ik wil dit niet" is heel iets anders als echte of gespeelde boosheid.

Ik begrijp het wel degelijk. Jij geeft aan dat maar zeer weinig mensen zo snel in hun stemming kunnen wisselen, waardoor na een correctie een goedzo of braaf nog dreigend klinkt.

Dat heeft allemaal met de emotie te maken die er achter ligt. Niet met de boodschap zelf.

Dit is dus GEEN positieve correctie. Bij een positieve correctie neemt het gedrag af, dat is in dit geval niet zo, dus is er geen sprake van een positieve correctie.

In veel gevallen neemt het gedrag zelfs toe en dan is er dus sprake van een positieve bekrachtiging ondanks dat de eigenaren denken dat ze de hond straffen.

Ik zou even de definities van positief/negatief en correctie/bekrachtiging nakijken zoals Erik uitgelegd heeft. Correctie heeft het EFFECT dat gedrag zal afnemen in de TOEKOMST. Door dat ik haar wegtrek mét stropketting voeg ik een positieve correctie toe. Ik voeg dus, zonder dat ik het bedoel want ik wil haar eigenlijk uit de situatie trekken, een positieve correctie toe.
Als ze een gewone halsband aanheeft wordt er geen onaangename prikkel toegevoegd want ze wordt niet gewurgd of dergelijke. Ik trek haar gewoon lichtjes naar achter zodat ik de kans krijg om er tussen te gaan staan, aandacht te vragen en dàt te belonen.
Bedoeling en hoe het overkomt bij de hond is niet altijd hetzelfde

Mooi, al die termen, alsof de terminologie een verschil maakt, en wat dan de definitie in allerlei situaties is. Laat dat rustig even varen.

Wat aan de praktische kant van het verhaal veel belangrijker is, is de timing. Een correctie, of een beloning, heeft alleen effect als je daarvoor het juiste moment kiest. Die timing is vele malen moeilijker dan de juiste vorm van een beloning of correctie uitzoeken. De vorm van belonen of corrigeren is namelijk gewoon een kwestie van kijken wat voor jou en jou hond werkt. Timing daarentegen is universeel.

De hond moet snappen waarom die gecorrigeerd of beloond wordt. Dat hangt samen met de beloning/correctie associëren met het gedrag. Veel problemen die mensen met hun honden ervaren heeft niets te maken met hoe ze belonen of corrigeren maar met verkeerde timing waardoor de hond geen flauw benul heeft wat de baas nou eigenlijk bedoelt.

Helemaal gelijk!