Correctie, noodzakelijk?

Ja klopt ben het er niet mee eens, simpel omdat het niet zo is! Ik weet wel dat de mogelijkheid er is dat het kan gebeuren.

Jij corrigeert ook? Tja dan zou ik het er ook niet mee eens zijn.

corrigeren werkt natuurlijk wel (het is trouwens de operante conditionering die dit beschrijft, niet de klassieke )
 
(en dan bedoel ik met corrigeren het toedienen van een negatieve prikkel, dus officieel een "positieve correctie"... negatieve correcties gebruikt iedereen regelmatig)
 
het vermindert de frequentie van het ongewenste gedrag
 
maar het heeft nogal wat valkuilen, zoals bassie terecht aangeeft: een juiste timing is bijvoorbeeld essentieel. en de vraag is maar hoe vaak er bij het geven van een correctie goed getimed wordt... als er in die "valkuilen" wordt gestapt is de correctie niet meer effectief, of zelfs contra-effectief 

daarbij komt nog, dat als ongewenst gedrag (wat door de eigenaar als ongewenst wordt ervaren, vooor de hond is het gedrag meestal heel gewenst) angstgerelateerd is
 
je met een correctie niet veel bereikt, buiten dat je de hond conditioneert om zijn angst te verbergen... maar de oorzaak van het gedrag wordt niet aangepakt

maar goed, er ontstaat nu een beetje een rare tweedeling... alsof mensen die positief opvoeden alleen maar met kaasjes staan te zwaaien, en mensen die corrigeren alleen maar aan prikbanden staan te rukken... want dat is beide niet verstandig

Ik beweer ook nergens dat ik niet corrigeer . als je kinderen bv niet corrigeert op hun schrijffouten is de kans aanwezig dat ze fouten blijven maken, maar door dat te corrigeren wordt niet per definitie de relatie kind/ouder verstoord.

Als je een kind door middel van een tik over de vingers corrigeert voor die schrijffout (fysieke correcties hebben we het toch over? ) raakt de relatie ouder/kind echt wel verstoord.

Ooh? Ik dacht dat we het hadden over corrigeren en niet per definitie fysiek corrigeren..... sorry my bad....btw mijn vader kreeg er vroeger nog van langs(fysiek) wanneer die iets fout deed, en hij zegt altijd ' ben er niet minder van geworden' en trouwens ik kreeg er ook wel van langs soms maar ik ben er ook niet minder van geworden, nu ik er over nadenk, en mijn relatie met mijn vader is toch super.

Ik kreeg er ook van langs en niet zo zuinig ook en ik heb geen contact meer met mijn moeder, en het heeft me wel degelijk beschadigd op bepaalde punten.
Uiteraard vind je je plek in het leven en je gaat er ook niet dood aan. Zo zal het bij honden ook zijn. Ze hebben geen keuze, dus ze doen gewoon wat ze moeten doen.
Maar als ik kijk naar mijn vriend , die wel uit een liefdevol gezin komt waar niet fysiek gecorrigeerd werd, en hoeveel zelfvertrouwen hij heeft.....dan denk ik dat die manier absoluut beter is.

En dan hebben we het over mensen, mensen kunnen zaken nog enigszins relativeren. Een weerloos dier kan dat niet.
Dus ik denk oprecht dat fysieke correcties wel degelijk psychische schade aanrichten,
maar goed, nogmaals , dat is boerenslimheid want ik heb er ook niet voor gestudeerd.

deze vergelijking is incorrect (de vraag is of dit soort antropomorfistische vergelijkingen uberhaupt opgaan, maar dat terzijde)

het ging inderdaad om correctie = aanbieden van negatieve prikkel

ik neem aan dat als je een kind corrigeert op schrijffouten, je aanleert hoe het dan wel geschreven moet worden

dat is dus precies wat bij honden ook werkt... ongewenst gedrag omzetten in gewenst gedrag, dat belonen

Inderdaad.. dat is wel het belangrijkste.. niet alleen/perse laten zien hoe iets niet moet/wat er niet mag.. Maar ook leren wat er wel mag en wat je wel graag wil zien!

Dat vind ik persoonlijk het nadeel qua corrigeren.. ik zie/lees van mensen in het algemeen dat ze vaak wel corrigeren als  gedrag ongewenst is, maar (te) weinig aandacht besteden aan hoe een hond iets wel mag/moet doen..

ja, een mooi voorbeeld hiervan is trekken aan de riem

er wordt vaak pas aandacht aan besteed als de hond trekt (=zelfbelonend, in de ogen van de hond succesvol gedrag)

terwijl de keren dat hij "gewoon" naast de baas liep, dat als "normaal" werd ervaren, en er werd geen aandacht aan de hond geschonken

de hond is dus veel gemotiveerder om te trekken: immers, dat levert hem wel wat op

Dit gebeurt inderdaad in beide gevallen, mensen belonen(= lustgevoel) de hond wanneer hij juist trekt, en het belonen van de hond neemt meer en meer af(= onlustgevoel) naarmate een hond minder en minder gaat trekken.

Honden worden gecorrigeerd wanneer ze trekken(= onlust gevoel) en de baas wordt blijer en blijer en gaat de hond mee belonen(= lustgevoel) naarmate de hond minder en minder begint te trekken.