Correctie, noodzakelijk?

ik denk toch Willemijn, dat er honden zijn die anders in het leven staan als jouw hond
(zonder te generaliseren)

als ik het over een correctie heb, heb ik het niet over of hij van mijn bord wil eten
en of ik dat met mijn stem kan corrigeren, tuurlijk wel

dan gaat het toch echt over heel ander gedrag, en ik denk dat heel wat mensen heel raar
zouden kijken als ik op dat moment ook niet fysiek ingrijp, en dat zal de hond (behalve dat ik hem
daarmee trouwens mee bescherm tegen zichzelf) ongetwijfeld als onaangenaam fysiek ervaren.
dat is jammer dan, dat gebeurd in het moment
en om die momenten heen werken wij kei en keihard elke dag en met grote regelmaat met
trainers om de hond te blijven uitleggen wat er van hem verwacht wordt, en wat beslist niet.
maar hij denkt nogal voor zichzelf, zal ik maar zeggen

we zullen hem blijven begeleiden tot zijn allerlaatste dag, en ik denk niet dat veel mensen
dit zouden opbrengen, maar ja, af en toe wordt er een fsyieke ingreep gedaan, nooit uitgelokt, nooit om hem te provoceren, maar omdat het op dat moment niet anders kan en hij het trouwens ook heel goed begrijpt.

honden zijn niet allemaal eender he, ook niet in een bepaalde hardheid.

Daar botst ik met Larah en Fennah ook op. Larah is gemakkelijk, die doet ook niets fout en ALS ze even te druk is of naar iemand/andere hond wilt springen dan is een stemcorrectie al genoeg.Maar Fennah? Die veegt haar voeten eraan als hetgene dat ze wilt bereiken heel motiverend is. Mijn stem hoort ze misschien dan zelfs niet meer en op mijn lichaamshouding let ze dan niet.
Dus de enige oplossing is dan fysiek. Niet om pijn te doen of angst te kweken, maar om haar terug bereikbaar te krijgen en dan te belonen als ze luistert. 
Maar dat is hier bvb op HP verboden om te "vertellen" begreep ik? Terwijl het in sommige situaties en met sommige honden gewoon niet anders kan, denk ik dan.
Maar dan hoor ik van mensen die nog nooit fysiek hebben moeten corrigeren of ik het dan in het begin fout heb gedaan en ze dus gewend gemaakt aan gradaties van correcties (stem - licht fysiek - op rug leggen) naarmate haar gedrag (gewoon - gemiddeld - erg). Of is het juist goed geweest dit te leren zodat zij duidelijkheid heeft?
Fennah is los met andere honden heel sociaal maar ook de stabiel dominante met knap taaltje hondentaal en kalmerende signalen. Maar aan de leiband kan ze ook blaffen naar andere honden én soms merk ik aan haar onzeker gedrag. Is dat dan in de hand gewerkt door mijn correcties OF is het gewoon haar karakter. 
Daarom twijfel ik dus, moet ik stoppen met elke vorm van correctie nu zij de gradaties kent of moet ik het volhouden, ook al wordt ze er soms onzeker door?

dat is ook niet makkelijk, aan de leiband lopen levert voor sommige honden ook veel spanning, Lola is aan de leiband of riem zoals ik het noem ook niet aardig voor alle honden, maar dat komt dan omdat er te weinig afstand is, als ze zelf mocht bepalen zou ze een boog maken, afstand scheppen, Maar soms ben je onverwacht in een situatie waar dat niet kan. In zo'n geval neem ik haar kort naast me, houdt de riem met twee handen stevig vast zodat ze niet kan blokken of uitvallen en loop in stevige pas verder met het commando doorlopen, bij ons werkt dit goed om haar niet voorop te laten lopen maar kort naast.

Maar leert ze door jouw spanning (lichamelijk en op de lijn) dan niet dat die situatie inderdaad slecht was?

in zulke gevallen is de situatie ook meestal niet makkelijk, Lola heeft een paar honden die ze gewoon niet mag, als we daar te dicht langs komen en je laat de lijn lang en los vallen beide honden gegarandeerd uit want de haat schijnt wederzijds te zijn. Als het kan ga ik het dus uit de weg, als het niet anders kan is jezelf groot maken, handen stil houden (ik heb er dan 1 voor mijn buik en de ander wat lager naast mijn heup beide stevig vast) en stevig ritmisch doorstappen in ons geval het beste. Zo leert  ze of liever gezegd leren we beiden dat gewoon stevig doorlopen en doen alsof de ander niet bestaat ook mogelijk is als we hiertoe gedwongen worden.

je ontkomt er niet altijd aan, het zijn ook uitzonderingen. nogmaals als er gevaar dreigt plotseling dan handel je anders dan normaal. je komt op voor jezelf en je hond, niets mis mee.

het is een moment wat dan gebeurt is, met zoete broodjes bakken op dat moment dan zou ze zo onder de auto terecht zijn gekomen, net als met een kind zal je ook wel eens boos handelen, slaan schoppen of wat dan ook is natuurlijk uit den boze, maar een boos woord daar krijgt een hond kind en ook jezelf niets van. daar leer je van, ook een hond.

als mijn hond met warm weer, of als ze het warm heeft in een stinksloot gaat zal ik nimmer een correctie uitvoeren, het heeft geen enkele zin meer om dat te doen, ze weet dat het niet mag, maar ze had het warm, ik negeer dr dan, en als ze komt prijs ik ze en lijn ze vast en ga naar huis om ze schoon te maken, nimmer zal ik dan een correctie uitvoeren. dus alleen als er gevaar dreigt als het niet te voorkomen is.

laat ik duidelijk zijn: ik leg mijn hond nooit met geweld op zijn rug
dat is niet waar ik het hier over heb
absoluut niet zelfs

ik kan mijn hond wel op zijn rug leggen, maar dat gaat in alle rust en in vertrouwen
en daar hebben we jaren aan moeten werken

dit is dus niet wat ik bedoel met een fysieke correctie !!!

op de rug leggen met geweld is in mijn ogen gewoon een domme handeling die enorme weerstand
en woede bij de hond zal losmaken, en dan ben je afhankelijk van zijn karaktereigenschappen en fysieke vermogen of hij het zal laten gebeuren onder hevige spanning, of dat hij je aanvliegt.

Volkomen gelijk! ALS Fennah hier op haar rug gelegd werd dan was dat met pure kalmte, ik was zelfs altijd kinderliedjes aan het zingen om zo mogelijk mijn 'stress' te kalmeren (hartritme, ademhaling...). Zij werd kalm en kreeg dan een massage als beloning voor het rustig worden.Ik zie mensen op de hondenschool soms hun hond tegen de grond smakken, dwingen op zijn rug te gaan liggen en dan boven zijn kop schelden. Jah, dan kweek je alleen angst tegenover het baasje bij de hond :S

nee, ik corrigeer regelmatig, op diverse wijzes.
Het schept duidelijkheid in de verstandhouding. Het is kort en krachtig met de boodschap 'dat wil ik niet!' maar eenmaal gegeven, is het ook zo weer gedaan.
ik kan mijn stemmingen snel wisselen. De ene seconde ben ik boos, de andere ben ik weer gans euforisch omdat hetgeen ik niet wou, ook niet meer gedaan wordt.

En dat is het essentiele in mijn ogen, de stop van corrigeren.

Ik begrijp dat nooit dat mensen zeggen nooit te corrigeren.Als ze hier iets doen wat  niet mag roep ik toch echt even 'uh, foei of nee'. Dan is het ook gelijk klaar en duidelijk. Ik vind dat ze ook best mogen weten als iets niet 'oké' is.

ik snap het wel,Goja, ik heb een makkelijke hond, altijd eigenlijk gehad, nimmer dwarse honden, en dan hebben ze weinig of geen correcties nodig, ligt aan mij ? of aan de hond. of aan het ras, hoewel ik ook een duitse herder heb gehad, en daar ook nimmer fysieke correcties nodig waren, okee stemverheffing, dat is alles.

en er zijn inderdaad harde honden, maar in al mijn jaren dat ik honden gehad heb, heb ik nimmer ervaren dat een correctie echt nodig was, ja onbesuisd gedrag, dat was alles.

en iedere hond is ook anders, je kan nimmer eigenlijk spreken voor een ander, zelfs niet in de zelfde omstandigheden. denk dat als jullie Bamse een half jaar zouden logeren te hebben dat je dan ook spreekt, van,,,,,jee wat een hond, wat is die makkelijk.

nou ja, dit is dus eigenlijk wel de kern van het verhaal
 
als we corrigeren zien als het toedienen van een negatieve prikkel (eigenlijk dus een foutieve definitie, maar goed )
 
dan is dat pas noodzakelijk, als de hond gedrag vertoont wat je niet wilt (wat je dus wilt corrigeren)
 
dat betekent dus dat de hond het verkeerde gedrag al wel heeft aangeleerd
 
had je 'm dat gedrag als baas niet laten aanleren (bijvoorbeeld: trekken aan de riem, niet komen als je 'm roept, opspringen, najagen, uitvallen, en heel veel ander gedrag wat je zou willen corrigeren)
 
was een correctie ook niet nodig geweest
 
maar ben het volledig met Goja eens dat er rasspecifieke verschillen zijn. hier (oa) een werklijn Mecheltje en tsja, dat is wel een ander kaliber hond dan bijvoorbeeld een Sheltie. dus eigenlijk kun je je manier van opvoeden alleen bekijken in relatie tot je eigen hond. want voor de ene hond is een "nee!" al een enorme correctie, voor de andere is dat helemaal geen correctie

Men heeft het nu over allerlei voorbeelden, sommige fysiek van aard. Uiteindelijk gaat dat voorbij aan de kern van de zaak, namelijk dat je een manier moet hebben om aan te geven als je gedrag niet waardeert. De wijze waarop is slechts een middel.

Het middel kan schadelijk zijn, maar het corrigeren op zich is denk ik absolute noodzaak om een stabiele relatie te hebben. Zolang je je realiseert dat corrigeren niet slecht is, maar de middelen die je gebruikt om te corrigeren dat wel kunnen zijn zit je denk ik altijd goed.

Middelen om te corrigeren in deze zijn bijvoorbeeld de stem, aanrakingen, het beruchte op de rug leggen etc. De een is vrij onschuldig, de ander kan heel bedreigend zijn en negatieve effecten hebben.

Ik wil wel even zeggen dat ik het fantastisch vind dat er hier zo volwassen gepraat kan worden over correctie en vormen van correctie!! 

Mooi topic, mij gaf  het ook het idee dat niet corrigeren de weg was en alles negeren en goed gedrag belonen. Na een week in huis pinkelen was ik hat zat. Opruimen als hij het niet zag, niet reageren en zo voorts als hier al heel veel beschreven is.
Het werkt niet, in ieder geval bij Chester niet. Op een goede dag heb ik hem de gang op gezet toen ik hem betrapte. Eigenlijk buiten de roedel gezet en toen was het in twee minuten gebeurd. Tuurlijk wilde hij niet de gang op en heb hem de gang op gedreven. Ruimte geblokkeerd zodat hij nog maar een kant op kon, zonder wat te zeggen.
Hij heeft het ook nooit meer gedaan en meldt zich netjes nu.
Ik denk dat het voor iedere hond anders is en je een weg moet vinden om het duidelijk te maken wat je wilt van hem en wat niet.

Dat denk ik ook soms, het is misschien "erg" om dat te doen maar wel duidelijk voor de hond. En duidelijkheid scheppen is misschien niet altijd leuk, maar wel nodig als je een hond wilt die in je huis en de maatschappij mee kan leven.En het moet op de hond aangepast zijn. Ik merk aan Fennah dat zij gewoon leiderschap nodig heeft. Dus dan vraag ik mij af in hoeverre negeren haar zal helpen

Negeren is makkelijk voor je zelf maar niet voor de tegenpartij want je zegt niet wat je wel wilt en waarom. Daarom denk ik dat duidelijkheid scheppen de weg is, bij de ene gaat het makkelijk en de ander wat moeilijker. Het scheelt me wel kilo's koekjes '

Ik weet niet of het kan, maar ik doe het wel. Aan de andere kant, misschien vinden jullie wel dat mijn honden voor geen meter luisteren.
Tsja, van mij hoeft dat ook niet altijd op het woord a'la minuut.
Aan de andere kant, ik heb nooit gelazer tussen de honden, mijn honden zijn heel vriendelijk voor ons en voor elkaar, ik heb het idee dat ze weinig stress ervaren en onze angsthaas Ali is wel 10 stappen gegroeid in zijn zelfverzekerdheid. Met andere woorden we zijn dolgelukkig met elkaar.

Ik denk dat het maar net is waar je prioriteiten liggen. Ik heb tien keer liever een hond die misschien niet meteen op het woord luistert maar wel gelukkig en zonder stress is, dan een hond die door de druk van het moeten gehoorzamen vol met stress zit.

Daar zit natuurlijk ook nog wel wat tussen.

Ik heb wel graag dat mijn honden luisteren en natuurlijk zijn het geen robotjes maar als ik iets vraag wil ik ook graag dat ze dat doen. 

Kiwi is ook heel erg gegroeid in haar zelfverzekerdheid en ik denk dat de duidelijkheid en consequentie hier in huis daar zeker een groot aandeel in heeft. 

Dus nee, ook hier een gestreste honden hoor, ondanks dat ze gewoon moeten luisteren.

Zelf zit ik al meer dan een jaar in dubio over de opvoedingsmethodiek die ik wil voeren gewoon door de overload aan informatie en ervaringen (onder andere hier op HP) over de verschillende methodes. Ik zie bij de cesar millan-methode geweldig mooi opgevoede en relaxte honden die duidelijk weten wie leider is (niet op tv maar bij vrienden en mijn zus). Langs de andere kant zie ik ook honden die nooit enige vorm van fysieke correctie nodig gehad hebben en ook perfect luisteren.Bij mij is dus het probleem dat ik teveel opzoek en "weet" over al die verschillende methodes dat ik erin verdrink. Wat is nu de beste methode voor mijn honden op lange termijn? Met welke bereik ik wat ik wil bereiken (honden die gelukkig zijn maar ook luisteren)? 
Je eerste hond opvoeden is moeilijk haha!

Ik denk dat je per hond moet bekijken wat de juiste opvoeding en manier van omgang is.

Mijn collie is heel anders opgevoed dan mijn aussie en toch zijn het beide super leuke en stabiele honden geworden oke m'n collie kan nog weleens rellen maar met 1.5 jaar is dat nog best een beetje logisch.

Wat voor de ene hond super werkt zal bij de andere averechts werken, iedere hond is net als een mens een individu met een eigen karakter en daar moet je als baas de juiste weg mee weten te bewandelen.

Ik ben geen voorstander van fysieke correcties en bij mij is het de allerlaatste inzet mogelijkheid als er over een duidelijke grens heen gegaan wordt.
Ik heb een hekel aan het nekvel pakken,hakken en prikken en het neergooien van honden wat dan 9 van de 10 keer geheel verkeerd gebeurt en daardoor dus de problemen kunnen verergeren.
Als je op het moment komt dat je wel een in mijn geval rugcorrectie (noem het maar even zo) uitvoert dan weet je hoe je dat doet en wanneer het effect bereikt is.
Niks met geweld maar alles rustig geen geschreeuw en een wedstrijd maar duidelijk en kordaat daar bereik je het juiste effect mee.

Nog geen 10 jaar geleden toen ik nog met mijn vorige collie trainde was het niet meer dan normaal om met slipketting/pinketting te lopen je hond fysiek te corrigeren en dat werd ook groot verkondigt op tv.
Wij waren echt raar bezig met onze positieve voertjestraining en iedereen zou mijn wel vertellen dat we verkeerd bezig waren op die manier.
En nu is het de omgekeerde wereld en ben je een mishandelaar als je je hond als het echt nodig is eens fysiek corrigeert.
Ik leg liever 1x op de rug dan wat ik zoveel zie het getrek aan die riem in de nek en wat hier in opkomst is die nare halsbanden met afstandbedieningen.

Het blijft een moeilijk iets het opvoeden van honden en ook kinderen, vele inzichten zijn verandert in de loop van de jaren maar even eerlijk zijn deze allemaal zoveel beter geworden?

Er is heel veel verschil in honden, de één hoef je nagenoeg niet te corrigeren en de ander moet dat wat vaker. Correcties zijn echt niet weg te denken uit de opvoeding en dat maakt niet uit wat voor wezen je opvoed. Als ik kijk naar hoe mijn oudste honden omgaan met pups, nou er wordt wel degelijk gecorrigeerd, en achter wie lopen de pups altijd aan? achter degene die het "meest corrigeert", achter degene die gewoon het duidelijkst is dus. Ik moet er wel bij zeggen de oudere honden hier hebben niet van die onmogelijke, voor een hond niet realistische, regels die wij mensen vaak bedenken. De oudjes hier corrigeren maar hebben ook veel aandacht voor een pup, ze zijn erg consequent ja = en blijft ook ja en nee = en blijft ook nee, en ze geven ook niet die overdreven aandacht die wij mensen vaak wel geven. Het is allemaal niet zo ingewikkeld, wij mensen maken het leven van een hond ingewikkeld en zelfs vaak onmogelijk en zijn vaak erg inconsequent. Wat ik ook altijd heel mooi vind om te zien bij honden is dat wanneer ze corrigeren doen ze dat nooit vanuit boosheid of frustratie, ook een heel groot verschil met wat ik heel veel zie bij mensen, mensen laten vaak gedrag heel ver doorgaan, irriteren zich en wanneer dit een toppunt heeft bereikt krijgt de hond op zijn donder, en dus veel te laat. Honden reageren op gedrag wat zich Nu af speelt, honden reageren precies op het moment dat de andere hond één teen over de grens zet.

ik vind het heeeel erg hond afhankelijk , baylee corrigeer ik bijna niet. terwijl ik bij goku echt wel gedwongen wordt om hem fysiek te corrigeren. bijvoorbeeld wanneer hij tegen mij opspringt. hij heeft dan de nare gewoonte zijn nagels uit te slaan en dat doet gewoon echt heel veel pijn! dus als hij mij pijn doet beland hij zijn rug of krijgt een tik op zijn neus. want goku heeft zo een grote plaat voor zijn kop dat hij negeren gewoon niet begrijpt.

Ik denk dat iedereen wel eens corrigeert. Men zegt nee of uh, of leidt de hond weg. Er zijn voor iedereen wel eens onverwachte situaties waarbij acuut ingrijpen noodzakelijk is.

Ik kijk altijd naar de hond. Rex heb ik anders opgevoed als Dribbel. Met Rex was ik veel 'strenger' en liet ik echt duidelijk zien wie nou de baas is, dat had hij echt nodig.
Met Dribbel ben ik iets minder 'streng', dat wil zeggen dat ik wel duidelijk laat weten wat ik wil en wel consequent ben, maar haar meer ruimte geef om haar eigen ding te doen.

Ik weet even niet of ik het goed verwoord, maar ik kan dus ook geen zelfde voorbeelden noemen omdat het 2 compleet andere honden zijn (vandaar ook de andere opvoeding). Ik kan wel 2 verschillende voorbeelden geven.
Rex had in het begin dat hij bij ons was nog wel eens de neiging om uit te vallen naar andere honden (niet bijten, maar ook niet een manier die tof was). Dit heb ik er volledig uit gekregen door een kort rukje aan de riem te geven, 'Volg' te zeggen en stevig door te lopen, terwijl ik mezelf breed en groot maakte (rechtop liep).
Dribbel had in het begin dat ze ging zitten en dus niet meer verder wilde lopen. Ze keek om zich heen naar de auto's, de fietsers, de voetgangers, de bomen etc etc. Ik liet haar gaan en als ze zelf zo ver was om verder te lopen en ze deed een stap naar voren, dan reageerde ik heeel enthausiast. Zo ging zij in een week tijd van een hond die niet wilde lopen, naar een hond die vrolijk mee liep.

Dribbel is een hele makkelijke hond die vooral op blije mensen en vrolijke stemmen reageert. Je kan wel boos op haar worden (al is dat voor mij vrij lastig), maar het haalt toch niets uit. Met vrolijk en blij reageren op de dingen die ze wel goed doet, kom je veel verder.
Bij Rex was het juist andersom. Bij hem kwam je nergens met vrolijk en blij doen, want dan dacht hij juist dat hij wel even lekker zijn gang kon gaan 

Dus nogmaals: Ik kijk vooral naar hoe de hond is en pas daar mijn technieken op aan.

Maar ik moet eerlijk zeggen dat ik ook bij Dribbel wel eens heel luid 'Nee!' heb geschreeuwd en dan achteraf dacht 'Dat had ik beter anders kunnen doen'. Soms reageer je in een opwelling, zeker in nood situaties. En heel af en toe heeft Dribbel een harde 'Nee' ook echt wel nodig .

Echt harde lichamelijke correcties doe ik niet en zal ik ook nooit doen. Dat ligt gewoon niet bij hoe ik ben.

Wauw, wat herken ik Fennah in Rex! Harde lichamelijke correcties zijn voor mij ook uit den bozen. Correcties zijn er in mijn ogen om even duidelijk te maken dat het niet mag en om hem terug bereikbaar te krijgen. Niet om hem te gaan domineren of angst toe te doen. 
Maar een ruk aan de lijn is in mijn ogen dus geen zware fysieke correctie tenzij je er mega hard aan trekt, maar dat is de bedoeling niet

Grappig, want Rex was juist de herder  Dribbel is de bouvier

Een rukje aan de riem is puur het opzij trekken van de riem. Je haalt de hond dus als het ware uit zijn evenwicht (kan ook prima met een normale halsband zonder slip of weet ik veel wat). Dat hij ouder werd, haalde ik hem ook niet meer uit zijn evenwicht omdat hij zichzelf niet meer kon herstellen en dan dus echt viel, met alle gevolgen van dien. Hiermee werd het wel lastiger om hem te 'corrigeren', want hij was inmiddels ook slecht horend geworden.
Snoepjes en speeltjes hebben hem overigens nooit wat gedaan. Ja, thuis kwam hij regelmatig met 1 specifiek speeltje aan zetten (die is nu ook heilig hier in huis haha), maar meer niet.

Dribbel is gek op snoepjes. Als ze alleen al weet dat ik het in m'n jaszak gedaan heb, dan is ze grote vrienden met me  Maar zonder ook hoor.

Om even op de titel in te pikken: is correctie noodzakelijk? Nee, dat is het niet. In theorie is het volgens mij zeker mogelijk om de hond zo alle gewenste gedrag aan te leren, dat het niet zover komt die ie het helemaal fout gaat doen, en je dus ook niet hoeft te corrigeren.  Is deze theorie altijd geheel in praktijk omzetbaar? Nee, ook niet. We zijn geen ubermenschen die alles altijd zien en alles altijd juist inschatten en alles meteen perfect kunnen ombuigen.

Corrigeren zie ik als synoniem van terechtwijzen. Eerlijk gezegd hoef ik het zelden te doen.
Maar ik denk dat het heel veel te maken heeft met goed denken wat je wil in je samenleven met de hond, welk gedrag je voorop stelt en je manieren zoekt om dit gewenste gedrag aan te leren. Het gaat vaak over situaties inschatten en dus 'fouten' voor zijn. Dan hoef je niet te corrigeren, maar kan je beperkend werken. Dat zie ik niet als iets negatief. 
Bijvoorbeeld: ik zet hapjes op de salontafel, de hond ruikt dit en komt dichterbij. Op dat moment zeg ik 'eh eh!'. Die 'eh eh' is geen terechtwijzing, want de hond heeft nog niets fout gedaan. De 'eh eh' heeft de betekenis van 'let op!' De hond heeft geleerd dat eten stelen niet mag, ik wijs hem erop dat ik zie wat hij van plan is, de hond kijkt naar me en draait zich om. Deze 'let op' is dus een afblokking van hetgeen hij zinnens was te doen, maar dat vind ik perfect passend in een positieve opvoeding. Ik merk het hier in een aantal vorige reacties dat mensen denken dat een positieve opvoeding alleen maar draait om belonen en negeren. Dat is natuurlijk niet zo. Voor mij is positief opvoeden vooral aanleren van gewenst gedrag. Een hond grenzen leren hoeft ook helemaal niet door hem eerst in de fout te laten gaan. Dat kan je perfect doen door de hond te leren wachten, zich inhouden, of te leren te stoppen met wat hij bezig is. Neem nu het commando 'los'. Dat is toch geen correctie of terechtwijzing? En toch vraag je je hond te stoppen met iets, bijvoorbeeld het opeten van een papiertje. Beperken of vragen te stoppen met iets, is dus niet hetzelfde als corrigeren. 
Als mijn twee honden bijvoorbeeld binnen aan het spelen zijn, terwijl ik net met iets bezig ben, en het wordt te wild voor mij, zeg ik 'gedaan'. Is dat een correctie? Nee, want de honden doen niks fout. Maar ik vind het op dat moment niet fijn dat ze me zo voor de voeten lopen, dus vraag ik hen het spel te stoppen. Daar is niks negatiefs aan, en ook dit vind ik passen in een positieve opvoeding. 
Fysiek hoef ik daar ook helemaal niet voor te worden. Ik denk dat, als je kracht in de strijd moet gaan werpen, dat er iets mis is gegaan met het aanleren van wat je wel wenst. En je dit misschien eens moet herbekijken en een andere insteek moet bedenken.

Dat wat jij geen correctie noemt 'Eheh' zie ik wel als een correctie. Je hond is al bezig met ongewenst gedrag en jij corrigeerd dat. Na een aantal keren zal een slimme hond niet meer naar de tafel kruipen en gewoon blijven liggen, wat dus gewenst gedrag is en waarvoor je hem mss wel beloont.

Maar wat jij dus geen correctie noemt, zo bedoelde ik dat ook met Rex. Ik wist toen dat hij zou uitvallen (zijn hele houding liet dit zien) en ik nam dus de leiding om zegmaar het begin van het slechte gedrag te corrigeren door een klein rukje aan zijn riem, een 'volg', mijn houding aan te passen en stevig door te lopen.

Ik heb overigens wel vaker het idee dat mensen hier op hp het vaak over hetzelfde hebben, maar er net iets anders naar kijken en/of net iets andere bewoordignen ervoor gebruiken.

Echt een mooi topic, Chester is met de bal door de kamer aan het voetballen. Hij gaat helemaal in het spel op en heeft bananen in de oren.
Ik roep "Gedaan" en hij kijkt me aan, vertaald het naar het Spaans en gaat verder met de bal want dat is echt fun.