puppy heeft zware ziekte overleefd. hoe verder opvoeden?

Beste mensen, 
Sinds bijna een maandje heb ik een puppy, zo'n mini Praagse. Ze is inmiddels drie maandjes. Ik woon overigens momenteel sinds een paar jaar niet meer in Nederland. 

ik zal even een heel lang verhaal kort proberen te vertellen mijn hondje heeft de hondenziekte overleefd zonder er iets aan over te houden. Ze heeft wel twee weken moeten vechten voor haar leven. De artsen stonden er versteld van dat ze het haalde, vooral omdat ze nog maar 800 gram weegt, maar ik geloofde vanaf het begin in haar. We hebben samen veel ellende doorgemaakt. Van dierenarts naar dierenarts, ze heeft 3 nachten bij de intensive care gelegen en 1 nacht ergens anders. Toen ze thuis was in die periode moesten we elke dag naar de dierenarts voor verschillende serums, antibiotica en allerlei andere prikken. Ze heeft een keer de beruchte zenuwaanval gehad, en twee keer leek ze als verlamd... ze was niet meer zindelijk en plaste waar ze bij zat en kon bijna alleen maar slapen en had geen kracht meer om te staan. 

Goed, we hebben alles achter ons liggen. Gister is ze voor het laatst bij de dierenarts geweest, ze heeft een ontworm middel gekregen en over 15 dagen krijgt ze haar volgende entingen. De DA zei dat er een kans bestaat dat ze weer heel ziek kan worden, omdat dit een virus is dat altijd de kop op kan steken. (nou heb ik hierover geen informatie kunnen vinden zelf. misschien andere mensen die hier iets over weten?) 

Inmiddels is ze sinds halverwege vorig week weer kerngezond. niet meer kotsen of neigingen daartoe, enorme eetlust, heel speels, energiek en vrolijk. ondanks alles is ze nog altijd redelijk kalm in de auto en bij dierenklinieken. Dus geen ernstige trauma's aan overgehouden. Maar... mevrouwtje is natuurlijk erg verwend door alle liefde en aandacht, dat ze zeker nodig had als steun. Ik merkte vandaag wat een enorme pieperd en jankerd het is geworden. Ik hoef maar even naar de keuken te lopen of ze krijst alsof haar leven ervan af hangt. Ik begrijp dat we opnieuw moeten beginnen met het afleren van verlatingsangst, benchtraining, niet in handen/neuzen/kleding bijten etc. Verder is ze soms ook als ik bezig ben in de kamer en even geen aandacht heb aan het piepen. Ze denkt dat ze alles kan maken en gedraagt zich ook daar naar. 

Nou ben ik natuurlijk lief voor mijn herstellende puppy, ik wil haar geen stress bezorgen terwijl ze aan het aansterken is. Ik heb ook voor haar bestwil alle geduld en tijd over. Maar ik wil ook niet dat ze een verwend rothondje wordt. Waar ligt die balans? zou iemand me kunnen helpen? Zijn er tips om een nog herstellende puppy met zo'n zware tijd achter de rug op te voeden? Of moet ik gewoon net zo streng zijn als van de tijd voor de ziekte? Ik doe overigens niet tegen haar alsof ze zielig is sinds ze beter is. Ik corrigeer en beloon haar met lieve woorden (iets lekkers mag ze nog niet) Ik probeer te vergeten wat er gebeurt. Maar toch, als je anderhalf week lang ieder kwartier checkte of ze nog ademde, dan begin je alles serieus te nemen. als ze snachts piept ga ik kijken in haar bench etc... dan mag ze er even uit omdat ik niet er niet zeker van ben of ze nodig moet of dat ze het zomaar doet... Overdag ben ik wat sterker en kan ik beter onderscheid maken tussen gepiep en serieus iets willen oid. Maar soms dan krijst ze zo hard (wat ze voor haar ziekte overigens ook deed, maar dan negeerde ik het) dat ik het niet over mijn hart krijg om het door te laten gaan omdat ze nog aan moet sterken, dat ik de deur dan maar opendoe zodat ze kan komen. En dan is ze stil en gaat ze rustig het balkon ofzo op, dus het is gewoon een beetje aanstellerij. Ik weet het wel, ik weet alleen niet hoe ik ermee om moet gaan. Of het is geen aanstellerij en moeten dit soort dingen serieus genomen worden. Ik weet het niet. 

Korter kon ik het dus blijkbaar niet maken Dus zijn er mensen met tips of soortgelijke ervaringen? Ik weet het namelijk even echt niet meer.

Alvast bedankt

Juno ,ten eerste fijn dat je pup deze ernstige ziekte heeft overwonnen. dat is niet mis en het zal best nog even duren voor ze helemaal hersteld is.weet niet wat je haar voert maar misschien is het een goed idee haar vers vlees te gaan geven met probiotica. door alle medicatie hebben haar darmen een flinke knauw opgelopen dus een goede darmflora is één.zal best moeilijk zijn om te bepalen wat gepiep is en waarom ze aandacht vraagt maar lijkt me toch dat je een beetje consequent moet gaan worden wil je niet een zeer lastige pup/hondje gaan krijgen.Als ze vooral s,nachts moeilijk doet waarom dan niet in een mandje bij je op de slaapkamer.En het opbouwen van een poosje alleen zijn zal weer van voren af aan opgebouwd moeten worden.Doe maar net of ze pas bij je is en haar alles nog moet leren,maar geniet ook van je pupsel.

wat heerlijk dat je pup weer herstelt, ziek geweest twee flinke weken ? dan is ze nog snel herstelt hoor, maar verwennen terwijl een hond ziek is is wat anders als het niet ziek zijn en dan verwennen.

kleine stapjes weer vooruit, alsof ze pup van acht weken is met opvoeden, weer wat van voor af aan beginnen, het piepen wat negeren, je beschrijft dat als je de deur open doet dat het gelijk over is, stouterd, hahaha ja ze weten het echt.

de opvoeding weer heel langzaam opbouwen, kleine stapjes vooruit. en tuurlijk verwen je een hondje als tie ernstig ziek is, maar wat je zegt , twee weken doodziek en nu naar herstel, dan weer van voor af aan beginnen, met kleine stapjes, heus dan komt dat weer goed hoor.

Prachtig dat jij en de pup het nooit opgegeven hebben! Vind het geweldig dat de pup weer herstelt. Nu is het normaal dat je nog waakzamer bent als ze piept en dergelijke, jullie hebben net zo een nare periode meegemaakt. Maar ik denk dat het zijn tijd nodig heeft om de "aanstellerij" van je hond te negeren. Misschien behandel je haar over 2 of 3 weken alweer normaal, en ga je niet meer in op dat gepiep en merk je het weer wanneer het wel iets serieus is en wanneer niet. En dan ga je vanzelf ook weer "strenger" worden in het niet bijten en dergelijke. Jullie hebben allebei tijd nodig om weer "normaal" met elkaar om te gaan.

Bedankt voor het lezen van dit immens lange verhaal en jullie antwoorden. 
@Helene, haar darmen zijn idd nog niet helemaal in orde. het zijn geen groene plasjes poep meer, maar zachte verschrikkelijk stinkende drolletjes. voor ons een flinke vooruitgang. Ze heeft tijdens haar ziekte viyo recuperation gehad (plus serum) en nu krijgt ze blikvoer van hills, de id en ad. hiervoor kreeg ze brokjes van royal canin. daar moet ze na dat blikvoer niets meer van hebben. dus ik maak een papje van brokjes, blikvoer, met een beetje water. Het was voor mij de bedoeling om idd ooit over te stappen op versvoer. Is dit het juiste moment of zal ik nog even wachten tot ze geheel aangesterkt is? Maar dat probiotica is natuurlijk nu al heel handig, maar hoe voeg ik dat toe aan haar voeding? En ze slaapt op mijn kamer in haar bench. Omdat ik in een soort studio woning achtig iets woon, heb ik een grote ruimte van woonkamer en slaapkamer. en daarbuiten badkamer toilet, keuken en balkon. Haar probleem is dat ze bij ons in bed wil. toen ze ziek was heb ik alleen maar met haar geslapen, omdat ik per se wilde voelen dat haar hartje nog klopte. maar ja toen kon ze geen poot optillen en lag rustig op een dekentje in mijn armen. nu krioelt ze en het is heel makkelijk om haar te pletten met haar 800 gram. Vannacht maar eens kijken of een mandje naast het bed gaat werken... (oeh, trouwens ze ligt nu naast me op de bank te slapen en ze heeft al twee keer echt stinkende windjes gelaten) 

@ Willemijn. Erg bedankt voor je antwoord. Ik merk dat ik inderdaad van begin af aan moet beginnen. Ik twijfelde alleen heel erg of het niet zwaar zou zijn voor haar. Maar ja, het hoort erbij. voor haar bestwil. Misschien ligt het probleem eerder bij mij. Ze is zo fragiel, vooral dat ik haar die twee weken ook zo doodziek heb gezien, dat ik nu bijna niet meer durf om es een keertje als ze echt vervelend begint te doen mijn stem te verheffen.  Ook dat gebijt van haar, stiekem denk ik dat ik zo erg heb gewild dat ze zou leven dat ik iets in mij blij is dat ze haar levensenergie weer heeft... Maar goed. Ze is idd heel snel herstelt. Maar ze is ook echt een sterke meid, zowel fysiek als mentaal. De artsen hadden namelijk alle hoop opgegeven. artsen begonnen over een nieuwe puppy, want deze had ik pas net etc. ik moest van niets iets weten en ben stug blijven doorgaan. gelukkig ook maar...

@ Silvia. Bedankt voor je reactie. Het geeft me een beetje rust in mijn hoofd om bevestigd te krijgen dat we inderdaad wat tijd nodig hebben.

Een hond leeft in het heden en is die ziekte al lang vergeten. Wat hij nu wel kent is die verwennerij. Hierdoor is hij wat opgeklommen op de ladder. En dat moet je stilaan weer afbouwen tot jij terug aan de top staat en hij weer beneden. En proficiat voor wat je hebt gedaan voor je hond !  

Helemaal met Koen eens!
Jouw hondenmeisje is alles allang weer vergeten, bij ons gaat dat soms helaas niet zo makkelijk.

Hoe verder opvoeden... hihi precies zoals je zelf al schrijft... gewoon verder
proberen in 't hier en nu te blijven en doen wat je anders ook zou doen.

Ohh wat zijn ze slim hè, ze kijken 'n keer heel zielig met die lieve puppy oogjes en wij baasjes smelten meteen... ze doen 't er om hoor en tuurlijk mag je haar af en toe heerlijk verwennen en is 't zaak haar gezondheid en haar lichaamstaal goed in de gaten te houden maar ga gewoon heerlijk verder samen!!

Heel veel geluk, gezelligheid en gezondheid gewenst!!

Erg bedankt iedereen voor alle reacties. Ik zal nu erg mijn best doen om een balans te vinden tussen haar niet te veel stressen met gedoe en toch ervoor zorgen dat ze niet helemaal een oververwend rothondje wordt... als er in de toekomst nog dingen zijn zal ik zeker hier vragen om advies en tips. Thanks!

800 gram.... en dan ik met mijn dikke beer

laat ons maar horen in dit topic hoe het verder gaat, het blijft hier staan je kan scrollen als het wat naar beneden gezakt is, je hebt een kranige pup die zich goed verweert, wil graag weten hoe het verder gaat.

Je geeft nu vlees uit blik en brokjes,maar beter is om totaal vers vlees te gaan geven en een kuurtje probiotica om de darmflora optimaal te krijgen.Zou nog even door gaan met het voorgeschreven eten maar als ze verder hersteld is kan je over gaan op vers.Sterkte met je mooie boefje.

Ik kan niet echt iets toevoegen aan wat al gezegd is... qua proces hebben jullie beiden even nodig om te verwerken en weer vertrouwen te krijgen. Vooruitgang en werken aan met hele kleine stapjes.  En dat je nu geneigd bent op elke piep te reageren lijkt me logisch het is niet niks wat jullie achter de boeg hebben.

Ik heb niets meer toe te voegen aan wat er boven gezegd is, maar ik wil wel graag zeggen dat ik het ongelofelijk goed van je vind dat je bent blijven vechten voor haar!

Wow erg herkenbaar hier ooit met mijn jack russel meegemaakt met Parvo ben ik dagen mee bezig geweest samen met de DA en ieder kwartier 2 spuiten met vocht naar binnen dag en nacht 5 dagen lang. Toen mocht hij gaan eten weer en dat was wat hij niet wou. Die nacht heb ik een gewoon plakje boterhamworst buiten zijn bench gelegd met de deur open en een bakje water. S'nachts ging ik er uit en ik stond in een grote plas en zijn plakje worst was weg. Nou klinkt raar ik heb staan huilen van geluk omdat hij weer geplast had en gegeten. Vanaf dat moment is hij weer opgeknapt maar had ook een vreselijke verlatingsangst naar mij toe en krijste als ik naar het toilet ging of naar de overkant naar de winkel. Slapen kon alleen als ik hem bij mij nam anders ging hij weer janken. Ik heb dit doorbroken door in het huis koekjes te verstoppen in de keuken de gang en slaapkamers waar hij ze zelf moest vinden en ophalen zodat hij zag dat hij het ook zonder mij kon en zijn zelfvertrouwen groeide met de dag

Ik vind dat je het heel knap gedaan hebt, en je hondje ook, hondenziekte overwinnen is niet niets.

Ikzelf geloof niet zo in verwennerij.
Waar ik wel in geloof is een hondje dat zich ziek en onzeker voelde, een hondje dat lichamelijk en mentaal ontzettend veel te verwerken heeft gehad. En dat laat sporen achter. Jij was de enige stabiele factor in haar leven en als jij weg gaat is er nu paniek.
Eigenlijk heel logisch toch?

Ik lees dat je een bench hebt. Dat is al heel mooi. Het is nu tijd om te leren dat ze niet dood neer valt als jij eens even iets voor jezelf gaat doen, ook al is het zoiets simpels als een eitje bakken.

Ik geloof heilig in de drie r's. Rust, reinheid en regelmaat.
Kijk naar het ritme van je pup. Je zal opstaan met de pup, de pup naar buiten laten om te plassen en te poepen, je pup zal even spelen, wellicht wat nieuwe indrukken op doen. Desnoods neem je haar even op de arm en ga je ergens op een bankje aan de straat zitten om nieuwe dingen te bekijken.
Dit hoeft maar 5 a 10 minuutjes.
Je zal naar huis gaan, pupje krijgt eten en valt in slaap, waarschijnlijk bij jou op schoot.

Dit is het moment om met de bench te gaan oefenen. Je hebt al een lekker bedje in de bench gemaakt, je zou er een lekker warm kersenpittenkussen in kunnen leggen en vervolgens leg je de pup erin.
Je pup zal wakker worden en wat piepen, maar dat geeft niet, want jij zit naast de bench, met je hand bij de tralies en laat merken dat er echt niets gebeurt als ze daar een dutje gaat doen.
Je zegt niets, geen woord, en wacht gewoon tot ze gaat slapen.
Het kan zijn dat ze even vreselijk gaat krijsen, daarmee heeft ze immers al succes geboekt, maar je geeft niet toe door haar eruit te halen, je steunt haar wel door bij haar te blijven tot ze slaapt.
Ze zal op een gegeven moment echt in slaap vallen omdat dat haar ritme is en op dat moment kan je even iets voor jezelf gaan doen tot ze weer wakker is.
Blijf wel een beetje in de buurt, zodat ze als ze halfwakker is ziet of hoort dat jij in de buurt bent.

Je kan haar voor elk klein dutje, wanneer ze uit zichzelf in slaap valt in de bench leggen. Een wakkere pup met dit verleden in de bench stoppen en dan verwachten dat ze gaan slapen heeft geen zin. Ze moet echt moe zijn en ergens anders al indutten.
Je zal merken dat ze een ritme heeft en dat ritme gebruik jij om haar de bench aan te leren.

Wat betreft het handen bijten en dwingelandje spelen. Vanaf nu ga dit allemaal negeren. Je zorgt dat ze niet meer in je handen kan bijten en als ze bijvoorbeeld voor je staat te keffen omdat ze op de bank wil, sta je op en draai je haar de rug toe, je kan haar intussen iets aanbieden waar ze wel op mag bijten, een kauwstaafje of een speeltje.

Ze heeft nu natuurlijk omdat ze zich weer goed voelt energie voor tien, om dit een beetje in goede banen te leiden kan je eens googlelen op hersenwerk voor honden. Veel honden vinden dit fantastisch en doordat ze hun hersenen moeten gebruiken zullen ze zich eerder voldaan en moe voelen.

Ik wens je enorm veel succes met je pupje.