Een nieuwe hond maar geen vervanging

Hallo
Sommige van jullie hebben gereageerd op mijn topic: waar ligt de grens?
Mijn lieve hondje Dana was ziek en is afgelopen dinsdag overleden.
Vandaag gaat het al wel wat beter met me maar de afgelopen 2 dagen heb ik alleen maar gehuild.
Nou betrap ik mezelf erop dat ik nual zit te denken aan een nieuwe hond.
Niet als vervanging maar als een nieuw hoofdstuk in ons leven.
Hoe denken jullie hierover? En zijn er mensen die dit ook gedaan hebben?
Hoelang heeft het geduurd voordat jullie een nieuwe hond hebben aangeschaft?

Ik zelf niet, maar mijn ouders hadden na een week alweer een nieuwe hond.

Allereerst, gecondoleerd en sterkte..

Ik kan me voorstellen dat je zo snel mogelijk een nieuwe hond in huis wil. Het is nu leeg, stil.. het helpt als je lekker bezig bent met iets, in dit geval dus een eventuele nieuwe hond, maar bedenk wel dat je nu niet lekker in je vel zit, jezelf niet helemaal optimaal voelt, en als je een nieuwe hond in huis neemt, dan pikt deze dat natuurlijk op.

Verder moet ik zeggen dat ik er geen ervaring mee heb, hoor.. Punk was een week in huis toen Tiara dood ging, en Cosmic is ook al in huis, voor het geval Punk.. uhm.. tóch niet het eeuwige leven heeft (wat ik mezelf al jaren wijs maak).

De dood van n hond is 1 van de redenen dat ik 2 honden heb. Het is naast t verdriet van het verlies van je maatje ook gewoon dat alle lol die je met een hond beleeft komt te vervallen. Je hebt ineens niemand meer om uit te laten, je hoeft niks meer te voeren..

Ben is 5 jaar ouder dan Bryan en ik ben me er daarom bewust van dat in de meest normale situatie Ben gewoon eerder dood zal gaan. Ondanks dat ik Ben dan heel erg zal missen zal ik dan heel blij zijn dat mijn zorgen niet komen te vervallen omdat ik Bryan nog heb!

Daarom kan ik me heel goed voorstellen dat jij nu al een "nieuwe" hond in gedachte hebt. De zorgen en wandelingen zijn vervallen. Ondanks dat je Dana zal missen, blijft dat een stukje leegte.

Als je een nieuw hondje zoekt, succes!

Ik denk overigens wel dat een herplaatser makkelijker is. Een pup vraagt wel heel veel aandacht en dat maakt je verwerkingsproces juist zwaarder lijkt mij.

wij hebben het toen ook gedaan, toen onze eerste hond overleed. een week daarna hebben we een pup gehaald, konden niet omgaan met de stilte in huis... voor ons was het een nieuw begin, iets om voor te zorgen, iets dat ons nodig had... voor ons hielp het heel erg

Wij hebben altijd twee honden gehad, toen de eerste dood ging was nr 2 er nog. Daar kwamen twee pups bij, maar nr 2 gng veel eerder dood dan wij hadden verwacht. Ik vond het de eerste week wel zwaar, ik was zo verdrietig en we moesten twee pups opvoeden. Aan de andere kant was ik wel heel blij dat er het vrolijke spul in huis ronddartelde. Ik zou zegen, doen, mits je de energie op kan brengen om de weg opnieuw te gaan maar neem de tijd om de hond te vinden die bi je past.

Sterkte en succes bij je zoektocht naar een nieuwe kameraad.

Heel veel sterkte met het verlies van je hond.

Ik had het zelfde wij hadden twee honden 1, overleed er op 2 jarige leeftijd vorig jaar 15 nov.2 weken ernaar zijn we naar een fokker gegaan en kozen een pup uit die toen de eerste week van janu weg mog.ik kon niet tegen die stilte miste zo dat geren door de kamer.dat geschooi bij het eten.het is geen vervanger voor bruce geweest.ik mis hem verschrikkelijk iedere dag weer.hij heeft een mooi plaatsje hier in huis gekregen waar iedere dag een kaarsje bij brand.vergetrn doe ik hem nooit.hij was mijn eerste eigen hond.doe wat je zelf wilt het is jou keus.sterkte

Mijn ouders hebben Terry op 27 januari (2000) in laten slapen, mijn moeder wilde niet gelijk een nieuwe hond, omdat het anders zo als 'vervanging' zou voelen. 
Mijn vader had de fokker wel gebeld om te zeggen dat Terry er niet meer was. 
Zij bleken nét een week ervoor een nestje te hebben gehad, maar hier zijn ze bewust niet op in gegaan.
Na een week werden mijn ouders echter helemaal gék van de stilte in huis. De fokker weer gebeld en twee weken later op puppy bezoek. 
Twee maanden nadat Terry is overleden kwam Max in huis.
Niet héél snel natuurlijk, al was de beslissing wel snel genomen.

Ik was zelf heel bang om een beetje in een gat te vallen als poes Puk er niet meer zou zijn. En natuurlijk mis ik haar heel erg, vooral in het begin, maar ik was (en ben!) zó blij dat Mellow er is.
Zo had ik toch nog iemand om voor te zorgen, ik moest haar ook gewoon uitlaten, ook als ik verdrietig was om Puk.

Ik zou wel zeker de tijd nemen om dit verdriet een plekje te geven. Zo geef je je nieuwe hond ook een betere start dan wanneer je halsoverkop een andere hond in huis haalt, want wat Pauline ook zegt, een andere hond voelt je feilloos aan.

In ieder geval heel veel sterkte gewenst, met welke beslissing dan ook. 
En weet, al komen er 10 andere honden, je vergeet ze nooit nadat ze zijn gaan hemelen, ze houden altijd een plekje in je hart.

Wij hadden heel snel Perdie in huis nadat ons hondje overleden was. Ze was 12 jaar en nog heel fit en dan plotseling op twee dagen was ze er niet meer... We hadden het er zo moeilijk mee dat we al snel opzoek gingen naar een nieuwe hond, het was gewoon zo stil en leeg in huis... En ongeveer een maandje later was Perdie er en ik moet zeggen dat het me enorm heeft geholpen! Perdie zorgde weer voor leven in huis en deed me weer lachen Ik heb wel een tijdje gedacht dat andere het te snel zouden vinden, maar nu denk ik dat ik me daar niets van moet aantrekken. Voor mij was het de juiste beslissing alleszins

Veel sterkte nog trouwens!

Hallo Lucia, heb je topic gevolgd... Heel veel sterkte met het verlies!Het verwerken van verlies is voor iedereen verschillend. Bij mij werkt het om mijn gedachten en zinnen te verzetten en daarnaast is een leven zonder hond voor mij ondenkbaar. Vervangen gaat niet, vergeten kan niet, maar ik was incompleet zonder hond om mij heen ( misschien gek om zo te zeggen, maar hetzij zo). Dus toen er een passende hond op mijn pad kwam heb ik niet getwijfeld. En nooit spijt van gehad! Veel mensen vonden het snel, veel anderen vonden het sowieso al gek dat ik weer een hond wilde.. Maar weet je, het heeft mij goed gedaan, ik kon en wilde niet anders.. 
Mijn oude manneke leeft in mijn hart en gedachten voort en is onderdeel van mij en hoe ik nu met mijn honden omga. Mijn honden nu profiteren daarvan, zij kunnen zichzelf zijn en zijn geen surrogaat, ze zijn allemaal uniek op hun eigen manier... 
Dus als je er bewust voor kiest, je oriënteert en er weer van voren af aan in wil stappen moet je doen wat je hart je ingeeft!

Ten 1ste sterkte met het verwerken. 
Wij namen altijd een pup als de oudste al wat ouder was. Met in ons achterhoofd dat als ze zou gaan dan is het niet zo leeg. 

En nu met meerdere honden ... het gemis en verdriet blijft maar het bezig zijn met de anderen hielp bij ons wel met verwerken van. 

Ieder mens doet het op zijn / haar manier. De een heeft vrij snel een nieuwe hond de ander heeft meer tijd nodig. Belangrijkste is dat je er zelf aan toe bent en het aan kunt.

Wij hebben binnen een maand na Charlie's overlijden Mike in huis genomen, maar we waren binnen een week al aan het denken over een nieuwe hond.

Voel je niet schuldig, vervanging is het nooit. Maar de opvulling van die verschrikkelijke leegte in huis deed ons erg goed met de komst van Mike. Charlie heeft nog steeds een speciale plek, maar een nieuwe hond om lief te hebben en te verzorgen heeft ons erg geholpen met verder te gaan.

En dat is niets om je schuldig over te voelen. Heel veel sterkte met het verlies en veel succes met de zoektocht naar een nieuw maatje. Doe alles lekker op je eigen tempo, anderen kunnen je niet zeggen wat goed of fout is.

Wij hebben 2 Mechelaars, Sheila is 12 en Laika 8 maanden we hebben bewust ervoor gekozen weer een pup te nemen zodat we dan niet in zo'n gat zouden vallen als Sheila er niet meer zou zijn.
Mijn tante had na 2 weken ook weer een ander hondje en heeft er geen moment spijt van gehad, het is ook geen vervanging van je hond, ik zou zeggen, gewoon doen

Heel erg bedankt voor jullie reacties!
Ik heb er veel aan.
Ik moet me inderdaad niet schuldig voelen en al helemaal niet denken aan wat anderen ervan vinden!
Nu zit het zo dat ik altijd zei dat ik een mechel wilde.
Mijn man begon vorig jaar met een nieuwe baan en ik dacht dat een hond voor het eerst en dan een pup en gelijk een mechel misschien niet slim zou zijn,
Zo kwam dana op ons pad.
Nu spak ik een oud collega die net zo'n dierenvriend is als ik en morgen haalt zij bij iemand een mechel op die anders aan een boom word vast gebonden.
Zij zal waarschijnlijk naar het asiel moeten,
Nu is het een mechel
en
ze heet Dana

Ik denk dat dit het lot is of iets in die richting
Morgen komt ze langs met Dana en dan gaan we kijken of er een klik is,
Ik ben benieuwd..

Nee voel je helemaal niet schuldig, dat is bij iedere persoon anders.
Toen we onze vorige hond hebben laten inslapen was ik de volgende dag al stiekem de asielsites aan het afspeuren, voor mij helpt het om meteen een nieuwe hond te hebben om me op te richten en me mee af te leiden. Mijn ouders hebben echter een half jaar gewacht.

Heel leuk dat je morgen gaat kijken hoe het met Dana gaat, hopelijk is er een klik. Je vorige hond zou niet gewild hebben dat jullie nog maanden droevig in een leeg huis bleven zitten.

Mijn ervaring is dat je wel de tijd moet nemen om de dood van je hond te verwerken.Bij de één duurt dat langer als bij de ander.
Als je er vrede  hebt met de dood van je eerdere hond,is het goed om aan een nieuwe hond te beginnen als dit het plan was
Zit je nog met onverwerkt verdriet,kan dat de relatie in de weg staan met je nieuwe hond.

Dit laatste heb ik zelf enige tijd meegemaakt.Toen er een hond van ons overleed,kwam er al snel een andere hond op ons pad.En ik dacht dat moet zo wezen.
Helaas had ik geen vrede met de dood van onze hond en kreeg ik een hond waar heel veel zaken begeleiding nodig hadden.
Het is uiteindelijk goed gekomen,maar ik denk dat het anders was gegeaan als ik wat langer de tijd had genomen,om vrede met de dood te hebben van mijn vorige hond.Ook eerlijker naar het nieuwe hondje toe.

Met het hondje erna, die de mooie leeftijd van 14,5 jaar had bereikt,had ik wel vrede met haar overlijden en stond ik weer helemaal open op wat er nu zou komen.

Dus het ligt eraan hoe je in het verdriet staat en de aanvaarding van de dood van je vorige,hoe snel je weer plezier van een nieuw hondje kan hebben.
En kon dit hondje wat we nu hebben niet snel genoeg komen.

Nou we hebben een pupje hoor!
Hij heet Bram en is lekker rebels. Zn moeder is een mechelaar en zn vader een golden retriever maar hij oogt als een labrador! Ben heel benieuwd hoe ie eruit gaat zien als ie groot is (:

en wij zijn ook benieuwd, foto's
lijkt me wel een hele mooie kruising.
Van waar heb je hem als ik vragen mag?

Lucia, als je er aan toe bent is tijd niet belangrijk.

eens anderhalf jaar moeten wachten voor ik een goeie hond had, en eens drie maanden , kwam op mijn pad, dat is voor iedereen anders.

geen vervanging maar wel een heerlijke opvulling weer van de dagelijkse routine . en geen ene hond kan de vorige vervangen. hoeft ook niet, de nieuwe huisgenoot heeft weer een eigen unieke uitstraling.

denk gerust over een nieuwe huisgenoot, het zal je dagen weer opvullen, en het verdriet een beetje verdringen.

Lucia. ik heb hierboven gereageerd op je opening van je topic van begin mei.

ondertussen is het eind mei... je hebt een pup. van harte gefeliciteerd, geniet er van, de ander zit en blijft in je hart.

je dagen gaan weer gepaard met gezelligheid. het huis is leeg en nu weer gevuld...... heel veel plezier met je nieuwe huisgenoot.

Veel plezier met de nieuwe aanwinst! 

Leuk Lucia!
Gefeliciteerd met je nieuwe pup, en wat een leuke naam Bram , ik ben wel heel benieuwd naar hoe hij er uitziet dus kom maar op met die foto's .
Hier een mechelaarpup van 8 maanden en het is een heerlijk ras, lekker enthousiast , het is vast weer heerlijk een pup in huis te hebben.. ik kan me een leven zonder honden echt niet meer voorstellen, helaas afgelopen woensdag onze lieve Sheila in moeten laten slapen, het was zo verschrikkelijk, je weet er zelf alles van.. Alleen wij hadden het geluk nog dat Laika thuis op ons zat te wachten en die helpt ons echt door ons verdriet heen.
We hebben er nog even over nagedacht nog een mechelaarpup te nemen maar voorlopig laten we het lekker zo, Laika is een hond die telt voor 2 en er loopt hier ook nog een hele lieve poes ''Dikkie dik'' rond .

Binnen 2 weken nadat Morgan was overleden kwam Floris in huis, totaal geen vervanging maar zonder kan ik niet, nu heb ik er 2 ook om die reden.

Wij hebben een half jaar gewacht na het inslapen van Kees voor we gingen rondkijken naar een geschikt nest. Bij ons ging dat als volgt: eerst verdriet verwerken van het lieve hondje dat 16 jaar heeft mogen worden. Maar, dan... volop genoten van de vrijheid die we plotseling weer hadden! Tot... we weer alle gezelligheid misten die een hond je brengt. Toen kwam Byr in ons leven.

Heb wat foto's toegevoegd van Bram voor wie et leuk vind (:

Bram is een prachthondje, echt! 

Aller eerst nog heel veel sterkte gewenst. Hoe gaat het nu?

Ik heb alleen ervaring met het verlies van een kat, maar zij was echt ontzettend belangrijk voor mij.. Even belangrijk als Evy voor mij is. Ik denk dat ik nooit meer zo'n band zal krijgen met een kat als met Snoes. Snoes overleed op 16 december 2010 en op 10 mei 2011 is Sem geboren. Zat dus wel een tijdje tussen, maar wij hadden Pluk nog en daardoor was het gelukkig niet zo stil in huis. Pluk en Snoes waren/zijn wel totaal verschillend in karakter en ik wilde er graag een knuffelkat bij. Nu heb ik een heerlijke schootkater die af en toe de overtreffende trap van knuffelig is.. wat je vraagt krijg je gaat absoluut bij hem op. Ik zou Sem niet meer weg kunnen denken en hem ook nooit willen vervangen, maar mijn band met hem (en met Pluk) is niet zo bijzonder als die ik met Snoes heb.

Sommige mensen zijn er sneller aan toe dan andere. Wij hebben een half jaar gewacht, toch zijn we na 3 á 4 maanden gaan kijken voor een pup. Mijn vader en ik vonden het heel erg stil zonder hond, we genoten van het wandelen. Nu hadden we bij een fokker al een hondje aangeboden gekregen, maar deze leek te veel op Ziko. We wilde wel weer het zelfde ras maar een totaal andere tekening en het liefst ruwharig. Ik ben toen zelf opzoek gegaan en heb een super fokker gevonden, toen kregen we Maylo.

Helaas is mijn vader 1,5 week na de aankomst van Maylo plosteling overleden. Ik heb een hele grote steun aan Maylo, vooral omdat hij toch ook een deel was van mijn vader.

Ik denk natuurlijk altijd nog aan mijn vorige hond Ziko, ik heb zijn as op de tv-meubel staan en in een bedeltje aan mijn armband. In het begin had ik een heel erg stikkend gevoel, ik wilde Ziko absoluut niet vervangen of verraden door een ander hondje. Toch wist ik dat ik dat met een nieuw hondje niet deed en ik ben heel blij met Maylo.

Goh niets kan je vorige hond vervangen, verdriet zal blijven, maar een nieuwe hond geef je dan tenslotte ook weer een zalig nieuw leven, ik had dezelfde week een herplaatsen , puur toeval, maar heb geen spijt .... Dus voel je niet schuldig, op verdriet staat geen tijd maar een nieuw plezier gunnen is toch zalig gewoon